Eseje o japońskim druku i drzeworycie
Na Zachodzie drzeworyt japoński analizowany jest głównie przez pryzmat gatunków poświęconych scenom rodzajowym lub portretom. Tymczasem medium to obejmowało znacznie szerszą, mniej znaną tematykę i służyło rozmaitym celom. Niniejszy zbiór ośmiu esejów przybliży Czytelnikowi takie zagadnienia, jak wpływ zachodniej sztuki na drzeworyt japoński, jego rola w propagandzie, odbitki erotyczne dla armii na froncie czy związek pomiędzy sposobem przedstawiania żołnierza u progu XX wieku a klasycznym ujęciem samuraja. Jeden rozdział poświęcony jest książkom, które także miały swój niebagatelny udział w rynku wydawniczym okresu Edo.
Jaka jest japońska kobieta?? Nikt na to pytanie nie odpowiada lepiej, niż same Japonki, artystki, których prace różnią się tematyką i techniką wykonania, lecz łączy je motyw miejsca, jakie społeczeństwo japońskie wyznacza kobietom oraz miejsca, w którym same chciałyby siebie widzieć.? ?
W pracy tej po raz pierwszy podjęta została kwestia źródeł wizualnych i literackich, niezbędnych do tworzenia drzeworytów historycznych, oraz wagi historii narodowej dla samych japońskich artystów tego okresu.
Dr hab. Aleksander Smoliński, Zakład Historii Wojskowej UMK
Ekscentryczny mistrz haiku o pseudonimie Kinka, samozwańczy Najwyższy Kapłan w założonej przez siebie świątyni Seia, organizuje niezwykłe spotkanie, którego uczestnicy mają się podzielić ze sobą niesamowitymi historiami. Nie są to typowe opowieści o duchach, lecz relacje ze zdarzeń, które trudno uznać za codzienne i zwyczajne. Maska małpy, która doprowadza ludzi do szaleństwa. Kaleka dziewczyna, która żywi się ludzką krwią. Klątwa rzucona za pomocą niepozornej, żółtej karteczki.Nazwa świątyni odnosi się do żaby w studni, czyli człowieka o ograniczonych horyzontach. Co zwycięży w uczestnikach spotkania: racjonalne myślenie, niezachwiane jak kamienne ściany cembrowiny, czy przeczucie, że nie wszystko w tym świecie da się objąć rozumem? Co zwycięży w Czytelniku? Tłumaczenie z języka japońskiego: Michał Chodkowski
Antologia dziewięciu opowiadań autorstwa jednego z najważniejszych japońskich twórców okresu Edo (1603-1868), Akinariego Uedy, po raz pierwszy wydana w 1776 roku. Chociaż utwory mają charakter fantastyczny, a zaludniają je duchy, zjawy i demony, kryje się w nich dogłębna krytyka polityczno-społecznych realiów okresu Edo, zaś mimo upływu wieków wciąż zachwyca wyrafinowaniem języka i erudycją pisarza.Tłumaczenie z języka japońskiego: Wiesław Kotański
Nankichi Niimi (właśc. Shohachi Watanabe, 1913–1943) zwany jest „japońskim Hansem Christianem Andersenem”. Z racji krótkiego życia – zmarł w wieku 29 lat na gruźlicę – pozostawił po sobie niewiele utworów, głównie poezji, jednak jego baśnie czytają i kochają wszystkie dzieci w Japonii. Głęboki humanizm autora, jego umiłowanie przyrody, połączone z zadziwiającym zmysłem obserwacji, jak również subtelne poczucie humoru sprawiają, że przemawiają one także do starszych, i to na całym świecie.
Niniejszy zbiór zawiera najsłynniejsze utwory Niimiego, takie jak „Wioska Hananoki i złodzieje”, „Zakup rękawiczek” czy „Opowieść o olbrzymie”, a przede wszystkim „Lisek Gon”, ale również mniej znane baśnie, nietłumaczone wcześniej na żaden zachodni język.
