Książka Socjoterapia młodzieży. Studium psychologiczno-pedagogiczne to kompendium wiedzy na temat tej formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej skierowanej do młodzieży z grup ryzyka. Autorki rozumieją socjoterapię jako grupową pomoc polegającą na intencjonalnym uruchamianiu czynników pomocowych, które występują między członkami grupy, w relacji z socjoterapeutą i w procesie grupowym. Celem tego oddziaływania jest uaktywnienie potencjału rozwojowego, zapobieganie kształtowaniu się zaburzeń i problemów zdrowotnych oraz zmiana trajektorii rozwoju i wzmocnienie mechanizmów zdrowia i/lub osłabienie patomechanizmu utrzymującego problemy psychospołeczne.
Czytelnik znajdzie tu:
Charakterystykę adolescencji jako okresu przejścia między dzieciństwem a dorosłością oraz określenie zadań rozwojowych młodzieży. Opis socjoterapii jako szczególnej formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej, lokującej się między modelami zdrowia i zaburzeń. Informacje na temat diagnozowania w socjoterapii jako wieloaspektowego i celowego procesu zbierania informacji, stawiania hipotez diagnostycznych oraz ich weryfikacji. Analizę socjoterapii jako sposobu pomagania w drodze uruchamiania procesu grupowego i aktywowania czynników pomocowych. Wiedzę na temat pożądanych cech socjoterapeuty: kompetencji psychologiczno-pedagogicznych, diagnostycznych, pomocy grupowej, pracy pomocowej z młodzieżą, autoedukacyjnych i moralnych, a także tożsamości zawodowej socjoterapeuty. Uznajemy doniosłe znaczenie okresu adolescencji jako czasu obdarzonego silnym potencjałem rozwojowym, podczas którego istnieją niepowtarzalne możliwości wsparcia rozwoju i pomocy dla nastolatków. Młodzież uczestniczącą w socjoterapii postrzegamy jako jednostki, które dysponują osobistym potencjałem umożliwiającym im coraz bardziej niezależne i podmiotowe życie, dokonywanie samodzielnych wyborów oraz kształtowanie własnej biografii, ale także jako osoby, które lokują się w grupach zwiększonego ryzyka, ponieważ borykają się z różnego typu problemami w funkcjonowaniu psychospołecznym.
Z tekstu
Socjoterapia jako grupowa forma pomocy psychologiczno-pedagogicznej jest powszechnie realizowana w Polsce w różnych obszarach działalności pomocowej. Jest ona skierowana głównie do dzieci i młodzieży z grup zwiększonego ryzyka powstawania zaburzeń lub takich, które już doświadczają problemów w funkcjonowaniu psychospołecznym. Szczególnymi miejscami, w których odbywa się socjoterapia, są placówki wsparcia dziennego.
Celem projektu opisanego w książce było uzyskanie obrazu funkcjonowania świetlic socjoterapeutycznych (diagnoza społeczna), a następnie wypracowanie rekomendacji dla ich funkcjonowania (oddziaływanie). W monografii scharakteryzowano sposób funkcjonowania świetlic socjoterapeutycznych w trzech miastach: Gdańsku, Katowicach i Poznaniu oraz opisano branding usług prowadzonych przez te świetlice (lub w ich imieniu) na stronach internetowych i w serwisach społecznościowych. Ponadto, ponieważ badania były prowadzone w czasie pandemii COVID-19, scharakteryzowano sposób funkcjonowania świetlic socjoterapeutycznych w sytuacji zagrożenia epidemiologicznego, co pozwala przyjrzeć się sposobom adaptacji do nagłych, kryzysowych wydarzeń.
Tematyka książki znajduje się na styku kilku subdyscyplin w obszarach psychologii narracyjnej, psychologii klinicznej, psychopatologii i psychodiagnostyki. Do pogłębienia rozumienia problematyki patologii osobowości, a ściślej problematyki doświadczenia relacyjnego u osób o różnym poziomie organizacji osobowości (według koncepcji Kernberga), zastosowano podejście narracyjne, które dostarcza zarówno konceptualizacji, pozwalającej prześledzić procesy opracowywania doświadczenia, jak i narzędzi do zbierania wypowiedzi autobiograficznych ustrukturowanych narracyjnie i ich analizy. W książce Autorka stawia pytanie, jak osoby o różnym poziomie organizacji osobowości opracowują doświadczenie relacyjne i udziela na nie odpowiedzi, wykorzystując podejście narracyjne w trojaki sposób: 1) zbierając wypowiedzi autobiograficzne ustrukturowane narracyjnie (autonarracje) na temat ważnej relacji interpersonalnej, 2) analizując te autonarracje, w celu określenia poziomu oraz typu ich narracyjności oraz 3) odwołując się do wybranych teorii w obszarze psychologii narracyjnej jako znaczących źródeł informacji o procesach przetwarzania i integrowania doświadczenia osobistego. Książka będzie interesująca dla profesjonalistów pracujących z pacjentami – psychologów klinicznych, psychoterapeutów – jak również dla studentów, stanowiąc wprowadzenie do klinicznej psychologii narracyjnej.
Monografia z zakresu narratopsychologii, a ściślej metodologii badań jakościowych typu narracyjnego. Autorka podejmuje stosunkowo nowy problem z zakresu ludzkich form komunikacji i ekspresji. O wysokich walorach pracy świadczy bogactwo zebranego materiału, klarowny sposób prezentacji oraz wyjątkowo rzetelne i precyzyjnie opisane procedury badawcze i analizy psychometryczne. Zjawisko narracji stanowi przedmiot zainteresowań nie tylko językoznawców czy literaturoznawców, ale także coraz częściej etnometodologów, socjologów i kulturoznawców.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
