Święty Paweł. Tajemnica Damaszku to książka zawierająca dwie serie konferencji przeznaczonych na ośmiodniowe rekolekcje lectio divina. Pierwsza część doprowadza nas ze św. Pawłem na próg Europy (Dz 9-16), w drugiej towarzyszymy apostołowi aż do jego męczeńskiej śmierci w Rzymie (Dz 16-28). We wprowadzeniach do modlitwy cenne okazują się odniesienia do listów, które Paweł kierował do wspólnot zakładanych przez siebie i w których szerzej niż w Dziejach Apostolskich obecna jest wczesna teologia wcielenia, krzyża i zmartwychwstania. Ogromnie cenne, głębokie treści odnajdziemy też w katechezach wygłaszanych przez Ojca Świętego Benedykta XVI w trakcie Roku Świętego Pawła. (ze Wstępu)
Światowej sławy dramaturg Lope de Vega zapisał słowa modlitwy: Boże, wznoszę oczy na Twój krzyż, tam szukam piękna i mądrości. Ukrzyżowany Chryste, czy możesz nauczyć mnie mądrości? Możesz! Bo Ty, który skonałeś na drzewie cierpień, jesteś otwartą księgą mądrości życia. Rozważając mękę Chrystusa, otwieramy niejako tę księgę mądrości i życia. Dlatego wciąż chętnie przychodzimy na nabożeństwa pasyjne. Uczestniczymy w drogach krzyżowych i gorzkich żalach. Książka ks. Artura Seweryna może stanowić pomoc dla duszpasterzy, którzy głoszą kazania pasyjne, ale może stać się także doskonałym materiałem dla rozważania męki Pańskiej przez wiernych świeckich.
Listy św. Karola de Foucauld do kuzynki, Marii de Bondy, lepiej niż najlepsza biografia dają nam możliwość śledzenia jego kroków dzień po dniu od chwili wstąpienia do trapistów aż po Tamanrasset. Pierwszy jego list został wysłany już dwadzieścia cztery godziny po wyjeździe z Paryża, ostatni zaś w dniu śmierci, 1 grudnia 1916 roku.Adresatka tych listów, starsza o osiem lat pani de Bondy, bardzo szybko wzbudziła w sercu Karola podziw, co wyrażało się w jego coraz większym do niej przywiązaniu. O roli, jaką ta świecka kobieta odegrała w życiu brata Karola od Jezusa, wymownie świadczy fakt, że właśnie dzięki Marii poznał on księdza Huvelina.Niniejszy długo oczekiwany zbiór listów, opatrzony wprowadzeniem Georges’a Gorrée, stanowi jedno z głównych źródeł, z których czerpali biografowie brata Karola od Jezusa. „Z nielicznymi wyjątkami – napisał Roger Quesnel – listy te można uznać za duchowe wyznania, gdyż brat Karol opisywał w nich stany swej duszy, reakcje na poruszenia łaski, pragnienie wierności ideałowi Nazaretu oraz fundamenty, na których opierał życie wewnętrzne”.
