Praca zbiorowa "Kultura książki w humanistyce" współczesnej składa się z czterech części. Pierwsza prezentuje najnowsze kierunki badań nad książką i informacją w ujęciu interdyscyplinarnym, przynosi rozprawy poświęcone humanistyce cyfrowej oraz nowym formom książki. Druga zawiera studia nad sposobami kształtowania się kultury piśmienniczej i czytelniczej na przestrzeni dziejów, zarówno w regionie, jak i na obczyźnie. Kolejne dwie części powstały na okoliczność obchodów 60-lecia istnienia Instytutu Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego. W części trzeciej została omówiona działalność naukowa IINiB w latach 2006–2016 z perspektywy dokonań naukowych poszczególnych Zakładów. Tom zamyka część czwarta dokumentująca uroczystości jubileuszowe. Publikacja powinna zainteresować badaczy z obszaru nauk humanistycznych i społecznych, szczególnie specjalizujących się w problematyce nowych mediów i ich roli w kulturze, ale także popularyzatorów nauki i szerokie grono osób tworzących społeczeństwo informacji i wiedzy.
„Wojna — język — pamięć” to najnowszy tom interdyscyplinarnego czasopisma naukowego pt. „Oblicza Komunikacji”. W całości poświęcony jest analizie zjawiska wojny w języku, kulturze i pamięci społecznej. Czytelnicy znajdą tu artykuły ukazujące problematykę konfliktów zbrojnych w różnych perspektywach badawczych. Pojawiają się przede wszystkim analizy semantyczno-leksykalne — zarówno synchroniczne, jak i diachroniczne — słownictwa motywowanego odniesieniami do wydarzeń wojennych. W kolejnej grupie tekstów autorzy zastanawiają się, w jaki sposób wojna utrwaliła się w tekstach kultury oraz w pamięci społecznej. Badacze omawiają narracje o wojnie zawarte w tekstach diarystycznych, kronikarskich, pamiętnikarskich, jak i w tekstach kultury pochodzących z różnych epok (np. w polemice religijnej, w relacjach z wypraw wojennych czy we wspomnieniach dyplomatów). Ukazane zostały również formy wykorzystania narracji o wojnie na użytek propagandy politycznej czy edukacji szkolnej (na przykładzie analizy kroniki szkolnej czy podręczników do historii). Tom zawiera rozprawy teoretyczne oraz analizy i studia przypadków. Przedmiotem opisu 11 tematycznie dobranych artykułów są różne teksty i gatunki oraz różne dyskursy — od prywatnych po publiczne.
Nie minęły dwa lata od śmierci najwybitniejszego polskiego reżysera i wciąż staramy się ogarnąć rozmiary jego dzieła. Numery specjalne poświęcone twórczości Andrzeja Wajdy opublikowały już czołowe czasopisma literackie: parysko-warszawskie „Zeszyty Literackie” (2016, nr 4), „Nowa Dekada Krakowska” (2017, nr 3), poznańskie „Przestrzenie Teorii (2017). Przyszła pora na „Studia Filmoznawcze”. Tegoroczny numer, gromadzący rozważania filmoznawców z kilku ośrodków krajowych i zagranicznych, stanowi jeszcze jeden wyraz hołdu dla wielkiego artysty.
Monografia jest próbą całościowego, wieloaspektowego ujęcia zagadnień dotyczących dziejów książki polskiej we Lwowie na przełomie XVIII i XIX wieku. Obejmuje refleksją badawczą takie istotne składniki, jak: zewnętrzna postać publikacji, zawartość treściowa, system informacji o książce, sposoby jej rozpowszechniania, gromadzenia i użytkowania, uwzględniając przy tym zjawiska życia epoki, wydarzenia polityczne, warunki prawno-ekonomiczne, prądy umysłowe, poziom oświaty i kultury. Ukazuje zatem funkcjonowanie lwowskiej książki, rozumianej jako wytwór określonych warunków historycznych i społecznych, a także duchowych i praktycznych potrzeb tamtejszego środowiska. Zwraca uwagę na zespół zjawisk inspirujących lub hamujących powstanie poszczególnych edycji i ich rozpowszechnianie, tendencje w kulturze epoki, możliwości twórcze autorów, operatywność warsztatów typograficznych i oficyn księgarskich, wskazuje zależność oferty wydawniczej i księgarskiej od zainteresowań i potrzeb czytelniczych mieszkańców Galicji oraz podkreśla rolę, jaką odegrała książka w kształtowaniu kultury intelektualnej tamtego regionu. Wypełnia ponadto lukę w dotychczasowym stanie badań w zakresie dziejów ruchu wydawniczo-księgarskiego we Lwowie na przełomie XVIII i XIX stulecia, ponieważ prezentuje nieznany dotąd obraz kultury książki polskiej w stolicy Galicji czasów oświecenia.