Przekład z języka japońskiego: Joanna Zakrzewska
Dwunastoletni Date Masamune jest godnym następcą swojego ojca, daimy Yonezawy. Ród Tamura postanawia sprzymierzyć się z Date, oddając mu za żonę córkę władcy Miharu. Kim jednak jest księżniczka Yoshihime i dlaczego jej rodzina nie chce nawet pokazać jej wysłannikom z Yonezawy? Komu nie w smak jest przymierze obu rodów? Okazuje się, że droga do sojuszu Date i Tamurów jest bardziej skomplikowana, niż by się mogło wydawać, a trzęsienie ziemi, która zaskakuje wysłanników w drodze, to dopiero początek dramatycznych zdarzeń.
Potrzebujesz zająć czymś umysł albo ręce? A może wręcz przeciwnie, chcesz się zrelaksować? Sięgnij po kolorowankę antystresową!Znajdziesz w niej 32 ilustracje inspirowane japońskimi stworzeniami fantastycznymi, autorstwa polskiej rysowniczki Magdaleny Albińskiej. Każdej z nich towarzyszy krótki opis, z którego dowiesz się m.in.:- jakie zwierzęta w kulturze japońskiej uważano za przynoszące szczęście, a których należało się wystrzegać?- jak mieszkańcy japońskiej północy przechytrzyli diabły?- dlaczego nie należy zaczepiać pięknych kobiet nad brzegiem morza?Dobrej zabawy!
Manga podbiła serca i zawładnęła wyobraźnią milionów odbiorców na świecie. Pod koniec XX wieku z fenomenu kulturowego masowej rozrywki wykształciło się wieloaspektowe zagadnienie badawcze, platforma dla interdyscyplinarnych działań naukowych. Niniejsza książka skupia się zaledwie na niewielkim wycinku spośród niezliczonych tematów i ujęć, jakie można w odniesieniu do mangi poruszyć: jej relacji ze sztuką, zarówno rodzimą, jak i zachodnią. Jak różnorodne mogą to być wpływy, świadczą przedstawione przykłady ośmiorga artystów: Sugiury Hinako, Mizukiego Shigeru, Maruo Suehiro, Hanawy Kazuichiego, grupy CLAMP, Nao Tsukiji, Takeuchi Naoko i Uedy Miwy.
Opowieść o honorze i zemście, która wydarzyła się naprawdę.W 1701 roku młody daimy, Asano Takumi-no Kami, zaatakował urzędnika szoguna, Kzuke-no Suke, za co został skazany na śmierć. Wiedząc, że ich pan został sprowokowany przez chciwego i mściwego biurokratę, 47 samurajów dawnych poddanych daimy przygotowuje zemstę. Jednak aby dało się ją przeprowadzić, muszą wpierw wyrzec się wszystkiego, co do tej pory stanowiło dla nich wartość i świętość.Spisana w 1871 roku przez mieszkającego w Japonii Algernona Mitforda opowieść o zemście 47 rninów przez lata była uważana za kanoniczną wersję wydarzeń.
Kawaii (urokliwość, słodycz) jest jedną z kategorii estetycznych najczęściej przytaczanych w kontekście współczesnej kultury japońskiej. Czy jednak rzeczywiście jest to pojęcie nowe, stanowiące wyraz buntu lub dekadencji najmłodszych pokoleń? Jakie jest jego miejsce w życiu codziennym Japończyków, jaką rolę spełnia w relacjach międzyludzkich i w jaki sposób pojawia się w przestrzeni sztuki? Te wszystkie zagadnienia są tematem niniejszej książki.
