Allan Kardec (1804-1869) - właśc. Hippolyte Lon-Denizard Rivail. Francuski pedagog, językoznawca, autor wielu rozpraw dydaktycznych, podręczników i prac na temat systemu oświatowego. Zainicjował pierwsze w świecie naukowe badania zjawisk mediumicznych, ustalając klasyczne kanony komunikacji z pozamaterialną sferą życia oraz relacji pomiędzy światami Duchów i ludzi. Dzięki współpracy z licznymi mediami, na podstawie tysięcy komunikatów uzyskanych drogą eksperymentalną w czasie seansów, skodyfikował zasady filozofii spirytystycznej. Jako wydawca "Przeglądu Spirytystycznego" i założyciel Paryskiego Towarzystwa Studiów Spirytystycznych, inspirował (głównie w Europie) badania i zrodzony dzięki ich rezultatom ruch społeczny, do czego przyczyniły się jego wielokrotne wznawiane w wielotysięcznych nakładach publikacje, przetłumaczone na kilkadziesiąt języków. Za swą działalność był szykanowany. Jego dzieła przez wiele lat znajdowały się na kościelnym Indeksie Ksiąg Zakazanych. Księga Duchów: - światowy bestseller literatury ezoterycznej; - klasyczne dzieło zapoczątkowujące naukowe badania zjawisk mediumicznych; - szczegółowy wykład filozofii spirytystycznej; - charakterystyka świata Duchów i ich relacji z ludźmi; - zasady komunikacji z pozamaterialną sferą bytu; - odpowiedzi na pytania najczęściej zadawane w czasie seansów spirytystycznych; - obalenie zarzutów wobec spirytyzmu. Uwaga! Jest to pierwszy w Polsce kompletny przekład "Księgi Duchów" (bez ingerencji cenzury i skrótów redakcyjnych). Wydanie drugie, poprawione i rozszerzone

Księga mediów:- światowy bestseller literatury ezoterycznej;- klasyczne dzieło zapoczątkowujące naukowe badania zjawisk mediumicznych;- szczegółowy wykład metodologii kontaktów ze sferą pozamaterialną;- charakterystyka trudności i zagrożeń związanych z praktyką spirytystyczną;- zasady organizacji seansów spirytystycznych i stowarzyszeń;- relacje z seansów Paryskiego Towarzystwa Studiów Spirytystycznych; - fragmenty artykułów z ,,Przeglądu Spirytystycznego"".

"Allan Kardec (1804–1869) – właśc. Hippolyte Léon-Denizard Rivail. Francuski pedagog, lingwista, autor wielu rozpraw dydaktycznych, podręczników i prac na temat systemu oświatowego. Zainicjował pierwsze w świecie naukowe badania zjawisk mediumicznych, ustalając klasyczne kanony komunikacji z pozamaterialną sferą życia oraz relacji pomiędzy światami Duchów i ludzi. Dzięki współpracy z licznymi mediami, na podstawie tysięcy komunikatów uzyskanych drogą eksperymentalną w czasie seansów, skodyfikował zasady filozofii spirytystycznej. Jako wydawca „Przeglądu Spirytystycznego” i założyciel Paryskiego Towarzystwa Studiów Spirytystycznych A. Kardec inspirował (głównie w Europie) badania i zrodzony, dzięki ich rezultatom, ruch społeczny – do czego przyczyniły się jego wielokrotnie wznawiane w wielotysięcznych nakładach publikacje, przetłumaczone na kilkadziesiąt języków. Za swą działalność szykanowany. Jego dzieła przez wiele lat znajdowały się na kościelnym Indeksie Ksiąg Zakazanych. W tej serii dotychczas ukazały się jego następujące prace: Księga Duchów, Księga mediów. Niebo i piekło według spirytyzmu: • światowy bestseller literatury ezoterycznej; • klasyczne dzieło opisujące fazy śmierci człowieka oraz okoliczności życia pozagrobowego; • charakterystyka sytuacji Duchów w zaświatach, w zależności od ich poziomu rozwoju moralnego i