Ta książka przedstawia wiele niezwykłych, przeważnie niedawno zebranych faktów przekonujących, że poznawanie świata nie jest dziełem pojedynczego, izolowanego odeń umysłu. Funkcjonowanie umysłu pozostaje pod przemożnym wpływem zmiennych stanów bieżącego środowiska, stanów ciała, zamiarów i celów poznającego człowieka, a także tego, w co wierzą inni. Autorka z wielką erudycją porusza się wśród zdobyczy współczesnej psychologii społecznej i poznawczej oraz kognitywistyki, pokazujących wielorako rozumiane zakorzenienie umysłu w ciele, środowisku fizycznym i społecznym. Pisze w sposób jasny i zrozumiały, nie kryjąc swej fascynacji tematem, co udziela się czytelnikowi.
z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Bogdana Wojciszke
Książka Umysł uwolniony to przystępnie napisany, kompetentny przegląd badań i teorii wpisujących się w nurt ucieleśnionego poznania, zarówno w kontekście poznania społecznego, jak i badań bardziej podstawowych (tj. ucieleśnionej percepcji, języka itp). Autorka opisuje kolejno klasyczne ujęcia umysłu oparte na metaforze komputerowej, a następnie przedstawia argumenty za „uwolnieniem” umysłu, prezentując teorie i dowody empiryczne postulujące zakorzenienie poznania w działaniu, zakorzenienie poznania w ciele i zakorzenienie poznania w środowisku. Wszystko to napisane jest bardzo przekonująco, niemal perswazyjnie. Takiej pracy zdecydowanie na polskim rynku wydawniczym brakowało.
z recenzji wydawniczej dr. hab. Michała Wierzchonia
Aleksandra Szymków-Sudziarska – doktor psychologii, adiunkt w Zakładzie Psychologii Społecznej i Metodologii Badań przy sopockim wydziale Uniwersytetu SWPS. Jest członkiem Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Społecznej, Association for Psychological Science, European Association of Experimental Social Psychology oraz Human Behavior and Evolution Society. Współtworzy Laboratorium Psychologii Poznania Społecznego w obrębie sopockiego SWPS. Główne obszary zainteresowań badawczych: poznawcza psychologia społeczna, procesy ucieleśnionego i sytuowanego poznania, psychologia ewolucyjna.
Omawiana książka stanowi próbę kompleksowego, a zarazem ściśle naukowego zbadania uwarunkowań wyborów edukacyjnych związanych z podejmowaniem studiów wyższych w Polsce. Na polskim rynku jest to książka unikatowa i nowatorska ze względu na holistyczne ujęcie, rygor metodologiczny i zakres danych objętych badaniem. Warto również podkreślić, że zespół autorski, obejmujący, wraz z redaktorami naukowymi siedem osób, składa się z wybitnych badaczy rynku pracy i problemów edukacyjnych.
dr hab. Mikołaj Herbst
Pracę oceniam bardzo wysoko. Jestem przekonany, że będzie to publikacja chętnie wykorzystywana nie tylko przez ekonomistów, lecz także przez specjalistów zajmujących się systemem edukacji, rozwojem kapitału ludzkiego, politykami publicznymi i ogólnie rozwojem społeczno-ekonomicznym kraju. (…)
Cieszę się, że tematyka edukacyjna zainteresowała grono utalentowanych badaczy, w większości młodych jeszcze ekonomistów z czołowego ośrodka badań ekonomicznych w kraju, jakim jest niewątpliwie Wydział Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. (…)
W sferze edukacji zaangażowane są olbrzymie środki publiczne i prywatne. Poprawa efektywności ich wykorzystania to ważne zadanie dla ekonomistów. Temu służą między innymi wysokiej jakości badania naukowe. Omawiana książka wpisuje się w ten nurt badań i jest znakomitym osiągnięciem.
prof. dr hab. Jerzy Wilkin
Urszula Sztanderska – doktor habilitowany nauk ekonomicznych, profesor UW od 2002 roku, autorka i współautorka ponad 140 publikacji naukowych, głównie na temat funkcjonowania rynku pracy i jego związków z procesami makroekonomicznymi. Jej zainteresowania badawcze obejmują m.in.: bezrobocie, w tym zwłaszcza strukturalne, współzależność edukacji i rynku pracy, instytucjonalne uwarunkowania funkcjonowania rynku pracy, a od niedawna również ekonomię edukacji.
