Pasjonująca opowieść o starych polskich płytach o fonografii z dawnych czasów, która postrzegana najpierw jako prymitywna technicznie ciekawostka, dzięki nieustannemu rozwojowi procesu zapisywania i odczytywania dźwięku, doskonaleniu urządzeń i zwiększającej się roli reżysera, stała się potężnym narzędziem XX-wiecznej kultury, umożliwiła bowiem powstanie kultury masowej. Bez fonografii i stworzonych przez nią warunków do reprodukcji muzyki, kultura masowa nie mogłaby powstać. Pierwsze nagrania, utrwalone na wałkach fonograficznych i płytach akustycznych, są też jedynymi bezpośrednimi dokumentami minionej epoki artystycznej. Sztuka wykonawcza była do chwili wynalezienia sposobu zapisu i odczytu dźwięku ulotna, dostępna tylko aktualnym słuchaczom. Jej wcześniejsza historia to jedynie opis wrażeń uczestników "żywego" wykonania podczas koncertu. Katarzyna Janczewska-Sołomko z niezwykłym znawstwem wytrawnego badacza, ale i z pasją prawdziwego entuzjasty starych nagrań, opowiada historię polskiej fonografii do dwudziestolecia międzywojennego. Książka do przeczytania dla każdego audiofila i nie tylko
Stanisław Moniuszko (18191872) kompozytor, dyrygent, pedagog, twórca słynnej Halki, Strasznego dworu i Hrabiny oraz blisko trzystu pieśni zawartych w Śpiewnikach domowych. Jego twórczość operowa i pieśniarska ma ogromną wagę dla muzyki polskiej i umuzykalniania polskiego społeczeństwa. Lecz nie są to jedyne wybitne jego utwory. Mniej znana muzyka kantatowa, religijna czy fortepianowa wciąż czeka na wyjście z niesprawiedliwego cienia jego słynniejszych dzieł. Spojrzenie Ignacego Zalewskiego na postać Moniuszki odkrywa w sposób pozbawiony patosu i zastałych etykiet czy uprzedzeń ciekawego człowieka i interesującego kompozytora. Autor przenosi go z niedostępnego cokołu ojca opery narodowej na grunt codziennego życia, kreśląc jego przekonujący portret m.in. przy pomocy listów i tekstów z epoki. Wsłuchuje się także w głosy najnowszych biografów, niuansujących sylwetkę kompozytora.
"Flashback. Rozmawiają Elżbieta Sikora i Krzysztof Stefański" to druga publikacja z reaktywowanej po latach serii "Ludzie Świata Muzyki"."Flashback" oznacza nie tylko wspomnienie - to także tytuł utworu Elżbiety Sikory, który był dla niej swoistym powrotem do minionych czasów. A echa przeszłości rozbrzmiewające w rozmowie Elżbiety Sikory i Krzysztofa Stefańskiego składają się na barwny portret kompozytorki. Artystka wspomina, jak los rzucił jej rodzinę ze Lwowa nad Bałtyk, opowiada o młodzieńczych podróżach autostopem po całej Europie, o reżyserii dźwięku, o poznawaniu w Paryżu tajników muzyki elektroakustycznej, o założeniu grupy KEWprzecierającej szlaki dla muzyki nowoczesnej w Europie Środkowej, o nauczaniu kompozycji, o tym, jak pojawienie się komputerów wpłynęło na tworzenie muzyki, jak powstawała opera "Madame Curie" i o wielu innych ciekawych sprawach. Historia życia i twórczości wybitnej kompozytorki spisana przy herbacie i jagodziankach jest ciepła niczym gościnny dom.
Constantin Floros jest jednym z pionierów przezwyciężenia formalistycznego paradygmatu analizy muzycznej. Stworzył teoretyczne podwaliny "muzycznej egzegetyki" i przedstawił interpretacje, które trwale zmieniły obraz muzyki XIX i XX wieku.W książce "Człowiek, miłość i muzyka", stanowiącej jego naukowe i życiowe credo, Floros przywraca zmarginalizowane w XX wieku humanistyczne aspekty muzyki. Wychodząc od pytania o znaczenie muzyki w ogóle, rozprawia się z przestarzałymi wyobrażeniami, takimi jak pojęcie "muzyki absolutnej". Opierając się na nowych badaniach interdyscyplinarnych oraz na licznych, często nieznanych, dokumentach, wykazuje, że muzycznych arcydzieł, od Monteverdiego do Berga, można słuchać jako dźwiękowego języka miłości: że muzyka Mozarta zawiera cały repertuar figur wyrażających czułość, że w dziełach Schumanna znaleźć można ukryte przesłania dla Clary Wieck, że w dramatach muzycznych Wagnera człowiek, miłość i muzyka tworzą nierozdzielną jedność, że opera "Salome"Straussa jest wyrazem psychopatologii miłości. Ponadto temat "muzyki humanistycznej" poruszony zostaje w kontekście innych twórców, m.in. Holsta, Messiaena, Stockhausena.
