Książka zawiera omówienie następujących kierunków filozoficznych: pozytywizm, pragmatyzm, marksizm, egzystencjalizm, filozofia życia, psychoanaliza, personalizm, neotomizm, fenomenologia, filozofia Heideggera, dekonstrukcjonizm.
Umieszczone na końcu noty biograficzne i bibliograficzne przedstawiają koleje życia i spis najważniejszych dzieł omawianych filozofów (między innymi: Avenarius, Bergson, Carnap, Comte, Derrida, Dewey, Dilthey, Engels, Freud, Heidegger, Husserl, James, Jaspers, Kierkegaard, Kuhn, Mach, Maritain, Marks, Mounier, Nietzsche, Peirce, Popper, Russell, Sartre, Schlick, Teilhard de Chardin, Wittgenstein, Wojtyła). Autor łączy rekonstrukcję współczesnych poglądów filozoficznych z analizą przesłanek i konsekwencji danego sposobu myślenia: dowiadujemy się, co twierdzi dany filozof, ale rozumiemy również, po co podejmuje swoje rozmyślania i dokąd go one prowadzą. Książka może pełnić funkcję podręcznika, ale można ją również potraktować jako wprowadzenie do samodzielnego czytania współczesnych tekstów filozoficznych lub jako podsumowanie już odbytych lektur.
Zamiarem autorów tej książki jest interdyscyplinarne spojrzenie na kapitał ludzki i kapitał społeczny, a także na ich związki z rozwojem regionalnym. Określenia kapitał ludzki używają chętniej ekonomiści, kapitał społeczny jest natomiast domeną socjologów. Jednak przekonanie o istotnej roli czynników niematerialnych w pobudzaniu rozwoju gospodarczego i społecznego sprawia, że oba terminy wykroczyły już dawno poza granice swoich dyscyplin i są intensywnie eksploatowane zarówno przez naukowców, jak publicystów, polityków czy działaczy społecznych.
Nie jest możliwe ani celowe przeprowadzenie ścisłej linii demarkacyjnej oddzielającej pojęcia kapitał ludzki i kapitał społeczny w kontekście rozwoju regionalnego. Warto się jednak zastanowić nad różnicami w ich genezie, teorii i sposobach pomiaru. Autorzy dokonuj ą pełnego przeglądu podstaw teoretycznych obu form kapitału, zarówno z socjologicznego, jak i ekonomicznego punktu widzenia. Podejmuj ą także próbę oszacowania wpływu zasobów kapitału ludzkiego i społecznego na osiągane dochody oraz tempo wzrostu gospodarczego polskich regionów.
Książka Anny Oleszkowicz jest pierwszą w języku polskim tak obszerną monografią poświęconą buntowi z punktu widzenia psychologicznych mechanizmów rozwojowych. O buncie mówi się często przy okazji różnych problemów wychowawczych, wskazuje jako oczywisty i trwały element relacji młodego człowieka ze społeczeństwem, ale niewiele jest opracowań, które w sposób pogłębiony i systematyczny omawiałyby jego rolę w procesie kształtowania tożsamości i indywidualności młodych ludzi wkraczających w dorosłość.
Na podkreślenie zasługują dwa wątki szerzej rozwinięte przez Autorkę od strony teoretycznej i poparte badaniami empirycznymi. Pierwszym z nich jest kwestia buntu wewnętrznego (nieujawnianego, tłumionego w sobie aktu sprzeciwu), który - jak potwierdzają badania -jest zjawiskiem w dużym stopniu negatywnym i niepożądanym z punktu widzenia korzyści rozwojowych młodego człowieka. Drugi wątek wskazuje na wiele pozytywnych, wręcz konstruktywnych i twórczych aspektów buntu młodzieńczego (związanych zarówno z jego przejawami, jak i funkcjami), co pozwala Czytelnikowi wyjść poza stereotyp buntu kojarzonego głównie z nieposłuszeństwem i krnąbrnością młodych ludzi.
