Podręcznik charakteryzuje czytelna struktura, co znacznie ułatwia prowadzenie lekcji: podział na działy i rozdziały, chronologiczne uporządkowanie treści w obrębie działów wnosi do procesu edukacji ład i logikę. Ponadto stały układ elementów dotyczących przywołanych tekstów: Zanim przeczytasz! (informacje wstępne), wyraźnie wyeksponowane definicje i nawiązania kulturowe, uporządkowany zbiór pytań i poleceń pomagają w odnalezieniu potrzebnych informacji.W podręczniku zawarto wiele wartościowych przykładów z klasyki literackiej, a także ciekawe dla uczniów teksty z literatury współczesnej, które zachęcają do czytania. Interesujące odwołania do różnych mediów (np. Z historii kina), bliskie uczniom w tym wieku, motywują do nauki.
Jak bardzo nasza cywilizacja zmieni się pod wpływem nieustannego i dynamicznego rozwoju cyfrowych środków komunikacji masowej? Naukowcy i filozofowie formułują najróżniejsze przewidywania, wśród których nie brak wizji ścisłego zintegrowania człowieka z wytworami najnowszych technologii. Z drugiej strony – wyrazisty nurt dyskursu humanistycznego, wywodzący się z psychoanalizy i fenomenologii, obwieszcza trwałość, hegemonię, a nawet dalszą ekspansję „starego medium” – filmu, pojmowanego jako paradygmat estetyczny i komunikacyjny. Jego dominującą pozycję w kulturze potwierdza łatwość, z jaką film dostosował się do środowiska cyfrowego, czy choćby coraz lepsza kondycja kin, w których widzów wcale nie ubywa. Czy w sytuacji trwałego triumfu języka kinematograficznego, pojmowanego jako wiodąca forma komunikacji masowej, systemy edukacyjne mogą ignorować potrzebę wychowywania odbiorców przekazów audiowizualnych, rezygnować z idei kształtowania kompetencji świadomego i krytycznego widza? Tezą prezentowanej rozprawy jest przeświadczenie o konieczności systemowego przygotowania młodych ludzi do odbioru audiowizualnych tekstów kultury, wykorzystujących język „ruchomych obrazów”. Książka skierowana jest przede wszystkim do nauczycieli języka ojczystego, którzy – z racji literackiego i językowego wykształcenia – są najlepiej predestynowani do włączenia filmu w obszar edukacyjnych działań i refleksji. Do nich przede wszystkim – choć nie wyłącznie – kieruje autor rozważania o współczesnej pozycji języka filmowego pośród wielu języków kultury, o statusie i miejscu filmu w doświadczeniu współczesnego człowieka, w końcu o sposobach szkolnej (ale przecież nie tylko) analizy i interpretacji dzieła filmowego czy – po prostu – o odmianach edukacyjnych rozmów o filmie.
Nowe wydanie drugiej części podręcznika uwzględnia opinie, uwagi i życzenia nauczycieli.
W treści podręcznika dodano:
- bloki pytań i ćwiczeń sprawdzające rozumienie czytanego tekstu,
- analizę wybranych dzieł malarskich oraz dzieł architektury,
- tematy przekrojowe do samodzielnego opracowania (prezentacje),
- nowe lektury: "Quo vadis" Henryka Sienkiewicza i "Jądro ciemności" Josepha Conrada.
Usunięto niektóre utwory literackie, inne przesunięto z zakresu podstawowego do rozszerzonego. Nowy jest także projekt graficzny podręcznika (lepiej wyodrębniający m.in. treści z zakresu rozszerzonego) i część ilustracji.
Materiał w podręczniku jest podzielony na rozdziały według epok literackich. Autorzy przedstawiają poszczególne zagadnienia za pomocą fragmentów wypowiedzi znawców przedmiotu i starają się pokazać każdą z epok możliwie wszechstronnie.
Rozdziały mają stałą budowę:
1. Barwy epoki (wprowadzenie)
2. Dzieła i arcydzieła (teksty literackie wraz z obudową "Problemy, pytania, konteksty")
3. Sąd nad epoką (podsumowanie)
Obudowa metodyczna zawiera zadania o zróżnicowanym stopniu trudności, pobudzające do myślenia, wymagające od uczniów określenia własnych poglądów. W tej części podręcznika autorzy często nawiązują do literatury współczesnej (nie tylko wysokiej) i odwołują się do doświadczeń nastolatków.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