Zapiski Anety Kani to dynamiczna autoopowieść o życiu nawiedzonym przez trzęsienie ziemi, które w jeden dzień zmieniło krajobraz wiosny w krajobraz jesieni, i to wcale nie złotej. Paradoksalnie owo nagłe trzęsienie ziemi spowodowane chorobą, niweczące pisarskie marzenia młodej dziennikarki, stało się zwiastunem nowego początku. Ta niewiarygodna, pulsująca życiem historia, udokumentowana osobistymi zapiskami Anety, nie jest fabularnym blefem. Nie jest też owocem kobiecej dzielności, dziełem własnych rąk. Wprost przeciwnie, zrodziła się w bezsilności, z niezwykłej relacji z Bogiem, którego autorka spotkała w otchłani własnej udręki. W jej zapiskach nie ma lukru, słodkości, patosu, wyznań na górnym c, ekstaz podsycanych emocjami, nie ma taniego blichtru. Jest natomiast żar i pasja spotkań z Bogiem, a także z ludźmi i ze sobą samą.Krzysztof Wons SDS
Kardynał Luis Antonio Tagle z niezwykłą prostotą i pokorą czyta nam stronice Biblii, nie pomijając tych trudnych, które rodzą wiele pytań. Czyni to nie jak dostojnik kościelny z wysokości mównicy, ale jak ojciec i brat, jakby siedział miedzy nami. Każde cierpienie opowiedziane w Biblii daje wyraz temu, że Bóg o nim wie, że słyszy nasze łkanie, nasz krzyk bólu. On nie tylko wie o naszym cierpieniu, ale w nie wszedł. Jego Słowo nie jest zimną literą, lecz miłującą Osobą z przebitym sercem, jest streszczeniem wszystkich słów Biblii. Jest Słowem Osobowym, które przeniknęło każde ludzkie cierpienie, by przemienić przekleństwo w błogosławieństwo. Autor z prawdziwą empatią pochyla się nad ludzkim cierpieniem, przywołuje fakty z życia własnego i ludzi, którym służy. Z Biblii wypływa też nadzieja na wieczne oglądanie Boga. Właśnie słowami nadziei i zachwytu kończy rozważania kard. Tagle. Nawet wtedy, gdy dotykają nas Hiobowe nieszczęścia, na końcu każdej ludzkiej historii roztacza się horyzont, z którego wyłania się witający nas Bóg, Miłośnik życia.
Na wzgórzu porośniętym bujną roślinnością, w kilkusetletnim klasztorze mieszka Święty Franciszek. Codziennie wychodzi na okoliczne łąki, by zbierać zioła, a potem w swoim laboratorium wytwarza z nich lecznicze specyfiki.Pewnego dnia poznaje kota KonstantegoCo z tego wynikło? Dokąd prowadził tajemniczy korytarz odnaleziony w klasztorze? Jakie niebezpieczeństwo groziło okolicznym mieszkańcom?Przed wami pasjonująca historia z pięknymi ilustracjami pobudzającymi wyobraźnię każdego czytelnika. Katarzyna Dębowska z wykształcenia pedagog, z zamiłowania marketingowiec. Właścicielka trzech kotów psotników, miłośniczka ziołolecznictwa.Sercem przy franciszkańskiej idei duchowości.
. Wybór partnera życiowego to trudna decyzja. Większym jednak wyzwaniem jest podążanie wspólną drogą w małżeństwie. W książce tej znajdziecie podpowiedzi, jak nie pogubić się na obranym szlaku i zgodnie przemierzać go razem.Dzieci, które najprawdopodobniej pojawią się w związku małżeńskim, zobowiązują do odpowiedzialności. Są one dopełnieniem miłości rodziców, którzy codziennie powinni pamiętać o oczywistej prawdzie, że ponoszą odpowiedzialność również przed Bogiem za ich wychowanie, za przekazanie im chrześcijańskich wartości.Życzę udanej lektury, a nade wszystko tego, aby wasza miłość była źródłem siły i inspiracją do dawania szczęścia innym.autorka
Medytacje na temat psalmów są przemyśleniami osoby świeckiej, chrześcijanina, który wierzy w objawienie, i filozofa, który wierzy w rozum. Są to przemyślenia, które nie roszczą sobie prawa, by uznać je za obowiązujące i których nie chcę nikomu narzucać; dla mnie były jednak pomocne w modlitewnej recepcji psalmów. Są w nich zawarte refleksje wcześniejszych interpretatorów, tradycja chrześcijańskiego odczytywania psalmów, a także to, co nazywamy stanem badań naukowych. W tym bogactwie analiz dniem i nocą (Ps 1,2) spotykamy autorów myślących inaczej, ale też takich, którzy prezentowane podejście są gotowi uznać za swoje. To zaś znaczy, że w istocie rzeczy pisałem dla siebie.Robert Spaemann(1927-2018)Filozof, teolog; studia z zakresu filozofii, historii, teologii i romanistyki odbył na uniwersytetach w Mnsterze, Monachium, Fryburgu szwajcarskim i w Paryżu. Pracownik naukowy na uniwersytetach: w Mnsterze (1956--1962), Stuttgarcie (1962-1969), Heidelbergu (1969-1973) i Monachium (1973-1992). Profesor wielu uczelni zagranicznych, m.in. Internationale Akademie fr Philosophie (Liechtenstein), Uniwersytetu w Rio de Janeiro, Sorbony. Profesor honorowy Uniwersytetu w Salzburgu. Doktor honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Główne obszary badań: filozofia polityki, etyka, historia myśli społecznej, refleksja nad teologią moralną. W języku polskim ukazały się następujące jego dzieła: Szczęście a życzliwość. Esej o etyce (1996); Podstawowe pojęcia moralne (2000); Osoby. O różnicy między czymś a kimś (2001); Granice. O etycznym wymiarze działania (2006); (wraz z Reinhardem Lwem) Cele naturalne. Dzieje i ponowne odkrycie myślenia teleologicznego (2008); Odwieczna pogłoska. Pytanie o Boga i złudzenie nowożytności (2009); Rousseau człowiek czy obywatel. Dylemat nowożytności (2011); Kroki poza siebie. Przemówienia i eseje (2012); To co naturalne. Eseje antropologiczne (2022).