Autorzy książki tworzą eklektyczne grono naukowców, dziennikarzy i prawników. Część z nich mieszka i pracuje w Polsce, inni w Wielkiej Brytanii i w Stanach Zjednoczonych. Łączy ich postrzeganie wzrostu siły Prawa i Sprawiedliwości jako konsekwencji, z jednej strony, globalnej zmiany polityczno-ekonomicznej, a z drugiej – charakterystycznego dla Polski powrotu do tradycyjnego języka konserwatywnego i narodowych mitów. Zamiarem autorów było zbadanie tego antyliberalnego zwrotu. Wystrzegali się przy tym patrzenia na badane zjawiska przez pryzmat mediów zachodnich, często obciążonych uprzedzeniami, czy też z perspektywy dyskursu antypisowskiego w Polsce. W rezultacie powstał zbiór esejów, w których powracają pewne idee, zdolne, miejmy nadzieję, sprowokować dyskusję w Polsce i za granicą. Dzięki temu uda się być może przekłuć niektóre z ideowych baniek, w których się często zamykamy w tej epoce „wojny kulturowej”.
Autorzy: Neal Ascherson, Tomasz Basiuk, Urszula Chowaniec, Dariusz Czaja, Jan Darasz, Jo Harper, Artur Lipiński, David Ost, Neal Pease, Brian Porter-Szűcs, Gavin Rae, Nicholas Richardson, Andrzej Rychard, Ewa Stańczyk, Agnieszka Stępińska, Joanna Średnicka.
"Chcemy przedstawić zrównoważony ogląd pokazujący zarówno pozytywne, jak i negatywne strony istnienia kooperatywnych aspektów nowych technologii. Do zjawiska podchodzimy w sposób neutralny, starając się zaprezentować coś więcej niż kolejny punkt widzenia na społeczeństwo współpracy osadzony w teorii krytycznej. Chcemy ponadto sformułować potencjalne przyszłe scenariusze rozwoju cyfrowej współpracy jako zjawiska społecznego. Skupiamy się przy tym na poszczególnych społecznościach, nie na perspektywie ogólnej. Poprzez omówienie nowych zjawisk społecznych i społeczności, których istnienie warunkują technologie współpracy, zamierzamy opisać pojawiające się praktyki współdziałania.
Aby lepiej zrozumieć prezentowane tu przykłady, korzystamy z koncepcji społeczeństwa współpracy: zjawiska polegającego na oddolnym i długotrwałym współdziałaniu w grupie, której członkowie i członkinie opracowali określone wzorce relacji dzięki współpracy zapośredniczonej przez technologię, a którego rola gwałtownie w ostatnich latach rośnie. Nie odrzucamy znacznego wpływu współpracy na kapitalizm, lecz wolimy podkreślić jej oddziaływanie także na inne obszary, jak kultura, intymność czy związki międzyludzkie".
Z Wprowadzenia
Jedną z najważniejszych, niedokończonych rewolucji we współczesnym świecie jest rewolucja godności: walka jednostek i grup o uznanie i respekt – niezależnie od religii, narodowości czy orientacji seksualnej. Autorka dowodzi, że rewolucja godności jest często dziełem małych, odważnych grup „humanistycznych renegatów”, od których zależy postęp moralny. Na nowo odczytuje polską rewolucję godności z lat 1976–1989: okres wyjątkowego „drugiego renesansu” w Europie, powrotu do ideałów godności, altruizmu, odwagi i współczucia. Pyta, jak wcześniejsze sposoby walki z autorytaryzmem mają się do XXI-wiecznych fejsbukowych rewolucji. Porównuje je z siłą przepływów cyfrowych, które napędzają współczesne „sieci oburzenia i nadziei”. Pokazuje, że rewolucja godności ma swego mrocznego sobowtóra: populizm, który obiecuje przywrócenie narodowej dumy i wielkości za cenę nowego autorytarnego zniewolenia.
