KATEGORIE [rozwiń]

Wydawnictwo Instytut Badań Literackich PAN

Okładka książki Między diabłem a hostią

49,00 zł 39,67 zł


W błyskotliwej analizie Ostlinga polska czarownica stoi na skrzyżowaniu światów europejskiego i słowiańskiego, kultury wysokiej i niskiej, Kościoła i państwa, formalnej procedury sądowej i nieformalnych obrzędów pojednania oraz kontrmagii, religii i „zabobonu”, rzeczywistości i fantazji oraz kultury i jednostki. – Valerie Kivelson, „Slavic Review” 2013 Michael Ostling jest doktorem religioznawstwa i wykładowcą na Arizona State University. Współredaguje czasopismo „Magic, Ritual, and Witchcraft” (University of Pennsylvania Press). Opublikował wiele artykułów na tematy związane z magią i czarownicami, teorią religii i religią w kulturze popularnej, historią płci i historią emocji, etnobotaniką czarownictwa, demonizacją czarownic i Żydów.
Okładka książki Memoires Tom 1-2

140,00 zł 113,33 zł


T. I Éminent, bénéficiant d’une grande estime en son temps, aujourd’hui quelque peu oublié, voire méconnu, Władysław Mickiewicz (Paris 1838 –1926) fut un intellectuel français d’origine polonaise. Ses parents furent Adam Mickiewicz, le plus illustre des poetes romantiques polonais, et Celina Mickiewiczowa, née Szymanowska. Au bapteme, il avait reçu un deuxieme prénom – Józef. Sa grand-mere maternelle Maria Szymanowska fut une pianiste et une compositrice polonaise de talent qui partagea sa vie privée et professionnelle entre Paris, Varsovie et Saint-Pétersbourg. La longue vie de Władysław Mickiewicz porte le reflet de toutes les grandes cultures ayant façonné le patrimoine civilisationnel de l’Europe : cultures française, polonaise et juive, mais aussi celles de l’Est européen : cultures biélorusse, ukrainienne et russe. T. II Qu’il est doux, en égrenant ce chapelet de lamentations, de se dire qu’elles sont toutes désormais sans objet ! que les stations de ce long et douloureux calvaire ont abouti a une résurrection miraculeuse ; que non seulement la pierre du sépulcre s’est soulevée, mais qu’il en est sorti une Pologne transfigurée. S’il est douloureux dans les jours d’infortune de se remémorer les jours de félicité, il est réconfortant, en plein triomphe, de se reporter aux époques de calamité. Tous les sacrifices subis apparaissent comme autant d’acomptes sur la rançon fixée par un arret d’en haut pour notre libération de l’esclavage. Plus grandes ont été les contributions volontaires a l’oeuvre de notre salut et plus vive est notre gratitude pour les donateurs. Nous recueillons ce qu’ils ont semé. Que leurs actions servent d’exemple aux générations futures et que leurs noms soient bénis! Władysław Mickiewicz
Okładka książki Słabe ciała wojny

49,00 zł 39,67 zł


W książce, której tytuł w zewnętrznej warstwie ironicznie nawiązuje do obiegowej frazy o ‘słabej płci’, a w sposób dyskretniejszy czyni aluzję do u-„lotnych ciał” (E. Grosz) chcę zwrócić uwagę na splot tych dyspozycji i aktywności kobiecej somy, które w obozach koncentracyjnych prowadziły do utrzymania biografii, czyli „całości” człowieka niezredukowanego do wegetacji, składały się na aktywności samostanowienia wykraczającego poza samą biologię. fragment Wprowadzenia
Okładka książki Tanatomachija, to jest Bój z śmiercią

42,00 zł 34,00 zł


Piotr Artomius, „Tanatomachija, to jest Bój z śmiercią” – protestancki poradnik z 1600 r., pomagający czytelnikowi dobrze przygotować się do nieuchronnej śmierci. Toruński kaznodzieja przypomina, że nawrócenia nie należy odkładać „na ostatnią godzinkę”, z polemiczną werwą demaskuje nieskuteczność praktyk zalecanych przez autorytety katolickie, obrazowo przestrzega przed podstępnością szatana, wytrwale zachęca do wiary w bezgraniczne miłosierdzie Boże. Dziełko cechuje żywy, miejscami dosadny język, bogactwo cytatów, przykładów, aluzji literackich i biblijnych. Piotr Artomius udowadnia, że „sztuka dobrego umierania” nie musi być lekturą nużącą ani – chciałoby się rzec – śmiertelnie poważną.
Okładka książki Cenzura i okolice

