W tym dziale znajdziecie fascynująca literaturę, która przekona was jak fascynująca i ciekawa jest historia i jak wiele możemy się nauczyć. Może zainteresujecie się wojną na Pacyfiku, o której ciekawie pisze Morison Samuel Eliot, albo może zaciekawią was powieści Adama Borowieckiego, które przedstawiają przygody w galaktykach kosmosu Junga i Ing. Zapraszamy równiez po powieści biograficzne, polityczne.
Z perspektywy Himmlera jego osobistą tragedię stanowiło to, że choć tak bardzo pragnął sprawować rządy, to okazał się całkowicie niezdolny do przynoszącego jakiekolwiek pozytywne efekty wykorzystania posiadanej wiedzy. Choć wspomnienie jego nazwiska budziło przestrach w sercach milionów ludzi, to on sam pozostał nerwowy, wręcz bojaźliwy i nie mógł wydobyć z siebie ani słowa, kiedy Hitler go krytykował. A jednak to Himmler z końcem wojny trzymał w rękach wszystkie karty atutowe, które jeszcze pozostawały nazistowskim Niemcom, i przez wielu był uważany za pewnego sukcesora Hitlera./Wprowadzenie, fragment/Heinrich Himmler szef SS i Gestapo oraz jeden z głównych realizatorów ludobójczego programu ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej należał do najpotężniejszych i budzących największą grozę ludzi w nazistowskich Niemczech. Autorzy tej klasycznej już biografii, wykorzystując między innymi zdobyte przez Amerykanów dokumenty przekazane po wojnie do Bundesarchiv (Niemieckich Archiwów Federalnych) oraz zapisy rozmów z krewnymi Himmlera i członkami jego personelu, pokusili się o wnikliwą analizę tego, jak z pozoru przeciętny młodzieniec wyrósł na ogarniętego obsesją i przesądnego człowieka, odpowiedzialnego za zgładzenie milionów ludzi. Książka ta, pełna intrygujących informacji na temat życia osobistego Himmlera, jego poczynań i przekonań, zasługuje na miano głębokiego studium historycznego poświęconego najbardziej mrocznej postaci spośród nazistowskich przywódców.ROGER MANVELL (19091987) i HEINRICH FRAENKEL (18971986) to uznani autorzy opracowań historycznych, którzy zasłynęli z publikacji książkowych poświęconych dziejom Trzeciej Rzeszy. Do ich najwybitniejszych dzieł należą klasyczne już biografie czołowych nazistów: Josepha Goebbelsa, Hermanna Gringa i Rudolfa Hessa.
Akcja książki „Kiedy się znów zobaczymy” rozgrywa się w latach 1937–1946 i opowiada o losach trzech rodzin.
We wsi Konojady, niedaleko Brodnicy, mieszka Franciszka, która wcześnie owdowiała i sama wychowuje siedmioro dzieci, lecz to ciężar ponad jej siły. Z wielkim bólem wysyła więc dwóch synów do nielubianej siostry męża – tam będzie im na pewno lepiej. Zamożnym gospodarzom na kurpiowskiej wsi, Julianowi i Paulinie Gwiazdorom, wiodło się zgoła odmiennie – w miarę dostatnio. Rodzina Ruszczyków z kolei w pogoni za pracą i lepszym życiem wyemigrowała do Francji.
Wraz z wybuchem wojny nadszedł czas wielkich zmian. Trudy codziennego życia w przedwojennej Polsce zmieniają się w koszmar II wojny światowej. Plany i marzenia skryły się w najgłębszych zakamarkach, a normalnością stała się walka o przetrwanie.
Wśród wojennej zawieruchy rodziny zostały rozdzielone. Brak aktualnych wiadomości od dzieci wywoływał ciągły niepokój i strach. W każdym domu bez końca zadawano sobie pytanie: „Kiedy się znów zobaczymy?”.
Co połączy te rodziny? Koszmar wojny czy radość wyzwolenia? A może miłość? Czy w sercach bohaterów zagości jeszcze szczęście i radość?
