W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
The world’s greatest magicians from the Middle Ages to the 1950s
Magic has enchanted humankind for millennia, evoking terror, laughter, shock, and amazement. Once persecuted as heretics and sorcerers, magicians have always been conduits to a parallel universe of limitless possibility—whether invoking spirits, reading minds, or inverting the laws of nature by sleight of hand. Long before science fiction, virtual realities, video games, and the Internet, the craft of magic was the most powerful fantasy world man had ever known. As the pioneers of special effects throughout history, magicians have never ceased to mystify us by making the impossible possible.
This book celebrates more than 500 years of the stunning visual culture of the world’s greatest magicians. Featuring more than 750 rarely seen vintage posters, photographs, handbills, and engravings as well as paintings by Hieronymus Bosch and Bruegel among others, The Magic Book traces the history of magic as a performing art from the 1400s to the 1950s. Combining sensational images with incisive text, the book explores the evolution of the magicians’ craft, from medieval street performers to the brilliant stage magicians who gave rise to cinematic special effects; from the 19th century’s golden age of magic to groundbreaking daredevils like Houdini and the early 20th century’s vaudevillians.
Although it only lasted three turbulent years, the afterburn of the Blaue Reiter (1911–1914) movement exerted a tremendous influence on the development of modern European art. Named after a Kandinsky painting, The Blue Rider, this loose band of artists, grouped around Russian émigré Wassily Kandinsky and German painter Franz Marc, sought to reject establishment standards and charge into a new artistic unknown.
Articulating spiritual values and concerns in an era of rapid industrialization, the artists of the Blaue Reiter were connected by a shared interest in painting, woodcuts, and prints, as well as the symbolic values of color and spontaneous approaches to artwork. Key pieces such as Franz Marc’s Blue Horse I (1911), Kandinsky’s Picture with a Black Arch (1912), and August Macke’s Woman in a Green Jacket (1913) reveal varying subjects, but all channel distorted perspectives, crude lines, and an emphatic, expressionist use of color.
Paul Farrell's stackable cards are creative fun for all the family
Turrets, ramparts, windows, walls, roofs and more – create your own medieval masterpiece.
Each box contains 64 cards (105 x 69 mm) in a variety of graphic designs. Clever paper engineering allows you to slot the cards together, building up and out in whichever way you like! Also included is a short booklet, with information on the architecture of castles and suggestions of card building methods. The instructions tell you how to build a castle, or you can let your imagination run riot and design your own!
Renowned illustrator Paul Farrell has designed these cards in a cool, graphic style – turning the image of a castle into a work of art.
Pierwsza biografia Magdaleny Abakanowicz Jest dziś najgłośniejszą polską artystką. Znów jej prace wędrują po świecie, a na aukcjach osiągają niebotyczne ceny. Pokazywane są w londyńskiej Tate Modern, w Chicago czy Hiroszimie, przyciągają do Wrocławia czy Poznania, ale jej życie wciąż pozostaje wielką zagadką. Magdalena Abakanowicz zrewolucjonizowała sztukę, nie tylko polską. Zmieniła tkaninę artystyczną w dzieło bliższe rzeźbie i architekturze niż tkactwu. Jednak zarówno historię swojego życia, jak i interpretacje swojej sztuki trzymała pod ścisłą kontrolą. Budowała wokół siebie wielki mit, którego początki sięgać miały Czyngis-chana. Jak bardzo ten mit odległy jest od rzeczywistości? Co chciała ze swojej biografii wymazać? Z jakim bagażem żyła i tworzyła w komunistycznej Polsce? Jak udało się jej zrobić błyskotliwą, światową karierę? Co związało ją z wielkimi postaciami historii oraz rodziną Brzezińskich, mimo że unikała polityki? Na czym polegały komplikacje jej życia osobistego? Dlaczego aż do końca budziła kontrowersje? Odpowiedzi na te pytania podjął się nieoczywisty autor. To Paweł Kowal, historyk i muzealnik, ale też polityk i człowiek zafascynowany życiem i sztuką Magdaleny Abakanowicz. Od śmierci artystki odwiedzał archiwa i miejsca z nią związane, nagrywał wspomnienia bliskich jej osób, gromadził materiały i opowieści na temat jednej z najwybitniejszych i jednocześnie najbardziej tajemniczych polskich artystek. Teraz przyszedł czas na opowiedzenie jej porywającej historii do końca.
