Nietrzymanie moczu to temat wstydliwy i krępujący, ale występuje bardzo często - szczególnie u kobiet. Autorzy omawiają przyczyny i mechanizmy nietrzymania moczu oraz sposoby leczenia. Czytelnicy znajdą tu również informacje na temat wysiłkowego nietrzymania moczu i pęcherza neurogennego.

Autorzy uczą, jak żyć z nadciśnieniem tętniczym i jak sobie radzić w wynikających z tej choroby kłopotliwych sytuacjach. Czytelnicy znajdą w tej książce obok wielu praktycznych wskazówek omówienie nowoczesnych metod leczenia nadciśnienia. Autorzy kładą duży nacisk na różne formy postępowania niefarmakologicznego, czyli styl życia i aktywność fizyczną.Dużą zaletą tej książki jest rozdział poświęcony żywieniu, w którym załączono praktyczne przepisy, z podaniem wartości energetycznej stosowanych produktów.

Książka skierowana jest przede wszystkim do osób cierpiących na coraz częstsze ostatnio zakażenia grzybami drożdżakowymi Candida albicans (kandydozę). Zakażenia te charakteryzuje mnogość, ale i mała specyficzność objawów, a nieleczone mogą przejść w formę przewlekłą i stać się przyczyną wielu stanów chorobowych. Autorka opisuje najczęstsze kliniczne formy zakażenia: kandydozę błon śluzowych gardła, skóry, okolic płciowych. Wymienia grupy osób ze zwiększonym ryzykiem zakażeń. Przedstawia też wiele wypróbowanych ( zwłaszcza niefarmakologicznych) metod leczenia kandydozy, m.in. stosowanie odpowiednich diet, przyjmowanie witamin i minerałów.

