Choć mitologia egipska jako taka spisana nie istnieje, nie ma chyba ludzi, którzy nie słyszeliby o Ozyrysie, Apisie lub Horusie. Znaleźć za to można mnóstwo osób zafascynowanych starymi egipskimi mitami czy w ogóle tą powstałą przeszło 5000 lat temu kulturą. Z pewnością zalicza się do nich Gisela Schoeller - autorka oryginalnej - prosto napisanej, uzupełnionej tablicą chronologiczną i krótkimi streszczeniami - interpretacji najpopularniejszych legend ze świata faraonów. ".Starożytny Egipt.Mity egipskie" to nowe, inne, ciekawe spojrzenie na religię, ideał świętości, bogów i prawdy moralne obowiązujące mieszkańców jednego z najstarszych państw świata. Warto je poznać, ponieważ przez tysiąclecia tak naprawdę ludzie się nie zmienili, a siła mitów nie wygasła i "gdy pozwolimy im nas dotknąć, to mogą obudzić nasz własny mit życia", pomogą nam się obudzić.

Miło nam zaprezentować kolejną książkę, która powstała we współpracy z Anhui Literature & Art Publishing House. Napisane lekkim językiem opowiadania i historie wprowadzą czytelnika w świat kultury, obyczajów i wierzeń Chińczyków na przestrzeni wieków.

Niniejsze opracowanie jest zaproszeniem do udziału w jednej z najpiękniejszych pielgrzymek duchowych, jakie można zaproponować uczniom Chrystusa. Jest to wędrowanie do dwudziestu miejsc bezpośrednio związanych z dziełem odkupienia człowieka i rozważanie dwudziestu zbawczych wydarzeń, które mają przemienić życie człowieka. Są to wydarzenia z życia Jezusa i Maryi, opowiedziane i przeżywane w kolejnych tajemnicach różańca świętego. ks. Stanisław Szczepaniec

Bycie umiłowanym przez Boga wyraża najgłębszą prawdę mojego istnienia. W życiu funkcjonuje prosty schemat: albo przyjmę ten głos, który Bóg do mnie kieruje, i moje życie, jakiekolwiek by było, będzie naznaczone szczęściem, albo ten głos odrzucę - i wtedy znacznie się zadręczanie; będzie ono polegało na permanentnym udowadnianiu swojej wartości. Będziemy nieustannie wymyślali, co też musimy zrobić, żeby zyskać wartość w oczach innych ludzi i we własnych też. Niepokój serca wynika z nieprzyjęcia prawdy o umiłowaniu mnie przez Boga. Cały niepokój serca stąd się bierze. Kiedy wreszcie tę prawdę przyjmę, kiedy będę się coraz bardziej stawał tym, kim jestem - moje serce się uspokoi. Mam nadzieję, że te rozważania pomogą czytelnikom wzrastać w umiejętności przyjmowania miłości Boga i radowania się własnym życiem.

Modlitwy do ran Jezusa Chrystusa mają szczególną moc, ponieważ świadczą o tajemnicy Jego śmierci i zmartwychwstania. W broszurce znajdziemy modlitwy do ran Chrystusa m.in. św. Gertrudy, św. Bernarda. Modlitwy te to bardzo skuteczna metoda wypraszania wielu łask dla siebie i dla innych. Są nieodzowną pomocą w walce ze złem, nawracaniu grzeszników i przychodzeniu z ulgą duszom w czyśćcu cierpiącym. Szczególnie polecamy na czas Wielkiego Postu.

Nowenna Pompejańska polega ona na odmawianiu codziennie całego różańca (tradycyjnie trzech lub czterech części) przez 54 dni. Pierwsza jej część (27 dni) ma charakter błagalny, druga – dziękczynny. Nowenna zyskała przydomek „modlitwy nie do odparcia”. Ma to oddawać jej wprost niebywałą skuteczność, co potwierdzają liczne świadectwa. Modlitwa ta nie jest łatwa, bo wymaga wielkiej dyscypliny i konsekwencji. Jednak, jak potwierdzają liczne osoby, wciąga – do tego stopnia, że staje się stałą, codzienną i ochoczo wykonywaną czynnością.

