Wielowątkowa rozprawa poświęcona najważniejszym problemom badawczym
dotyczącym średniowiecznych widowisk religijnych i kultury tego okresu. Autor omawia zagadnienia źródeł teatru misteryjnego, relacji między dramatem a teatrem, tekstem a widowiskiem oraz liturgią a przedstawieniem, snuje rozważania na temat przestrzeni teatralnej, techniki teatralnej, dekoracji i aktorstwa, funkcji religijnej i społecznej misteriów, ich aspektu teologicznego, dodatkowo zaś na temat konfliktów religijnych, stosunku protestantów do teatru, ikonoklazmu, a także kontekstu gospodarczego, ekonomicznego i prawnego.
Publikacja przedstawia twórczość Tymoteusza Karpowicza (1921-2005), polskiego poety, prozaika i dramaturga, zwłaszcza na niwie teatralnej. Karpowicz uznawany jest niekiedy za ostatniego wielkiego modernistę, a publikacja Eweliny Godlewskiej-Byliniak nadaje sens temu twierdzeniu. Autorka próbuje przyjrzeć się z bliska światu tego interesującego artysty. Jest to świat istniejący dzięki radiu, świat głosu, głosów, dźwięków czy szumów tworzących zmienną, płynną wielo-rzeczywistość.
Publikacja jest adresowana do studentów i wykładowców akademickich polonistyki, dziennikarstwa i komunikacji społecznej oraz wielu kierunków humanistycznych.
Henryk Jurkowski, wybitny specjalista historii teatru i teatru lalek, proponuje szerokie spojrzenie na rytuał z punktu widzenia teatrologa, kładąc szczególny akcent na znaczenie materiału. Na około 300 stronicach tekstu autor umiejętnie przedstawia istotne zagadnienia dotyczące badanej kwestii, dbając o ilustrację swych tez przykładami pochodzącymi niemalże ze wszystkich zakątków ziemi.
Charakter informacyjny pracy Materiał jako wehikuł treści rytuału wskazuje na jej niebywałą wartość. Przez systematyzację materiału pochodzącego z różnych kultur prowadzi ona do lepszego i głębszego zrozumienia rozwoju zjawisk kulturowych i powiązania między teatrem a rytuałem. Będzie ona stanowić cenny podręcznik akademicki dla kulturoznawców, religioznawców, teatrologów i etnologów, przekazujący rzetelną wiedzę z historii kultury i sztuki.
Wydarzenia, jakie rozegrały się w latach 1632-1634 w tym spokojnym miasteczku Francji zachodniej, które znienacka stało się theatrum najgłośniejszego w Europie procesu o czary, złożyły się na jedno z najbardziej spektakularnych i bogatych w reperkusje zjawisk współtworzących wielkie fale czarnoksięstwa i opętań, jakie, przetoczywszy się przez Europę północną na przełomie XVI/XVII wieku, ujawniły poważne pęknięcia w judeo-chrześcijańskiej cywilizacji. Seria erotycznych zwidzeń sennych paru mniszek z miejscowego klasztoru urszulanek - z matką Joanną od Aniołów - wskazujących niby na działania diabłów, które jako swego sprzymierzeńca zdradzić im miały rzekomo nazwisko proboszcza Grandier, zbiegła się idealnie w czasie z pojawieniem się we Francji Kartezjańskiego Traktatu o metodzie. To, co dziać się będzie wokół tych zakonnic przez najbliższych dziesięć lat - nie tylko w samym klasztorze, ale i na ulicach miasta i w kościołach, i to w biały dzień, z udziałem coraz szerszych kręgów aktorów i widzów oraz niezbędnego kozła ofiarnego - interpretuje autor w kategoriach komedii dell' arte (z elementami cyrku), próbując rozszyfrować reguły gry. Ukazuje zarazem, jak polowanie na czarownice, uruchamiające świeże jeszcze animozje z czasu wojen między katolikami a protestantami, staje się wielką publiczną debatą między nauką a religią; między racjonalnym i nadprzyrodzonym. A także walką o władzę.
"W tej książce Duvignaud formułuje - po pierwsze - niezwykle sugestywną teorię święta, a święto to przecież środowisko wszelkich widowisk kulturowych i chyba nic bardziej niż ono nie zasługuje na miano społecznego performansu. Duvignaudowska koncepcja święta śmiało może być postawiona w rzędzie innych wielkich wizji socjologicznych czy antropologicznych, takich jak koncepcja communitas [...]. I jakimś odpowiednikiem Turnerowskiego procesualnego poglądu na społeczeństwo [...] jest z kolei - to po wtóre - wizja krążenia darów, podjęta przez Duvignauda z arcydzieła Maussa i tak twórczo przezeń rozwinięta, poświadczająca, że problem socjologiczny - szczególnie socjologii dynamicznej - jest zasadniczo problemem komunikacji: kwestią dynamiki relacji międzyludzkich. W Darze z niczego Duvignaud formułuje też - po trzecie - własną koncepcję transu, w myśl której doświadczenie to należy oddzielać od doświadczenia opętania czy owładnięcia kultowego [...]. Te trzy wielkie tematy: święto (albo protostrukturalna communitas), krążenie darów (albo sama chociażby dynamika, procesualność życia społecznego), trans (doświadczenie liminalności), tworzą kościec tej perspektywy antropologii kulturowej, którą jest antropologia widowisk. Koncentruje się ona na widowiskach kulturowych, ponieważ w tych zdarzeniach społeczeństwo jest rzeczywistym dzianiem się, staje się tu i teraz, aktualizuje się, ale w tej samej chwili - właśnie dzięki spełnianemu widowisku - z bezpośredniością charakterystyczną dla dramatu opowiada sobie o sobie samym, uświadamia sobie siebie we własnej narracji. Widowisko kulturowe można też nazwać performansem społecznym, ale takim performansem, w którym dokonuje się epifania prawdziwego bohatera antropologii - człowieka całkowitego".
z posłowia Leszka Kolankiewicza
Figura Trickstera (wesołka, przechery) to jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci folkloru, mitologii i religii na całym świecie, ściśle powiązana z wyobrażeniem ambiwalentnej boskości. Książka Paula Radina, wybitnego antopologa amerykańskiego urodzonego w Łodzi, należy do fundamentalnych lektur na ten temat. Napisana w 1956 roku, opiera się przede wszystkim na starannych studiach korpusu mitów Indian Winnebagów
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
