"Modele artystyczne stanowią jedyne w swoim rodzaju połączenie modelu naukowego i zabawowego, organizując intelekt i zachowanie jednocześnie. W porównaniu ze sztuką zabawa jest pozbawiona treści, nauka - pozbawiona aktywności"
Książka Zapatrzenie ma przedstawić większość eseistycznej twórczości zmarłej w roku 2002 autorki. Jej zainteresowania, z początku skupiające się głownie na malarstwie dwudziestowiecznym, stopniowo przesuwały się ku epokom wcześniejszym, zwłaszcza ku sztuce epoki odrodzenia. Pisząc o obrazach i malarzach, Pollakówna nie ograniczała się nigdy do prostego, informacyjnego opisu, lecz zawsze przedstawiała własne, oryginalne, niekiedy zaskakujące interpretacje.
W drugim tomie prezentującym myśl filmową naszych południowych sąsiadów Czytelnik znajdzie szkice teoretyków skupionych wokół Praskiego Koła Lingwistycznego oraz ich kontynuatorów (Jan Mukařovský, Jan Kučera, Roman Jakobson), teksty powstałe w związku z ekspansją kina nowej fali (Vratislav Effenberger, Jaromil Jireą), a takźe wypowiedzi młodszego pokolenia filmoznawców (Vlastimil Zuska, Petr Mareą). Teksty napisane na przestrzeni blisko 75 lat pozwalają prześledzić ewolucję myśli filmowej pod wpływem zmieniających się nurtów w europejskim kinie oraz modnych koncepcji badawczych. Dają równieź moźliwość przyjrzenia się rozmaitym zagadnieniom, jak język i estetyka filmu, związki X muzy z źyciem społecznym oraz innymi tekstami kultury.
Druga część antologii pod redakcją Jana Białostockiego obejmuje obfitujący w literaturę o sztuce wiek XVI - epokę odrodzenia, reformacji i wczesnego manieryzmu. Książka zawiera teksty malarzy, rzeźbiarzy i architektów (m.in. Leonarda da Vinci czy Michała Anioła), przywódców religijnych (Lutra i Kalwina), a także najrozmaitszych myślicieli i filozofów (np. Erazma z Rotterdamu, Giorgia Vasariego). Oddaje głos tym wszystkim, którzy pędzlem, dłutem, ale również piórem, tworzyli podwaliny sztuki nowożytnej.
Książka jest próbą spojrzenia na problematykę performansu z trzech perspektyw. Pierwsza odnosi się do jego źródeł. Druga stanowi próbę scharakteryzowania głównych osi pojęciowych, wokół których formułuje się współczesna myśl performatywna. Część trzecia stanowi próbę uściślenia pojęcia performansu. Autor dowodzi w niej, że performans można scharakteryzować za pomocą nieskomplikowanych procedur i narzędzi. Opisanie ich stwarza szansę wyjścia z chaosu pojęciowego, którego efektem jest pogląd o nieuchwytności przedmiotu badań.
Pisarstwo Louisa Marina, wkraczając w konstytutywną dla znaku-przedstawienia przejrzystość i nieprzejrzystość, ujawnia swoją siłę krytyczną i pokazuje, jak - od historycznego malarstwa po martwą naturę, od pejzażu do trompe-l'oeil, od portretu miasta po wędrówkę po nim i od opowiadania baśni po jej słuchanie - pragnienie zarówno widzenia, jak i słyszenia odciska się na dziełach.
W powszechnej świadomości John Ruskin funkcjonuje raczej jako społeczny reformator, którego utopijne idee zbudowania idealnego społeczeństwa zakończyły się fiaskiem. Wcześniej jednak przez kilkadziesiąt lat był jednym z najwybitniejszych interpretatorów języka sztuki i natury, człowiekiem, którego rozumienie i sposób prezentacji zagadnień estetycznych na pół wieku zawładnęły umysłami Anglików. Niniejsza książka, zawierająca teksty poświęcone historii i teorii sztuki, pozwalają wniknąć w jego różnorodną myśl i bogatą malarską i architektoniczną wyobraźnię.
Opisy gotyckich katedr to bardzo szczególny wątek, który biegnie na skraju wielkiej tkaniny literatury. Dotyczy grona wtajemniczonych, którzy niby spiskowcy podawali sobie przez wieki zaszyfrowane znaki - toposy przedstawiające katedrę jako las, górski masyw, ciało, księgę. Dziś pamięć o gotyckiej katedrze nie tylko trwa wśród poetów, ale nawet wkroczyło do wirtualnego świata elektronicznych mediów.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