Zgaga i refluks żołądkowo-przełykowy należą do najbardziej dokuczliwych i coraz częściej występujących dolegliwości układu pokarmowego. Mogą być leczone farmakologicznie, ale w większości przypadków wystarczy zmiana nawyków żywieniowych oraz stylu życia, by pozbyć się przykrych objawów. Zgaga i refluks żołądkowo-przełykowy należą do najbardziej dokuczliwych i coraz częściej występujących dolegliwości układu pokarmowego. Mogą być leczone farmakologicznie, ale w większości przypadków wystarczy zmiana nawyków żywieniowych oraz stylu życia, by pozbyć się przykrych objawów. W książce opisano: rozwój choroby refluksowej badania diagnostyczne sposoby leczenia dolegliwości Zgaga i refluks żołądkowy Po napisaniu kilku stron książki, która oryginalnie miała nazywać się „Jak dać sobie radę z GERD", zdałem sobie sprawę, że byłby to bardzo trudny tytuł. Ile osób, buszując w księgarni, nawet w dziale medycznym, wiedziałoby, co to jest GERD? Kiedy pytałem pacjentów w gabinecie, czy wiedzą, co oznacza słowo GERD, otrzymywałem czasami śmieszne odpowiedzi, poczynając od religijnych, a skończywszy na nieprzyzwoitych. Osoby od dawna cierpiące na zgagę nie miały wątpliwości, co ten skrót oznacza. Książka ta jest przeznaczona dla nich, ale też dla wielu innych osób cierpiących z powodu zgagi, dla których pojęcie GERD jest całkiem nowe. Dlatego książkę nazwałem: Jak dać sobie radę ze zgagą i chorobą refluksową. W książce będę jednak używać terminu GERD. Skrót GORD po angielsku oznacza „gastro-oesophageal reflux disease" (w Stanach Zjednoczonych występuje pod nazwą GERD, ponieważ Amerykanie nie używają litery „o" w słowie „oesophagus" - przełyk). Mówiąc prosto, GERD jest powodem występowania zgagi, objawu, którego prawie każdy z nas doświadczył kiedyś w swoim życiu. Objaw ten obejmuje dolegliwości zlokalizowane w górnej części brzucha (w nadbrzuszu) i dolegliwości bólowe, które podobnie jak zgaga są spowodowane kwasem (solnym) i pepsyną. Kwas solny i pepsyna są przesuwane z żołądka do góry przez przeponę do dolnego odcinka przełyku, który nie jest chroniony przed działaniem tych substancji. Dochodzi do podrażnienia przełyku i rozwoju zapalenia, a czasami nawet do powstania owrzodzeń trawiennych. Dlatego też objawy mają bardzo różne nasilenie, od stosunkowo łagodnych aż po ciężkie - nawet krwawienia, powstawanie perforacji i zmian nowotworowych. GERD jest coraz częstszą chorobą. Tak naprawdę w poprzednim pokoleniu nie interesowano się tak bardzo chorobą refluksową jak obecnie. Rozwój świadomości w dużej mierze spowodowany jest wystąpieniem w społeczeństwie dwóch zjawisk - bardzo nagłośnionej medialnie otyłości i życia w pośpiechu. Nadwaga, w szczególności typu jabłka (wyjaśnię to na str. 14), oznacza, że duża ilość tłuszczu występuje w obrębie jamy brzusznej. Jego obecność powoduje, że inne narządy w jamie brzusznej mają mniej miejsca, a ponadto wywiera on na nie ciśnienie. Jest tylko jedna droga, dzięki której ciśnienie w żołądku może się zmniejszyć - droga do góry przez przeponę. Stąd zawartość żołądka jest wyciskana do góry do przełyku (w szczególności w pozycji leżącej lub w czasie zgięcia do przodu), a nawet tworzą się przepukliny, w których część żołądka jest przemieszczana do klatki piersiowej. (Dlatego też redukcja masy ciała jest jednym z najprostszych i najskuteczniejszych sposobów przeciwdziałania GERD). Życie w wiecznym pośpiechu - zjadanie w biegu posiłków - oznacza, że przez wiele godzin w ciągu dnia, kiedy żołądek wydziela soki trawienne (kwas solny i pepsynę trawiącą białka) do swego światła, nie ma w nim pokarmu do strawienia. Może to prowadzić do powstawania nadżerek zarówno w ścianie żołądka, jak i w leżącym powyżej przełyku. Współcześnie kobiety i mężczyźni są atakowani na dwa fronty, nic więc dziwnego, że w moim gabinecie na zachodzie Szkocji mniej więcej co drugi dzień widzę osobę z objawami choroby refluksowej. Jeśli ekstrapoluje się to na cały kraj, oznacza to duży odsetek populacji - wiele milionów. Ale jest to tylko wierzchołek góry lodowej - większość osób ze zgagą leczy się samodzielnie i nigdy nie kłopocze się tym, aby udać się do lekarza. Ta książka jest poświęcona GERD: opisuje, jak choroba się rozwija, jak wpływa na Ciebie, jakie wykonuje się w niej badania i jak można ją leczyć, a nawet wyleczyć. Jest ona przeznaczona dla wszystkich chorujących na GERD, którzy muszą zmagać się ze zgagą i towarzyszącymi objawami, jej konsekwencjami i powikłaniami. Na szczęście jest to bardzo optymistyczna książka, ponieważ zgagę ze wszystkich problemów dotyczących „trawienia" leczy się najłatwiej. Jeśli będziesz przestrzegać nakazów i stosować się do zaleceń dotyczących stylu życia i leczenia, możesz uwolnić się od dolegliwości. Jednak zgaga nie jest jedynym objawem GERD. Jeśli chorujesz na chorobę refluksową, możesz mieć też inne objawy, które są tak samo irytujące jak zgaga. Możesz zaobserwować cofanie się treści żołądkowej do jamy ustnej, nieprzyjemnie kwaśnej, ponieważ w płynie tym znajduje się kwas solny i żółć, które mają gorzki i kwaśny smak. Zgadze może też towarzyszyć wypełnianie się jamy ustnej nadmiarem śliny. Możesz zauważyć, że podczas połykania stałych pokarmów odczuwasz ból i nie możesz ich połknąć bez względu na to, jak drobno je pogryziesz i przeżujesz. Może występować stały lub nawracający ból zlokalizowany w części środkowej klatki piersiowej lub w nadbrzuszu - zgadze może towarzyszyć „niestrawność" lub „dyspepsja". W pozycji leżącej płasko na plecach lub przy schylaniu się do przodu dolegliwości mogą nasilać się lub może wystąpić ból. Możesz nauczyć się unikać określonych produktów spożywczych, które wywołują u Ciebie ból. Spożywanie zbyt obfitych posiłków może też wywołać te dolegliwości: możesz zacząć jeść częściej mniejsze porcje niż poprzednio, aby spróbować zapobiec objawom. Prawdopodobnie stosujesz już jakieś środki na niestrawność, np. środki na nadkwasotę czy leki hamujące wydzielanie kwasu solnego. Istnieją setki opatentowanych środków do stosowania w GERD i prawdopodobnie farmaceuta w aptece polecił Ci już jeden z nich i wytłumaczył, jak one działają. Nadal jednak walczysz i zastanawiasz się, czy jest jeszcze coś, co mógłbyś zrobić, aby sobie pomóc. Ta książka jest dla ludzi takich jak Ty. Wyjaśnia, czym jest choroba refluksową (GERD), dlaczego powoduje ona ból oraz dyskomfort i jakie możesz wprowadzić zmiany w swoim stylu życia, jak zdrowiej się odżywiać i jakie przyjmować leki, aby nie mieć dolegliwości oraz powikłań. W książce wyjaśniono również, kiedy należy zgłosić się do lekarza i jakie zleci on badania, aby potwierdzić lub wykluczyć przepuklinę rozworu przełykowego, która może wymagać leczenia chirurgicznego, a także jakiego typu operacje wykonuje się obecnie. Z chwilą, gdy poznasz przyczyny objawów, łatwiej Ci będzie dać sobie z nimi radę i stosować się do zaleceń lekarza. Podstawowym problemem w chorobie refluksowej jest to, że żołądek „wstrzykuje" kwaśną treść żołądkową do przełyku. Ściana żołądka jest odporna na działanie kwaśnej treści, lecz ściana przełyku - nie, i to właśnie jest przyczyną bólów. W pierwszych rozdziałach książki wyjaśnię, dlaczego tak się dzieje, a w pozostałych opiszę, w jaki sposób można odwrócić ten proces i ochronić przełyk przed dalszymi atakami kwaśnej treści żołądkowej. W rozdziale l przedstawiłem kilka przypadków klinicznych. Zgaga i refluks żołądkowy Spis Treści Wstęp 1. Niektóre osoby cierpią 2. Prawidłowy przełyk, żołądek i przepona 3. Kiedy coś działa nieprawidłowo - przyczyny GERD 4. Leczyć czy badać? Podstawowe pytanie 5. Leczenie GERD-kogo i jak? 6. Jeśli palisz, to koniecznie musisz rzucić palenie 7. Farmakoterapia GERD 8. Leczenie chirurgiczne GERD 9. GERD a przepuklina rozworu przełykowego 10. Jakie pytania może zadać lekarz 11. Dysfagia-kiedy jedzenie „przylega" 12. Czy to naprawdę serce? Diagnostyka bólów w klatce piersiowej 13. Dyskusja - kogo badać