Dwie popularne autorki, znawczynie dorobku św. Hildegardy z Bingen, proponują nam 250 NIEZWYKLE PROSTYCH PRZEPISÓW NA SMACZNE POTRAWY, opartych na zaleceniach dietetycznych tej średniowiecznej uzdrowicielki. Kuchnia bazująca na spuściźnie świętej prócz dostarczania nam walorów smakowych ma także na celu uchronić nas przed rozmaitymi chorobami, przynosząc dobre samopoczucie, zdrowie i radość. Jest to możliwe nie tylko dzięki temu, że oparta jest na zdrowych, naturalnych produktach, pozbawionych konserwantów i chemicznych "ulepszaczy", ale także przez to, że przepisy skomponowane są zgodnie z unikalną wizją zdrowia świętej Hildegardy, kładącą nacisk na wewnętrzną równowagę i viriditas, czyli uzdrawiającą siłę natury. W książce znajdziecie: - najróżniejsze przepisy i receptury łatwe w przygotowaniu - przejrzyste listy produktów (powszechnie dostępnych) - praktyczne wskazówki dotyczące przechowywania zapasów - niezbędną dawkę wiedzy o kuchni św. Hildegardy - przydatne ilustracje Znajdują się tu zarówno przepisy na potrawy doskonale znane, jak batonik musli, chipsy jabłkowe, dżem morelowy czy nadziewany kurczak, jak i dokładne instrukcje, jak przygotować te bardziej oryginalne i pomysłowe dania, na przykład: orkiszowe risotto, sandacza w panierce sezamowo-makowej, zupę serową z cynamonowymi grzankami czy galaretkę z pigwy i wiele innych. Książka cieszy się ogromną popularnością w Niemczech, gdzie działała św. Hildegarda. Wybrany fragment książki Jak właściwie się odżywiać? To pytanie, które zawsze wymaga zastanowienia i indywidualnej odpowiedzi, ponieważ jest związane z inną kwestią: jaką postawę przyjąć wobec ciążącej na nas odpowiedzialności? Przez nasze nawyki żywieniowe i konsumenckie wszyscy wpływamy na mechanizmy o dalekosiężnych konsekwencjach. Nie możemy powierzyć ciążącej na nas odpowiedzialności supermarketom i bezmyślnie kupować tego, co oferują. Musimy być świadomi, że nasze zachowania konsumenckie sterują popytem, który wywiera wptyw na cały świat. Kupuj sezonowe produkty z twojego regionu i zwracaj uwagę na ich jakość. To fundament, na którym możesz budować swoje zdrowie. Jeżeli to możliwe, złóż wizytę producentowi żywności i sprawdź, jakie warunki panują w jego gospodarstwie. To pozwoli ci poznać jego postawę wobec pracy i produkowanych artykułów, a ponadto uzyskasz wiele informacji i wskazówek, dzięki którym poszerzysz swoją wiedzę i zyskasz poczucie bezpieczeństwa. Najlepsze efekty przynosi oczywiście rozsądne urozmaicenie potraw połączone z dobrowolnym ograniczeniem ich ilości i różnorodności. Warto zredukować liczbę dodatków i dań, ponieważ im więcej różnych rodzajów pożywienia serwujemy naszemu ciału, tym więcej wysiłku musi ono włożyć w jego strawienie. Wówczas przez cały dzień brakuje mu energii, a to odbija się na naszym samopoczuciu. Prosta, smaczna potrawa przygotowana z miłością na pewno zapewni nam siły potrzebne do wykonania czynności, które mieliśmy w planach, i tych, które nagle na nas spadną. Nauka Hildegardy zawiera zaskakującą radę. Wiele osób z pewnością jednak przyjmie ją z ulgą. Według świętej zdrowy, dorosły człowiek nie