"Historia 3. Pułku Wojsk Kolejowych jest mało znana i we współczesnej literaturze nie doczekała się niestety do tej pory należytego udokumentowana. O istnieniu pułku jedynie wzmiankują w swoich pracach Zdzisław Cutter oraz Włodziemierz Becker i Franciszek Idkowiak. Niniejsze opracowanie stanowi próbę opowiedzenia krótkiej historii 3. Pułku Wojsk Kolejowych stacjonującego w okresie VII 1921-X 1924 w garnizonie poznańskim na terenie Fortu Winiary, przemianowanego później na Koszary Cytadela. Główne źródło wiedzy, z którego korzystano to materiał archiwalny zgromadzony w Centralnym Archiwum Wojskowym WBH w Warszawie - zespół akt poświęconych 3. Pułkowi Wojsk Kolejowych, liczący 34 jednostki archiwalne z lat 1921-1924. Stan zachowania obejmuje jedną teczkę z "Kolekcji Rękopisów" oraz 33 teczki z zespołu "Materiały archiwalne z lat 1908-1939". Teczki z tego zespołu zawierają trzy pełne roczniki rozkazów dziennych dowództwa 3. Pułku Wojsk Kolejowych, dowództwa V Batalionu Kolejowego i dowództwa VI Batalionu Kolejowego oraz wykazy ewidencyjne i personalne"
(ze wstępu)
Życie oraz okres rządów Katarzyny II obrosły licznymi mitami i domysłami. Jednym jawiła się jako wzór nowoczesnego podejścia do kierowania państwem, innym jako sprytna i bezlitosna cesarzowa, która nie cofała się przed niczym, byleby tylko utrzymać zajmowaną pozycję.Jak wyglądało dzieciństwo kobiety, która wyniosła Rosję do rangi wielkiego mocarstwa? Jakie stosunki łączyły ją ze Stanisławem Poniatowskim? Czy Katarzyna miała coś wspólnego ze śmiercią swojego męża, cara Piotra III? Czym tak szczególnym odznaczała się władczyni, że wielu uważało ją za filozofkę na tronie?To tylko niektóre z pytań, na które odpowiada publikacja opisująca życie jednej z najpotężniejszych kobiet w historii.
Kim byli i o czym myśleli ludzie walczący ze zniesieniem pańszczyzny? Czego się obawiali? Jakich wartości bronili? Jak postrzegali chłopstwo? I, co najważniejsze: dlaczego nie uważali pańszczyzny za formę niewolnictwa?Dużo pisano w Polsce o demokratach i reformatorach, którzy chcieli zmniejszyć wymiar pańszczyzny lub ją znieść. Znacznie mniej jednak się mówi o konserwatystach broniących pańszczyzny. Ich argumenty, ani popularność nie stanowią powodu do narodowej chwały. Tymczasem to oni dominowali w publicznym dyskursie.Adam Leszczyński zagląda za kulisy jednej z najważniejszych historycznych debat. Ze swadą rekonstruuje oraz obnaża argumentację i poglądy obrońców pańszczyzny. Argumenty używane wówczas wracają bowiem współcześnie - choćby w odniesieniu do progresywnych polityk społecznych, rynku pracy, czy kwestii mniejszości. Zrozumienie, jakie są źródła lęków i uprzedzeń prawicy, stanowi doskonałe uzupełnienie debaty dotyczącej "ludowej historii Polski".
Przed wybuchem II wojny światowej Polskę i Niemcy oficjalnie łączyły przyjazne relacje. Pod płaszczykiem dyplomatycznego porozumienia III Rzesza przez lata sumiennie przygotowywała się jednak do zbrojnej napaści na Rzeczpospolitą Polską.Publikacja ?Gestapo w Polsce. Tajniki szpiegostwa III Rzeszy? przybliża praktyki stosowane przez komórki wywiadowcze na terenie naszego kraju. Autor opisuje działania dywersyjne i sabotażowe agresora, zdradza metody i środki, jakimi posługiwali się hitlerowcy, a także przybliża relacje łączące Polaków z mniejszością niemiecką zamieszkującą polskie miasta.
Elżbieta Rakuszanka, pochodząca z dynastii Habsburgów, matka królów, najbrzydsza polska królowa.
Jako młodziutka, siedemnastoletnia dziewczyna, nieznająca polskiego języka, przybywa do znanego jej tylko z opowieści obcego kraju, aby poślubić Kazimierza Jagiellończyka. Mariaż ten ma zapewnić królowi panowanie na Węgrzech i w Czechach. Małżeństwo staje pod znakiem zapytania, kiedy widzi on królewnę o bardzo nieoczywistej urodzie i zdeformowanym ciele… Czy wybitna inteligencja i poczucie humoru przyszłej królowej wystarczą, aby roztopić serce Kazimierza?