Cyberpunk jako podgatunek fantastyki naukowej wykształcił się na Zachodzie w latach 80. XX wieku. Choć miał on znaczny wpływ na pojawienie się analogicznego nurtu w Japonii, ze względu na liczne bariery kulturowe i językowe nie jest jego jedynym źródłem. Japoński cyberpunk, czerpiąc tyleż samo z zachodnich dzieł literackich i filmowych, co z rodzimego folkloru, powieści i komiksów czy chociażby z teatru awangardowego i estetyki ero guro nansensu, wytworzył w efekcie nową jakość, całkowicie odmienną od swojego zachodniego odpowiednika. Różnice są tu zauważalne zarówno w treści, powracających motywach, jak i w formie, jako że znaczna część wybitnych dzieł japońskiego cyberpunku to animacje, które z kolei zainspirowały zachodnich twórców postcyberpunku. Niniejsza publikacja przedstawia historię japońskiego cyberpunka, wskazując możliwe źródła inspiracji jego twórców, sylwetki najważniejszych reżyserów wraz z ich flagowymi dziełami oraz kierunki rozwoju gatunku na Zachodzie i w Japonii.
Date Masamune był jednym z najbardziej charyzmatycznych dowódców okresu jednoczenia Japonii (1568–1603)…
… ale w roku 1571 ma pięć lat i jest całkiem zwyczajnym chłopcem – jeśli nie liczyć faktu, że jest synem daimyo w prowincji Mutsu. Tymczasem nad jego głową powoli gromadzą się czarne chmury, tym bardziej, że w kraju, od lat pogrążonym w wojnie, rozpoczął się proces ustalania nowego układu sił, wyłaniania zwycięzców i przegranych, a na dodatek w okolicy wybucha zaraza. Aby przetrwać trudne chwile, mały Bontenmaru – bo tak brzmiało dziecięce imię Masamune – będzie potrzebował wiernego i lojalnego towarzysza i opiekuna. Czy piętnastoletni Kagetsuna podoła tej odpowiedzialności?
Księżycowe blizny to nie tylko fabularyzowana biografia młodego Masamune; to także dopracowany w najmniejszych szczegółach obraz Japonii z czasów, gdy kraj był podzielony na wiele zwalczających się nawzajem księstw, władza szogunatu Ashikaga dogorywała, a w umysłach ludzi choroby były dziełem demonów.Drugi tom"Baśni japońskich" ponownie wprowadzi czytelnika w świat duchów, demonów, dzielnych wojowników, szlachetnych dam i niezwykłych zwierząt. Znajdują się w nim takie znane w Japonii opowieści, jak "Śnieżna dama", "Issunboshi" (czyli japoński Tomcio Paluch) czy "Magiczny imbryk" oraz wiele, wiele innych.
Visual kei jest o tyle ciekawym zjawiskiem, że choć jest to termin ściśle związany z japońskim rockiem, nie jest gatunkiem ani podgatunkiem muzycznym, lecz kategorią estetyczną. Muzycy należący do tego nurtu ubierają się barwnie i ekstrawagancko, noszą silny makijaż i często cechuje ich androgynia. Autorka podejmuje się zbadania tego fenomenu, poszukując źródeł definiowania pojęcia męskości w japońskiej kulturze, sposobów jej kreowania oraz inspiracji zachodnimi kanonami estetycznymi, w szczególności gotykiem i barokiem.
Książka ilustruje, w jaki sposób współczesne japońskie i chińskie artystki wykorzystują charakterystyczne dla swoich krajów symbole oraz elementy tradycji kulturowej, a także jak przeciwstawiają się uznanym przez ich rodzime społeczeństwa wzorcom kobiecości. Autorka prezentuje twórczość kilkunastu artystek, zarówno tych powszechnie rozpoznawanych, jak Yoko Ono, Yayoi Kusama i Lin Tianmiao, jak i tych dotąd nieobecnych w polskiej literaturze przedmiotu. Przedstawia historię Japonek jako prekursorek w zakresie wykorzystania nowych mediów w sztuce, symbolikę kimona w realizacjach współczesnych artystek z Japonii, a także opisuje fenomen estetyki kawaii. Podejmuje również rozważania na temat obecności performansu kulturowego w fotografii japońskiej i chińskiej. Opowiada następnie, w jaki sposób Chinki w swoich realizacjach artystycznych nawiązują do tkactwa, szycia i hafciarstwa, czyli kobiecego rzemiosła, oraz dlaczego sięgnęły po kobiecy akt jako środek wypowiedzi. ?
