Znana księga legend o Liczyrzepie, zamieszkującym Karkonosze, autorstwa weimarskiego profesora i baśniopisarza z końca XVIII w. Pod jego piórem Duch Gór traci swoją demoniczną postać, z jakiej słynął w poprzednich dwóch stuleciach. Pozostając wciąż raptusem i mocarzem, staje się „przyjacielem Liczyrzepą”, ludzkim w swoich odruchach, dobrodusznym Panem Gór, który wspomaga biednych, wynagradza uczciwych, a karze nikczemników.
Antologia twórczości śląskiego autora, który całe życie pozostawał w cieniu swojego brata Gerharta i w przeciwieństwie do niego był polonofilem i cenił kulturę polską. W jego pisarskim dorobku uderza różnorodność formalna przy wyraźnej stabilności ideowej utworów, podejmujących tematykę o znaczeniu uniwersalnym.
Powieść o dzieciach urodzonych po wojnie, w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, we Wrocławiu oraz ich rodzicach przybyłych ze Lwowa, Wileńszczyzny, z Kresów Wschodnich i Małopolski. To saga rodzinna wpisana w koloryt poniemieckich kamienic oraz starych podwórek z nieodłącznym trzepakiem, której akcja rozgrywa się na Nadodrzu, a więc w jednym z najbardziej niebezpiecznych rejonów Wrocławia, nazywanym drugim Trójkątem Bermudzkim. To historia rodzinna Jana i Marianny, ich dzieci, a także ich kolegów z tej samej dzielnicy, sąsiadów z kamienicy, krewnych i przyjaciół, pracowników gazowni, zajezdni tramwajowej i ciepłowni, ojców i matek, a także okolicznych meneli i drobnych złodziejaszków. To wreszcie historia trudnego, ale jakże barwnego dzieciństwa, okresu dojrzewania i wchodzenia w dorosłość kumpli z boiska, muszkieterów, uczniów pobliskiej podstawówki z łobuzerską fantazją i skłonnością do draki. Jednym słowem – literacka próba rewitalizacji świata, którego już nie ma…
Ilustracje: Dariusz Wanat
Ślicznie ilustrowane rymowane bajki dla dzieci, których bohaterami są zwierzęta – dobrze znane, ale czasem i nietuzinkowe, oraz leśne skrzaty i krasnale. Są tu historie: o bardzo sprytnym lisie, grubiańskiej krowie i rzeczowym ośle, o pracowitych mrówkach, żabie modnisi, wróbelku, który śpiewał inaczej niż wróbli chór oraz o krasnoludkach zbierających nutki w filharmonii. I wiele, wiele innych. Wszystkie tryskające humorem i opatrzone pointą.
W tomie 9 czytelnik znajdzie m.in.: • esej o prawdzie albo kłamstwie architektury na wybranych przykładach dzieł Waltera Gropiusa; • omówienie prawdy i mistyfikacji domu; • esej o polach wyobraźni, czyli architekturze Wutopia Lab; • rozważania o tym, gdzie leży granica pomiędzy prawdą a fałszem we współczesnej architekturze? Czy aby utrzymać się na rynku, należy sprzeniewierzyć się „prawdzie”?
W tomie 8 czytelnik znajdzie m.in.: • esej o iluzorycznym świecie XIX-wiecznej kamienicy czynszowej; • artykuł, który na podstawie materiałów źródłowych i myśli filozoficznej XX wieku próbuje przeanalizować problem współczesnego „złudzenia” zamieszkiwania w kontrze do duchowego „bycia u siebie”; • omówienie obecności metafory w architekturze terminali lotniczych.
W tomie 7 czytelnik znajdzie m.in.: • esej o teatrze komercji, czyli o sztafażu architektonicznym w galeriach handlowych; • rozważania o problemie prawdy w dziełach modernistów, postmodernistów i neomodernistów; • tekst będący próbą wyjaśnienia, czy budowanie formy w oparciu o przedmiot związany z funkcją obiektu stanowi poszukiwanie prawdy o architekturze, czy jest fałszywym odwołaniem się do skojarzeń z tym przedmiotem.
