We własnym przekonaniu wiejska Polska jest społeczeństwem klasy średniej. Na to poczucie duży wpływ ma kontekst społeczny: w stabilnej zbiorowości rolniczej, gdzie dominuje elitarny wzór relacji międzyklasowych, poczucie przynależności do klasy niższej jest równie częste jak poczucie przynależności do klasy średniej. W rezultacie naszych badań i dokonanych na ich podstawie analiz można stwierdzić, że u mieszkańców niknie (a niekiedy wręcz znikło) poczucie „gorszości” wsi w stosunku do reszty społeczeństwa, a nawet bywa ona postrzegana jako „lepsza”, gdyż podziały społeczne i konflikty są w niej mniej widoczne.
Z wprowadzenia
Problematyka monografii dotyczy (...) kwestii kluczowych z punktu widzenia społeczeństwa oraz jakości jego instytucji. Kwestie dostępu do prawa były rzadko podejmowane przez polskich socjologów prawa, w odróżnieniu od socjologów ze Stanów Zjednoczonych i Europy Zachodniej, gdzie stanowiły one, i nadal stanowią, ważny przedmiot badań empirycznych i debaty teoretycznej, co z kolei stanowi impuls dla rozwoju socjologii prawa jako dziedziny nauki. Ponadto recenzowana monografia w sposób niezwykle obszerny i rzetelny przedstawia całość dorobku zagranicznego oraz polskiego i jest przykładem twórczej analizy tego dorobku, opartej na istotnych kompetencjach – teoretycznych i empirycznych – jej autora. Należy dodać, iż autor monografii jest jednocześnie autorem wspomnianych rzadkich badań oraz opracowań związanych z problemem dostępu do prawa.
Z recenzji prof. dr hab. Grażyny Skąpskiej
Temat dostępu do prawa nie został do tej pory wszechstronnie opracowany w rodzimej literaturze. Mamy rozproszone, wąskie studia, które najczęściej nie pokazują złożoności nie tylko samego zagadnienia, ale też dyskusji prowadzonych na ten temat w światowej nauce. Recenzowana pozycja wyróżnia się na tym tle jako próba całościowego ujęcia tematu. Już to powoduje, że praca Jana Winczorka niewątpliwie będzie stanowiła punkt wyjścia dla następnych prób naukowych podejmowanych w tej dziedzinie. Nie mam żadnych wątpliwości, że w polskiej literaturze naukowej podobnej pracy nie znajdziemy.
Z recenzji dr. hab. Mateusza Stępnia
Jan Winczorek, dr, jest prawnikiem i socjologiem, pracownikiem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, autorem kilkudziesięciu publikacji z zakresu teoretycznej i empirycznej socjologii prawa. Jego zainteresowania naukowe obejmują zagadnienia dostępu do prawa i funkcjonowania instytucji prawnych, teorii socjologicznej i teorii prawa. W tym obszarze był doradcą wielu polskich instytucji publicznych i prywatnych.
Ilona Matysiak – socjolożka, uzyskała stopień doktora w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Adiunkt w Katedrze Socjologii Zmiany Społecznej w Instytucie Filozofii i Socjologii Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej oraz stała współpracowniczka Ośrodka Badań nad Społecznymi Problemami Płci w Instytucie Studiów Społecznych im. Profesora Roberta B. Zajonca UW. Jej zainteresowania naukowe obejmują problematykę kapitału społecznego, zmian demograficznych oraz ról społecznych kobiet i mężczyzn w wiejskich społecznościach lokalnych, a także mniejszości narodowych i etnicznych oraz szkolnictwa wyższego. Stypendystka Fulbrighta i autorka książki pt. „Rola sołtysów we współczesnych społecznościach wiejskich. Płeć jako czynnik różnicujący”. Publikowała m.in. w: Gender, Place and Culture: A Journal of Feminist Geography, Wieś i Rolnictwo, Nationalities Papers: The Journal of Nationalism and Ethnicity.
Autorka koncentruje się na specyficznej i dotychczas w niewielkim stopniu badanej grupie mieszkańców wsi – młodych ludziach z wyższym wykształceniem. Poszukuje odpowiedzi na pytanie, jaką rolę odgrywają oni w społecznościach, w których żyją. Sprawdza, kim są, dlaczego zdecydowali się na życie na wsi i co z tego wynika. Podjęta problematyka ma istotne znaczenie dla przyszłości polskiej wsi. Książka została oparta na różnorodnym, ilościowym i jakościowym materiale empirycznym, zebranym przez autorkę. Jej ramy teoretyczne wyznacza teoria kapitału kulturowego Pierre’a Bourdieu oraz obszerna analiza dynamicznych przemian, jakie współcześnie przechodzi polska wieś.
