Do oryginalnych osiągnięć naukowych zaprezentowanych w monografii należy m.in. zaliczyć:
• skonstruowanie miernika segregacji zawodowej według płci;
• określenie zakresu występowania zjawiska poziomej i pionowej segregacji zawodowej według płci w krajach OECD;
• dokonanie kategoryzacji uwarunkowań segregacji zawodowej i budowa modelu teoretycznego uwarunkowań segregacji zawodowej według płci.
z recenzji dr. hab. prof. US Wojciecha Jareckiego
Temat pracy trafnie wybrany i ciekawy poznawczo. Przeprowadzone analizy teoretyczne i empiryczne posłużyły do sfomułowania rekomendacji dla polityki państwa dotyczącej wyrównywania szans kobiet oraz podejmowania takich działań, które służyć będą przeciwdziałaniu segregacji zawodowej według płci.
z recenzji prof. dr hab. Walentyny Kwiatkowskiej
Dr Wiktoria Domagała pracuje w Katedrze Makroekonomii i Badań nad Rozwojem Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu. Od 2016 roku realizuje projekt badawczy pt. „Nierówności płci w sferze zawodowej w krajach wysoko rozwiniętych”, finansowany przez Narodowe Centrum Nauki. Za pracę doktorską otrzymała nagrodę I stopnia w konkursie Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych na najlepsze prace doktorskie w dziedzinie pracy i polityki społecznej.
Głównym wątkiem tej książki, choć nie jedynym, jest oczywiście miasto, którego badaniu Anna Karwińska poświęciła wiele lat swojej pracy naukowej. W tomie znajduje się siedemnaście tekstów, które zostały podzielone na trzy grupy tematyczne. Pierwsza zawiera artykuły poświęcone szeroko rozumianej problematyce współczesnego miasta – dominuje w nich refleksja nad tożsamością miasta oraz współczesnymi procesami jego transformacji. W drugiej grupie znajdują się teksty, które stanowią empiryczne egzemplifikacje różnorodnych kwestii związanych z miejskością – omawiane m.in. na przykładzie Gliwic, Łodzi, Kassel czy Krakowa. Książkę kończą rozważania na temat kultury organizacyjnej, przemian mentalnych młodzieży, patriotyzmu oraz tożsamości i pamięci kolektywnej.
Autorzy: Patrycja Bałdys, Krzysztof Bierwiaczonek, Agnieszka Brzosko-Sermak, Ewa Cierniak-Szóstak, Małgorzata Dymnicka, Frank Eckardt, Juliusz Gardawski, Magdalena Jelonek, Jacqueline Johnson, Przemysław Kisiel, Ewa Klima, Katarzyna Kwarcińska, Andrzej Majer, Jerzy Mikułowski Pomorski, Tomasz Nawrocki, Andrzej Słaboń, Ewa Ślęzak, Anna Urbaniak, Katarzyna Warmińska-Zygmunt, Grzegorz Węcławowicz
Czy analizując życie stulatków możemy zbliżyć się do poznania istoty i źródeł długowieczności? Czego możemy nauczyć się od stulatków o długim, zdrowym i szczęśliwym życiu? Jak stulatkowie spoglądają na swoją historię życia, na swój wiek i teraźniejszość? Próbując odpowiedzieć na te i inne pytania, w książce przybliżyłem psychologiczną sylwetkę najstarszego pokolenia seniorów, zagadnienie ludzkiej długowieczności bowiem wciąż stanowi tajemnicę i fascynuje.
dr Tomasz Frąckowiak
Monografia stanowi wartościową próbę psychologicznego opisania ostatniego etapu życia człowieka, ze zwróceniem uwagi na poczucie jakości życia osób stanowiących elitę biologiczną – stulatków. Autor podjął problematykę rzadko prezentowaną w psychologii rozwoju człowieka, a także ważną poznawczo i społecznie. Uzyskane wyniki stanowią wartościowy wkład do wiedzy o rozwoju człowieka, pokazują, że długowieczność może być traktowana jako odrębny okres rozwojowy o wyraźnie zaznaczających się specyficznych cechach.
prof. dr hab. Maria Kielar-Turska (fragment recenzji)
Książka Tomasza Frąckowiaka jest nie tylko nowatorska z uwagi na rodzaj zagadnienia badawczego, lecz także twórcza ze względu na uzyskane rezultaty. Pozwoliły one Autorowi zaproponować nowe kategorie opisu zmian rozwojowych, które pojawiają się dopiero w okresie długowieczności i tym samym uzupełnić, uznawany tradycyjnie za wyczerpujący, schemat cyklu rozwojowego E. Eriksona o dodatkową, dziewiątą fazę, charakterystyczną dla długowieczności (90–105 lat).
