Ten dział kierowany jest do pasjonatów podróżnictwa, którzy poszukują nowych, nieznanych miejsc. Dla tych co uwielbiają podróże i związane z nimi doznania i przygody polecamy szeroki wybór reportaży podróżniczych, literaturę podróżniczą, pamiętniki, opowiadania, albumy, mapy, magazyny podróżnicze. Główne atrakcje i szalki turystyczne, egzotyczne miejsca, opisy najpiękniejszych miejsc w Polce i na świecie, piękne fotografie przedstawiające potężne budowle, miejsca pamięci, kunsztowne dzieła sztuki i piękno natury. Przewodnik po polskich i światowej klasy muzeach i prezentowane w nich dzieła sztuki.
Kieszonkowy przewodnik, opisujący główne zabytki Warszawy, niektóre ulice i dzielnice oraz ich historię, podzielony jest na siedem rozdziałów: Stare Miasto, Zamek Królewski, Trakt Królewski, Śródmieście, Praga, Wokół Śródmieścia oraz Wilanów i Ursynów. Bogato ilustrowany, zawiera 135 kolorowych zdjęć oraz schematy i plany. Idealny dla turystów, którzy chcą zdobyć wiedzę na temat najważniejszych zabytków, symboli oraz atrakcji z obszaru całej Warszawy. Do przewodnika dołączona jest dwustronna mapa, zawierająca plan centrum w skali 1:10 000 oraz mapę Warszawy w skali 1:24 000.
Dolce vita!
Nie jest to klasyczny przewodnik. Raczej nieśpieszny spacer po Florencji, w czasie którego odwiedzamy przede wszystkim miejsca mniej popularne wśród turystów. Autorka dzieli się zbieranymi przez lata opowieściami, legendami i ciekawostkami (w tym dotyczącymi lokalnej kuchni). Gdzie jest najpiękniejsza panorama? Jak przygotować ribollitę? Na którym moście ukryto skarb? Kto (dosłownie) stracił głowę? Jakie zwierzę żyło w ogrodzie Boboli? Kim była najpiękniejsza kobieta renesansu?
Miasto, jakiego nie znacie!
Początkowo byłam wobec Florencji niechętna.
Z toskańską stolicą jest trochę jak ze zjawiskowo piękną kobietą. Człowiek w duchu ją podziwia, ale jednocześnie myśli sobie, jak bardzo musi być zarozumiała, nieprzystępna, jak bardzo patrzy na wszystkich z góry.
Pokochałam to miasto w pewien paskudny, marcowy dzień. Wydało mi się wtedy naturalne. To właśnie tamtego dnia po raz pierwszy usłyszałam opowieści o mentalności florentyńczyków, o roventino, o stuku końskich kopyt o bruk, o chłoptasiach rzucających niewybredne żarty.
Nagle ta pyszna i dumna Florencja wydała mi się kimś bardzo bliskim.
Katarzyna Nowacka – blogerka, fotografka, miłośniczka Włoch, slow life i trekkingu. Od 2007 roku związana z Toskanią. W 2013 roku zdecydowała się zostawić Warszawę i zamieszkać w maleńkim miasteczku w prowincji Florencja. O swoim włoskim życiu opowiada na blogu Dom z Kamienia. W wolnym czasie wędruje po Florencji i Apeninach w poszukiwaniu miejsc oraz historii nieznanych.
Uznawane czasem za przemysłowe i nieciekawe, Katowice kryją wiele tajemnic i pomników przeszłości. W pierwszym spacerowniku po tym mieście zaprowadzimy Was do serca miasta, czyli do Śródmieścia, gdzie stoi słynny katowicki ""spodek"", znajduje się Rynek oraz XIX i XX-wieczne kamienice kontrastujące z nowymi wieżowcami. Pomiędzy tymi budynkami można odnaleźć pozostałości wielokulturowości Katowic.