Toczeń jest mało znaną chorobą, dotyczącą głównie kobiet. Występuje u nich około 10 razy częściej niż u mężczyzn. Objawy tej choroby są tak bardzo różnorodne, że przypomina on inne schorzenia i dlatego postawienie diagnozy zwykle się opóźnia.Toczeń jest mało znaną chorobą, dotyczącą głównie kobiet. Występuje u nich około 10 razy częściej niż u mężczyzn. Objawy tej choroby są tak bardzo różnorodne, że przypomina on inne schorzenia i dlatego postawienie diagnozy zwykle się opóźnia. W poradniku autorzy poruszają wiele zagadnień poczynając od objawów choroby, tych częstych i tych rzadkich, do omówienia poszczególnych układów które mogą być przez nią zajęte. Zwracają uwagę na metody diagnostyczne i leczenie, w tym różne grupy dostępnych leków. Oddzielny rozdział poświęcają postępowaniu niefarmakologicznemu, wymieniają też czynniki, które mogą nasilać objawy choroby. Dużo miejsca zostało poświęcone najważniejszemu tematowi – jak żyć z toczniem.

Coraz częstsze obecnie problemy ze słuchem u młodych i bardzo młodych ludzi utrudniają naukę, pracę i funkcjonowanie w społeczeństwie. Rozwój techniki i postępy chirurgii otolaryngologicznej umożliwiają osobom niedosłyszącym odzyskanie słuchu i przywracają radość życia. W poradniku przedstawiono objawy niedosłuchu, jego rozpoznawanie i leczenie; omówiono rodzaje nowoczesnych aparatów słuchowych, operacje wszczepiania implantów ślimakowych oraz rehabilitację poszpitalną. Książka niezwykle interesująca dla osób mających problem ze słuchem, dla ich rodzin, a także dla lekarzy różnych specjalności.

Zespół niespokojnych nóg to schorzenie neurologiczne objawiające się przymusem poruszania nogami spowodowanym uciążliwymi dolegliwościami. Utrudnia normalne funkcjonowanie, powoduje bezsenność, ale wszystkie jego objawy można złagodzić lub nawet całkowicie zlikwidować. W poradniku zostały opisane wszelkie metody i środki, które można zastosować jeszcze przed rozpoczęciem leczenia farmakologicznego, a także kontynuować podczas jego trwania. Autorzy poradnika to zespół wybitnych specjalistów z ośrodków neurologicznych w całej Polsce specjalizujących się w diagnozowaniu i leczeniu ZNN.

Około 60 tysięcy osób w Polsce jest dotkniętych chorobą Parkinsona - przewlekłym, trwającym wiele lat schorzeniem neurologicznym, które stopniowo pogarsza sprawność ruchową chorego. Nowoczesne metody terapii i rehabilitacji dają szansę znacznego przedłużenia i poprawy jakości życia chorych, pod warunkiem jednak, że chorzy i ich rodziny będą w świadomy i mądry sposób współpracować z lekarzem i całym zespołem rehabilitacyjnym. W poradniku Żyję z chorobą Parkinsona, napisanym przez klinicystę z ponad 30-letnim doświadczeniem, Czytelnik znajdzie najważniejsze informacje dotyczące objawów i przebiegu choroby oraz najnowszych metod leczenia farmakologicznego i chirurgicznego, a także praktyczne porady i odpowiedzi na najczęściej zadawane przez chorych i ich opiekunów pytania.

Mukowiscydoza jest najczęściej występującą chorobą genetyczną w ludzkiej populacji. Na mukowiscydozę chorują zarówno chłopcy, jak i dziewczęta. Choroba objawia się w bardzo różnorodny sposób, a chorzy często bardzo różnią się między sobą pod względem jej przebiegu. Jak dotąd mukowiscydoza jest chorobą nieuleczalną. Niemniej obecnie uważa się, że większość chorych na mukowiscydozę ma szansę osiągnięcia wieku dorosłego i dłuższego życia. Natomiast o długości i jakości życia decydują przede wszystkim, wczesne rozpoznanie oraz wczesne rozpoczęcie prawidłowego i systematycznie prowadzonego leczenia. W poradniku autorzy informują, jakie są najbardziej typowe objawy mukowiscydozy. Wyjaśniają, na czym polega diagnostyka i leczenie tej choroby. Przedstawio­no w nim nowe podejście do leczenia choroby, z uwzględnieniem informacji na temat wszystkich aspektów życia z mukowiscydozą.  