Gabriela Grotkowska – doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Katedrze Makroekonomii i Teorii Handlu Zagranicznego. Jest autorką ponad 60 krajowych i zagranicznych publikacji naukowych, kierowała kilkoma projektami badawczymi, a jej zainteresowania naukowe dotyczą w szczególności empirycznej analizy funkcjonowania rynku pracy, związków rynku pracy z otwarciem gospodarki, specyfiki sektora publicznego w kontekście zatrudnienia i wynagrodzeń, a także ekonomii edukacji i powiązań decyzji edukacyjnych z karierą zawodową.
Pozostali autorzy: Mikołaj Czajkowski, Tomasz Gajderowicz, Marek Giergiczny. Jerzy Mycielski, Leszek Wincenciak
Autorzy opracowania […] dokonali uzupełnienia, aktualizacji i uporządkowania kwestii istotnych dla współczesnego życia religijnego i duchowego, odwołując się do kategorii instytucjonalizacji i prywatyzacji, osłabienia czy zaniku tradycji oraz powrotu pluralizacji religii. Dokonywane przez nich wybory oraz ich badawcze konsekwencje można powiązać z dominującymi paradygmatami socjologii religii – sekularyzacyjnym, indywidualizacyjnym i rynkowym oraz strategią badań jakościowych.
W pracy zwrócono też uwagę na sposoby przystosowania się religii (chrześcijańskich i pozachrześcijańskich) do social becoming obserwowalnego w codziennych zdarzeniach oraz na wyłaniające się w tym procesie nowe, nierzadko hybrydalne lub zindywidualizowane kształty religijnych i duchowych orientacji oraz aktywności.
Monografia Religia wobec wyzwań współczesności z perspektywy nauk społecznych wychodzi naprzeciw wzrastającemu zapotrzebowaniu naukowemu na problematykę przeobrażeń współczesnego pola religijnego i duchowości oraz ich możliwości interpretacyjnych. Zamieszczone studia zaciekawiają i inspirują, przekraczając tradycyjne ramy polskiej socjologii religii i poszerzając zarazem zakres jej badawczych penetracji.
z recenzji dr hab. Marii Sroczyńskiej, prof. UKSW
Lustracja, teczki, rekompensata za doznane krzywdy, zbrodnie komunistyczne i nazistowskie, stosunki polsko-żydowskie, rozliczenie, przebaczenie, pojednanie, sprawiedliwość. Od kiedy Polska wkroczyła w 1989 r. na drogę demokratycznej transformacji, te związane z rozliczeniem trudnej przeszłości pojęcia były powtarzane dziesiątki razy. Co jednak znaczy rozliczenie z przeszłością? W jaki sposób radziły sobie z nim inne kraje i jak Polska prezentuje się na tym tle?
Niniejszy tom jest pierwszą częścią dwutomowego opracowania, zawierającego najważniejsze teksty na temat rozliczenia trudnej przeszłości w perspektywie polskiej i międzynarodowej. Zawarty w nim zbiór artykułów, w znakomitej części dotąd niepublikowanych po polsku, dostarcza wartościowego źródła do porównań polskiego procesu rozliczeń z dokonaniami innych krajów. Złożyły się na niego teksty Adama Czarnoty, Jona Elstera, Cynthii M. Horne, Samuela Issacharoffa, Martina Krygiera, Jarosława Kuisza, Tricii D. Olsen, Leigh A. Payne, Evy-Clarity Pettai, Vella Pettaia, Andrew G. Reitera, Istvána Réva, Wojciecha Sadurskiego, Ruti G. Teitel, Aviezera Tuckera i Karoliny Wigury.
Karolina Wigura jest adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i współdyrektorką programu „Knowledge Bridges: Poland – Britain – Europe” w St Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim, którego opiekunem naukowym jest Timothy Garton Ash. Szefowa Obserwatorium Debaty Publicznej „Kultury Liberalnej”. Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Stypendystka m.in. wiedeńskiego IWM i GMF. Opublikowała książkę Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki (WN Scholar 2011), wyróżnioną nagrodą im. J. Tischnera.
Jarosław Kuisz jest adiunktem na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i współdyrektorem programu „Knowledge Bridges: Poland – Britain – Europe” w St Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim, którego opiekunem naukowym jest Timothy Garton Ash. Redaktor naczelny istniejącego od 2009 r. polityczno-kulturalnego tygodnika internetowego „Kultura Liberalna”. Chercheur étranger associé w Institut d'histoire du temps présent w Paryżu. W latach 2016–2018 Marie Skłodowska-Curie Fellow w SAXO Institute na Uniwersytecie Kopenhaskim. Wydał m.in. książkę Charakter prawny porozumień sierpniowych 1980–1981 (Trio 2009) oraz wspólnie z Markiem Wąsowiczem dwa zbiory szkiców Prawo i literatura. Szkice (WN Scholar 2015, 2017).
