To książka o losie setek tysięcy dzieci cyrkularnych migrantów. Nazywa się je często „eurosierotami”. W jaki sposób dzieci te są spostrzegane, oceniane i traktowane przez innych? Autor książki w 12 badaniach (5 korelacyjnych i eksperymentalnych) ocenił zakres, w jakim korzystanie z terminu „eurosierota” prowadzi do stereotypizacji, uprzedzeń i dyskryminacji dzieci cyrkularnych migrantów w podstawowych środowiskach życia, tj. rodzinie, szkole i grupie rówieśniczej. Ponadto przeanalizowano w nich odroczone konsekwencje wyjazdów zarobkowych rodziców poza granice kraju dla jakości związków partnerskich/małżeńskich „eurosierot” w dorosłym życiu. Badania realizowano w latach 2012–2017, na łącznej próbie 3282 osób (nauczycieli, uczniów, studentów pedagogiki i dorosłych dzieci cyrkularnych migrantów), a uzyskane wyniki podsumowano w dwóch metaanalizach.
Warto podkreślić, że badania prowadzone przez Sławomira Trusza z wykorzystaniem eksperymentu w pedagogice należą do rzadkości, podobnie jak liczebność próby badawczej. Już ten fakt świadczy o naukowej odwadze, zaangażowaniu, wysokim kunszcie metodologicznym oraz wysokich umiejętnościach statystycznego opracowania, analiz i dyskusji.
z recenzji dr hab. Joanny Małgorzaty Łukasik, prof. UP w Krakowie
Mamy do czynienia z rzeczywiście unikalną monografią złożonego, pasjonującego i znaczącego społecznie zjawiska. Przewiduję, że praca wzbudzi zainteresowanie zarówno środowiska naukowego (nie tylko psychologów i pedagogów), jak i nauczycieli oraz opiekunów dzieci migrantów zarobkowych. Ponadto, książka wręcz powinna stać się też źródłem (i wzorcem) wielu inspiracji badawczych.
z recenzji dr hab. Doroty Turskiej, prof. nadzw. UMCS w Lublinie
Sebastian Szymański dobrze pokazuje, w jaki sposób poszukiwanie sprawiedliwości zostało przesunięte na dalszy plan w stosunku do rozważań na temat osobistego zaangażowania we własne życie, problemu swobody popełniania niektórych błędów i prawa do zmiennych i prywatnych uczuć. Teorie uniwersalne i szukające jednomyślnych rozwiązań świetnie rozwiązują konflikty, w których ludzki indywidualizm nie jest silnie zaangażowany, ale zbyt wyraźnie przypominają totalitarny styl myślenia, jeśli sugerują, że racjonalnym wysiłkiem da się zbudować nowy, wspaniały świat.
Z recenzji prof. dr. hab. Jacka Hołówki
Książka zawiera bezstronną i dojrzałą naukowo analizę porównawczą i krytyczną podstaw teorii sprawiedliwości Johna Rawlsa oraz trzech wybranych stanowisk konkurencyjnych, sformułowanych przez A. Sena, K. Binmore'a i G.A. Cohena. Kompetentna i wyważona ocena dyskusji toczonych na temat koncepcji sprawiedliwości w świecie anglosaskim stanowi znaczący dodatek do polskiej filozofii społeczeństwa i polityki.
Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Szubki
Prezentowana książka stanowi znaczący wkład Autora w rozwój dyscypliny prawa, a także nauki administracji. Charakteryzuje ją oryginalność podjętej problematyki, zastosowanych metod badawczych i prezentowanych treści. Można powiedzieć, że faktycznie jest to pierwsza praca mająca za przedmiot cel w administracji publicznej i prawie administracyjnym w tak kompleksowym ujęciu. Zapełnia przez to istniejącą w doktrynie lukę. […] Jest to niewątpliwie bardzo ważne opracowanie naukowe ukierunkowane na tworzenie doktrynalnych podstaw dla nowego ładu prawnego i administracyjnego.
z recenzji prof. zw. dr. hab. Mariana Zdyba
Praca Ambrożego Mitusia ma charakter interdyscyplinarny, chociaż z całą pewnością mieści się w ramach dyscypliny naukowej prawa. Autor swobodnie porusza się zarówno po obszarach prawa administracyjnego, jak i prawa konstytucyjnego oraz filozofii prawa, a jednocześnie wykracza poza rozważania z zakresu prawa i analizuje zagadnienia ze sfery innych dyscyplin, w szczególności nauki administracji. W książce nie brakuje też prezentowania poglądów wywodzących się z dziedziny nauk społecznych i ekonomicznych.
z recenzji prof. zw. dr. hab. Stanisława Wrzoska
Intencją autorów było zweryfikowanie możliwych rozwiązań dotyczących racjonalizacji sieci szkół gminnych oraz sprawdzenie, na ile faktycznie przekładają się one na spadek poparcia społecznego udzielanego organom wykonawczym. Weryfikując zróżnicowane przypadki gmin i sposoby rozwiązywania sytuacji konfliktowych wynikających z przyjętego modelu realizacji polityki oświatowej, autorzy chcieli „odczarować” powszechne wśród władz gmin (ale i innych interesariuszy lokalnej polityki oświatowej) przekonanie, że likwidacja szkół jest jednoznaczna z utratą poparcia i faktycznie zamyka możliwość dalszej kariery politycznej wójtów podejmujących tak radykalne decyzje.