intelektualnego; • dziesiątki komunikatów z seansów spirytystycznych, pochodzące od Duchów szczęśliwych, nieszczęśliwych, samobójców, morderców itp.; • polemika z dogmatem o wiecznym potępieniu i materialnym charakterze kar w życiu pozagrobowym. Jest to pierwszy w Polsce, kompletny przekład „Nieba i piekła według spirytyzmu” (bez ingerencji cenzury i skrótów redakcyjnych)" Fragment książki       Przedmowa tłumacza       Niebo i piekło według spirytyzmu Allana Kardeca stanowi kontynuację Księgi Duchów i Księgi mediów - klasycznych publikacji, które współtworzą kanon lektur miłośników spirytyzmu oraz badaczy zjawisk mediumicznych. Każdą z tych prac przetłumaczono na kilkadziesiąt języków i wielokrotnie wznawiano w różnych krajach.       W Polsce jak dotąd ukazały się tylko drobne fragmenty Nieba i piekła według spirytyzmu. Podobnie jak w przypadku Księgi Duchów i Księgi mediów, pojawiały się zwłaszcza w wydawnictwach Jana Chobota, ukazujących się w Wiśle na Śląsku Cieszyńskim. Jak pozostałe . prace A. Kardeca, książka ta znajdowała się na kościelnym Indeksie ksiąg zakazanych. Oddanie do rąk polskiego Czytelnika kompletnego tłumaczenia Nieba i piekła według spirytyzmu, pozwala więc wypełnić lukę w polskojęzycznej literaturze ezoterycznej. O ile bowiem zachodnioeuropejscy i amerykańscy miłośnicy spirytyzmu, parapsychologii, filozofii, religii i dziedzin pokrewnych od dawna mogli studiować dzieła A. Kardeca nie tylko w wersji oryginalnej, ale także w licznych dostępnych opracowaniach, to w przypadku Polski brak takiej możliwości pozbawił Czytelnika dostępu do źródła wiedzy, która swego czasu stanowiła ważny element kultury, a o jej wartości świadczy fakt, że i dziś grono jej miłośników nie maleje.       Lektura Nieba i piekła wedhtg spirytyzmu przynosi wiele satysfakcji nie tylko miłośnikom „surowych" stenogramów z seansów spirytystycznych (tu opatrzonych komentarzami A. Kardeca i rozmaitych Duchów), ale także osobom zainteresowanym studiami porównawczymi nad rozmaitymi koncepcjami życia pozagrobowego, zwłaszcza w kontekście kar i nagród w życiu przyszłym.       Tajemnicza biografia       Ustalenie szczegółowej biografii twórcy Nieba i piekła według spirytyzmu jest przedsięwzięciem bardzo skomplikowanym. On sam bowiem unikał wypowiadania się na temat życia osobistego, chcąc uchronić członków swej rodziny przed ewentualnymi szykanami ze strony przeciwników spirytyzmu. Naprawdę nazywał się Hippolyte Leon-De-nizard Rivail, a swego czasu był znanym wychowawcą i dydaktykiem. Przyjęcie pseudonimu Allan Kardec wiązało się z jednej strony z tym, że H.L.D. Rivail początkowo pragnął zachować anonimowość, zdając sobie sprawę, jak wielkie zamieszanie mogłoby wywołać wydanie książki o Duchach przez kogoś, kto odpowiadał za wychowanie i kształcenie tysięcy młodych ludzi. Z drugiej zaś strony zdawał sobie sprawę, jak ważną zmianę wniosły w jego życie badania nad zjawiskami mediumicz-nymi — a ponieważ w epoce romantycznej wiele osób zmieniało nazwiska czy przybierało pseudonimy „narodziwszy się powtórnie" pod wpływem nowych idei, dlatego też nie było w tym kroku nic nadzwyczajnego. Przyjęcie takiego właśnie pseudonimu - imienia i nazwiska, które rzekomo nosił w jednym z poprzednich wcieleń (o czym został poinformowany przez jednego z Duchów w czasie seansu) - świadczyło o utożsamianiu się ze światem bezcielesnych istot, od których wywodzi się idea nauki spirytystycznej.       