Wojciech Sadurski jest profesorem na Uniwersytecie w Sydney i Uniwersytecie Warszawskim, a w trymestrze wiosennym 2018 również profesorem wizytującym w Yale Law School. Wykładał także w New York University School of Law, Cardozo Law School, Cornell Law School, National University of Singapore oraz na Uniwersytecie w Trydencie. Ostatnio opublikował książki: Constitutionalism and the Enlargement of Europe (OUP 2012), Equality and Legitimacy (OUP 2008) oraz Rights before Courts (Springer 2005, 2014). Obecnie pracuje nad książkami na temat kryzysu konstytucyjnego w państwach Europy Środkowej i Wschodniej, ze szczególnym uwzględnieniem Polski, a także konstytucyjnego rozumu publicznego.
Znakomita praca prof. Anny Młynarskiej-Sobaczewskiej, poświęcona nader ważnej i aktualnej problematyce prawa do kultury, oparta została na rozbudowanej bazie źródłowej, na którą składają się zarówno akty normatywne rangi międzynarodowej, regionalnej (w tym europejskiej) i krajowej, jak również judykaty – Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oraz sądów krajowych. Równocześnie w książce w ciekawy sposób ukazano bieżący stan badań i wyniki dyskusji naukowych dotyczących tytułowego zagadnienia w odniesieniu do najnowszej literatury światowej przedmiotu. Należy również nadmienić, że w toku wywodu Autorka przekonująco wsparła swoją argumentację ciekawą analizą porównawczą wybranych porządków prawnych państw europejskich.
z recenzji dr. hab. Jędrzeja Skrzypczaka, prof. UAM
Anna Młynarska-Sobaczewska – dr hab. nauk prawnych, profesor Instytutu Nauk Prawnych PAN. Przez wiele lat związana z Wydziałem Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, następnie z Instytutem Nauk Prawnych PAN, gdzie od 2016 r. kieruje Zakładem Prawa Konstytucyjnego i Badań Europejskich. Autorka publikacji z zakresu prawa konstytucyjnego oraz praw człowieka, m.in.: monografii Wolność informacji w prasie (2003), Autorytet państwa: legitymizacyjne znaczenie prawa w państwie transformacji ustrojowej (2010), a także licznych artykułów i fragmentów opracowań zbiorowych dotyczących prawa konstytucyjnego i praw człowieka.
Drugi tom Studiów nad strukturą społeczną wiejskiej Polski poświęcony jest relacjom między strukturą społeczną a przestrzenią: przestrzennemu zróżnicowaniu struktury społecznej z jednej strony i problemowi struktury społecznej jako cechy różnicującej przestrzeń z drugiej. Za kanwę rozważań autorom posłużyły pojęcia „przestrzeni przyswojonej” oraz „przestrzeni naznaczonej”. Struktura społeczna zostaje tu umieszczona w pewnej przestrzeni znanej, przyswojonej, którą można opisać za pomocą wielu znanych skądinąd cech. Struktura społeczna, a ściślej konkretny jej typ, określony przez specyficzny układ grup społeczno-zawodowych, potraktowana zostaje jako cecha przestrzeni, która ową przestrzeń definiuje i naznacza. Wskazuje tym samym obszary wiejskie zdominowane przez robotników, rolników oraz te, w których znaczący udział ma nowa klasa średnia. Wyróżnione typy struktury społecznej: rolniczy, robotniczy, inteligencko-robotniczy oraz mieszany są skorelowane z dynamiką procesów zmian opisanych w tomie pierwszym: dezagraryzacją, proletaryzacją oraz gentryfikacją. Typy struktury społecznej nie tylko są warunkowane przez dynamikę zmian, lecz również same tę dynamikę warunkują.