Chcesz nauczyć się rysować modne dziewczęta w mangowym stylu? Fascynuje cię ta stylistyka? Jesteś początkującym artystą? To świetnie! Tomomi Mizuna, japońska mangaka, krok po kroku pokaże ci, jak opanować podstawy takiego rysunku.Swoją przygodę zaczniesz od odwzorowywania postaci po śladzie, korzystania z linii pomocniczych, a potem przyjdzie czas na pierwsze samodzielne rysunki - dzięki temu nauka stanie się nie tylko przyjemna, ale i prostsza. Kiedy już opanujesz podstawy, stworzysz swoje własne niesamowite projekty ograniczone tylko twoją wyobraźnią!W książce znajdziesz wiele przydatnych wskazówek i praktycznych ćwiczeń, które pomogą ci stworzyć modne dziewczęta w stylu manga. Nauczysz się rysować nie tylko twarz i mimikę, sylwetkę oraz odzież. Autorka podpowie, jak wystylizować swoją postać, jak łączyć kolory, projektować fasony, wzory tkanin, detale i fryzury. Nie musisz mieć specjalnych narzędzi - wystarczą kartki papieru, ołówek, gumka, kredki i chęci!
Publikacja poświęcona Dziennikom Włodzimierza Pawlaka - trwającej trzydzieści lat malarskiej rejestracji doświadczania codzienności. Prezentacja kompletu Dzienników, szczególnej części malarskiego dorobku Włodzimierza Pawlaka, następuje w czasie kryzysu cech i wartości, które zręby tego właśnie cyklu konstytuują przede wszystkim: ekstremalnej introwersji, benedyktyńskiej pracy i trwania przy efektach odwiecznego medium. Pomimo niekończących się prób powtórzeń tych samych zdawałoby się czynności, malarstwo to nie ma w sobie nic mechanicznego. Jest instynktowne, nieprecyzyjne, swobodne. Jak wyjdzie. Bo choć Pawlak od dawna nie maluje postaci ludzkich, to, co maluje, jest niesłychanie ludzkie. Rodzaj tej jego malarskiej humanistyki, mimo że zredukowanej do najprostszych gestów, angażuje nasze ośrodki zarówno intelektualne, jak i emocjonalne, dając przeżycie totalne. Efekt ten wyraźnie rysuje się na tle bezładu części dzisiejszej sztuki snobującej się na naukową dyskursywność, ale pozbawionej warsztatowej dominanty decyzji. Pseudooffowej, bo tolerującej współistnienie reguł nie do pogodzenia w ramach jednej całości. Gdzie przestrzeń kreacji wypełniają twory hybrydowe, pozostające w związkach ze sztuką i między sobą ledwie frazeologicznych. W przeszłości także wyobraźnia Pawlaka zdawała się dryfować w rejony wielkiej herezji publicystyki sztuki kuratorskiego horrendum. Chociaż akurat on sam, bez reszty zafrapowany najgłębszym sensem dociekań Malewicza i Strzemińskiego, starał się owe odloty poskramiać hamulcem praw, formułowanych dla sztuki przez ten wielki tandem. Już w heroicznym okresie rozsocjologizowanej i rozpolitykowanej Gruppy wszystkie obce naturze malarstwa serwituty (nawet jeśli wyrażane tylko narracyjną tytulaturą) starał się Pawlak redukować do sedna takiego wyrazu, którego w inny sposób niż farbą zrobić niepodobna! Wręcz w sprzeczności z misją ugrupowania/matecznika, o którego dokonaniach, nasyconych ambicją społecznej służby i politycznej rewolty, pewna pilnie sekundująca mu krytyczka wyraziła się jednoznacznie: Pamiętam, jak sama bardzo się starałam, żeby mi się to podobało. Ponieważ to było słuszne. W malarstwie Pawlaka coś stawało się słuszne tym bardziej, im celniej trafiało w reguły dziedziny, której historię znaczyły ślady na skałach Lascaux i Altamiry. No i te, które na polecenie ojca sam jako dziecko zostawił na słynnej zielonej furtce wiodącej do ogrodu rodzinnego domu w Korytowie. Blisko kultury wsi. Tam, gdzie niezręczność jest świętą słabością, ale też największą tajemnicą wyrazu. Gdzie trywialne spotyka się ze wzniosłym, dystans z powagą, tymczasowe z ostatecznym, a wszystko razem w poetyce błędu ręcznej roboty. Logicznym efektem takiej drogi stały się Dzienniki. Separujące treść od tematu wyrażonego tytułem i ograniczone do dwóch wariantów bieli. Z jednym wyjątkiem/prologiem z przełomowego w najnowszej historii Polski roku 1989. Biało-czerwona abstrakcja z narracyjną frazą tytułu Polacy formują flagę narodową od progu, od pierwszego płótna, zawierała pełnię malarskich cech całego cyklu. Farba przestaje być farbą. Staje się obrazem. Sensualna delektacja przechodzi w stan czystej kontemplacji. Wszystko tu pracuje na korzyść. Zwłaszcza, jak to z kronikami bywa, na korzyść działa upływający czas. To on wydobywa z ektodermy unistycznie białych płócien nieoczekiwane efekty kontrastu temperatur. Intensywnie żółknąca biel cynkowa stopniowo staje w opozycji do bieli tytanowej, przyprószonej siwizną grafitowego pyłu. To czas improwizuje tu ciepło-zimną, arcyważną dla malarstwa opozycję dur-moll.
