W tym dziale znajdziecie fascynująca literaturę, która przekona was jak fascynująca i ciekawa jest historia i jak wiele możemy się nauczyć. Może zainteresujecie się wojną na Pacyfiku, o której ciekawie pisze Morison Samuel Eliot, albo może zaciekawią was powieści Adama Borowieckiego, które przedstawiają przygody w galaktykach kosmosu Junga i Ing. Zapraszamy równiez po powieści biograficzne, polityczne.
W XVII tomie „Kresowej Atlantydy” autor koncentruję swą uwagę na twierdzach kresowych, które broniły granic Rzeczypospolitej Obojga Narodów przed inwazją Turków i Tatarów. Potężne mury tych fortec oraz obecność stacjonujących tam załóg wojskowych dawały okolicznej ludności poczucie bezpieczeństwa w czasach jakże częstych inwazji i wojen. I choć od wielu pokoleń te twierdze są poza granicami państwa polskiego, to weszły do polskiej legendy narodowej oraz literatury pięknej, a ich nazwy: Kamieniec Podolski, Chocim, Okopy Świętej Trójcy, Jazłowiec i Trembowla są ciągle obecne w polskim dyskursie historycznym i myśleniu o przeszłości narodu. Tom ten jak zawsze jest bogato ilustrowany, a w tekście czytelnik znajdzie ponad 1000 postaci.
Wspaniała, obejmująca kilka dziesięcioleci i tocząca się na różnych kontynentach epicka opowieść o więzach, która krępują, o więzach, które dają siłę, a także o tym, czym jest próba ich zerwania. Historia dojrzewania dwurasowej dziewczyny w powojennej Japonii, przyprawiająca o gniew, łzy, ale i radość, gdy Noriko ostatecznie wyzwala się z okowów uprzedzeń i tradycji.
Kioto, rok 1948
„Nie zadawaj pytań. Nie stawiaj oporu. Nie sprzeciwiaj się”. Oto pierwsza lekcja ośmioletniej Noriko „Nori” Kamizy, która długo nie będzie pytała, dlaczego matka porzuciła ją, udzielając na koniec tylko tej jednej lekcji. Nie będzie stawiała oporu, gdy zostanie zamknięta na poddaszu. I nie sprzeciwi się kąpielom w chemicznych wybielaczach, którym poddawana będzie w celu rozjaśnienia przynoszącego wstyd odcienia skóry.
Nori, nieślubne dziecko japońskiej arystokratki i ciemnoskórego żołnierza armii amerykańskiej, jest wyobcowana od chwili narodzin. Choć dziadkowie przyjmują ją pod swój dach, czynią to wyłącznie po to, by ukryć ją przed światem. Boją się plamy na królewskim rodowodzie, którego za wszelką cenę pragną strzec w zmieniającej się Japonii. Posłuszna do przesady dziewczynka akceptuje życie w izolacji, pomimo wrodzonej inteligencji oraz nurtującej ją ciekawości tego, co kryje się za czterema ścianami poddasza.
Gdy los sprowadza do rezydencji dziadków Akirę, kilka lat starszego przyrodniego brata, Nori znajduje w nim pierwszą przyjazną osobę. Rodzeństwo buduje niezwykłą, bardzo silną, ale zakazaną przez dziadków więź, która bezpowrotnie odmieni pisane im życie. Odkąd bowiem przed Nori uchyliło się okno na świat, gdzie być może znajdzie się miejsce i dla niej, jest gotowa stoczyć walkę o siebie, nawet gdyby miała zapłacić za to najwyższą cenę.
Niewielki, zaledwie dwustuosobowy oddział polskich ochotników w armii francuskiej, zwanych bajończykami i walczących na froncie zachodnim w latach 1914-1915, zapisał się w narodowej historii jako wyjątkowy. Bajończycy byli jedyną przed utworzeniem słynnej Błękitnej Armii gen. Józefa Hallera zorganizowaną formacją wojskową, która toczyła boje z Niemcami pod polskim sztandarem. Tragiczne dzieje oddziału, który ostatecznie rozwiązano z powodu zbyt wielu poniesionych strat, najpełniej zachowały się w literaturze dzięki wspomnieniom Jana Żyznowskiego. Uznany malarz – ekspresjonista, scenograf, krytyk i powieściopisarz do końca życia będzie w swej twórczości wracał do wojennych doświadczeń. W „Krwawym strzępie” odnajdziemy szczery, poruszający zapis żołnierskiego losu: rozstanie z bliskimi, powołanie oddziału, przeszkolenie w Bayonne i podróż na front… A wreszcie dramatyczne walki w Szampanii, utrata towarzyszy broni i ciężar życia w okopach, gdy „śmierć nie przychodziła, życie za to pastwiło się nad nami w sposób niewypowiedzianie okrutny”.