dr hab. Maria Straś-Romanowska, prof. UWr (fragment recenzji)
Monografia stanowi bardzo rzetelne studium ludzkiej długowieczności. Jest napisana dobrym, przystępnym językiem, w sposób ciekawy i zachęcający nie tylko do naukowej, ale i osobistej refleksji nad życiem człowieka na jego ostatnim etapie. W moim odczuciu jest czymś więcej niż tylko raportem z badań. Przybliżając charakterystykę osób stuletnich – w kontekście przeżytych przez nie doświadczeń osobistych i globalnych wydarzeń XX wieku – Autor dociera do bogactwa doświadczeń życiowych stulatków, nieporównywalnego z żadną inną grupą wiekową.
dr hab. Piotr Sorokowski, prof. UWr (fragment recenzji)
Tomasz Frąckowiak – doktor psychologii, adiunkt w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego. W pracy naukowej interesuje się psychologicznymi źródłami długowieczności, uwarunkowaniami pozytywnego starzenia się, metodami pomiaru jakości życia seniorów oraz programami poprawiającymi dobrostan osób starszych. Jest autorem wielu publikacji poświęconych psychologii starzenia się. Obecnie prowadzi badania dotyczące międzykulturowych różnic w zakresie postaw wobec osób starszych.
Migranci często deklarują, że dzięki doświadczaniu życia i pracy za granicą lepiej rozumieją świat i samych siebie, zwiększają pewność siebie, zyskują niezależność i nabywają kompetencji społecznych, w tym kompetencji komunikacyjnych. Jednak badacze zajmujący się kapitałem ludzkim zwykle nie patrzą dalej, niż na kwalifikacje formalne. Do tej pory nie mieliśmy adekwatnych ram koncepcyjnych do zrozumienia nabywania przez migrantów kompetencji społecznych właśnie dzięki migracjom. Książka prof. Grabowskiej wypełnia tę lukę, pokazuje bowiem jak sami migranci oceniają swoje doświadczenia i jakie są uwarunkowania nabywania (a czasami blokowania) kompetencji społecznych. Monografia znacznie wzbogaca naszą wiedzę o migracyjnych przekazach społecznych (social remittances) migrantów międzynarodowych.
prof. Anne White, University College London
Tematem książki są skutki masowych migracji Polaków po akcesji do UE w 2004 r. (w mniejszym stopniu również wcześniejszych) na poziomie jednostki ludzkiej. Autorka zadaje sobie pytanie, w jaki sposób doświadczenia migracji, zwłaszcza na zagranicznym rynku pracy, wpływają na migranta i jego najbliższe otoczenie, zarówno za granicą, jak i po powrocie. Interesuje ją wpływ tych doświadczeń na kompetencje społeczne definiowane jako „formy zdolności człowieka do bycia i działania w świecie społecznym”. Migrant jest tu przede wszystkim zarówno podmiotem (sprawcą) migracji, w której uczestniczy, jak i przedmiotem, czyli jakby biorcą konsekwencji owego sprawstwa. Nie jest trybikiem w wielkiej masie migrujących ani anonimowym, pozbawionym tożsamości elementem różnych układów strukturalnych cechujących migracje.
prof. dr hab. Marek Okólski – fragment recenzji
Głównymi bohaterami monografii są migranci poakcesyjni, przedstawiciele określonych roczników, usytuowanych w konkretnych ramach społeczno-historycznych, w których funkcjonowali i podejmowali decyzje migracyjne. Książka Izabeli Grabowskiej to dzieło unikalne z uwagi zarówno na podjętą tematykę ukrytych wymiarów migracji międzynarodowych Polaków, jak i instrumentarium analityczne. Na pewno stanie się inspiracją dla kolejnych pokoleń badaczy. Zainteresuje nie tylko specjalistów, badaczy migracji i naukowców, lecz także czytelników, dla których doświadczenie migracyjne było elementem własnej biografii lub biografii ich bliskich bądź znajomych.
dr hab. prof. UZ Maria Zielińska – fragment recenzji
Izabela Grabowska – socjolożka i ekonomistka, profesor nadzwyczajna w SWPS Uniwersytecie Humanistycznospołecznym; dyrektor Interdyscyplinarnej Szkoły Doktorskiej; kieruje ośrodkiem badawczym Młodzi w Centrum Lab; w latach 2002–2019 związana z Ośrodkiem Badań nad Migracjami; autorka m.in. monografii Migrantów ścieżki zawodowe bez granic (2012); szczegóły znajdują się na www.izabelagrabowska.com.
Problematyka władzy lokalnej jest z natury rzeczy bardzo szeroka i podejmowana przez przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych. Każda z nich koncentruje się na nieco innym aspekcie funkcjonowania władzy lokalnej. W niniejszej monografii, mającej charakter przede wszystkim politologiczny, podjęto próbę odpowiedzi na dwa zasadnicze pytania badawcze:
1. Jakie społeczność wiejska miała polityczne i prawne możliwości udziału w wyłanianiu władz lokalnych oraz w zarządzaniu sprawami lokalnymi?