"Marzenia są ciekawsze od jakiegokolwiek filmu. Tekst, który proponujemy czytelnikom ze Stanisławem Janickim, czytamy dziś z prawdziwym zdumieniem. Cóż za bezczelna pewność siebie, co za pomieszanie pojęć. Jaki chaos projektów i nadziei. A jednak to ja jestem wtedy. Więcej, właśnie z tego wyrosłem, i to kim jestem dziś, całkowicie wyłania się dla uważnego czytelnika z tych filmowych (i nie tylko filmowych) marzeń". – Andrzej Wajda
"Chcieliśmy, żeby to była opowieść, a nie rozprawa, analiza, wiwisekcja. Ta książka powstawała przez pięćdziesiąt lat, czyli pół wieku! Wydaje mi się, że nie była to tylko moja niezwykła przygoda, ale śmiem przypuszczać, że była ona i dla Andrzeja Wajdy czymś interesującym i wartym kontynuacji, mimo zaskakujących trudności najróżniejszego autoramentu ? od czysto osobistych, środowiskowych po historyczne, wręcz przełomowe". – Stanisław Janicki
Stanisław Janicki – pisarz, dziennikarz, scenarzysta, wybitny znawca, krytyk i historyk kina. Ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Doktor nauk humanistycznych na UAM w Poznaniu. Przez wiele lat pracował jako redaktor miesięcznika "Film". Był autorem cyklicznego programu telewizyjnego pt. "W starym kinie". Wykładowca akademicki, autor wielu artykułów i książek o tematyce filmowej. Mieszka w Bielsku-Białej.
Wystawa dzieł i zdjęć Tamary Łempickiej w Muzeum Narodowym w Krakowie stała się okazją do wejścia w świat malarstwa jednej z najbardziej niezwykłych artystek dwudziestego wieku oraz konfrontacji autokreacji artystki przed obiektywem z jej wizją malarską.Dopełnieniem wystawy jest wyjątkowy album. Jego pierwszą bohaterką jest Tamara Łempicka, o której opowiadają jej wnuczka Victoria i prawnuczka Marisa, wzbogacając swe wspomnienia wieloma zdjęciami z rodzinnego archiwum. Drugą bohaterką jest poświęcona tej wybitnej artystce krakowska wystawa, po której na kartach albumu oprowadza kurator Światosław Lenartowicz. Oprócz fotografii wszystkich prezentowanych na wystawie dzieł w książce znalazły się też projekty i zdjęcia samej ekspozycji.
The definitive biography of a fascinating and paradoxical figure, one of the most influential artists of his—or any—age
To this day, mention the name “Andy Warhol” to almost anyone and you’ll hear about his famous images of soup cans and Marilyn Monroe. But though Pop Art became synonymous with Warhol’s name and dominated the public’s image of him, his life and work are infinitely more complex and multi-faceted than that.
In Warhol, esteemed art critic Blake Gopnik takes on Andy Warhol in all his depth and dimensions. “The meanings of his art depend on the way he lived and who he was,” as Gopnik writes. “That’s why the details of his biography matter more than for almost any cultural figure,” from his working-class Pittsburgh upbringing as the child of immigrants to his early career in commercial art to his total immersion in the “performance” of being an artist, accompanied by global fame and stardom—and his attempted assassination.
The extent and range of Warhol’s success, and his deliberate attempts to thwart his biographers, means that it hasn’t been easy to put together an accurate or complete image of him. But in this biography, unprecedented in its scope and detail as well as in its access to Warhol’s archives, Gopnik brings to life a figure who continues to fascinate because of his contradictions—he was known as sweet and caring to his loved ones but also a coldhearted manipulator; a deep-thinking avant-gardist but also a true lover of schlock and kitsch; a faithful churchgoer but also an eager sinner, skeptic, and cynic.
Wide-ranging and immersive, Warhol gives us the most robust and intricate picture to date of a man and an artist who consistently defied easy categorization and whose life and work continue to profoundly affect our culture and society today.