Julian Stachiewicz (1890 – 1934), wybitny działacz niepodległościowy, generał brygady Wojska Polskiego i historyk wojskowości, w swojej opublikowanej 1929 roku na łamach pisma „Niepodległość” pracy, uważnie analizuje polityczne konteksty niemieckich planów utworzenia polskiej formacji wojskowej w okresie Wielkiej Wojny. Wykorzystanie potencjału militarnego Polski stało się w pewnym momencie dla Trójprzymierza sprawą palącą i miało zaowocować tzw. aktem 5 listopada oraz decyzją o utworzeniu samoistnego państwa polskiego, jako swoistej przegrody między Niemcami a Rosją. Stachiewicz krok po kroku opisuje przebieg niemieckich planów organizacyjno-wojskowych, przyczyny ich ostatecznego niepowodzenia, rolę odpornych na próby niemieckiej eksploatacji Legionów i przeniesienie polskiej siły niepodległościowej do podziemia.
Wojenne błyski to wspomnienia polskiego podchorążego i oficera, artylerzysty i korespondenta wojennego. Autor jako dwudziestopięcioletni pracownik londyńskiej placówki Polskiej Agencji Telegraficznej zgłosił się jesienią 1939 roku do polskiej podchorążówki we francuskim Cotquidan. Po upadku Francji służył w oddziałach polskich w Szkocji, w Sztabie Naczelnego Wodza w Londynie oraz w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej pułkownika Sosabowskiego, w której odbył kurs przeznaczony dla cichociemnych (znak spadochronowy numer 0034) i został zaprzysiężony jako członek Związku Walki Zbrojnej. Po odesłaniu z powrotem do Szkocji uzyskał przydział do Armii Polskiej na Wschodzie i znalazł się w Iraku, Syrii, Palestynie, Egipcie. Stamtąd zaś wraz z innymi żołnierzami 2 Korpusu Polskiego trafił na Półwysep Apeniński, gdzie wziął udział w kampanii włoskiej. Jako obserwator artyleryjski uczestniczył w krwawej bitwie o Monte Cassino w maju 1944 roku, później zaś wraz z 4 Pułkiem Pancernym Skorpionów w zdobyciu Bolonii. Wspomienia Grobickiego to żywa, potoczysta opowieść, pisana barwnym, sugestywnym językiem, w sposób charakterystyczny dla mowy potocznej. Podstawą edycji było wydanie emigracyjne wspomnień, które zostały uzupełnione o notę biograficzną o autorze oraz szkic autorstwa Władysława Minkiewicza, dziennikarza, który w 1969 roku przeprowadził z autorem wywiad radiowy z okazji dwudziestej piątej rocznicy bitwy o Monte Cassino. Znajdujący się na końcu książki kod QR pozwala dotrzeć do tego właśnie materiału, umieszczonego na stronach portalu Polska Zbrojna. W książce znalazły się również udostępnione przez Centralną Bibliotekę Wojskową archiwalne zdjęcia ze spuścizny po autorze oraz po jego ojcu, generale Jerzym Grobickim. Wydanie obecne zdobią grafiki przygotowane przez Piotra Korczyńskiego, pracownika Wojskowego Instytutu Wydawniczego, dopasowane do tematyki poszczególnych rozdziałów.
