Książka jest pracą filozoficzną i metafilozoficzną z etyki (filozofii moralności). Posiada ponadto profil pedagogiczny, ponieważ dziedzina moralności w jednym z aspektów to właśnie wychowanie i doskonalenie człowieka w jego człowieczeństwie za pomocą sprawności (cnót) moralnych. Autor konfrontuje klasyczny model pedagogiki (za Arystotelesem, Tomaszem z Akwinu i Karolem Wojtyłą) jako nauki o wychowaniu do pełni człowieczeństwa, z nowożytnym i współczesnym jej modelem od strony rozumienia związku z etyką. Nowożytna etyka jest jednak odmiennie pojmowana, bo jest to z jednej strony hedonizm etyczny i pedagogiczny (np. J. Lockea czy J. J. Rousseau), a z drugiej myśl I. Kanta i J. F. Herbarta, wspólnie wykluczających zasadę realizmu z etyki i pedagogiki. Autor rekonstruuje ponadto koncepcję pedagogiczną i etykę postmodernizmu R. Rortyego i Z. Baumana, ale także etykę dyskursywną J. Habermasa oraz tzw. neuroetykę. Jeśli nowożytny hedonizm etyczny redukuje dobro moralne do dobra przyjemnego, to autonomizm etyczny (np. etyka I. Kanta), redukuje dobro moralne do nacisku ze strony kreatywnego rozumu, określającego dowolnie granicę pomiędzy dobrem i złem moralnym. Obydwa nurty spotkały się w etyce i pedagogice ponowoczesnej, usprawiedliwiającej instrumentalizację człowieka we wszystkich dziedzinach jego życia, w tym także w dziedzinie płciowości. Instrumentalizacja ta wpisana jest w nowożytny program nauki, który traktuje wiedzę o człowieku oraz wiedzę o wymaganiach moralnych (etykę) jako ugruntowaną w wynikach nauk szczegółowych, szczególnie w medycynie i biologii. Stąd Autor poddaje szczegółowej analizie powszechne dzisiaj zjawisko medykalizacji problemów pedagogicznych i moralnych (w tym ich psychiatryzacji) oraz pokazuje na przykładach konsekwencje tego procesu, którymi jest zakłócenie czy nawet uniemożliwienie rozwoju moralnego człowieka.Tematyka książki wpisuje się w nurt rozwijanej w Lubelskiej Szkole Filozoficznej filozofii i etyki klasycznej, akcentującej konieczny związek pedagogiki z etyką, a etyki z antropologią filozoficzną. Autor jest świadom, że etyka jako teoria działania moralnego, jak również pedagogika jako teoria i praktyka wychowania, zależy od integralnej prawdy o człowieku jako osobie. Tezę tę Autor aplikuje do zagadnień współczesnej pedagogiki, wskazując klasyczne rozwiązanie problemu tożsamości seksualnej. Dzięki temu podejściu, monografia stanowi cenny wkład naukowy w problematykę aplikacji etyki klasycznej do rozwiązywania współczesnych problemów społecznych i kulturowych.
Wydana w formie książeczki gra spacerowa skierowana jest do małych i dużych miłośników Poznania. Zachęca dzieci i dorosłych do odwiedzenia Starego Rynku i odkrywania jego tajemnic ciekawych historii, niezwykłych zakamarków, postaci i zwierząt, o których nie każdy wie.Gra może zainteresować rodziny, animatorów czasu wolnego, pedagogów, przewodników turystycznych chcących w niebanalny sposób oprowadzić grupę po Starym Rynku i sprawić, by jej uczestnicy detale związane z Poznaniem na długo zachowali w swej pamięci.
Wstęp
I. RELACJA RODZICIELSKA
1. Rodzicielstwo a dobro
1.1. Dobro potomstwa jako bonum utile i bonum delactabile
1.2. Dobro potomstwa jako bonum honestum
2. Rodzicielstwo a obdarowanie życiem
2.1. Życie jako dobro wsobne i fundamentalne
2.2. Rodzicielstwo jako udział w stwarzaniu
2.3. Rodzicielstwo a "własne" dziecko
3. Rodzicielstwo a wychowanie potomstwa
3.1. Kształcenie a wychowanie
3.2. Wychowanie przez rodziców a wychowanie przez inne osoby lub instytucje
3.3. Niezastępowalna rola rodziców w wychowaniu
4. Ojcostwo a macierzyństwo
4.1. Męskość a kobiecość
4.2. Płciowość a rodzicielstwo
II. RODZICIELSTWO A MAŁŻEŃSTWO
1. Rodzicielstwo bez małżeństwa
1.1. Erotyka poza małżeństwem
1.2. Małżeństwo wymogiem erotyki
1.3. Rodzicielstwo bez erotyki
2. Rodzicielstwo a miłość
2.1. Małżeństwo jako używanie osoby
2.2. Miłość małżeńska jako "dar osoby dla osoby" a prokreacja
III. DZIECIĘCTWO A UPRAWNIENIA RODZICÓW
1. Istota dziecięctwa
1.1. Zależność w istnieniu
1.2. Zależność w rozwoju człowieczeństwa
1.3. Pietas a patriotyzm
2. Pietas a sprawiedliwość
2.1. Cnota pokrewna sprawiedliwości
2.2. Pietas jako cześć
2.3. Obowiązek opieki i posłuszeństwa rodzicom
3. Sprawiedliwość a przyjaźń
3.1. Miejsce tematu przyjaźni w etyce
3.2. Nadrzędność przyjaźni nad sprawiedliwością
4. Spór o istotę moralności a pietas
4.1. Cnota caritas a cnoty moralne
4.2. Personalistyczna interpretacja teleologicznej etyki
4.3. Norma personalistyczna a przyjaźń
Po udanych przemarszach przeciwników dyskryminacji osób „kolorowych”, dyskryminacji kobiet, dyskryminacji ekosfery, ulicami zachodniego świata przetaczają się hałaśliwe demonstracje „przeciwników homofobii”. Co ze swojej istoty jest celem tych zgromadzeń, skoro „prywatne” praktykowanie homoseksualizmu cieszy się dzisiaj tą samą równością, co „prywatne” praktykowanie „heteroseksualizmu”? Czyżby chodziło o zdobycie społecznej akceptacji dla tego typu praktyk? Współczesny politycznie zorganizowany homoseksualizm nieraz powołuje się na obiegową opinię świata nauk humanistycznych, iż potęgę kulturową starożytnej Grecji stworzyli homoseksualiści, a w każdym razie, że twórcy tej kultury uważali homoseksualizm za całkowicie akceptowalną formę zachowań. Czy na tę opinię można się zgodzić? Czyżby jednym z filarów Europy był homoseksualizm?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
