Tom z wierszami napisanymi przez dwóch autorów: Janusza Wojciecha Kowalskiego i Piotra Wilczkowskiego. Poznali się rok temu, wsiadając do windy na czwartym piętrze jednego z warszawskich biurowców. Wychodząc z niej na parterze, śpiewali już Okudżawę na dwa głosy. Czytelnik otrzymuje właściwie dwie książki, bo od jednej strony okładki zaczyna się książka pierwszego autora, a od drugiej strony okładki książka drugiego, kończą się zaś obie w środku tomu. Dlaczego tak? Otóż autorzy, mimo wielkiej wspólnoty ducha, poglądów i przekonań, pragnęli jednak zachować daleko idącą samodzielność. Być razem, ale jednocześnie – osobno. Stąd też wziął się tytuł książki: „On i Ja” i jej podtytuł: „w poszukiwaniu właściwej strony bezgraniczności”. Owa bezgraniczność Wilczkowskiego wyrażana jest w strofach pełnych często przystrojonej sarkazmem, humorem i żartem lirycznej refleksji, nawet filozofii. U Kowalskiego dominuje satyra, choć jest też w strofach jego wierszy sporo liryki. Całości dopełniają jedyne w swoim rodzaju ilustracje uznanych artystów plastyków: Jacka Frankowkiego, Andrzeja Ludwika Włoszczyńskiego, Mirosława Andrzejewskiego. Autorką dwóch rysunków jest Asia Kordas, wnuczka Piotra Wilczkowskiego.
Poematy Środki przeciw jadom i Odtrutki Nikandra z Kolofonu (II w. p.n.e.), razem z Fajnomenami Aratosa z Soloj tworzą trio zachowanych w całości greckich eposów dydaktycznych powstałych w epoce hellenistycznej (III-I w. p.n.e.). Eksperymentalne w formie i zaskakujące treścią dzieła Nikandra zawierają informacje na temat skutków zwierzęcych toksyn oraz trucizn, a także przepisy na remedia. Ponadto autor urozmaica cały wywód licznymi mitologicznymi i paradoksograficznymi dygresjami, nawiązują do roli Heleny Trojańskiej w powstawaniu nowego gatunku żmii, fatalnego skutkach dla ludzi i zwierząt zapachu, jaki wydziela bazyliszek, lub międzygatunkowej namiętności mureny i węży. Liczne odniesienia do Theriaka i Aleksifarmaka w greckiej oraz rzymskiej literaturze starożytnej potwierdzają ich literacką i naukową wartość.
Tematem bogato ilustrowanej monografii jest twórczość znanego wrocławskiego artysty plastyka Jerzego Werszlera. Jerzy Werszler, utożsamiający się przede wszystkim z rysunkiem, w przestrzeni publicznej miast Dolnego Śląska pozostawił ślad w postaci setek zrealizowanych w końcu ubiegłego wieku neonów. W książce pokazano i opisano jego dorobek twórczy, poczynając od prac ceramicznych, realizowanych przez autora jeszcze podczas studiów w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, poprzez projekty neonów, a kończąc na ilustracjach tworzonych na papierze tuszem. Ostatni zestaw prac, który prezentowany był odbiorcom jedynie na wystawach autorskich, został podsumowany tekstem Marii Tyws Na linii Ziemia – Kosmos. Całą twórczość Rafała Werszlera podsumował w swojej recenzji prof. Michał Jędrzejewski. Oto fragment tego tekstu: Autor neonów jako artysta wypowiadał się też poprzez rysunek. Rysunek świecił światłem odbitym od neonów, a neony światłem emitowanym przez rysunki. Rysunek dla Werszlera był poligonem doświadczeń formalnych, źródłem pomysłów, a obecnie jest dialogiem z czasem i przestrzenią. Raz przybiera formy wypowiedzi abstrakcyjnej, innym razem podróżuje wśród mgławic i innych zakamarków kosmosu. Potem niespodzianie rejestruje wspomnienia pejzaży, łączy wątki realne ze światem wierzeń i doznań metafizycznych, zagłębia się w zagadkowe struktury rozedrganych faktur lub zaskakuje realizmem szczegółów.
