Niebo i piekło według spirytyzmu

"Allan Kardec (1804–1869) – właśc. Hippolyte Léon-Denizard Rivail. Francuski pedagog, lingwista, autor wielu rozpraw dydaktycznych, podręczników i prac na temat systemu oświatowego. Zainicjował pierwsze w świecie naukowe badania zjawisk mediumicznych, ustalając klasyczne kanony komunikacji z pozamaterialną sferą życia oraz relacji pomiędzy światami Duchów i ludzi. Dzięki współpracy z licznymi mediami, na podstawie tysięcy komunikatów uzyskanych drogą eksperymentalną w czasie seansów, skodyfikował zasady filozofii spirytystycznej. Jako wydawca „Przeglądu Spirytystycznego” i założyciel Paryskiego Towarzystwa Studiów Spirytystycznych A. Kardec inspirował (głównie w Europie) badania i zrodzony, dzięki ich rezultatom, ruch społeczny – do czego przyczyniły się jego wielokrotnie wznawiane w wielotysięcznych nakładach publikacje, przetłumaczone na kilkadziesiąt języków. Za swą działalność szykanowany. Jego dzieła przez wiele lat znajdowały się na kościelnym Indeksie Ksiąg Zakazanych. W tej serii dotychczas ukazały się jego następujące prace: Księga Duchów, Księga mediów.

Niebo i piekło według spirytyzmu:
• światowy bestseller literatury ezoterycznej;
• klasyczne dzieło opisujące fazy śmierci człowieka oraz okoliczności życia pozagrobowego;
• charakterystyka sytuacji Duchów w zaświatach, w zależności od ich poziomu rozwoju moralnego i intelektualnego;
• dziesiątki komunikatów z seansów spirytystycznych, pochodzące od Duchów szczęśliwych, nieszczęśliwych, samobójców, morderców itp.;
• polemika z dogmatem o wiecznym potępieniu i materialnym charakterze kar w życiu pozagrobowym.

Jest to pierwszy w Polsce, kompletny przekład „Nieba i piekła według spirytyzmu” (bez ingerencji cenzury i skrótów redakcyjnych)"