Książka Odessa dla romantyków stanowi swoiste zaproszenie do odbycia spaceru po Odessie. Wypełniona jest bogatą treścią i miłością do miasta, które kilka wieków temu było niewielką tatarską warownią, a obecnie przyciąga swoją historią, mitami, legendami, anegdotami, pieśniami, specyfiką i kolorytem.
Kolejne wydanie ilustrowanego przewodnika po Wambierzycach. W publikacji opisany została miejscowość oraz cały zespół pielgrzymkowy, wraz ze szczegółowym opisem bazyliki i kalwarii. Dodatkowo w przewodniku opisano najważniejsze zabytki w okolicy.
Krzysztof Jaroszyński, Półprzewodnik po PolsceLubię jeździć po Polsce. Z domu niedaleko i nieźle znam język to już dwa mocne argumenty. Najpierw przeglądam mapy, więc już przed wyjazdem jest miło (właściwie planowanie podróży bywa przyjemniejsze niż rzecz sama). Potem jadę, i to często nie tam, dokąd zamierzałem, czyli dodatkowa atrakcja. Poszukuję miejsc magicznych (są), ale i te paskudne (też nie brak) przekornie przyciągają uwagę. Czasami rozmawiam z ludźmi. Za to sporo gadam do siebie, a podczas jazdy powarkuję na kierowców.Wyruszam z nastaniem Sezonu Grzewczego Słońca. Zwykle w drugiej połowie kwietnia. Kocham wiosnę i lato w Polsce. Z pozostałych pór mogę bez żalu zrezygnować.Siedzący we mnie entuzjasta proponuje: Pokażę wam najpiękniejsze rzeczy w Polsce!.A siedzący obok ironista dopowiada: A ja te najbrzydsze!.Zatem obaj serdecznie zapraszamy!Osoba Krzysztofa Jaroszyńskiego zawsze była gwarancją połączenia inteligencji z perlącym się humorem. Takim przeszedł do historii polskiej satyry, a później polskiego teatru. Twórca błyskotliwych komedii bierze się tym razem za swój kochany kraj, za Polskę. I tu zaczyna się prawdziwa przygoda, bo Polska Jaroszyńskiego to połączenie pełnych nostalgii wspomnień, opowieści o sławnych znajomych oraz odkrywczych obrazów współczesności. Czy dobrze znacie swój kraj? Po przeczytaniu książki Jaroszyńskiego, zrozumiecie, że nie.Bogusław Chrabota, redaktor naczelny dziennika RzeczpospolitaJeden z najdowcipniejszych ludzi jakich znam. Kazał mi zjechać z autostrady w interior i pokazał Polskę, jakiej nie znałem. Setki anegdot, wiedza. lekkość. Polecam!Wiktor ZborowskiKrzysztof Jaroszyński (1953). Autor, felietonista, artysta kabaretowy.Zaczynał w 1973 roku w radiowej Trójce, w magazynie 60 minut na godzinę, oraz w kabarecie Pod Egidą (ale w tych dobrych czasach: z Koftą, Kaczmarskim, Jandą, Pszoniakiem, Fronczewskim). Przez kilka lat w duecie kabaretowym Dwójka bez Sternika z Januszem Gajosem. Od lat 90. w programach telewizyjnych: Magazynio, Cafe Fusy. Później autor seriali komediowych: Graczykowie, Daleko od noszy. W ostatnich latach autor komedii teatralnych, m.in.: Roma i Julian w Teatrze Kwadrat (obecnie w wersji internetowej) i Teatrze STU. Tłumaczony i wystawiany w Czechach, Austrii i Niemczech. Podczas lockdownu wiosną 2020 roku zrealizował na YouTube eksperymentalne widowisko teatralne O jedną kropelkę za dużo. Obecnie przygotowuje swój Stand Up Dla Starszaków oraz nowy serial komediowy dla telewizji.
