Azja Wschodnia i Azja Południowa to subregiony, które z jednej strony różnią się pod względem politycznym i cywilizacyjnym, a z drugiej - łączą je elementy tożsamościowe i ekonomiczne. Azja Wschodnia oparta jest na tradycji konfucjańskiej, filarem Azji Południowej jest zaś tradycja i cywilizacja indyjska. Azja Południowa i Azja Wschodnia to obszary, z których wywodzą się dwie najważniejsze regionalne potęgi gospodarcze i polityczne z aspiracjami mocarstwowymi, czyli Indie i Chiny. Relacje między nimi będą determinować kształtujący się porządek regionalny w Azji Południowej i Azji Wschodniej. Należy przy tym zaznaczyć, że subregiony te charakteryzują się złożonością i wielowymiarowością. Wieloetniczność, różnorodność kulturowa, językowa, konflikty społeczno-etniczne, nierozwiązane problemy graniczne, rywalizacja mocarstw, ale jednocześnie reformy gospodarcze, podejmowanie prób instytucjonalizacji współpracy ekonomicznej charakteryzują oba te obszary.
Mit ludożercy. Antropologia i antropofagia to jedna z najbardziej oryginalnych prac w amerykańskiej antropologii społecznej drugiej połowy XX wieku. Dzieło zaczepne i całkowicie osobne, chociaż wywody Arensa można by usytuować w nurcie krytyki kolonializmu, naukowego warsztatu etnografa oraz dekonstrukcji literatury podróżniczej. Autor konsekwentnie przedstawia kanibalizm jako zjawisko niepewne, o wątłym uzasadnieniu źródłowym, istniejące przede wszystkim w kulturowej wyobraźni, a także mające funkcję uniwersalnego operatora stosunków między grupami społecznymi. Konfrontuje się z fantazmatami, przekłamaniami i wymową odkryć archeologicznych. Dostrzegłszy w obrazie dzikiego, brutalnego ludożercy kontrowersję wiecznie aktualną, stawia w jednym szeregu opisy podboju Nowego Świata i tezy zawarte w nowoczesnym piśmiennictwie akademickim, uzurpującym sobie prawa do obiektywizmu.
W 2011 roku wypadają dwie ważne daty: 150 rocznica urodzin i 70 rocznica śmierci Rabindranatha Tagore'a (1861-1941), wielkiego bengalskiego poety, uhonorowanego w 1913 roku literacką nagrodą Nobla, i jak dotąd jedynego indyjskiego pisarza, którego spotkało to wyróżnienie. Tagore był twórcą wszechstronnym - przede wszystkim poetą, ale także powieściopisarzem, nowelistą, dramaturgiem, eseistą, kompozytorem, pedagogiem, rysownikiem i malarzem. Był także twórcą niezwykle płodnym. W języku polskim nie ma zbyt wielu przekładów jego dzieł, zwłaszcza dokonanych z oryginału bengalskiego, języka, w którym tworzył literaturę piękną. Wypełniając tę lukę i włączając się w szeroko obchodzone na całym świecie obchody rocznicowe, warszawscy indolodzy, pracownicy Katedry Azji Południowej Wydziału Orientalistycznego UW, przygotowali z tej okazji antologię utworów Tagore'a. Autorki zebrały w jednym tomie wszystkie uprawiane przez Tagore'a gatunki i formy literackie, dzięki czemu pisarz daje się poznać jako wszechstronny twórca o interesującej osobowości, którego przesycona głębokim humanizmem twórczość nie zestarzała się mimo upływu czasu.
Eric Voegelin (1901-1985) był myślicielem niezwykle oryginalnym, idącym pod prąd dominującym filozoficznym i ideologicznym koniunkturom. Uczył nas, że musimy zakorzeniać się w tradycji greckiej i chrześcijańskiej. Wierzył w moc objawienia i prawdę odkrywaną przez Sokratesa i Platona. Napisał wiele dzieł poświęconych przemianom europejskiej świadomości. Momentem zasadniczym dla dziejów umysłowości współczesnej było Oświecenie - zerwanie z tradycją oraz zeświecczenie symboli, przez które klasycy uczyli nas rozumieć ład świata i ład ludzkiej duszy. Skutkiem tego powstały szaleńcze ideologie określane wspólnym mianem gnostycyzmu.