Barbara GIZA
Piotr ZWIERZCHOWSKI
redakcja naukowa
tom 4 serii Polscy Krytycy Filmowi
Maria Kornatowska doskonale czuła ducha czasu, wychwytywała zmiany społeczne i obyczajowe, świetnie orientowała się we współczesnym życiu artystycznym, ale przede wszystkim wierzyła w kino, w jego magię i sztukę obrazu. Szukała w nim niejednoznaczności, nieoczywistości, tego, co ukryte. O niektórych filmach opowiadała, odsłaniała ich znaczenia, wychwytywała konteksty, tworzyła ich sensy, te najważniejsze (jak Federica Felliniego i Wojciecha Jerzego Hasa, jej dwóch wielkich filmowych miłości) były dla niej towarzyszami podróży w wędrówce przez kulturę, obraz i tajemnicę. Skupiamy się zaledwie na kilku tematach, motywach przewodnich jej twórczości, które jednak pozwalają pokazać wnikliwość interpretacyjną, zanurzenie w kulturze, kunszt pisarski, nie tylko krytycznofilmową osobowość. Maria Kornatowska oferowała czytelnikowi styl i nieoczywistość spojrzenia. Bezbłędnie odczytywała światy kulturowych znaczeń, także je tworzyła. Miała wszystkie te cechy, które sprawiają, że krytyk staje się autorem, kimś, kto kreuje świat tak samo jak artysta.
Kolejne tomy serii dotyczyć będą innych ważnych dla polskiej krytyki filmowej postaci, m.in. Jerzego Płażewskiego, Bolesława Michałka, Krzysztofa Teodora Toeplitza, Zygmunta Kałużyńskiego. Zamiarem redaktorów jest naszkicowanie obrazu krytyki oraz zrekonstruowanie roli, jaką niegdyś odgrywała. Być może okaże się to pomocne dla podjęcia dyskusji o specyfice, funkcji, a nawet zasadności istnienia krytyki filmowej w dzisiejszej rzeczywistości.
W tomie publikują:
Barbara Giza, Alicja Helman, Annette Insdorf, Karol Jachymek, Małgorzata Jakubowska, Katarzyna Mąka-Malatyńska, Anna Osmólska-Mętrak, Agnieszka Polanowska, Małgorzata Radkiewicz, Grażyna Stachówna, Monika Talarczyk, Piotr Zwierzchowski.
W psychologii wyróżnia się trzy możliwe przyczyny zadowolenia z pracy. Po pierwsze, środowisko. Jeżeli w pracy są jasno postawione cele, systematyczne wsparcie przełożonego i współpracowników, a także poczucie kontroli nad realizowanymi zadaniami – wówczas będziemy czuli się w niej lepiej. Po drugie, człowiek. Jeżeli pracownik posiada przykładowo wyższe kompetencje transferowalne, które dotyczą ogólnych relacji międzyludzkich i organizacji pracy własnej (potocznie nazwane kompetencjami „miękkimi”), to spostrzega swoją pracę bardziej pozytywnie niż pracownik o niskim poziomie tych kompetencji. Po trzecie, dopasowanie, czyli interakcja obu powyższych przyczyn. Twierdzi się, że „nie ma ludzi idealnych, lecz są ludzie idealni dla siebie”. Okazuje się, że analogicznie jest z pracą.
Książkę Agaty Jastrzębowskiej wziąłem do ręki z zaciekawieniem. Wypełnia ona lukę publikacyjną w dorobku polskiej psychologii pracy i organizacji, jaka istnieje na styku dwóch obszarów tematycznych: dopasowania do rynku pracy i kompetencji. (…) W dobie wszechobecnej globalizacji, która raczej faworyzuje dopasowanie człowieka do pracy, wzmiankowana na początku książki idea dopasowania pracy do człowieka (ang. job crafting) w jej treści ustępuje, zgodnie z dominującym duchem globalizacji, idei dopasowania człowieka do stanowiska pracy.
dr hab. Romuald Derbis, prof. Uniwersytetu Opolskiego
Monografia poświęcona jest dopasowaniu kompetencyjnemu. Moim zdaniem jest to temat ważny i aktualny, gdyż w każdej współczesnej organizacji działy zarządzania zasobami ludzkimi próbują praktycznie odpowiedzieć na wiele pytań dotyczących kompetencji pracowników bądź kandydatów na pracowników. Jednocześnie tysiące ludzi na różnych etapach kariery próbują oszacować i rozwijać swoje kompetencje zawodowe, aby znaleźć się w bardziej uprzywilejowanej sytuacji na rynku pracy.
dr hab. Sylwiusz Retowski, prof. Uniwersytetu SWPS
Agata Jastrzębowska – psycholożka społeczna, adiunktka na Wydziale Psychologii w Warszawie SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego, oraz ewaluatorka w Interdyscyplinarnej Szkole Doktorskiej tej uczelni. Koordynuje program ministerialny „Doktorat wdrożeniowy”, w którym łączony jest wymiar naukowy i praktyczny doktoratu. Wcześniej przez kilka lat zajmowała się monitoringiem karier absolwentów. Obecnie członkini Mobility Research Group Uniwersytetu SWPS, a także Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Społecznej oraz Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Organizacji.
