Domiującymi religiami Chin i Dalekiego Wschodu są taoizm, konfucjanizm, szintoizm oraz hinduizm i buddyzm. Naszym Klientom szczególnie chcieliśmy polecić książki duchowego i politycznego przywódcy narodu tybetańskiego, laureata Pokojowej Nagrody Nobla Dalajlamy. Jego ksiązki potrafia zmienić życie niejednego człowieka. Dalajlama tłumaczy, jak uwalniać się od przygnębiających i złych myśli oraz nawiązywać kontakt z innymi ludźmi w życzliwy i pełen miłości sposób, który przynosi ulgę. Zapraszamy do zapoznania się z osobistymi refleksjami i doświadczeniami autora wyniesionymi z własnych duchowych poszukiwań. Dzięki temu skutecznie otwiera oczy, rozszerza inteligencję oraz wzmacnia serca.
Rozmówcą nagrodzonego Oscarem aktora jest jego buddyjski nauczyciel Roshi Bernie Glassman, z którym przyjaźni się od ponad dziesięciu lat. Przyrównuje on ikoniczną rolę Jeffa Bridgesa w filmie „Big Lebowski” do łamed wownika – jednego ze sprawiedliwych w żydowskim mistycyzmie, którzy niczym się nie wyróżniają i są ludźmi prostymi, ale o tak szlachetnym sercu, że dzięki nim Bóg pozwala światu trwać. Jego przyjaciel Jeff ujmuje to inaczej: wielkość Kolesia polega na tym, że woli dać pyska niż dać w pysk. Toczący się niespiesznie dialog odwołuje się do biografii Bridgesa, nie tylko zresztą artystycznej. Wspomina on swoje dzieciństwo, młodość oraz ludzi, których spotkał na swojej drodze i których nauki wywarły na niego wpływ. Punktem wyjścia do rozważań Bridgesa i Glassmana jest tytułowy Koleś, grany przez Bridgesa w „Big Lebowskim”. Podstarzały wieczny hippis, od którego bije nie tylko ujmująca szczerość i dobroduszność, ale także… dość luzackie podejście do życia. Glassman: Koleś przypomina nas wszystkich. Wnerwiają go różne rzeczy, na przykład gdy ktoś sika na jego dywan. Ma różne myśli, przeżywa frustracje, jak my wszyscy, ale nie to jest podstawą jego działania. Podstawę stanowi to, gdzie jest. Odpowiada mu Bridges: Robi swoje, jest bardzo autentyczny, ale nieprzewidywalne życie tarmosi nim raz za razem. Koleś radośnie wiosłuje po rzece, ale ciągle pojawia się coś nowego, więc musi się dostosowywać. „Koleś i mistrz zen” to także (a może nawet przede wszystkim!) błyskotliwie poprowadzony wykład buddyzmu zen. Stąd wszelkie nawiązania do „Big Lebowskiego” – czy biografii jego aktora – zostają zgrabnie powiązane z wątkami tej filozofii. Przypadki Kolesia stanowią znakomity pretekst do duchowych podróży Glassmana: Jedna z pierwszych nauk Buddy mówi, że życie to cierpienie. Budda nie miał na myśli rozdzierającego, dojmującego, traumatycznego cierpienia, ale coś bardziej fundamentalnego. Bo bez względu na to, jak dobrze nam idzie albo jak bardzo jesteśmy szczęśliwi, każdego dnia pojawiają się zmiany, które przynoszą nam niezadowolenie i rozczarowanie. Tak więc film zaczyna się zaserwowaniem Kolesiowi porcji cierpienia, bo ktoś sika na jego dywan, dywan, który „robił mu pokój”. „Koleś i mistrz zen” to inspirująca i pogodna książka, zapis swobodnej, serdecznej rozmowy o życiu i filmach, zabawnej i zarazem pouczającej. Głęboki humanizm jej autorów przypomina o wadze czynienia dobra w trudnych czasach.