42,00 zł 34,00 zł


Publikacje Kamili Budrowskiej cechuje to, co winno wyróżniać wszelkie studia sięgające po zagadnienie cenzury ? rzetelna archiwalna kwerenda poparta równie rzetelną analizą materiału źródłowego. Książka „Cenzura i okolice” ujawnia wieloletnie doświadczenie Autorki w badaniach nad aktami Głównego Urzędu Kontroli Prasy Publikacji i Widowisk. Zarówno na tę, jak i poprzednie jej prace (myślę przede wszystkim o „Literaturze i pisarzach wobec cenzury PRL. 1948–1958”) możemy spojrzeć jak na przewodniki po tematach i archiwach cenzury. Pod tym względem stanowią one pouczającą lekturę nie tylko dla osób inicjujących swoją drogę naukową, stojących dopiero u jej początku, ale nawet dla tych, którzy są już na niej obecni od dłuższego czasu. Jedni i drudzy zaciągają u Kamili Budrowskiej dług wdzięczności. z recenzji wydawniczej prof. Sławomira Buryły Kogo może i powinna zainteresować ta książka? Niewątpliwie literaturoznawców i historyków oraz wszystkich zainteresowanych dziejami PRL. I choć nie jest to monografia, a jedynie zbiór artykułów, zawiera szereg nowo odkrytych materiałów, stawia ciekawe pytania i inspiruje do dalszych badań, dzięki czemu prezentuje wysokie walory naukowe. W tym miejscu warto dodać, że ma ona także wymiar aktualny. Współczesna kultura i szeroko rozumiany świat mediów boryka się z problemami manipulacji słowem mówionym i pisanym. Wprawdzie nie ma już cenzury takiej, jaka panowała w PRL i w państwach obozu socjalistycznego, mamy jednak odczucie, że problem naginania informacji do aktualnych tendencji politycznych czy ideologii nie minął. Instytucje kontrolowania myśli zniknęły, ale mechanizmy manipulacji trwają nadal. Lektura książki Kamili Budrowskiej dostarcza wiedzy o metodach stosowanych przez cenzorów, a ich znajomość może przyczynić się do lepszego rozeznania dzisiejszych, często skrywanych, intencji rozmaitych kampanii medialnych. z recenzji wydawniczej prof. Zbigniewa Romka
Opakowanie Katalog rękopisów Biblioteki Polskiej w Paryżu

42,00 zł 34,00 zł


Władysław Alojzy Strzembosz (1875–1917) był jedną z najwyrazistszych postaci Paryża młodopolskiego. Matematyk, działacz społeczny aktywny w niemalże wszystkich stowarzyszeniach ówczesnej kolonii polskiej, dziennikarz, tłumacz, wydawca, bibliofil i kolekcjoner, mimo wieloletnich dotkliwych problemów finansowych, ostrego konfliktu z przełożonym, Władysławem Mickiewiczem a wreszcie przedwczesnej śmierci pozostawił po sobie znaczny dorobek. Zgodnie z wolą wdowy jego kolekcja rycin wzbogaciła Muzeum Narodowe w Warszawie, obszerny księgozbiór bibliologiczny trafił do Biblioteki Narodowej w Warszawie, zaś Biblioteka Polska w Paryżu przechowuje pozostałość aktową jego działalności w dwóch zespołach archiwalnych: w nieopracowanym jeszcze archiwum własnym Biblioteki z okresu od 1893 roku, poświadczającym jego ofiarną pracę w latach 1901-1916 oraz w spuściźnie, objętej niniejszym katalogiem. Na uwagę zasługują tu szczególnie papiery żony, Stanisławy Kraszewskiej, malarki, uczennicy i przyjaciółki Olgi Boznań skiej, dokumenty z czasów studiów matematycznych Strzembosza w Moskwie, materiały działalności Koła Polskiego Artystyczno -Literackiego, Komisji Opieki nad Grobami Polskimi w Paryżu, dokumentacja współpracy z Komitetem Budowy Pomnika Fryderyka Chopina w Warszawie oraz korespondencja, obejmująca listy m. in. Szymona Askenazego, Włodzimierza Bugla, Bolesława Buyki, Samuela Dicksteina, Seweryny Duchiń skiej, Wacława Gąsiorowskiego, Józefa Kallenbacha, Marii Konopnic kiej, Bolesława Kozakiewicza, Stefanii Laudyn-Chrzanowskiej, Jana Lorentowicza, Władysława Mickiewicza, baronowej Heleny Oettingen, Kazimierza Prószyń skiego, Władysława Reymonta, Mieczysława Rulikowskiego, Adama Skałkowskiego, Wacława Sobies kiego, Kazimierza Waliszewskiego, Henryka Weyssenhoffa, Kazimierza Woźnic kiego i braci Kazimierza i Mariana Zdziechowskich czy takich francus kich przyjaciół sprawy polskiej jak Henri Grappin, Marius i Ary Lablondowie, Maurice Muret czy Victor Nicaise. Zasygnalizować należy również anteriora, takie jak zbierane na marginesie nieukończonej pracy doktorskiej wronsciana i pojedyncze inedita z czasów Wielkiej Emigracji, w tym list do Lelewela pochodzący ze zbiorów biblioteki raperswilskiej. Katalog rękopisów Biblioteki Polskiej w Paryżu TOM XVII Rękopisy nr 3932–4061
Okładka książki Historie biotyczne