Akira Kurosawa jest jednym z najbardziej znanych i jednocześnie niedocenionych w Polsce reżyserów filmowych. Wynika to przede wszystkim z faktu, że jego twórczość jest sprowadzana do opiewania dziejów feudalnej Japonii i walecznych samurajów. Niedoceniane pozostają filmy dotyczące trudnych losów Japończyków po II wojnie światowej, a także podejmujące ważne kwestie egzystencjalne i społeczne. Kurosawa jest także jednym z najbardziej inspirujących twórców nie tylko na płaszczyźnie filmu fabularnego, lecz również komiksów i kina animowanego. Niniejsza książka ma na celu ukazanie tych treści w filmach Kurosawy oraz uzupełnienie ich o stosowne komentarze. Niewątpliwym jej walorem jest także to, że autorzy poszczególnych rozdziałów – reprezentujący różnorodne ośrodki naukowe z Polski, Niemiec i Japonii – proponują nowe spojrzenie na twórczość tego reżysera. ?
"Wojownicy dawnej Japonii i inne opowiadania" to pierwszy na polskim rynku zbiór legend dotyczących najsłynniejszych japońskich wojowników – łuczników Tametomo i Yorimasy, generałów Raiko i Yoshitsune, wiernego i walecznego mnicha Benkeia, ale także i mniej znanych podań sławiących odwagę samurajów, mądrość i elokwencję arystokratów oraz oddanie i cnotę kobiet z obu tych warstw społecznych. Ich bohaterowie staczają walki zarówno z wrogimi klanami, jak i różnej maści demonami. Pamięć o tych postaciach przetrwała do dziś nie tylko w postaci przytoczonych opowiadań, lecz także w tradycjach, które mają zapewnić pokoleniom Japończyków przymioty dawnych bohaterów.
W XIX-wiecznym Edo, świeżo przemianowanym na Tokio, mieszka sędziwy mistrz malarstwa tuszowego Kano Indara, ostatni z rodu prominentnych artystów minionej epoki. Jego głównym zmartwieniem jest brak dziedzica i godnego spadkobiercy jego szkoły, lecz oto spotyka Tatsu, młodego geniusza pędzla. Jego niezwykły talent sprawia, iż stary Kano ignoruje osobliwą opowieść młodzieńca o tym, jakoby tysiąc lat temu zaręczył się z córką smoka.
Ajnowie. Ostatnia pozostałość po kulturze przedjapońskiej, żywy ślad pradawnej historii Japonii. Przez wieki spychani przez Japończyków na północ, dyskryminowani i naturalizowani, do dzisiejszych czasów przetrwali jedynie na Hokkaido. Ci, którzy kultywują resztki ludowych tradycji, robią to głównie na użytek turystów, co uzależnia zachowanie tej niezwykle ciekawej kultury od bardzo niestałych gustów Zachodu. Jednak to głównie badaczom zachodnim nacja ta, która nie zdążyła wykształcić pisma, zawdzięcza spisanie i przetłumaczenie ludowych podań, mitów oraz eposów, z których wyłania się obraz ludu prostego, lecz niepozbawionego wyobraźni; bardzo związanego z naturą, ale posiadającego ugruntowane poglądy na temat miejsca człowieka na ziemi. Ich lektura przenosi Czytelnika w przeszłość, do czasów, gdy archipelag japoński zamieszkiwali bogowie i demony, gdy zwierzęta potrafiły mówić, a ludzie parali się czarami.
Najbardziej znana, klasyczna japońska opowieść grozy, oparta na XVII-wiecznej legendzie o duchu kobiety, która mści się na swoich dawnych oprawcach. Historia ta odcisnęła niezaprzeczalne piętno na japońskiej kulturze, służąc jako źródło inspiracji dla sztuk teatru kabuki, drzeworytów (w tym również Katsushiki Hokusaia), a bardziej współcześnie – serii filmów „Ring”.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