Istniejące biografie A. Kardeca oparte są na dokumentach pisanych oraz na relacjach osób znających go i współpracujących z nim w różnych okresach. Autorzy najbardziej znanych opracowań to:       • Henri Sausse: Biografia Alłana Kardeca       • Andre Moreil: Allan Kardec -jego życie, jego dzieło       • Zeus Yantuil i Francisco Thiesen: Allan Kardec - studium bio-bibliograficzne (t. 1-3) oraz Allan Kardec -- wychowawca i kodyfikator (t. 1-2).       H. Sausse opierał się na bogatych materiałach, które udostępnił mu Pierre-Gaetan Leymarie (1827-1901) - polityk, pisarz, pierwszy redaktor naczelny Przeglądu Spirytystycznego i współzalożyciel Naukowego Towarzystwa Studiów Psychologicznych, które bezpośrednio kontynuując prace A. Kardeca, opracowało pierwsze tłumaczenia jego tekstów na kilka języków europejskich. Książka H. Sausse'a stanowi właściwie przedruk tekstu jego prelekcji wygłoszonej w 1896 roku w Lyonie. A. Moreil, który swą wersję biografii opublikował w 1981 roku, korzystał z pracy H. Sausse'a, uzupełniając ją informacjami zgromadzonymi głównie w bibliotekach i archiwach organizacji spirytystycznych. Opracowania ich autorstwa uznawane są jednak za mało kompletne, a niektóre z opisywanych entuzjastycznie faktów wymagają dokładnego sprawdzenia i uzasadnienia.       Z. Yantuil i F. Thiesen zebrali w trzech tomach (wydanych w latach 1979-1980) ogromną ilość informacji na temat życia A. Kardeca zarówno przed powstaniem spirytyzmu, jak i jego prac od chwili zainteresowania się zjawiskiem wirujących stolików. W 2004 roku, z okazji dwusetnej rocznicy urodzin A. Kardeca, ukazało się tym razem dwutomowe opracowanie, zawierające najświeższe rezultaty badań jego biografów. Z. Yantuil i F. Thiesen opierali się na tekstach z archiwalnych numerów Przeglądu Spirytystycznego, a także na wszelkiego rodzaju publikacjach i dokumentach zgromadzonych w zasobnych archiwach i bibliotekach Brazylijskiej Federacji Spirytystycznej oraz Biblioteki Narodowej Francji. Przeprowadzili też skrupulatne badania w Lyonie, Paryżu i innych miejscach, w których przebywał H.L.D. Rivail. Nie ulega wątpliwości, że ich opracowania są najbardziej kompletne, choć - jak twierdzą skromnie sami badacze - wiele wątków wymaga jeszcze dalszych poszukiwań. Niebo i piekło według spirytyzmuSpis treści Przedmowa tłumacza 13 Niebo i piekło albo sprawiedliwość Boża według spirytyzmu 39 CZĘŚĆ PIERWSZA TEORIA 41 Rozdział I Przyszłość i nicość 43 Rozdział II Strach przed śmiercią 52 Przyczyny strachu przed śmiercią 52 Dlaczego spirytyści nie boją się śmierci 57 Rozdział III Niebo 59 Rozdział IV Piekło 71 Intuicyjne przeczucie przyszłych kar 71 Chrześcijański obraz piekła naśladujący piekło pogan 72 Limby 76 Obraz pogańskiego piekła 77 Obraz chrześcijańskiego piekła 85 Rozdział V Czyściec 96 Rozdział VI Koncepcja wiecznych kar 102 Pochodzenie koncepcji wiecznych kar 102 Argumenty przemawiające za wiecznymi karami 107 Fizyczna niemożliwość wiecznych kar 112 Koncepcja wiecznych kar wysłużyła się 115 Ezechiel przeciwko wieczności kar i grzechowi pierworodnemu 116 Rozdział VII Przyszłe kary według spirytyzmu 119 Ciało jest słabe 119 Źródła spirytystycznej koncepcji przyszłych kar 121 Kodeks karny przyszłego życia 122 Rozdział VIII Anioły 134 Anioły według Kościoła 134 Obalenie koncepcji 139 Anioły według spirytyzmu 144 Rozdział IX Demony 