45,00 zł 36,43 zł


Celem książki jest ukazanie, że wątki i tematy środowiskowe, skupione wokół pojęć i formuł „zagłady gatunków”, ekocydu, szowinizmu gatunkowego, antropocenu, ustanowiły nić przenikającą różnorodne obszary i korpusy tekstów literackich/dzieł sztuki, przede wszystkim polskich, choć ukazywanych często w perspektywie porównawczej. Przedmiotem zainteresowania są tu zwłaszcza relacje i napięcia pomiędzy historycznością ludzką a geostorią– historią w poszerzonym rozumieniu, definiowaną jako historia środowiskowa, uwzględniająca sprawczość innych gatunków, roślin, czynników klimatycznych, wreszcie historię ziemi jako planety. Drugą przesłanką, która przyświecała autorce książki, było szczególne zaakcentowanie ram lokalnych, badanie problematyki doświadczeń historycznych, znaczących dla krajów Europy Wschodniej, których dramaturgię trafnie oddaje formuła bloodlands (skrwawione ziemie) Timothy Snydera. Kraje pomiędzy Uralem a Łabą stały się areną krwawych konfliktów etnicznych, okupacji, ludobójstw, panowania totalitaryzmów, wraz z emblematycznymi dla nich instytucjami obozu zagłady i łagru, wreszcie dramatycznych transformacji ustrojowych. Autorkę interesuje relacja pomiędzy antropocentryczną historią „skrwawionych ziem” a poetykami biomorficznymi, a także planetarną perspektywą geostoryczną. Różnorodne i wielokierunkowe przepływy i napięcia między nimi, a także formy reprezentacji owych przepływów są usytuowane w centrum zaproponowanych w książce analiz dzieł Piotra Rawicza, Jonasza Sterna, Wiktora Woroszylskiego, Witolda Gombrowicza, Brunona Schulza, Stanisława Vincenza, Anzelma Kiefera i innych.
Okładka książki Siła i słabość

42,00 zł 34,00 zł


Filip Mazurkiewicz napisał intrygującą i zgrabną opowieść o tym, jak polska kultura dziewiętnastowieczna (a częściowo również dwudziestowieczna) wadzi się z ubytkiem siły, której wykładnikiem jest to, co Raewyn Connell nazwała męskością hegemoniczną. Dlaczego wiek XIX był momentem prawdy? Idąc za Foucaultem, Autor uznaje przełom XVIII i XIX stulecia za kres przedklasycznej i klasycznej episteme, które w warunkach polskich rezonowały obrazem dzielnego Sarmaty, męża, obrońcy wiary. Męskość - definiowana nie tylko w stosunku do kobiecości (w kulturze polskiej i w języku upodrzędnionej, co dobrze pokazuje rozdział wstępny), ale też do historii jako do obszaru publicznego działania - wchodziła w tym czasie w smugę cienia związanego z perturbacjami politycznymi. Mazurkiewicz pisze nawet mocniej - o utracie Historii w końcu epoki stanisławowskiej i o próbach zbudowania w wieku XIX literackiego imaginarium historycznego, w którym zdegradowana męskość, pozbawiona mocy i suwerennej płaszczyzny działania, będzie szukała nowych środków wyrazu, potwierdzenia, protezy, ratunku. Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Grażyny Borkowskiej Filip Mazurkiewicz - doktor habilitowany nauk humanistycznych, literaturoznawca, pracownik Uniwersytetu Śląskiego. Autor książek PrzeczyTacie „Ferdydurke” (1998) - o pierwszej powieści Witolda Gombrowicza, Podróż na Atlantydę (2012) - o Nowej baśni Teodora Parnickiego, Opowieści nowoczesne (2015) - o problemach polskiej nowoczesności, W stronę nieoczywistości. Teksty różne (2016) - zbierającej teksty na rozmaite tematy z zakresu historii literatury i kultury polskiej XIX i XX wieku. Publikował m.in. w „Pamiętniku Literackim” i w „Tekstach Drugich”. Niniejsza książka poświęcona jest zagadnieniu polskiej męskości i jej odmianom ukazanym w ujęciu historycznym. Prezentuje nowe teksty o tej tematyce, a także zmienione i znacznie rozszerzone wersje rozpraw opublikowanych w książce Formy męskości 2.
Okładka książki Modernizm żydowsko-polski