Przewodnik po Wiedniu nasycony silnie osobistymi przemyśleniami. Jego autor, Jarosław Orłowski, w Wiedniu mieszka od 1989 roku, od 2009 roku, po ukończeniu studiów przewodnickich, oprowadza turystów po całej Austrii. Książka ta nie jest pełnym historycznym opisem miasta, nie oddaje wszystkich jego barw, kształtów i odcieni. Została pomyślana raczej jako spojrzenie na dzieje i kulturę Wiednia, a nade wszystko na chrześcijaństwo silnie łączące Austrię z Polską. Autor czyni to na przykładzie postaci kilkorga świętych, którzy w obu krajach otaczani są kultem i odbierają należną im cześć.
Książka poetycka, którą Czytelnik trzyma w rękach, jest zaproszeniem do namysłu nad ucztą istnienia. Uczta jest składkowa, a gości niejedno łączy, lecz także niejedno dzieli. To od uczestnika zależy, czy będzie karmił się plotkami, czy sam uraczy innych garścią komunałów, sycąc własną dumę i rozkoszując się jawną aprobatą ze strony kilku zaproszonych. A może jednak będzie przysłuchiwał się niepopularnej dyskusji, dostrzeże strzęp prawdy i odważy się ją przełknąć? Co kryje się za tytułowym określeniem „osoba (nie)ludzka”? Czytelnik niewątpliwie pomyśli o psie, z którym człowieka łączą więzi wyjątkowe. Dzięki tym więziom dyskusja o istocie zwierzęcości może wykraczać poza kręgi uniwersyteckie i być refleksją towarzyszącą nam na co dzień. Codzienność bywa też pożywką dla poezji, która tutaj ustosunkowuje się do spadkobierców doktryny kartezjańskiej w sposób jednoznaczny. Autorka wedle własnego sumienia wskazuje na niegodziwość świata, pozostawiając Czytelnikowi decyzję, czy wziąć tę niegodziwość w nawias. Osoba (nie)ludzka pojawi się pośród serwowanych dań, ale również rozpoznamy ją w niektórych postaciach zasiadających przy stole – tych zaproszonych oraz tych niezaproszonych. Jest to możliwe nie tylko za sprawą urządzenia świata, lecz także języka, który rodzi wiersze.
Autor opowiada o przejmujących losach małżonków zamieszkujących na krakowskim Kazimierzu. Trudny to adres i trudni współmieszkańcy, sąsiedzi, „czujni” i wrażliwi na wszystko, co nie pachnie swojsko. Wystarczą niepospolite imiona i nazwisko bohaterów, żeby nie dać im szans na wtopienie się w społeczność ulicy. Małżonków: Jaśmina, pisarza, i Hortensję, lekarza, doświadcza los. Żona Jaśmina umiera na raka. Z chorobą przegrywa z powodu niewytłumaczalnego lęku przed diagnozą! Destrukcyjna moc ciemnej strony psychiki triumfuje. Jaśmin, który do tej pory uważał się za niezłego pisarza, przechodzi podwójne załamanie: przeżywa stratę żony, stwierdza też, że jego pisarstwo, czyli to, co zdominowało jego dotychczasowe życie, to okrutna pomyłka. Ulegając podszeptom ducha Hortensji, sprzedaje mieszkanie i rusza w świat szukać nowego celu, który usprawiedliwiałby jego dalszy żywot. W swojej podróży doświadcza wielu nieprawdopodobnych przygód i spotyka ludzi, których nigdy nie napotkałby w swojej wyobraźni ograniczonej czterema ścianami gabinetu. Jednym słowem: Jaśmin Babel rusza w świat to fascynująca opowieść, przykuwająca uwagę czytelnika już od pierwszych stron. Z recenzji Andrzeja Waltera
Małgorzata Mieszek zajmuje się „elementami wokalno-muzycznymi” (przede wszystkim na podstawie drukowanych sumariuszy teatralnych), ich rolą w przedstawieniach teatru jezuickiego. Autorka rozpoczyna pracę przez wprowadzenie wątków ogólnych dotyczących celów, środków, ewolucji, oddziaływania społecznego teatru jezuickiego. Praca ma dzięki temu pouczający, encyklopedyczny i przeglądowy charakter, zapewniając czytelnikowi wgląd w najważniejsze aspekty funkcjonowania „muzyki” w dramatach jezuickich (liczne przykłady w tekście). Anna Maciejewska analizuje zjawisko „tańca” w kulturze dworskiej widzianej oczyma przede wszystkim Łukasza Górnickiego i jego czytelników. Autorka podejmuje też ważny problem „dystynkcji” społecznej, a także fenomen tańca w powiązaniu z ideałem sprezzatura. dr hab. Witold Wojtowicz, prof. IBL PAN