potrzebuje śniadania, ponieważ jest wypoczęty po nocnym śnie i nie powinien od razu marnować swojej energii na trawienie. Zatem zwracaj uwagę na swoje poranne potrzeby i uczucie głodu. Jeśli twoje ciało zacznie domagać się posiłku dopiero przed południem, jedz właśnie wtedy. Zastanów się, o jakiej porze nadchodzi dla ciebie właściwy moment na pierwszy posiłek, i sprawdź, jaką rozkoszą może być spokojne niedzielne lub wakacyjne śniadanie, przed którym znalazł się czas na aktywność fizyczną. Ponadto pierwszy posiłek zawsze powinien być ciepły: może to być na przykład habermus, grysik albo chleb. Śniadanie, ale i każdy inny posiłek, należy dokładnie przeżuwać! Jest to bardzo ważne. Podczas jedzenia należy pić z umiarem - tak, żeby zanadto nie rozcieńczać soków żołądkowych odpowiedzialnych za trawienie. Ze współczesnych badań wiemy także, że właściwe przeżuwanie pobudza proces powstawania synaps w mózgu i tym samym pozytywnie wpływa na nasze zdolności intelektualne. Zdaniem Hildegardy dzieci, osoby starsze i chore codziennie powinny jeść śniadanie. Jeśli nasze pociechy za tym nie przepadają, należy zaopatrzyć je w zdrowe przekąski, które zapewnią im energię przed południem. Podstawą każdego obiadu powinien być orkisz w formie makaronu, ryżu, płatków, ziarna albo śruty. Dodatek do niego mogą stanowić warzywa albo sałatka. Im mniej różnych dodatków zaserwuje się podczas posiłku, tym bardziej lekkostrawny on będzie. Zwracaj uwagę na zdrowe i rozsądne urozmaicenie posiłków. Starannie przygotowuj jedzenie. Kolacja może składać się z tych samych składników co obiad. Jednak zgodnie z nauką Hildegardy powinna być spożywana jeszcze przed zmrokiem, a więc w zimie wcześniej niż latem. Wieczorem ciało spowalnia proces trawienia, więc zbyt późno spożywane jedzenie zatrzymuje się niestrawione w okolicach żołądka lub jelit i powoduje liczne dolegliwości.Zawsze miej na uwadze discretio i krok po kroku wprowadzaj w życie zmiany. Daj sobie na to trochę czasu, a później na pewno uda ci się trwale je utrzymać. Zawsze miej na uwadze discretio i krok po kroku wprowadzaj w życie zmiany. Daj sobie na to trochę czasu, a później na pewno uda ci się trwale je utrzymać. Dobrze jest wybierać produkty spożywcze według kryteriów termicznych, zgodnie z ich typem i porą roku. Marony, daktyle czy pigwy mają działanie rozgrzewające, w związku z czym warto je jeść zwłaszcza w okresie zimowym. Natomiast maliny, owoce cytrusowe, wołowina i sałata działają wychładzające i stanowią dobry wybór na lato. Kupując jedzenie ze swojego regionu i zgodne z ofertą sezonową, najprawdopodobniej dokonasz właściwego wyboru. Według Hildegardy człowiek smutny powinien „spożywać tyle dobrze przyswajalnych potraw, żeby jedzenie mogło go ożywić". Zaś ten, kto jest szczęśliwy lub zakochany, powinien jeść z umiarem, co zresztą przeważnie dzieje się w naturalny sposób. Ruch, spacer po posiłkach wspomaga trawienie. Również poobiednia drzemka trwająca od 10 do 20 minut jest godna polecenia, ponieważ pozwala zachować cielesną i umysłową sprawność i, co udowodniono, wpływa na większą wydajność umysłową i wspomaga koncentrację.

