Tematem bogato ilustrowanej monografii jest twórczość znanego wrocławskiego artysty plastyka Jerzego Werszlera. Jerzy Werszler, utożsamiający się przede wszystkim z rysunkiem, w przestrzeni publicznej miast Dolnego Śląska pozostawił ślad w postaci setek zrealizowanych w końcu ubiegłego wieku neonów. W książce pokazano i opisano jego dorobek twórczy, poczynając od prac ceramicznych, realizowanych przez autora jeszcze podczas studiów w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, poprzez projekty neonów, a kończąc na ilustracjach tworzonych na papierze tuszem. Ostatni zestaw prac, który prezentowany był odbiorcom jedynie na wystawach autorskich, został podsumowany tekstem Marii Tyws Na linii Ziemia – Kosmos. Całą twórczość Rafała Werszlera podsumował w swojej recenzji prof. Michał Jędrzejewski. Oto fragment tego tekstu: Autor neonów jako artysta wypowiadał się też poprzez rysunek. Rysunek świecił światłem odbitym od neonów, a neony światłem emitowanym przez rysunki. Rysunek dla Werszlera był poligonem doświadczeń formalnych, źródłem pomysłów, a obecnie jest dialogiem z czasem i przestrzenią. Raz przybiera formy wypowiedzi abstrakcyjnej, innym razem podróżuje wśród mgławic i innych zakamarków kosmosu. Potem niespodzianie rejestruje wspomnienia pejzaży, łączy wątki realne ze światem wierzeń i doznań metafizycznych, zagłębia się w zagadkowe struktury rozedrganych faktur lub zaskakuje realizmem szczegółów.
Książka poetycka, którą Czytelnik trzyma w rękach, jest zaproszeniem do namysłu nad ucztą istnienia. Uczta jest składkowa, a gości niejedno łączy, lecz także niejedno dzieli. To od uczestnika zależy, czy będzie karmił się plotkami, czy sam uraczy innych garścią komunałów, sycąc własną dumę i rozkoszując się jawną aprobatą ze strony kilku zaproszonych. A może jednak będzie przysłuchiwał się niepopularnej dyskusji, dostrzeże strzęp prawdy i odważy się ją przełknąć? Co kryje się za tytułowym określeniem „osoba (nie)ludzka”? Czytelnik niewątpliwie pomyśli o psie, z którym człowieka łączą więzi wyjątkowe. Dzięki tym więziom dyskusja o istocie zwierzęcości może wykraczać poza kręgi uniwersyteckie i być refleksją towarzyszącą nam na co dzień. Codzienność bywa też pożywką dla poezji, która tutaj ustosunkowuje się do spadkobierców doktryny kartezjańskiej w sposób jednoznaczny. Autorka wedle własnego sumienia wskazuje na niegodziwość świata, pozostawiając Czytelnikowi decyzję, czy wziąć tę niegodziwość w nawias. Osoba (nie)ludzka pojawi się pośród serwowanych dań, ale również rozpoznamy ją w niektórych postaciach zasiadających przy stole – tych zaproszonych oraz tych niezaproszonych. Jest to możliwe nie tylko za sprawą urządzenia świata, lecz także języka, który rodzi wiersze.
Autor opowiada o przejmujących losach małżonków zamieszkujących na krakowskim Kazimierzu. Trudny to adres i trudni współmieszkańcy, sąsiedzi, „czujni” i wrażliwi na wszystko, co nie pachnie swojsko. Wystarczą niepospolite imiona i nazwisko bohaterów, żeby nie dać im szans na wtopienie się w społeczność ulicy. Małżonków: Jaśmina, pisarza, i Hortensję, lekarza, doświadcza los. Żona Jaśmina umiera na raka. Z chorobą przegrywa z powodu niewytłumaczalnego lęku przed diagnozą! Destrukcyjna moc ciemnej strony psychiki triumfuje. Jaśmin, który do tej pory uważał się za niezłego pisarza, przechodzi podwójne załamanie: przeżywa stratę żony, stwierdza też, że jego pisarstwo, czyli to, co zdominowało jego dotychczasowe życie, to okrutna pomyłka. Ulegając podszeptom ducha Hortensji, sprzedaje mieszkanie i rusza w świat szukać nowego celu, który usprawiedliwiałby jego dalszy żywot. W swojej podróży doświadcza wielu nieprawdopodobnych przygód i spotyka ludzi, których nigdy nie napotkałby w swojej wyobraźni ograniczonej czterema ścianami gabinetu. Jednym słowem: Jaśmin Babel rusza w świat to fascynująca opowieść, przykuwająca uwagę czytelnika już od pierwszych stron. Z recenzji Andrzeja Waltera
Powieść Jaworowi ludzie to swoisty hołd, jaki składa autorka bohaterom epoki Bolka II Małego. Powieść Jaworowi ludzie to swoisty hołd, jaki składa autorka bohaterom epoki Bolka II Małego (świdnickiego). Ludziom często zapomnianym, którzy żyli i budowali kulturowe dzieło, jakie – już tylko we fragmentach – jeszcze dziś możemy podziwiać na terenach dawnego księstwa świdnicko-jaworskiego. Ta wyprawa do czasów średniowiecza jest z jednej strony bardzo realistyczna, ponieważ znajdziemy w książce historyczne wydarzenia, z drugiej zaś strony to podróż magiczna, przepełniona średniowieczną symboliką i tajemniczością. Ten odległy świat w powieści jawi się czytelnikowi jako zupełnie bliski i interesujący, a takie miasta i miejsca, jak chociażby Świdnica, zamek Książ i zamek Grodno, będące częścią tej bogatej historii, nabierają symbolicznego znaczenia. Bo przecież, jak mówi jeden z bohaterów książki: „Są miejsca, które pytają, nieraz dają odpowiedzi, dlatego krążymy przy nich niczym planety wokół kosmicznego środka świata (...). Każda ziemia na taki środek, swoje Liber Mundi, dziedzictwo, a nasz, twój jest właśnie tutaj (...) Bez pamięci jesteśmy niczym”.