Rozwój turystyki na małych obszarach wyspiarskich stał się motorem rozwoju gospodarczego. Sytuacja tych obszarów podczas światowego kryzysu gospodarczego była zróżnicowana. Niektóre z nich, mimo dekoniunktury na rynku turystycznym, odnotowały lepsze wyniki tego sektora niż pozostałe. W monografii wskazano uwarunkowania tego sukcesu, a także model reakcji destynacji turystycznej na kryzys ekonomiczny. Przedstawione wnioski mogą zostać wykorzystane w tworzeniu polityki turystycznej na obszarach zależnych gospodarczo od turystyki i w konsekwencji przyczynić się do zwiększania wpływów z tej dziedziny gospodarki. Monografia jest polecana przedstawicielom nauki, biznesu i administracji zajmującym się turystyką.
Wyjaśniając zależności pomiędzy wybranymi zmiennymi determinującymi odporność na sytuacje kryzysowe w obszarze turystyki, Autorka wykorzystała wiele danych statystycznych dostępnych w międzynarodowych bazach, ukazujących nie tylko wielkość ruchu turystycznego, zatrudnienia w przemyśle turystycznym oraz wpływów z tytułu zagranicznej turystyki przyjazdowej, lecz także strukturę rynku turystycznego, stopień jego dywersyfikacji oraz uzależnienie od głównych rynków emisyjnych.
Z recenzji dr hab. Teresy Skalskiej
Praca ma logiczną strukturę, odpowiednio dobraną metodologię i prezentuje bardzo wysoki poziom naukowy.
Z recenzji prof. Tadeusza Siwka (Uniwersytet w Ostrawie)
Katarzyna Podhorodecka – adiunkt na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Wiedzę i doświadczenie zdobywała także, pracując w Ministerstwie Gospodarki i Ministerstwie Sportu i Turystyki. Zajmuje się badaniami turystyki, w tym sprawami zagospodarowania turystycznego kraju, innowacyjnością oraz klastrami. Prowadziła wykłady na zagranicznych uniwersytetach (m.in.: w Hiszpanii, w Czechach, na Słowacji), odbyła staż dydaktyczny w University of North Florida w Stanach Zjednoczonych. Ma w dorobku 38 publikacji, w tym 15 artykułów naukowych w języku angielskim. Jest redaktorem statystycznym czasopisma naukowego „Miscellanea Geographica – Regional Studies on Development”.
Aleksandra Herman– doktor socjologii. Adiunktka w Katedrze Socjologii i Antropologii Obyczajów i Prawa w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się problematyką podtrzymywania zróżnicowania kulturowego w wielokulturowych środowiskach lokalnych, kobietami w kulturze i społeczeństwie oraz antropologią ciała. Z zamiłowania badaczka terenowa.
Badania – a co za tym idzie – praca dr Herman mają unikalny charakter. Autorka świadomie uczyniła swoimi informatorkami wyłącznie kobiety. Jest to bardzo ciekawy i trafny wybór perspektywy obrazowania transferu kulturowego, a nawet szerzej – spojrzenia na problemy mniejszości, między innymi dlatego, że był on dotąd pomijany, a co najmniej nie uwzględniany w dostatecznym stopniu.
[Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Fuszary]
Autorka w swojej pracy analizuje skomplikowane, niejednoznaczne i trudno poddające się oglądowi obiektywnemu procesy wytwarzania tożsamości kulturowej. Rozległa wiedza Autorki, jej dojrzałość i samodzielność w dokonywaniu selekcji materiałów, szukaniu powiązań i związków logicznych oraz rozstrzygnięć znaczeniowych, a także wielka uważność i ostrożność w czynieniu sądów sprawia, że tekst czyta się z rosnącym zainteresowaniem, czytelnik zaś odkrywa nowe perspektywy widzenia problemu.
[Z recenzji dr hab. Doroty Misiejuk]
Książka jest analizą paniki moralnej wzniecanej wokół rodziny. Bez względu na to, czy chodzi o in vitro, edukację seksualną, związki partnerskie czy konwencję antyprzemocową – przy próbach regulacji wszelkich kwestii związanych z rodziną, płcią i seksualnością obserwujemy mobilizację przeciwników tych działań. Ich koronnym argumentem jest, że doprowadzą one do sytuacji pozwalającej wychowywać dzieci przez osoby homoseksualne. W tym kontekście na szczególną uwagę zasługują te obszary życia rodzinnego, które wykraczają poza większościową heteronormatywność, nadto zaś analizy wymaga owa panika moralna wokół nich. Jest to bowiem panika rozumiana metaforycznie, ale jej skutki są jak najbardziej realne.
Uwzględniając historyczno-antropologiczne zróżnicowanie rodziny, implikacje rewolucji obyczajowej ostatnich kilkudziesięciu lat oraz współczesne wzory relacji rodzinnych, odtworzony został dyskurs medialny dotyczący rodzin nieheteronormatywnych w naszym kraju. Dyskurs ten przyjmuje postać paniki moralnej typu transformacyjnego, a więc takiego, który ma potencjał zmiany normatywnej w społeczeństwie.
