Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Książka Edyty Zierkiewicz to dojrzałe i wielostronne studium dotyczące ważnego społecznie i bardzo interesującego naukowo fenomenu edukacyjnej funkcji prasy (i szerzej kultury) popularnej, w recenzowanej pracy badane na przykładzie konstruowania dyskursu choroby (rak piersi). Analizy autorki są wielostronne, interdyscyplinarne, a mimo to udało jej się zachować wyraźną i bardzo klarowną formę narracji pozwalającą na niezakłóconą i niemal linearną, systematycznie prowadzoną przez strukturę tekstu lekturę. (?) Jest to ważne i poznawczo bardzo interesujące studium dyskursu medialnego jako dyskursu pedagogicznego, informacyjnie i interpretacyjne ?gęste od znaczeń? i otwierające wiele nowych perspektyw badawczych.
Prof. dr hab. Tomasz Szkudlarek, Uniwersytet Gdański
Claude Lévi-Strauss (1908–2009), jeden z najwybitniejszych myślicieli francuskich XX wieku, twórca strukturalizmu i strukturalnej antropologii, po sukcesach jego książek z lat 50. (Smutek tropików) zajął się badaniem mitów amerykańskich Indian spisanym w czterotomowych Mitologikach, publikowanych w latach 1964–1971. Tom pierwszy, Surowe i gotowane, ukazał się niedawno w polskim przekładzie (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2010). Niniejszy tom jest drugi w tym cyklu. Podobnie jak poprzedni fascynuje nie tylko bogactwem zgromadzonego materiału w postaci indiańskich mitów, lecz także odkrywczą eksplikacją ich sensu opartą na faktach etnografii, zoologii i botaniki. Głównym przedmiotem zainteresowania autora są jednak formalne związki między mitami, ich „transformacje” czy „inwersje”. Te dwa uzupełniające się wymiary, etnografia i system formalnych związków, pozwalają ujrzeć „strukturalizm z ludzką twarzą” – wcale nie redukcję do czysto formalnej kombinatoryki, lecz żywą treść eksplikowaną z pomocą aparatury formalnej. Wbrew późniejszym przekonaniom ten strukturalizm to nie matematyka i formalizm. Jego ideowe podłoże tkwi gdzie indziej: w przekonaniu, że struktura ludzkiego umysłu jest uniwersalna i „przedkulturowa” – niezależnie od kultury ludzkie wizje świata są podobne, może nawet wrodzone. Choćby w celu weryfikacji takiej przesłanki-tezy warto śledzić ten fascynujący sequel Lévi-Str
W oparciu o dane biblijne, dzieła starożytnych historyków, badania naukowe i odkrycia archeologiczne autor kreśli panoramiczny obraz życia mieszkańców Palestyny na przełomie dwóch wielkich epok. Z ogromną erudycją omawia zarówno wielki wydarzenia historyczne, polityczne, społeczne, zagadnienia kulturowe i religijne, jak i obyczaje oraz sprawy życia codziennego ludzi współczesnych Chrystusowi.
Fronda znaczy „proca”.
To narzędzie w rękach Dawida.
To postawa.Fronda dostarcza argumentów w dyskusjach światopoglądowych. Bez obaw podejmuje tematy kontrowersyjne, bez kupieckiej kalkulacji wspiera te niemodne. Choć liczba konserwatywnych polskich mediów stale maleje, w pełni niezależna od polityków i od hierarchii kościelnej Fronda – z właściwą sobie swadą – nie tylko pozostaje na posterunku, lecz jest najbardziej poszukiwanym kwartalnikiem w Polsce.
Wydawane od 19 lat Pismo ma tylko jednego wroga i całą armię wiernych czytelników.
Zostań jednym z nich.
Oddajemy do rąk Czytelnika drugi z trzech zaplanowanych tomów publikacji dotyczącej polskojęzycznej prasy, która ukazywała się pod każdym z trzech zaborów Rzeczypospolitej w latach 1796?1806.
