Celem skryptu jest nakreślenie właściwego kierunku pracy z uczniami o różnych dysfunkcjach rozwojowych i pomoc w realizacji procesu terapeutycznego.
Nacisk położony jest na najczęściej spotykane zaburzenia, które wpływają niekorzystnie na proces zdobywania umiejętności szkolnych: opóźnienia i zaburzenia percepcji wzrokowej, opóźnienia i zaburzenia percepcji słuchowej, zaburzenia procesu lateralizacji, deficyt pamięciowy, deficyt uwagi powiązany z nadmierną ruchliwością, opóźnienia i zaburzenia mowy.
„Książka jest śladem moich podróży naukowych, uczestnictwa w konferencjach na przełomie XX i XXI wieku. Staram się być obecna w życiu naukowym
i przekazywać idee, które wydają mi się ważne dla obu dyscyplin - edukacji w trakcie życia
i edukacji przez życie. Idea ta współgra z nurtem badań biograficznych.
W przekazanych tekstach wyraża się przez połączenie działań badacza z jego myślą biograficzną czy autobiograficzną. Lub inaczej – przez wykorzystanie myśli biograficznych czy autobiograficznych w pracach badawczych” (ze Wstępu Autorki)
Współcześnie nauka postaw obywatelskich utożsamiana jest głównie z zaangażowaniem w działalność społeczną oraz kształtowaniem społecznej tożsamości. [...] jako konieczne jawi się dzisiaj budowanie określonego etosu - zbioru normatywnych i poznawczych cech oraz dyspozycji jednostek przy jednoczesnym podkreśleniu aktywnego aspektu bycia obywatelem.
Autorzy podjęli się próby wykazania, że mimo zmieniającej się rzeczywistości zasadnicze wartości stanowiące o funkcjonowaniu społecznym człowieka są trwałe. Zagadnienie to ma szczególne znaczenie, kiedy analizie poddawane jest życie obywatelskie. [...] Cele wychowania obywatelskiego koncentrują się na wyposażaniu ucznia w wiadomości, wyrabianiu umiejętności i kształtowaniu postaw, natomiast sfera wartości jest w nich bagatelizowana. W konsekwencji tak przygotowany „młody obywatel” posiada wiedzę dotyczącą formalno – prawnych aspektów życia w społeczeństwie demokratycznym, natomiast nie czuje potrzeby zaangażowania w nie. Jednakże nawet rozległa wiedza zdobyta w procesie kształcenia szkolnego nie przekłada się wprost na wysoki stopień aktywności obywatelskiej uczniów.
Prace i dorobek zespołu współpracującego z prof. Karolakiem są dobrze znane w Polsce i poza granicami kraju. Kolejne konferencje i spotkania oraz inicjatywy wspierające ruch związany z arteterapią pozwalają mieć nadzieję, że uzyskiwać ona będzie coraz większe znaczenie w Polsce. Świadczy o tym oryginalność formułowanych projektów badawczych oraz intensywność i zaangażowanie, z jaką są one realizowane. (z recenzji prof. W. Limont)
Książka adresowana jest do wszystkich osób zainteresowanych historią Kościoła, katolicką doktryną społeczną oraz teorią cywilizacji. Zwłaszcza ci ostatni znajdą w niej interesujący materiał badawczy do pogłębienia studiów komparatystycznych nad koncepcjami cywilizacji i rozwoju cywilizacyjnego.
W monografii uwzględniono ogólną problematykę zachowań zdrowotnych, odnoszących się prze wszystkim do młodzieży, w tym ich związek z zachowaniami zdrowotnymi przejawianymi przez rodziców.
Publikacja przeznaczona jest dla szerokiego grona odbiorców, zarówno profesjonalistów zajmujących się opisywanymi zjawiskami, studentów różnych kierunków oraz innych użytkowników czy konsumentów, narażonych na różnego rodzaju "pokusy" współczesnego świata.