Rozmówcą nagrodzonego Oscarem aktora jest jego buddyjski nauczyciel Roshi Bernie Glassman, z którym przyjaźni się od ponad dziesięciu lat. Przyrównuje on ikoniczną rolę Jeffa Bridgesa w filmie „Big Lebowski” do łamed wownika – jednego ze sprawiedliwych w żydowskim mistycyzmie, którzy niczym się nie wyróżniają i są ludźmi prostymi, ale o tak szlachetnym sercu, że dzięki nim Bóg pozwala światu trwać. Jego przyjaciel Jeff ujmuje to inaczej: wielkość Kolesia polega na tym, że woli dać pyska niż dać w pysk.
Toczący się niespiesznie dialog odwołuje się do biografii Bridgesa, nie tylko zresztą artystycznej. Wspomina on swoje dzieciństwo, młodość oraz ludzi, których spotkał na swojej drodze i których nauki wywarły na niego wpływ.
Punktem wyjścia do rozważań Bridgesa i Glassmana jest tytułowy Koleś, grany przez Bridgesa w „Big Lebowskim”. Podstarzały wieczny hippis, od którego bije nie tylko ujmująca szczerość i dobroduszność, ale także… dość luzackie podejście do życia. Glassman: Koleś przypomina nas wszystkich. Wnerwiają go różne rzeczy, na przykład gdy ktoś sika na jego dywan. Ma różne myśli, przeżywa frustracje, jak my wszyscy, ale nie to jest podstawą jego działania. Podstawę stanowi to, gdzie jest. Odpowiada mu Bridges: Robi swoje, jest bardzo autentyczny, ale nieprzewidywalne życie tarmosi nim raz za razem. Koleś radośnie wiosłuje po rzece, ale ciągle pojawia się coś nowego, więc musi się dostosowywać.
„Koleś i mistrz zen” to także (a może nawet przede wszystkim!) błyskotliwie poprowadzony wykład buddyzmu zen. Stąd wszelkie nawiązania do „Big Lebowskiego” – czy biografii jego aktora – zostają zgrabnie powiązane z wątkami tej filozofii. Przypadki Kolesia stanowią znakomity pretekst do duchowych podróży Glassmana: Jedna z pierwszych nauk Buddy mówi, że życie to cierpienie. Budda nie miał na myśli rozdzierającego, dojmującego, traumatycznego cierpienia, ale coś bardziej fundamentalnego. Bo bez względu na to, jak dobrze nam idzie albo jak bardzo jesteśmy szczęśliwi, każdego dnia pojawiają się zmiany, które przynoszą nam niezadowolenie i rozczarowanie. Tak więc film zaczyna się zaserwowaniem Kolesiowi porcji cierpienia, bo ktoś sika na jego dywan, dywan, który „robił mu pokój”.
„Koleś i mistrz zen” to inspirująca i pogodna książka, zapis swobodnej, serdecznej rozmowy o życiu i filmach, zabawnej i zarazem pouczającej. Głęboki humanizm jej autorów przypomina o wadze czynienia dobra w trudnych czasach.
czyta: Zbigniew Zamachowski
Wybitny amerykański powieściopisarz o życiu i religii Buddy. W połowie lat pięćdziesiątych Jack Kerouac, katolik, przeżył fascynację buddyzmem. Zainteresowanie to wyraźnie wpłynęło na jego duchowość i znalazło odzwierciedlenie w późniejszej twórczości.
Sztuka szczęścia to efekt szeregu rozmów przeprowadzonych przez amerykańskiego psychiatrę Howarda Cutlera z Jego Świątobliwością Dalajlamą, zapis niezwykle interesującego dialogu ludzi dwóch różnych kręgów kulturowych. Duchowy przywódca Tybetu koncentruje się na podstawowym celu ludzkiego życia - osiągnięciu szczęścia. Po raz pierwszy dzieli się z czytelnikami rozważaniami na temat tego, w jaki sposób osiągnął wewnętrzną równowagę. Pokazuje nam, jak możemy walczyć z depresją, gniewem, zazdrością. Mówi o współczuciu i altruizmie, analizuje sytuacje uniwersalne, takie jak śmierć, miłość, małżeństwo, wszelkiego typu relacje międzyludzkie. Podaje przykłady technik i medytacji pomocnych w osiągnięciu pożądanego stanu umysłu i użytecznych nie tylko dla buddystów.