2. Jaką rolę w tym poszerzaniu (lub ograniczaniu) możliwości partycypacji odgrywały zmieniające się podziały terytorialne obszarów wiejskich?
Ze wstępu
We własnym przekonaniu wiejska Polska jest społeczeństwem klasy średniej. Na to poczucie duży wpływ ma kontekst społeczny: w stabilnej zbiorowości rolniczej, gdzie dominuje elitarny wzór relacji międzyklasowych, poczucie przynależności do klasy niższej jest równie częste jak poczucie przynależności do klasy średniej. W rezultacie naszych badań i dokonanych na ich podstawie analiz można stwierdzić, że u mieszkańców niknie (a niekiedy wręcz znikło) poczucie „gorszości” wsi w stosunku do reszty społeczeństwa, a nawet bywa ona postrzegana jako „lepsza”, gdyż podziały społeczne i konflikty są w niej mniej widoczne.
Z wprowadzenia
Społeczne życie hipoteki podejmuje problematykę ważną w debacie dotyczącej uwarunkowań, przebiegu oraz następstw transformacji ustrojowej w Europie Środkowej i Wschodniej (ze szczególnym uwzględnieniem Polski), w obszarze kredytów hipotecznych oraz zadłużenia gospodarstw domowych. Książka ma szansę być istotnym głosem w naukach społecznych, a także w dyskusjach pozaakademickich, podejmowanych przez kredytobiorców, media, finansistów i polityków. Jest stymulującym przykładem socjologicznej krytyki rozwiązań systemowych dominujących w państwach realizujących neoliberalne polityki publiczne w sferze mieszkalnictwa. Wartość pracy podnosi znacząco powiązanie problematyki badanej na poziomie krajowym z poziomem transnarodowym. Jej zasadniczym wyróżnikiem jest sformułowanie i prezentacja perspektywy konkurencyjnej wobec dominującej wśród ekonomistów oraz bankowców koncepcji modernizacji ekonomicznej opartej na kapitale zagranicznym oraz regułach globalnej finansjalizacji.
Prof. dr hab. Krzysztof Jasiecki
Książka Mikołaja Lewickiego jest ważną publikacją z co najmniej dwóch powodów. Pierwszy i najważniejszy jest taki, że w polskiej debacie naukowej dostajemy wreszcie szansę na zapoznanie się z gruntowną socjologiczną analizą zjawiska kredytu hipotecznego, uważanego – słusznie – za kluczowy czynnik strukturotwórczy współczesnych społeczeństw kapitalistycznych. Drugi zaś jest taki, że analiza ta jest wykonana w sposób kompetentny.
Dr Jan Czarzasty
dr Mikołaj Lewicki - socjolog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jego główne zainteresowania to socjologia gospodarcza oraz socjologia kultury. Bada mechanizmy wartościowania na rynkach i konstruowania rynków, rozwoju społeczno-gospodarczego, opartego na tzw. poszerzonym polu kultury, kredyty hipoteczne i życie z hipoteką oraz procesy urbanizacyjne w Warszawie. Współautor monografii Przyszłość nie może się zacząć. Polski dyskurs transformacyjny w perspektywie teorii modernizacji i teorii czasu.
Problematyka monografii dotyczy (...) kwestii kluczowych z punktu widzenia społeczeństwa oraz jakości jego instytucji. Kwestie dostępu do prawa były rzadko podejmowane przez polskich socjologów prawa, w odróżnieniu od socjologów ze Stanów Zjednoczonych i Europy Zachodniej, gdzie stanowiły one, i nadal stanowią, ważny przedmiot badań empirycznych i debaty teoretycznej, co z kolei stanowi impuls dla rozwoju socjologii prawa jako dziedziny nauki. Ponadto recenzowana monografia w sposób niezwykle obszerny i rzetelny przedstawia całość dorobku zagranicznego oraz polskiego i jest przykładem twórczej analizy tego dorobku, opartej na istotnych kompetencjach – teoretycznych i empirycznych – jej autora. Należy dodać, iż autor monografii jest jednocześnie autorem wspomnianych rzadkich badań oraz opracowań związanych z problemem dostępu do prawa.
Z recenzji prof. dr hab. Grażyny Skąpskiej
Temat dostępu do prawa nie został do tej pory wszechstronnie opracowany w rodzimej literaturze. Mamy rozproszone, wąskie studia, które najczęściej nie pokazują złożoności nie tylko samego zagadnienia, ale też dyskusji prowadzonych na ten temat w światowej nauce. Recenzowana pozycja wyróżnia się na tym tle jako próba całościowego ujęcia tematu. Już to powoduje, że praca Jana Winczorka niewątpliwie będzie stanowiła punkt wyjścia dla następnych prób naukowych podejmowanych w tej dziedzinie. Nie mam żadnych wątpliwości, że w polskiej literaturze naukowej podobnej pracy nie znajdziemy.