Książka próbuje zmierzyć się z problemem swoistości obrazu w jego tradycyjnej i aktualnej postaci. Autor wychodzi z założenia, że widzenie różni się zasadniczo od czytania, co oznacza, że dzieł sztuk wizualnych nie można traktować w najgłębszej warstwie jako języka. Na szeregu przykładów stara się pokazać odmienność obrazowego medium, wychodząc od hermeneutycznej rekonstrukcji ich struktury. Tropi też otwartość na obrazy poetów i pisarzy (Czesława Miłosza, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Adama Zagajewskiego). Jednocześnie stara się pokazać, że ?widzialność? obrazu nie ogranicza się do warstwy formalnej, lecz kształtowana jest przez kulturę, światopogląd czy ideologie. Przedmiotem analiz stają się dzieła takich artystów jak Aleksander Gierymski, Władysław Strzemiński, Andrzej Wróblewski, Ryszard Jurry Zieliński, Zbylut Grzywacz, Luc Tuymans, Konrad Pustoła i Tomasz Tatarczyk.
Wojciech Bałus ? ur. 1961, historyk sztuki; studiował też filozofię. Profesor zwyczajny w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się teorią i historią sztuki XIX-XXI wieku oraz związkami sztuki z filozofią, antropologią kulturową i literaturoznawstwem. Redaktor serii ?Ars Vetus et Nova?. Przewodniczący Polskiego Komitetu Narodowego Corpus Vitrearum. Członek zwyczajny Hessische Akademie der Forschung und Planung im Ländlichen Raum i członek AICA. Autor książek: Mundus melancholicus. Melancholiczny świat w zwierciadle sztuki (1996), Malarstwo sakralne (2001), Krakau zwischen Traditionen und Wegen in die Moderne. Zur Geschichte der Architektur und der öffentlichen Grünanlagen im 19. Jahrhundert (2002), Figury losu (2003), Sztuka sakralna Krakowa w wieku XIX: część pierwsza (współautor, 2003), Sztuka sakralna Krakowa w wieku XIX: część druga. Matejko i Wyspiański (2007) i Gotyk bez Boga? W kręgu znaczeń symbolicznych architektury sakralnej XIX wieku (Monografie FNP, 2011).
W maju 1945 roku w Europie umilkły działa. Zanim pochowano wszystkich poległych i pomordowanych, zanim ugaszono ostatnie pożary i odgruzowano ulice, rozpoczęły się poszukiwania skarbów kultury: dzieł sztuki, bezcennych archiwaliów i unikatowych zbiorów bibliotecznych, które Niemcy wywieźli w nieznane miejsca i nierzadko dobrze ukryli. Skarby w cieniu swastyki to pasjonująca historia grabieży i poszukiwań tych skarbów. Z książki Leszka Adamczewskiego poznamy między innymi prawdziwą historię Bursztynowej Komnaty i tajemnic austriackiego jeziora Toplitz. Poznamy także narodziny mitów dotyczących ukrytych skarbów, których nigdy nie było. Przedstawiona zaś w książce historia Madonny pod jodłami Lucasa Cranacha Starszego w połowie 2012 roku znalazła swój optymistyczny finał. Obraz ów po 67 latach wrócił do Wrocławia.
Lustro jest zbiorem artykułów o kulturze średniowiecza. Ułożone wedle chronologii opisanych zjawisk i procesów, dotyczą one: misji chrystianizacyjnych Karolingów i Ottonów, rytuału przekazywania darów w XI i XII wieku, kancelarii książęcej Janusza I mazowieckiego, wybitnego kaznodziei i przywódcy husyckiego, niepokornego rabina z Ratyzbony, niezwykłego projektu kongresu uczonych w 1486 roku, wreszcie, tragicznego losu rajców głogowskich w końcu XV wieku. Różnorodność tematyczna jest znakomitą ilustracją rozległości zainteresowań i kompetencji Haliny Manikowskiej, która pracom tak różnych autorów przewodzi i je koordynuje. Każdy badacz przeszłości jest swego rodzaju lustrem dla dokumentu, któremu się przygląda. Skoro jednak w "świętym" języku mediewistów lustro znaczy dosłownie "rozjaśniam", "oświecam", "badam", "oczyszczam", tytuł ten w sposób szczególny należy się Adresatce, która w swej pracy dydaktycznej, badawczej i recenzyjnej odważnie i niestrudzenie czyni bardzo wiele, by polska mediewistyka utrzymywała wysoki poziom merytoryczny.