List św. Jakuba zajmuje ważne miejsce wśród pism Nowego Testamentu. Podejmuje bowiem jeden z podstawowych tematów chrześcijańskiego życia, jakim jest wiara. Na tej wlanej cnocie chrześcijańskiej opiera się relacja człowieka wierzącego do Boga i bliźniego. Wiara nie może być tylko teorią, słowną deklaracją, ale musi być zweryfikowana życiem, poparta konkretnymi czynami. Wiara żywa i prawdziwa domaga się czynów miłości. Przygotowane ks. Józefa Kozyrę tłumaczenie tekstu biblijnego i obszerny komentarz będzie cenną pomocą dla tych, którzy zechcą zgłębić biblijne nauki i wskazówki zawarte w Liście św. Jakuba.

Oddawane do rąk Czytelnika opracowane przez Bogdana Roka i Mariana Chachaja Itinerarium jest pisanym na bieżąco, przeważnie codziennie, diariuszem zawierającym opis odbytej przez bożogrobca Jakuba Lanhausa podróży do Rzymu i pobytu w nim (1768-1769). Lanhaus był wprawdzie Czechem z pochodzenia, ale posługiwał się dobrze językiem polskim, przetykając swoją narrację licznymi wtrętami łacińskimi, rzadziej italianizmami czy bohemizmami. Udał się do Wiecznego Miasta, aby dopilnować rozstrzygnięcia w Rocie Rzymskiej sporu swojego zakonu z kapitułą katedralną w Gnieźnie o fundację szpitalną w tym mieście, ale przy okazji notował i opisywał wszystko, co wydawało mu się godne uwagi. Dlatego diariusz stanowi kapitalne źródło wiedzy o mentalności przeciętnego duchownego tamtych czasów. I właśnie z tego powodu, że nie przynosi oglądu świata z perspektywy przedstawiciela warstw wyższych, stanowi cenne źródło informacji. Lanhaus pisze o wszystkim, poczynając od podawania szczegółów dotyczących przebiegu podróży, o mijanych krajobrazach, przekraczaniu granic, uczestnictwie w nabożeństwach, oglądanych kościołach, spotykanych ludziach (mniej lub bardziej znajomych, charakteryzując przy okazji w krótkich słowach ich sylwetki), o sytuacji niepewności po śmierci papieża Klemensa XIII, przebiegu konklawe, zakulisowych zabiegach w Rocie Rzymskiej, a kończąc na kłopotach zdrowotnych czy czynnościach fizjologicznych. Szczegółowe informacje zawarte w tekście diariusza odnoszą się właściwie do wszystkich aspektów działalności człowieka, dlatego każdy Czytelnik interesujący się XVIII wiekiem, a nie tylko badacz przeszłości, może tu odnaleźć coś ciekawego, co dotyczy podróży, historii sztuki, Kościoła, prawa, obyczajowości, mentalności, języka czy medycyny.

Kultura świata arabskiego, mimo podziałów i konfliktów, zachowuje swoją oryginalną tożsamość. Zgodnie z przedmuzułmańską tradycją plemionami kierują jeszcze szajchowie w chustach, używający na co dzień telefonów komórkowych. Ich synowie to specjaliści od najnowszych technologii, mówiący po angielsku z oksfordzkim czy harwardzkim akcentem. Tradycja świata arabskiego to islam i prawo muzułmańskie szari'at, a także literatura, nauka, wspólnota języka arabskiego, tradycje lokalne. Książka rozwija wątki poprzedniej, cieszącej się uznaniem książki Archetypy islamu.

"Ta książka to moim zdaniem lektura obowiązkowa z kilku powodów. Mark Hankins omawia w niej jeden z ważniejszych tematów Nowego Testamentu – tożsamość. Dzieci Boże są wolnymi obywatelami Jego Królestwa. Mimo to zdarza się, że myśląc jak niewolnicy, nie potrafimy żyć pełnią życia, jakie mamy w Chrystusie. Tożsamość, jaką przyjmujemy, determinuje nasze życie. Autor od wielu lat naucza na ten temat, co przyniosło trwałe zmiany i uwolnienie w życiu wielu ludzi. Znam Marka Hankinsa osobiście, nasza rodzina wiele mu zawdzięcza. Ta książka także Tobie pomoże zmienić myślenie, w nowy sposób spojrzeć na modlitwę i rozpocząć życie, jakie Jezus nazwał „obfitym”. Krzysztof Rompa, pastor Kościoła Chrześcijańskiego ZOE Trójmiasto, prezes Telewizji TBN Polska