Warto podkreślić, że autorzy, stawiając problem zmian polskiej wsi, szukają równocześnie oceny stanu obecnego. (…) Każą zadać sobie pytanie, czy stan ten to stan przejściowy, czy też pewna nowa jakość i sposób obecności polskiej wsi w Polsce, w Europie. Książka przynosi ciekawe i nietrywialne wyniki – podane przy tym w kontekście porównawczym.
z recenzji prof. Jerzego Bartkowskiego
Cmentarz, do którego trudno dojechać, bo zawalił się most do niego prowadzący. Park, przez który codziennie idzie się na skróty po zakupy, nie wiedząc, że kiedyś teren ten znajdował się za bramami miasta. Podwórko, odgrodzone od świata zamkniętą ażurową bramą, przez którą przechodnie mogą zobaczyć macewy. Cmentarze wojenne, na których spoczywają obok siebie dawni wrogowie. Wszystkie te przestrzenie – będące zarazem świadectwem pamięci, jak i niepamięci – stały się przedmiotem interdyscyplinarnych badań przeprowadzonych przez Autorki. W ich efekcie powstała książka – rodzaj przewodnika po mieście, które przez wieki budowali wspólnie katolicy, protestanci i żydzi. O czym sami poznaniacy zdają się nie pamiętać…
Małgorzata Fabiszak – dr hab. prof. UAM, pracuje na Wydziale Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu; w latach 2012–2015 profesor wizytująca na Uniwersytecie Wiedeńskim. Jej zainteresowania badawcze skupiają się na dwóch nurtach: językoznawstwie kognitywnym i analizie dyskursu. W 2012 roku ukończyła Podyplomowe Studium Historii i Kultury Żydów w Polsce prowadzone w Instytucie Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Przez kilkanaście lat mieszkała w pobliżu Parku Kosynierów w Po-znaniu.
Anna Weronika Brzezińska – dr hab. etnolożka, pracuje w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jej zainteresowania badawcze skupiają się na zagadnieniach związanych z dziedzictwem kulturowym – jego społecznym postrzeganiu i ochronie, aktywizacją społeczności lokalnych i edukacją regionalną. Jest członkinią Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego oraz Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego. Mieszka w pobliżu Parku im. Gustawa Manitiusa w Poznaniu.
Transformacja oraz związana z nią nadzieja powrotu do Europy nie unieważniły problemów wynikających z położenia geograficznego – w pewnych wymiarach nawet je uwypukliły – nie unieważniły automatycznie wyzwań, przed którymi stoi warstwa wykształcona w półperyferyjnym kraju. Inteligencja, zarówno jako elita podtrzymująca pewien etos, jak i ogół osób wykształconych, może być uznana za stosunkowo trwały element polskiego społeczeństwa i jego kultury. Paradoksalnie jej istnienie jest zarówno oznaką nowoczesności (…), jak i cywilizacyjnego zapóźnienia.
Piotr Kulas, Paweł Śpiewak
Tezę o współczesnym zaniku inteligencji (ale bynajmniej nie o jej ostatecznej śmierci) rozumiem jako diagnozę zaniku pewnego systemu wartości, który nadawał pojęciu inteligencji znaczenie wraz z jej normatywnym aspektem. Moim zdaniem proces ten zaczął się już przed 1989 rokiem, choć oczywiście tę datę można uznać za symboliczną. Upadku inteligencji jako znaczącej kategorii społecznej upatrywałbym wcześniej, w dekadzie lat osiemdziesiątych, kiedy to Polacy zaczęli indywidualnie przystosowywać się do rzeczywistości, najpierw do niedoborów towarów, później do niedoborów środków.
Z recenzji wydawniczej Andrzeja Waśkiewicza
W kulturze współczesnej, w kulturze później nowoczesności, jesteśmy świadkami i uczestnikami przełomu w obszarze pamięci społecznej. I tak, wciąż mamy do czynienia z upamiętnieniami charakterystycznymi dla przednowoczesności i nowoczesności, czego wyrazem jest ciągłe wykorzystywanie symboliki religijnej jako nośnika pamięci, wznoszenie pomników czy odtwarzanie rytuałów obchodów rocznicowych. Coraz częściej jednak pamięć społeczna wyraża się w wielu nowych formach, stymulowanych nowymi technikami komunikacji, archiwizacji itp., ale też w działaniach wskazujących na nowe sposoby przeżywania przeszłości, oparte na zmysłowym (estetycznym) i emocjonalnym zaangażowaniu w performans, odtwarzającym to co było.