Oszczędna, przejrzysta i pełna nieustannego odkrywania poezja spotkania z tajemnicą człowieka zanurzonego w moment istnienia. Splatają się tu istotne elementy kultury Dalekiego Wschodu z tradycją odziedziczoną po myślicielach Grecji i Rzymu. Dają czytelnikowi unikalną możliwość obcowania z elementarnymi aspektami ludzkiego życia, takimi jak nieustanne rodzenie się, spotykanie, poszukiwanie siebie. Uczenie się bycia w świecie. Elżbieta Lewicka wydała tomiki wierszy: Droga (1995), Cień żywego drzewa (1998), Kręgi piachu i planeta mgieł (2001). Wyróżniona w konkursie The National Library of Poetry w 1994 r. W 1996 r. zdobyła nagrodę The Best Poems of the 90’s. Jej wiersze opublikowano w antologiach Seasons to Come i Journey of Mind.
Prezentowana książka dostarcza narzędzia coachingowego wsparcia klienta w procesach doskonalenia procesów konsumpcji zakupionych produktów i usług, które zgodnie z paradygmatem marketingu postmodernistycznego zorientowane są na rozwiązywanie problemów klienta. W tomie prezentowane są łańcuchy wartości dla klientów syntetyzujące dwa podejścia: digitalny User Experience (zakupy internetowe) oraz coachingowy User Experience (wsparcie klienta w procesie rozwiązywania jego problemów). Czytelnik znajdzie tu koncepcje, modele User Experience, metody coachingowe, scenariusze, przypadki decyzyjne umożliwiające klientowi szybką analizę, badanie, odkrywanie, uczenie się oraz pozyskanie ukrytej wiedzy oraz informacji na temat użyteczności produktów i usług. The presented book provides coaching tools for customer support in the processes of improving the consumption processes of purchased products and services, which, in accordance with the paradigm of postmodern marketing, are oriented towards solving customer problems. The volume presents value chains for customers synthesizing two approaches: digital User Experience (online shopping) and coaching User Experience (customer support in the process of solving his problems). The reader will find here concepts, User Experience models, coaching methods, scenarios, decision cases enabling the client to quickly analyze, research, discover, learn and acquire hidden knowledge and information about the usefulness of products and services.
Rozważania podjęte w niniejszej książce skupiają się wokół recepcji wydarzeń, sytuacji związanych z pandemią wywołaną wirusem SARS-COV-19 , jej codzienności na przykładzie polskiego społeczeństwa. Badaniami zostali objęci użytkownicy Internetu. Głównym wyrazicielem, przekaźnikiem i interpretatorem treści związanych z pandemią jest tutaj mem. Autorki przeanalizowały, jaki wpływ miała pandemia i wprowadzone restrykcje na codzienne życie ludzi. Podjęły próbę spojrzenia na kataklizm z perspektywy osób, które znalazły się w trudnej, niespotykanej dotąd rzeczywistości wtedy, kiedy dopiero się ona rozpoczynała.
Znana księga legend o Liczyrzepie, zamieszkującym Karkonosze, autorstwa weimarskiego profesora i baśniopisarza z końca XVIII w. Pod jego piórem Duch Gór traci swoją demoniczną postać, z jakiej słynął w poprzednich dwóch stuleciach. Pozostając wciąż raptusem i mocarzem, staje się „przyjacielem Liczyrzepą”, ludzkim w swoich odruchach, dobrodusznym Panem Gór, który wspomaga biednych, wynagradza uczciwych, a karze nikczemników.
Antologia twórczości śląskiego autora, który całe życie pozostawał w cieniu swojego brata Gerharta i w przeciwieństwie do niego był polonofilem i cenił kulturę polską. W jego pisarskim dorobku uderza różnorodność formalna przy wyraźnej stabilności ideowej utworów, podejmujących tematykę o znaczeniu uniwersalnym.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