48,00 zł 34,48 zł


Piotr Słodkowski - historyk sztuki, adiunkt w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Absolwent programu doktorskiego Akademii Artes Liberales. Redaktor książek Przestrzeń społeczna. Historie mówione Złotego Grona i Biennale Sztuki Nowej (2014) oraz (z Agatą Pietrasik) Czas debat. Antologia krytyki artystycznej z lat 1945—1954 (2016). Dwukrotny laureat Nagrody Stowarzyszenia Historyków Sztuki im. Szczęsnego Dettloffa (2017, 2018). Interesuje się polską i środkowoeuropejską sztuką XX wieku w perspektywie współczesnej myśli humanistycznej. Odważna i wyrafinowana książka Piotra Słodkowskiego otwiera perspektywy na zjawiska oświetlające polską kulturę XX wieku i polską nowoczesność. Pozwala uchwycić mechanizmy przemian kulturowych, uwikłanie stylów, doktryn i praktyk artystycznych w materię rzeczywistości historycznej politycznej. Ukazuje dzieło Strenga/Włodarskiego i jego osobowość twórczą w perspektywie holistycznej, w wielowymiarowej całości jego wyborów artystycznych, afiliacji ideowych, biografii i dramatu tożsamości, który stał się udziałem artysty. Słodkowski oferuje nowe klucze interpretacyjne, rewiduje dotychczasowe ustalenia, znosi zastane podziały i kategorie (centra - peryferie); dekonstruuje hierarchiczny układ wertykalny na rzecz rozproszenia i relacji o charakterze sieciowym, otwartym na różne lokalności; zwraca uwagę na dynamiczną relację miedzy tożsamością i lokalnością. Piotr Słodkowski ma ponadto odwagę budować nowe pojęcia i kategorie, wypracowuje własną metodologię badawczą, inspirując się impulsami płynącymi z nowej humanistyki. prof. dr hab. Jacek Leociak Trzy tematyczne człony ambitnej książki Piotra Słodkowskiego: modernizm, zaangażowanie, tożsamość, należą do najpoważniejszych problemów sztuki XX wieku. W oparciu o międzynarodową dyskusję nad pojęciem modernizmu, autor krytycznie odnosi się do „zachodniocentrycznego” paradygmatu historii sztuki XX wieku i analizując obrazy Strenga/Włodarskiego wprowadza pojęcie „modernizmu indygenizującego” i „socrealizmu utopijnego”. Lejtmotywem ważnej i poruszającej książki Słodkowskiego jest krytyczna obserwacja dyscypliny, a najpoważniejszym osiągnięciem są zarysowane przez autora alternatywy, jakie dla historii sztuki wyłaniają się z analiz cuyre artysty. Słodkowski łączy wybitne kompetencje teoretyczno-metodologiczne ze skrupulatną analizą (w tym technologiczną konserwatorską) dzieł Strenga. Promowana przez autora historia sztuki ugruntowana jest na artyście i jego dziele, a praktyka badawcza zasadza się na ruchu od materiału do teorii, nie zaś odwrotnie. prof. dr hab. Maria Poprzęcka
Okładka książki Wielkie poruszenie