Kto, co, do kogo, w jakim celu, z jakim skutkiem? — to odwieczne pytania badaczy mediów i komunikacji społecznej. Najnowszy numer czasopisma „Dziennikarstwo i Media” zaprasza w podróż do Izraela, by poznać tamtejszy system medialny, do klasztoru, by na własne oczy zobaczyć zakonnicę korzystającą ze Snapchata, czy do galerii obrazów, by zrozumieć ich wizualną wartość. Wśród kodów i strategii komunikacji znajdziemy teksty o discopolowych piosenkach i teksty o publikacjach przy wegańskim stole, dowiemy się też, co łączy lub dzieli dziennikarza i blogera oraz czym jest femvertising i dlaczego jest skuteczny.
Początek XX wieku był w historii książki w Irlandii okresem, w którym nastąpił wyraźny wzrost liczby publikacji w języku irlandzkim. Zjawisko to, które można nazwać odrodzeniem irlandzkiej książki etnicznej, związane było z dążeniami Irlandczyków do niepodległości, zwieńczonymi w 1922 roku ustanowieniem Wolnego Państwa Irlandzkiego. Kontrolę nad książką przejął w nim rząd, pod którego auspicjami rozpoczęła działalność państwowa agencja wydawnicza An Gúm.
Publikacja opisuje odrodzenie książki irlandzkojęzycznej w szerokim kontekście historycznym, społecznym i kulturowym, a także pokazuje, jak było ono związane z irlandzką polityką oraz jak twórcy książek kreowali ich irlandzką tożsamość. Choć sytuacja Irlandczyków u progu niepodległości spotkała się z zainteresowaniem licznych badaczy — historyków, językoznawców i literaturoznawców, problem książki irlandzkojęzycznej poruszany jest rzadko, zwykle przy okazji rozważań socjolingwistycznych — stanowiła ona bowiem element irlandzkiej polityki odbudowy języka narodowego. Odrodzenie irlandzkiej książki etnicznej wypełnienia lukę w opisach i analizach odrodzenia kultury irlandzkiej, a zarazem ukazuje trwały skutek odrodzenia książki etnicznej widoczny w publikacjach w XXI wieku. Praca ta, wpisująca się w nurt interdyscyplinarnych badań nad książką, może stać się punktem wyjścia do badań porównawczych oraz stanowić podstawę opisu podobnych zjawisk w wypadku książek stworzonych w innych rzadziej używanych językach i wydanych w innych kręgach kulturowych. Szerzej stosowana może być też perspektywa semiotyczna użyta w analizie wybranych edycji i przedstawiona z wykorzystaniem bogatego materiału ilustracyjnego.
„Klinika Dziennikarstwa — Diagnoza” to wynik drugiego już spotkania w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego wybitnych polskich ekspertów z dziedziny medioznawstwa, poświęconego problemom współczesnego dziennikarstwa. W niniejszym tomie, na który składa się dziewięć opinii — artykułów, badacze bardziej niż chorób (symptomy tych są tak wyraźne, że pozwalają na jednoznaczną diagnozę) poszukują przyczyn złego stanu zdrowia (dziennikarstwa i mediów) w myśl zasady „nim zaczniesz leczyć, poznaj przyczyny”.
Do lektury książki zapraszamy nie tylko studentów kierunków dziennikarskich oraz badaczy dyscypliny, lecz przede wszystkim pracowników mediów, dla których rozpoznania i uwagi przedstawione w publikacji mogą okazać się cennym i pomocnym drogowskazem w codziennej praktyce.
Samorządność instytucji publicznych funkcjonuje na szczeblu gminnym, powiatowym oraz wojewódzkim z wykorzystaniem instrumentarium prawa, chroniącego cenione dobra wspólne. Zadania te powinny być komplementarne oraz skoordynowane, co przesądza o właściwej dbałości o szeroko pojęte dobro społeczności lokalnych.