Książka jest bardzo wartościową pozycją literatury naukowej dotyczącej wielkomiejskich sąsiedztw w różnych wymiarach zróżnicowania, w tym w szczególności zróżnicowania etnicznego. Czytelnik zapoznaje się z najnowszymi badaniami międzynarodowymi i polskimi próbami analizowania tych relacji w kontekście warszawskim. W wielu wypadkach przyjęta perspektywa mikrosocjologii pozwala dotrzeć do ukrytych wymiarów życia sąsiedzkiego, którego relacje międzyetniczne są tylko częścią.
Dużym walorem książki jest rzetelna i rozbudowana faktografia dotycząca poszczególnych badanych społeczności, uwzgledniająca także dane historyczne.
dr hab. Barbara Lewenstein
Na uwagę i podkreślenie zasługuje fakt, iż część empiryczna tej książki bazuje na badaniach jakościowych. W polskiej naukowej debacie (poza etnologią oczywiście) często marginalizuje się ten typ badań, jako działania uzupełniające lub rozpoznawcze dla wątku ilościowego. Nic bardziej mylnego. Badania jakościowe mogą, co pokazuje ta propozycja, stanowić cenny, zasadniczy element poszukiwań empirycznych.
dr hab. Jacek Kotus, prof. UAM
W tomie publikują:
Agata Górny, Ewa Korcelli-Olejniczak, Kasia Narkowicz, Dominik Owczarek, Anna Piłat, Konrad Pędziwiatr, Aneta Piekut, Filip Piotrowski, Sabina Toruńczyk-Ruiz, Gill Valentine, Grzegorz Węcławowicz, Aleksandra Winiarska.
Wartość publiczna jest nową koncepcją, dopiero kształtującą się tak w teorii, jak i w praktyce zarządzania organizacjami publicznymi. Żeby wartość publiczną dostarczać społeczeństwu, niezbędne jest stosowanie odpowiednich narzędzi. Podstawową ich typologię omówiono w książce na konkretnych przykładach. Niniejsza praca adresowana jest do wszystkich osób zajmujących się badaniami zarządzania publicznego, tak do menedżerów publicznych, jak i do odbiorców usług publicznych.
Problematyka wartości jest rzadko poruszana przez polskich autorów. A w tym przypadku mamy do czynienia z opracowaniem ujmującym tę problematykę całościowo – z punktu widzenia nauki o zarządzaniu. Tym samym książka stanowi kompendium wiedzy na temat tego ważnego i słabo opracowanego zagadnienia.
Autor dokonuje w niej wszechstronnego przeglądu dostępnej literatury, głównie anglojęzycznej. Wykazuje się przy tym nie tylko oczytaniem, ale też systematycznością i jasnością wywodu. To dobry przykład tzw. książki profesorskiej.
z recenzji prof. Jerzego Hausnera
O ile nie sposób podać uniwersalnej definicji designu, o tyle codzienna praktyka osób zajmujących się projektowaniem poddaje się różnym opisom tożsamościowym. Trudno jednak wskazać obiektywne kryteria, które pozwoliłyby na przykład na dystynkcję określeń „designer” i „projektant” czy na opisanie warunków niezbędnych, by ten zawód wykonywać (co czyni designera/projektanta – jaki typ przygotowania, doświadczenia, wykształcenia?). Kłopotliwe jest też pytanie o cel i zakres czynności zawodowych (czy to projektowanie form przemysłowych, czy także projektowanie usług? Czy również design doświadczeń?). Zagadnienia te pociągają za sobą kolejne – dotyczące postrzegania projektantów w ramach szerszej struktury społecznej, a więc odnoszące się do kwestii uznania i prestiżu.
Jeśli niemal wszystko można nazwać dziś designem i niemal każdego designerem, to oba te określenia właściwie nic nie znaczą. Świetnie więc, że Paulina Rojek-Adamek zajęła się zbieraniem argumentów, które przemawiają za szerokim (bądź przeciwnie – za bardziej restrykcyjnym) rozumieniem designu. (…) Dobrze, że jej rozważania na temat designu i tego, jaka jest (jaka powinna być) dziś rola projektanta nie są zawieszone w próżni. Z jednej strony nawiązują one do coraz bogatszej literatury autorów identyfikujących się z socjologią designu, z drugiej – wypływają z rezultatów zrealizowanego przez Autorkę projektu badawczego.
prof. dr hab. Rafał Drozdowski
Książka ta jest na pewno pracą erudycyjną, w której uwzględnione zostały zarówno podejścia klasycznej socjologii, jak i współczesnych autorów. (…) Polskiemu czytelnikowi jak dotąd nie zaoferowano wielu prac podejmujących tę problematykę, tymczasem zarówno estetyka, jak i – w węższym ujęciu – praca projektowa są dzisiaj uznawane za kwestię centralną dla rozważań związanych z nową ekonomią, studiami miejskimi, „zwrotem ku rzeczom” czy sztuką publiczną.