Buddyzm filozofią o ponaddwuipółtysiącletniej historii. W swojej książce Rupert Gethin bada wspólne wątki łączące różnorodne tradycje buddyjskiej myśli i praktyki: opowieść o Buddzie, religijną tradycję piśmienniczą jego nauk, cztery „szlachetne prawdy”, życie klasztorne i świeckie, karmę i odrodzenie, etykę, medytację i filozofię.
Buddyjska droga medytacji, współczucia i niezadawania bólu istotom rozumnym to niezwykle przyciągająca filozofia. Niniejsza publikacja jest najlepszym dostępnym wprowadzeniem do tego tematu.
Andrew Linzey, Mansfield College, Oxford
Główna wartość książki Ruperta Gethina polega na tym, że z powodzeniem przedstawia on podstawowe zasady doktryny i praktyki buddyjskiej, umiejętnie prowadząc tok wykładu w taki sposób, aby uwzględnić główne nurty (szkoły) buddyzmu.
Prof. dr hab. Marek Mejor
Setki kilometrów od miejsca narodzin Buddy pielgrzymi podążający do świątyni prastarego Buddy w Swajambhunatha w Nepalu obracają niezliczone młynki modlitewne, zbliżając się do wielkiej stupy. W sali klasztoru stojącego pośród pól ryżowych Korei grupa mnichów siedzi pogrążona w cichej medytacji, a w miejscowości Aukana na Sri Lance kobieta w bieli ostrożnie umieszcza otwarty pąk lotosu u stóp wielkiego posągu stojącego Buddy i wznosi złączone dłonie do czoła
Fragment
Dwaj wielcy mistrzowie buddyzmu tybetańskiego, Dilgo Khjentse Rinpocze i Patrul Rinpocze, opisują wszystkie etapy duchowej praktyki, począwszy od wzbudzenia podstawowej altruistycznej motywacji, która determinuje wejście na drogę ku oświeceniu, po bezpośrednie, wykraczające poza intelekt doświadczenie absolutnej prawdy będące urzeczywistnieniem metod Wielkiej Pieczęci (mahamudra) i Wielkiej Doskonałości (dzogczen).
Źródłowym tekstem jest poemat Patrula Rinpocze, jednego z najsłynniejszych mistrzów XIX wieku. Patrul Rinpocze żył zgodnie z tym, czego nauczał, wędrując po wschodnim Tybecie, pomieszkując w górskich jaskiniach i u stóp leśnych drzew, wolny od wszelkich przywilejów i bogactw związanych z jego pozycją słynnego duchowego nauczyciela. Słowa Patrula Rinpocze charakteryzuje świeżość i prostota, które w połączeniu z klarownym i praktycznym komentarzem Dilgo Khjentse Rinpocze czynią z tego dzieła jasny i zwięzły wykład na temat całości buddyjskiej drogi.
Jego Świątobliwość Dilgo Khjentse Rinpocze (1910–1991), zwierzchnik szkoły njingma buddyzmu tybetańskiego, był jednym z największych mistrzów buddyjskich naszych czasów, jednym z ostatnich lamów, którzy ukończyli swą edukację w jeszcze wolnym Tybecie. Dilgo Khjentse stał się wzorem nauczyciela, którego duchowa podróż doprowadziła do niezwykle głębokiej wiedzy i rozpoznania ostatecznej natury umysłu. Dla wszystkich, którzy go spotkali był źródłem miłującej dobroci, mądrości, współczucia i wyzwalającej mocy. Był mistrzem wielu współczesnych nauczycieli buddyzmu tybetańskiego, jego uczniami byli m.in.: XIV Dalajlama oraz Dzongsar Khjentse Rinpocze.