Zaprezentowana publikacja przedstawia efekt badań naukowych specjalistów zajmujących się problematyką azjatycką. Czytelnicy odnajdują w niej artykuły dotyczące kwestii funkcjonujących mitów, wpływu religii na politykę i system polityczny i prawny. Co więcej, w publikacji wiele miejsca poświęcono wyzwaniom, jakie stoją przed krajami azjatyckimi, tj. polityce społecznej, czy biomedycynie.
Grzegorz Dąbrowski postanowił napisać PROSTĄ ETNOGRAFIĘ..., to znaczy - zgodnie z tym, jak to słowo "prosty" jest używane na Wileńszczyźnie - "zwyczajną", "nieskomplikowaną", "normalną". (...) Recenzowana praca jest rezultatem wieloletnich badań autora prowadzonych z grupami studentów na Wileńszczyźnie. Jest świadectwem jego wrażliwości i zdolności do "empatii". Pisze o ludziach z dużą życzliwością i szacunkiem. Zwraca uwagę na sprawy drobne w ich życiu (np. zwykłe rozmowy, zmiany języków i zachowań w zależności od zmiennych sytuacji społecznych), które traktuje jako oznaki problemów ogólniejszych.
Z recenzji wydawniczej prof. dra hab. Zbigniewa Libery.
TUDIA I ROZPRAWY
Paweł Łuczeczko, Antropologia współczesności w Polsce. Narodziny, rozwój, perspektywy
Waldemar Kuligowski, Studium tatuażu na prawie magdeburskim. Antropologia współczesności wobec historii
Marcin Brocki, Antropologia i historia wobec mityzacji przeszłości
Marcin Napiórkowski, W obronie Reduty Ordona. Historia i mity
Misgav Har-Peled, Dekolonizacja historii zachodniej. Polityczne źródła antropologii historycznej
Rafał Kleśta-Nawrocki, Historia: demokracja i współczesność
Tiiu Jaago, Ene Koresaar, (Re)constructing Conflict and Dialogue in Soviet Estonia and Post-Soviet Estonia: on Multivocality in Understanding of History
Tadeusz Czekalski, (Nie)pamięć o komunizmie. Przypadek albański
Dobrochna Kałwa, Na peryferiach peryferii? Codzienność PRL w polskiej historiografii – przegląd badań
Barbara Klich-Kluczewska, Przypadek Marii spod Bochni. Próba analizy mikrohistorycznej procesu o aborcję z 1949 roku
Marcin Stasiak, Między kalectwem a normalnością. Indywidualny model niepełnosprawności w Polsce lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych na przykładzie niepełnosprawnych po polio
Ewelina Szpak, Pojęcie zdrowia, choroby i cielesności w wiejskim postrzeganiu świata po 1945 roku, czyli o zmianach mentalności na wsi polskiej
Leena Rossi, Ordinary Man’s Everyday Places
PRZEDRUKI I ARCHIWALIA
Wojciech Wrzosek, Przyczynek do problemu prawdy w historii najnowszej
Dariusz Jarosz, Historiografia dziejów społecznych Polski w XX wieku po 1989 roku: perspektywy i możliwości badawcze, metodologia
DYSKUSJE I POLEMIKI
Natalia Aleksiun, Błażej Brzostek, Tomasz Chinciński, Jacek Dębicki, Anna Muller, Daniel Wojtucki, Marta Kurkowska-Budzan, Michał Januszkiewicz, Wojciech Kucharski, Anna Kurpiel, Paweł Sowiński, Etyka w badaniach przeszłości
RECENZJE I OMÓWIENIA
Michał Mokrzan, Czym jest to, co zwiemy humanistyką po zwrocie etyczno-politycznym?(Humanistyka i dominacja. Oddolne doświadczenia społeczne w perspektywie zewnętrznych rozpoznań, red. T. Rakowski, A. Malewska-Szałygin)
Anna Zalewska, O ustanawianiu sensów, wrażliwości historycznej i świadomości historycznej w momentach dziania się (I. Skórzyńska, Widowiska przeszłości. Alternatywne polityki pamięci 1989–2009)
Katarzyna Majbroda, Fieldwork jako fakt (nie tylko) lekturowy (Teren w antropologii. Praktyka badawcza we współczesnej antropologii kulturowej, red. T. Buliński, M. Kairski)
Wojciech Piasek, Powieść kryminalna jak źródło do antropologicznego poznania współczesności (M. Czubaj, Etnolog w Mieście Grzechu. Powieść kryminalna jako świadectwo antropologiczne)
Od redakcji:
Jedna z kluczowych książęk, pozwalających zrozumieć twórczość Fiodora Dostojewskiego. Do dzisiaj pozostaje głównym punktem odniesienia dla wszystkich badaczy i miłośników twórczości wielkiego pisarza rosyjskiego. Bierdiajew rozpatruje działalność pisarską Dostojewskiego w perspektywie wolności, zła i miłości.