dr hab. Małgorzata Jacyno
Paulina Rojek-Adamek, doktor socjologii. W swojej pracy naukowo-badawczej i licznych publikacjach zajmuje się tematyką designu, szczególnie aspektem społecznie odpowiedzialnego projektowania i rolą zawodową projektantów. Publikowała m.in. w czasopismach „Polish Sociological Review”, „Kultura Popularna”, „Humanizacja Pracy”. Współredaktorka tomu Drafts from Sociology of Design. Introduction to Discussion (2016). Adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, od kilkunastu lat współpracuje również z Akademią Sztuk Pięknych w Katowicach.
Za największą zaletę niniejszej publikacji uważam wpisanie się w nurt, który już od jakiegoś czasu rozwija się w zachodniej nauce, również w badaniach sportu, a w Polsce pozostaje prawie nieobecny w tym obszarze. Mam tu na myśli geografię społeczną czy – posługując się określeniem Bale’a – geografię sportową. (…) Nie ma na rynku polskim publikacji, która w tak szeroki sposób opisywałaby kwestię przestrzeni w sporcie i eksponowała akurat ten wymiar aktywności i wydarzeń sportowych.
Z recenzji dr hab. prof. UAM Honoraty Jakubowskiej
Autorzy przedstawiają wielowymiarowy charakter współczesnego sportu i jego powiązania z różnymi aspektami ludzkiej działalności. Aby ukazać tę różnorodność, łączą perspektywy wielu dyscyplin naukowych: socjologii, filozofii, nauki o kulturze fizycznej, geografii społecznej i sportowej, antropologii kultury i politologii. (…) Nie ograniczają się do opisu przestrzeni sportowej w ujęciu przestrzenno- fizycznym, pokazują sport także w wymiarze kulturowym i społecznym jako jeden z wielu przedmiotów rywalizacji o władzę, pieniądze i prestiż.
Z recenzji prof. dr. hab. Marka W. Kozaka
Obiekty sportowe powinny być należycie osadzone w kulturowym i naturalnym kontekście danego miejsca. Estetyczna jakość architektury i nowatorstwo konstrukcji obiektów sportowych niejednokrotnie sytuują te ostatnie jako znaczące osiągnięcia w historii architektury. Niektóre obiekty sportowe mogą zaś być łatwo przenoszone w inne miejsca lub całkowicie rozbierane przy założeniu wykorzystania elementów budowlanych – taka możliwość wynika ze wskazań Agendy 2020, przyjętej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. W prezentowanej książce Michał Lenartowicz i Jakub Mosz ciekawie przedstawiają wspomniane zagadnienia i konteksty związane ze społecznym wymiarem przestrzeni sportowej.
Prof. dr hab. Wojciech Zabłocki (architekt i olimpijczyk)
Michał Lenartowicz – dr hab., profesor w Zakładzie Filozofii i Socjologii AWF w Warszawie, absolwent tej uczelni, a także Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Wageningen w Holandii. Wykłada socjologię sportu, socjologię kultury, czasu wolnego i turystyki oraz metodologię nauk społecznych. Autor monografii Klasowe uwarunkowania sportu i rekreacji ruchowej z perspektywy teorii Pierre’a Bourdieu (2012). Jest członkiem założycielem European Association for Sociology of Sport (EASS), członkiem zarządu Association Internationale des Écoles Supérieures d’Éducation Physique (AIESEP), Polskiego Towarzystwa Socjologicznego i Polskiej Akademii Olimpijskiej. Odbył staże naukowe w Zakładzie Socjologii Sportu Instytutu Nauk o Sporcie Uniwersytetu Wiedeńskiego (2001 i 2002) oraz School of Sport, Exercise and Health Sciences w Loughborough University w Wielkiej Brytanii (2016).
Projektowanie czy planowanie konfrontuje nas z pytaniem o przyszłość, o konfiguracje, które będą podtrzymywać, przemieniać lub „grzebać” nasze obecne wyobrażenia o życiu społecznym. Dominujące formy myślenia i organizacji przyszłości powstałe podczas transformacji ustrojowej Polski po roku 1989 są skorupą, która ma reprezentować to, co trwałe i pewne. W istocie jest popękana i krucha, coraz słabiej pozwala zrozumieć sposób, w jaki współczesne społeczeństwo polskie konstruuje swój czas. Problem rozpływającego się horyzontu przyszłości, a przynajmniej łatwości, z jaką dziś przychodzi nam jego dekonstrukcja, staje się wyzwaniem intelektualnym, które prowadzi Autora w głąb analizy teorii czasu społecznego i dyskursów o modernizacji w Polsce.
dr Mikołaj Lewicki – socjolog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jego główne zainteresowania to socjologia gospodarcza oraz socjologia kultury. Bada mechanizmy wartościowania na rynkach i konstruowania rynków, rozwoju społeczno-gospodarczego opartego na tzw. poszerzonym polu kultury, kredyty hipoteczne i życie z hipoteką oraz procesy urbanizacyjne w Warszawie. Współautor monografii Kultura na peryferiach.