Z recenzji dr. hab. Mateusza Stępnia
Jan Winczorek, dr, jest prawnikiem i socjologiem, pracownikiem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, autorem kilkudziesięciu publikacji z zakresu teoretycznej i empirycznej socjologii prawa. Jego zainteresowania naukowe obejmują zagadnienia dostępu do prawa i funkcjonowania instytucji prawnych, teorii socjologicznej i teorii prawa. W tym obszarze był doradcą wielu polskich instytucji publicznych i prywatnych.
Ilona Matysiak – socjolożka, uzyskała stopień doktora w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Adiunkt w Katedrze Socjologii Zmiany Społecznej w Instytucie Filozofii i Socjologii Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej oraz stała współpracowniczka Ośrodka Badań nad Społecznymi Problemami Płci w Instytucie Studiów Społecznych im. Profesora Roberta B. Zajonca UW. Jej zainteresowania naukowe obejmują problematykę kapitału społecznego, zmian demograficznych oraz ról społecznych kobiet i mężczyzn w wiejskich społecznościach lokalnych, a także mniejszości narodowych i etnicznych oraz szkolnictwa wyższego. Stypendystka Fulbrighta i autorka książki pt. „Rola sołtysów we współczesnych społecznościach wiejskich. Płeć jako czynnik różnicujący”. Publikowała m.in. w: Gender, Place and Culture: A Journal of Feminist Geography, Wieś i Rolnictwo, Nationalities Papers: The Journal of Nationalism and Ethnicity.
Autorka koncentruje się na specyficznej i dotychczas w niewielkim stopniu badanej grupie mieszkańców wsi – młodych ludziach z wyższym wykształceniem. Poszukuje odpowiedzi na pytanie, jaką rolę odgrywają oni w społecznościach, w których żyją. Sprawdza, kim są, dlaczego zdecydowali się na życie na wsi i co z tego wynika. Podjęta problematyka ma istotne znaczenie dla przyszłości polskiej wsi. Książka została oparta na różnorodnym, ilościowym i jakościowym materiale empirycznym, zebranym przez autorkę. Jej ramy teoretyczne wyznacza teoria kapitału kulturowego Pierre’a Bourdieu oraz obszerna analiza dynamicznych przemian, jakie współcześnie przechodzi polska wieś.
Rozwój turystyki na małych obszarach wyspiarskich stał się motorem rozwoju gospodarczego. Sytuacja tych obszarów podczas światowego kryzysu gospodarczego była zróżnicowana. Niektóre z nich, mimo dekoniunktury na rynku turystycznym, odnotowały lepsze wyniki tego sektora niż pozostałe. W monografii wskazano uwarunkowania tego sukcesu, a także model reakcji destynacji turystycznej na kryzys ekonomiczny. Przedstawione wnioski mogą zostać wykorzystane w tworzeniu polityki turystycznej na obszarach zależnych gospodarczo od turystyki i w konsekwencji przyczynić się do zwiększania wpływów z tej dziedziny gospodarki. Monografia jest polecana przedstawicielom nauki, biznesu i administracji zajmującym się turystyką.
Wyjaśniając zależności pomiędzy wybranymi zmiennymi determinującymi odporność na sytuacje kryzysowe w obszarze turystyki, Autorka wykorzystała wiele danych statystycznych dostępnych w międzynarodowych bazach, ukazujących nie tylko wielkość ruchu turystycznego, zatrudnienia w przemyśle turystycznym oraz wpływów z tytułu zagranicznej turystyki przyjazdowej, lecz także strukturę rynku turystycznego, stopień jego dywersyfikacji oraz uzależnienie od głównych rynków emisyjnych.
Z recenzji dr hab. Teresy Skalskiej
Praca ma logiczną strukturę, odpowiednio dobraną metodologię i prezentuje bardzo wysoki poziom naukowy.
Z recenzji prof. Tadeusza Siwka (Uniwersytet w Ostrawie)
Katarzyna Podhorodecka – adiunkt na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Wiedzę i doświadczenie zdobywała także, pracując w Ministerstwie Gospodarki i Ministerstwie Sportu i Turystyki. Zajmuje się badaniami turystyki, w tym sprawami zagospodarowania turystycznego kraju, innowacyjnością oraz klastrami. Prowadziła wykłady na zagranicznych uniwersytetach (m.in.: w Hiszpanii, w Czechach, na Słowacji), odbyła staż dydaktyczny w University of North Florida w Stanach Zjednoczonych. Ma w dorobku 38 publikacji, w tym 15 artykułów naukowych w języku angielskim. Jest redaktorem statystycznym czasopisma naukowego „Miscellanea Geographica – Regional Studies on Development”.
Aleksandra Herman– doktor socjologii. Adiunktka w Katedrze Socjologii i Antropologii Obyczajów i Prawa w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się problematyką podtrzymywania zróżnicowania kulturowego w wielokulturowych środowiskach lokalnych, kobietami w kulturze i społeczeństwie oraz antropologią ciała. Z zamiłowania badaczka terenowa.
