Książka podejmująca problematykę z różnych dziedzin nauki, przede wszystkim literaturoznawstwa, teatrologii, operologii i historii sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem estetyki i historii idei XIX wieku. Poszczególne części książki poświęcone są poglądom i twórczości wybitnych artystów tego czasu, m.in. Friedricha Schillera, Giuseppe Verdiego, Richarda Wagnera, Fryderyka Chopina, Eugene’a Delacroix, George’a Gordona Byrona, oraz dziełom twórców mniej znanych, lecz z punktu widzenia historii literatury i sztuki oraz estetyki XIX wieku równie interesującym, takim jak „Felicyta, czyli męczennicy kartagińscy” Antoniego Edwarda Odyńca czy „Kronika paryska” Zofii Węgierskiej. Całości dopełniają syntetyczne studia podejmujące zagadnienia dziewiętnastowiecznej krytyki literackiej i teatralno-muzycznej. Wszystkie rozdziały książki mają charakter interdyscyplinarny i komparatystyczny, dzięki czemu wyłania się z nich szeroki obraz funkcjonowania różnorakich dzieł – literackich, teatralnych, muzycznych i plastycznych – w kulturze XIX stulecia.
W tomie zebrano 19 wybranych artykułów poświęconych książkom i tekstom polskim od XIII do XVIII w., wcześniej już publikowanych. Czytelnik może tu znaleźć studia o mało znanych lub nieznanych zabytkach piśmiennictwa staropolskiego, m.in.: o XIII-wiecznych polskich nazwach roślin w rękopisie monachijskim, nieznanym przekazie Bogurodzicy i kolęd z XVI w., średniowiecznych i wczesnorenesansowych propozycjach ortograficznych, nieznanych paremicznych glosach Andrzeja Glabera z Kobylina (1. połowa XVI w.), o kilku odnalezionych cennych drukach polskich z XVI w., nieznanym kancjonale braci czeskich i odnalezionym najstarszym drukowanym polskim kancjonale katolickim. Książka zawiera też edycję nieznanego staropolskiego dramatu pasyjnego, uwagi o kilku pieśniach średniowiecznych i dwóch nieobyczajnych wierszach z końca XVIII wieku oraz studium o tekście „Ewangelii Nikodema” zapisanym w tzw. kodeksie Wawrzyńca z Łaska (1544 r.).
Książka stanowi próbę nowego spojrzenia na znaczenie tekstu w piosence – poza stereotypowymi rozróżnieniami zależnymi od stylistyki muzycznej. Na równych prawach występują tu teksty z gatunku piosenki literackiej oraz warstwa słowna utworów rockowych, co pozwala na ukazanie różnic, ale i podobieństw między tymi odrębnymi – zdawałoby się – światami.
Perspektywa historyczna każe spoglądać na dorobek polskiej piosenki ostatniego półwiecza ze szczególnym uwzględnieniem przemian społeczno-politycznych dokonujących się w przełomowych momentach lat siedemdziesiątych, osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. To wówczas następowały zmiany, które nobilitowały tekst piosenki z formy czysto rozrywkowej ku jednej z form społecznej komunikacji. Na tak zarysowanym tle autor dokonuje analiz porównawczych zarówno w obrębie tradycyjnie rozumianych gatunków, jak i pomiędzy nimi, ukazując jak istotną rolę pełni warstwa słowna piosenek w różnych odmianach gatunkowych.
W publikacji ukazano postawy i twórczość tak różnych artystów, jak: Jacek Kaczmarski, Jan Krzysztof Kelus, Jacek Kleyff, Grabaż (Krzysztof Grabowski), Kazik (Kazimierz Staszewski), Grzegorz Ciechowski, Spięty (Hubert Dobaczewski), Pablopavo (Paweł Sołtys), Marcin Świetlicki i inni. Niebagatelną rolę odgrywa tu problematyka zaangażowania społecznego artystów, którzy traktują własną twórczość jako sposób wypowiedzi na temat otaczającego świata, próbując opisywać rzeczywistość i wpływać na jej kształt.
Podręcznik jest adresowany przede wszystkim do studentów kierunków pedagogicznych, kształcących nauczycieli wychowania przedszkolnego i nauczania wczesnoszkolnego. Adresatami są więc osoby, których wykształcenie polonistyczne nie wykracza poza zakres języka polskiego w szkołach średnich. Głównym celem jest pokazanie istotnych cech twórczości przeznaczonej dla młodego odbiorcy i usytuowanie ich na szerszym tle wybranych zagadnień z zakresu teorii i historii literatury. Podręcznik składa się z trzech części: teoretycznej, poświęconej ogólnej charakterystyce piśmiennictwa dla dzieci oraz wierszom i baśni, od których rozpoczyna się edukacja literacka najmłodszych odbiorców. Podręcznik zawiera również przykładowe, pogłębione omówienia niektórych tekstów w celu przypomnienia podstawowych umiejętności analitycznych, które powinny być znane studentom ze szkoły średniej. Inne przywoływane utwory egzemplifikują jedynie omawiane zjawiska, są przykładami ogólniejszych tendencji i gatunków w tej odmianie piśmiennictwa. Podręcznik zamykają: usystematyzowany wykaz najważniejszych pozycji bibliograficznych, a także dwa indeksy: autorów oraz pojęć i terminów teoretycznych.
W rozprawie ukazana została sylwetka autora na tle czasów jemu współczesnych, kontekst i czas ukazywania się jego dzieł oraz historia ich recepcji. Otrzymujemy wnikliwy opis, analizę oraz interpretację trzech poematów biblijnych autora. Prowadzi to do uchwycenia poświadczonej przez teksty praktyki twórczej, wiążącej się z tematyką biblijną, jako z jednej strony indywidualnej autorskiej wypowiedzi, z drugiej zaś jako wypowiedzi osadzonej w szeroko rozumianym kontekście kulturowym, literackim religijnym, jakim był okres późnego baroku. Metodyka dokonywanych działań badawczych jest połączeniem warsztatu teoretyka i historyka literatury. Podstawą źródłową książki są pierwodruki, wydania utworów z lat 1705 i 1745. Z uwagi na pozostawanie w postaci starodruku (niewydane i opracowane w postaci edycji krytycznej) są obszernie w książce cytowane i komentowane.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