W ciągu roku 1-2 mężczyźni i kobiety na 1000 doznaje zakrzepicy żył głębokich i/albo zatoru tętnicy płucnej. Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa stanowi więc poważny problem medyczny i społeczny. Autor w przejrzysty sposób omawia najważniejsze zagadnienia związanych z rozpoznawaniem, leczeniem , a oprócz tego profilaktyką żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w różnych grupach chorych: m.in. dorosłych, dzieci, kobiet w ciąży. Opisuje cechy charakterystyczne choroby w współzależności od umiejscowienia, a też przyczyny, metody leczenia i profilaktykę. Książka zawiera także masowe porady dotyczące zwyczajnego życia z chorobą. Poradnik wykorzystywany jest dla osób z żylną chorobą zakrzepowo-zatorową, niemniej jednak ze względu na dużą wartość merytoryczną ma możliwość być praktyczny również dla studentów i lekarzy rodzinnych. Żylna choroba zakrzepowo zatorowa Rozpoznanie zakrzepicy żył głębokich i zatoru tętnicy płucnej Objawy zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych są bardzo mało charakterystyczne. Najczęściej występują ból i obrzęk, znacznie rzadziej zaczerwienienie okolicy, w której doszło do zakrzepicy. Zazwyczaj stwierdza się dodatni objaw Homansa (ból w podudziu w następstwie grzbietowego zgięcia stopy kończyny objętej zakrzepicą). Takie objawy mogą jednak towarzyszyć wielu innym chorobom, np. pękniętej torbieli Bakera, zapaleniu tkanki podskórnej, urazom mięśni czy obrzękowi limfatycznemu. Jednocześnie u części pacjentów zakrzepica żył głębokich nie wywołuje żadnych objawów, co może skutkować opóźnieniem we wdrożeniu właściwego leczenia, szybko postępującym powiększaniem się skrzepliny i zwiększonym ryzykiem zatoru tętnicy płucnej. Zatem do rozpoznania zakrzepicy żył głębokich nie wystarczy fizykalne zbadanie pacjenta przez lekarza. Rozpoznanie zakrzepicy żył głębokich musi opierać się na klinicznej ocenie prawdopodobieństwa wystąpienia tej patologii oraz na obiektywnych testach pozwalających ostatecznie potwierdzić lub wykluczyć zakrzepicę żył głębokich. W tabeli 4 podano tzw. skalę Wellsa, służącą do zakwalifikowania pacjenta do grupy małego, średniego lub dużego prawdopodobieństwa obecności zakrzepicy żył głębokich. Skala ta jest bardzo przydatna w praktyce klinicznej. U pacjenta, u którego podejrzewa się zakrzepicę, ale który jest zakwalifikowany do grupy małego prawdopodobieństwa wystąpienia zakrzepicy żył głębokich, oznacza się zawartość D-dimerów we krwi lub w osoczu. D-dimery są produktami rozpadu fibryny znajdującej się w skrzepie i zakrzepie, które powstają w następstwie trawienia fibryny przez aktywny enzym układu fibrynolizy – plazminę. Jeżeli zawartość D-dimerów mieści się w granicach normy, można z około 90% prawdopodobieństwem wykluczyć zakrzepicę żył głębokich. Jeżeli jednak stężenie D-dimerów jest zwiększone, trzeba wykonać badania obrazowe. U pacjentów zakwalifikowanych do grupy średniego i dużego prawdopodobieństwa zakrzepicy żył głębokich w skali Wellsa badania obrazowe wykonuje się bez poprzedzającego oznaczania D-dimerów. Najważniejszym obecnie badaniem obrazowym służącym potwierdzeniu lub wykluczeniu zakrzepicy żylnej jest badanie ultrasonograficzne (USG), najlepiej z wykorzystaniem techniki Dopplera, która umożliwia ocenę przepływu krwi przez naczynie. Badanie ultrasonograficzne jest badaniem nieinwazyjnym i może być wykonane w warunkach ambulatoryjnych. Co ważne, obecnie jest to badanie dość powszechnie dostępne. Badanie USG wyparło flebografię, która jest procedurą inwazyjną, pracochłonną i mało komfortową dla pacjenta. Do rozpoznania zakrzepicy żylnej o nietypowej lokalizacji także najczęściej wykorzystuje się badanie USG. Jednakże w pewnych sytuacjach, np. przy podejrzeniu zakrzepicy zatok żylnych mózgu lub żył jamy brzusznej, niepoddających się ocenie ultrasonograficznej, należy sięgnąć po inne metody obrazowania, jak np. tomografia komputerowa (CT – computed tomography) lub jądrowy rezonans magnetyczny (MRI – magnetic resonance imaging) z zastosowaniem środka cieniującego. Zasady rozpoznawania zatoru tętnicy płucnej są podobne do obowiązują- cych przy wykrywaniu zakrzepicy żył głębokich. Także tutaj obowiązuje wstępna ocena klinicznego prawdopodobieństwa wystąpienia zatoru tętnicy płucnej (tab. 5). Nie ma także różnic w interpretowaniu wyników oznaczeń stężenia D-dimerów. Ponieważ objawy kliniczne zatoru tętnicy płucnej (duszność, ból w klatce piersiowej, kaszel, krwioplucie, uczucie osłabienia, przyspieszona czynność serca) są niespecyficzne i mogą towarzyszyć wielu innym chorobom (np. zawał serca, zapalenie płuc, neuralgia między- żebrowa, infekcja wirusowa, rozwarstwienie aorty) o potwierdzeniu lub wykluczeniu rozpoznania zatoru tętnicy płucnej decydują wyniki badań obrazowych. Wśród nich najważniejszą rolę odgrywa CT. W celu optymalnej wizualizacji