John L. Sherrill urodził się w 1923 roku, w Covington, w stanie Tennessee. Studiował na Davidson College i na uniwersytecie w Louisville.Jego ojciec, prof. Lewi J. Sherrill był docentem w Union Theological Seminaryw Nowym Jorku. John w latach 1944-1951 pracował w Europie dla wydawnictw amerykańskich. Swą żonę Elizabeth, urodzoną w roku 1928 w Hollywood, w stanie Kalifornia, również pisarkę, poznał i poślubił w Szwajcarii (1947). Także ona w latach 1947-1963 zamieszczała teksty głównie w Guidepost Magazine, z którym współpracowała przez ponad 60 lat i jest autorką ponad2000 artykułów. W 1970 roku oboje założyli wydawnictwo Chosen Books umożliwiające publikowanie początkującym pisarzom chrześcijańskim.Są oni autorami bądź współautorami ponad 30 książek przetłumaczonych na ponad 40 języków, które rozeszły się w nakładzie ponad 60 milionów egzemplarzy. Pierwsza z nich to Narodzony na nowo – historia Charlesa Colsona. Inne, znane w Polsce tytuły, to: Boży przemytnik (Brother Andrew), Bezpieczna kryjówka (Corrie ten Boom), Krzyż i sztylet (David Wilkerson), Najszczęśliwsi ludzie na świecie (Demos Shakarian). W czasie poważnej choroby John doznał szczególnego spotkaniaz Chrystusem. Wkrótce też zetknął się z chrześcijanami, którzy „mówiliinnymi językami”. Fenomen ten go zafascynował, a Wydawnictwo McGraw-Hill poprosiło o zbadanie i opisanie tego zjawiska. Tak doszło dopowstania książki Oni mówią innymi językami.Na początku lat siedemdziesiątych, wśród przemycanej od jakiegośczasu z Zachodu do Polski literatury religijnej zaczęły się pojawiaćksiążki o charakterze charyzmatycznym.Pierwsza z nich to Krzyż i sztylet – historia Dawida Wilkersona (1931-2011) opisana przez Johna i Elizabeth Sherillów. Przetłumaczyli ją młodzi zapaleńcy z Gliwic i Cieszyna. Przygotowane na maszynie dopisania strony książki przekazali do Niemiec, gdzie w drukarni zrobiono ich fotokopie. Taka forma druku nie budziła wtedy zdziwienia, alezastanawiała informacja, że wydało ją jakieś wydawnictwo Credo dla Polaków we Francji. Druga książka, Najszczęśliwsi na świecie, to opisana przez Sherrillów interesująca historia Ormianina, Demona Shakariana (1913-1993). Jej maszynopis dotarł do Niemiec z Krakowa i tym razem tekst został złożonydo druku linotypowego. Ktoś z Warszawy postarał się, aby tą samą drogą dotarły do Polskidwie książki Michaela Harpera (1931-2010), anglikańskiego duchownego, charyzmatyka z Londynu: Tak, jak na początku, z dziejów przebudzenia pentekostalnego w XX wieku i Chodzenie w Duchu Świętym. Natomiast w roku 1981 ukazała się, wydrukowana już w Polsce, książka Trzecia godzina dnia Dennisa J. Bennetta (1917-1991), amerykańskiego duchownego episkopalnego – też charyzmatyka. Książka, którą obecnie trzymasz w ręce, Drogi Czytelniku, po raz pierwszy w naszym kraju ukazała się staraniem Instytutu Wydawniczego Agape w roku 1990. Po dwudziestu pięciu latach Wydawnictwo Absolutnie Fantastyczne wznawia tę cenną pozycję w wersji uzupełnioneji poprawionej. Mam nadzieję, że lektura ta wzbogaci nas duchowo. Kazimierz Sosulski, pastor zielonoświątkowy

Tom drugi z serii Biblioteki Teologii Fundamentalnej, stanowi zwieńczenie dorocznego zjazdu Stowarzyszenia Teologów Fundamentalnych w Polsce, który w dniach 21-22 września 2006 roku odbył się w Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi. Zaprezentowane wystąpienia i wypowiedzi to miarodajne stanowisko polskich teologów fundamentalnych w zakresie zagadnień teologii religii. Są one również ich znaczącym wkładem w dojrzałe kształtowanie relacji między chrześcijanami i wyznawcami innych religii.