Mając na uwadze ciągłości i zmiany widoczne w obszarze pamięci społecznej, autorzy niniejszej monografii podjęli się dyskusji wokół starych i nowych form manifestacji pamięci. Czytelnik znajdzie tu zarówno teksty teoretyczne, jak i szczegółowe studia przypadku. Publikacja pokazuje całe spektrum starych i nowych form upamiętniania: od pomników, przez muzea i rytuały upamiętniające, po rekonstrukcje historyczne. Ponadto czyni to, odwołując się do upamiętnień różnych wydarzeń historycznych, Holocaustu, zbrodni katyńskiej, rzezi wołyńskiej, Powstania Warszawskiego i rzezi Woli czy Bitwy Warszawskiej 1920 roku.
W tomie publikują:
Kamila Baraniecka-Olszewska, Kamilla Biskupska, Zuzanna Bogumił, Małgorzata Głowacka-Grajper, Joanna Gubała-Czyżewska, Aleksandra Jarosz, Marta Karkowska, Zuzanna Maciejczak, Krzysztof Malicki, Barbara Markowska, Karolina Obrębska, Ewa Szczecińska-Musielak, Łukasz Skoczylas, Andrzej Szpociński.
Monografia autorstwa Izabelli Main zawiera bogate przypadki etnograficzne dotyczące doświadczeń Polek, które zamieszkały w Barcelonie, Berlinie oraz Londynie po akcesji Polski do Wspólnoty Europejskiej, w zakresie ich kontaktów ze służbą zdrowia na emigracji. Szczególnie fascynujące są rozważania odnoszące się do praktyk związanych z opieką medyczną nad kobietami ciężarnymi. Main opisuje nie tylko oferowane podejścia do zdrowia reprodukcyjnego w miastach emigracji oraz w Polsce, lecz także analizuje decyzje podejmowane przez ciężarne lub usiłujące zajść w ciążę Polki. Decyzje te motywowane są często w równym stopniu osobistymi preferencjami, jeśli chodzi o opiekę prenatalną, poród oraz połóg oraz sytuacją polityczną w Polsce, gdzie dostęp do pewnego rodzaju terapii jest ograniczony.
Bogaty detal etnograficzny osadzony jest w solidnie zanalizowanych ramach teoretycznych i obszernej literaturze przedmiotu. Książka Izabelli Main jest doskonałym wkładem do badań interdyscyplinarnych. Dużo w niej także obserwacji i analiz, które mogą się przydać zarówno praktykom medycznym — lekarzom, pielęgniarkom oraz położnym — jak i samym kobietom, które planują osiedlić się poza Polską. Jako antropologa stosowanego cieszy mnie także praktyczny zakres tej monografii.
Elżbieta M. Goździak
Research Professor
Institute for the Study of International Migration
Okazuje się, że większość badanych samotnych rodziców i osób długotrwale bezrobotnych uznaje, iż wskutek realizacji polityk warunkowego dochodu minimalnego i aktywnej integracji społecznej „z trudem utrzymuje się na powierzchni”. Podobnie oceniają te polityki pracujący biedni, z tym że dla nich korzystanie z pomocy społecznej jest trudniejsze z powodu instytucjonalnej bezwładności agend zaangażowanych w udzielanie wsparcia, reagujących bardzo zachowawczo na poszerzający się zakres zjawiska biedy wśród osób pracujących, zwanego in-work poverty. Zasadniczym problemem jest więc niemożność wyrwania się z biedy, sukcesem natomiast uniknięcie marginalizacji mającej postać bezdomności, ciężkich chorób, głodu, prostytucji, uzależnień, utraty najbliższej rodziny.
Odkrycie zjawiska „utrzymywania się na powierzchni” spowodowało, że (…) postanowiłyśmy użyć perspektywy sprawstwa do analizy położenia osób badanych. Zgromadzony materiał badawczy w szczególności dotyczy strategii życiowych – także tych odnoszących się do życia codziennego – trajektorii biedy, poczucia podmiotowości oraz opisu posiadanych przez rodziny zasobów i ich wykorzystywania. Perspektywa sprawstwa okazała się niezwykle owocna, ponieważ pozwoliła określić, jakie czynniki najbardziej ograniczają wydobywanie się z biedy.
Ze Wstępu
Praca włożona w powstanie tej książki budzi podziw. Trud Autorek sprowadza się do wieloaspektowych porównań sytuacji ludzi biednych i prób radzenia sobie z biedą w pięciu krajach europejskich (Niemcy, Wielka Brytania wraz ze Szkocją, Szwecja, Włochy i Polska). Instytucje delegowane do pomocy biednym versus potrzeby samych beneficjentów pomocy to podstawowa płaszczyzna owych porównań.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Hanny Palskiej
Rozprawa jest dziełem ambitnym, oryginalnym na polskim rynku wydawniczym. (…) Praca uwzględnia zarówno kwestię demokratycznego wymiaru współpracy (podejmowanie decyzji), jak i jej wymiaru ekonomicznego (koszty transakcyjne).