Voegelin był wytrawnym i surowym krytykiem kultury nowożytnej. W tomie Od Oświecenia do rewolucji przedstawiona została demaskatorska historia idei od Woltera, Condorceta, poprzez de Maistre'a, aż do Marksa i Bakunina.
Jest to książka niezwykła, która wywołuje zachwyt, czasem oburza. Z pewnością zastanawia i inspiruje.
Praca ma na celu aplikację pojęcia bezpieczeństwa ontologicznego do analizy konwersacji w celu interpretacji rytualnych form naprawy w codziennej rozmowie. Analiza empiryczna dotyczy sytuacji zagrożenia naturalnego przebiegu rozmowy. Do analizy wykorzystana została rytualna analiza konwersacji Ervinga Goffmana, prace autorów z kręgu analizy konwersacyjnej oraz lingwistyczne teorie konwersacji (przede wszystkim teoria grzeczności). Materiał badawczy tworzą nagrania rozmów ze słuchaczami z porannego programu radiowego. Z analizy wynika, że w sytuacjach radykalnej zmiany tożsamości mówiącego konieczne jest ponowne otwarcie rozmowy w celu przywrócenia poczucia normalności sytuacji oraz odzyskania zaufania do rozmówcy. Otwarcie rozmowy bowiem zawiera naturalne miejsce na samoidentyfikację rozmówcy. Jednocześnie odkrycie mistyfikacji powoduje konieczność rytualnej naprawy, bowiem zagraża ona "twarzy" uczestników. Akceptacja naprawy przez rozmówcę ramuje sytuację jako żart, brak akceptacji natomiast prowokuje u obu stron konieczność użycia agresywnych technik obrony "twarzy".
Żywot kobiety swawolnej (Koshoku ichidai onna, 1668) to jedna z najbardziej znanych powieści XVII-wiecznego japońskiego powieściopisarza Ihary Saikaku. Składa się z sześciu ksiąg, po sześć opowieści każda, a ilustracje wyszły spod pędzla Yoshidy Hanbeia. Przedstawia historię życia i miłości tytułowej bohaterki - kobiety, której imię nie pada ani razu. Napisana została w formie monologu będącego zarazem spowiedzią kobiety-mniszki, która opowiada o swoim niezwykle bogatym życiu dwóm młodym mężczyznom. Jej spowiedź jest szczera i nie ukrywa żadnych, nawet najbardziej wstydliwych czy godnych potępienia szczegółów. Bohaterka wywodzi się z rodziny arystokratycznej, dorasta na dworze, zdobywa wykształcenie artystyczne, zostaje nałożnicą daimyo, a następnie, sprzedana przez ojca, trafia do domu publicznego, przechodząc przez wszystkie szczeble kariery kurtyzany. Czyniąc ze swojej urody i ciała kapitał, który z powodzeniem wykorzystuje, staje się ofiarą własnych uczuć i pożądania.
Przedmiotem rozważań zawartych w niniejszym tomie są motywy samotności i wspólnoty. Autorzy artykułów, działający w rozmaitych ośrodkach uniwersyteckich w Polsce, są specjalistami dawnych literatur romańskich: francuskiej, hiszpańskiej i włoskiej. Połączyło ich poszukiwanie realizacji wspomnianych motywów literackich z jednej strony poprzez wieki, od Średniowiecza do końca epoki Oświecenia, z drugiej w rozmaitych kulturach romańskich dawnej Europy.
Tematy: samotność postrzegana jako istotna, a czasem nawet zbawienna wartość zarówno dla filozofujących mężczyzn jak i dla rozważnych kobiet, zagadnienia związane z przeciwstawianiem samotności bohatera określonej wspólnocie, teksty dotyczące sytuacji jednostki, która staje w opozycji wobec wspólnoty, sytuacji jednostki we wspólnocie oraz roli miłości, która nierzadko alienuje bohaterów, związki łączące tekst literacki z określoną społecznością, zwłaszcza w sytuacji, kiedy to właśnie literatura taką wspólnotę współtworzy.