tętnic płucnych pacjentowi wstrzykuje się dożylnie środek cieniujący, a badanie określa się wówczas mianem angio-CT. Innym ważnym badaniem obrazowym wykorzystywanym w diagnostyce zatoru tętnicy płucnej jest echokardiografia (ECHO), której główną zaletą jest powszechna dostępność (większa niż angio-CT) i możliwość wykonania przy łóżku chorego. ECHO odgrywa szczególnie ważną rolę w rozpoznawaniu zatoru tętnicy płucnej wysokiego ryzyka (patrz niżej), ale nie może być traktowane jako alternatywa dla angio-CT. Znacznie rzadziej niż w przeszłości, w rozpoznawaniu zatoru tętnicy płucnej wykorzystuje się obecnie inne badania obrazowe, takie jak arteriografia płucna i scyntygrafia płuc. Warto natomiast zwrócić uwagę, że wykazanie obecności skrzepliny w żyłach głębokich kończyn dolnych w badaniu USG u pacjenta z podejrzeniem niemasywnego zatoru tętnicy płucnej (patrz niżej) zwalnia z konieczności przeprowadzenia testów diagnostycznych dotyczących krążenia płucnego i nakazuje włączenie leczenia przeciwkrzepliwego, które w przypadku niemasywnego zatoru tętnicy płucnej i zakrzepicy żył głębokich jest takie samo. U pacjenta z objawami zatoru tętnicy płucnej często zleca się inne badania, np. prześwietlenie klatki piersiowej promieniami rentgenowskimi (RTG) czy elektrokardiografię (EKG), ale ich wyniki nie mogą stanowić podstawy do potwierdzenia lub wykluczenia rozpoznania zatoru tętnicy płucnej. Należy podkreślić, że zarówno zakrzepica żył głębokich, jak i zator tętnicy płucnej mogą przebiegać bezobjawowo. Ocenia się, że u około 50% osób z udokumentowaną zakrzepicą żył głębokich występuje – najczęściej bezobjawowy – zator tętnicy płucnej. Z kolei bezobjawową zakrzepicę żył głębokich wykrywa się u 70% pacjentów z potwierdzonym zatorem tętnicy płucnej. Objawowy zator tętnicy płucnej jest najczęściej wynikiem oderwania fragmentu skrzepliny z żył głębokich kończyny dolnej w odcinku proksymalnym (od poziomu żyły podkolanowej wzwyż, czyli z żyły podkolanowej i/lub żył uda), znacznie rzadziej zaś w odcinku dystalnym (poniżej żyły podkolanowej, czyli z żył podudzia). Zator tętnicy płucnej dzieli się w zależności od prawdopodobieństwa wystąpienia wczesnego zgonu, który Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne zdefiniowało jako zgon związany z ostrym zatorem tętnicy płucnej podczas hospitalizacji lub w ciągu 30 dni od przyjęcia. Pacjenci z ostrym zatorem tętnicy płucnej we wstrząsie lub z hipotonią są zaliczani do grupy wysokiego ryzyka wczesnego zgonu, chorzy zaś z zachowanym skurczowym ciśnieniem tętniczym tworzą grupę niewysokiego ryzyka. Pacjenci z grupy wysokiego ryzyka stanowią 5–10% osób z ostrym zatorem tętnicy płucnej, przy czym śmiertelność w tej grupie przekracza 15%. Grupa pacjentów niewysokiego ryzyka dzieli się na chorych obciążonych niskim lub umiarkowanym ryzykiem zgonu z powodu ostrego zatoru tętnicy płucnej. U pacjentów z grupy umiarkowanego ryzyka stwierdza się przynajmniej jeden z czynników wskazujących na dysfunkcję i/lub uszkodzenie prawej komory serca, prawidłowa zaś funkcja prawej komory serca pozwala zaliczyć pacjenta do grupy niskiego ryzyka. Wśród chorych z grupy umiarkowanego ryzyka zgonu śmiertelność waha się w granicach 3–15%, natomiast w grupie niskiego ryzyka wynosi ona poniżej 1%. Odpowiednie zakwalifikowanie zatoru tętnicy płucnej ma duże znaczenie w wyborze właściwego leczenia. Żylna choroba zakrzepowo zatorowa Spis Treści Krew i naczynia krwionośne Skrzep, zakrzep i zator Zakrzep żylny i tętniczy Anatomia żył kończyn dolnych Ostra zakrzepica żył głębokich i jej powikłania Epidemiologia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej Przyczyny żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej Wrodzona i nabyta trombofilia Rozpoznanie zakrzepicy żył głębokich i zatoru tętnicy płucnej Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej Metody farmakologiczne Metody mechaniczne Leczenie wstępne zakrzepicy żył głębokich Leczenie wstępne zatoru tętnicy płucnej Wtórna profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej Powikłania leczenia przeciwkrzepliwego Powikłania stosowania heparyn Powikłania stosowania antagonistów witaminy K Interakcje antagonistów witaminy K z żywnością i innymi lekami Powikłania stosowania nowych leków przeciwkrzepliwych Interwencje chirurgiczne w trakcie antykoagulacji Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa o nietypowym umiejscowieniu Zakrzepica żył głębokich kończyny górnej Zakrzepica zatok żylnych i żył mózgu Zakrzepica żył jamy brzusznej Okluzja żył siatkówki oka Odmienności żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u kobiet w ciąży Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa u dzieci Podróż lotnicza jako czynnik ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej Zespół pozakrzepowy Zakrzepica żył powierzchownych