Nasze dzieje zasypuje lawina objawień. We wszystkich miejscach świata pojawia się z przesłaniem z Nieba. Maryja. Dlaczego Ona? Dlaczego wokół nas jest Jej tak wiele? Znamy odpowiedź: Matka Najświętsza przychodzi, by nauczyć nas, jak przeciwstawić się mocy Szatana, który jest dziś przerażająco skuteczny w swych zabiegach o zdobywanie dusz. Maryja ogłasza: moce piekła są niczym wobec siły Bożej łaski, która mieszka w nas! Możemy jak Maryja stać się niedostępni dla zła. Wystarczy wprowadzić w życie niebieskie orędzie Książka zawiera artykuły z Miesięcznika Egzorcysta oraz materiały w nim dotąd niepublikowane. Te ostatnie stanowią ważne dopełnienie obrazu zwycięskiej walki Maryi, która z nami, dla nas, a bywa że i za nas stawia czoła Szatanowi.

[...] podjęcie tematu kołłątajowskiego po ponad dwudziestu latach od ukazania się publikacji Profesora Piotra Żbikowskiego dotyczących księdza podkanclerzego wydaje się ze wszech miar słuszne. Inicjatywa Lucyny Żbikowskiej jest niezwykle cenna, nie tylko dla pamięci o Hugonie Kołłątaju, ale i dla kształtowania świadomości narodowej, pozbawionej fałszu i nieprawdziwych założeń. Jednocześnie zamierzony projekt pokazuje, co tak naprawdę powinniśmy odczytywać z myśli tego męża stanu. Książka [...] w sensacyjnej niekiedy formie (co widać szczególnie w rozdziałach inicjujących i kończących publikację) przybliża postać i dzieła księdza podkanclerzego. Pozostaje mieć nadzieję, że jej wydanie drukiem będzie nie tylko przypomnieniem wciąż aktualnych słów Profesora Piotra Żbikowskiego, ale pozwoli Hugonowi Kołłątajowi wyjść ze specjalistycznych gabinetów badaczy i pojawić się w korytarzu, niczym w Wielkiej Galerii w Wersalu – by wszyscy mogli zobaczyć i przeczytać, a potem ponieść tę wiedzę dalej w świat. dr hab. Sławomir Kufel

„To dziecko przysporzy nam wielu zmartwień” – powiedziała matka Hildegardy tuż po porodzie, a jej słowa okazały się prorocze. Dziewczynka od pierwszych dni była bardzo słaba i chorowita. Zatroskani rodzice chronili ją przed światem i każdego dnia otaczali czułą opieką. Świat jednak cały czas chciał rozmawiać z Hildegardą. Dziewczyna widziała rzeczy, których nikt nie widział. Rozumiała zjawiska, których inni nie rozumieli. Im częściej o tym wspominała, tym bardziej była samotna. Ludzie mówili, że jest szalona. Albo opętana. Pewnego dnia, w trosce o dalsze losy ukochanego dziecka, rodzice postanowili poświęcić Hildegardę Bogu i wysłali ją do klasztoru. Jak się później okazało, ta pozornie niesprawiedliwa decyzja, ocaliła jej życie. "W Jego świetle" to fascynująca powieść o życiu niesamowitej średniowiecznej mniszki, słynącej z głębokiej duchowości, wielkiej odwagi, wewnętrznego poczucia sprawiedliwości oraz nadzwyczajnych umiejętności rozumienia natury. Ta książka przedstawia jej życie od dzieciństwa, aż do ostatnich dni spędzonych w klasztorze. Historia świętej Hildegardy zdumiewa, zaskakuje barwnością i pokazuje potęgę charyzmy tej niezwykłej przeoryszy.