Celem niniejszej książki jest ukazanie filozoficznych podstaw, na których wspiera się teoria komunikacji Habermasa. Istotę teoretycznego zamysłu twórcy Teorii działania komunikacyjnego należy, jak się zdaje, ująć w kategoriach zmiany paradygmatu, o czym zresztą przekonany jest sam jej autor. Nie chodzi przy tym o to, by posługiwać się tym wieloznacznym terminem w jakimś bardzo mocnym sensie, co mogłoby zostać uznane za podejrzaną i gołosłowną deklarację zasadniczych zmian w obrębie filozoficznego dyskursu. Używanie terminu paradygmat jest zasadne z kilku powodów. Po pierwsze, chodzi o wyraźne uwypuklenie odejścia od tradycji filozofii świadomości. Po drugie - o wskazanie, że szczegółowa i zarazem krytyczna analiza złożonych relacji pomiędzy podmiotami życia społecznego wymaga zasadniczo nowego podejścia. Po trzecie wreszcie, komunikacyjna teoria racjonalności, łącząca dwa dobrze już ugruntowane w naukach społecznych paradygmaty - systemowy oraz Lebenswelt, wskazując na fundamentalne znaczenie racjonalności komunikacyjnej, wyznacza ramy konceptualne nowej teorii działania, na tyle odmiennej od swych poprzedniczek, że można tu mówić o zmianie paradygmatu. Działanie, mówiąc najogólniej, w komunikacyjnie ustrukturowanym wymiarze intersubiektywności przestaje być dla podmiotów działaniem w oparciu o własny tylko świat wewnętrzny, lecz czerpie pojęcia, sensy, cele, motywacje i wyobrażenia z obszaru wspólnego wszystkim istotom uspołecznionym.
Tomasz Maślanka
Książka jest próbą przybliżenia polskiemu czytelnikowi najważniejszych koncepcji dotyczących istoty i roli państwa, jakie stworzył dominujący w Chinach, a także w innych krajach Dalekiego Wschodu, nurt myśli filozoficznej - konfucjanizm. Idee, jakie uformowały się w nim w epoce dynastii Zhou, legły u podstaw całej chińskiej kultury politycznej i do dziś obecne są w świadomości społecznej oraz w działaniach elit rządzących. Państwo, uznawane w filozofii konfucjańskiej za nadrzędne wobec wszystkich innych wartości indywidualistycznych i społecznych, współcześnie nadal zajmuje centralne miejsce w myśleniu Chińczyków. Przedstawienie w niniejszej pracy takiej właśnie wizji państwa, jakże odmiennej od tej funkcjonującej w świecie kultury śródziemnomorskiej, stanowi kolejny krok w lepszym poznaniu cywilizacji Orientu.
Przedmiotem książki Armanda Petrucciego Pismo. Idea i przedstawienie jest "pismo uroczyste", innymi słowy wszelkie typy pisma, wykonane różnymi technikami, które wyróżnia rozpoznawalny w danej sytuacji (dzięki formie lub lokalizacji) zamysł podniosłości. Chodzi najczęściej o pismo przeznaczone do ekspozycji, przede wszystkim w otwartej przestrzeni miasta (elewacje budynków, pomniki) lub we wnętrzach budowli, lecz także o napisy umieszczane na obiektach artystycznych i przedmiotach codziennego użytku czy o pismo używane w rękopisach oraz książkach i czasopismach drukowanych (w miejscach zazwyczaj graficznie wyróżnionych, jak rubryki, incipity, eksplicity, strony tytułowe). Bogaty materiał pochodzący z Półwyspu Apenińskiego z okresu od XI do XX wieku stał się podstawą próby rozpoznania kontekstów, funkcji, tendencji oraz uwarunkowań kulturowych, społecznych, politycznych, graficznych i artystycznych, czyli historii użycia pisma uroczystego w Italii na przestrzeni ostatnich dziewięciu stuleci.