Bestseller „New York Timesa”, jedna z najlepszych książek roku według „New Yorkera”, „NPR”, „The Washington Post”, „Marie Claire”, „Cosmopolitan”, „Town & Country” i „New York Post”! OŚWIADCZYŁ SIĘ. ONA POWIEDZIAŁA NIE. I TO ZMIENIŁO JEJ ŻYCIE NA ZAWSZE. W roku 1971 Hillary Rodham jest młodą, obiecującą studentką prawa na Yale, o której przemówieniu podczas ceremonii rozdania dyplomów w college’u Wellesley pisał sam magazyn „Life”. Aktywnie angażuje się w studenckie życie polityczne i konsekwentnie walczy o prawa kobiet. I wtedy poznaje przystojnego, charyzmatycznego Billa Clintona, który przyjechał z południa Stanów, żeby także studiować prawo. Mimo młodego wieku Bill planuje już swoją przyszłą karierę polityczną. Między dwojgiem młodych ludzi rodzi się głęboka więź intelektualna, emocjonalna i fizyczna, jakiej żadne z nich nigdy wcześniej nie doświadczyło. W prawdziwym świecie Hillary pojechała razem z Billem do Arkansas, a on kilkakrotnie prosił ją o rękę. Choć z początku odmawiała, w końcu, jak wszyscy wiemy, przyjęła oświadczyny i stała się znaną na całym świecie Hillary Clinton. Ale w powieści Curtis Sittenfield, będącej prawdziwym popisem wyobraźni pisarki, Hillary wybiera inną drogę. Nie mogąc się wyzbyć swych wątpliwości wobec Billa, decyduje się na bolesne rozstanie i opuszcza Arkansas. Przez kolejnych czterdzieści lat przeciera swój własny szlak, zarówno w życiu publicznym, jak i prywatnym. Los sprawi, że ścieżki jej i Billa przetną się jeszcze nie raz, przywodząc na myśl pytania o konsekwencje wyborów, jakich podczas podróży przez życie dokonuje każdy z nas. Autorka brawurowo przeplata prawdę historyczną z fikcją literacką, tworząc intrygującą i błyskotliwą opowieść na miarę naszych czasów. Sittenfeld serwuje nam literackie katharsis, stanowiące antidotum na autentyczne problemy, z którymi zmagają się kobiety w Ameryce rozdartej przez toksyczne podziały. „Booklist” Piekielnie inteligenta zabawa w „co by był, gdyby”. – „O: The Oprah Magazine”
Odnaleziony po latach i opracowany przez historyka Wacława Lipińskiego żołnierski dziennik z czasów działań wojskowych prowadzonych przez kompanię Bajończyków we Francji. Jego autorem był Marian Himner, pochodzący z kielecczyzny, dwudziestokilkuletni doktor archeologii na Sorbonie. Himner podobnie jak dwustu innych członków paryskiej Polonii, wstąpił po wybuchu wojny do francuskiej armii, by w szeregach Legii Cudzoziemskiej walczyć pod polskim sztandarem. Jego prowadzone nieomal dzień po dniu zapiski, rozpoczęte opisem wymarszu z pałacu Inwalidów w dniu 22 sierpnia 1914, a zakończone relacją z walk pod Carençy w maju 1915 roku, dają pełen wgląd w dramatyczne i nieszczęśliwie krótkie dzieje polskiego oddziału. Cennym uzupełnieniem dziennika jest wstęp i posłowie Lipińskiego, dzięki któremu poznajemy nie tylko kontekst zawiązania kompanii i znaczenie Bajończyków, ale także dalsze losy Mariana Himnera, przerwane jego tragiczną śmiercią w czasie wypadku lotniczego tuż przed ponownym wyruszeniem na front.
Toruń w czasie rządów pruskich. Zabawa w noc świętojańską kończy się w najmniej spodziewany sposób, uruchamiając lawinę zdarzeń
Rok 1904. Walter Offenberg, pruski oficer, z powodu skandalu związanego ze śmiercią żony zostaje odesłany z Berlina do nadgranicznej Twierdzy Toruń. W pobliżu miasta kupuje majątek po zubożałym polskim ziemianinie. Gdy przyjeżdża do pałacu, poznaje Luizę Zagórską, córkę poprzednich właścicieli, choć nie od razu orientuje się co do tożsamości młodej kobiety. Luiza uczyła się śpiewu w Paryżu, musiała jednak przerwać lekcje, gdy jej rodzinne dobra zostały zlicytowane. Od pierwszego spotkania zaczyna iskrzyć między pruskim oficerem a młodą ziemianką.
Wkrótce, podczas nocy świętojańskiej, we wsi dochodzi do brutalnej zbrodni. Zostaje wszczęte śledztwo.
Polskie ziemiaństwo, pruscy urzędnicy, konspiracyjne kręgi, rodzinne sekrety, zakazane uczucie. Kto zyska, a kto straci w tej rozgrywce?