Ze Wstępu
Praca Anny Kołomycew i Bogusława Kotarby zasługuje na zainteresowanie ze strony przedstawicieli nauk społecznych, samorządu terytorialnego i oświaty. Została napisana przez właściwych ludzi we właściwym czasie, który charakteryzuje się głębokimi zmianami politycznymi i strukturalnymi. Autorzy wykazali się instynktem twórczym i pokazali, na czym polega rola badacza żyjącego w ,,ciekawych czasach’’.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Andrzeja Piaseckiego
Anna Kołomycew – doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce, adiunkt w Zakładzie Administracji Publicznej i Polityki Społecznej Instytutu Nauk o Polityce Uniwersytetu Rzeszowskiego. Autorka, współautorka oraz współredaktorka licznych publikacji z zakresu administracji publicznej, samorządu terytorialnego, rządzenia publicznego oraz polityk publicznych. Uczestniczka programu post-doc w School of Economics, Management and Statistics University of Bologna. Od 2018 roku członek zespołu badawczego realizującego projekt „Od dialogu do deliberacji. Podmioty niepubliczne jako (nie)obecny uczestnik lokalnego procesu decyzyjnego” finansowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Bogusław Kotarba – doktor nauk politycznych, adiunkt w Zakładzie Administracji Publicznej i Polityki Społecznej Instytutu Nauk o Polityce Uniwersytetu Rzeszowskiego. Posiada bogate doświadczenie zawodowe; pracował zarówno w sektorze przedsiębiorstw, jak i w administracji publicznej (przez dwie kadencje pełnił funkcję wójta). Zainteresowania naukowe koncentruje na problematyce samorządu terytorialnego, zwłaszcza gmin, oraz na lokalnych politykach publicznych. Autor monografii Walka polityczna na forum Rady Miasta Rzeszowa w latach 2002-2010 (2011) oraz kilkudziesięciu innych publikacji.
The outstanding work by Prof. Anna Młynarska-Sobaczewska devoted to an extremely important and pressing issue of the right to culture was based on an extensive source material, which consists of both international, regional (including European) and national normative acts, as well as judicatures of the European Court of Human Rights and national courts. At the same time, the book presents in an interesting way the current state of research and the results of scientific discussions concerning the title issue in relation to the latest publications on the subject. It is noteworthy that during the discussion the author convincingly supported her arguments with an insightful comparative analysis of selected legal systems of European countries.
from the review of Prof. Jędrzej Skrzypczak, Ph.D., Adam Mickiewicz University in Poznań
Anna Młynarska-Sobaczewska - Doctor of Juridical Science, Professor at the Institute of Law Studies of the Polish Academy of Sciences. For many years she has been affiliated with the Faculty of Law and Administration of the University of Łódź, then with the Institute of Law Studies of the Polish Academy of Sciences, where she has been the head of the Department of Constitutional Law and European Research since 2016. She has authored publications in the field of constitutional law and human rights, including: monographs Wolność informacji w prasie [Freedom of Information in the Press] (2003), Autorytet państwa: legitymizacyjne znaczenie prawa w państwie transformacji ustrojowej [State Authority: The Legitimacy of Law in The Country of Political Transformation] (2010), as well as numerous articles and excerpts from joint studies on constitutional law and human rights.
W monografii prezentowane są badania nad przekonaniem o antagonistycznym charakterze relacji społecznych, które objęły prawie 15 000 osób pochodzących z 60 krajów. Antagonizm społeczny analizowany jest na dwóch poziomach - poszczególnych jednostek (poprzez analizę związków z cechami osobowości, aspiracjami życiowymi, stylami funkcjonowania w relacjach interpersonalnych, roszczeniowością, sposobami rozwiązywania konfliktów, negatywną wizją świata społecznego), jak i całych społeczeństw (poprzez związki z wymiarem indywidualizmu i kolektywizmu, dochodem i poziomem rozwoju kraju, jakości demokracji, a także poziomem wydatków na zbrojenia). Podsumowaniem badań jest profil psychologiczny osoby o tendencji do antagonistycznego spostrzegania relacji oraz charakterystyka kultury (ideologii) antagonistycznej.
.