Do realizacji tychże celów przygotowane są grupy dyspozycyjne, tworzone refleksyjnie, lokowane w obrębie systemu bezpieczeństwa państwa i odgrywające służebną rolę także na rzecz bezpieczeństwa „małych ojczyzn”. Powszechność oraz różność występowania zjawisk kryzysogennych wymaga sprawnego wprzęgnięcia w administracyjne tryby coraz bardziej wąsko specjalistycznych, ale i innowacyjnych grup dyspozycyjnych, kompetentnych w przeciwdziałaniu destrukcyjnej sile zagrożenia. W wymiarze zarówno indywidualnym, jak i zbiorowym natychmiastowa pomoc w sytuacji zagrożenia daje większą szansę na przeżycie i ochronę posiadanych dóbr. W obrębie każdego z typów grup dyspozycyjnych dokonuje się proces formowania służb, straży, inspekcji oraz innych podmiotów specjalizujących się w działaniach ratowniczych na rzecz ogółu, co pozostaje atutem współcześnie modernizowanych społeczeństw. Grupy te powstają nieustannie w wyniku przemian cywilizacyjnych, a ich rozwój determinowany jest poprzez określone „reżimy” ich wzrostu w strukturach społecznych, kształtowane poprzez historię oraz swoiste tożsamości. Ich proweniencję — poza procesami tożsamościowymi — warunkuje wiedza, kompetencje oraz wysoka specjalizacja zadaniowa, cechująca różnorodne typy grup dyspozycyjnych w militarnym, paramilitarnym oraz w cywilnym systemie bezpieczeństwa współczesnego państwa.
Retoryka tekstów lewicowych ma swoje odległe korzenie W książce tej został ukazany język polskiej lewicy od Wielkiego Proletariatu do końca PRL. W tym celu przeanalizowano teksty wybrane z olbrzymiego zbioru, kierując się kryterium ich historycznego znaczenia i wagi dla rozwoju różnych nurtów myśli lewicowej. Głównym celem książki jest ukazanie różnorodnych mechanizmów językowych, służących upowszechnianiu podstawowych idei polskiej lewicy. Diachroniczne ujęcie pozwoliło na wskazanie niezmiennych, kanonicznych cech językowych mocno związanych z pojęciem lewicowości. Język lewicy polskiej od końca XIX wieku rozwijał się, różnicował swój zasób leksykalny i różnorodne środki wyrazu w toku polemik i dyskusji ideowych. Lecz żywa myśl lewicowa, w tym piękna karta historii i działalności PPS, została przez rządzących w PRL wypaczona, a przede wszystkim poddana kontroli i wybiórczo wykorzystana do utrwalania swojej władzy.
Rok 2018 będzie miał ogromne znaczenie dla systemu ochrony danych osobowych. W tym czasie nastąpi fundamentalna zmiana podstaw prawnych wyznaczających zasady przetwarzania informacji dotyczących osób fizycznych. Po 25 maja przestanie być stosowana nie tylko obowiązująca obecnie polska ustawa o ochronie danych osobowych z 1997 roku, lecz także nie będzie można powoływać się na regulacje sektorowe modyfikujące dotychczas jej postanowienia.
Zasady bezpośrednio wprowadzone Ogólnym rozporządzeniem o ochronie danych osobowych (RODO) wymuszą zatem gruntowne zmiany w działalności podmiotów przetwarzających informacje oraz zaowocują przyjęciem nowych rozwiązań legislacyjnych. Palącym problemem staje się więc ustalenie ich wzajemnych relacji w ramach modelu ukształtowanego przez RODO. Na bazie projektów nowej ustawy o ochronie danych osobowych i ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o ochronie danych osobowych dokonano analizy zagrożeń, jakie przyniosą — identyfikując główne punkty zapalne i wskazując potencjalne konsekwencje.
Tom Władza wyobraźni. Z problematyki antropologii obrazu pod redakcją Jana Krasickiego i Ilony Błocian zawiera prace poświęcone różnym sposobom rozumienia pojęcia obrazu i wyobraźni w refleksji filozoficzno-antropologicznej, a także szerzej — współczesnej myśli filozoficznej i humanistycznej. Autorzy zajmują się między innymi problemem relacji wyobraźni i nauki, obrazu, archetypu i mitu, roli metafory, ujęciami psychiki jako układu symbolicznego, funkcjami obrazu w przestrzeni społeczno-politycznej oraz analizami definicji podstawowych terminów z zakresu ich badań. W ich pracach znajdują się interpretacje koncepcji filozofii rosyjskiej, polskiej i francuskiej, np. G. Bachelarda, P. Ricoeura, G. Duranda oraz wielu innych.