Fragment książki
       Przedmowa tłumacza
      Niebo i piekło według spirytyzmu Allana Kardeca stanowi kontynuację Księgi Duchów i Księgi mediów - klasycznych publikacji, które współtworzą kanon lektur miłośników spirytyzmu oraz badaczy zjawisk mediumicznych. Każdą z tych prac przetłumaczono na kilkadziesiąt języków i wielokrotnie wznawiano w różnych krajach.
      W Polsce jak dotąd ukazały się tylko drobne fragmenty Nieba i piekła według spirytyzmu. Podobnie jak w przypadku Księgi Duchów i Księgi mediów, pojawiały się zwłaszcza w wydawnictwach Jana Chobota, ukazujących się w Wiśle na Śląsku Cieszyńskim. Jak pozostałe . prace A. Kardeca, książka ta znajdowała się na kościelnym Indeksie ksiąg zakazanych. Oddanie do rąk polskiego Czytelnika kompletnego tłumaczenia Nieba i piekła według spirytyzmu, pozwala więc wypełnić lukę w polskojęzycznej literaturze ezoterycznej. O ile bowiem zachodnioeuropejscy i amerykańscy miłośnicy spirytyzmu, parapsychologii, filozofii, religii i dziedzin pokrewnych od dawna mogli studiować dzieła A. Kardeca nie tylko w wersji oryginalnej, ale także w licznych dostępnych opracowaniach, to w przypadku Polski brak takiej możliwości pozbawił Czytelnika dostępu do źródła wiedzy, która swego czasu stanowiła ważny element kultury, a o jej wartości świadczy fakt, że i dziś grono jej miłośników nie maleje.
      Lektura Nieba i piekła wedhtg spirytyzmu przynosi wiele satysfakcji nie tylko miłośnikom „surowych" stenogramów z seansów spirytystycznych (tu opatrzonych komentarzami A. Kardeca i rozmaitych Duchów), ale także osobom zainteresowanym studiami porównawczymi nad rozmaitymi koncepcjami życia pozagrobowego, zwłaszcza w kontekście kar i nagród w życiu przyszłym.
      Tajemnicza biografia
      Ustalenie szczegółowej biografii twórcy Nieba i piekła według spirytyzmu jest przedsięwzięciem bardzo skomplikowanym. On sam bowiem unikał wypowiadania się na temat życia osobistego, chcąc uchronić członków swej rodziny przed ewentualnymi szykanami ze strony przeciwników spirytyzmu. Naprawdę nazywał się Hippolyte Leon-De-nizard Rivail, a swego czasu był znanym wychowawcą i dydaktykiem. Przyjęcie pseudonimu Allan Kardec wiązało się z jednej strony z tym, że H.L.D. Rivail początkowo pragnął zachować anonimowość, zdając sobie sprawę, jak wielkie zamieszanie mogłoby wywołać wydanie książki o Duchach przez kogoś, kto odpowiadał za wychowanie i kształcenie tysięcy młodych ludzi. Z drugiej zaś strony zdawał sobie sprawę, jak ważną zmianę wniosły w jego życie badania nad zjawiskami mediumicz-nymi — a ponieważ w epoce romantycznej wiele osób zmieniało nazwiska czy przybierało pseudonimy „narodziwszy się powtórnie" pod wpływem nowych idei, dlatego też nie było w tym kroku nic nadzwyczajnego. Przyjęcie takiego właśnie pseudonimu - imienia i nazwiska, które rzekomo nosił w jednym z poprzednich wcieleń (o czym został poinformowany przez jednego z Duchów w czasie seansu) - świadczyło o utożsamianiu się ze światem bezcielesnych istot, od których wywodzi się idea nauki spirytystycznej.
      Istniejące biografie A. Kardeca oparte są na dokumentach pisanych oraz na relacjach osób znających go i współpracujących z nim w różnych okresach. Autorzy najbardziej znanych opracowań to:
      • Henri Sausse: Biografia Alłana Kardeca
      • Andre Moreil: Allan Kardec -jego życie, jego dzieło
      • Zeus Yantuil i Francisco Thiesen: Allan Kardec - studium bio-bibliograficzne (t. 1-3) oraz Allan Kardec -- wychowawca i kodyfikator (t. 1-2).
      H. Sausse opierał się na bogatych materiałach, które udostępnił mu Pierre-Gaetan Leymarie (1827-1901) - polityk, pisarz, pierwszy redaktor naczelny Przeglądu Spirytystycznego i współzalożyciel Naukowego Towarzystwa Studiów Psychologicznych, które bezpośrednio kontynuując prace A. Kardeca, opracowało pierwsze tłumaczenia jego tekstów na kilka języków europejskich. Książka H. Sausse'a stanowi właściwie przedruk tekstu jego prelekcji wygłoszonej w 1896 roku w Lyonie. A. Moreil, który swą wersję biografii opublikował w 1981 roku, korzystał z pracy H. Sausse'a, uzupełniając ją informacjami zgromadzonymi głównie w bibliotekach i archiwach organizacji spirytystycznych. Opracowania ich autorstwa uznawane są jednak za mało kompletne, a niektóre z opisywanych entuzjastycznie faktów wymagają dokładnego sprawdzenia i uzasadnienia.
      Z. Yantuil i F. Thiesen zebrali w trzech tomach (wydanych w latach 1979-1980) ogromną ilość informacji na temat życia A. Kardeca zarówno przed powstaniem spirytyzmu, jak i jego prac od chwili zainteresowania się zjawiskiem wirujących stolików. W 2004 roku, z okazji dwusetnej rocznicy urodzin A. Kardeca, ukazało się tym razem dwutomowe opracowanie, zawierające najświeższe rezultaty badań jego biografów. Z. Yantuil i F. Thiesen opierali się na tekstach z archiwalnych numerów Przeglądu Spirytystycznego, a także na wszelkiego rodzaju publikacjach i dokumentach zgromadzonych w zasobnych archiwach i bibliotekach Brazylijskiej Federacji Spirytystycznej oraz Biblioteki Narodowej Francji. Przeprowadzili też skrupulatne badania w Lyonie, Paryżu i innych miejscach, w których przebywał H.L.D. Rivail. Nie ulega wątpliwości, że ich opracowania są najbardziej kompletne, choć - jak twierdzą skromnie sami badacze - wiele wątków wymaga jeszcze dalszych poszukiwań.