Nasze życie duchowe jest często jałowe i letnie, nie czujemy kontaktu z Bogiem, którego Biblia opisuje jako „ogień pochłaniający”. Nie rozumiemy również sensu cierpienia, zwłaszcza uczucia duchowej ciemności. Odpowiedzią na oba te problemy jest namiętność – przekonuje Susan Pitchford.W książce Bóg w ciemnościach autorka bada dogłębnie dwa oblicza namiętności: pragnienie, wzajemne zauroczenie pomiędzy duszą a Bogiem; oraz cierpienie, zwłaszcza poczucie zagubienia i smutku, gdy okazuje się, że znaleźliśmy się w mroku. Ciemność nie jest znakiem, iż zostaliśmy porzuceni, lecz zaproszeniem do wejścia w większą i intymniejszą zażyłość z Bogiem, który nas pragnie. Susan Pitchford wykłada socjologię na University of Washington; jest członkiem Trzeciego Zakonu anglikańskiego Towarzystwa Świętego Franciszka. Napisała Following Francis: The Franciscan Way for Everyone oraz Identity Tourism: Imaging and Imagining the Nation. Mieszka w Seattle z mężem, Bobem Crutchfieldem.

JEDNA Z NAJWSPANIALSZYCH KSIĄŻEK TEOLOGICZNYCH, jakie powstały w XX w. A. J. Heschel stawia religię w świetle trudnych pytań, zarówno formułowanych przez współczesne świeckie nauki, jak i tych, które rodzą się w sercu wobec zła świata, szczególnie okropności minionego stulecia. Jednocześnie zaś pokazuje, że współczesne podejście człowieka do kwestii, które go przekraczają, naznaczone jest błędem u samych podstaw. Człowiek mówi o Bogu, nie znając właściwego języka, pragnie dosięgnąć boskości, używając własnych sił. Tymczasem jest to sfera, gdzie zawodzi nawet najgłębsze wejrzenie.

Podczas miodowego miesiąca David Ponder obiecał swojej żonie, Ellen, że da jej wszystko, co w życiu najlepsze. Zdeterminowany, przez lata wytrwale piął się na szczyt zawodowej kariery chcąc zapewnić rodzinie komfortowe i dostatnie życie. Jednak pewnego dnia David niespodziewanie stracił pracę. Szybko się okazało, że to dopiero początek czekających go nieszczęść. Rozpacz pchnęła go do najtragiczniejszego czynu... Rozpędzony samochód, śliska nawierzchnia, śmiertelny w skutkach poślizg – tych kilka sekund całkowicie odmieniło życie rodziny Ponderów. I nikt się nie spodziewał, że to właśnie był początek wędrówki do pełni prawdziwego szczęścia.

Szabat i jego znaczenie dla współczesnego człowieka to jedna z najpiękniejszy książek Abrahama Joshuy Heschela, rabina, wybitnego żydowskiego teologa i myśliciela. Głęboka myśl filozofa, piszącego o znaczeniu świętowania Szabatu w judaizmie, jest uniwersalna i może mieć znaczenie dla wszystkich ludzi, którzy poszukują w swoim życiu momentu świętości. Abraham J. Heschel pisze o judaizmie jako o religii czasu, przeciwstawiając ją skupionej na przekształcaniu i ujarzmianiu przestrzeni cywilizacji technicznej. Według Heschela „Biblia bardziej troszczy się o czas niż przestrzeń”, a droga do spotkania z Bogiem wiedzie tylko przez królestwo czasu. To, co jest określone jako święte w biblijnym opisie aktu stworzenia, to nie jakiekolwiek święte miejsce, ale właśnie Szabat, kiedy przestaje się manipulować rzeczami, przestrzenią, światem materii. Wedle Heschela „w królestwie czasu celem jest nie mieć, lecz być, nie posiadać, lecz dawać, nie panować, lecz uczestniczyć, nie podbijać, lecz współbrzmieć”.