W obliczu narastającej przestępczości nieletnich, chuligaństwa i znieczulenia na cudzą krzywdę coraz pełniej uświadamiamy sobie konieczność podjęcia działań profilaktycznych, zapobiegających takim negatywnym zjawiskom społecznym. W związku z tym wzrasta potrzeba zajęcia się dziećmi, które nie wykroczyły jeszcze przeciw ogólnym normom społecznym, ale w stosunkach z otoczeniem wykazują cechy niedostosowania społecznego, mają trudności w kontaktach z rówieśnikami, zbyt często zachowują się agresywnie. Wydaje się, że nauczyciele-wychowawcy, a zwłaszcza pedagodzy szkolni lub inne osoby zajmujące się wychowaniem na terenie szkoły mogliby prowadzić specjalne zajęcia terapeutyczne obejmujące muzykoterapię z dziećmi przejawiającymi często agresję w swym zachowaniu.
Etyczny wymiar oceny społecznej dzieci i rodziców dotkniętych ADHD
Ocena współwystępowania zaburzeń i chorób u dzieci i młodzieży z ADHD
Postrzeganie sytuacji szkolnej uczniów z ADHD przez matki
Psychokorekcyjny trening zdolności poznawczych dziecka z ADHD
Myśl filozoficzna, etyczna i pedagogiczna Witolda Rubczyńskiego to nie tylko myśl w znacznej mierze o charakterze religijnym, ale także o charakterze narodowym i przesłaniu ogólnoludzkim.
W książce zawarta jest pewna nowa propozycja myślenia o rozwoju człowieka. Autor zauważa, że dotychczasowe myślenie o rozwoju oparte jest na idei scjentyzmu. W ramach tej koncepcji człowiek przyswaja sobie nowe wiadomości o otaczającym nas świecie, a w aspekcie fizycznym - ćwiczy ciało w celu uzyskania lepszych wyników w wybranych dyscyplinach sportowych. Rozwój taki jest ekstensywny i ma charakter pośredni, gdyż człowiek poszerza posiadane wiadomości. a nie rozwija dyspozycji służących ich przyswajaniu, wypełnia posiadany już potencjał a nie wzbogaca go. Dotychczasowe rozumienie rozwoju autor przeciwstawia innemu, opartemu na idei twórczości...
Brak skutecznych sposobów leczenia niektórych chorób kobiecych sprawia, iż coraz większe znaczenie przypisuje się profilaktyce, jak również pełnej i wczesnej diagnostyce. Najwcześniejsze wykrycie niepokojących zmian chorobowych jest możliwe dzięki aktywnej postawie samych kobiet i ich ogromnej determinacji działania. To właśnie one, obserwując swój organizm i zasięgając porady u specjalisty, są w stanie przyczynić się do powstrzymania rozwoju choroby i jej późniejszych następstw.
Spór o rolę wielkich ludzi w historii
Politologiczne badania nad przywództwem politycznym
Typologie przywódców politycznych
Przywódcy i ch zwolennicy
Psychologiczne aspekty przywództwa politycznego
Perspektywy przywództwa politycznego w XXI stuleciu
Pragnę przedstawić europejski feminizm poprzez pryzmat wybranych kobiet, aby jego historia nie była bezosobowym zbiorem faktów i teorii, a ulokowana i zakorzeniona została w życiu Europejczyków i Europy.