Niebo i piekło według spirytyzmu
Spis treści

Przedmowa tłumacza 13
Niebo i piekło albo
sprawiedliwość Boża według spirytyzmu 39
CZĘŚĆ PIERWSZA
TEORIA 41
Rozdział I
Przyszłość i nicość 43
Rozdział II
Strach przed śmiercią 52
Przyczyny strachu przed śmiercią 52
Dlaczego spirytyści nie boją się śmierci 57
Rozdział III
Niebo 59
Rozdział IV
Piekło 71
Intuicyjne przeczucie przyszłych kar 71
Chrześcijański obraz piekła naśladujący piekło pogan 72
Limby 76
Obraz pogańskiego piekła 77
Obraz chrześcijańskiego piekła 85
Rozdział V
Czyściec 96
Rozdział VI
Koncepcja wiecznych kar 102
Pochodzenie koncepcji wiecznych kar 102
Argumenty przemawiające za wiecznymi karami 107
Fizyczna niemożliwość wiecznych kar 112
Koncepcja wiecznych kar wysłużyła się 115
Ezechiel przeciwko wieczności kar i grzechowi pierworodnemu 116
Rozdział VII
Przyszłe kary według spirytyzmu 119
Ciało jest słabe 119
Źródła spirytystycznej koncepcji przyszłych kar 121
Kodeks karny przyszłego życia 122
Rozdział VIII
Anioły 134
Anioły według Kościoła 134
Obalenie koncepcji 139
Anioły według spirytyzmu 144
Rozdział IX
Demony 146
Pochodzenie wiary w demony 146
Demony według Kościoła 150
Demony według spirytyzmu 162
Rozdział X
Udział demonów we współczesnych manifestacjach 165
Rozdział XI
O zakazie wywoływania zmarłych 183
CZĘŚĆ DRUGA
PRZYKŁADY 193
Rozdział I
Przejście 195
Rozdział II
Duchy szczęśliwe 203
Pan Sanson 203
Pan Jobard 214
Samuel Philippe 219
Pan Van Durst 223
Sixdeniers 225
Doktor Demeure 228
Wdowa Foulon, z domu Wollis 233
Rosyjski lekarz 241
Bernardin 244
Hrabina Paula 245
Jean Reynaud 249
Antoine Costeau 253
Panna Emma 256
Doktor Vignal 258
Victor Lebufle 261
Pani Anais Gourdon 262
Maurice Gontran 264
Rozdział III
Duchy w średniej sytuacji 267
Joseph Bre. Człowiek uczciwy - zdaniem Boga i ludzi... 267
Pani Helenę Michel 269
Markiz de Saint-Paul 270
Pan Cardon, lekarz 272
Eric Stanislas 276
Pani Anna Belleville 278
Rozdział IV
Duchy cierpiące 284
Kara 284
Novel 286
Auguste Michel 287
Żale rozpustnika 289
Lisbeth 291
Książę Ouran 294
Pascal Lavic 297
Ferdinand Bertin 298
Francois Riąuier 302
Claire 303
Rozdział V
Samobójcy 313
Samobójca z Samaritaine 313
Ojciec i rekrut 316
Francois-Simon Louvet 319
Matka i syn 320
Podwójne samobójstwo, z miłości i zobowiązania 323
Louis i szyjąca trzewiki 326
Ateista 329
Pan Felicien 335
Antoine Bell 339
Rozdział VI
Skruszeni zbrodniarze 343
Verger 343
Lemaire 347
Benoist 349
Duch z Castelnaudary 352
Jacąues Latour 359
Rozdział VII
Duchy zatwardziałe 373
Lapommeray. Ukarany światłem 373
Angele, ziemska nieudacznica 379
Znudzony Duch 382
Królowa Oude 384
Xumene 386
Rozdział VIII
Ziemskie odkupienia 389
Marcel, dziecko z czwórki 389
Szymel Slizgol 392
Julienne-Marie, nędzarka 397
Max, żebrak 402
Historia pewnego służącego 405
Antonio B 407
Pan Letil 411
Ambitny mędrzec 413
Charles de Saint-G., upośledzony 415
Adelaide-Marguerite Gosse 420
Clara Rivier 422
Francoise Vernhes 425
Anna Bitter 427
Joseph Maitre, niewidomy 430
ANEKS 435
Odesłania do Księgi Duchów i Księgi mediów
A. Kardeca 437
Fragmenty Czym jest spirytyzm? A. Kardeca 438
Czym jest spirytyzm?: Rozdział II, § 37 438
Czym jest spirytyzm?: Rozdział II, § 40 438
Czym jest spirytyzm?: Rozdział II, § 48 438
Czym jest spirytyzm?: Rozdział II, § 49 439
Czym jest spirytyzm?: Rozdział II, § 60 440
Fragmenty Ewangelii według spirytyziini A. Kardeca 441
Ewangelia według spirytyzmu: Rozdział III -
Jest wiele mieszkań w domu mego Ojca 441
Ewangelia według spirytyzmu: Rozdział V -
Błogosławieni cierpiący 450
Ewangelia według spirytyzmu: Rozdział XXVII -
Działanie modlitwy 477
Streszczenia artykułów z Przeglądu Spirytystycznego 482
Przegląd Spirytystyczny: marzec 1860 - Studium
Duchów osób żyjących. Doktor Yignal 482
Przegląd Spirytystyczny: maj 1862 - Członek Paryskiego
Towarzystwa Studiów Spirytystycznych 483
Przegląd Spirytystyczny, październik 1863 - Pochówek
spirytysty we wspólnej mogile 484
Przegląd Spirytystyczny: lipiec 1864 - Religia i postęp 486
Przegląd Spirytystyczny: marzec 1869 - Ciało jest słabe.
Studium fizjologiczne i moralne 487