48,00 zł 38,86 zł


Kinga Siewior - dr, literaturoznawczyni, polonistka i slawistka. Współpracuje z Katedrą Antropologii Literatury i Badań Kulturowych na Wydziale Polonistyki UJ. Autorka monografii Odkrywcy i turyści na afrykańskim szlaku. O fotografii w polskim reportażu podróżniczym (Kraków 2012), współredaktorka Głuchego brudnopisu. Antologii manifestów awangard Europy Środkowej (Kraków 2015). Zajmuje się geopoetyką i kulturowymi studiami nad migracjami oraz środkowoeuropejskimi politykami i poetykami pamięci. Książka ta jest oryginalną, rzeczową i nienaganną pod względem naukowym rekonstrukcją doświadczenia migracji w kulturze polskiej po 1945 roku. Kinga Siewior ma znakomite rozeznanie w historii politycznej, życiu społecznym, kulturze i literaturze okresu powojennego i współczesności oraz równie imponującą erudycję teoretyczną. Z recenzji prof. dra hab. Wojciecha Browarnego Rozprawa Kingi Siewior jest rewelacyjna. Odkrywcza, choć poświęcona problematyce, która w ostatniej dekadzie doczekała się już kilkudziesięciu monografii; pożyteczna, mimo że autorka opowiada się po stronie komplikacji, a nie uproszczeń; wykraczająca poza literaturoznawstwo, choć ani temat, ani metoda nie wymuszały na autorce takiego poszerzenia. Z recenzji prof. dra hab. Przemysława Czaplińskiego
Okładka książki Pozycja smaku

42,00 zł 34,00 zł


Dorota Koczanowicz - kulturoznawczyni, doktor nauk o sztuce, pracuje w Instytucie Kulturoznawstwa UWr. Prowadzi też zajęcia na Uniwersytecie SWPS. Jest autorką książki i artykułów dotyczących zagadnień estetycznych, genderowych, sztuki współczesnej i kultury kulinarnej. Była stypendystką John F. Kennedy Institute w Berlinie oraz The Wittgenstein Archiyes w Bergen. W 2014 roku otrzymała grant NCN-u na badanie relacji pomiędzy jedzeniem i estetyką. Opublikowała Doświadczenie sztuki, sztuka życia. Wymiary estetyki pragmatycznej (2008); współredagowała: Między estetyzacją a emancypacją. Praktyki artystyczne w przestrzeni publicznej (2010), Between Literature and Somaesthetics: On Richard Shusterman’s Pragmatism (2012), a także Discussing Modernity. A Dialogue with Martin Jay (2013). Publikuje m.in. w „Pracach Kulturoznawczych”, „Kontekstach”, „Performance Research” i „The Monist”. Namiętnie wyszukuje i kolekcjonuje doświadczenia smakowe. Książka jest wysoce intertekstualna: absorbuje i transformuje (Julia Kristeva) teksty i obrazy z różnych epok i z różnych kultur. Interpretacja owych tekstów i obrazów - zawsze własna - wskazuje na niezwykłą wiedzę, orientację intelektualną biegłość autorki w wielu dziedzinach nauki. Rozważania teoretyczne podporządkowane są pytaniu: czy jedzenie jest sztuką? Czytelnik dowie się, jak na nie odpowiadali wybitni myśliciele i myślicielki, a zarazem pozna ich upodobania kulinarne. Co jadł Kant, co było daniem popisowym Hume’a i dlaczego Sartre stronił od skorupiaków, a Giard unikała gotowania? Dorota Koczanowicz tworzy swoistą komparatystykę jedzenia; jeśli można tak rzec: porównawcze sztuki kulinarne - przez pryzmat humanistyki. (...) Szczególną uwagę poświęca ona praktykom artystycznym od F.T. Marinettiego, Abramoyić i Ulaya oraz Marthy Rosler do Julity Wójcik, Elżbiety Jabłońskiej, Anny Królikiewicz, Marije Vogelzang, a w szczególności Daniela Spoerriego. Twórczość tego ostatniego doczekała się interpretacji autorki w pierwszoosobowej opowieści. Z kolei rozważania o sztuce RirkritaTirayaniji przenoszą nas do kultury tajskiej, dzięki czemu książka wzbogaca się o perspektywę postkolonialną. Spotkanie i - dodałbym - gościnność wobec Obcego to doświadczenie mocno obecne we współczesnej sztuce jedzenia. Z recenzji Tomasza Kitlińskiego
Okładka książki Praktyki psychiatrii