ALPY ZACHODNIE – PRZEWODNIK WSPINACZKOWY
Przedstawiony w przewodniku wybór skalnych i lodowych dróg zaczyna się na południu od szczytu Monviso, obejmuje najważniejsze wierzchołki w Alpach Delfinatu i Alpach Graickich oraz bardzo dokładnie prezentuje masyw Mont Blanc. Wybór tras jest szeroki, od klasyków, jak trawers Mont Blanc czy Meije, przez mało znane drogi masywu Vanoise po nowoczesne drogi sportowe na Igłach Chamonix czy Aiguilles Dorées. Znajdziemy tu również opisy nietypowych wariantów dróg, które dostarczą wrażeń, a są mało znane szerszej publiczności.
Aktualne i precyzyjne opisy tras udzielają niezbędnych informacji, przydatnych przy planowaniu i skutecznym przeprowadzeniu wspinaczki. Idealnym uzupełnieniem są schematy dróg, zdjęcia z naniesionym ich przebiegiem i szczegółowe mapy. Zwłaszcza niesamowite, wielkoformatowe fotografie motywują do spakowania plecaka i wspinaczki wysoko ponad dolinami.
BIO autorów
Hartmut Eberlein wspina się już od 45 lat we francuskich i włoskich Alpach, zwłaszcza w rejonie Mont Blanc. W tym czasie przeszedł wiele poważnych dróg i stał na niemal wszystkich istotnych wierzchołkach między Morzem Śródziemnym a Jeziorem Genewskim. Od lat 80. XX wieku pisze również przewodniki o tym regionie. Z powodu ograniczonej wiekiem aktywności wspinaczkowej szerzej zainteresował się historią alpinizmu.
Ralf Gantzhorn, urodzony w 1964 roku, dyplomowany geolog. Wspinał się od 1983 roku, a fotografował od 1985 roku. Jako mieszkaniec północnych Niemiec nieustannie rozdarty między zbyt odległymi górami a świeżym nadmorskim powietrzem. Kompromisem były podróże do Skandynawii, Szkocji i Patagonii. W tej ostatniej spędził 2 lata. Zginął w czerwcu 2020 roku w Alpach Szwajcarskich.
CZTEROTYSIĘCZNIKI – NA DACHU ALP U źródła każdego pragnienia zdobycia góry leży określona wrażliwość estetyczna. Reagujemy na siłę, z jaką te majestatyczne budowle natury przyciągają nas do – potencjalnie niegościnnego, ale i nietkniętego ręką ludzką – środowiska, tworząc harmonię sportu i ruchu. Każdy wspinacz ma swoje ulubione góry. Niektórzy te swoje „naj” wybierają w sposób prosty – ze względu na kształt, kolor czy budowę geologiczną. Gusta innych zadowoli dopiero ciekawa lokalizacja szczytu czy historia eksploracji jego ścian. Nawet bezwzględna wysokość góry może być istotnym czynnikiem w wyborze wspinaczkowego celu: wszak to nie tylko prosta informacja geograficzna, ale też wiele mówi o jej wielkości w porównaniu do sąsiednich szczytów, o jej charakterystyce, a co za tym idzie także o tym, ile wysiłku będzie trzeba włożyć w zdobycie wierzchołka. Gdy pod uwagę bierze się cały masyw lub pasmo górskie, najwyższy szczyt będzie prawdopodobnie miał te walory, które w mgnieniu oka przyciągają uwagę wspinaczy: największa ściana, najwyższa grań, najdłuższy lodowiec. Pełna skrajności natura środowiska wysokogórskiego – urocza w słoneczny dzień i straszliwa w czasie burzy – powoduje swoisty rodzaj fascynacji, któremu gdy raz się ulegnie, trudno od niego uciec. Takie środowisko wysokogórskie w Alpach zazwyczaj można znaleźć powyżej 3 tysięcy metrów. Istnieje pewna ilość szczytów, które sięgają 4000 metrów, spośród tylko garstka przebija się przez barierę 4500 metrów, a jedynie Mont Blanc zbliża się do 5000 metrów. Pomimo iż ich wysokość to zaledwie połowa tej, na jaką wznoszą się wierzchołki w Himalajach, tutejsze czterotysięczniki nazywane są „Alpejskimi Gigantami”. Są pełne majestatu i sławy, jaką zapewnia im bogata historia ich zdobywania.