Największą wartość prezentowanych tu dociekań upatruję w próbie generalizacji motywacji i mechanizmu funkcjonowania międzygminnej współpracy terytorialnej (z uwzględnieniem różnych jej form) oraz prezentacji dwuwarstwowych uwarunkowań powstawania instytucji współpracy: jako procesu uwarunkowanego terytorialnie i procesu zachodzącego między organizacjami. Te pierwsze dotyczą rozważań w skali makro, a te drugie w skali mikro. Autorka rozpatruje zagadnienie współpracy samorządów, łącząc podejście geograficzne (terytorialne) i podejście instytucjonalne. Ma to doprowadzić do uchwycenia uwarunkowań kształtowania współpracy w różnych typach jej instytucjonalnych struktur.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Andrzeja Lisowskiego
Katarzyna Szmigiel-Rawska – adiunkt w Zakładzie Rozwoju i Polityki Lokalnej, na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Kierowniczka i uczestniczka krajowych i międzynarodowych projektów naukowych oraz projektów o charakterze doradczym dla organizacji rządowych i samorządowych. Autorka wielu artykułów i rozdziałów w książkach, a także autorka i redaktorka książek o tematyce zarządzania publicznego oraz współpracy samorządów w różnych sektorach.
Prezentowana książka zarówno w warstwie teoretycznej, jak i empirycznej reprezentuje wysoki poziom naukowy, który z jednej strony satysfakcjonuje profesjonalnych badaczy społecznych, a z drugiej – stawiając wysokie wymagania przed zainteresowanym problematyką pracy czytelnikiem – nie tworzy barier w upowszechnianiu wiedzy naukowej w opinii publicznej, dydaktyce i publicystyce.
z recenzji prof. dr. hab. Bogdana W. Macha
Opracowanie jest znaczącym wkładem do juwentologii, ponieważ pokazuje, że trudność osiągania dorosłości jako zjawisko społeczne wykracza poza Europę i Stany Zjednoczone Ameryki – dotyczy bowiem także Azji. Wartość rozprawy tkwi także w całościowym zamyśle diagnostycznym, rozległości omawianej problematyki – czytamy o źródłach kłopotów, czyli o zmianach systemów edukacyjnych, zmianach gospodarczych i rynku pracy, demografii oraz o konsekwencjach dotyczących aranżacji rodziny i w rezultacie o dopasowywaniu orientacji życiowych do skali wyzwań stojących przed młodymi ludźmi. Poznajemy wreszcie stosunek młodych dorosłych do zadań sfery publicznej i postawy wobec demokracji.
z recenzji dr. hab. Krzysztofa Koseły, prof. UW
Autorzy książki, pracownicy Instytutu Socjologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, związani także z Instytutem Rozwoju Wsi i Rolnictwa Polskiej Akademii Nauk, tworzą zespół realizujący projekty z zakresu socjologii edukacji i młodzieży. Podstawą niniejszej pracy są m.in. wyniki szeroko zakrojonych, międzynarodowych (ponadeuropejskich) badań własnych, które swym zasięgiem objęły dziewięć postkomunistycznych krajów. Poza Polską były to: Bułgaria, Łotwa, Niemcy wschodnie, Rosja, Rumunia, Węgry, a także Chiny i Wietnam.
Rada Unii Europejskiej to jeden z kluczowych organów decyzyjnych UE, a także złożona struktura społeczna. Autor przyjmuje perspektywę konstruktywistyczną i skupia się na aktorach uczestniczących w negocjacjach. Analizuje mechanizmy socjalizacji reprezentantów państw w organach Rady, mogące wpływać na sposób działania tych organów, przebieg procesu decyzyjnego, a w konsekwencji na treść przyjmowanych rozstrzygnięć.
Praca Kamila Ławniczaka ma na celu analizę procesu decyzyjnego w Radzie UE pod kątem zachodzących tam procesów socjalizacji. Ujęcie to (…) w Polsce nie zostało jeszcze spopularyzowane. (…) Autor czerpie z publikacji międzynarodowych, przybliżając wiele zagadnień teoretycznych polskiemu czytelnikowi.