W tomie 6 czytelnik znajdzie m.in.: • tekst o autentyzmie i fałszu materii, czyli o dwóch obliczach estetyki betonu we współczesnej architekturze; • rozważania nad sztuką architektury postmodernistycznej w Krakowie na przykładzie zrealizowanych dzieł Dariusza Kozłowskiego; • esej o integracji formy architektonicznej i konstrukcji w budynkach wysokich autorstwa Richarda Rogersa.
W tomie 5 czytelnik znajdzie m.in.: • esej o kostiumie dawnej architektury starych miast i jej współczesnych modyfikacjach; • analizę wybranych realizacji Petera Rice’a pod kątem ich oryginalności, prawdziwości materiałów i technologii; • artykuł o autorskich badaniach i wynikach badań modelowania przestrzeni za pomocą niezwykłej, ulotnej „niematerialnej materii”, czyli o sztuce kreowania światłem w architekturze.
W tomie czytelnik znajdzie m.in.: • artykuł o technikach i środkach wykorzystania złudzeń optycznych w przestrzeni sakralnej; • rozważania o fundamentalnej roli dotyku w doświadczaniu przestrzeni architektonicznej; • esej o wykorzystaniu starych obiektów jako współczesnych przestrzeni wystawienniczych.
W tomie 3 czytelnik znajdzie m.in.: • tekst o popularnych współczesnych altanach w tzw. chińskim stylu, które są zafałszowaniem wzoru; • rozważania na temat prawdy architektury, które prowadzą do konstatacji, że prawda jest pojęciem otwartym, a architektura wyraża swoją prawdę przez różne formy istnienia; • analizę wpływu zimnowojennej atmosfery na twórczość włoskich architektów, którzy projektowali i budowali od lat 40. do 80. ubiegłego wieku.
W tomie 2 czytelnik znajdzie m.in.: • esej o budynku postmodernistycznym jako dekoracji teatralnej – architektonicznej iluzji Manuela Núneza Yanowskiego; • próbę zgłębienia pojęcia prawdy w sensie ogólnym na gruncie ontologii, epistemologii i etyki oraz sub specie architectura poprzez wykorzystanie badań Miesa van der Rohe’a; • kilka słów o logice manifestów architektonicznych; tekst udowadniający tezę, że wiedza na temat architektury pozwala dostrzec w niej prawdę.
W tomie czytelnik znajdzie m.in.: • esej o współczesnej architekturze Finnmarku, najbardziej na północ wysuniętego regionu Norwegii, gdzie ścierają się wpływy dwóch kultur: norweskiej i saamskiej; • próbę odpowiedzi na pytania: Ile błędów usprawiedliwia dzieło architektury? Czy „ładny” jest wystarczające? • czy „Gwiazdom” architektury wolno więcej?; • przegląd twórczości jednego z pierwszych przedstawicieli szkoły chicagowskiej – Williama Le Barona Jenneya.
„Bohaterowie Osaczenia, pierwszej części pięcioksięgu Na wolności, szczęśliwie podczas II wojny światowej ocalili życie, ale stracili swój dobytek: dom, ziemię małą ojczyznę. Wola życia kazała im wędrować z obozów koncentracyjnych i oflagów, z Kresów Wschodnich zrabowanych przez sowieckie imperium i zrujnowanych miast w stronę poniemieckiej ziemi. Był to przydzielony Polsce decyzją aliantów obszar, skąd karnie wysiedlono Niemców. Nie była to ziemia obiecana, lecz przymuszony cel, gdzie los tajemniczo kusi rozbitków: Polaków, Żydów, także komunistów greckich. Każdy tutaj pragnął znaleźć swoje małe szczęście, czyli normalność. Nowa ojczyzna pod wschodnim protektoratem stała się dla swoich mieszkańców surowym nadzorcą wszelkich nadziei. Dlatego niektórzy konspirowali, walczyli w podziemiu, siedzieli w więzieniach, niepewni przyszłości cierpieli w syberyjskich łagrach. Większość jednak pracowicie urządzała się, by nowo narodzonym dzieciom zapewnić spokojną przyszłość. Z czasem mijała wojenna trauma, a gruzy Wrocławia i dolnośląskich miasteczek powoli znikały. Wtedy ludzie zaczynali prawdziwie wierzyć, że nadejdą lepsze czasy, a znienawidzona - nie przez wszystkich jednak - komuna wreszcie runie. Dużo w tej powieści śladów z przeszłości mojej rodziny i moich osobiście, dużo wątków znanych mi z opowiadań znajomych i z intensywnych studiów historycznych. W pięcioksięgu, z którego pierwszą częścią jest ta książka, zamierzam ukazać obraz mojego pokolenia urodzonego w wojennych jeszcze czasach lub tuż po wojnie, a wzrastającego w socjalistycznej obłudzie. Taki pisany był namlos, który wykrzywił prawdę, więził i ograniczał wolność, ustępując chwilami jedynie przed bezwzględnie tłumionym buntem lub społecznym protestem. Dzięki niezgasłej nadziei, a wbrew pesymistom, ów los nie zdołał na szczęście siłą zbiurokratyzowanej i uzbrojonej ideologii zlikwidować prawdziwych wartości, choć wiele z nich pokaleczył i przebarwił. Urodzony na przelomie roku 1944 i 1945 wiem coś o tym.”