Teksty publikowane w II tomie serii "Akme. Źródła starożytne" to łacińskie świadectwa jednego z najciekawszych zjawisk religijnych późnego antyku - kultu relikwii. Fenomen ten, nieobecny w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, raczej wybuchł, niż rozwinął się w połowie IV stulecia. W ciągu jednego zaledwie pokolenia w całym basenie Morza Śródziemnego szczątki świętych, najpierw męczenników, potem mnichów i biskupów, zaczęto traktować jako źródło mocy cudotwórczej, która wypędza demony, leczy choroby i pozwala poznać przyszłość. Relikwie stały się celem pielgrzymek i obiektem pożądania. Przenoszono je do nowych miejsc, rozdzielano, kupowano i wykradano. Ambroży z Mediolanu, Augustyn z Hippony, Wiktrycjusz z Rouen, Hieronim ze Strydonu, Paulin z Noli, których pisma zamieszczono w tym zbiorze, należeli do najwybitniejszych ludzi Kościoła Zachodniego swoich czasów. Niemal wszyscy urodzili się w świecie, w którym szczątki zmarłych darzono wprawdzie szacunkiem, ale trzymano się od nich z daleka. Za ich życia i przy ich udziale, nastąpiła wielka przemiana, gorąco popierana przez ludzi prostych i wykształconych, choć tu i ówdzie odzywały się głosy protestu...
Zmiany klimatyczne obejmujące w ostatnich dziesięcioleciach całą Ziemię uznano za jeden z najważniejszych problemów naukowych XXI wieku. Nie tylko wywierają one ogromny wpływ na gospodarkę energetyczną całego świata, ale również zmieniają warunki życia wielu gatunków roślin i zwierząt, a także człowieka. Książka Jonathana Cowie jest fascynującym wprowadzeniem do tej problematyki. Szeroki przegląd zagadnień związanych ze zmianami zachodzącymi na naszej planecie w przeszłości, a także występującymi obecnie i prognozowanymi w przyszłości, prezentowany jest w niej z perspektywy biologii, ekologii człowieka i nauk o środowisku. Jako jedna z niewielu tego typu publikacji zwraca uwagę nie tylko na wpływ, jaki człowiek wywiera na środowisko, ale i na skutki, jakie zachodzące w środowisku zmiany mogą mieć na życie człowieka.
Represje stalinowskie wobec ludności tatarskiej na Białorusi Radzieckiej w latach 1933-1941
Koncepcje i stereotypy badań nad historią ukraińskiego języka
Państwo a rozwój i włączenie się literatur narodowych w powszechny proces historycznoliteracki (tezy)
Autor swoimi badaniami i poszukiwaniami objął olbrzymi zakres czasowy - od końca XVIII wieku do początków wieku XX, ściślej - do przedproża niepodległości nie tylko Polski, także Litwy oraz podjęcia tego zagadnienia w Ukrainie i Białorusi (drugi tom sięgnie 1918 roku). Rzeczpospolita, która została poddana rozbiorom, składała się tych czterech narodów czy narodowości (także Żydów, o których jest mowa), więc dzieje przemian wzajemnych relacji w czasie kształtowania się nowoczesnej świadomości narodowej i nowoczesnych nacjonalizmów stanowią swego rodzaju odyseję ideowo - kulturowo - polityczną.
Autor tego opracowania tę odyseję, w jej księgach poszczególnych, chce nam przedstawić, a przedstawienie to opiera na niesłychanie bogatym materiale zaczerpniętym zarówno z prac rozwiniętych, jak i z artykułów gazetowych. Nikt dotąd podobnej nie przeprowadził, zarówno jeśli idzie o zakres czasowy, jak i materiałowy. Opracowanie to powinno wejść do kanonu źródeł polskich, ale także litewskich, ukraińskich i białoruskich.
Książka Jarosława Utrat-Mileckiego Kara. Teoria i kultura penalna: perspektywa integralnokulturowa stanowi kompleksowe penologiczne studium teorii kary i kultury penalnej. Zagadnienie kary kryminalnej przedstawia w kontekście nauki prawa karnego, ale ukazuje też z perspektywy socjologicznej i penitencjarnej związki kary kryminalnej i prawa karnego z ogólniejszym problemem instytucjonalizacji przemocy w życiu społecznym.