Dr Kamila Pomorska
Kamil Ławniczak – doktor nauk społecznych w zakresie nauk o polityce, adiunkt w Instytucie Europeistyki Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Zainteresowania badawcze: teorie i metody nauki o stosunkach międzynarodowych i studiów europejskich; system polityczny UE, zwłaszcza procesy decyzyjne, legitymizacja i demokracja na poziomie ponadnarodowym.
Książka dla wszystkich, których ciekawi wpływ wielkich idei na politykę zagraniczną, a także polityczna geneza teorii naukowych. Realizm w nauce o stosunkach międzynarodowych to wnikliwa i ożywcza analiza najważniejszej bodaj tradycji namysłu nad polityką międzynarodową i państwem jako głównym jej aktorem, inspirującej szerokie grono praktyków i obserwatorów. Autor śledzi rozwój realizmu, wskazując z jednej strony na jego zakorzenienie w praktyce dziewiętnastowiecznej dyplomacji europejskiej, a z drugiej na dążenie do włączenia się w główny nurt dwudziestowiecznych nauk społecznych. To podwójne powinowactwo dostarcza realizmowi intelektualnego paliwa, staje się jednak również źródłem fundamentalnych sprzeczności.
Celem tej książki jest prezentacja i analiza twórczości Williama Sterna w kontekście programu badawczego nazywanego nową historią psychologii. Według ogólnej zasady tego programu badacz powinien poznać oryginalne źródła, a nie tylko interpretacje samych psychologów, którzy od dawna są uwikłani w określoną tradycję i przesądy naukowe. Stern znany był dotychczas wyłącznie jako twórca pojęcia ilorazu inteligencji. Jego prace i poglądy na temat wielu zagadnień ogólnych i szczegółowych pozostawały w zapomnieniu. Nowe podejście do historii psychologii pozwala na zasadniczą zmianę zarówno w opisie, jak i w ocenie naukowych dokonań Sterna.
Podjęta w książce próba nowego spojrzenia na problemy historii psychologii jest ważna dla samowiedzy metodologicznej i teoretycznej dzisiejszej psychologii. Z uwagi na jej przedmiotowe zróżnicowanie, wąską specjalizację i często mało komunikatywny język, zatrzymanie się choć na chwilę nad historią może pomóc psychologom w refleksji nad własną praktyką badawczą.
Kto i dlaczego podejmuje ryzykowną aktywność w świecie przyrody? Czy trzeba mieć odpowiedni temperament, zapotrzebowanie na stymulację, opracowane mechanizmy opanowywania stresu i zarządzania ryzykiem, czy tylko odpowiednią motywację i przygotowanie…. Na takie pytania można poszukiwać odpowiedzi w dziele Piotra Próchniaka.
(…)
Autor sprawia wrażenie pasjonata zarówno aktywności przygodowej, jak i badań psychologicznych skupionych na tej tematyce. Obszernie omawia zagadnienia związane z ryzykiem w świecie przyrody i motywacją do podejmowania tego typu aktywności. Opisuje modele i przedstawia teorie wyjaśniające rekreacyjną aktywność przygodową, raportuje istniejące badania na ten temat.
(…)
Książka zainteresuje psychologów, pedagogów, socjologów, osoby zajmujące się sportem i rekreacją oraz liczne rzesze ludzi kochających przyrodę. Nie jest to dzieło popularnonaukowe ale napisane jest przystępnie i stąd może trafić do wielu potencjalnych odbiorców.
fragmenty recenzji wydawniczej prof. dr. hab. P.K. Olesia
Piotr Próchniak, doktor psychologii. Jego zainteresowania naukowe dotyczą ciekawości, eksploracji i przetrwania ludzi w środowisku przyrody. Jest autorem dziewięciu monografii i kilkudziesięciu artykułów naukowych opublikowanych zarówno w polskich, jak i zagranicznych czasopismach psychologicznych. Współpracuje z pracownikami naukowymi Arctic University (Norwegia), prowadząc badania na temat postaw społeczeństw wobec środowiska przyrodniczego. Jest członkiem Adventure Tourism Research Association.