Czy Polska radzi sobie ze swoją przeszłością? Na tle innych państw jej przypadek jest jednym z najbardziej skomplikowanych. Geopolityczne położenie spowodowało, że nasz kraj stał się w dwudziestym wieku miejscem dramatycznych wydarzeń historycznych. Wystarczy wymienić dwa reżimy totalitarne, dwie wojny, masowe morderstwa, trwanie i rozpad autorytarnego reżimu komunistycznego. Polakom, których kraj znalazł się w sercu tych wydarzeń, przypadło wiele różnych ról: bohaterów, ofiar, ale i krzywdzicieli oraz biernych obserwatorów. Zdarzało się, że wszystkie te role przeplatały się w jednej biografii.
Niniejsza książka jest drugą częścią dwutomowego opracowania, zawierającego najważniejsze teksty na temat rozliczenia trudnej przeszłości w perspektywie polskiej i międzynarodowej. Zebrane w niej artykuły dostarczają czytelnikowi źródeł do refleksji nad przypadkiem polskim w kontekście Europy Środkowo-Wschodniej. Czytelnicy znajdą tu teksty Natalii Szablewskiej i Saschy-Dominika Bachmanna, Romana Davida i Susanne Y.P. Choi, Jánosa Kisa, Jarosława Kuisza, Michała Łuczewskiego, Jana-Wernera Müllera. Lecha M. Nijakowskiego, Tomasza Sawczuka, Evelyne Schmid i Aoife Nolan, Wojciecha Sadurskiego, Lavinii Stan, Ruti G. Teitel oraz Karoliny Wigury.
Karolina Wigura jest adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i współdyrektorką programu „Knowledge Bridges: Poland – Britain – Europe” w St Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim, którego opiekunem naukowym jest Timothy Garton Ash. Szefowa Obserwatorium Debaty Publicznej „Kultury Liberalnej”. Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Stypendystka m.in. wiedeńskiego IWM i GMF. Opublikowała książkę Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki (WN Scholar 2011), wyróżnioną nagrodą im. J. Tischnera.
Jarosław Kuisz jest adiunktem na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i współdyrektorem programu „Knowledge Bridges: Poland – Britain – Europe” w St Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim, którego opiekunem naukowym jest Timothy Garton Ash. Redaktor naczelny istniejącego od 2009 r. polityczno-kulturalnego tygodnika internetowego „Kultura Liberalna”. Chercheur étranger associé w Institut d'histoire du temps présent w Paryżu. W latach 2016–2018 Marie Skłodowska-Curie Fellow w SAXO Institute na Uniwersytecie Kopenhaskim. Wydał m.in. książkę Charakter prawny porozumień sierpniowych 1980–1981 (Trio 2009) oraz wspólnie z Markiem Wąsowiczem dwa zbiory szkiców Prawo i literatura. Szkice (WN Scholar 2015, 2017).
Wojciech Sadurski jest profesorem na Uniwersytecie w Sydney i Uniwersytecie Warszawskim, a w trymestrze wiosennym 2018 również profesorem wizytującym w Yale Law School. Wykładał także w New York University School of Law, Cardozo Law School, Cornell Law School, National University of Singapore oraz na Uniwersytecie w Trydencie. Ostatnio opublikował książki: Constitutionalism and the Enlargement of Europe (OUP 2012), Equality and Legitimacy (OUP 2008) oraz Rights before Courts (Springer 2005, 2014). Obecnie pracuje nad książkami na temat kryzysu konstytucyjnego w państwach Europy Środkowej i Wschodniej, ze szczególnym uwzględnieniem Polski, a także konstytucyjnego rozumu publicznego.
Politykę społeczną zwykło się pojmować jako działalność państwa ukierunkowaną na podnoszenie standardu i jakości życia ludzi. Książka Lokalne obywatelstwo społeczne w polityce społecznej. Przykład wychowania przedszkolnego proponuje spojrzenie dopełniające tę perspektywę. W jego centrum jest zainteresowanie polityką społeczną jako zbiorem formalnych i nieformalnych zasad członkostwa we wspólnocie politycznej na poziomie lokalnym. Praca rozwija autorską koncepcję lokalnego obywatelstwa społecznego rozumianego jako status osób we wspólnocie politycznej, wyrażony w realnym dostępie do usług publicznych świadczonych w gminie. Jej zastosowanie w badaniach nad polityką wychowania przedszkolnego w Polsce ujawniło mechanizmy różnicowania pozycji obywateli między gminami i wewnątrz nich. Badania empiryczne zrealizowane w czterech miejscowościach pozwoliły przy tym stwierdzić, że wzorce lokalnego obywatelstwa społecznego w edukacji przedszkolnej przełamują dychotomie teoretycznych stanowisk – są specyficznym połączeniem ideału egalitaryzującego uniwersalizmu i koncepcji zespolenia uprawnień z określonymi obowiązkami rodzica-obywatela gminy.