Książka jest efektem badań i refleksji pedagogów z Katedry animacji kultury i pracy socjalno-wychowawczej Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Zbiór studiów poświęcony jest refleksji nad społecznymi konsekwencjami życia w warunkach ciągłej zmiany. Autorzy próbują odpowiedzieć na pytanie, czy przewrót polityczno-społeczny w Polsce i otwarcie na dynamikę globalizacji spowodowały istotne zmiany w postawach młodych ludzi i czy istnieje potrzeba zredefiniowania zadań wychowania. Zmienność i chwilowość przestają szokować, stają się codziennością. Trauma zmiany jednak w określony sposób działa, młodzi żyją teraźniejszością, są zanurzeni w swojej własnej codzienności, wyizolowani z szerszych kontekstów nie szukają sposobów kreowania rzeczywistości, bardziej ceniąc wygodę odbiorcy niż wysiłek twórcy kultury. Uczestnictwo w kulturze analizowane jest zarówno w wymiarze partycypacji, jak i wykluczenia społecznego. W książce podjęta jest także próba rzeczowej diagnozy i oceny zmian spowodowanych dominacją mediów elektronicznych w kulturze globalnej, komunikacji, a przede wszystkim ich socjalizacyjnej, w tym edukacyjnej funkcji.
Przedmiotem monografii Cezarego Święckiego jest całość tekstów wczesnośredniowiecznych w Polsce z obszaru literatury pięknej i z zakresu literatury stosowanej (użytkowej). Autor ukazał bogactwo wczesnego średniowiecza w Polsce, odsłonił mnogość rękopisów i ksiąg, prześledził zasoby bibliotek, wskazał ówczesną literaturę piękną, ale docenił też obfitość literatury stosowanej. Książka dowodzi, jak bogata i ściśle związana z Zachodem była ta najdawniejsza kultura polska. Autor skupia się na wczesnośredniowiecznej "kulturze pisma" wyłaniającej się ze świadectw mistrzów pędzla, dłuta i pióra. Pasja badawcza i pietyzm, z jakim pochyla się pisarsko nad pamiątkami wczesnośredniowiecznej sztuki polskiej, godne są nie tylko najwyższego uznania, ale też udostępnienia szerokiemu kręgowi czytelników. Przejrzysta kompozycja jest z całą pewnością niekwestionowaną zaletą książki, a dopełnieniem - koniecznym w pracy naukowej - jest indeks osób i streszczenie w języku obcym (tu: w języku niemieckim), a nade wszystko bibliografia podmiotowa (źródła rękopiśmienne i drukowane) oraz przedmiotowa (opracowania).
Książka dla studentów, badaczy, nauczycieli, humanistów-pasjonatów.
Uskrzydlony umysł. Antropologia słowa Waltera Onga to próba całościowego ujęcia antropologicznej koncepcji amerykańskiego jezuity oraz podpatrzenia jego poznawczego optymizmu. Ong zdaje się mówić, że nie ma większej radości niż przekraczanie granic ludzkiego poznania w dialogu z innymi - inaczej mówiącymi, inaczej myślącymi. Obejmuje to zarówno współczesność, jak i przeszłość. Koncepcja Onga dotyczy teorii komunikacji, antropologii kultury, religioznawstwa, filologii i filozofii. Prezentowana książka przekonuje, że dialog w świecie wielu kultur jest wyzwaniem, z którym należy się mierzyć.
Rozprawa habilitacyjna poświęcona zagadnieniu przemian strukturalnych, jakie w procesie szybkiego wzrostu i rozwoju gospodarczego zachodzą w gospodarce. Uwaga autorki skoncetrowana jest na na przemianach instutucyjno-organizacyjnych w czterech wybranych krajach Azji Południowo-Wschodniej: Korei Południowej, Tajwanu, Tajlandii i Wietnamu.
Niniejszy tom jest pierwszym, który w takim wyborze zawiera prace polskich i francuskich badaczy, sytuujące się w szeroko rozumianym obszarze antropologii pisma.
Badacze francuscy z grupy "Antropologia Pisma" (CNRS/EHESS) łączą w swoich pracach perspektywę socjologiczną, antropologiczną i lingwistyczną. Ich artykuły dotyczą różnych sposobów działania przy użyciu pisma, przede wszystkim w przestrzeni miasta (ulice, budynki, metro). Posługują się przy tym kategoriami "aktu graficznego", "wydarzenia piśmiennego", a także "środowiska graficznego", "ekologii graficznej" i "polityki pisma", analizując wystąpienia piśmienne w mieście o charakterze kontestacyjnym. Inny obszar zainteresowań i prac tej grupy to analiza sposobów działania pisma w sytuacjach zawodowych (np. posługiwanie się pismem przez osoby pracujące w instytucjach finansowych, przez bankowców i komorników, znaczenie podpisu w nauce), a także badanie roli praktyk piśmiennych w wydarzeniach historycznych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