W swoim długim życiu Elżbieta doświadczyła wielu osobistych tragedii, które znosiła z królewską godnością i siłą. Jaki niezwykły spadek pozostawiła po sobie?
Powieść prowadzona jest w formie osobistego pamiętnika królowej, pełnego intymnych wyznań i odsłaniającego kulisy ogromnej odpowiedzialności, jaka ciążyła na jej barkach. Ukazuje jej aktywne i interesujące życie jako jedną wielką, niekończącą się podróż.
"Przejazdy, wjazdy, powitania, ceremonie, mowy, stanie, siedzenie, jedzenie, rodzenie, odprawianie, przyjmowanie, obradowanie, odmawianie, zatwierdzanie, jedzenie i sen. Potem znowu jedzenie, siedzenie, stanie, mowy, ceremonie, wyjazd, przejazd, rodzenie i sen. (…) więcej czasu spędzam w wozie i kolebce, niż stąpając po ziemi."
A my nie jesteśmy wybawieni, Dawid Wdowiński, wstęp i oprac. przypisów Martyna Grądzka-RejakW 2023 r. przypada 80. rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim. W nawiązaniu do tych wydarzeń Instytut Pamięci Narodowej przygotował przekład wspomnień jednego z czołowych bojowców zaangażowanych w działalność Żydowskiego Związku Wojskowego, Dawida Wdowińskiego - postaci nieco zapomnianej, pozostającej w cieniu innych osób związanych z tą organizacją. Jego zapiski stanowią ważne dopełnienie historii dziejów zarówno syjonistów-rewizjonistów, jak i ŻZW. To także ważne źródło do studiów nad dziejami getta warszawskiego, a także toczącego się tam powstania. Wspomnienia Wdowińskiego pierwotnie ukazały się w Stanach Zjednoczonych w 1963 r. pod tytułem And We Are Not Saved. Rok później książkę opublikowano w Wielkiej Brytanii, a w 1985 r., już po śmierci autora, nakład wznowiono w USA. W 1970 r. ukazało się tłumaczenie na język hebrajski. Książka nosiła tytuł We-anachnu lo-noszanu. Niniejsze wydanie jest pierwszą publikacją zapisków Wdowińskiego w języku polskim.""
HISTORYCZNA PODRÓŻ W 75. ROCZNICĘ POWSTANIA PAŃSTWA IZRAELA Konstanty Gebert patrzy na Izrael ze szczególnej perspektywy: religijnego Żyda, a jednocześnie liberalnego demokraty, który osobiście angażował się w zwalczanie różnych form opresji w Polsce i na świecie. Jego opowieść o Izraelu jest barwna, ale bez lukru i bez prześlizgiwania się nad najtrudniejszymi dylematami. Fascynująca lektura. Maciej Kozłowski, dyplomata, były ambasador RP w Tel Awiwie Ta książka to fascynująca podróż w czasie przez wydarzenia, które doprowadziły do utworzenia, pomimo wielu przeciwności, współczesnej państwowości izraelskiej. Jest tu szerokie tło konfliktu między Izraelem i jego sąsiadami, w tym Palestyńczykami, oraz skala emocji, które tkwią w obu społecznościach. Ta bardzo wartościowa pozycja wskazuje też na zaskakujące podobieństwa między Polską i Izraelem. Polecam zainteresowanym historią i sytuacją Bliskiego Wschodu, a także osobom zamierzającym odwiedzić Izrael. Piotr Puchta, dyplomata, były kierownik przedstawicielstwa RP przy władzach palestyńskich w Ramalli oraz były ambasador w Kairze Książka ta jest niesamowicie prowokująca i zmusza do myślenia, nawet jeśli nie podziela się wszystkich zawartych w niej interpretacji i wniosków. Oparta na wielu źródłach oraz osobistych doświadczeniach autora, obejmuje ona całą historię państwa żydowskiego, od poczęcia i bólów porodowych aż do egzystencjalnego Kulturkampf czasów obecnych. I jest prawdziwym majstersztykiem. Dr Laurence Weinbaum, redaktor naczelny „The Israel Journal of Foreign Affairs”, Jerozolima Konstanty Gebert jest dziennikarzem, byłym korespondentem wojennym, autorem dwunastu książek. Za Ostateczne rozwiązania. Ludobójcy i ich dzieło otrzymał w 2022 r. nagrody im. Beaty Pawlak oraz Klio. Prowadzi pierwszy polskojęzyczny podcast o Izraelu „Ziemia zbyt obiecana”.