35,00 zł 28,33 zł


Tematem niniejszej antologii nie jest obłęd rozumiany w duchu Nervala. O nim traktowała w dużej mierze książka wydana w pierwszej serii „Biblioteki Romantycznej” – Ciemne drogi szaleństwa Aliny Kowalczykowej. Autorami tekstów zamieszczonych tutaj są wyłącznie ci, którzy „posługują się tym słowem «choroba»”. Najczęściej lekarze – twórcy rozpraw naukowych, opisów przypadków, ocen sądowych. Ale nie tylko. To również urzędnicy państwowi, autorzy ustaw dotyczących funkcjonowania szpitali publicznych, a także zarządcy szpitali prywatnych. Chciałam uwzględnić w ten sposób różne sposoby funkcjonowania i wykorzystania wiedzy medycznej – pokazać, jak stawiano diagnozy, jak przebiegało przyjmowanie obłąkanych do szpitala, jak ich tam traktowano i na podstawie czego orzekano o niepoczytalności. Psychiatrię jednak chciałam potraktować jako jeden z języków służących projektowaniu i podtrzymywaniu społecznego ładu.
Okładka książki Nieznany autograf Adama Mickiewicza

39,00 zł 31,57 zł


Publikacja Marii Prussak i Teresy Rączki-Jeziorskiej stanowi dla mickiewiczologów, historyków literatury w ogóle, wreszcie dla ogółu czytelników wydarzenie wyjątkowe i zgoła sensacyjne. Oto Autorki odnalazły nieznany dotąd badaczom autograf pierwszych czterdziestu wersów Pana Tadeusza Adama Mickiewicza. Każde znalezisko archiwalne, utrwalające ,ślad własnoręcznego pisma poety tej miary i znaczenia dla kultury narodowej, co Mickiewicz budzi zrozumiałe zaciekawienie i po prostu poznawczą przyjemność, a nawet radość. Fragment recenzji
Opakowanie Tropy literatury i kultury popularnej (II)

39,00 zł 31,57 zł


Odbiór zróżnicowanych zjawisk z kręgu popkultury staje się kłusownictwem, jakie czytelnik uprawia w ramach dzieła. W kulturze popularnej śledzić więc można chętnie wykorzystywane metafory i modele budowania świata, rekonstruować społeczny wydźwięk przeżywania i nadawania sensu minionym lub aktualnym wydarzeniom, faktom historycznym i komentarzom do nich (o tym ostatnim przekonuje kariera kryminału retro). Zgromadzone w tomie artykuły ukazują problem wpływu poszczególnych sfer kultury na siebie, infekowania, ale także ożywiania ich przez elementy pop. (ze wstępu)
Opakowanie 1984

42,00 zł 34,00 zł


Artykuły budujące książkę tematycznie związane są zatem z dwoma hasłami: „Orwell i recepcja jego powieści” oraz „schyłek PRL-u”, czyli to wszystko, co działo się w życiu społecznym i kulturalnym drugiej połowy lat 80. Wymienić można kilka najważniejszych kwestii, które się z tym czasem kojarzą: 1984 to pierwszy pełny rok po zniesieniu stanu wojennego, latem rząd ogłasza amnestię członków KOR-u, jesienią dochodzi do porwania i zabójstwa księdza Jerzego Popiełuszki, przeprowadza się – bojkotowane przez podziem¬ną Solidarność – wybory do Rad Narodowych, pogłębia się kryzys gospodarczy, działa cenzura (choć jej poczynania reguluje znacznie łagodniejsza nowa ustawa z 1981 roku). Jeśli chodzi o kulturę, lata po stanie wojennym, a poprzedzające upadek komunizmu mają w potocznym mniemaniu opinię jałowych, a nawet – martwych. Tym ciekawsza będzie owego poglądu weryfikacja. W 1984 roku wydana została najlepsza polska powieść lat 80. Kamień na kamieniu Wiesława Myśliwskiego, odbyła się najlepsza, w zgodnej opinii krytyków, edycja Festiwalu Rockowego w Jarocinie. 1984 to także rok Jana Kochanowskiego, związany z czterechsetleciem jego śmierci, uhonorowany „sejmową” edycją Dzieł wszystkich poety. Pojawiają się w nowych odsłonach zarzucone wcześniej bądź zabronione tematy, na przykład erotyka czy tematyka żydowska.
Okładka książki Pisma zebrane