Człowiek rozwija się przez całe życie – to oczywiste stwierdzenie, ocierające się o banał. Niektórzy uważają, że ich czas już minął. Zgorzkniali, schorowani, żyją dniem dzisiejszym, w półśnie. Zamykają się w sobie, żyją wspomnieniami, które nie zawsze są barwne. Stwarzają wokół siebie barierę, niedostępny krąg. Popadają w sztywne schematy myślowe. Otwartość na nowe doświadczenia nie jest funkcją wieku, a osobowości. Mandala może im pomóc, może dać możliwość spojrzenia na to, co się dokonało. Z perspektywy czasu, z bagażem doświadczeń możemy dokonać oceny minionych zdarzeń i zachowań. Właśnie ta "mądrość życiowa" pozwala odnaleźć światło w tunelu. Tworząc własną mandalę odkrywamy w sobie to, co do tej pory było nieznane. Negatywne cechy zmuszają do refleksji, pozytywne są inspiracją do działania, odkrywania swoich możliwości. Mandala jest odzwierciedleniem stanu duchowego jej autora. Daje szansę na odkrycie prawdy, że sami jesteśmy odpowiedzialni za własny rozwój. Poznając przeszłość, stajemy się twórcami swojej przyszłości.
Na przeciwległym biegunie są ludzie cały czas poszukujący spełnienia, ciekawi, co jeszcze przyniesie im życie, próbujący zmieniać siebie, szukać nowych rozwiązań. Dla nich praca z mandalą może być źródłem nowych pomysłów, próbą uporządkowania już istniejących.
Czym jest miłość? Jakie powinna mieć cechy? Czy stanowi ona ponadczasowe wartości w życiu jednostki ludzkiej? Jakimi cechami winna charakteryzować się miłość rodzicielska? Czy nauczyciele nauczają i wychowują młodego człowieka w miłości i do miłości? Czy i jakie działania w zakresie poszukiwania bliskiej osoby podejmują osoby żyjące w pojedynkę? W jaki sposób obecny system edukacji lansuje wartość miłości? Czy rzeczywiście miłość fizyczna zawsze jest piękna? Czy działalność wolontarystyczna może być wyrazem miłości do człowieka niepełnosprawnego? Na takie i inne pytania próbują znaleźć odpowiedzi pedagodzy i psycholodzy – autorzy niniejszego opracowania – w swoich rozprawach teoretycznych i artykułach empirycznych.
Samotność w wielkim mieście
W Szwecji ludzi między 25. a 40. rokiem życia, nazywanych popularnie singlami, jest więcej niż osób żyjących w parach. We Francji żyje 9 milionów samotnych Francuzów. Prawdziwym miastem samotników jest Nowy Jork, gdzie mieszka prawie 1,8 miliona samotnych kobiet oraz blisko 1,3 miliona samotnych mężczyzn.
Krzysztof, mieszkający obecnie w Nowym Jorku, wyjechał z Polski przed 15 laty. Pracował w wielu firmach, mieszkał w różnych miejscach, ale nigdy nie założył rodziny. Obecnie skończył 38 lat, ma stałą pracę, a od dawna jedną i tą samą partnerkę, ale do małżeóstwa wcale mu nie spieszno. - W Nowym Jorku ktoś żyjący samotnie nie wzbudza żadnej sensacji, nikt nie traktuje mnie jak dziwoląga czy odmieńca - mówi. - Nikt też nie nazywa mnie starym kawalerem ani nie podejrzewa o inne upodobania seksualne. Z Ewą jestem już prawie cztery lata i jak na razie nie mamy zamiaru się pobraś. Oboje dużo pracujemy i mieszkamy oddzielnie. Takie życie odpowiada mi najbardziej.
Czy przemoc jest zjawiskiem w jakiś szczególny sposób przypisanym konkretnym rolom zawodowym lub społecznym? Jakie są oblicza przemocy? Czy istnieje uniwersalna charakterystyka sprawcy przemocy i jego ofiary? Czy są sfery życia i grupy społeczne całkowicie od niej wolne? Co społeczeństwo, system prawny i oświatowy może zrobić w kwestii polepszenia skuteczności przeciwdziałania, ochrony przed przemocą?
Wiele takich i podobnych pytań, na które chcielibyśmy znać odpowiedź, wyznacza obszar badań i poszukiwań zarówno naukowców, jak i praktyków - pedagogów, kuratorów, terapeutów, pracowników socjalnych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