Różni ludzie i ich życiorysy, odmienne spojrzenie na świat i inne marzenia, jednak nadchodzi chwila, gdy ich drogi się krzyżują w jednym z bydlęcych wagonów. Pozbawieni majątku, rozdzieleni z bliskimi, pewnego dnia zostają zmuszeni, by wyruszyć w daleką podróż do miejsca, w którym nic już nie będzie takie samo. Walka o przetrwanie, głód i choroby wystawiają moralność człowieka na ciężką próbę. Postawy i wybory dokonywane w ekstremalnych sytuacjach nie są tak oczywiste, jak mogłoby się z pozoru wydawać. Czy trudy życia i brak perspektyw zmienią tych ludzi na zawsze, czy też zdołają ocalić resztki człowieczeństwa?
Historia o zwykłych ludziach, których życie zmienia się w ciągu kilkunastu minut Początek wojny to dla Kresów Wschodnich czas wywózek w odległe i złowrogie rejony Związku Radzieckiego. Dobrze zapowiadająca się aktorka, żyjąca w szczęśliwym związku z lekarzem społecznikiem, zawadiacki lekkoduch grający na saksofonie, siostry bliźniaczki, których ojciec znika bez śladu, chłopiec opiekujący się niewidomym dziadkiem i młoda mężatka wychowująca córeczkę - tych wszystkich ludzi pewnego dnia połączyło jedno zdarzenie Wywózka w nieznane, do świata, w którym jedynie śmierci jest pod dostatkiem, a życie staje się już tylko walką o przetrwanie. Czy poradzą sobie na tej nieludzkiej ziemi, nie tracąc swojego człowieczeństwa? A może w staraniach, by dotrwać do następnego dnia, wygrają zwierzęce instynkty?
Jest to zbiór tekstów i zapisów audycji dokumentujących to, co działo się w Ukrainie tuż przed rosyjską napaścią i przez kilka pierwszych miesięcy wojny. Powstawał na gorąco w Kijowie, a potem na głuchej prowincji. Jest jednocześnie zbiorowym portretem Ukraińców. Opisuje ukraińską kulturę, tradycje, obyczaje i to jak bardzo rosyjska agresja wzmocniła w Ukraińcach poczucie tożsamości narodowej. Jest także bardzo osobistą kroniką, niestroniącą od emocji. Oprócz relacjonowania wydarzeń, często dramatycznych, zawiera przemyślenia oraz refleksje na temat historii i współczesnego świata.
Największe, najkrwawsze i najbardziej barbarzyńskie przedsięwzięcie militarne w dziejach świata22 czerwca 1941 roku o 3.15 nad ranem rozpoczyna się największa operacja wojskowa w historii. To nie będzie starcie dobra ze złem. Kruchy sojusz dwóch totalitaryzmów, wspierających się przez pierwsze 22 miesiące drugiej wojny światowej, właśnie się załamuje. Hitler rzuca do walki 4 miliony żołnierzy. Ich początkowe spektakularne sukcesy zdają się wróżyć upadek Stalina. Mało kto w tych gorących letnich dniach spodziewa się, jaki los czeka Niemców za kilka miesięcy.III Rzesza rozpęta wojnę na wyniszczenie. Jej celem będzie unicestwienie sowieckiego komunizmu, eksterminacja Żydów i zdobycie nowych ziem dla rasy panów. Armia Czerwona nie okaże się godnym przeciwnikiem, a Stalin genialnym strategiem. A jednak Hitler przegra to starcie. Będzie to dla niego początek końca, zaś front wschodni stanie się synonimem piekła na ziemi.Jonathan Dimbleby napisał najlepszą jednotomową monografię o operacji Barbarossa, czerpiąc z niepublikowanych dotąd archiwów i nieznanych rosyjskich źródeł. To narracyjne arcydzieło zmieni nasze rozumienie II wojny światowej i historii XX wieku.