Książka wydana wspólnie z Niemieckim Instytutem Historycznym w Warszawie jako 25 tom serii Klio w Niemczech
„Historia wizualna” definiowana jest na wiele sposobów. W tej książce oznacza nowe możliwości uprawiania historii związane ze współczesną ekspansją obrazów. W jaki sposób dostępność fotografii, filmów, cyfrowych archiwów wizualnych wpływa na pracę historyków? Jakie możliwości otwierają przed nimi źródła wizualne? Jak obrazy oddziałują na narracje historyczne? Zebrane tu teksty przedstawiają stanowiska dziesięciorga niemieckich uczonych, którzy szukają odpowiedzi na te pytania. Z różnych perspektyw przyglądają się oni wykorzystywaniu obrazów w pracy historyków, wskazując potencjał historii wizualnej i związane z nią zagrożenia. Autorzy publikowanych prac to przedstawiciele różnych pokoleń niemieckiej historiografii. Są wśród nich teoretycy i praktycy, historycy epok dawniejszych i współczesnych. Łączy ich poszukiwanie nowych metod badawczych i nowych sposobów objaśniania przeszłości. Uważają, że historię można nie tylko opowiedzieć, ale i pokazać.
Autorzy: Horst Bredekamp, Martina Heßler, Jens Jäger, Judith Keilbach, Habbo Knoch, Gerhard Paul, Bernd Roeck, Magdalena Saryusz-Wolska, Heike Talkenberger, Annette Vowinckel, Rainer Wohlfeil
Seria „Klio w Niemczech” to projekt przekładowy Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie. Prezentuje ona polskim czytelnikom najciekawsze prace i dokonania współczesnej historiografii niemieckiej na tle szerszego kontekstu europejskiego. W serii ukazują się książki poświęcone różnym zagadnieniom historii Europy środkowo-Wschodniej – w szczególności Polski i Niemiec. Publikowane są także prace metodologiczne i przekrojowe.
Otrzymaliśmy bardzo potrzebną monografię o Rohingya – jednej z najbardziej prześladowanych i umęczonych społeczności na świecie, milionie ludzi bez domów i ziemi, których żaden kraj nie chce przyjąć. Jest to równocześnie uniwersalna opowieść o dwóch „izmach” – kolonializmie i nacjonalizmie – które doprowadziły do obecnej tragedii. Powstawanie granic i narodziny narodów są niezwykle fascynujące, ale bywają też bolesne, pełne nienawiści i przemocy. I świadomość tego jest nam dziś bardzo potrzebna. Nie tylko w Azji.
Agnieszka Lichnerowicz
W 2017 roku armia birmańska doprowadziła do ucieczki z Birmy ponad 700 tys. muzułmanów Rohingya. W jednej z największych katastrof humanitarnych ostatnich lat doszło do czystki etnicznej, zbrodni przeciw ludzkości, a może nawet do ludobójstwa. Kim są Rohingya, dlaczego wzbudzają taką nienawiść i czemu stali się kolektywnym kozłem ofiarnym? W prezentowanej książce znajdziemy odpowiedzi – pozornie proste, a w istocie niesamowicie złożone – na te i wiele innych zasadniczych pytań związanych z Rohingya. Członkowie tej społeczności są muzułmanami i są prześladowani – to właściwie jedyne dwa fakty niepodlegające dyskusji. Reszta jest przedmiotem zażartych sporów, a ich wynik decyduje o losie ponadmilionowej wspólnoty.
Książkę wzbogacają poruszające zdjęcia autorstwa Marcina Zaborowskiego. Ukazują one ludzki wymiar tragedii Rohingya i są ważnym świadectwem dopełniającym chłodną analizę naukową przedstawioną w wywodzie pracy.
Dr Michał Lubina – adiunkt w Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor kilku książek dotyczących Birmy, w tym m.in. Birma (Warszawa 2014), Pani Birmy Aung San Suu Kyi. Biografia polityczna (Warszawa 2015), a także The Moral Democracy. The Political Thought of Aung San Suu Kyi (Warszawa 2019).