   POChP, czyli przewlekła obturacyjna choroba płuc to nieuleczalna choroba układu oddechowego nazywana także przewlekłym bronchitem lub rozedmą. Jest chorobą bardzo częstą i groźną, a także jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie.  W Polsce dotyka blisko 2 miliony osób.  W poradniku znajdą się praktyczne informacje na temat objawów choroby, jej przyczyn oraz skutków, ale główny nacisk zostanie położony na zagadnienia związane życiem z POChP. Publikacja zawiera wskazówki, jak należy postępować, by zmniejszyć objawy choroby i zahamować jej postęp. Osobny rozdział poświęcono zagadnieniom związanym z domowym leczeniem tlenem. Poradnik przeznaczony jest przede wszystkim dla osób chorych i ich bliskich, może okazać się przydatna również dla pielęgniarek oraz opiekunów medycznych.

Zespół policystycznych jajników, stwierdzany u 3–6% kobiet w wieku rozrodczym, jest najpowszechniejszą przyczyną niepłodności, wpływa niekorzystnie na wygląd (pojawia się trądzik, nadmierne owłosienie na twarzy i ciele, przerzedzenie włosów na głowie), towarzyszy mu też otyłość, która zwiększa ryzyko cukrzycy i chorób serca. W poradniku w zwięzłej, przejrzystej formie przedstawiono przyczyny i objawy zespołu oraz diagnostykę, leczenie farmakologiczne i leczenie metodami naturalnymi. Zamieszczono także rady dotyczące osiągnięcia i utrzymania prawidłowej masy ciała oraz zdrowego stylu życia. Stosowanie się do tych zaleceń pomoże złagodzić objawy i zmniejszy ryzyko wystąpienia groźnych chorób.

W Polsce na chorobę Alzheimera choruje około 300 000 osób. Lęk przed chorobą potęguje fakt, że dotąd nie znaleziono na nią skutecznego lekarstwa. W późniejszej fazie choroby chory wymaga całodobowej troskliwej opieki, co szczególnie obciąża opiekuna. Ten praktyczny poradnik przeznaczony jest zarówno dla chorych, jak i ich opiekunów oraz rodzin. Zawarto w nim niezbędną wiedzę na temat objawów i przebiegu choroby, a także codziennej opieki nad chorym.

Jest to pozycja adresowana przede wszystkim do osób chorych oraz ich rodzin, stąd ogromną jej zaletą jest przystępność. W książce kolejno przedstawiono, w sposób zrozumiały dla laika, istotę egzemy, jej zewnętrzne objawy oraz odczucia, jakie towarzyszą chorym; wiele miejsca poświęcono występowaniu tej choroby u dzieci, zagadnieniom alergii w powiązaniu ze zmianami skórnymi; testom alergicznym, stosowanym w przypadku egzemy. Rozdział poświęcony leczeniu przedstawia wszystkie stosowane dziś metody, a więc zarówno najpopularniejsze – leczenie miejscowe, ale też terapię doustną i dożylną, stosowanie promieniowania ultrafioletowego oraz te stosowane przez medycynę alternatywną, często uważane jedynie za sposoby wspomagające. Ważnym uzupełnieniem jest załączony słowniczek, pozwalający osobie bez wykształcenia medycznego zrozumieć lepiej specjalistyczną terminologię, jaką posługują się dermatolodzy. Książka została przygotowana we współpracy z brytyjskim Królewskim Towarzystwem Lekarskim i uzyskała jego akceptację.