Gdzie kryją się kujawskie piramidy?Kto nosił pseudonim Baltazar z Kujaw?Co łączy Nawojkę i Polę Negri?Gdzie znajduje się włocławska Ameryka?Włocławek, czyli nowe spojrzenie na miasto fajansowe i jego najbliższą okolicę.Podczas podróży z Pascalem zobaczysz, czym jest historia ze szkliwem dzisiejszości.Włocławek w ciągu wieków zmienił charakter, z miasta biskupiego na robotnicze, jest jednak w jego obliczu element stały Wisła i wszystko, co z nią związane. Te konotacje płynące z czasem i nurtem zamknąć można w fajansowej filiżance kulturowym symbolu miasta. I dosmakować pomidorowym koncentratem.To miasto dla osób, które potrafią dostrzec genius loci i odkrywać piękno także w tym, co pokornie zwyczajne, smakować esencję zawartą w kontrastach oraz w nowym duchu starych miejsc, jak we Wzorcowni. Nazwa ta jest wieloznaczna jak Włocławek nawiązuje do przeszłości, ale oznacza też wyznaczanie trendów: historia ze szkliwem dzisiejszości.Katarzyna Kluczwajd historyczka sztuki, muzealniczka, regionalistka, związana z WBP Książnicą Kopernikańską w Toruniu. Badaczka dawnej kultury i sztuki Torunia i regionu, animatorka życia naukowego i popularyzatorka wiedzy, entuzjastka uwrażliwiania na wartości dziedzictwa (także w wymiarze społecznym, członkini Toruńskiego Oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki). Autorka licznych publikacji, bloga Toruniarnia, redaktorka naukowa tomów posesyjnych.
Gdzie znajduje się jedna z najwęższych ulic w Polsce?Czemu Kujawiacy chodzą z kozą?Co łączy Mysią Wieżę z morzem Polaków?Jakie miasto zwane jest Kujawską Jerozolimą?Inowrocław, czyli nowe spojrzenie na kujawski kurort i jego najbliższą okolicę.Podczas podróży z Pascalem poczujesz, jak historia o solnych korzeniach działa na zmysły.Inowrocław, górniczy i uzdrowiskowy, rolniczy i przemysłowy, historycznie jest słony ma historię o solnych korzeniach. A w jej tle znaleźć można kryształowy pył z Huty Szkła Irena, szelest maszyn poligraficznych, także echo huku katastrofalnych zapadlisk pokopalnianych.To bogactwo ziemi określiło charakter Inowrocławia, który warto poznawać wszystkimi zmysłami. Park Solankowy z pomnikami przyrody i pomnikami ważnych person, Królówka i historyczne centrum pozwalają smakować klimat i doświadczać genius loci miasta na soli, które dziś jest tętniącym życiem ośrodkiem o różnobarwnych obliczach.Katarzyna Kluczwajd historyczka sztuki, muzealniczka, regionalistka, związana z WBP Książnicą Kopernikańską w Toruniu. Badaczka dawnej kultury i sztuki Torunia i regionu, animatorka życia naukowego i popularyzatorka wiedzy, entuzjastka uwrażliwiania na wartości dziedzictwa (także w wymiarze społecznym, członkini Toruńskiego Oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki). Autorka licznych publikacji, bloga Toruniarnia, redaktorka naukowa tomów posesyjnych.