Autor swoją książkę nazywa zbiorem opowiadań, wielu czytelników z pewnością uzna ją za powieść. Bohaterowie kolejnych opowiadań są bowiem ze sobą powiązani, ich losy się splatają, co autor odkrywa przed nami powoli, fragmentarycznie, abyśmy pod koniec lektury mogli z tych puzzli ułożyć całą historię. Ciekawym zabiegiem jest prezentowanie tych samym wydarzeń z różnych punktów widzenia, oświetlanie tych samych tematów nowym światłem, które czasem bardzo wiele zmienia. Rzeczywistość, jaką serwuje nam autor, jest mroczna. Postacie wykreowane przez pisarza duszą się we własnym życiu – w przenośni, ale i dosłownie, co jest nieustannie podkreślane przez opisy nieznośnego upału, który od dawna nie chce odpuścić. Wszyscy wyczekują deszczu, ocalenia. Czy ono nadejdzie? Z której strony? Czy ludzie mogą się sami ocalić? Ta proza nie pozostawia złudzeń, wiara w człowieka jest niemożliwa. Maciej Bieszczad w świecie, który wydaje się skazany na cierpienie, zło, krzywdę, choroby i klęskę, otwiera jednak inne drzwi. Podsuwa rozwiązanie, dzięki któremu możliwy jest cud, którego nikt z czytelników zapewne by się nie spodziewał.
Antologia obejmująca przekłady wybranych baśni salonowych powstałych we Francji w ostatnim dziesięcioleciu wieku XVII i w XVIII wieku. Baśń Pani d’Aulnoy – wyjątkowo – przytoczona została w osiemnastowiecznym tłumaczeniu Józefa Raczyńskiego. Większość stanowią krótkie baśnie czarodziejskie. Znalazły się w tomie dwa fragmenty ze zbiorów baśni wschodnich i orientalizowanych, zbyt obszernych, by przedstawić je w całości, oraz dwie stosunkowo krótkie baśnie frywolne, które na ogół przybierały postać opowieści zbliżonych rozmiarami do niewielkich utworów powieściowych. Nie znajdzie tu czytelnik utworów Perraulta, Fénelona i Pani Leprince de Beaumont, gdyż były one w całości lub w części publikowane po polsku.
Autorka w swojej książce stawia pytanie, czy szkoła (miejsce – przestrzeń) jest w stanie pomagać ludziom angażować się w rzeczywistość. Angażować się, czyli świadomie uczestniczyć w życiu społeczeństwa, odpowiadać na wyzwania świata, nabywać kompetencje niezbędne do podejmowania działań (np. kompetencje medialne, informacyjne i cyfrowe). Praca ma charakter porównawczy, nie skupia się na konkretnych obszarach kształcenia, jednak spektrum zagadnień związanych z edukacją medialną, kompetencjami medialnymi oraz ich wpływem na cały proces kształcenia jest bardzo szerokie. Głównym obszarem badawczym są podstawy programowe nauczania w Niemczech i w Polsce. Publikacja ta przedstawia także stan prawny i organizacyjny w niemieckim i polskim systemie kształcenia oraz przykładowe i postulowane zmiany w zakresie edukacji medialnej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