Badania – a co za tym idzie – praca dr Herman mają unikalny charakter. Autorka świadomie uczyniła swoimi informatorkami wyłącznie kobiety. Jest to bardzo ciekawy i trafny wybór perspektywy obrazowania transferu kulturowego, a nawet szerzej – spojrzenia na problemy mniejszości, między innymi dlatego, że był on dotąd pomijany, a co najmniej nie uwzględniany w dostatecznym stopniu.
[Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Fuszary]
Autorka w swojej pracy analizuje skomplikowane, niejednoznaczne i trudno poddające się oglądowi obiektywnemu procesy wytwarzania tożsamości kulturowej. Rozległa wiedza Autorki, jej dojrzałość i samodzielność w dokonywaniu selekcji materiałów, szukaniu powiązań i związków logicznych oraz rozstrzygnięć znaczeniowych, a także wielka uważność i ostrożność w czynieniu sądów sprawia, że tekst czyta się z rosnącym zainteresowaniem, czytelnik zaś odkrywa nowe perspektywy widzenia problemu.
[Z recenzji dr hab. Doroty Misiejuk]
Książka jest analizą paniki moralnej wzniecanej wokół rodziny. Bez względu na to, czy chodzi o in vitro, edukację seksualną, związki partnerskie czy konwencję antyprzemocową – przy próbach regulacji wszelkich kwestii związanych z rodziną, płcią i seksualnością obserwujemy mobilizację przeciwników tych działań. Ich koronnym argumentem jest, że doprowadzą one do sytuacji pozwalającej wychowywać dzieci przez osoby homoseksualne. W tym kontekście na szczególną uwagę zasługują te obszary życia rodzinnego, które wykraczają poza większościową heteronormatywność, nadto zaś analizy wymaga owa panika moralna wokół nich. Jest to bowiem panika rozumiana metaforycznie, ale jej skutki są jak najbardziej realne.
Uwzględniając historyczno-antropologiczne zróżnicowanie rodziny, implikacje rewolucji obyczajowej ostatnich kilkudziesięciu lat oraz współczesne wzory relacji rodzinnych, odtworzony został dyskurs medialny dotyczący rodzin nieheteronormatywnych w naszym kraju. Dyskurs ten przyjmuje postać paniki moralnej typu transformacyjnego, a więc takiego, który ma potencjał zmiany normatywnej w społeczeństwie.
Książka jest bardzo wartościową pozycją literatury naukowej dotyczącej wielkomiejskich sąsiedztw w różnych wymiarach zróżnicowania, w tym w szczególności zróżnicowania etnicznego. Czytelnik zapoznaje się z najnowszymi badaniami międzynarodowymi i polskimi próbami analizowania tych relacji w kontekście warszawskim. W wielu wypadkach przyjęta perspektywa mikrosocjologii pozwala dotrzeć do ukrytych wymiarów życia sąsiedzkiego, którego relacje międzyetniczne są tylko częścią.
Dużym walorem książki jest rzetelna i rozbudowana faktografia dotycząca poszczególnych badanych społeczności, uwzgledniająca także dane historyczne.
dr hab. Barbara Lewenstein
Na uwagę i podkreślenie zasługuje fakt, iż część empiryczna tej książki bazuje na badaniach jakościowych. W polskiej naukowej debacie (poza etnologią oczywiście) często marginalizuje się ten typ badań, jako działania uzupełniające lub rozpoznawcze dla wątku ilościowego. Nic bardziej mylnego. Badania jakościowe mogą, co pokazuje ta propozycja, stanowić cenny, zasadniczy element poszukiwań empirycznych.
dr hab. Jacek Kotus, prof. UAM
W tomie publikują:
Agata Górny, Ewa Korcelli-Olejniczak, Kasia Narkowicz, Dominik Owczarek, Anna Piłat, Konrad Pędziwiatr, Aneta Piekut, Filip Piotrowski, Sabina Toruńczyk-Ruiz, Gill Valentine, Grzegorz Węcławowicz, Aleksandra Winiarska.
Wartość publiczna jest nową koncepcją, dopiero kształtującą się tak w teorii, jak i w praktyce zarządzania organizacjami publicznymi. Żeby wartość publiczną dostarczać społeczeństwu, niezbędne jest stosowanie odpowiednich narzędzi. Podstawową ich typologię omówiono w książce na konkretnych przykładach. Niniejsza praca adresowana jest do wszystkich osób zajmujących się badaniami zarządzania publicznego, tak do menedżerów publicznych, jak i do odbiorców usług publicznych.
Problematyka wartości jest rzadko poruszana przez polskich autorów. A w tym przypadku mamy do czynienia z opracowaniem ujmującym tę problematykę całościowo – z punktu widzenia nauki o zarządzaniu. Tym samym książka stanowi kompendium wiedzy na temat tego ważnego i słabo opracowanego zagadnienia.
