Głównym celem pracy jest próba określenia podstaw metodologicznych badań nad turystyką, ze szczególnym uwzględnieniem ich aspektów ontologicznych oraz epistemologicznych. Wydaje się bowiem, że szczególnie w zakresie teoretycznych studiów nad tą dziedziną panuje znaczny regres. Wychodząc z powyższych przesłanek, zaproponowano zakres rzeczowy niniejszej książki, który w swojej zasadniczej części odnosi się do filozoficzno-metodologicznych podstaw badań nad turystyką. Złożyły się na niego dwie główne perspektywy: ontologiczna i epistemologiczna. Zdaniem autora w największym stopniu wpływają one bowiem na sytuację poznawczą poszczególnych dziedzin wiedzy. W pierwszej części pracy (rozdział 1) postawiono fundamentalne pytania o naturę rzeczywistości turystycznej jako przedmiotu badań. Z kolei w jej drugiej części (rozdział 2) podjęto dyskusję na temat możliwości jej poznania, a tym samym uzyskania (możliwie pełnej i pewnej?) wiedzy o turystyce w rozumieniu episteme. Ujmując te zagadnienia bardziej szczegółowo, w zakresie podstaw ontologicznych badań nad turystyką poszukiwano przede wszystkim odpowiedzi na pytania o przedmiot poznania, to jest: czym jest i jaka jest najgłębsza natura rzeczywistości turystycznej (jako części rzeczywistości społecznej), a w tym kontekście: czym jest turystyka? Na czym polega jej istota? Jakie są jej cechy konstytutywne i konsekutywne? Z kolei w perspektywie epistemologicznej uwagę skupiono na możliwościach (ale także ograniczeniach) i kierunkach naukowego poznawania turystyki – w zakresie przedmiotowym określonym na poziomie ontologicznym. W tym kontekście starano się znaleźć odpowiedzi na pytania o obiektywizm i subiektywizm poznania, przede wszystkim w odniesieniu do głównych stanowisk ontologiczno-epistemologicznych w naukach społecznych, którymi są realizm i relatywizm. Przy czym, dostrzegając zasadnicze różnice między nimi, podjęto jednak próbę znalezienia stanowiska kompromisowego w formie podejścia realistyczno-humanistycznego – jako podstawy metodologicznej badań nad turystyką (rozdział 3). Rozważania natury epistemologicznej kończy rozdział 4, w którym podjęto tematykę dorobku teoretycznego studiów nad turystyką. Analizę przeprowadzono w odniesieniu do różnych dyscyplin prowadzących badania w tym zakresie – w świetle obowiązujących w nich głównych paradygmatów metodologicznych, to jest neopozytywizmu oraz podejścia humanistyczno-interpretacyjnego. Całość opracowania uzupełniają rozważania natury instytucjonalno-organizacyjnej. Dotyczą one ewolucji badań nad turystyką w ujęciu historycznym, również w kontekście wkładu różnych szkół narodowych do osiągnięć w tym zakresie (rozdział 5). W rozdziale 6 przeprowadzono zaś dyskusję nad problemem (multi-? inter-? post-?) dyscyplinarności akademickiej studiów nad turystyką.
Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, jest wyjątkową monografią dotyczącą żeglarstwa morskiego. Świetna znajomość problematyki przez autora, poświadczona oczytaniem w literaturze oraz bogatymi doświadczeniami praktycznymi, dała bardzo interesujący wynik. Powstała praca nowatorska na polskim, a nawet światowym rynku, porządkująca oraz wnosząca wiele nowych ustaleń do wiedzy o żeglarstwie morskim, a zwłaszcza o morskiej turystyce żeglarskiej.Opracowanie składa się z piętnastu rozdziałów, które stanowią logiczną całość opisującą w sposób uporządkowany współczesną morską turystykę żeglarską w jej różnych aspektach. Pierwsze dwa rozdziały zawierają analizę zakresu znaczeniowego samego pojęcia turystyki żeglarskiej oraz jej relacjom z innymi formami turystyki morskiej i aktywnej. Jako rezultat przeprowadzonej dyskusji została zaproponowana tu definicja morskiej turystyki żeglarskiej, stanowiąca podstawę do dalszych rozważań. W trzecim rozdziale Czytelnik znajdzie charakterystykę typologiczną żeglarzy jako podmiotów tej formy aktywności turystycznej. W kolejnych rozdziałach omówiono naturalne oraz historyczno-kulturowe, jak również społeczno-ekonomiczne uwarunkowania rozwoju morskiej turystyki żeglarskiej. Następne części książki dotyczą aspektów przestrzennych morskiej turystyki żeglarskiej. Przedstawiono w nich główne światowe akweny, ze szczególnym uwzględnieniem Morza Bałtyckiego, w obrębie których morska turystyka żeglarska ma szczególnie dobre warunki rozwoju. Scharakteryzowano także najważniejsze szlaki oceanicznej turystyki żeglarskiej w układzie międzykontynentalnym lub globalnym. W następnych rozdziałach przedstawiono zarys historii rozwoju światowego jachtingu oraz żeglarstwa krajowego, z uwzględnieniem lokalnych uwarunkowań i specyfiki wybranych państw. W kolejnych częściach pracy scharakteryzowano morskie jachty żaglowe oraz infrastrukturę niezbędną do uprawiania żeglarstwa, co stanowiło podstawę do analizy żeglarskich produktów turystycznych. Wreszcie syntezę rozważań na temat uwarunkowań rozwoju morskiej turystyki żeglarskiej zawarto w rozdziale poświęconym morskiej żeglarskiej przestrzeni turystycznej. Książkę kończy zaś część poświęcona kwalifikacjom formalnym i morskim certyfikatom żeglarskim, głównie w aspekcie bezpieczeństwa żeglugi
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