Oto poręczny zbiór inspirujących cytatów autorstwa cenionych nauczycieli buddyzmu tybetańskiego należących do wszystkich głównych linii przekazu Dharmy, począwszy od wielkich mistrzów z przeszłości, aż po czasy współczesne. Wypowiedzi mistrzów poruszają takie kwestie, jak: kultywowanie współczucia, wyzwolenie się z egoizmu, uczenie się bycia przytomnym i obecnym w codziennym życiu, rozwijanie czystej percepcji i rozpoznawanie naszej prawdziwej doskonałej natury. Wszystkie cytaty dotyczą fundamentalnej kwestii poruszanej w każdej ze szkół buddyzmu tybetańskiego: w jaki sposób buddyjskie metody i nauki mogą poprowadzić nas od obecnego stanu pomieszania i bezmyślnej beztroski do stanu świadomości, który jest nieograniczony, wolny i oparty na miłości do innych.
Zbiór ten został podzielony na siedem rozdziałów, które odzwierciedlają strukturę nauk buddyzmu tybetańskiego. Pierwszy przybliża nam okoliczności ludzkiej egzystencji naznaczonej cierpieniem, uwarunkowanej przez prawo karmy, a jednak – jeśli ją zrozumiemy w prawidłowy sposób – pełnej możliwości zmian. Rozdział drugi traktuje o duchowej ścieżce, jej naturze, cechach i właściwościach. Trzeci rozdział przedstawia pogląd bogatego przekazu obejmującego praktykę medytacyjną, która jest centralną metodologią buddyzmu tybetańskiego. Nauki o współczuciu, które naturalnie wypływa z praktyki medytacyjnej, zawarte są w rozdziale czwartym. Rozdziały piąty i szósty poruszają kwestie pustości i natury buddy, podczas gdy w ostatnim rozdziale mowa jest o duchowym urzeczywistnieniu. ?
Książka stanowi ciekawe, rzetelne i inspirujące studium dotyczące postaci guru, postaci kluczowej dla zrozumienia natury religijno-filozoficznych koncepcji indyjskich.
W literaturze światowej, jak i polskiej, dzieła poświęcone guru nie są liczne, a ich autorzy z reguły zajmują się wybranymi aspektami tego zagadnienia.
Z recenzji prof. dra hab. Łukasza Trzcińskiego
Willigis Jager, benedyktyn, a zarazem mistrz zen, posiadacz niezwykle szerokiego widnokręgu umysłowego, rozważa fundamentalne kwestie ludzkiej egzystencji: Czy poza tym, co widzialne i przemijające istnieje coś trwałego, wiecznego? Czy możliwe jest nowe rozumienie choroby, starości i śmierci, zmartwychwstania i ponownych narodzin? Ojciec Willigis pragnie obudzić w nas ""rozumienie"", którego nie da się przekazać słowami, jest bowiem niewyrażalne.