146 Pochodzenie wiary w demony 146 Demony według Kościoła 150 Demony według spirytyzmu 162 Rozdział X Udział demonów we współczesnych manifestacjach 165 Rozdział XI O zakazie wywoływania zmarłych 183 CZĘŚĆ DRUGA PRZYKŁADY 193 Rozdział I Przejście 195 Rozdział II Duchy szczęśliwe 203 Pan Sanson 203 Pan Jobard 214 Samuel Philippe 219 Pan Van Durst 223 Sixdeniers 225 Doktor Demeure 228 Wdowa Foulon, z domu Wollis 233 Rosyjski lekarz 241 Bernardin 244 Hrabina Paula 245 Jean Reynaud 249 Antoine Costeau 253 Panna Emma 256 Doktor Vignal 258 Victor Lebufle 261 Pani Anais Gourdon 262 Maurice Gontran 264 Rozdział III Duchy w średniej sytuacji 267 Joseph Bre. Człowiek uczciwy - zdaniem Boga i ludzi... 267 Pani Helenę Michel 269 Markiz de Saint-Paul 270 Pan Cardon, lekarz 272 Eric Stanislas 276 Pani Anna Belleville 278 Rozdział IV Duchy cierpiące 284 Kara 284 Novel 286 Auguste Michel 287 Żale rozpustnika 289 Lisbeth 291 Książę Ouran 294 Pascal Lavic 297 Ferdinand Bertin 298 Francois Riąuier 302 Claire 303 Rozdział V Samobójcy 313 Samobójca z Samaritaine 313 Ojciec i rekrut 316 Francois-Simon Louvet 319 Matka i syn 320 Podwójne samobójstwo, z miłości i zobowiązania 323 Louis i szyjąca trzewiki 326 Ateista 329 Pan Felicien 335 Antoine Bell 339 Rozdział VI Skruszeni zbrodniarze 343 Verger 343 Lemaire 347 Benoist 349 Duch z Castelnaudary 352 Jacąues Latour 359 Rozdział VII Duchy zatwardziałe 373 Lapommeray. Ukarany światłem 373 Angele, ziemska nieudacznica 379 Znudzony Duch 382 Królowa Oude 384 Xumene 386 Rozdział VIII Ziemskie odkupienia 389 Marcel, dziecko z czwórki 389 Szymel Slizgol 392 Julienne-Marie, nędzarka 397 Max, żebrak 402 Historia pewnego służącego 405 Antonio B 407 Pan Letil 411 Ambitny mędrzec 413 Charles de Saint-G., upośledzony 415 Adelaide-Marguerite Gosse 420 Clara Rivier 422 Francoise Vernhes 425 Anna Bitter 427 Joseph Maitre, niewidomy 430 ANEKS 435 Odesłania do Księgi Duchów i Księgi mediów A. Kardeca 437 Fragmenty Czym jest spirytyzm? A. Kardeca 438 Czym jest spirytyzm?: Rozdział II, § 37 438 Czym jest spirytyzm?: Rozdział II, § 40 438 Czym jest spirytyzm?: Rozdział II, § 48 438 Czym jest spirytyzm?: Rozdział II, § 49 439 Czym jest spirytyzm?: Rozdział II, § 60 440 Fragmenty Ewangelii według spirytyziini A. Kardeca 441 Ewangelia według spirytyzmu: Rozdział III - Jest wiele mieszkań w domu mego Ojca 441 Ewangelia według spirytyzmu: Rozdział V - Błogosławieni cierpiący 450 Ewangelia według spirytyzmu: Rozdział XXVII - Działanie modlitwy 477 Streszczenia artykułów z Przeglądu Spirytystycznego 482 Przegląd Spirytystyczny: marzec 1860 - Studium Duchów osób żyjących. Doktor Yignal 482 Przegląd Spirytystyczny: maj 1862 - Członek Paryskiego Towarzystwa Studiów Spirytystycznych 483 Przegląd Spirytystyczny, październik 1863 - Pochówek spirytysty we wspólnej mogile 484 Przegląd Spirytystyczny: lipiec 1864 - Religia i postęp 486 Przegląd Spirytystyczny: marzec 1869 - Ciało jest słabe. Studium fizjologiczne i moralne 487

Księga Duchów:- światowy bestseller literatury ezoterycznej;- klasyczne dzieło zapoczątkowujące naukowe badania zjawisk mediumicznych;- szczegółowy wykład filozofii spirytystycznej;- charakterystyka świata Duchów i ich relacji z ludźmi;- zasady komunikacji z pozamaterialną sferą bytu;- odpowiedzi na pytania najczęściej zadawane w czasie seansów spirytystycznych;- obalenie zarzutów wobec spirytyzmu.