Izomorfizm był od dziesięcioleci ważnym pojęciem w metodologii nauk społecznych, przy czym należał do tzw. filozofii nauko, a nie do jej warstwy operacyjnej. W przypadku pracy dr Różyckiej-Tran, izomorfizm staje się metodą dwupoziomowej analizy danych: jednostkowych i zagregowanych na poziomie krajów. Uważam, że jest to pierwsza tak udana próba w polskiej literaturze, a także należąca wciąż do rzadkości w światowej.
[z recenzji prof. Pawła Boskiego]
.
Autorka w udanyc sposób łączy różne wątki psychologii społecznej i międzykulturowej, ale także socjologii, ekonomii i politologii. Praca ma więc charakter zarówno międzykulturowy, jak i interdyscyplinarny, choć pozostaje rygorystyczna metodologicznie (co jest dość rzadkim zjawiskiem wśród prac takiego rodzaju).
[z recenzji prof. Bogdana Wojciszke]
Niepodważalną wartością książki jest przeprowadzenie bardzo solidnego (…) i krytycznego przeglądu dorobku naukowego związanego z badaniami klienta wewnętrznego oraz organizacyjnych zachowań obywatelskich. (…)
Przeprowadzone badania pozwoliły Autorowi zidentyfikować występujące w organizacjach współzależności pomiędzy obu badanymi kategoriami naukowymi związanymi z upodmiotowionym postrzeganiem człowieka w organizacji. Złożona analiza tych zależności uwzględnia wartości ważne dla człowieka jako członka organizacji, takie jak: wolność, szczęście, godność, braterstwo i solidarność.
prof. dr hab. Grażyna Prawelska-Skrzypek
Przedmiotem zainteresowania Autora jest perspektywa aksjologiczna we współczesnym zarządzaniu. (…) Ujęcie aksjologiczne wychodzi poza paradygmat zrównania człowieka z pozostałymi czynnikami produkcji zgodny z klasyczną teorią ekonomii. Uznaje człowieka za najważniejszy, odrębny byt w organizacji. Autor trafnie identyfikuje istotną lukę badawczą w dotychczasowym dorobku nauk o zarządzaniu i wskazuje na potrzebę uwzględnienia w nich humanizmu oraz dalszego rozwoju koncepcji zarządzania humanistycznego. Perspektywa humanistyczna stanowi tu swoisty teoretyczno-metodologiczny „zwornik”, w interesujący i niewątpliwie nowatorski sposób kojarzący obszary nauk humanistycznych oraz nauk o zarządzaniu.
prof. dr hab. inż. Jacek Unold
Bolesław Goranczewski – doktor nauk ekonomicznych, menedżer o bogatym doświadczeniu w zarządzaniu oraz nadzorze właścicielskim. Początkowo zainteresowania naukowe autora koncentrowały się na jakości oraz znormalizowanych systemach zarządzania. Dotyczyły jego aspektów ekonomicznych, a ściślej prakseologicznych, ponieważ odnosiły się do pomiaru skuteczności i efektywności systemów zarządzania jakością czy metod i narzędzi jej kontroli oraz doskonalenia. Z czasem w obszarze zainteresowań Autora pojawiły się kategorie klienta wewnętrznego, a także organizacyjnych zachowań obywatelskich, które zgodnie z założeniami klasyków powinny stanowić emanację humanizmu w organizacji.
Ta książka przedstawia wiele niezwykłych, przeważnie niedawno zebranych faktów przekonujących, że poznawanie świata nie jest dziełem pojedynczego, izolowanego odeń umysłu. Funkcjonowanie umysłu pozostaje pod przemożnym wpływem zmiennych stanów bieżącego środowiska, stanów ciała, zamiarów i celów poznającego człowieka, a także tego, w co wierzą inni. Autorka z wielką erudycją porusza się wśród zdobyczy współczesnej psychologii społecznej i poznawczej oraz kognitywistyki, pokazujących wielorako rozumiane zakorzenienie umysłu w ciele, środowisku fizycznym i społecznym. Pisze w sposób jasny i zrozumiały, nie kryjąc swej fascynacji tematem, co udziela się czytelnikowi.
z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Bogdana Wojciszke
Książka Umysł uwolniony to przystępnie napisany, kompetentny przegląd badań i teorii wpisujących się w nurt ucieleśnionego poznania, zarówno w kontekście poznania społecznego, jak i badań bardziej podstawowych (tj. ucieleśnionej percepcji, języka itp). Autorka opisuje kolejno klasyczne ujęcia umysłu oparte na metaforze komputerowej, a następnie przedstawia argumenty za „uwolnieniem” umysłu, prezentując teorie i dowody empiryczne postulujące zakorzenienie poznania w działaniu, zakorzenienie poznania w ciele i zakorzenienie poznania w środowisku. Wszystko to napisane jest bardzo przekonująco, niemal perswazyjnie. Takiej pracy zdecydowanie na polskim rynku wydawniczym brakowało.
z recenzji wydawniczej dr. hab. Michała Wierzchonia
Aleksandra Szymków-Sudziarska – doktor psychologii, adiunkt w Zakładzie Psychologii Społecznej i Metodologii Badań przy sopockim wydziale Uniwersytetu SWPS. Jest członkiem Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Społecznej, Association for Psychological Science, European Association of Experimental Social Psychology oraz Human Behavior and Evolution Society. Współtworzy Laboratorium Psychologii Poznania Społecznego w obrębie sopockiego SWPS. Główne obszary zainteresowań badawczych: poznawcza psychologia społeczna, procesy ucieleśnionego i sytuowanego poznania, psychologia ewolucyjna.