Atutem książki jest jej temat – obywatelstwo społeczne. Aktualność tej problematyki w czasach wyłaniania się nowego ładu społeczno-politycznego oraz nowego, opartego na usługach społecznych (do których należy opieka przedszkolna) modelu polityki społecznej jest niekwestionowana. Zaletą opracowania jest też bez wątpienia przyjęte w pracy nowatorskie podejście do lokalnego obywatelstwa społecznego oraz przeprowadzona starannie analiza empiryczna. Choćby dla tych powodów warto podjąć lekturę książki intersującej nie tylko dla czytelników zajmujących się zawodowo tą problematyką,lecz także dla wykładowców i studentów polityki społecznej i innych nauk społecznych.
Z recenzji wydawniczej prof. UŁ dr hab. Jerzego Krzyszkowskiego
W tomie publikują:
Piotr Binder, Marta Bożewicz, Anna Cybulko, Anna Kurowska, Maria Theiss, Klaudia Wolniewicz-Slomka.
To książka o losie setek tysięcy dzieci cyrkularnych migrantów. Nazywa się je często „eurosierotami”. W jaki sposób dzieci te są spostrzegane, oceniane i traktowane przez innych? Autor książki w 12 badaniach (5 korelacyjnych i eksperymentalnych) ocenił zakres, w jakim korzystanie z terminu „eurosierota” prowadzi do stereotypizacji, uprzedzeń i dyskryminacji dzieci cyrkularnych migrantów w podstawowych środowiskach życia, tj. rodzinie, szkole i grupie rówieśniczej. Ponadto przeanalizowano w nich odroczone konsekwencje wyjazdów zarobkowych rodziców poza granice kraju dla jakości związków partnerskich/małżeńskich „eurosierot” w dorosłym życiu. Badania realizowano w latach 2012–2017, na łącznej próbie 3282 osób (nauczycieli, uczniów, studentów pedagogiki i dorosłych dzieci cyrkularnych migrantów), a uzyskane wyniki podsumowano w dwóch metaanalizach.
Warto podkreślić, że badania prowadzone przez Sławomira Trusza z wykorzystaniem eksperymentu w pedagogice należą do rzadkości, podobnie jak liczebność próby badawczej. Już ten fakt świadczy o naukowej odwadze, zaangażowaniu, wysokim kunszcie metodologicznym oraz wysokich umiejętnościach statystycznego opracowania, analiz i dyskusji.
z recenzji dr hab. Joanny Małgorzaty Łukasik, prof. UP w Krakowie
Mamy do czynienia z rzeczywiście unikalną monografią złożonego, pasjonującego i znaczącego społecznie zjawiska. Przewiduję, że praca wzbudzi zainteresowanie zarówno środowiska naukowego (nie tylko psychologów i pedagogów), jak i nauczycieli oraz opiekunów dzieci migrantów zarobkowych. Ponadto, książka wręcz powinna stać się też źródłem (i wzorcem) wielu inspiracji badawczych.
z recenzji dr hab. Doroty Turskiej, prof. nadzw. UMCS w Lublinie
Sebastian Szymański dobrze pokazuje, w jaki sposób poszukiwanie sprawiedliwości zostało przesunięte na dalszy plan w stosunku do rozważań na temat osobistego zaangażowania we własne życie, problemu swobody popełniania niektórych błędów i prawa do zmiennych i prywatnych uczuć. Teorie uniwersalne i szukające jednomyślnych rozwiązań świetnie rozwiązują konflikty, w których ludzki indywidualizm nie jest silnie zaangażowany, ale zbyt wyraźnie przypominają totalitarny styl myślenia, jeśli sugerują, że racjonalnym wysiłkiem da się zbudować nowy, wspaniały świat.
Z recenzji prof. dr. hab. Jacka Hołówki
Książka zawiera bezstronną i dojrzałą naukowo analizę porównawczą i krytyczną podstaw teorii sprawiedliwości Johna Rawlsa oraz trzech wybranych stanowisk konkurencyjnych, sformułowanych przez A. Sena, K. Binmore'a i G.A. Cohena. Kompetentna i wyważona ocena dyskusji toczonych na temat koncepcji sprawiedliwości w świecie anglosaskim stanowi znaczący dodatek do polskiej filozofii społeczeństwa i polityki.
Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Szubki
Prezentowana książka stanowi znaczący wkład Autora w rozwój dyscypliny prawa, a także nauki administracji. Charakteryzuje ją oryginalność podjętej problematyki, zastosowanych metod badawczych i prezentowanych treści. Można powiedzieć, że faktycznie jest to pierwsza praca mająca za przedmiot cel w administracji publicznej i prawie administracyjnym w tak kompleksowym ujęciu. Zapełnia przez to istniejącą w doktrynie lukę. […] Jest to niewątpliwie bardzo ważne opracowanie naukowe ukierunkowane na tworzenie doktrynalnych podstaw dla nowego ładu prawnego i administracyjnego.
z recenzji prof. zw. dr. hab. Mariana Zdyba
Praca Ambrożego Mitusia ma charakter interdyscyplinarny, chociaż z całą pewnością mieści się w ramach dyscypliny naukowej prawa. Autor swobodnie porusza się zarówno po obszarach prawa administracyjnego, jak i prawa konstytucyjnego oraz filozofii prawa, a jednocześnie wykracza poza rozważania z zakresu prawa i analizuje zagadnienia ze sfery innych dyscyplin, w szczególności nauki administracji. W książce nie brakuje też prezentowania poglądów wywodzących się z dziedziny nauk społecznych i ekonomicznych.
z recenzji prof. zw. dr. hab. Stanisława Wrzoska
Intencją autorów było zweryfikowanie możliwych rozwiązań dotyczących racjonalizacji sieci szkół gminnych oraz sprawdzenie, na ile faktycznie przekładają się one na spadek poparcia społecznego udzielanego organom wykonawczym. Weryfikując zróżnicowane przypadki gmin i sposoby rozwiązywania sytuacji konfliktowych wynikających z przyjętego modelu realizacji polityki oświatowej, autorzy chcieli „odczarować” powszechne wśród władz gmin (ale i innych interesariuszy lokalnej polityki oświatowej) przekonanie, że likwidacja szkół jest jednoznaczna z utratą poparcia i faktycznie zamyka możliwość dalszej kariery politycznej wójtów podejmujących tak radykalne decyzje.
Ze Wstępu
Praca Anny Kołomycew i Bogusława Kotarby zasługuje na zainteresowanie ze strony przedstawicieli nauk społecznych, samorządu terytorialnego i oświaty. Została napisana przez właściwych ludzi we właściwym czasie, który charakteryzuje się głębokimi zmianami politycznymi i strukturalnymi. Autorzy wykazali się instynktem twórczym i pokazali, na czym polega rola badacza żyjącego w ,,ciekawych czasach’’.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Andrzeja Piaseckiego
Anna Kołomycew – doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce, adiunkt w Zakładzie Administracji Publicznej i Polityki Społecznej Instytutu Nauk o Polityce Uniwersytetu Rzeszowskiego. Autorka, współautorka oraz współredaktorka licznych publikacji z zakresu administracji publicznej, samorządu terytorialnego, rządzenia publicznego oraz polityk publicznych. Uczestniczka programu post-doc w School of Economics, Management and Statistics University of Bologna. Od 2018 roku członek zespołu badawczego realizującego projekt „Od dialogu do deliberacji. Podmioty niepubliczne jako (nie)obecny uczestnik lokalnego procesu decyzyjnego” finansowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Bogusław Kotarba – doktor nauk politycznych, adiunkt w Zakładzie Administracji Publicznej i Polityki Społecznej Instytutu Nauk o Polityce Uniwersytetu Rzeszowskiego. Posiada bogate doświadczenie zawodowe; pracował zarówno w sektorze przedsiębiorstw, jak i w administracji publicznej (przez dwie kadencje pełnił funkcję wójta). Zainteresowania naukowe koncentruje na problematyce samorządu terytorialnego, zwłaszcza gmin, oraz na lokalnych politykach publicznych. Autor monografii Walka polityczna na forum Rady Miasta Rzeszowa w latach 2002-2010 (2011) oraz kilkudziesięciu innych publikacji.
The outstanding work by Prof. Anna Młynarska-Sobaczewska devoted to an extremely important and pressing issue of the right to culture was based on an extensive source material, which consists of both international, regional (including European) and national normative acts, as well as judicatures of the European Court of Human Rights and national courts. At the same time, the book presents in an interesting way the current state of research and the results of scientific discussions concerning the title issue in relation to the latest publications on the subject. It is noteworthy that during the discussion the author convincingly supported her arguments with an insightful comparative analysis of selected legal systems of European countries.
from the review of Prof. Jędrzej Skrzypczak, Ph.D., Adam Mickiewicz University in Poznań
Anna Młynarska-Sobaczewska - Doctor of Juridical Science, Professor at the Institute of Law Studies of the Polish Academy of Sciences. For many years she has been affiliated with the Faculty of Law and Administration of the University of Łódź, then with the Institute of Law Studies of the Polish Academy of Sciences, where she has been the head of the Department of Constitutional Law and European Research since 2016. She has authored publications in the field of constitutional law and human rights, including: monographs Wolność informacji w prasie [Freedom of Information in the Press] (2003), Autorytet państwa: legitymizacyjne znaczenie prawa w państwie transformacji ustrojowej [State Authority: The Legitimacy of Law in The Country of Political Transformation] (2010), as well as numerous articles and excerpts from joint studies on constitutional law and human rights.