25,00 zł 20,24 zł


Krytyczne wydanie „Pism zebranych” Stefana Żeromskiego pod redakcją Zbigniewa Golińskiego zaczęło ukazywać się w roku 1981 nakładem SW "Czytelnik". Edycja została zaplanowana na 39 tomów podzielonych na sześć serii: trzy serie utworów literackich (nowele, powieści, dramaty – łącznie 23 tomy), serię utworów publicystycznych (3 tomy), dzienniki (7 tomów) oraz listy (6 tomów). W latach 1981-1996 ukazało się kilkanaście tomów „Pism”; w latach późniejszych – w wyniku najpierw przemian na rynku wydawniczo-księgarskim, a następnie choroby i wreszcie śmierci profesora Golińskiego (w roku 2008) – tempo prac zostało spowolnione i w końcu ustało. Z planowanych 39 tomów dotychczas ukazało się 21 tomów: 15 tomów utworów literackich i 6 tomów listów. Obecnie Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach zdecydował się – we współpracy z Wydawnictwem Instytutu Badań Literackich PAN – wznowić edycję „Pism zebranych”, rozpoczynając ją od opublikowania ośmiu niewydanych dotąd tomów utworów literackich, przygotowywanych jeszcze za życia profesora Golińskiego i pod jego kierunkiem. W planach jest również wydanie dwóch tomów publicystyki Żeromskiego. "Nawracanie Judasza" - pierwsza część trylogii "Walka z szatanem" - ukazuje się w opracowaniu Beaty Utkowskiej jako t. 16 "Pism zebranych".
Opakowanie Tropy literatury i kultury popularnej

36,75 zł 29,75 zł


Autorom tomu przyświeca idea tropu rozumianego zarówno w charakterze swoistego toposu, jak i śladu czy znaków obecności kultury popularnej w obszarach takich jak literatura, film oraz Internet (...). To książka ważna i potrzebna, w istotny i nowatorski sposób rozwijająca szereg rozmaitych problemów i zjawisk kultury popularnej. Z recenzji dr hab. Michała Januszkiewicza, prof. UAM
Okładka książki Paris, Ladis, Paradis

69,00 zł 55,86 zł

Artykuł chwilowo niedostępny

Lektura książki Mikołaja Sokołowskiego poświęconej postaci Władysława Mickiewicza, pierworodnego syna Wieszcza, jest doświadczeniem niezwykłym. Przede wszystkim dlatego, że realizuje nowy typ humanistycznej refleksji obejmującej życie literackie sensu largo: więc dzieł literackich, korespondencji, kontaktów i interakcji międzyludzkich, idei i obsesji, jakie podzielali, wartości i tęsknot. Paris, Ladis, Paradis jest więc – zgodnie z drugą częścią tytułu – biografią polityczną Władysława Mickiewicza, ale jest też, nawet dopowiedziałbym, że bardziej, fascynującą narracją poświęconą życiu intelektualnemu, religijnemu, społecznemu drugiej połowy XIX wieku i pierwszej ćwierci wieku XX. Trudno w jednym akapicie ująć, w jakich kierunkach, perspektywach metodologicznych i na jakich obszarach książka o „Jego synu” jest wybitnym osiągnięciem naukowym, dziełem nowatorskim i odkrywczym. Wymienić by trzeba poza warstwą historycznoliteracką takie obszary jak hermeneutyka egzystencjalna, poetyka kompleksu, „lęk przed wpływem”, wreszcie socjologia literatury, historia idei, ukazanie przypadku szczególnego close reading. A i takie wyliczenie nie obejmuje wszystkich obecnych tu zagadnień. z recenzji prof. Andrzeja Fabianowskiego
Okładka książki Architektki PRL-u