Omawiana książka stanowi próbę kompleksowego, a zarazem ściśle naukowego zbadania uwarunkowań wyborów edukacyjnych związanych z podejmowaniem studiów wyższych w Polsce. Na polskim rynku jest to książka unikatowa i nowatorska ze względu na holistyczne ujęcie, rygor metodologiczny i zakres danych objętych badaniem. Warto również podkreślić, że zespół autorski, obejmujący, wraz z redaktorami naukowymi siedem osób, składa się z wybitnych badaczy rynku pracy i problemów edukacyjnych.
dr hab. Mikołaj Herbst
Pracę oceniam bardzo wysoko. Jestem przekonany, że będzie to publikacja chętnie wykorzystywana nie tylko przez ekonomistów, lecz także przez specjalistów zajmujących się systemem edukacji, rozwojem kapitału ludzkiego, politykami publicznymi i ogólnie rozwojem społeczno-ekonomicznym kraju. (…)
Cieszę się, że tematyka edukacyjna zainteresowała grono utalentowanych badaczy, w większości młodych jeszcze ekonomistów z czołowego ośrodka badań ekonomicznych w kraju, jakim jest niewątpliwie Wydział Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. (…)
W sferze edukacji zaangażowane są olbrzymie środki publiczne i prywatne. Poprawa efektywności ich wykorzystania to ważne zadanie dla ekonomistów. Temu służą między innymi wysokiej jakości badania naukowe. Omawiana książka wpisuje się w ten nurt badań i jest znakomitym osiągnięciem.
prof. dr hab. Jerzy Wilkin
Urszula Sztanderska – doktor habilitowany nauk ekonomicznych, profesor UW od 2002 roku, autorka i współautorka ponad 140 publikacji naukowych, głównie na temat funkcjonowania rynku pracy i jego związków z procesami makroekonomicznymi. Jej zainteresowania badawcze obejmują m.in.: bezrobocie, w tym zwłaszcza strukturalne, współzależność edukacji i rynku pracy, instytucjonalne uwarunkowania funkcjonowania rynku pracy, a od niedawna również ekonomię edukacji.
Gabriela Grotkowska – doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Katedrze Makroekonomii i Teorii Handlu Zagranicznego. Jest autorką ponad 60 krajowych i zagranicznych publikacji naukowych, kierowała kilkoma projektami badawczymi, a jej zainteresowania naukowe dotyczą w szczególności empirycznej analizy funkcjonowania rynku pracy, związków rynku pracy z otwarciem gospodarki, specyfiki sektora publicznego w kontekście zatrudnienia i wynagrodzeń, a także ekonomii edukacji i powiązań decyzji edukacyjnych z karierą zawodową.
Pozostali autorzy: Mikołaj Czajkowski, Tomasz Gajderowicz, Marek Giergiczny. Jerzy Mycielski, Leszek Wincenciak
Autorzy opracowania […] dokonali uzupełnienia, aktualizacji i uporządkowania kwestii istotnych dla współczesnego życia religijnego i duchowego, odwołując się do kategorii instytucjonalizacji i prywatyzacji, osłabienia czy zaniku tradycji oraz powrotu pluralizacji religii. Dokonywane przez nich wybory oraz ich badawcze konsekwencje można powiązać z dominującymi paradygmatami socjologii religii – sekularyzacyjnym, indywidualizacyjnym i rynkowym oraz strategią badań jakościowych.
W pracy zwrócono też uwagę na sposoby przystosowania się religii (chrześcijańskich i pozachrześcijańskich) do social becoming obserwowalnego w codziennych zdarzeniach oraz na wyłaniające się w tym procesie nowe, nierzadko hybrydalne lub zindywidualizowane kształty religijnych i duchowych orientacji oraz aktywności.