W monografii prezentowane są badania nad przekonaniem o antagonistycznym charakterze relacji społecznych, które objęły prawie 15 000 osób pochodzących z 60 krajów. Antagonizm społeczny analizowany jest na dwóch poziomach - poszczególnych jednostek (poprzez analizę związków z cechami osobowości, aspiracjami życiowymi, stylami funkcjonowania w relacjach interpersonalnych, roszczeniowością, sposobami rozwiązywania konfliktów, negatywną wizją świata społecznego), jak i całych społeczeństw (poprzez związki z wymiarem indywidualizmu i kolektywizmu, dochodem i poziomem rozwoju kraju, jakości demokracji, a także poziomem wydatków na zbrojenia). Podsumowaniem badań jest profil psychologiczny osoby o tendencji do antagonistycznego spostrzegania relacji oraz charakterystyka kultury (ideologii) antagonistycznej.
.
Izomorfizm był od dziesięcioleci ważnym pojęciem w metodologii nauk społecznych, przy czym należał do tzw. filozofii nauko, a nie do jej warstwy operacyjnej. W przypadku pracy dr Różyckiej-Tran, izomorfizm staje się metodą dwupoziomowej analizy danych: jednostkowych i zagregowanych na poziomie krajów. Uważam, że jest to pierwsza tak udana próba w polskiej literaturze, a także należąca wciąż do rzadkości w światowej.
[z recenzji prof. Pawła Boskiego]
.
Autorka w udanyc sposób łączy różne wątki psychologii społecznej i międzykulturowej, ale także socjologii, ekonomii i politologii. Praca ma więc charakter zarówno międzykulturowy, jak i interdyscyplinarny, choć pozostaje rygorystyczna metodologicznie (co jest dość rzadkim zjawiskiem wśród prac takiego rodzaju).
[z recenzji prof. Bogdana Wojciszke]
Niepodważalną wartością książki jest przeprowadzenie bardzo solidnego (…) i krytycznego przeglądu dorobku naukowego związanego z badaniami klienta wewnętrznego oraz organizacyjnych zachowań obywatelskich. (…)
Przeprowadzone badania pozwoliły Autorowi zidentyfikować występujące w organizacjach współzależności pomiędzy obu badanymi kategoriami naukowymi związanymi z upodmiotowionym postrzeganiem człowieka w organizacji. Złożona analiza tych zależności uwzględnia wartości ważne dla człowieka jako członka organizacji, takie jak: wolność, szczęście, godność, braterstwo i solidarność.
prof. dr hab. Grażyna Prawelska-Skrzypek
Przedmiotem zainteresowania Autora jest perspektywa aksjologiczna we współczesnym zarządzaniu. (…) Ujęcie aksjologiczne wychodzi poza paradygmat zrównania człowieka z pozostałymi czynnikami produkcji zgodny z klasyczną teorią ekonomii. Uznaje człowieka za najważniejszy, odrębny byt w organizacji. Autor trafnie identyfikuje istotną lukę badawczą w dotychczasowym dorobku nauk o zarządzaniu i wskazuje na potrzebę uwzględnienia w nich humanizmu oraz dalszego rozwoju koncepcji zarządzania humanistycznego. Perspektywa humanistyczna stanowi tu swoisty teoretyczno-metodologiczny „zwornik”, w interesujący i niewątpliwie nowatorski sposób kojarzący obszary nauk humanistycznych oraz nauk o zarządzaniu.
prof. dr hab. inż. Jacek Unold
Bolesław Goranczewski – doktor nauk ekonomicznych, menedżer o bogatym doświadczeniu w zarządzaniu oraz nadzorze właścicielskim. Początkowo zainteresowania naukowe autora koncentrowały się na jakości oraz znormalizowanych systemach zarządzania. Dotyczyły jego aspektów ekonomicznych, a ściślej prakseologicznych, ponieważ odnosiły się do pomiaru skuteczności i efektywności systemów zarządzania jakością czy metod i narzędzi jej kontroli oraz doskonalenia. Z czasem w obszarze zainteresowań Autora pojawiły się kategorie klienta wewnętrznego, a także organizacyjnych zachowań obywatelskich, które zgodnie z założeniami klasyków powinny stanowić emanację humanizmu w organizacji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