„Dary Laimy" stanowią trzecią po „Nawróceniu wiedźmy" i „Perkunowych wyrokach" część sagi o losach Auszry – córki plemiennej litewskiej wiedźmy, obdarzonej nadprzyrodzonymi zdolnościami i jej dzieciach, które po niej ten dar odziedziczyły. Miłość, która połączyła Auszrę z Namirem należącym do grupy osadników budujących gród nad Łyną, sprawiła, że właśnie tu, w Alenstein, założyła swoją rodzinę. Auszra i jej dzieci są świadkami zmieniającego się świata dawnej wiary i pogańskich obyczajów, a także uczestnikami życia krzepnącej nowej społeczności o odmiennej kulturze i chrześcijańskiej religii. Otoczeni kręgiem przyjaciół stają się jej częścią, choć nie do końca są przez wszystkich akceptowani. W głębi duszy pragną nadal zachować wiarę przodków. Występujące postacie tworzą barwny kalejdoskop charakterów, którymi rządzą ludzkie, jakże uniwersalne namiętności: miłość, przyjaźń, oddanie, ale także nienawiść, zazdrość, chęć zemsty. To tło dla treści w tomie „Dary Laimy”, którego akcja przeniosła się od czasów kolonizacji ziem pruskich przez zakon krzyżacki do lat 80. XIV w. – czasów przyjęcia chrztu przez Litwę i schyłku starej wiary.
„Dary Laimy" to opowieść o Gintare, najmłodszej córce Auszry, dalszych losach jej rodzeństwa i innych bohaterów trylogii. To także opowieść o tolerancji, nadziei i odwadze w poszukiwaniu nowych dróg. Kolorytu treści dodają przybliżenie codzienności mieszczańskiego życia i barwne opisy wypraw do odległych krajów średniowiecznej Europy.
Nowe wydanie bestsellerowej powieści o hiszpańskiej wojnie domowej! Kanwą powieści jest prawdziwa historia pisarza i głównego ideologa faszystowskiej Falangi, Rafaela Sancheza Mazasa, który dwukrotnie uniknął śmierci podczas hiszpańskiej wojny domowej: raz, gdy uciekł sprzed plutonu egzekucyjnego i ponownie, gdy tropiący go żołnierz republikański, darował mu życie. Narrator książki, młody dziennikarz, stara się odszukać dziś owego żołnierza, a przy okazji weryfikuje swój stosunek do wojny domowej, najważniejszego wydarzenia we współczesnej historii Hiszpanii. Powieść była bestsellerem w Hiszpanii na początku XXI wieku, została przetłumaczona na kilkanaście języków. W Polsce miała swoje pierwsze wydanie w 2005 roku.
Wyd. 1 NSB
W latach 1940–1945 niemieccy okupanci zamienili Norwegie? w ogromny plac budowy. To niezwykłe przedsie?wzie?cie architektoniczne miało na celu rozszerzyc´ zasie?g Wielkiej Rzeszy Niemieckiej poza koło podbiegunowe i wprowadzic´ w tym skandynawskim kraju rasowa? utopie?. Plany przekształcenia Norwegii we wzorcowe „aryjskie społeczen´stwo” – obejmuja?ce budowe? nowych, idealnych miast oraz superautostrady cia?gna?cej sie? od Berlina az˙ po po´łnocne kran´ce Skandynawii – rozpalały wyobraz´nie? Hitlera, jego nadwornego architekta Alberta Speera i innych przywo´dco´w nazistowskich. Despina Stratigakos po raz pierwszy przedstawia pełny zakres działan´ zmierzaja?cych do zbudowania nordyckiego imperium, kto´re z załoz˙enia miało poprawic´ czystos´c´ rasowa? narodu niemieckiego oraz potwierdzic´ jego przeznaczenie jako nowego wcielenia wikingo´w. Ta wcia?gaja?ca opowies´c´ o pro´bie podporza?dkowania krajobrazu Norwegii nazistowskim wyobraz˙eniom stanowi ro´wniez˙ niepokoja?ca? wizje? tego, jak mo´głby wygla?dac´ s´wiat pod znakiem swastyki.
W XIII wieku Europę zachodnią zalała fala barbarzyńców ze wschodu, niszcząc, paląc i mordując wszystko, co żyło na ich drodze. Przerażony papież wysyła do Wielkiego Chana poselstwo. Czy zakonnicy dojdą do kraju Wielkiego Chana, czy uda im się przekonać go do propozycji papieskich? Czy powrócą z podróży i przyniosą oczekiwaną odpowiedź?