Monografia Religia wobec wyzwań współczesności z perspektywy nauk społecznych wychodzi naprzeciw wzrastającemu zapotrzebowaniu naukowemu na problematykę przeobrażeń współczesnego pola religijnego i duchowości oraz ich możliwości interpretacyjnych. Zamieszczone studia zaciekawiają i inspirują, przekraczając tradycyjne ramy polskiej socjologii religii i poszerzając zarazem zakres jej badawczych penetracji.
z recenzji dr hab. Marii Sroczyńskiej, prof. UKSW
Lustracja, teczki, rekompensata za doznane krzywdy, zbrodnie komunistyczne i nazistowskie, stosunki polsko-żydowskie, rozliczenie, przebaczenie, pojednanie, sprawiedliwość. Od kiedy Polska wkroczyła w 1989 r. na drogę demokratycznej transformacji, te związane z rozliczeniem trudnej przeszłości pojęcia były powtarzane dziesiątki razy. Co jednak znaczy rozliczenie z przeszłością? W jaki sposób radziły sobie z nim inne kraje i jak Polska prezentuje się na tym tle?
Niniejszy tom jest pierwszą częścią dwutomowego opracowania, zawierającego najważniejsze teksty na temat rozliczenia trudnej przeszłości w perspektywie polskiej i międzynarodowej. Zawarty w nim zbiór artykułów, w znakomitej części dotąd niepublikowanych po polsku, dostarcza wartościowego źródła do porównań polskiego procesu rozliczeń z dokonaniami innych krajów. Złożyły się na niego teksty Adama Czarnoty, Jona Elstera, Cynthii M. Horne, Samuela Issacharoffa, Martina Krygiera, Jarosława Kuisza, Tricii D. Olsen, Leigh A. Payne, Evy-Clarity Pettai, Vella Pettaia, Andrew G. Reitera, Istvána Réva, Wojciecha Sadurskiego, Ruti G. Teitel, Aviezera Tuckera i Karoliny Wigury.
Karolina Wigura jest adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i współdyrektorką programu „Knowledge Bridges: Poland – Britain – Europe” w St Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim, którego opiekunem naukowym jest Timothy Garton Ash. Szefowa Obserwatorium Debaty Publicznej „Kultury Liberalnej”. Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Stypendystka m.in. wiedeńskiego IWM i GMF. Opublikowała książkę Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki (WN Scholar 2011), wyróżnioną nagrodą im. J. Tischnera.
Jarosław Kuisz jest adiunktem na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i współdyrektorem programu „Knowledge Bridges: Poland – Britain – Europe” w St Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim, którego opiekunem naukowym jest Timothy Garton Ash. Redaktor naczelny istniejącego od 2009 r. polityczno-kulturalnego tygodnika internetowego „Kultura Liberalna”. Chercheur étranger associé w Institut d'histoire du temps présent w Paryżu. W latach 2016–2018 Marie Skłodowska-Curie Fellow w SAXO Institute na Uniwersytecie Kopenhaskim. Wydał m.in. książkę Charakter prawny porozumień sierpniowych 1980–1981 (Trio 2009) oraz wspólnie z Markiem Wąsowiczem dwa zbiory szkiców Prawo i literatura. Szkice (WN Scholar 2015, 2017).
Wojciech Sadurski jest profesorem na Uniwersytecie w Sydney i Uniwersytecie Warszawskim, a w trymestrze wiosennym 2018 również profesorem wizytującym w Yale Law School. Wykładał także w New York University School of Law, Cardozo Law School, Cornell Law School, National University of Singapore oraz na Uniwersytecie w Trydencie. Ostatnio opublikował książki: Constitutionalism and the Enlargement of Europe (OUP 2012), Equality and Legitimacy (OUP 2008) oraz Rights before Courts (Springer 2005, 2014). Obecnie pracuje nad książkami na temat kryzysu konstytucyjnego w państwach Europy Środkowej i Wschodniej, ze szczególnym uwzględnieniem Polski, a także konstytucyjnego rozumu publicznego.
Znakomita praca prof. Anny Młynarskiej-Sobaczewskiej, poświęcona nader ważnej i aktualnej problematyce prawa do kultury, oparta została na rozbudowanej bazie źródłowej, na którą składają się zarówno akty normatywne rangi międzynarodowej, regionalnej (w tym europejskiej) i krajowej, jak również judykaty – Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oraz sądów krajowych. Równocześnie w książce w ciekawy sposób ukazano bieżący stan badań i wyniki dyskusji naukowych dotyczących tytułowego zagadnienia w odniesieniu do najnowszej literatury światowej przedmiotu. Należy również nadmienić, że w toku wywodu Autorka przekonująco wsparła swoją argumentację ciekawą analizą porównawczą wybranych porządków prawnych państw europejskich.
z recenzji dr. hab. Jędrzeja Skrzypczaka, prof. UAM
Anna Młynarska-Sobaczewska – dr hab. nauk prawnych, profesor Instytutu Nauk Prawnych PAN. Przez wiele lat związana z Wydziałem Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, następnie z Instytutem Nauk Prawnych PAN, gdzie od 2016 r. kieruje Zakładem Prawa Konstytucyjnego i Badań Europejskich. Autorka publikacji z zakresu prawa konstytucyjnego oraz praw człowieka, m.in.: monografii Wolność informacji w prasie (2003), Autorytet państwa: legitymizacyjne znaczenie prawa w państwie transformacji ustrojowej (2010), a także licznych artykułów i fragmentów opracowań zbiorowych dotyczących prawa konstytucyjnego i praw człowieka.