Wielka Rewolucja Francuska nie była żywiołowym buntem mas. Jej przywódcy byli ludźmi wykształconymi. Wynikiem rewolucji miało być nowe społeczeństwo, utopijnie doskonałe. Dążąc do obalenia społecznej niesprawiedliwości, rewolucjoniści nie cofali się przed największą przemocą, gwałtem i terrorem. W biegu wypadków rewolucja scentralizowała władzę w rękach jednego ugrupowania jakobinów, stając się wzorem dla późniejszych totalitarnych systemów jednopartyjnych. Chwała rewolucji wyraziła się w wieku XIX ustanowieniem święta narodowego w rocznicę zdobycia Bastylii. Na francuskiej prowincji i w Paryżu pod ostrzami gilotyn spadło ponad 15 tysięcy głów. Dokonywano egzekucji pod iluzorycznymi często oskarżeniami o wyznawanie poglądów kontrrewolucyjnych, pod koniec wielkiego terroru nawet bez formalnego prawa do obrony. Ale terror Wielkiej Rewolucji Francuskiej to nie tylko gilotyna. Pośród ofiar znalazła się cała prowincja Wandea, zbuntowana przeciw rewolucji, gdzie na mocy rozkazu rewolucyjne żołdactwo mordowało wszystkich mieszkańców: dzieci, kobiety, mężczyzn. Liczba ofiar wyniosła ponad 100 tysięcy. Ta zbrodnia popełniona u zarania najnowszej historii Europy to pierwsze wielkie ludobójstwo. Historycy francuscy mają kłopoty ze zliczeniem ofiar rewolucji także dlatego, że w 1913 roku antymonarchiści zniszczyli część archiwów. Zrewidowane i poszerzone po latach przez Andrzeja Ciska dzieło "Kłamstwo Bastylii", ukazuje się pod nowym tytułem "Wolność, równość, ludobójstwo. Kłamstwa i zbrodnie rewolucji francuskiej."
Sześć najbardziej niezwykłych historii patroli amerykańskich okrętów podwodnych, napisanych na podstawie relacji członków załóg.
Dramatyczne sytuacje, zaskakujące zwroty akcji, heroiczna odwaga członków załóg - wszystko to napisane świetnym piórem.
William C. Chambliss - Weteran drugiej wojny światowej. Przebywał na lotniskowcu USS Wasp w 1942 roku, gdy został on zatopiony.
Jak daleko możemy zapędzić się w naszych marzeniach? W którym momencie powinniśmy się zatrzymać, żeby nasze ambicje i pragnienia nie rozsadziły nas od środka? Czy w czasach, w których ludzie o ciemniejszym kolorze skóry uważani byli za niewiele lepszych od małp, mulat o imieniu Enrico może marzyć o ukończeniu szkoły z wyróżnieniem? O zagranicznych studiach? O poważaniu wśród hiszpańskiej arystokracji? A może granicą marzeń jest zdobycie serca pięknej i delikatnej Lizy de Floridablanka?
Phil Klay przenosi czytelników na fronty wojen w Iraku i Afganistanie. W sam środek nieopisanego chaosu, któremu żołnierze piechoty próbują nadać sens, opowiadając o tym, w czym uczestniczyli. O bezradności, zwierzęcym strachu i brutalności. O woli przetrwania, głupocie i śmierci. O walce i o tym, co po niej. O żołnierzu, który strzelał do psów, by nie jadły zwłok, a potem od nowa uczył się żyć na amerykańskim przedmieściu. O innym, który desperacko szukał usprawiedliwienia dla popełnionej przez przyjaciela zbrodni. O kapelanie, którego pobożne nauki skonfrontowane zostały z postawą okrutnego oficera. O pechowcu, którego zadanie polegało na zbieraniu szczątków amerykańskich żołnierzy, i o chłopaku, któremu nakazano nauczyć Irakijczyków gry w baseball. Przerzut jest rozdzierający serce, zabawny i smutny zarazem. To najlepsza rzecz, jaką do tej pory napisano o tym, co ta wojna uczyniła z ludzkimi duszami.Dexter Filkins, The New York Times Book ReviewWolna od nonsensów relacja z pola walki.Kirkus ReviewsNajlepsza proza o współczesnych wojnach Ameryki. Książka Klaya demaskuje wszystkie złudzenia powstające, gdy spotykają się żołnierze i ci, w imieniu których rzekomo walczyli.George Packer, The New Yorker
W chwili najgorętszego wiru bojowego z tej strony nie próżnował Tarnowski, lecz cały huf walny i część posiłkowych chorągwi do nowego wypuścił natarcia bramą wschodnią. Z nie mniejszą gwałtownością przyszło i tu do spotkania. Zawrzała zatem walka po obu stronach obozu z chwiejnym na razie szczęściem. Równocześnie Staszkowski nie tracąc czasu wysunął kilka wozów w południowym rzędzie, umieścił w otworze działa i celnymi strzałami nie przestawał razić środka wołoskich hufców. Wsparło go kilkaset piechoty, która wypadłszy tędy, z rusznic gęsty na nie wypuściła ogień.