W kwestii uwarunkowań orientacji seksualnej czy też różnych aspektów funkcjonowania osób z grup mniejszościowych zgromadzono dotychczas dużo danych naukowych. To właśnie one, a nie mityczny spisek lobby LGBTQ+, były podstawą do depatologizacji i demedykalizacji orientacji nieheteronormatywnych w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. To właśnie one pokazały orientację seksualną jako jedną z podstawowych składowych zróżnicowania człowieka.
ze wstępu
Książka stanowi wartościowy wkład do literatury naukowej poświęconej orientacji seksualnej i funkcjonowaniu osób nieheteronormatywnych. Jest obszernym i usystematyzowanym źródłem wiedzy dla naukowców prowadzących badania w obszarze seksualności człowieka, jak również klinicystów, którzy niosą pomoc terapeutyczną osobom doświadczającym trudności w związku z ich tożsamością i orientacją seksualną. Książka może być zatem adresowana nie tylko do lekarzy, psychologów i psychoterapeutów, lecz także do studentów kierunków biomedycznych i humanistycznych.
prof. CMKP dr hab. med. Michał Lew-Starowicz
fragment recenzji
Zaletą książki jest bardzo rzetelna analiza teoretyczna, oparta na znajomości literatury przedmiotu, obficie i trafnie cytowanej. Przy czym analiza ta wynika z głębszej refleksji i długotrwałej pracy nad obszarem związanym z orientacją seksualną, a nie przypadkowego zestawienia posiadanych informacji.
prof. dr hab. Maria Beisert
fragment recenzji
W tomie publikują:
Dominik Adamek, Michał Brol, Dominika Bulska, Małgorzata Chrupała-Pniak, Wojciech Łukasz Dragan, Monika Folkierska-Żukowska, Katarzyna Grunt-Mejer, Grzegorz Iniewicz, Joanna Mizielińska, Anna Niebudek, Karolina Ogarek-Szulc, Agata Stasińska, Mikołaj Winiewski, Ewa Wojtyna.
Książka Grażyny Michałowskiej wypełnia dotkliwą lukę w dotychczasowej literaturze przedmiotu i może liczyć na stosunkowo szeroki krąg czytelników. Zaspokaja bowiem oczekiwania studentów stosunków międzynarodowych, a ponadto wychodzi naprzeciw potrzebom wielu specjalistów z dziedziny oświaty, nauki, kultury, komunikowania i informacji, profesjonalnie zainteresowanych różnymi aspektami funkcjonowania UNESCO. Zaciekawi też osoby zajmujące się działalnością tytułowej organizacji z uwagi na realizowane w Polsce programy pod jej auspicjami, w których uczestniczą uczelnie i instytucje oraz ściśle współpracujące z nią resorty oświaty i kultury.
z recenzji prof. zw. dr. hab. Janusza Symonidesa
Grażyna Michałowska – profesor doktor habilitowana w Katedrze Dyplomacji i Instytucji Międzynarodowych na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalizuje się w międzynarodowych stosunkach kulturalnych, prawie międzynarodowym i międzynarodowej ochronie praw człowieka. Prowadzi też dydaktykę w tych dziedzinach. Autorka licznych publikacji, takich jak: Zmienność i instytucjonalizacja międzynarodowych stosunków kulturalnych (Warszawa 1991), Ochrona praw człowieka w Radzie Europy i Unii Europejskiej (Warszawa 2007), Problemy ochrony praw człowieka w Afryce (Warszawa 2008) oraz Kultura w stosunkach międzynarodowych (współred. nauk., t. I i II – Warszawa 2013, 2014).
Termin „marginalizacja” przyjęty w tytule pracy został zainspirowany pośrednio pracami Z. Baumana wprowadzającego kategorię „ludzi odpadów”. Określenie to jest dość dosadne, trudne do oswojenia, ale jednocześnie staje się klamrą spinającą te sytuacje, w których może się znaleźć każda jednostka i grupa, często z przyczyn niezawinionych, wynikających z mechanizmów funkcjonowania w epoce ponowoczesnej. Patrząc z tej perspektywy, zmarginalizowanym będzie ubogi, bezrobotny, imigrant, uchodźca, kredytobiorca mający problemy ze spłatą kredytu i zagrożony zabraniem mu całego dorobku przez bank, ale i osoba niepełnosprawna czy każdy, kto z różnych przyczyn znalazł się poza nawiasem społecznym, bez względu na pochodzenie, wykształcenie czy status społeczny i ekonomiczny.