Drugi tom Studiów nad strukturą społeczną wiejskiej Polski poświęcony jest relacjom między strukturą społeczną a przestrzenią: przestrzennemu zróżnicowaniu struktury społecznej z jednej strony i problemowi struktury społecznej jako cechy różnicującej przestrzeń z drugiej. Za kanwę rozważań autorom posłużyły pojęcia „przestrzeni przyswojonej” oraz „przestrzeni naznaczonej”. Struktura społeczna zostaje tu umieszczona w pewnej przestrzeni znanej, przyswojonej, którą można opisać za pomocą wielu znanych skądinąd cech. Struktura społeczna, a ściślej konkretny jej typ, określony przez specyficzny układ grup społeczno-zawodowych, potraktowana zostaje jako cecha przestrzeni, która ową przestrzeń definiuje i naznacza. Wskazuje tym samym obszary wiejskie zdominowane przez robotników, rolników oraz te, w których znaczący udział ma nowa klasa średnia. Wyróżnione typy struktury społecznej: rolniczy, robotniczy, inteligencko-robotniczy oraz mieszany są skorelowane z dynamiką procesów zmian opisanych w tomie pierwszym: dezagraryzacją, proletaryzacją oraz gentryfikacją. Typy struktury społecznej nie tylko są warunkowane przez dynamikę zmian, lecz również same tę dynamikę warunkują.
Warto podkreślić, że autorzy, stawiając problem zmian polskiej wsi, szukają równocześnie oceny stanu obecnego. (…) Każą zadać sobie pytanie, czy stan ten to stan przejściowy, czy też pewna nowa jakość i sposób obecności polskiej wsi w Polsce, w Europie. Książka przynosi ciekawe i nietrywialne wyniki – podane przy tym w kontekście porównawczym.
z recenzji prof. Jerzego Bartkowskiego
Cmentarz, do którego trudno dojechać, bo zawalił się most do niego prowadzący. Park, przez który codziennie idzie się na skróty po zakupy, nie wiedząc, że kiedyś teren ten znajdował się za bramami miasta. Podwórko, odgrodzone od świata zamkniętą ażurową bramą, przez którą przechodnie mogą zobaczyć macewy. Cmentarze wojenne, na których spoczywają obok siebie dawni wrogowie. Wszystkie te przestrzenie – będące zarazem świadectwem pamięci, jak i niepamięci – stały się przedmiotem interdyscyplinarnych badań przeprowadzonych przez Autorki. W ich efekcie powstała książka – rodzaj przewodnika po mieście, które przez wieki budowali wspólnie katolicy, protestanci i żydzi. O czym sami poznaniacy zdają się nie pamiętać…
Małgorzata Fabiszak – dr hab. prof. UAM, pracuje na Wydziale Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu; w latach 2012–2015 profesor wizytująca na Uniwersytecie Wiedeńskim. Jej zainteresowania badawcze skupiają się na dwóch nurtach: językoznawstwie kognitywnym i analizie dyskursu. W 2012 roku ukończyła Podyplomowe Studium Historii i Kultury Żydów w Polsce prowadzone w Instytucie Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Przez kilkanaście lat mieszkała w pobliżu Parku Kosynierów w Po-znaniu.
Anna Weronika Brzezińska – dr hab. etnolożka, pracuje w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jej zainteresowania badawcze skupiają się na zagadnieniach związanych z dziedzictwem kulturowym – jego społecznym postrzeganiu i ochronie, aktywizacją społeczności lokalnych i edukacją regionalną. Jest członkinią Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego oraz Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego. Mieszka w pobliżu Parku im. Gustawa Manitiusa w Poznaniu.
Transformacja oraz związana z nią nadzieja powrotu do Europy nie unieważniły problemów wynikających z położenia geograficznego – w pewnych wymiarach nawet je uwypukliły – nie unieważniły automatycznie wyzwań, przed którymi stoi warstwa wykształcona w półperyferyjnym kraju. Inteligencja, zarówno jako elita podtrzymująca pewien etos, jak i ogół osób wykształconych, może być uznana za stosunkowo trwały element polskiego społeczeństwa i jego kultury. Paradoksalnie jej istnienie jest zarówno oznaką nowoczesności (…), jak i cywilizacyjnego zapóźnienia.