Czym wyróżniają się grudziądzkie tramwaje?Od czego pochodzi nazwa butów pepegi?Skąd się wzięła piramida w Grudziądzu?Jakie miasto miało zostać polskim Oxfordem?Grudziądz, czyli nowe spojrzenie na miasto garnizonowe i jego najbliższą okolicę.Podczas podróży z Pascalem zobaczysz, że wystrzałowa historia ma różne oblicza.Grudziądz, z historią zmagazynowaną w spichlerzach nad Wisłą i umocnioną fortyfikacjami, zachwyca malowniczymi zaułkami, pachnie rzeką, tętni stukotem kopyt koni kawalerzystów, brzmi zgrzytem tramwajów, smakuje lokalnym majonezem i musztardą. Perspektywę dzisiejszości najlepiej ukazuje z wieży Klimek, odbudowanej na krzyżackiej Górze Zamkowej.Pełne ciekawych miejsc miasto ma swoje fenomeny, często wynikające z dziejowych zaszłości i następstw. Niespieszne odkrywanie jego genius loci prowadzi nieodmiennie do fascynacji Grudziądzem, charakterystycznym Pałacem Opatek i słynną Cytadelą, domem towarowym Korzeniewskich i dworcem kolejowym.Katarzyna Kluczwajd historyczka sztuki, muzealniczka, regionalistka, związana z WBP Książnicą Kopernikańską w Toruniu. Badaczka dawnej kultury i sztuki Torunia i regionu, animatorka życia naukowego i popularyzatorka wiedzy, entuzjastka uwrażliwiania na wartości dziedzictwa (także w wymiarze społecznym, członkini Toruńskiego Oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki). Autorka licznych publikacji, bloga Toruniarnia, redaktorka naukowa tomów posesyjnych.
Czy bydgoska Łuczniczka ma potomków?Gdzie straszy Diabeł Wenecki?Skąd się wzięło Magiczne Krzesło na Wyspie Młyńskiej?Dlaczego miasto nazywano małym Berlinem?Bydgoszcz, czyli nowe spojrzenie na polską Wenecję i jej najbliższą okolicę.Podczas podróży z Pascalem odkryjesz, jak nie dać wpuścić się w kanał (Bydgoski!).Bydgoszcz związana jest z wodą Brdą, Kanałem Bydgoskim, Wisłą. Nawet jej salon, Wyspa Młyńska, to uosobienie wodnego żywiołu. Tafla wody odbija zabytkowe i nowe budowle oraz życie toczące się wartko w przestrzeni wspólnej. O genius loci miasta decydują miejsca i ludzie, których losy zlewają się we wspólnym tyglu dziejów.To miasto dla osób otwartych na różnorodność: architektoniczną obfitość historyzmu i secesji, muzyczną nutę Wiolinowa i kulturę, którą teraz... mielą Młyny Rothera, na wybuchową moc Exploseum, idealne założenie Sielanki i socrealistyczne osiedla. Korci, aby trasę przez dzieje miasta przejechać na rowerze bydgoskiej produkcji.Katarzyna Kluczwajd historyczka sztuki, muzealniczka, regionalistka, związana z WBP Książnicą Kopernikańską w Toruniu. Badaczka dawnej kultury i sztuki Torunia i regionu, animatorka życia naukowego i popularyzatorka wiedzy, entuzjastka uwrażliwiania na wartości dziedzictwa (także w wymiarze społecznym, członkini Toruńskiego Oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki). Autorka licznych publikacji, bloga Toruniarnia, redaktorka naukowa tomów posesyjnych.
177 opuszczonych miejsc województwa łódzkiegoPrzewodnik poprowadzi Cię do miejsc, których się nie zwiedza i się nie opisuje. Zrujnowane pałace, zamki i dwory, budynki fabryczne, opuszczone kościoły, cmentarze ewangelickie, fortyfikacje, bunkry hitlerowskie, dziwne pomniki, zabytki techniki.Ze wstępu:W województwie łódzkim, jeśli chodzi o zniszczone budowle, dominują niewielkie dworki (szczególnie północna i wschodnia część województwa) lub pałace (zachodnia część województwa). Bardzo mało jest fortyfikacji: właściwie jedynie bunkry w okolicach Tomaszowa Mazowieckiego i linia Warty, a poza tym pojedyncze przypadki. Zachowało się trochę ruin kościołów i dawnych siedzib szlacheckich z XV i XVI w., o których mało kto wie. Poza tym łódzkie stoi fabrykami (wiele opuszczonych), nie tylko tymi znajdującymi się w Łodzi. Atrakcyjne do zwiedzania są dawne wille fabrykantów, jak także dawne pozostałości kulturowe: cmentarze ewangelickie i żydowskie.