Język religijny i praktyki religijne to niewątpliwie dwa zasadnicze wyznaczniki odrębności niemieckich Żydów w XIX wieku. Ograniczały one integrację żydowskiej mniejszości z chrześcijańskimi współobywatelami, dlatego też została podjęta próba analizy wybranych tekstów religijnych z tego okresu. Należą do nich pisma związanych z Breslau rabinów i nauczycieli – przedstawicieli ruchu Wissenschaft des Judentums, ich mowy okolicznościowe, modlitewniki, podręczniki, artykuły naukowe i prasowe, sprawozdania z działalności edukacyjnej, a także inskrypcje nagrobne z najstarszych pól na cmentarzu żydowskim przy ul. Ślężnej. Źródła te odzwierciedlają językowy obraz świata oraz częściową akulturację językową wrocławskich Żydów. Priorytetem pozostało dla nich zachowanie żydowskiej tożsamości, a religia, język religijny, liturgia oraz praktyki religijne wyznaczały na ogół nieprzekraczalne granice integracji.
Po ponad stu latach od ostatniego wydania rozprawa Vom Musikalisch-Schönen (O pięknie muzycznym) Eduarda Hanslicka zostaje przybliżona polskiemu odbiorcy. Do tej pory studium Hanslicka znane było polskiemu czytelnikowi tylko dzięki tłumaczeniu Stanisława Niewiadomskiego (O pięknie w muzyce, 1903). Prezentowany tutaj nowy przekład opatrzony został komentarzem tłumaczki prezentującym postać Hanslicka, epokę, w której rozprawa powstała, oraz recepcję jego rozprawy w obszarze niemieckojęzycznym i w Polsce. Założeniem autorki było przywrócenie osoby Hanslicka do dyskursu naukowego w Polsce, ale również spojrzenie na jego rozprawę z innej strony, niż to dotychczas czyniono. Hanslick został zaanektowany jako przedstawiciel formalizmu estetycznego (najczęściej powtarzaną formułą z jego rozprawy jest fraza „tönend bewegte Form”). Tymczasem Hanslick wpisuje się w nowy paradygmat estetyczny — jego estetyka oscyluje między estetyką treści a estetyką formy.
Książka jest kontynuacją cyklu Polskie pogranicza w procesie przemian i podobnie jak poprzednie tomy zawiera teksty autorów reprezentujących prawie wszystkie ważniejsze ośrodki na co dzień zajmujące się badaniem pograniczy. Podjęli oni kwestie skupiające uwagę socjologii pogranicza, takie jak: teoria pogranicza, sąsiedztwa narodowe, tożsamość i przestępczość na pograniczach, propagowanie i praktykowanie transgraniczności, współpraca i rywalizacja gospodarcza na pograniczach, sprawy mniejszościowe czy społeczne problemy południowego, wschodniego i zachodniego pogranicza Polski. Procesy występujące na polskich pograniczach analizują też badacze z zagranicy (teksty tłumaczone), szczególnie liczni są przedstawiciele niemieckich ośrodków naukowych. Dla zaspokojenia oczekiwań znawców problematyki w książce zamieszczono spisy treści z poprzednich tomów Polskich pograniczy w procesie przemian.
Problematykę tomu należy postrzegać w świetle podobnych publikacji, między innymi kolejnych roczników pisma „Pogranicze. Studia Społeczne” oraz książki z monograficznej serii Transgraniczność w perspektywie socjologicznej. Rozważania i analizy zawarte w IV tomie Polskich pograniczy w procesie przemian świadczą o tym, że socjologowie pogranicza i przedstawiciele pokrewnych subdyscyplin starają się sprostać wyzwaniom będącym konsekwencjami otwartych granic, masowych migracji, rywalizacji nacjonalizmów i prób stanowienia transgranicznego ładu.
Książka Gatunki dziennikarskie w Europie. Wstęp do genologii porównawczej podejmuje próbę opisu pojmowania gatunków dziennikarskich w różnych obszarach językowych (polskim, angielskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim, włoskim, rosyjskim i węgierskim) i jest pierwszą tego rodzaju publikacją w Polsce, która przybliża różnorakie teorie i pojęcia gatunków, pomaga uchwycić różnice w ich rozumieniu w wybranych krajach Europy.
Książka powstała z myślą o polskich studentach dziennikarstwa, a także o dziennikarzach oraz osobach zainteresowanych teorią gatunków dziennikarskich. Ma ona ułatwić studentom dziennikarstwa uczestniczącym w międzynarodowych programach wymiany naukowej zdobywanie wiedzy na zagranicznych uczelniach. Wreszcie, może okazać się pomocna także dla osób odbywających praktyki zawodowe w redakcjach poza granicami Polski.