Piotr Kulas, Paweł Śpiewak
Tezę o współczesnym zaniku inteligencji (ale bynajmniej nie o jej ostatecznej śmierci) rozumiem jako diagnozę zaniku pewnego systemu wartości, który nadawał pojęciu inteligencji znaczenie wraz z jej normatywnym aspektem. Moim zdaniem proces ten zaczął się już przed 1989 rokiem, choć oczywiście tę datę można uznać za symboliczną. Upadku inteligencji jako znaczącej kategorii społecznej upatrywałbym wcześniej, w dekadzie lat osiemdziesiątych, kiedy to Polacy zaczęli indywidualnie przystosowywać się do rzeczywistości, najpierw do niedoborów towarów, później do niedoborów środków.
Z recenzji wydawniczej Andrzeja Waśkiewicza
W kulturze współczesnej, w kulturze później nowoczesności, jesteśmy świadkami i uczestnikami przełomu w obszarze pamięci społecznej. I tak, wciąż mamy do czynienia z upamiętnieniami charakterystycznymi dla przednowoczesności i nowoczesności, czego wyrazem jest ciągłe wykorzystywanie symboliki religijnej jako nośnika pamięci, wznoszenie pomników czy odtwarzanie rytuałów obchodów rocznicowych. Coraz częściej jednak pamięć społeczna wyraża się w wielu nowych formach, stymulowanych nowymi technikami komunikacji, archiwizacji itp., ale też w działaniach wskazujących na nowe sposoby przeżywania przeszłości, oparte na zmysłowym (estetycznym) i emocjonalnym zaangażowaniu w performans, odtwarzającym to co było.
Mając na uwadze ciągłości i zmiany widoczne w obszarze pamięci społecznej, autorzy niniejszej monografii podjęli się dyskusji wokół starych i nowych form manifestacji pamięci. Czytelnik znajdzie tu zarówno teksty teoretyczne, jak i szczegółowe studia przypadku. Publikacja pokazuje całe spektrum starych i nowych form upamiętniania: od pomników, przez muzea i rytuały upamiętniające, po rekonstrukcje historyczne. Ponadto czyni to, odwołując się do upamiętnień różnych wydarzeń historycznych, Holocaustu, zbrodni katyńskiej, rzezi wołyńskiej, Powstania Warszawskiego i rzezi Woli czy Bitwy Warszawskiej 1920 roku.
W tomie publikują:
Kamila Baraniecka-Olszewska, Kamilla Biskupska, Zuzanna Bogumił, Małgorzata Głowacka-Grajper, Joanna Gubała-Czyżewska, Aleksandra Jarosz, Marta Karkowska, Zuzanna Maciejczak, Krzysztof Malicki, Barbara Markowska, Karolina Obrębska, Ewa Szczecińska-Musielak, Łukasz Skoczylas, Andrzej Szpociński.
Monografia autorstwa Izabelli Main zawiera bogate przypadki etnograficzne dotyczące doświadczeń Polek, które zamieszkały w Barcelonie, Berlinie oraz Londynie po akcesji Polski do Wspólnoty Europejskiej, w zakresie ich kontaktów ze służbą zdrowia na emigracji. Szczególnie fascynujące są rozważania odnoszące się do praktyk związanych z opieką medyczną nad kobietami ciężarnymi. Main opisuje nie tylko oferowane podejścia do zdrowia reprodukcyjnego w miastach emigracji oraz w Polsce, lecz także analizuje decyzje podejmowane przez ciężarne lub usiłujące zajść w ciążę Polki. Decyzje te motywowane są często w równym stopniu osobistymi preferencjami, jeśli chodzi o opiekę prenatalną, poród oraz połóg oraz sytuacją polityczną w Polsce, gdzie dostęp do pewnego rodzaju terapii jest ograniczony.
Bogaty detal etnograficzny osadzony jest w solidnie zanalizowanych ramach teoretycznych i obszernej literaturze przedmiotu. Książka Izabelli Main jest doskonałym wkładem do badań interdyscyplinarnych. Dużo w niej także obserwacji i analiz, które mogą się przydać zarówno praktykom medycznym — lekarzom, pielęgniarkom oraz położnym — jak i samym kobietom, które planują osiedlić się poza Polską. Jako antropologa stosowanego cieszy mnie także praktyczny zakres tej monografii.
Elżbieta M. Goździak
Research Professor
Institute for the Study of International Migration
Okazuje się, że większość badanych samotnych rodziców i osób długotrwale bezrobotnych uznaje, iż wskutek realizacji polityk warunkowego dochodu minimalnego i aktywnej integracji społecznej „z trudem utrzymuje się na powierzchni”. Podobnie oceniają te polityki pracujący biedni, z tym że dla nich korzystanie z pomocy społecznej jest trudniejsze z powodu instytucjonalnej bezwładności agend zaangażowanych w udzielanie wsparcia, reagujących bardzo zachowawczo na poszerzający się zakres zjawiska biedy wśród osób pracujących, zwanego in-work poverty. Zasadniczym problemem jest więc niemożność wyrwania się z biedy, sukcesem natomiast uniknięcie marginalizacji mającej postać bezdomności, ciężkich chorób, głodu, prostytucji, uzależnień, utraty najbliższej rodziny.