Wywiad rzeka z Lamą Ole Nydahlem, pierwszym Europejczykiem, który otrzymał pełen przekaz nauk buddyzmu tybetańskiego i jako Lama przeniósł je na Zachód. To jednocześnie fascynująca opowieść o naszym umyśle, jego ogromnym potencjale, a w szczególności doskonałych właściwościach: nieustraszonej mądrości, spontanicznej radości i aktywnym współczuciu. Lama Ole mówi o tym, jak nauki buddy pomagają nam zobaczyć nieograniczone możliwości świata i nadać naszemu życiu sens i znaczenie. Jak znaleźć się w punkcie, w którym nie musimy się już niczego obawiać, ponieważ doświadczyliśmy umysłu jako przestrzeni. Ta książka zabierze nas na wycieczkę w rejony gdzie można poczuć prawdziwy sens słów Wyzwolenie i Oświecenie, a jednocześnie jest pasjonującą rozmową o życiu, filozofii, religii, fizyce kwantowej, kulturze, wolności, polityce i wielu innych rzeczach które nas w życiu interesują i pociągają. Lama Ole dzieli się z nami ogromnym życiowym doświadczeniem, które wspiera medytacja i błogosławieństwo oświeconych mistrzów szkoły Karma Kagyu. W pełen humoru sposób opowiada po prostu o tym jak być szczęśliwym i wolnym człowiekiem.,,Diamentowa Droga sprawia jednak, że stajemy się odważni, pogodni i przyjaźni. To sposób życia, dzięki któremu rozpuszczają się po prostu przeszkody, blokujące nasze rozpoznanie prawdziwej natury umysłu. To doświadczenie jest ponadczasowe, nie związane z żadną kulturą i prowadzi do całkowitej wolności"". Lama Ole Nydahl.
Dwie odmienne tradycje -- psychologia Zachodu i filozofia buddyzmu. Dwie wielkie osobowości, reprezentujące jakże różne drogi życiowe, doświadczenia i pasje. Prawdziwe starcie tytanów, z których jeden patrzy na otaczającą go rzeczywistość przez mędrca szkiełko i oko, a drugi stawia na czucie i wiarę z dużą dozą niewyczerpanego optymizmu. Pomimo tych wszystkich różnic odkrywają oni wspólne punkty w spojrzeniu na świat. Obaj chcieliby zmniejszyć ludzkie cierpienie, obu cechuje intensywna dociekliwość i łączy przekonanie, że mogą się nawzajem czegoś nauczyć. Zabierzemy Cię w fascynującą intelektualną podróż, w której Twoimi przewodnikami będą dwa wielkie współczesne umysły. Wsłuchaj się w ich rozmowy na temat związków nauki i duchowości. Zastanów się wraz z nimi nad kulturowymi i ewolucyjnymi źródłami nienawiści oraz współczucia. Dowiedz się, co mówi nauka o korzyściach płynących z buddyjskiej medytacji. A jeśli po tej niezwykłej uczcie umysłu i ducha nadal będziesz odczuwać niedosyt, wczytaj się w nie mniej pasjonujące komentarze, napisane przez naukowców i nauczycieli myśli buddyjskiej. Podzielą się oni z Tobą wynikami badań nad emocjami i zaproponują praktyczne ćwiczenia, pochodzące z mistycznych pism Wschodu.
Istoty filozoficznego przesłania jogi jako pewnej sztuki życia i myślenia należy szukać przede wszystkim w klasycznych traktatach. Klasyczny okres jogi indyjskiej to czas formowania się dojrzałych postaci starożytnych szkół filozoficznych. Szkoły te dokonywały syntezy swoich nauk, dzięki czemu powstawały wzorcowe, komentowane przez kolejne stulecia dzieła. Do najważniejszych z nich zaliczają się Jogasutry, przez wielowiekową tradycję przypisywane mędrcowi Patandżaliemu, oraz komentarz do nich, czyli Jogabhaszja, której autorem miał być Wjasa. Nazywane często również Traktatem o jodze, Jogasutry oraz Jogabhaszja najpełniej prezentują, czym jest nauka płynąca z jogi. O ile bowiem zarówno zachodnia, jak i wschodnia tradycja filozoficzna dążyły do poznania absolutu, to różniły się one co do wyboru drogi tego poznania.
Tom Klasyczna joga indyjska zawiera oba traktaty w przekładzie wybitnego polskiego indologa Leona Cyborana (1928–1977) oraz obszerny wstęp tłumacza, zawierający jego najważniejsze prace poświęcone filozofii, praktyce i etyce jogi. Tom ten stanowi więc zarówno doskonałe wprowadzenie do filozofii i historii jogi, jak i bogate źródło wiedzy i materiału dla wszystkich interesujących się dalekowschodnią kulturą.