Medytacje na temat psalmów są przemyśleniami osoby świeckiej, chrześcijanina, który wierzy w objawienie, i filozofa, który wierzy w rozum. Są to przemyślenia, które nie roszczą sobie prawa, by uznać je za obowiązujące i których nie chcę nikomu narzucać; dla mnie były jednak pomocne w modlitewnej recepcji psalmów. Są w nich zawarte refleksje wcześniejszych interpretatorów, tradycja chrześcijańskiego odczytywania psalmów, a także to, co nazywamy stanem badań naukowych. W tym bogactwie analiz dniem i nocą (Ps 1,2) spotykamy autorów myślących inaczej, ale też takich, którzy prezentowane podejście są gotowi uznać za swoje. To zaś znaczy, że w istocie rzeczy pisałem dla siebie.Robert Spaemann(1927-2018)Filozof, teolog; studia z zakresu filozofii, historii, teologii i romanistyki odbył na uniwersytetach w Mnsterze, Monachium, Fryburgu szwajcarskim i w Paryżu. Pracownik naukowy na uniwersytetach: w Mnsterze (1956--1962), Stuttgarcie (1962-1969), Heidelbergu (1969-1973) i Monachium (1973-1992). Profesor wielu uczelni zagranicznych, m.in. Internationale Akademie fr Philosophie (Liechtenstein), Uniwersytetu w Rio de Janeiro, Sorbony. Profesor honorowy Uniwersytetu w Salzburgu. Doktor honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Główne obszary badań: filozofia polityki, etyka, historia myśli społecznej, refleksja nad teologią moralną. W języku polskim ukazały się następujące jego dzieła: Szczęście a życzliwość. Esej o etyce (1996); Podstawowe pojęcia moralne (2000); Osoby. O różnicy między czymś a kimś (2001); Granice. O etycznym wymiarze działania (2006); (wraz z Reinhardem Lwem) Cele naturalne. Dzieje i ponowne odkrycie myślenia teleologicznego (2008); Odwieczna pogłoska. Pytanie o Boga i złudzenie nowożytności (2009); Rousseau człowiek czy obywatel. Dylemat nowożytności (2011); Kroki poza siebie. Przemówienia i eseje (2012); To co naturalne. Eseje antropologiczne (2022).