Autor dokonuje w niej wszechstronnego przeglądu dostępnej literatury, głównie anglojęzycznej. Wykazuje się przy tym nie tylko oczytaniem, ale też systematycznością i jasnością wywodu. To dobry przykład tzw. książki profesorskiej.
z recenzji prof. Jerzego Hausnera
CIVIS ROMANUS SUM
Bycie Polakiem, obywatelem Unii Europejskiej ma cały szereg zalet, z których nie zawsze zdajemy sobie sprawę. Polacy powinni mieć zatem świadomość obecnych zagrożeń dla swojego statusu, nie tylko tożsamościowego, ale także obywatelskiego. Jest to wartość, której trzeba bronić dla siebie i dla Polski. Jeśli nie potrafimy się zdobyć na rozumny wysiłek, aby ją obronić, za jej utratę a następnie walkę o jej odzyskanie zapłacimy cenę niewspółmiernie wysoką w stosunku do wysiłku, który jest dzisiaj potrzebny. Dzieje Polski nie pozostawiają w tym względzie żadnych złudzeń. Nasza wolność, bezpieczeństwo, rozwój są nieodłącznie związane z naszą przynależnością do rodziny narodów europejskich. (…) Nie możemy pozwolić, aby budzące się dzisiaj demony przeszłości zniszczyły odwieczne europejskie marzenie! „Śpieszmy się kochać Europę”!
Roman Kuźniar
O ile nie sposób podać uniwersalnej definicji designu, o tyle codzienna praktyka osób zajmujących się projektowaniem poddaje się różnym opisom tożsamościowym. Trudno jednak wskazać obiektywne kryteria, które pozwoliłyby na przykład na dystynkcję określeń „designer” i „projektant” czy na opisanie warunków niezbędnych, by ten zawód wykonywać (co czyni designera/projektanta – jaki typ przygotowania, doświadczenia, wykształcenia?). Kłopotliwe jest też pytanie o cel i zakres czynności zawodowych (czy to projektowanie form przemysłowych, czy także projektowanie usług? Czy również design doświadczeń?). Zagadnienia te pociągają za sobą kolejne – dotyczące postrzegania projektantów w ramach szerszej struktury społecznej, a więc odnoszące się do kwestii uznania i prestiżu.
Jeśli niemal wszystko można nazwać dziś designem i niemal każdego designerem, to oba te określenia właściwie nic nie znaczą. Świetnie więc, że Paulina Rojek-Adamek zajęła się zbieraniem argumentów, które przemawiają za szerokim (bądź przeciwnie – za bardziej restrykcyjnym) rozumieniem designu. (…) Dobrze, że jej rozważania na temat designu i tego, jaka jest (jaka powinna być) dziś rola projektanta nie są zawieszone w próżni. Z jednej strony nawiązują one do coraz bogatszej literatury autorów identyfikujących się z socjologią designu, z drugiej – wypływają z rezultatów zrealizowanego przez Autorkę projektu badawczego.
prof. dr hab. Rafał Drozdowski
Książka ta jest na pewno pracą erudycyjną, w której uwzględnione zostały zarówno podejścia klasycznej socjologii, jak i współczesnych autorów. (…) Polskiemu czytelnikowi jak dotąd nie zaoferowano wielu prac podejmujących tę problematykę, tymczasem zarówno estetyka, jak i – w węższym ujęciu – praca projektowa są dzisiaj uznawane za kwestię centralną dla rozważań związanych z nową ekonomią, studiami miejskimi, „zwrotem ku rzeczom” czy sztuką publiczną.
dr hab. Małgorzata Jacyno
Paulina Rojek-Adamek, doktor socjologii. W swojej pracy naukowo-badawczej i licznych publikacjach zajmuje się tematyką designu, szczególnie aspektem społecznie odpowiedzialnego projektowania i rolą zawodową projektantów. Publikowała m.in. w czasopismach „Polish Sociological Review”, „Kultura Popularna”, „Humanizacja Pracy”. Współredaktorka tomu Drafts from Sociology of Design. Introduction to Discussion (2016). Adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, od kilkunastu lat współpracuje również z Akademią Sztuk Pięknych w Katowicach.
Za największą zaletę niniejszej publikacji uważam wpisanie się w nurt, który już od jakiegoś czasu rozwija się w zachodniej nauce, również w badaniach sportu, a w Polsce pozostaje prawie nieobecny w tym obszarze. Mam tu na myśli geografię społeczną czy – posługując się określeniem Bale’a – geografię sportową. (…) Nie ma na rynku polskim publikacji, która w tak szeroki sposób opisywałaby kwestię przestrzeni w sporcie i eksponowała akurat ten wymiar aktywności i wydarzeń sportowych.