Wola - dzielnica kontrastów, szklanych domów i rozpadających się kamienic. Podobno najniebezpieczniejsza w Warszawie. Dzięki bliskości centrum jest nie tylko łatwo dostępna, ale również pełna historii i ciekawostek. W tym tomie zajmujemy się Wolą wielkomiejską, ta najbliżej Śródmieścia, tą najbardziej doświadczoną przez los. A zatem, przejdziemy się przez tereny getta, wzdłuż jego zachodniej granicy, wyłuskując z powojennej zabudowy to, co dało radę przetrwać dwa powstania, odbudowę miasta i zakusy deweloperów. Zagłębiamy się również w Dziki Zachód, czyli Mirów - dziki zachód bez kowbojów i Indian, ale z resztkami starej zabudowy, niszczejącymi pośród bloków i biurowców. Opowiemy tu sobie również o wielu zdarzeniach i ludziach powstania warszawskiego, spróbujemy zrozumieć przedwojenną specyfikację tego miejsca. Zajrzymy także na Powązki - ale nie na cmentarz, tylko to, co jest poza jego murami: stare fabryki, muzułmański cmentarz z XIX wieku, osiedle budowniczych metra i wiele innych, mało uczęszczanych punktów na miejskim planie. Na koniec przespacerujemy się po warszawskim Manhattanie, czyli po Czystem, a przynajmniej po jego połowie. Tu, pośród nowoczesnych biurowców przycupnęły resztki socjalistycznych gigantów przemysłowych, tramwajarskie imperium, czy też idealistyczne osiedle Wawelbergów. Wola to dzielnica, która zmienia się w zastraszającym tempie i wkrótce może się okazać, że nie ma tu już czego szukać, dlatego chodźmy na wycieczkę.
90 opuszczonych miejsc województwa warmińsko-mazurskiego:część środkowaObejmuje powiaty: kętrzyński (mnóstwo zapomnianych miejsca!), giżycki i mrągowski.Przewodnik poprowadzi Cię do miejsc, których się nie zwiedza i się nie opisuje. Zrujnowane pałace, zamki i dwory, budynki fabryczne, opuszczone kościoły, cmentarze ewangelickie, fortyfikacje, bunkry hitlerowskie, dziwne pomniki, zabytki techniki.Ze wstępu:Ziemie, na których przez wieki ścierały się obce sobie ludy, a ci, co pozostawali na dłużej, doświadczali licznych najazdów, obfitują w wiele różnorodnych pozostałości i zagadkowych historii. Wiadomo, że zdobywcy zacierali ślady po poprzednikach, a im dłużej władali, tym skuteczniej mogli to robić. Pisali własną wersję historii i wystawiali wiele świadectw swojej obecności. Dzięki temu, gdy tereny przejmowali nowi najeźdźcy, były większe szanse, że gdzieś w zapomnieniu uchowa się więcej pamiątek po nich.Niszczenie pamiątek po poprzednikach odbywało się na dwa sposoby. Oddolnie, gdy ludzie mieli uraz do narodowości wcześniej mieszkającej na tych terenach lub zwyczajnie rozbierali coś, aby wybudować to, co akurat było im potrzebne. Drugie niszczenie wiązało się z ideologią narzucaną przez władzę, która ustawami i nakazami oficjalnie niszczyła pamiątki i przy okazji wpajała ludziom ideologię nienawiści.Z tych względów tereny Prus wschodnich, których częścią są Warmia i Mazury, posiadają tak wiele pozostałości materialnych i ciekawych historii owianych mgiełką tajemnicy. A jak wiadomo, to, co najbardziej przyciąga ludzi, to zagadki i skarby. Tak naprawdę każde miejsce ma swoją niezwykłą historię, tylko brak jest świadków i zapisów mogących uchylić rąbka ich tajemnic.