Książka Twoje Słowo daje mi życie zawiera zapis konferencji wygłoszonych podczas jubileuszowej sesji z okazji 25-lecia Centrum Formacji Duchowej w Krakowie, która odbyła się w dniach 9-13 listopada 2022 roku. Autorami konferencji są osoby należące do znakomitego, szerokiego grona formatorów, mistrzów duchowych, teologów, biblistów, pedagogów i psychologów, które przez minione ćwierćwiecze kształtowały umysły i serca uczestników spotkań w CFD Domu Słowa. Poszczególne rozdziały publikacji odsłaniają w pewnej mierze główne rozdziały życia i formacji CFD w ciągu minionego 25-lecia. Wieńczy je rozmowa z o. -Innocenzo Gargano pod znamiennym tytułem Moja historia miłości do Słowa.(Krzysztof Wons SDS)
Jestem wdzięczny Księżom Zmartwychwstańcom, którzy kierując się podobną co św. Jan Paweł II intencją, postanowili wydać Kronikę o. Jana Miki. Ojciec Jan był między innymi kapelanem II Dywizji Strzelców Pieszych i kapelanem wojskowym Polaków internowanych w Szwajcarii, ale bez cienia wątpliwości możemy go także nazwać „żołnierzem wielkiej sprawy Bożej”. Dzięki oddanej do rąk czytelników pozycji przestanie być żołnierzem nieznanym. Z kart Kroniki poznajemy Autora jako duszpasterza przenikniętego wiarą oraz miłością do Boga, Kościoła, Polski i drugiego człowieka, prowadzącego życie aktywne w służbie dla innych, duchownego stawiającego sobie wysokie wymagania, niezmordowanego w pracy i bezpretensjonalnego, działającego w warunkach skromnych i nieraz przypominających te, o których w swoich listach pisał św. Paweł. Ważnym narzędziem „duszpasterskim” w pracy o. Jana był… rower. Uznanie budzi jego dystans do siebie i innych, pogoda ducha i optymizm mimo wojennej i powojennej zawieruchy. Z podziwem dla jego rzetelności i wytrwałości czytamy zapiski czynione dzień po dniu, co pozwala nam również poznać czas przełomu – z końca II wojny światowej i z początku kształtowania się nowej rzeczywistości powojennej, głównie w Szwajcarii.
Nadzieję możemy podtrzymywać i rozwijać poprzez czytanie Biblii. Pragnę zaprosić Czytelnika do przeczytania Księgi Tobiasza, której nadałem tytuł: Opowieść o nadziei, usłyszałem go od Boga, pochylając się nad tym starotestamentalnym tekstem. Bóg troszczy się o Sarę, Tobiasza i ich rodziców. Nie zostawia ich samych z cierpieniem, depresją, niepewnością na wygnaniu w obcej ziemi. (...) Niech nadzieja, która wylewa się z tej księgi, stanie się również i Twoim udziałem.---------------Ksiądz Sebastian Fajfer czyta Księgę Tobiasza jako opowieść o nadziei. Boże czytanie odsłania niezwykłą historię człowieka, który zakotwiczony w Bogu, nie traci nadziei także wtedy, gdy „w życiu wszystko się wali”, a „biednemu nawet wiatr w oczy”. Autor kończy życzeniem – zaproszeniem: „Zatroszcz się o wiarę, żywą relację z Bogiem, a z niej będzie wypływać nadzieja”.Krzysztof Wons SDS