W czasach gdy niewiasta odbywa jedną podróż w życiu albo do nowo poślubionego mężczyzny, albo do klasztoru, ona zwiedza Akwizgran, Marburg, Pragę, bywa w Neapolu, bawi w Tyrolu, a Rzym wita ją jak cesarzową.
W świecie, gdzie królowie drżą przed papieżem i cesarzem, ona jednemu jawnie grozi, a drugiego regularnie strofuje.
Elżbieta zna smak miłości, żałoby, straty i porażki, ale i moc największych ludzkich namiętności: pieniędzy i władzy. Nie dziwne więc, że dokonuje niemożliwego – zagnieżdża na Wawelu nową dynastię i królem Polski czyni niewiastę.
Kim zatem była Elżbieta Łokietkówna, córka Władysława Łokietka, siostra Kazimierza Wielkiego, królowa Węgier, babka Jadwigi Andegaweńskiej, najpotężniejsza Polka w dziejach, o której wciąż milczą podręczniki?
Oto kolejna próba opowiedzenia losów wielkich kobiet zapomnianych przez historię.
Przez tysiące lat ludzie budowali mury i atakowali je, podziwiali je i się przeciw nim buntowali.Wielkie Mury wyrosły niemal na każdym kontynencie, w Persji, Rzymie, Chinach, Ameryce Środkowej i nie tylko.Towarzyszyły powstawaniu miast, narodów i imperiów. A jednak rzadko pojawiają się w podręcznikach historii.David Frye odkrywa historię murów tych starożytnych i tych całkiem współczesnych, i zadaje pytania, które sązarówno intrygujące, jak i głębokie. Czy mury umożliwiły rozwój cywilizacji? Czy możemy bez nich żyć?Historia murów staje się czymś więcej niż opowieścią o cegłach i kamieniu; staje się opowieścią o tym,kim jesteśmy i jak się takimi staliśmy. To nic innego jak historia cywilizacji.
13 grudnia 1981 roku zatrzymał na moment rozpędzoną polską rzeczywistość. Przerwał wielkie marzenie ludzi o wolnym kraju. Siłami wojska i służby bezpieczeństwa przywrócił dawny porządek. Internował wolność. Chwilowo.Formalnie stan trwał półtora roku, niewiele dłużej niż solidarnościowy karnawał. W lipcu 83 został zniesiony. Jednak ostatni więźniowie polityczni siedzieli do połowy 1986 roku.Goniec z wydawnictwa, reżyser zaraz po filmówce, młody pracownik komitetu dzielnicowego, początkująca dziennikarka, motorniczy, ogrodniczka z MSW, kapitan z wydziału zabójstw, sekretarz organizacji partyjnej w dużej firmie, mały chłopiec, któremu zamknęli ojca, i inni to bohaterowie, których historia zwykle nie zauważa. Każdy z nich stał się częścią reporterskiej opowieści o jednym z najboleśniejszych momentów w dziejach powojennej Polski, kiedy wszystko przesiąknięte było polityką. Ludzi tych, niezależnie od tego, po której stronie barykady stali, łączy trudna historia czasów ich młodości. To bohaterowie szarej codzienności, wciągnięci w wojnę z niewidzialną siłą politycznej przemocy.Jak dostosowywali się do zakazów i nakazów stanu? W jaki sposób zamykały się za nimi ścieżki otwarte przed grudniem 81? Co pozwalało im trwać, i tworzyć enklawy wolności? Jakich musieli dokonywać wyborów? Kiedy słabli i gorzknieli? Dzięki czemu znów ogarniała ich nadzieja? Czy ten proces naprawdę się zakończył?Relacje bohaterów, nagrywane na bieżąco, a także w roku 1989 i w latach dwutysięcznych, przeplatają się z dokumentami władz partyjnych czy SB. Pokazują szczegóły tego kolizyjnego kursu, na którym Polacy znaleźli się w latach 80.