Justyna Pokojska w pełni przekonuje do podstawowego dla pracy założenia, że to charakter granicy decyduje o ładzie społecznym wśród mieszkańców pogranicza. W rozważaniach konsekwentnie sięga do wielu aspektów życia codziennego, poddając analizie cztery rodzaje relacji – rodzinne, religijne, sąsiedzkie i gospodarcze. Należy przy tym podkreślić, że każda z nich została potraktowana z uwzględnieniem wewnętrznego zróżnicowania.
z recenzji prof. dr. hab. Zbigniewa Kurcza
Prezentowana książka jest bogatym w warstwie empirycznej i oryginalnym studium funkcjonowania społeczności transgranicznych i pogranicznych, opartym na dobrej znajomości historii regionu, sprawnym wykorzystaniu teorii społecznej oraz gruntownych badaniach własnych (…). Mimo zachowania w pracy godnej pochwały rzeczowości i powściągliwości, Autorka zdradza w niej również fascynację regionem, będącym przedmiotem jej badań. Nie dostrzegam w tym bynajmniej uchybienia, uważam wręcz, że dzięki temu otrzymaliśmy pracę rzetelną, napisaną dodatkowo w sposób niebywale przystępny i zachęcający do lektury.
z recenzji dr. hab. Marcina Lubasia
Justyna Pokojska – socjolog, doktor nauk społecznych, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i koordynator programu Jobs & Skills for the Future w DELab UW. Dwukrotna stypendystka Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Pasjonatka badań terenowych. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół kwestii budowania i podtrzymywania tożsamości kulturowych i etnicznych, szczególnie w kontekście postępujących zmian cywilizacyjnych i technologicznych.
In the current book, the Author discusses the latest findings related to the theory of organisation, public management and inter-organisational collaboration. She identifies conditions and motivational patterns which increase the effectiveness of inter-organisational collaboration in the public safety management system. Using a methodology that integrates various concepts and approaches, she develops her own, innovative model of collaboration. She examines factors that impact her model’s efficiency, demonstrating that it is not only determined by legal regulations and procedures, but also by social, organisational and situational conditions.
“Publications such as this one, discussing a specific management system, are relatively rare in the field of inter-organisational collaboration. Therefore, the work by Katarzyna Sienkiewicz-Małyjurek deserves recognition.”
excerpt from a review by dr hab. Ewa Bogacz-Wojtanowska
Katarzyna Sienkiewicz-Małyjurek – Doctor of Economics with the specialisation in management sciences. Assistant Professor in the Institute of Management, Administration, and Logistics of the Faculty of Organisation and Management of the Silesian University of Technology. She specialises in public management, including theory of collaboration, coordination theory, and management systems and methods. She conducts research related to public safety management and crisis management. She is the author of many scientific articles and publications, among others: “Bezpieczeństwo publiczne. Zarys problematyki” [Public safety. An outline of the problematic aspects] (2nd edition – 2011; with Zygmunt T. Niczyporuk) and “Skuteczne zarządzanie kryzysowe” [Effective crisis management] (2015). A participant of international scientific conferences.
Niniejszy tom esejów stanowi kontynuację opublikowanego w 2015 r. zbioru Prawo i literatura. Szkice, poświęconego tematyce prawnej w literaturze polskiej XIX w. Tym razem przedmiotem analizy (…) stały się wybrane utwory literackie okresu międzywojennego. Podobnie jak w przypadku poprzedniego tomu staraliśmy się sięgać po różne gatunki (…) i tematykę w różny sposób odnoszącą się do rzeczywistości ówczesnej Polski. Mamy świadomość tego, że ta panorama nie jest kompletna, że brakuje w niej wielu ważnych autorów i ważnych utworów, ale wydaje się, że omówione przykłady dają dostatecznie dużo materiału do ogólniejszych spostrzeżeń dotyczących zarówno oceny prawa i jego roli w świadomości społecznej II Rzeczypospolitej, jak i sposobu traktowania prawa jako tworzywa literackiego, zrozumiałego i atrakcyjnego dla czytelników. Pamiętajmy przy tym, że czasy II Rzeczypospolitej to okres budowy od podstaw, w dramatycznych niekiedy okolicznościach, instytucji polskiej państwowości i ujednolicanego prawa. W dziełach literackich jak w lustrze, a niekiedy jak w krzywym zwierciadle zobaczyć możemy niebezpieczeństwa towarzyszące tym wielkim zadaniom.
Ze wstępu Marka Wąsowicza
Autorzy omawiają wątki prawne w utworach: Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, Witolda Gombrowicza, Juliusza Kadena-Bandrowskiego, Zofii Nałkowskiej, Adama Nasielskiego, Tadeusza Rittnera, Jerzego Szaniawskiego, Juliana Tuwima i Stefana Żeromskiego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