Małgorzata Mieszek zajmuje się „elementami wokalno-muzycznymi” (przede wszystkim na podstawie drukowanych sumariuszy teatralnych), ich rolą w przedstawieniach teatru jezuickiego. Autorka rozpoczyna pracę przez wprowadzenie wątków ogólnych dotyczących celów, środków, ewolucji, oddziaływania społecznego teatru jezuickiego. Praca ma dzięki temu pouczający, encyklopedyczny i przeglądowy charakter, zapewniając czytelnikowi wgląd w najważniejsze aspekty funkcjonowania „muzyki” w dramatach jezuickich (liczne przykłady w tekście). Anna Maciejewska analizuje zjawisko „tańca” w kulturze dworskiej widzianej oczyma przede wszystkim Łukasza Górnickiego i jego czytelników. Autorka podejmuje też ważny problem „dystynkcji” społecznej, a także fenomen tańca w powiązaniu z ideałem sprezzatura. dr hab. Witold Wojtowicz, prof. IBL PAN
Oszczędna, przejrzysta i pełna nieustannego odkrywania poezja spotkania z tajemnicą człowieka zanurzonego w moment istnienia. Splatają się tu istotne elementy kultury Dalekiego Wschodu z tradycją odziedziczoną po myślicielach Grecji i Rzymu. Dają czytelnikowi unikalną możliwość obcowania z elementarnymi aspektami ludzkiego życia, takimi jak nieustanne rodzenie się, spotykanie, poszukiwanie siebie. Uczenie się bycia w świecie. Elżbieta Lewicka wydała tomiki wierszy: Droga (1995), Cień żywego drzewa (1998), Kręgi piachu i planeta mgieł (2001). Wyróżniona w konkursie The National Library of Poetry w 1994 r. W 1996 r. zdobyła nagrodę The Best Poems of the 90’s. Jej wiersze opublikowano w antologiach Seasons to Come i Journey of Mind.
Prezentowana książka dostarcza narzędzia coachingowego wsparcia klienta w procesach doskonalenia procesów konsumpcji zakupionych produktów i usług, które zgodnie z paradygmatem marketingu postmodernistycznego zorientowane są na rozwiązywanie problemów klienta. W tomie prezentowane są łańcuchy wartości dla klientów syntetyzujące dwa podejścia: digitalny User Experience (zakupy internetowe) oraz coachingowy User Experience (wsparcie klienta w procesie rozwiązywania jego problemów). Czytelnik znajdzie tu koncepcje, modele User Experience, metody coachingowe, scenariusze, przypadki decyzyjne umożliwiające klientowi szybką analizę, badanie, odkrywanie, uczenie się oraz pozyskanie ukrytej wiedzy oraz informacji na temat użyteczności produktów i usług. The presented book provides coaching tools for customer support in the processes of improving the consumption processes of purchased products and services, which, in accordance with the paradigm of postmodern marketing, are oriented towards solving customer problems. The volume presents value chains for customers synthesizing two approaches: digital User Experience (online shopping) and coaching User Experience (customer support in the process of solving his problems). The reader will find here concepts, User Experience models, coaching methods, scenarios, decision cases enabling the client to quickly analyze, research, discover, learn and acquire hidden knowledge and information about the usefulness of products and services.
Rozważania podjęte w niniejszej książce skupiają się wokół recepcji wydarzeń, sytuacji związanych z pandemią wywołaną wirusem SARS-COV-19 , jej codzienności na przykładzie polskiego społeczeństwa. Badaniami zostali objęci użytkownicy Internetu. Głównym wyrazicielem, przekaźnikiem i interpretatorem treści związanych z pandemią jest tutaj mem. Autorki przeanalizowały, jaki wpływ miała pandemia i wprowadzone restrykcje na codzienne życie ludzi. Podjęły próbę spojrzenia na kataklizm z perspektywy osób, które znalazły się w trudnej, niespotykanej dotąd rzeczywistości wtedy, kiedy dopiero się ona rozpoczynała.