59,00 zł 47,76 zł

Artykuł chwilowo niedostępny

Książka poświęcona jest polskim lewicowym intelektualistkom, polityczkom i działaczkom, które po drugiej wojnie światowej współtworzyły projekt socjalistycznej modernizacji kraju i emancypacji kobiet. Jednocześnie dotyczy ona nieobecności komunistek – lub ich specyficznej obecności – w historii kobiet i ruchu kobiecego w Polsce. „Architektki PRL-u” to książka zarazem historyczna – wzbogacająca wiedzę o rzeczywistości PRL i jej współtwórczyniach, jak i teoretyczna – badająca dyskursy historyczne – i w pewnym sensie interwencyjna, proponująca ich zmianę. „Jedną z najmocniejszych stron książki jest jej świeże spojrzenie na historię feminizmu w Polsce. Autorka komplikuje dominującą definicję feminizmu jakoby wywodzącego się przede wszystkim z zachodniego liberalizmu. Skupiając się na lewicowej tradycji feministycznej, pokazuje, że ruch kobiecy nigdy nie był jednorodny ani w Polsce, ani na świecie”. — prof. Małgorzata Fidelis, University of Illinois at Chicago „Książka Agnieszki Mrozik wpisuje się w szerszy nurt badań nad komunizmem, który można określić mianem rewizjonistycznego, lecz wbrew krytykom bynajmniej nie apologetycznego”. — dr hab. Michał Kozłowski, Uniwersytet Warszawski „Agnieszka Mrozik w śmiały i przekonujący sposób rewiduje dotychczasową wiedzę o komunistycznej polityce płciowej i klasowej, a także wielostronnie ukazuje rozproszone i bardzo zróżnicowane pola działalności politycznej, społecznej, kulturalnej »architektek PRL-u«, które nie ograniczały się do bycia widocznymi w strukturach partyjnych”. — dr hab. Monika Świerkosz, Uniwersytet Jagielloński Agnieszka Mrozik – adiunktka w Instytucie Badań Literackich PAN, gdzie jest związana z Ośrodkiem Studiów Kulturowych i Literackich nad Komunizmem oraz Zespołem „Archiwum Kobiet”. Autorka książki Akuszerki transformacji. Kobiety, literatura i władza w Polsce po 1989 roku (2012). Współredagowała m.in. Reassessing Communism: Concepts, Culture, and Society in Poland, 1944–1989 (2021); Gender, Generations, and Communism in Central and Eastern Europe and Beyond (2020); …czterdzieści i cztery. Figury literackie. Nowy kanon (2016); Encyklopedia gender (2014). Publikowała m.in. w „Tekstach Drugich”, „Praktyce Teoretycznej”, „Aspasii”, „European Journal of Life Writing”. Stypendystka Imre Kertész Kolleg w Jenie (2017), IAS CEU w Budapeszcie (2018/19) oraz Programu DAAD na Uniwersytecie w Hamburgu (2019). Badaczka dyskursów emancypacyjnych, pamięci transformacji, auto/biografii i literatury kobiet w Polsce oraz w Europie Środkowo-Wschodniej.
Okładka książki Konkretne abstrakcje. Taktyki i strategie afirmatywne w sztuce współczesnej

47,00 zł 38,05 zł

Artykuł chwilowo niedostępny

Arkadiusz Półtorak – doktor nauk humanistycznych, kulturoznawca, kurator i krytyk sztuki. Związany z Instytutem Sztuki Mediów na Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie oraz Wydziałem Polonistyki na UJ. Stypendysta MNiSW (2015) oraz laureat ministerialnego programu „Diamentowy Grant” (2015-2020). Sekretarz w Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA (od 2020), współzałożyciel galerii „Elementarz dla mieszkańców miast” w Krakowie; publikuje na łamach „Magazynu SZUM”, „Dwutygodnika”, „Didaskaliów” i „Przeglądu Kulturoznawczego”. Efekty recesji z lat 2007-2009 i polityki austerity w sektorze kultury skłoniły wielu zaangażowanych artystów i kuratorów do powtórnego przemyślenia problemu autonomii sztuki i potencjału negatywnych strategii oporu. Niektóre z prowadzonych pomiędzy nimi dyskusji mogą wydawać się hermetyczne z perspektywy nowej humanistyki, która zwraca się dziś coraz chętniej w stronę sztuk wizualnych i performatywnych oraz kuratorstwa, doceniając ich zdolność do mobilizacji przedjęzykowych sposobów poznania, a także inwestując coraz więcej energii w budowanie przestrzeni aktywnej wymiany pomiędzy sztuką i światem akademickim. Współcześni akademicy dostrzegają w tym zwrocie szansę na przekroczenie negatywnych pasji, jakie przenikają dyskurs krytyczny, a co za tym idzie – na wejście w performatywne stadium pracy kulturowej, które Irit Rogoff określiła jako zwrot od krytyki w stronę „krytyczności”. fragment Wprowadzenia autora

Promocje

Uwaga!!!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
TAK
NIE
Oczekiwanie na odpowiedź
Dodano produkt do koszyka
Kontynuuj zakupy
Przejdź do koszyka
Oczekiwanie na odpowiedź
Wybierz wariant produktu
Dodaj do koszyka
Anuluj