Z recenzji dr hab. prof. UAM Honoraty Jakubowskiej
Autorzy przedstawiają wielowymiarowy charakter współczesnego sportu i jego powiązania z różnymi aspektami ludzkiej działalności. Aby ukazać tę różnorodność, łączą perspektywy wielu dyscyplin naukowych: socjologii, filozofii, nauki o kulturze fizycznej, geografii społecznej i sportowej, antropologii kultury i politologii. (…) Nie ograniczają się do opisu przestrzeni sportowej w ujęciu przestrzenno- fizycznym, pokazują sport także w wymiarze kulturowym i społecznym jako jeden z wielu przedmiotów rywalizacji o władzę, pieniądze i prestiż.
Z recenzji prof. dr. hab. Marka W. Kozaka
Obiekty sportowe powinny być należycie osadzone w kulturowym i naturalnym kontekście danego miejsca. Estetyczna jakość architektury i nowatorstwo konstrukcji obiektów sportowych niejednokrotnie sytuują te ostatnie jako znaczące osiągnięcia w historii architektury. Niektóre obiekty sportowe mogą zaś być łatwo przenoszone w inne miejsca lub całkowicie rozbierane przy założeniu wykorzystania elementów budowlanych – taka możliwość wynika ze wskazań Agendy 2020, przyjętej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. W prezentowanej książce Michał Lenartowicz i Jakub Mosz ciekawie przedstawiają wspomniane zagadnienia i konteksty związane ze społecznym wymiarem przestrzeni sportowej.
Prof. dr hab. Wojciech Zabłocki (architekt i olimpijczyk)
Michał Lenartowicz – dr hab., profesor w Zakładzie Filozofii i Socjologii AWF w Warszawie, absolwent tej uczelni, a także Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Wageningen w Holandii. Wykłada socjologię sportu, socjologię kultury, czasu wolnego i turystyki oraz metodologię nauk społecznych. Autor monografii Klasowe uwarunkowania sportu i rekreacji ruchowej z perspektywy teorii Pierre’a Bourdieu (2012). Jest członkiem założycielem European Association for Sociology of Sport (EASS), członkiem zarządu Association Internationale des Écoles Supérieures d’Éducation Physique (AIESEP), Polskiego Towarzystwa Socjologicznego i Polskiej Akademii Olimpijskiej. Odbył staże naukowe w Zakładzie Socjologii Sportu Instytutu Nauk o Sporcie Uniwersytetu Wiedeńskiego (2001 i 2002) oraz School of Sport, Exercise and Health Sciences w Loughborough University w Wielkiej Brytanii (2016).
Projektowanie czy planowanie konfrontuje nas z pytaniem o przyszłość, o konfiguracje, które będą podtrzymywać, przemieniać lub „grzebać” nasze obecne wyobrażenia o życiu społecznym. Dominujące formy myślenia i organizacji przyszłości powstałe podczas transformacji ustrojowej Polski po roku 1989 są skorupą, która ma reprezentować to, co trwałe i pewne. W istocie jest popękana i krucha, coraz słabiej pozwala zrozumieć sposób, w jaki współczesne społeczeństwo polskie konstruuje swój czas. Problem rozpływającego się horyzontu przyszłości, a przynajmniej łatwości, z jaką dziś przychodzi nam jego dekonstrukcja, staje się wyzwaniem intelektualnym, które prowadzi Autora w głąb analizy teorii czasu społecznego i dyskursów o modernizacji w Polsce.
dr Mikołaj Lewicki – socjolog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jego główne zainteresowania to socjologia gospodarcza oraz socjologia kultury. Bada mechanizmy wartościowania na rynkach i konstruowania rynków, rozwoju społeczno-gospodarczego opartego na tzw. poszerzonym polu kultury, kredyty hipoteczne i życie z hipoteką oraz procesy urbanizacyjne w Warszawie. Współautor monografii Kultura na peryferiach.
Czy Polska radzi sobie ze swoją przeszłością? Na tle innych państw jej przypadek jest jednym z najbardziej skomplikowanych. Geopolityczne położenie spowodowało, że nasz kraj stał się w dwudziestym wieku miejscem dramatycznych wydarzeń historycznych. Wystarczy wymienić dwa reżimy totalitarne, dwie wojny, masowe morderstwa, trwanie i rozpad autorytarnego reżimu komunistycznego. Polakom, których kraj znalazł się w sercu tych wydarzeń, przypadło wiele różnych ról: bohaterów, ofiar, ale i krzywdzicieli oraz biernych obserwatorów. Zdarzało się, że wszystkie te role przeplatały się w jednej biografii.