Osierocona, dręczona, bita, gwałcona. Jako trzynastolatka została matką.
Jak z lepianki w afrykańskiej głuszy dotarła na sam szczyt haute couture lat 80.
I jak z tego szczytu została strącona?
Wstrząsająca autobiografia top modelki światowych wybiegów
Była muzą Yves Saint Laurenta, z którym łączyła ją wyjątkowa więź: wzajemny szacunek, uwielbienie, porozumienie bez słów. Jej zadedykował przepiękną suknię, którą nazwał ?Kiedy gwiazdy stają się czarne? i która dziś jest w muzeum. O nią zabiegali i dla niej tworzyli kreacje Guy Laroche, Hubert de Givenchy, Calvin Klein, Karl Lagerfeld, Gianfranco Ferré,Oscar de la Renta. Fotografował ją Helmut Newton. Przez ponad dziesięć lat królowała na wybiegach Paryża, Nowego Jorku, Mediolanu, Tokio jako ulubiona modelka Chanel, Diora, Balmaina.
Do Paryża przyjechała, gdy miała dwadzieścia lat. Nie umiała czytać ani pisać. Miała za sobą niewyobrażalnie tragiczne dzieciństwo: osierocona, molestowana, dręczona, bita, zmuszana do niewolniczej pracy, gwałcona. Jako trzynastolatka została matką. Mogła zostać kapłanką voodoo albo zakonnicą, albo prostytutką w nocnej spelunie Abidżanu. Jak z nędzy, z lepianki w afrykańskiej głuszy dotarła na sam szczyt haute couture lat 80. I jak z tego szczytu została strącona?
Rebecca Ayoko opowiada niezwykłą pasjonującą historię swojego życia z wielką szczerością i skromnością. Poznajemy tajniki pracy legendarnych projektantów i magiczny, ale i okrutny świat wielkiej mody.
Jej autobiografia Czarna gwiazda Yves Saint Laurenta została nominowana w 2013 roku do nagrody magazynu ?Madame Figaro? w kategorii biografii współczesnej kobiety.
Włochy, Mediolan, rok 1977. Spotkanie dwojga ludzi. On ? Patrizio Bertelli ? przedsiębiorca i wulkan pomysłów. Ona ? Miuccia Prada ? wytworna signorina, spadkobierczyni rodzinnej firmy i walcząca feministka. Nić porozumienia związała ich zarówno na gruncie zawodowym, jak i prywatnym.
Obecnie Prada to coś znacznie więcej niż dochodowa firma. To także symbol koncepcyjnego stylu, który przełamał dotychczasowe kanony estetyczne, stworzył nowe trendy i odcisnął piętno na modzie. W niezwykłej książce Paracchini analizuje kluczowe etapy tego fenomenu: od powstania firmy przez jej rozkwit i ekspansję po ślubie Miucci z Bertellim aż po osiągnięcie pozycji uznanej marki eksperymentującej w tak różnych dziedzinach, jak sztuka, architektura i?regaty żeglarskie.