Czy ktoś słyszał o misjach katechizmowych? W niektórych parafiach są głoszone kazania katechizmowe. Ale misje? Ksiądz Artur Seweryn zachęca, aby takie misje urządzić samemu sobie i potraktować tę książkę jako pomoc. Nie są to wykłady na temat katechizmu! Tak jak w czasie każdych misji, konferencje są głęboko związane z życiem, zawierają sporo przykładów i porównań. Wszystko po to, aby pokazać, jak bardzo konkretne zastosowanie mają prawdy zawarte w Katechizmie Kościoła katolickiego. Książka może być także pomocą dla kapłanów głoszących misje, również dla katechetów przygotowujących lekcje religii. W wielu katolickich domach znajduje się ostatnie wydanie Katechizmu Kościoła katolickiego w niebieskiej okładce. Grube tomisko zajmuje sporo miejsca na półce. Czy z tej półki jest chociaż od czasu do czasu zdejmowane? Otwierane? Czytane? Rozważane? Wiemy, w co wierzymy? Przyznam, drogi czytelniku, że zawsze sięgam po ten opasły tom z dużym zainteresowaniem. Znajduję w nim odpowiedzi na wiele zadawanych przez wiernych pytań, które nurtują także mnie samego. Odnajduję tam piękne teksty -ojców Kościoła i pisarzy kościelnych wplecione w jasne i zrozumiałe wyjaśnienia poszczególnych prawd wiary i zasad moralności. Słowa Składu Apostolskiego wypowiadane codziennie w pacierzu zyskują dzięki tej lekturze nowy sens, a wiara poszukująca zrozumienia staje się bardziej przystępna i pełna.(ze Wstępu)
Każdy z nas jest zaproszony, aby zająć w nocnej rozmowie miejsce Nikodema, patrzeć Jezusowi prosto w oczy i przeżyć w sercu Jego wyznanie miłości. Każdy Nikodem bez względu na stan duszy może przeżyć swoją nocną rozmowę z Jezusem i usłyszeć zaproszenie do nowego życia. Starzec Nikodem przekonuje mnie, że nigdy nie jest za późno na spotkanie z Jezusem z Nazaretu, Synem Bożym, nigdy nie jest za późno, by wyjść z ciemności i przeżyć nowe narodziny. Jedno jest najpewniejsze: Jezus nigdy się nie spóźnia, czeka pierwszy i do końca, nawet na najbardziej spóźnionych.Dziękuję ci, starszy bracie Nikodemie, że chociaż pora była już bardzo późna, zdecydowałeś się na rozmowę z Jezusem z Nazaretu. Nie przestaje mnie intrygować pytanie, co ostatecznie zrobiłeś w życiu z tamtym nocnym spotkaniem z Nazarejczykiem. Czy po nocy spotkałeś Go o poranku? Zmartwychwstałego? Pozostaję z nadzieją.
Moja litania do świętych przyjaciół jest zbiorem wierszy, refleksji, przemyśleń na temat niektórych bliskich mi świętych. Jest to próba pokazania w kilku słowach tego, co wydało mi się najbardziej dotykać istoty ich świętości.(ze wstępu)
Książka wygrała konkurs na publikację poświęconą duchowości ignacjańskiej Kilkunastoletni Ignacy, chłopiec jakich dziś wielu, miłośnik gier komputerowych i zwycięzca niejednej wirtualnej bitwy, w towarzystwie swojego Anioła Stróża wyrusza w niezwykłą podróż. Dzięki mocy niebiańskiego opiekuna przenosi się do szesnastowiecznej Hiszpanii i niezauważony obserwuje przygody pewnego młodego rycerza rozrabiaki, awanturnika i zdobywcy serc niewieścich. Co połączy kilkunastoletniego chłopca ze Świętym Ignacym z Loyoli, nie licząc imienia? Jak święty żyjący przed wiekami może wpłynąć na życie współczesnego nastolatka? Zapraszamy was w niezwykłą podróż nie tylko w czasie i przestrzeni, ale także do wnętrza ludzkiej wrażliwości. To urzekająca historia o dojrzewaniu do życia w wierze, o marzeniach, które inspirują, o wartościach, dzięki którym podążamy we właściwym kierunku, o wierności samemu sobie i o bitwie, bynajmniej nie wirtualnej, której wygrana jest ważniejsza niż cokolwiek na tym świecie.