W ten sposób zawiązał się bój na wszystkich trzech bokach obozu coraz oporczywszy, coraz krwawszy. Hetman śledząc bacznie walczących, słał im jedną rotę za drugą na pomoc. Przez półtora godziny szala zwycięstwa na żadną nie przechylała się stronę, męstwo równoważyło przemoc. Tumany kurzu zakryły walczących, zbitych w olbrzymią, kotłującą się masę i tylko krzyk, trzask kopii, jęki rannych, szczęk mieczów i szabel, przerywane wystrzałami, świadczyły o gorących zapasach. Były chwile, w których zdawało się, że już, już ulegną słabsze polskie hufce, lecz znowu brały górę. (...)
Cała jazda polska poszła w pogoń, jadąc prawie na karkach nieprzyjacielskich. Cięto i kłuto uciekających bez miłosierdzia, jakby w mur żywy, mówi relacja. Pod razami kopii, szabel, berdyszów, cały ów grzbiet obertyńskich wzgórzy, zasłał się trupem obok trupa, wśród mnóstwa porzuconej broni...
(fragment od wydawcy)
Tom VIII „Dzieł zebranych” obejmuje prace Feliksa Konecznego z lat 1917-1918. W tym czasie wydana została publikacja „Dzieje Rosji. Tom I (do roku 1449)”, napisana podczas Wielkiej Wojny, która stała się podstawą do uzyskania przez Konecznego habilitacji. Recenzenci, wśród nich prof. Władysław Konopczyński, ocenili pracę pozytywnie: „Dzieło dra Konecznego posiada niepospolitą wartość informacyjną, autor objął swym wykładem wszystkie strony życia politycznego, ustrojowego, gospodarczego, kulturowego, interpretuje wypadki i ich wzajemny związek w sposób nader inteligentny”. W trakcie I wojny światowej Feliks Koneczny przygotował również książkę „Tadeusz Kościuszko. Życie – czyny – duch” wydaną w stulecie śmierci Naczelnika. W pracy tej zaprezentował biografię Kościuszki na tle zmagań europejskich mocarstw, w których Rzeczpospolita z chwiejnym monarchą i obozem zdrady była drugorzędnym aktorem. Kościuszko piórem Konecznego został przedstawiony jako bohater idealny, ucieleśnienie cnót wojskowych, obywatelskich i osobistych. W niniejszym tomie znalazły się również cztery artykuły Feliksa Konecznego pochodzące z publikacji „Polska w kulturze powszechnej” opracowanej pod jego redakcją, która miała w sposób syntetyczny zaprezentować wkład polskiej kultury do dziedzictwa całej ludzkości. Koneczny analizował wpływy polskie w zachodniej Słowiańszczyźnie, w sposób szczególny na polu literatury, opisywał dzieje gospodarcze Polski, a także porozbiorową pracę kulturalną polskich elit.
Pierwsze na rynku wydawniczym opracowanie przedstawiające historię wykorzystania przez Niemców w latach 20. i 30. XX wieku, a także podczas II wojny światowej pałaców na Dolnym Śląsku do początkowo tajnego, pod płaszczykiem szkół sportowych, a później już jawnego szkolenia przedwojskowego młodzieży. Program tajnych szkoleń przedwojskowych, których celem było skrócenie czasu potrzebnego na szkolenie rekrutów zmobilizowanych w okresie późniejszym, po osiągnięciu pełnoletniości, do wojska zainicjowało w 1924 roku ministerstwo obrony Republiki Weimarskiej. Od 1933 r. program szkoleń przedwojskowych w pałacach na Dolnym Śląsku kontynuowały władze III Rzeszy. Oczywiście oprócz zajęć sportowych, nauki musztry i strzelania wpajano młodzieży ideologię narodowego socjalizmu. Nadzór nad tymi placówkami, które nosiły nazwę HJ-Reichsportschule, sprawowały władze Hitler-Jugend. Autor opisał palcówki tego typu na terenie III Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, który wspierał je finansowo.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