Ból jest jedną z najczęściej odczuwanych dolegliwości. Budzi niepokój, ale jest też sygnałem alarmowym ostrzegającym przed uszkodzeniem lub mówiącym o rozpoczynającym się lub toczącym procesie chorobowym. Ból przewlekły jednak trwa mimo wygojenia się tkanek. Można go wręcz traktować jako samodzielną chorobę. Jest to bardzo trudny problem medyczny, a dla chorego czynnik znacznie pogarszający jakość. Poradnik został napisany przez lekarzy różnych specjalności i obejmuje wszelkie aspekty leczenia bólu przewlekłego. Autorzy omawiają kolejno mechanizmy i przyczyny bólu, jego cykliczność, dalej zaś metody leczenia: leki, techniki, zabiegi, nie pomijając metod alternatywnych. Dalsza część poradnika poświecona jest kontrolowaniu bólu, aktywności fizycznej i trosce o samego siebie. Autorzy doskonale łączą rzetelność z przystępnością i jest to lektura obowiązkowa dla wszystkich cierpiących.

Problemy z płodnością dotyczą co szóstej pary. O niepłodności mówi się wówczas, gdy po 6. miesiącach regularnego współżycia bez stosowania środków antykoncepcyjnych kobieta nie zaszła w ciążę. W poradniku autorka omawia zarówno problem leczenia niepłodności pierwotnej jak i wtórnej. Wyjaśnia poszczególne etapy zmagania się z niemożnością zajścia w ciążę bądź jej donoszenia, omawia zagadnienia rozrodu wspomaganego. Omawia również przyczyny i sposoby leczenia zaburzonej płodności u mężczyzn. Istotne jest też podjęcie tematu wszelkich zagrożeń i ryzyka każdej z metod leczniczych. Książka jest przeznaczona dla wszystkich, u których występują problemy z płodnością i pragnących się z nimi uporać.

Łuszczyca należy do najczęściej występujących chorób skóry, szacuje się, że populacja chorych na łuszczycę w Polsce wynosi ok. 800 tysięcy osób. Łuszczyca jest schorzeniem uwarunkowanym genetycznie, jednakże sam mechanizm dziedziczenia łuszczycy jest nieznany. Cechuje się przewlekłym przebiegiem, z tendencją do samoistnego ustępowania i pojawiania się nawrotów. Mimo postępu jaki dokonał się w medycynie, łuszczyca jest chorobą, która nie została jeszcze do końca poznana. Autorka opisuje wszelkie metody leczenia objawów choroby i wydłużenia remisji, przedstawia najnowszą wiedzę na jej temat. Wskazuje jak traktować własne ciało, ale też jak nie poddać się negatywnym emocjom. Opisuje też wskazania dietetyczne w leczeniu tej niezwykle trudnej choroby.

Endoprotezoplastyka, czyli wszczepianie sztucznego stawu biodrowego lub kolanowego, jest w Polsce zabiegiem coraz bardziej popularnym. Jak przebiega rehabilitacja po zabiegu i na czym on polega? Jakich zaleceń trzeba przestrzegać i o czym warto pamiętać, wykonując czynności dnia codziennego ze sztucznym stawem biodrowym? Katalog rad i informacji zebranych w książce pomoże pacjentom zachować sprawność i prowadzić udane, komfortowe życie. Będzie też cennym uzupełnieniem wiedzy dla lekarzy pierwszego kontaktu, rehabilitantów, kinezyterapeutów oraz studentów kierunków medycznych.