Opel załadowany po brzegi. W bagażniku czekają już torby z ubraniami na dwutygodniową podróż poślubną, aparaty fotograficzne i kawa w termosie z napisem „Thirsty”. Po kawalerskiej wyprawie przez „Polskę przydrożną” Piotr Marecki rusza w podróż z żoną Olą, by wspólnie świętować zawarcie małżeństwa. Pierwszy przystanek – Beskid Niski. Ekowesele, progresywne disco polo, całonocne maratony na atari i wiersze czytane dla przyrody. Kolejny – Huculszczyzna, drewniana chata w górach i ukraińskie bezdroża. Marecki z żoną rejestrują mijany krajobraz i zwracają uwagę na lokalną architekturę. Tarnopol, Strusów, Monasterzyska, Tyśmienica, Kołomyja, Szepit, Czerniowce, Zaleszczyki, Stryj. Podróż jest długa, drogi dziurawe. Ale ważne, że jadą razem. Piją huculski samogon, zagryzają go bryndzą i śpiewają pieśni o zbójniku Doboszu. Obserwują, jak wschodnia prowincja opiera się zachodniemu turbokapitalizmowi. A Hucuł Misza na to: „Wszystko jasne. Romantika”.
Przewodnik Poznań. Ucieczki z miasta to zbiór kilkudziesięciu propozycji wycieczek po Wielkopolsce - na pół dnia, na cały dzień i na weekend. Skorzystaj z pomysłów na wypady za miasto w ciekawe, często niebanalne i rzadko odwiedzane miejsca, do których można dotrzeć w zaledwie kilkadziesiąt minut.
Ile masz czasu?
W przewodniku znajdziesz podpowiedzi wycieczek kilkugodzinnych, jednodniowych i weekendowych. Wybierz taką, która akurat Ci odpowiada!
Co chcesz robić?
Możesz wybierać spośród wielu różnorodnych pomysłów na spędzenie czasu za miastem. Są tu propozycje zarówno dla miłośników zabytków i muzeów, jak i dla spragnionych odpoczynku na łonie natury, dla rodzin z dziećmi i dla amatorów pieszych wędrówek, jazdy na rowerze czy pływania kajakiem.
Ruszaj!
Niczego więcej nie potrzebujesz, by ruszyć w drogę. W przewodniku odnajdziesz opisy tras wycieczek i zakątków, które warto zobaczyć, a także informacje o dojazdach i powrotach, godzinach otwarcia obiektów, miejscach noclegowych i lokalach gastronomicznych.