Co można zobaczyć, gdy patrzy się na samotność? Jak wpisuje się ona w rozumienie siebie i innych? Dlaczego współcześnie pojawiło się tak duże zainteresowanie tym tematem, a jednocześnie skąd tak jednostronne jej traktowanie, a więc odrzucenie? Czy samotność jest dla człowieka przekleństwem czy raczej błogosławieństwem? Ewangelia rzuca światło na wszystkie aspekty i wymiary ludzkiego życia, w tym na samotność człowieka. Dobra Nowina samotności nie jest dobrą nowiną o samotności, ale właśnie twierdzeniem, że samotność jest dobra. Jak to samotność jest dobra? Przecież jest uciążliwa, doskwiera. "Ucieszyłem się, że [autor], posiadając solidne wykształcenie filozoficzne, docieka i zgłębia w świetle Słowa duchowy sens samotności, będącej koniecznym doświadczeniem w ludzkim dojrzewaniu i rozwoju psycho-duchowym. Pokazuje na samotność, która nie jest izolacją, osamotnieniem, ale sanktuarium spotkań z Bogiem i ze sobą samym". Ks. Krzysztof Wons SDS
Rosnąca konsumpcja i coraz większe wymagania powodują, że skutecznie nauczyliśmy się zagłuszać przekaz Boży. Często zapominamy o prawdach ewangelicznych i nie chcemy kierować się nauką Chrystusa w relacjach prywatnych czy zawodowych. Tym cenniejsze jest inne spojrzenie. W kazaniach ks. Tomasza Grabowskiego odnajdziemy samych siebie, nasze losy i wydarzenia nam znane. Autor umiejętnie przeplata historie biblijnych bohaterów z sytuacjami współczesnych nam ludzi. Skłania do refleksji nad codziennością, byśmy zobaczyli własne życie w Bożej optyce. Taka perspektywa porządkuje nasz świat wartości, pomaga otworzyć się na obecność Pana i wybrać z doczesności to, co doprowadzi nas do życia wiecznego.W blasku Bożej łaski to piąty tom Kazań wybranych ks. Tomasza Grabowskiego. Wcześniejsze to: Dokądkolwiek pójdziesz; Trzymając dłoń Boga; Nie zgubić drogi do nieba; Zanurz się w ciszy spotkania.
"Czytelnym wyznacznikiem zgromadzonych tu rozmyślań jest nauka Kościoła wyrażona między innymi w Katechizmie Kościoła katolickiego i w komentarzach teologicznych. Autorka czerpie bowiem z różnych źródeł i z własnych doświadczeń religijnych. Na różne też sposoby opowiada o swoich duchowych przeżyciach, na różne sposoby wyraża swoją modlitwę i trwanie przy Bogu. Tematyka rozważań Patrycji Hurlak jest bogata i różnorodna. Każdy czytelnik to zauważy i zapewne znajdzie coś interesującego dla siebie, do czego chętnie będzie powracał. Tę tematykę można streścić w kilku słowach: radykalizm ewangeliczny, bezkompromisowe naśladowanie Chrystusa, wiara konsekwentna, jedność w Panu i między wiernymi, sakramenty święte....Niniejsze rozważania są więc rodzajem rachunku sumienia dla wierzącego XXI wieku. Apelują o ciągły powrót do źródła wiary, którym jest Jezus Chrystus. Ale są one również poniekąd perykopą o odcieniach mistyki, zapraszają bowiem tych, którzy już wierzą, do wiary pogłębionej, jeszcze bardziej wewnętrznej.Wiara nie sprawia, że wszystko jest łatweSprawia, że wszystko jest możliwe.Dla kogoś, kto zaufa. Kto podejmuje wysiłek.W Nim zakwitnie.Pozwolisz?Życzę wszystkim czytelnikom, by lektura tego szerokiego spektrum tematów pomogła im na nowo odkryć głębię wiary, odkryć Boga życia, zachęcić do dawania świadectwa, a przede wszystkim z dziecięcą ufnością powierzyć się w codzienności życia pełnemu miłości Bożemu prowadzeniu. Wierzę, że po życzliwym przyjęciu poprzednich tomów i ten okaże się dla Państwa równie wartościowy i ciekawy. Zapraszam do lektury".bp Krzysztof Włodarczyk
Droga krzyżowa Jezusa jest jak Boskie lustro, w którym widzimy nasze krzyżowe drogi. Właściwie jest tylko jedna krzyżowa droga Jezusa, który idzie po ludzkich drogach i bierze na siebie nasze krzyże. Zatrzymuje się wszędzie tam, gdzie cierpimy, gdzie chorujemy, gdzie nie radzimy sobie ze zwątpieniem i beznadzieją, gdzie upadamy w grzech. Zatrzymuje się przy każdej stacji naszego życia, aby nas uzdrawiać: nasze myśli chore od osądzania, naszą bezsilność wobec dźwigania krzyża, nasze stłuczone dusze z powodu ciągłego upadania, które się skończy dopiero w chwili śmierci, nasze poranione relacje z matką, ojcem i z tyloma bliskimi, bliźnimi. Krzysztof Wons SDS
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