Znana księga legend o Liczyrzepie, zamieszkującym Karkonosze, autorstwa weimarskiego profesora i baśniopisarza z końca XVIII w. Pod jego piórem Duch Gór traci swoją demoniczną postać, z jakiej słynął w poprzednich dwóch stuleciach. Pozostając wciąż raptusem i mocarzem, staje się „przyjacielem Liczyrzepą”, ludzkim w swoich odruchach, dobrodusznym Panem Gór, który wspomaga biednych, wynagradza uczciwych, a karze nikczemników.
Antologia twórczości śląskiego autora, który całe życie pozostawał w cieniu swojego brata Gerharta i w przeciwieństwie do niego był polonofilem i cenił kulturę polską. W jego pisarskim dorobku uderza różnorodność formalna przy wyraźnej stabilności ideowej utworów, podejmujących tematykę o znaczeniu uniwersalnym.
Powieść o dzieciach urodzonych po wojnie, w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, we Wrocławiu oraz ich rodzicach przybyłych ze Lwowa, Wileńszczyzny, z Kresów Wschodnich i Małopolski. To saga rodzinna wpisana w koloryt poniemieckich kamienic oraz starych podwórek z nieodłącznym trzepakiem, której akcja rozgrywa się na Nadodrzu, a więc w jednym z najbardziej niebezpiecznych rejonów Wrocławia, nazywanym drugim Trójkątem Bermudzkim. To historia rodzinna Jana i Marianny, ich dzieci, a także ich kolegów z tej samej dzielnicy, sąsiadów z kamienicy, krewnych i przyjaciół, pracowników gazowni, zajezdni tramwajowej i ciepłowni, ojców i matek, a także okolicznych meneli i drobnych złodziejaszków. To wreszcie historia trudnego, ale jakże barwnego dzieciństwa, okresu dojrzewania i wchodzenia w dorosłość kumpli z boiska, muszkieterów, uczniów pobliskiej podstawówki z łobuzerską fantazją i skłonnością do draki. Jednym słowem – literacka próba rewitalizacji świata, którego już nie ma…
Ilustracje: Dariusz Wanat
Ślicznie ilustrowane rymowane bajki dla dzieci, których bohaterami są zwierzęta – dobrze znane, ale czasem i nietuzinkowe, oraz leśne skrzaty i krasnale. Są tu historie: o bardzo sprytnym lisie, grubiańskiej krowie i rzeczowym ośle, o pracowitych mrówkach, żabie modnisi, wróbelku, który śpiewał inaczej niż wróbli chór oraz o krasnoludkach zbierających nutki w filharmonii. I wiele, wiele innych. Wszystkie tryskające humorem i opatrzone pointą.
W tomie 9 czytelnik znajdzie m.in.: • esej o prawdzie albo kłamstwie architektury na wybranych przykładach dzieł Waltera Gropiusa; • omówienie prawdy i mistyfikacji domu; • esej o polach wyobraźni, czyli architekturze Wutopia Lab; • rozważania o tym, gdzie leży granica pomiędzy prawdą a fałszem we współczesnej architekturze? Czy aby utrzymać się na rynku, należy sprzeniewierzyć się „prawdzie”?
W tomie 8 czytelnik znajdzie m.in.: • esej o iluzorycznym świecie XIX-wiecznej kamienicy czynszowej; • artykuł, który na podstawie materiałów źródłowych i myśli filozoficznej XX wieku próbuje przeanalizować problem współczesnego „złudzenia” zamieszkiwania w kontrze do duchowego „bycia u siebie”; • omówienie obecności metafory w architekturze terminali lotniczych.
W tomie 7 czytelnik znajdzie m.in.: • esej o teatrze komercji, czyli o sztafażu architektonicznym w galeriach handlowych; • rozważania o problemie prawdy w dziełach modernistów, postmodernistów i neomodernistów; • tekst będący próbą wyjaśnienia, czy budowanie formy w oparciu o przedmiot związany z funkcją obiektu stanowi poszukiwanie prawdy o architekturze, czy jest fałszywym odwołaniem się do skojarzeń z tym przedmiotem.
W tomie 6 czytelnik znajdzie m.in.: • tekst o autentyzmie i fałszu materii, czyli o dwóch obliczach estetyki betonu we współczesnej architekturze; • rozważania nad sztuką architektury postmodernistycznej w Krakowie na przykładzie zrealizowanych dzieł Dariusza Kozłowskiego; • esej o integracji formy architektonicznej i konstrukcji w budynkach wysokich autorstwa Richarda Rogersa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