A co z parą głównych bohaterów? Pośród niezliczonych sukcesów i nielicznych porażek Miuccia Prada i Patrizio Bertelli stanowią epicentrum tego uniwersum. Pod wieloma względami ich historia sprawia wrażenie zaczerpniętej wprost z kart powieści.
Książka ta dokumentuje za pomocą ilustracji najbardziej ekscytujący okres w historii mody, który cechuje największa różnorodność: od roku 1900 do dziś. Pokazuje i omawia ubrania elit, uniformy, stroje sportowe, style uliczne oraz haute couture. Zachwyci każdego, kto interesuje się modą; przyda się również studentom historii i początkującym projektantom odzieży.
Ostatnie stulecie było okresem wielkich przemian w modzie damskiej. Sztywne gorsety z początku XX w. ustąpiły miejsca swobodniejszym stylom, takim jak te wprowadzone przez francuskiego projektanta Paula Poireta. Styl życia kobiet dramatycznie zmieniły dwie wojny światowe, podobnie radykalnym transformacjom uległ ich styl ubierania się. Od szycia w domu do haute couture, od racjonowania
do „New Look”, od pojawienia się strojów dla nastolatków do masowej produkcji odzieży, od wpływów „wyższych sfer” do kultury celebrytów – wszystkie te etapy historii rewolucji w modzie prześledzi czytelnik dzięki ponad 400 znakomitym fotografiom i ilustracjom – wiele z nich opublikowano po raz pierwszy.
Książka poświęcona jest krytycznej refleksji nad historią anglosaskiej antropologii politycznej od połowy XIX wieku po współczesność. Autor omawia w niej główne nurty teoretyczne w badaniach nad polityką, m.in. ewolucjonizm, strukturalny funkcjonalizm, symbolizm i podejście postmodernistyczne oraz analizuje, jak zmieniające się uwarunkowania kulturowo-historyczne wpływały na sposoby konceptualizowania i rozumienia polityki w dyskursie antropologicznym.
Książka nowatorska w swych zamierzeniach, choć mówiąca bezpośrednio o tożsamości Słowińców, skupia się nade wszystko na zagadnieniu identyfikacji odrębności kulturowej, z uwzględnieniem procesów jej powstawania czy tworzenia, trwania i zmiany. Przedmiotem zainteresowania autora są zatem bardziej procesy społeczne, w toku których formują się i transformują szczególnego rodzaju grupy [tu?Kaszubi, Słowińcy], stanowiące tradycyjny przedmiot badawczy antropologii, aniżeli sam opis tak rozumianej etniczności.
Nie dajmy się zwieść tytułowi tego zbioru studiów naukowych, sąsiadujących z kronikami rodzinnymi, osobistymi wspomnieniami i minimonografiami miejscowości dawnej i obecnej Rzeczypospolitej. To bogactwo tematyczne sprawia, że obok miejsc świętych i - przeklętych nie może przejść obojętnie zarówno badacz dziejów kultury, jak etnolog czy ktoś zajmujący się najnowsza historią Polski.
Janusz Tazbir
Książka poświęcona jest problemowi antropologicznego badania pamięci na przykładzie pamięci Łemków w Polsce i na Ukrainie. Zaprezentowane zostały tu praktyki narracyjne Łemków - tryb ich konstrukcji, treść, którą są wypełniane oraz sposoby posługiwania się nimi w strategiach grupowej autoprezentacji. Punktem wyjścia stało się pytanie o to, co i jak prezentują łemkowskie narracje wspomnieniowe, do kogo są adresowane, jaki użytek czynią z nich Łemkowie. Zamiarem autorki było dotarcie do mechanizmów budowania obrazów przeszłości, uzgadniania ich zawartości i wykorzystywania dla grupowych celów, a także zrozumienie autotematyczności Łemków. W oparciu o źródła zastane (kilkadziesiąt łemkowskich relacji wspomnieniowych opublikowanych w Polsce i na Ukrainie) oraz wywołane (wywiady z obecnymi i byłymi, żyjącymi dziś na Ukrainie, mieszkańcami jednej z łemkowskich wsi) autorka prześledziła pracę pamięci, ukazała dominujące treści pamięci łemkowskiej oraz związane z nimi strategie autoprezentacji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