Stworzone w moich obrazach Królestwo Fortunto jest kreacją świata fantazji. Zapraszam do mojego świata i do poszukiwania w nim własnych interpretacji i wrażeń. Dzieląc się swoimi przemyśleniami i wyobraźnią naprowadzam na zrozumienie mojej twórczości i zachęcam do dialogu. Filip Fortunat Kurzewski Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (dyplom mgr), oraz Wydziału Wzornictwa Warszawskiej ASP (dyplom mgr). Odbył roczny indywidualny staż rzeźbiarski w pracowni prof. Adama Myjaka. Architekt, projektant wnętrz, artysta, rysownik i malarz. Autor projektów architektonicznych. Laureat konkursów (m.in. 3 nagroda w zespole architektów dla projektu „Nebula” w ogólnoświatowym konkursie wizjonersko-architektonicznym „Interconection and Communication with the Island of Today and Tomorrow” objęty patronatem UIA i FPU). Przez wiele lat uczył rysunku architektonicznego. Uczestnik licznych wystaw rysunkowo-malarskich indywidualnych i zbiorowych w Polsce i poza nią. Jego prace rysunkowo-malarskie znajdują się w wielu prywatnych kolekcjach.
Książka o transcendentnym kinie Darrena Aronofskyego zabiera czytelnika w podróż po wybranej filmografii tego wybitnego amerykańskiego reżysera. Mocny, wręcz anarchistyczny akcent pada tu na typ przedstawianego bohatera filmowego, żyjącego na marginesie społeczeństwa i świadomie odrzucającego jego normatywne struktury. Filmy, jak również literatura, do której autor publikacji się odwołuje, są wyrazem postawy krytycznej wobec przemocy symbolicznej oraz narzucania jednostce ograniczających ją twórczo norm kulturowych, nakazujących takie, a nie inne rozumienie i przeżywanie otaczającego świata. Wnikliwy obserwator twórczości Darrena Aronofskyego dostrzeże istnienie w niej problematyki metafizycznej. Warto zwrócić się ku transcendencji i próbować wyrażać niewyrażalne, także w sztuce filmowej, jak czyni to Darren Aronofsky, który chce być powiernikiem wielkich narracji mitycznych. Te cechy, tak charakterystyczne dla reżysera, można dostrzec we wszystkich jego filmach, a zwłaszcza w tych przywoływanych w prezentowanej monografii. Książka zainteresuje czytelnika oczekującego od współczesnego kina czegoś więcej niż niewyszukanej rozrywki oraz pragnącego wyjść poza jego ludyczny wymiar.
Chopin and his Critics (1918–1939). An Anthology jest kontynuacją tomu Antologii obejmującej okres do pierwszej wojny światowej (2 wydania: obcojęzyczne i polskie, 2011) i ten sam zakres geograficzny – Polskę, Rosję (ZSRR), Niemcy, Francję, Anglię. Mimo iż dotyczy tylko 20 lat międzywojennych, materiał jest bogaty i problemowo zróżnicowany. Jeśli chodzi o estetyczną ocenę dzieła Chopina, to uległa ona znacznemu pogłębieniu, m.in. dzięki rozwojowi muzykologii, co zaowocowało badaniami biograficznymi, pierwszym wydaniem listów kompozytora oraz analizą jego stylu, zwłaszcza w aspekcie melodyki i harmoniki. Chopin równorzędnie z Beethovenem i Wagnerem zyskał w krytyce pozycję jednego z największych twórców, którzy zrewolucjonizowali muzykę XIX wieku. Niemcy nazywali go duchem pokrewnym Bachowi, Francuzi – prekursorem modernizmu, Anglicy – zauważali klasyczne mistrzostwo warsztatowe, a Polacy i Rosjanie podkreślali narodowość, ale i bogactwo wartości uniwersalnych.
Publikacja przeznaczona jest dla odbiorców zagranicznych, toteż teksty pozostają w językach oryginalnych, tzn. we francuskim, niemieckim i angielskim. Części Antologii poświęcone Rosji i Polsce w całości zostały opublikowane w języku angielskim.
Ignacy Jan Paderewski (1859 lub 1860–1941) był niewątpliwie jedną z najwybitniejszych postaci swoich czasów. Po zakończeniu I wojny światowej, kiedy istnienie niepodległej Polski przeszło ze sfery marzeń do rzeczywistości, postrzegany był już nie tylko jako wielki artysta, ale także – jako symbol odrodzenia ojczyzny. W czasach II Rzeczypospolitej mawiano, że „Paderewski wygrał Polskę na fortepianie”. Ale obok muzyki naturalnym narzędziem w jego działalności patriotycznej i niepodległościowej było słowo […].
Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, ma na celu popularyzację myśli i dokonań Ignacego Jana Paderewskiego – artysty, patrioty i męża stanu, współtwórcy polskiej niepodległości. Jego przemówienia i odezwy stanowiły ważny instrument w walce o wolność i suwerenność narodu, a po wojnie – w żmudnym procesie kształtowania demokratycznego państwa polskiego.
Ze Wstępu Justyny Szombary
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