Ze wstępu
Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, czym jest marginalizacja społeczna, a także jak jej przeciwdziałać. Jest wartościowa zarówno ze względu na przytoczone zagadnienia definicyjne, jak i z uwagi na dobre umiejscowienie tematyki w socjologicznej teorii problemów społecznych i kryminologicznej koncepcji profilaktyki społecznej.
dr hab. Eugeniusz Moczuk, prof. PRz
Autorki wykazały się erudycją, pracowitością i systematycznością w prezentacji swojej wizji zagadnienia marginalizacji (...). Praca z pewnością wzbogaci wiedzę o marginalizacji potrzebną decydentom, politykom społecznym i politykom miejskim, planistom społecznym i studentom.
dr hab. Krzysztof Czekaj, prof. ndzw. UP
Obecność plakatów wyborczych jest elementem rytuału demokracji. Należą one do współczesnej ikonosfery, są traktowane jako irytujący, ale konieczny rekwizyt demokratycznego spektaklu. Czas ich życia w przestrzeni publicznej jest krótki – pojawiają się w kampaniach wyborczych zaledwie na kilka tygodni. Po ich zakończeniu są usuwane przez nadawców (zgodnie z przepisami powinno to nastąpić w ciągu 30 dni od ogłoszenia wyniku wyborów), zaklejane następnymi reklamami albo zdzierane w części bądź w całości przez konkurencję polityczną lub publiczność.
Ze wstępu
Autorka stara się nie tracić z pola widzenia głównej idei, iż świat, w którym żyjemy, jest rzeczywistością nastawioną na interpretację, a więc sens semiosfery wynika z wzajemnego sprzężenia nadawczo-odbiorczego teksto-obrazów, wśród których upływa nasze życie zwane „uczestnictwem w kulturze”.
Z recenzji prof. Wojciecha Burszty
Autorka poddaje analizie zarówno znaki i symbole graficzne obecne na plakatach, jak ich język. Zwraca uwagę ,że ów „test wyborczy” podlegał ewolucji wraz ze zmianami zachodzącymi w demokratycznym życiu publicznym. Od odwołań do najszerszej wspólnoty narodowej, której desygnatem była odmieniana w 1989 r. przez wszystkie przypadki „Polska”, poprzez wyodrębnienie stanowisk poszczególnych sił politycznych reprezentujących konkretne wartości i wskazywanie ich wroga, do komunikatów maksymalnie ogólnych, nastawionych na pozyskanie jak najszerszego poparcia dla haseł, które trudno zakwestionować.
Z recenzji dr. hab. Jana Skórzyńskiego
Książka Krystyny Skarżyńskiej jest obszernym studium przedstawiającym wyniki jej badań nad społeczeństwem polskim prowadzonych na przestrzeni ostatnich 30 lat.
Prezentowane badania pozwalają zrozumieć jak myśli, odczuwa i działa społeczeństwo polskie, a także jak owo myślenie, odczuwanie i działanie ewoluowało w ciągu ostatnich kilku dekad. Dla recenzenta szczególnie interesująca była lektura fragmentów przedstawiających koncepcje „fałszywej powszechności”, „kolektywnego narcyzmu” i „narodowej wiktymizacji”; odróżnienie różnych typów instytucji, do których ma się (bądź nie) zaufanie; czy zawierających porównanie różnych typologii pojmowania wolności. Bardzo instruktywna jest też empiryczna operacjonalizacja takich zjawisk jak społeczny darwinizm, typy przywiązania w relacjach rodzice–dzieci, moralność i sprawczość, problemy tożsamości.