Encyklopedia ukazuje książkę jako podstawowe od wieków narzędzie komunikacji piśmiennej, jej zmieniającą się w czasie i przestrzeni formę i funkcje, ewolucję jej miejsca w kulturze, dawne i współczesne związki z innymi mediami, a także dyscypliny i specjalności, w których jest głównym lub pobocznym przedmiotem badań. Składa się z bloku esejów wprowadzających w świat książki i innych rodzajów dokumentów, ukazując ich znaczenie w komunikacji społecznej, transformacje i konwergencje oraz z ułożonych alfabetycznie problemowych, przeglądowych i szczegółowych haseł rzeczowych. Swoją treścią obejmuje w skali krajowej i światowej, historycznej i współczesnej wszystkie aspekty stanu i rozwoju dokumentów piśmienniczych, procesy ich wytwarzania, obiegu, odbioru, użytkowania, tworząc wielowymiarowe kompendium wiedzy o kulturze książki w jej tradycyjnych i nowoczesnych wymiarach. Encyklopedia — mimo jej naukowego charakteru — skierowana jest do wszystkich grup odbiorców zainteresowanych „życiem książki”, jej losami, wpływem na intelektualny i duchowy rozwój człowieka.
Niniejszy tom jest już 10. z serii „Colloquia Anthropologica et Communicativa” i niezmiennie wpisuje się w przyjętą u podstaw koncepcyjnych serii perspektywę antropologiczno-komunikacyjną refleksji nad współczesnością. Zakreślony krąg zagadnień dotyczący tytułowych afektów stanowi punkt wyjścia do debaty zarówno nad utrwalonymi w tradycji, jak i aktualnymi świadectwami przeżywania i konceptualizowania doświadczeń skupionych wokół tych problemów.
Strach, wstręt, wstyd i inne fobie jest zaledwie zarysem odpowiedzi, rysującym się w stosunku do uczuć, a w ślad za nimi postaw, jakie wywołują, niezależnie od czasu, miejsca czy typu kultury, dość uniwersalne i dystynktywne ludzkie zachowania. Reakcje te przybierają oczywiście różnorakie formy (bywają szyframi zagrożenia, scenariuszami obrony, symptomami wyparcia, charakteryzują sytuacje prób itd.), dotyczą różnych obiektów, w końcu odmienne bywają ich powody i motywacje, dlatego otwiera to szerokie pole do dyskusji nad tymi, tylko na pozór dobrze udokumentowanymi, doznaniami.
Oddajemy do rąk Czytelników XIII już tom czasopisma "Wychowanie w rodzinie", zatytułowany Współczesna rodzina w kontekstach społecznych i kulturowych, który jest wynikiem pracy aż trzydziestu czterech Autorów. Zaprezentowali Oni wnioski płynące z prowadzonych badań w ramach 28 tekstów z obszarów takich jak: pedagogika, psychologia, filozofia, socjologia, prawo a także nauki o kulturze fizycznej. Dobitnie uświadamia to, iż badania nad rodziną przekraczają ramy wyizolowanej dyscypliny naukowej na rzecz inter-, między- i transdyscyplinarności.
Samorząd terytorialny w systemie władzy publicznej ustanowiony został w celu zaspokajania potrzeb wspólnoty. Organy samorządowe, poprzez tworzone wspólnoty lokalne (gminne, powiatowe) oraz regionalne (wojewódzkie) realizują zadania zapewniania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Praca zbiorowa pod redakcją naukową stanowi zbiór artykułów podejmujących problematykę zapewniania bezpieczeństwa oraz stanowienia porządku publicznego z wykorzystaniem potencjału grup dyspozycyjnych sektora bezpieczeństwa.
Media odgrywają w społeczeństwie ogromną rolę: wpływają na kształtowanie opinii publicznej i edukację obywateli, jako czwarta władza kontrolują poczynania klasy politycznej. Dlatego tak ważna pozostaje dyskusja na temat jakości pracy dziennikarzy, tak mediów publicznych, jak i komercyjnych.
Klinika Dziennikarstwa stanowi forum, na którym wybitni polscy medioznawcy wspólnie pochylają się nad kondycją polskiego dziennikarstwa, spoglądają nań z obiektywnej, naukowej perspektywy — niepoddającej się zmiennej perspektywie politycznej.
Publikacja jest wynikiem spotkania, do którego doszło w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego 18 marca 2016 roku, gdzie zaproszeni goście podjęli się analizy trapiących współczesne polskie dziennikarstwo chorób, dyskutowali z przedstawicielami dziennikarzy oraz kandydatami do tego zawodu — studentami kierunku Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