Pierwsza i jedyna monografia prezentująca formowanie i pierwszy okres działalności nowoczesnych polskich słuzb specjalnych (wywiad i kontrwywiad).Autor opisuje polskie działania wywiadowcze w dobie popowstaniowej (1864-1903), działalność wywiadowczą Polskiej Parii Socjalistycznej, Komendy Głównej Związku Walki Czynnej i organizacji strzeleckich (1904-1914), a następnie bardzo obszernie prezentuje polskie służby specjalne w okresie I wojny światowej. W tej części dzieła przedstawia Oddział Wywiadowczy Komendy Głównej Związku Walki Czynnej, 1 pułku i I Brygady Legionów Polskich, wywiad Polskiej Organizacji Wojskowej, Oddział Wywiadowczy Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego, Oddział Wywiadowczy przy Komendzie Legionów Polskich oraz działalność służb infromacyjnych Józefa Piłsudskiego i Władysława Sikorskiego.Książka zaopatrzona jest w indeksy nazwisk i nazw geograficznych, obszrna bibliografię i mało znane ilustracje. Monografia jest owocem wieloletnich kwerend i studiów w archiwach austriackich i niemieckich, w których autor odnalazł wiele nieznanych dotychczas dokumentów źródłowych (część z nich opublikowano w aneksie w formie kserokopii).Dr hab. Jerzy Gaul jest prof. nadzw. na Wydziale Prawa, Administracji i Zarządzania Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Był wiele lat pracownikiem naukowym Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Jest autorem wielu artykułów naukowych i książek.
"Tarnopolanie" to opowieść o losach pięciu osób związanych z Tarnopolem: komunisty – generała KBW; narodowca i bombardiera Dywizjonu 300 im. Ziemi Mazowieckiej; zielonoświątkowca – głowy polskiego kościoła metodystycznego; nacjonalisty – premiera rządu ukraińskiego, oraz kobiety ratującej Żydów z tarnopolskiego getta.
Każda z tych postaci reprezentuje inne środowisko. Ich losy są świadectwem osobistych charakterów, ambicji i wyborów, a przez to pokazują różnorodność miejsca, z którego pochodzili lub z którym zetknęli się w ważnym okresie ich życia. Wiążą się też z tragicznym losem samego miasta w czasie ostatniej wojny. Nie znalazłem dowodu, że się kiedyś spotkali, ale przecież chodzili po tych samych ulicach i wspominali często te same osoby. Dzięki temu mogłem śledzić ich dramatyczne koleje życia, punkty widzenia – ich losy, w które wplecione są: tragizm i cierpienie, wygnanie i tułaczka.
Auschwitz, 1943 rok. Czy w czeluściach piekła może pojawić się nadzieja? Czy miłość może zatriumfować nad nienawiścią?
Oparta na historii Almy Rosé „Skrzypaczka z Auschwitz” powołuje do życia jedną z najbardziej nieustraszonych i inspirujących bohaterek historii. W więzieniu każdy dzień to walka o przetrwanie. Alma jest więźniarką numer 50381, jak sugeruje jej jasnoniebieski tatuaż. Jest zamknięta z tysiącami innych ludzi, oderwana od bliskich, uwięziona za kolczastym drutem. Mimo tego, że była cenioną skrzypaczką, a jej występy urzekały publiczność. Gdy przyjmuje propozycję zostania dyrygentem orkiestry, uświadamia sobie, jak dzięki temu będzie mogła pomóc innym kobietom. Poznaje również Miklosa, pianistę, z którym znajduje radość we wspólnych próbach i koncertach.
Czy w miejscu, gdzie powietrze skażone jest stratą, a pewnością jest tylko tragedia ich uczucie przetrwa? Ta poruszająca historia udowodni Wam, że miłość może zwyciężyć nawet w najciemniejsze dni i daje siłę, by przetrwać.
Opowieść biograficzna o jednej z najbardziej tajemniczych postaci w historii Rosji przełomu XIX i XX wieku. Postać mnich Grigorija Rasputina została ukazana na szerokim tle politycznym, społecznym i obyczjowym, ze szczególnym uwzględnieniem dworu cara Mikołaja II. Rasputin zył w latach 1869(?)-1916. Pochodził z rodziny chłopskiej. Został mnichem, a dzięki zręcznie prowadzonym intrygom w 1907 r. stał się pierwszoplanową postacią w Pałacu Zimowym, w otoczeniu rodziny cara. Bez jego zgody nie mianowano ministrów ani wyższych dowódców wojskowych. Miał opinię proroka lub świętego. Stał się konkurencja dla dynastii Romanowów i prawdopodobnie dlatego musiał zginąć.Świetnie napisana książka prezentująca sylwetkę najbarwniejszej postaci z otoczenia cara Mikołaja II. Czyta się ją jak kryminał.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