Istoty filozoficznego przesłania jogi jako pewnej sztuki życia i myślenia należy szukać przede wszystkim w klasycznych traktatach. Klasyczny okres jogi indyjskiej to czas formowania się dojrzałych postaci starożytnych szkół filozoficznych. Szkoły te dokonywały syntezy swoich nauk, dzięki czemu powstawały wzorcowe, komentowane przez kolejne stulecia dzieła. Do najważniejszych z nich zaliczają się Jogasutry, przez wielowiekową tradycję przypisywane mędrcowi Patandżaliemu, oraz komentarz do nich, czyli Jogabhaszja, której autorem miał być Wjasa. Nazywane często również Traktatem o jodze, Jogasutry oraz Jogabhaszja najpełniej prezentują, czym jest nauka płynąca z jogi. O ile bowiem zarówno zachodnia, jak i wschodnia tradycja filozoficzna dążyły do poznania absolutu, to różniły się one co do wyboru drogi tego poznania. Tom Klasyczna joga indyjska zawiera oba traktaty w przekładzie wybitnego polskiego indologa Leona Cyborana (1928–1977) oraz obszerny wstęp tłumacza, zawierający jego najważniejsze prace poświęcone filozofii, praktyce i etyce jogi. Tom ten stanowi więc zarówno doskonałe wprowadzenie do filozofii i historii jogi, jak i bogate źródło wiedzy i materiału dla wszystkich interesujących się dalekowschodnią kulturą.
Książka stanowi komentarz Mistrza czan Szeng-jena do Sutry Serca. Mówi on o sutrze z perspektywy czan, przedstawiając ją jako szereg metod medytacji i zachęcając czytelników do doświadczenia jej prawd bezpośrednio poprzez medytację i w codziennym życiu.
Dla początkującego adepta lub zainteresowanego ucznia osiąganie umysłu Buddy jest wspaniałym wprowadzeniem do buddyzmu czan. Ale nawet zaawansowany uczeń może odnaleźć na tych stronach głębokie przewodnictwo duchowe.
W Bębnie Dharmy mistrz Szeng-jen proponuje nam świeże spojrzenie na to, w jaki sposób efekty studiowania i praktykowania buddyzmu czan można na co dzień wcielać w swoje życie,
Droga do stanu Buddy to kompendium dwóch tysiącleci chińskich studiów nad naukami z tych rzadkich klasycznych pozycji, których zawartość autentycznie ogarnia całość tradycji buddyjskiej.
Kryzys światowy a humanizm buddyjski jest naszą nowością wydawniczą z początku 2014 roku. Autor książki prof. John Cook był pierwszym europejskim spadkobiercą Dharmy mistrza Sheng-jena, wybitnego nauczyciela czan (zen). W ramach Western Chan Fellowship nauczał praktyki buddyjskiej. Wielokrotnie odwiedzał Polskę, prowadząc odosobnienia medytacyjne i wykłady. Zmarł w 2011 roku. W niniejszej książce przedstawił ewolucję wielu koncepcji kulturowych dotyczących dzisiejszych zapatrywań na życie. Wskazał, z perspektywy praktyki buddyjskiej, drogę do wyjścia z kryzysu egzystencjalnego i cywilizacyjnego, drogę do szczęśliwszego i satysfakcjonującego życia.
Dzogczen, inaczej "Wielka doskonałość", to kwintesencja duchowych tradycji Tybetu. Jego synonimem jest Ati joga, która - wedle njingmapy, najstarszej szkoły buddyzmu tybetańskiego - stanowi najwyższy z dziewięciu pojazdów buddyzmu. Według nauk dzogczen, nasz naturalny stan jest samodoskonały od samego początku. W książce autor przybliża nam te nauki, objaśniając, jak dzięki rozumieniu i praktyce możemy ponownie odkryć wiedzę Samodoskonałego Stanu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