O autorze
Krzysztof Dopierała – z wykształcenia logistyk, który porzucił fach, by bezskutecznie walczyć z głosami w głowie, które namawiają do kolejnych podróży – głównie w kierunku Azji. Cofnięty czas wykorzystałby na edukację turystyczno-dziennikarską. Intensywnie szuka metod zespolenia pasji z życiem zawodowym, w czym współpraca z Bezdrożami ma istotny udział. Pracując dla wydawnictwa przez wiele miesięcy przemierzał Europę Południowo-Wschodnią i Azję. Jego teksty wzbogaciły m.in. przewodniki po Turcji, Bałkanach i Szlaku Transsyberyjskim. Swoje wojaże po świecie opisuje na blogu podróżniczym www.1000krokow.eu
Długo się zastanawiałem, czy napisać tę książkę Pewnego dnia pomyślałem, że powinienem opowiedzieć ludziom, jak to wszystko się zaczęło, jak przebiegało i jak się skończyło. Być może dla kogoś będzie to bodziec motywacyjny, żeby przełamać życiową rutynę, albo podpowiedź, jak pokonać przeciwności losu Gdy dowiadujemy się pewnego dnia, że jesteśmy chorzy na raka, pierwszą myślą jest, że to już koniec. Ale później okazuje się, że po czterech zabiegach chemioterapii można przezwyciężyć nowotwór. Tak było z wieloma sprawami w moim życiu.Uważam, że czasami codzienność w Polsce jest bardziej ekstremalna niż przepłynięcie Amazonki w canoe. Właśnie o tym jest ta książka: o ekstremalnych przeżyciach przy organizacji ambitnej wyprawy, o wielkim triathlonie i pierwszym w historii przepłynięciu Amazonki w canoe na dystansie 5980 kilometrów. Ale jest to także gorzka opowieść o zmaganiach ze środowiskiem podróżniczym, które chciało mnie upodlić i zniszczyć. Jak to się stało, że Polski Komitet Olimpijski, najpoważniejsza organizacja sportowa w Polsce, stanęła w mojej obronie? Co tak naprawdę wydarzyło się po moim powrocie do Polski? Zatańczyć z Amazonką to zapis mojej niezwykłej walki o prawdę i sportowy sukces.
Dionisios Sturis odkrywa sekrety najlepszych greckich potraw w barwnej opowieści o swojej drugiej ojczyźnie. Jest to nietypowa książka kucharska, w której przewodnik po krainie smaków i zapachów zmienia się w piękną opowieść o rodzinie i miłości do gotowania. To także ciekawa opowieść o Grecji i jej mieszkańcach. Tu gotuje się rodzinnie, myśląc o biesiadzie, bo Grecy wiedzą, że przy stole dzieją się najpiękniejsze i najradośniejsze rzeczy, a gotowaniem jesteśmy w stanie przekazać więcej niż słowami. Grecję opisaną przez Sturisa poznajemy wszystkimi zmysłami. Zapach faszerowanych warzyw przenika się ze smakiem cynamonu, oliwek i oregano. Deser kusi czasem pomarańczą, aromatycznym orzechem i wanilią, a czasem kokosem, goździkami i gałką muszkatołową.
Majorka hiszpańska wyspa z archipelagu Balearów, piękna uwodzicielka, która roztacza czar turkusowych zatok i zachodzącego słońca oraz rozkwita białymi jak śnieg migdałowcami. To miejsce, gdzie góry schodzą do morza, a u ich podnóża przycupnęły miasteczka, które zaskakują swoją historią i tradycjami jak Fornalutx, Dei, Sóller czy Valldemossa. Na Majorce, trójjęzycznej wyspie, usłyszymy hiszpański, kataloński i majorkański. To tutaj można posmakować ryżu po arabsku, lokalnych drożdżówek (enseimad), pączków (bunyoli), likieru migdałowego i dobrego wina oraz poczuć zapach pomarańczy i cytryn. Oczami autorki oglądamy kolorowe tkaniny ikaty i tańczące diabły, razem z nią spacerujemy starymi uliczkami Palmy, wybieramy się na targ rybny oraz wyruszamy śladami Fryderyka Chopina, George Sand i Agathy Christie, a także Michaela Douglasa oraz Borisa Beckera.Autorka, związana z wyspą od wielu lat, z humorem opisuje to, co zna od podszewki. Poszukuje Majorki ukrytej przed okiem masowego turysty. Tropi ślady jej historii i kultury, sięga do legend. Cofa się w czasie, odkrywając, co pozostawili po sobie starożytni Rzymianie, Arabowie i chrześcijanie. Przedstawia barwne postacie, które zaludniały karty majorkańskiej historii. Zdradza fascynacje wyspą artystów i celebrytów z różnych krajów i epok. Odkrywa, jacy są Majorkańczycy naprawdę - jak świętują, co jedzą i jak żyją na co dzień.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