Książka może i powinna być ważna i interesująca dla kilku grup czytelników. Po pierwsze, dla badaczy i studentów z różnych dyscyplin nauk społecznych. Po drugie, dla przedstawicieli świata polityki, różnych instytucji i stowarzyszeń społeczeństwa obywatelskiego oraz mediów. Po trzecie, dla różnych kręgów tzw. szerszej publiczności, zwłaszcza tej zainteresowanej tym, co się dzieje w społeczeństwie polskim oraz kondycją psychiczno-społeczną współczesnych Polaków.
fragment recenzji
prof. dr. hab. Marka Ziółkowskiego
Krystyna Skarżyńska – profesor psychologii, po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Warszawskim związała się zawodowo z tą uczelnią i tam zdobywała kolejne stopnie naukowe i tytuł profesora. Od roku 1982 pracowała w Instytucie Psychologii PAN (dziś jest członkiem jego Rady Naukowej), a od powstania Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej (obecnie Uniwersytet SWPS) podjęła pracę także na tej uczelni. W latach 1997–2001 była prorektorem ds. naukowych, do 2019 r. kierowała Katedrą Psychologii Społecznej. Specjalizuje się w badaniu potocznych przekonań i postaw. Jest autorką ponad 200 artykułów naukowych w czasopismach polskich i międzynarodowych oraz kilkunastu książek, m.in.: Spostrzeganie ludzi (1981), Psychospołeczne aspekty decyzji alokacyjnych (1986), Konformizm i samokierowanie jako wartości. Struktura i funkcje (1992), Człowiek a polityka. Zarys psychologii politycznej (2005). Pod jej redakcją (lub współredakcją) naukową ukazały się książki, opisujące i próbujące wyjaśnić ważne dla polskiej demokracji zjawiska i postawy społeczne, m.in.: Psychologia polityczna (1999), Demokracja w Polsce. Doświadczanie zmian (2005), Understanding social change. Political psychology in Poland (2006), Między przeszłością a przyszłością. Szkice z psychologii politycznej (2009), Między ludźmi… Oczekiwania, interesy, emocje (2012).
Wyniki badań naukowych z zakresu psychologii społecznej i politycznej popularyzuje (np. w Charakterach czy Zwierciadle) i wykorzystuje w tekstach publicystycznych, wywiadach, a także komentując aktualne wydarzenia społeczno-polityczne w wolnych mediach: Gazecie Wyborczej, Polityce, Newsweeku, Znaku, Dialogu i w radiu TOK-FM.
Prezentowana książka wypełnia ważną lukę w polskiej literaturze poświęconej problematyce pracy i prekaryzacji zatrudnienia młodych. Jest to pierwsza polskojęzyczna monografia poświęcona w całości temu zagadnieniu […]. Na uznanie zasługuje bogactwo podjętych wątków badawczych, zarówno jeśli chodzi o metodologię (połączenie analiz jakościowych, ilościowych i badań porównawczych), jak i analizowane aspekty sytuacji życiowej badanych (proces wchodzenia w dorosłość, partycypacja polityczna, migracje, doświadczenie płciowości, autoidentyfikacja klasowa i inne) […]. Cenna poznawczo jest również podjęta przez Autorów konceptualizacja prekaryjności dokonana na użytek prezentowanych badań, zwłaszcza z uwagi na trudności związane z definiowaniem i operacjonalizacją tego zjawiska.
z recenzji dr hab. Anny Kiersztyn
Na polskim rynku naukowym książka Oswajanie niepewności z pewnością ma charakter unikatowy, należy bowiem do nielicznych, które w tak pogłębiony sposób podejmują problem radzenia sobie przez młodych prekariuszy w Polsce i w Niemczech ze złożoną sytuacją permanentnej niepewności nie tylko zresztą na rynku pracy […]. Bardzo bogate i różnorodne źródła empiryczne oraz zaawansowane sposoby opracowywania danych jakościowych i ilościowych, głównie w oparciu o realizowany projekt badawczy o charakterze międzynarodowym, dowodzą wysokiej skuteczności i zasadności łączenia studiów literaturowych ze studiami empirycznymi prowadzącymi do udanej realizacji celu pracy.
z recenzji prof. dr hab. Danuty Walczak-Duraj
Książka składa się z 11 rozdziałów, poświęconych problematyce ciała i cielesności i ich znaczenia w relacji dziecka z rodzicami. Redaktorką naukową tomu jest profesor Katarzyna Schier, psycholog i psychoterapeutka, twórczyni wielu publikacji naukowych, wieloletni pracownik Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego.