Zespół jelita nadwrażliwego jest zaburzeniem czynnościowym prawidłowej pracy jelit. Statystyki mówią , że ok. 20-30% populacji ludzi dorosłych cierpi na to schorzenie, około zaś 50% wszystkich pacjentów zgłaszających się do poradni gastrologicznych stanowią pacjenci z zespołem jelita nadwrażliwego. Przyczyna choroby nie jest znana. Nie wykazano zmian anatomicznych odpowiedzialnych za dolegliwości. Wiadomo natomiast, że czynniki emocjonalne, dieta, leki oraz zmiany hormonalne mogą pogarszać stan chorego. Terapia jest trudna i niestety nie we wszystkich przypadkach skuteczna. Obejmuje ona, oprócz leczenia dominujących dolegliwości somatycznych, także sferę psychiczną, wymaga dużo cierpliwości i dobrego kontaktu chorego z lekarzem, realizacji zaleceń żywieniowych, psychoterapii i prób stosowania różnych form farmakoterapii. Mimo iż zespół jelita nadwrażliwego jest chorobą przewlekłą i nieuleczalną, wielu pacjentów osiąga znaczącą poprawę stanu zdrowia, lub nawet czasowe całkowite ustąpienie dolegliwości. W książce oprócz wyjaśnienia przyczyn choroby, metod rozpoznania i możliwości leczenia przedstawiono również przykładowe jadłospisy oraz zalecenia żywieniowe.Jak żyć z zespołem jelita nadwrażliwegoSpis treści Jak zbudowany jest przewód pokarmowy? Jak trawiony jest pokarm w przewodzie pokarmowym? Jak przebiega trawienie w poszczególnych odcinkach przewodu pokarmowego? Jama ustna Żołądek Jelito cienkie W jaki sposób składniki odżywcze dostają się do krwi? Wchłanianie węglowodanów Wchłanianie białek Wchłanianie tłuszczów Wchłanianie witamin Wchłanianie wody i składników mineralnych Jakie zaburzenia trawienia i wchłaniania mogą wystąpić w przewodzie pokarmowym? Zaburzenia trawienia białek Zaburzenia trawienia i wchłaniania węglowodanów Zaburzenia wchłaniania tłuszczów Jakie są najważniejsze funkcje jelita grubego? Jakie są mechanizmy procesu wypróżnienia? Co się dzieje w jelicie grubym w czasie aktu wypróżnienia (defekacji)? Jaki jest prawidłowy rytm wypróżnień? Czym są zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego? Co rozumiemy pod pojęciem zespołu jelita nadwrażliwego (ZJN)? Czy zespół jelita nadwrażliwego jest istotnym problemem epidemiologicznym? Jakie są objawy zespołu jelita nadwrażliwego? Ból brzucha Jaką rolę w organizmie człowieka pełni ból? Skąd bierze się odczucie bólu? Zaburzenia wypróżnień Zaparcia Jakie są mechanizmy powstawania zaparć? Jakie są przyczyny zaparć? Biegunka Jakie są mechanizmy powstawania biegunki? Wzdęcia Jakie są przyczyny powstawania wzdęć brzucha? Czy wzdęcie brzucha oznacza powiększenie jego obwodu? Co może nasilać i łagodzić wzdęcia? Zespół jelita nadwrażliwego a inne choroby Zespół jelita nadwrażliwego a celiakia Zespół jelita nadwrażliwego a alergia i nietolerancja pokarmowa Co jest przyczyną objawów zespołu jelita nadwrażliwego? Co to jest nadwrażliwość trzewna? Na czym polegają zaburzenia motoryki jelit? Jaką rolę odgrywa w zespole jelita nadwrażliwego unerwienie jelit? Co może sprzyjać rozwojowi zespołu jelita nadwrażliwego? Czy stan psychiczny może wpływać na wystąpienie objawów zespołu jelita nadwrażliwego? Zespół jelita nadwrażliwego a zaburzenia jelitowej flory bakteryjnej Dlaczego probiotyki są ważne dla prawidłowego funkcjonowania jelit? Czy geny mają znaczenie w rozwoju zespołu jelita nadwrażliwego? Płeć Wiek Zaburzenia odżywiania Jak rozpoznać zespół jelita nadwrażliwego? Jakie badania dodatkowe należy wykonać? Czym grozi zespół jelita nadwrażliwego? Jak sobie radzić z zespołem jelita nadwrażliwego? Czy sposób żywienia ma znaczenie w zespole jelita nadwrażliwego? Które pokarmy nasilają objawy zespołu jelita nadwrażliwego? Jak powinna się odżywiać osoba z zespołem jelita nadwrażliwego? Jakich produktów spożywczych należy unikać? Co jeszcze ma znaczenie w żywieniu osoby z zespołem jelita nadwrażliwego? Co jeść, gdy w zespole jelita nadwrażliwego występują zaparcia? W jakich produktach znajduje się dużo błonnika? Co jeść, gdy w zespole jelita nadwrażliwego występują biegunki? Czy zalecenia dietetyczne w zespole jelita nadwrażliwego muszą być przestrzegane restrykcyjnie? Czy wizyta u psychologa pacjenta z zespołem jelita nadwrażliwego może być pomocna? Które leki u osoby z zespołem jelita nadwrażliwego może zalecić lekarz? Czy leczenie farmakologiczne jest niezbędne u osób z zespołem jelita nadwrażliwego? O czym pacjent powinien poinformować lekarza przed rozpoczęciem leczenia farmakologicznego? Które leki dla złagodzenia bólu może zalecić lekarz? Które leki może zalecić lekarz w postaci zaparciowej zespołu jelita nadwrażliwego?Które leki może zalecić lekarz w postaci biegunkowej zespołu jelita nadwrażliwego?Które leki mogą znaleźć zastosowanie w leczeniu jelita nadwrażliwego w przyszłości? Piśmiennictwo Spis treści

Rany przewlekłe stanowią poważne powikłanie różnych chorób i zaburzeń związanych z miejscową redukcją przepływu krwi w naczyniach żylnych, tętniczych lub w mikrokrążeniu. Rana nieleczona lub leczona niewłaściwie może się rozprzestrzeniać w głąb tkanek. Owrzodzenie stanowi nie tylko poważny problem kliniczny i pielęgnacyjny, lecz także społeczny i socjalny. Dotyczy w Polsce ponad 500 tys. osób.W poradniku autorzy prezentują aktualny stan wiedzy na temat profilaktyki i leczenia odleżyn i ran przewlekłych, w tym owrzodzeń żylnych, niedokrwiennych i innych ran powstałych w przebiegu chorób przewlekłych. Wśród poruszanych w książce zagadnień znajdują się przyczyny powstawania tego typu ran, czynniki ryzyka oraz omówienie procesu gojenia ran.