Niniejsza książka jest drugą częścią dwutomowego opracowania, zawierającego najważniejsze teksty na temat rozliczenia trudnej przeszłości w perspektywie polskiej i międzynarodowej. Zebrane w niej artykuły dostarczają czytelnikowi źródeł do refleksji nad przypadkiem polskim w kontekście Europy Środkowo-Wschodniej. Czytelnicy znajdą tu teksty Natalii Szablewskiej i Saschy-Dominika Bachmanna, Romana Davida i Susanne Y.P. Choi, Jánosa Kisa, Jarosława Kuisza, Michała Łuczewskiego, Jana-Wernera Müllera. Lecha M. Nijakowskiego, Tomasza Sawczuka, Evelyne Schmid i Aoife Nolan, Wojciecha Sadurskiego, Lavinii Stan, Ruti G. Teitel oraz Karoliny Wigury.
Karolina Wigura jest adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i współdyrektorką programu „Knowledge Bridges: Poland – Britain – Europe” w St Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim, którego opiekunem naukowym jest Timothy Garton Ash. Szefowa Obserwatorium Debaty Publicznej „Kultury Liberalnej”. Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Stypendystka m.in. wiedeńskiego IWM i GMF. Opublikowała książkę Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki (WN Scholar 2011), wyróżnioną nagrodą im. J. Tischnera.
Jarosław Kuisz jest adiunktem na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i współdyrektorem programu „Knowledge Bridges: Poland – Britain – Europe” w St Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim, którego opiekunem naukowym jest Timothy Garton Ash. Redaktor naczelny istniejącego od 2009 r. polityczno-kulturalnego tygodnika internetowego „Kultura Liberalna”. Chercheur étranger associé w Institut d'histoire du temps présent w Paryżu. W latach 2016–2018 Marie Skłodowska-Curie Fellow w SAXO Institute na Uniwersytecie Kopenhaskim. Wydał m.in. książkę Charakter prawny porozumień sierpniowych 1980–1981 (Trio 2009) oraz wspólnie z Markiem Wąsowiczem dwa zbiory szkiców Prawo i literatura. Szkice (WN Scholar 2015, 2017).
Wojciech Sadurski jest profesorem na Uniwersytecie w Sydney i Uniwersytecie Warszawskim, a w trymestrze wiosennym 2018 również profesorem wizytującym w Yale Law School. Wykładał także w New York University School of Law, Cardozo Law School, Cornell Law School, National University of Singapore oraz na Uniwersytecie w Trydencie. Ostatnio opublikował książki: Constitutionalism and the Enlargement of Europe (OUP 2012), Equality and Legitimacy (OUP 2008) oraz Rights before Courts (Springer 2005, 2014). Obecnie pracuje nad książkami na temat kryzysu konstytucyjnego w państwach Europy Środkowej i Wschodniej, ze szczególnym uwzględnieniem Polski, a także konstytucyjnego rozumu publicznego.
Politykę społeczną zwykło się pojmować jako działalność państwa ukierunkowaną na podnoszenie standardu i jakości życia ludzi. Książka Lokalne obywatelstwo społeczne w polityce społecznej. Przykład wychowania przedszkolnego proponuje spojrzenie dopełniające tę perspektywę. W jego centrum jest zainteresowanie polityką społeczną jako zbiorem formalnych i nieformalnych zasad członkostwa we wspólnocie politycznej na poziomie lokalnym. Praca rozwija autorską koncepcję lokalnego obywatelstwa społecznego rozumianego jako status osób we wspólnocie politycznej, wyrażony w realnym dostępie do usług publicznych świadczonych w gminie. Jej zastosowanie w badaniach nad polityką wychowania przedszkolnego w Polsce ujawniło mechanizmy różnicowania pozycji obywateli między gminami i wewnątrz nich. Badania empiryczne zrealizowane w czterech miejscowościach pozwoliły przy tym stwierdzić, że wzorce lokalnego obywatelstwa społecznego w edukacji przedszkolnej przełamują dychotomie teoretycznych stanowisk – są specyficznym połączeniem ideału egalitaryzującego uniwersalizmu i koncepcji zespolenia uprawnień z określonymi obowiązkami rodzica-obywatela gminy.
Atutem książki jest jej temat – obywatelstwo społeczne. Aktualność tej problematyki w czasach wyłaniania się nowego ładu społeczno-politycznego oraz nowego, opartego na usługach społecznych (do których należy opieka przedszkolna) modelu polityki społecznej jest niekwestionowana. Zaletą opracowania jest też bez wątpienia przyjęte w pracy nowatorskie podejście do lokalnego obywatelstwa społecznego oraz przeprowadzona starannie analiza empiryczna. Choćby dla tych powodów warto podjąć lekturę książki intersującej nie tylko dla czytelników zajmujących się zawodowo tą problematyką,lecz także dla wykładowców i studentów polityki społecznej i innych nauk społecznych.
Z recenzji wydawniczej prof. UŁ dr hab. Jerzego Krzyszkowskiego
W tomie publikują:
Piotr Binder, Marta Bożewicz, Anna Cybulko, Anna Kurowska, Maria Theiss, Klaudia Wolniewicz-Slomka.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