Autorki, osoby zawodowo zajmujące się psychologią kliniczną dziecka, zaprezentowały zarówno wyniki własnych badań empirycznych, jak też opracowania o charakterze klinicznym, ilustrowane przykładami. Kilka tekstów opisuje bezpośrednio relację matka-dziecko i dziecko-matka, inne podejmują ten problem nie wprost, odwołując się do obrazu opiekuna w umyśle osoby dorosłej, czyli mają charakter retrospektywny. Tytuł książki "Samotne ciało..." odwołuje się do tezy, zgodnie z którą dziecko może doświadczać samotności nie tylko w aspekcie psychicznym, lecz także fizycznym.
Książka pod redakcją prof. dr hab. Katarzyny Schier, o wymownym tytule "Samotne ciało. Doświadczenie cielesności przez dzieci i ich rodziców", podejmuje niezwykle istotny problem relacji pomiędzy ciałem a psychiką oraz jej związku z wczesnodziecięcymi doświadczeniami człowieka. (...) Autorki rozdziałów omawiają związki cielesności i sposobu jej doświadczania z wczesnodziecięcą relacją dziecka z opiekunami, odnosząc się spójnie teorii przywiązania Johna Bowlby'ego, jej modyfikacji i poszerzeń oraz wybranych teorii psychodynamicznych, m.in. teorii separacji - indywidualizacji Margaret Mahler. Jak wskazuje we wstępie Profesor Schier, zespół odwołuje się "do tezy na temat tego, że umysł dziecka powstaje w relacji z rodzicem, to znaczy, że uwewnętrzniane są tysiące epizodów interakcyjnych mających miejsce w kontakcie dziecka z opiekunem".
z recenzji dr hab. Anny Cierpki
Celem książki jest analiza zmian zachodzących w handlowym wymiarze globalnego zarządzania gospodarczego.Autorzy odnieśli się do wybranych aspektów funkcjonowania światowego systemu handlu, dokonując oceny ich funkcjonalności oraz odnosząc się do związanych z nimi wyzwań. W kolejnych częściach opracowania omówiono m.in.: kwestię kryzysu idei globalnego zarządzania gospodarczego, problematykę postępującej dysfunkcjonalności Światowej Organizacji Handlu oraz zagrożeń dla wielostronnego systemu handlowego, wybrane aspekty regulacji handlu rolnego i przeszkody dla rozwoju handlu światowego, a także zagadnienia zależności między handlem międzynarodowym a rozwojem społeczno-gospodarczym na przykładzie inicjatywy Aid for Trade i specyfikę handlu produktami wiedzy.
Prezentowana książka jest niewątpliwie cennym wkładem do dorobku polskich badaczy stosunków międzynarodowych. Na rynku krajowym brakowało bowiem dotychczas opracowania przedstawiającego wielowątkowy aspekt globalnego zarządzania w odniesieniu do handlu. Z uwagi na to, że jest to problem kluczowy dla współczesnego świata, na ustaleniach autorów skorzystają wszyscy zainteresowani współczesnymi zjawiskami globalnymi oraz stosunkami międzynarodowymi we współzależnych obszarach – gospodarczym, politycznym i społecznym. Klarowny język i przejrzysta struktura poszczególnych rozdziałów sprawiają, że lektura będzie przystępna nie tylko dla osób zajmujących się naukowo i zawodowo wymienionymi zagadnieniami, lecz także dla szerszego grona czytelników.
z recenzji dr hab. Pauliny Matery, prof. UŁ
Celowość podjętej przez autorów problematyki badawczej – zarówno w wymiarze poznawczym, jak i praktycznym, a także biorąc pod uwagę stan i kierunki rozwoju gospodarki światowej oraz zarządzania nią – należy ocenić bardzo wysoko.
Autorzy nie ograniczyli się wyłącznie do wąsko postrzeganego, „technicznego” opisu problemu (podejścia deskryptywnego), lecz skonstruowali ciekawe i przydatne do przemyśleń i dyskusji wnioski, oceny oraz prognozy. Udało im się połączyć sferę rozważań teoretycznych ze sferą empiryczną, co uznać należy za zabieg udany i zasługujący na aprobatę. Książka stanowi solidną analizę naukową, świadczącą o dużej wiedzy, doświadczeniu zawodowym i rzetelnym warsztacie badawczym jej autorów.
z recenzji dr. hab. Macieja Walkowskiego, prof. UAM
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