Publikacja stanowi czwarty tom serii wydawniczejprezentującej najważniejsze teksty Andrzeja Chłopeckiego - wybitnego muzykologa, teoretyka i krytyka muzycznego. Książka stanowi unikatowy zbiór tekstów i refleksji skoncentrowanych wyłącznie na muzyce i osobie Krzysztofa Pendereckiego. Autorzy wyboru tekstów, Jan Topolski i Sławomir Wieczorek, podzielili je na siedem części, a całość tomu zaprojektowali jako architekturę łuków tematycznych i czasowych, spiętych z obu stron największym łukiem opartym o rozważania na temat Pasji według św. Łukaszai VIII Symfonii. W książce przeplatają się zarówno teksty drobne - recenzje, sprawozdania, relacje i szkice, jak i obszerne eseje, diagnozy, artykuły i felietony, omawiające kolejno twórczość religijną Pendereckiego, filmową i operową oraz instrumentalną. Refleksje Chłopeckiego dotyczą także m.in. biografii Pendereckiego, jego partytur, recepcji utworów, postawy dojrzałego twórcy oraz dorobku z perspektywy XXI wieku. Przedrukowana po raz pierwszy, z nieznacznymi skrótami, praca magisterska Chłopeckiego na temat Pasji według św. Łukasza zamyka całość w epilogu, który w układzie książki pełni rolę swoistego aneksu dla zainteresowanych szczegółowymi analizami dzieła oraz muzykologicznym i akademickim warsztatem krytyka.
Franciszek Lessel (1780–1838)– kompozytor i pianista, ale też… dyrygent, pedagog, architekt, ogrodnik, agronom, medyk, zarządca i inspektor. Syn Wincentego Lessla – nadwornego muzyka na słynnym dworze książąt Czartoryskich w Puławach. Uczeń Józefa Haydna – jeden z nielicznych tak wysoko cenionych przez mistrza. Bezpośredni poprzednik Chopina w muzyce fortepianowej i we wczesnym stylu romantycznym. Jego życie jest owiane mnóstwem tajemnic dotyczących pochodzenia, z których wielu pewnie nigdy nie uda się odkryć. Niesłusznie zapomniany, a bardzo wartościowy autor symfonii, kwartetów smyczkowych, triów fortepianowych, utworów kameralnych. Autor pieśni do znanego zbioruŚpiewów historycznychJuliana Ursyna Niemcewicza i pierwszego koncertu fortepianowego w muzyce polskiej. Zrazu obiecujący wirtuoz i kompozytor z czasem porzucił zawód muzyka, aby utrzymać rodzinę – został zarządcą w domach arystokracji i inspektorem w szkołach.
Jean-Philippe Rameau (1683?-1764) - francuski kompozytor i jeden z czołowych teoretyków muzyki. Niewiele o kompozytorze wiadomo sprzed 1722 roku, kiedy przyjechał do Paryża w celu wydania przełomowego dla historii muzyki Trait de l'harmonie, który wzbudził żywe zainteresowanie nie tylko muzyków, lecz także pisarzy i ludzi nauki, ponieważ stworzyło to podwaliny harmoniki funkcyjnej i systemu dur-moll. Później przez ponad 20 lat działał jako organista w różnych kościołach i katedrach, nauczał muzyki oraz komponował, głównie na klawesyn. Zadebiutował jako kompozytor operowy dopiero w wieku 50 lat, a jego muzyka do opery Hippolyte et Aricie wstrząsnęła środowiskiem melomanów. Podzielili się oni na tych, którzy doceniali jego umiejętności kompozytorskie, bogactwo harmoniki i instrumentacyjnej kolorystyki uwydatniającej zróżnicowane nastroje i emocje, oraz tych, którzy zarzucali mu, że zerwał niejako z tradycją Lully'ego, uważanego za ojca francuskiej opery. To zapoczątkowało spór lullystów z ramistami - wpisujący się w spór buffonistów z antybuffonistami.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