Odkrycie zjawiska „utrzymywania się na powierzchni” spowodowało, że (…) postanowiłyśmy użyć perspektywy sprawstwa do analizy położenia osób badanych. Zgromadzony materiał badawczy w szczególności dotyczy strategii życiowych – także tych odnoszących się do życia codziennego – trajektorii biedy, poczucia podmiotowości oraz opisu posiadanych przez rodziny zasobów i ich wykorzystywania. Perspektywa sprawstwa okazała się niezwykle owocna, ponieważ pozwoliła określić, jakie czynniki najbardziej ograniczają wydobywanie się z biedy.
Ze Wstępu
Praca włożona w powstanie tej książki budzi podziw. Trud Autorek sprowadza się do wieloaspektowych porównań sytuacji ludzi biednych i prób radzenia sobie z biedą w pięciu krajach europejskich (Niemcy, Wielka Brytania wraz ze Szkocją, Szwecja, Włochy i Polska). Instytucje delegowane do pomocy biednym versus potrzeby samych beneficjentów pomocy to podstawowa płaszczyzna owych porównań.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Hanny Palskiej
Rozprawa jest dziełem ambitnym, oryginalnym na polskim rynku wydawniczym. (…) Praca uwzględnia zarówno kwestię demokratycznego wymiaru współpracy (podejmowanie decyzji), jak i jej wymiaru ekonomicznego (koszty transakcyjne).
Największą wartość prezentowanych tu dociekań upatruję w próbie generalizacji motywacji i mechanizmu funkcjonowania międzygminnej współpracy terytorialnej (z uwzględnieniem różnych jej form) oraz prezentacji dwuwarstwowych uwarunkowań powstawania instytucji współpracy: jako procesu uwarunkowanego terytorialnie i procesu zachodzącego między organizacjami. Te pierwsze dotyczą rozważań w skali makro, a te drugie w skali mikro. Autorka rozpatruje zagadnienie współpracy samorządów, łącząc podejście geograficzne (terytorialne) i podejście instytucjonalne. Ma to doprowadzić do uchwycenia uwarunkowań kształtowania współpracy w różnych typach jej instytucjonalnych struktur.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Andrzeja Lisowskiego
Katarzyna Szmigiel-Rawska – adiunkt w Zakładzie Rozwoju i Polityki Lokalnej, na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Kierowniczka i uczestniczka krajowych i międzynarodowych projektów naukowych oraz projektów o charakterze doradczym dla organizacji rządowych i samorządowych. Autorka wielu artykułów i rozdziałów w książkach, a także autorka i redaktorka książek o tematyce zarządzania publicznego oraz współpracy samorządów w różnych sektorach.
Prezentowana książka zarówno w warstwie teoretycznej, jak i empirycznej reprezentuje wysoki poziom naukowy, który z jednej strony satysfakcjonuje profesjonalnych badaczy społecznych, a z drugiej – stawiając wysokie wymagania przed zainteresowanym problematyką pracy czytelnikiem – nie tworzy barier w upowszechnianiu wiedzy naukowej w opinii publicznej, dydaktyce i publicystyce.
z recenzji prof. dr. hab. Bogdana W. Macha
Opracowanie jest znaczącym wkładem do juwentologii, ponieważ pokazuje, że trudność osiągania dorosłości jako zjawisko społeczne wykracza poza Europę i Stany Zjednoczone Ameryki – dotyczy bowiem także Azji. Wartość rozprawy tkwi także w całościowym zamyśle diagnostycznym, rozległości omawianej problematyki – czytamy o źródłach kłopotów, czyli o zmianach systemów edukacyjnych, zmianach gospodarczych i rynku pracy, demografii oraz o konsekwencjach dotyczących aranżacji rodziny i w rezultacie o dopasowywaniu orientacji życiowych do skali wyzwań stojących przed młodymi ludźmi. Poznajemy wreszcie stosunek młodych dorosłych do zadań sfery publicznej i postawy wobec demokracji.
z recenzji dr. hab. Krzysztofa Koseły, prof. UW
Autorzy książki, pracownicy Instytutu Socjologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, związani także z Instytutem Rozwoju Wsi i Rolnictwa Polskiej Akademii Nauk, tworzą zespół realizujący projekty z zakresu socjologii edukacji i młodzieży. Podstawą niniejszej pracy są m.in. wyniki szeroko zakrojonych, międzynarodowych (ponadeuropejskich) badań własnych, które swym zasięgiem objęły dziewięć postkomunistycznych krajów. Poza Polską były to: Bułgaria, Łotwa, Niemcy wschodnie, Rosja, Rumunia, Węgry, a także Chiny i Wietnam.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
