Traktat dotyczący roli religii w powstaniu i podtrzymywaniu kultury. Kunsztowna analiza dowodzi, że pojawienie się świętości musiało nastąpić wraz z zaistnieniem języka, koniecznego dla przetrwania społeczeństwa ludzkiego, w którym kod językowy zastępuje kod genetyczny.
Temat wspólnoty biblijnej jest jednym z kluczowych zagadnień zarówno biblistyki, jak też historii judaizmu i Kościołów chrześcijańskich. W tradycji chrześcijańskiej jest to zazwyczaj zagadnienie „Kościoła”, w tradycji judaizmu „wspólnoty” - „synagogi” lub współcześnie, abstrahując nieco od pojęcia Kościoła i przy- należności konfesyjnej, po prostu „grupy religijnej”. Mimo głębokich zmian kulturowych, jakim podlegają obecnie środowiska religijne, temat wspólnoty ciągle pozostaje tematem wiodącym, a nawet wyznacza pewien sposób myślenia w innych obszarach religioznawstwa i teologii. Uważna lektura Pisma Świętego wymaga osadzenia go w realiach kulturowych tamtego czasu. Głównym celem tej publikacji jest zwrócenie szczególnej uwagi na dynamikę egzystencji i formowania się analizowanych wspólnot. Miały one bowiem decydujący wpływ na to, czym ostatecznie stał się starotestamentowy „kahal” i nowotestamentowa „ekklesia”.
Dzięki temu, że autorami poszczególnych rozdziałów są przedstawiciele kilku dyscyplin naukowych -religioznawcy, teolodzy, bibliści i hebraiści — możliwe jest zróżnicowane spojrzenie na tradycję biblijną i sposób jej interpretacji. Lekturę polecamy zainteresowanym nie tylko Biblią, ale również historią religii.
Jeżeli spojrzymy w głąb historii, zauważymy, że przemoc od początku jawiła się nam jako coś przekazywalnego. Właściwość przemocy do przenoszenia się na obiekt zastępczy, z braku obiektu pierwotnie wybranego za cel, może być przedstawiona jako rodzaj zarażenia. Przemoc tłumiona przez dłuższy czas zawsze w końcu znajdzie sobie ujście; biada temu, kto znajdzie się w jej zasięgu. Rytualne środki ostrożności służą z jednej strony do zahamowania takiego rozprzestrzeniania się; z drugiej — do ochrony, w miarę możliwości, tych, którzy zostali włączeni w sytuację rytualnej nieczystości, czyli przemocy. s. 51
René Girard to chroniczny nonkonformista nieustannie dystansujący się wobec: aktualnych mód intelektualnych, szaleństw poprawności politycznej, hord barbarzyńskich studentów koczujących na trawnikach campusów w oparach marihuany, a także wobec tolerujących ten styl bycia profesorów. Początkowo sam też był postrzegany jako intelektualista cokolwiek anarchizujący. Książki Girarda warto czytać. Nawet gdyby w wielu punktach się mylił, to i tak niezwykle pobudzają do samodzielnej, krytycznej refleksji. Zresztą jego błędy też mają swój niepowtarzalny styl. Teoria, którą stworzył, jest oryginalna i elegancka, stanowi rodzaj pryzmatu, w którym znane z historii kultury fakty załamują się w nieoczekiwany sposób, by tworzyć strukturalnie nowe całości. Intelektualna odwaga, z jaką postawił pytania o genezę kultury, rolę systemów religijnych, funkcję przemocy generowanej w systemach społecznych, muszą budzić respekt. dr hab. Maciej Kociuba (René Girard, O początkach kultury, „Znak”, nr 6(625), 2007, s. 141-150
O autorze:
René Girard (1923–2015), francuski antropolog kultury, filozof, historyk i krytyk literacki, profesor na Uniwersytecie Stanforda w Stanach Zjednoczonych. Członek Akademii Francuskiej. Przez lata dopracowywał swoją teorię mimetyzmu. Napisał ponad dwadzieścia książek, które przetłumaczono na wiele języków. W polskim przekładzie ukazały się m.in. Apokalipsa tu i teraz (2018), Początki kultury (2006) i Kozioł ofiarny (1987).
Autorka postawiła sobie ambitne zadanie: zrekonstruowanie strategii toższamościowych wychowanków placówek opiekuńczo - wychowawczych, którzy zostali naznaczeni podwójnym piętnem dysfunkcyjnej rodziny pochodzenia i instytucjonalizacji, jakiej podlegali w najbardziej dla nich formatywnym okresie życia.
Udało się też autorce przełamać negatywny stereotyp wychowanka placówek opiekuńczo-wychowawczych i negatywny stereotyp tychże placówek.
Z recenzji prof. dr hab. Marioli Flis
Książka stanowi bardzo interesujące studium problematyki romskiej. Autorzy w sposób wnikliwy i wielowątkowy przedstawiają interesujące ich kwestie, opierając swoje rozważania na bogatym materiale empirycznym. Praca ukazuje duże znawstwo dyskutowanej tematyki, a także umiejętność łączenia rozważań szczegółowych z ich szerszym kontekstem. Lektura tego opracowania jest intelektualnie inspirująca, a także pozwala na zdobycie wiedzy na temat romskich spraw. Co ważne, w książce prezentowany jest nie tylko romski punkt widzenia, ale też ten właściwy nie-Romom, co jest szczególnie istotne dla poznania dynamiki relacji etnicznych czy procesów tożsamościowych. To podejście czyni tę publikację szczególnie wartościową.
Z recenzji dr hab. Katarzyny Warmińskiej-Zygmunt, prof. UE
Ewa Nowicka jest profesorem antropologii społecznej i założycielką Zakładu Antropologii Społecznej w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie pracuje jako profesor w Collegium Civitas. Jest autorką podręcznika „Świat człowieka – świat kultury” (wyd. VII, 2007). Opublikowała liczne książki i artykuły poświęcone problematyce swojskości i obcości, kontaktowi kultur, sytuacji mniejszości polskiej na obszarach byłego ZSRR, strukturze i przemianom tożsamości polskiej, powstawaniu nowych narodów na Syberii i sytuacji grup mniejszościowych w Polsce i Europie Środkowo-Wschodniej. Od 25 lat prowadzi intensywne badania terenowe poświęcone Romom.
Maciej Witkowski jest antropologiem społecznym i psychologiem kulturowym, członkiem European Association of Social Anthropologists i Gypsy Lore Society (najstarszej na świecie organizacji naukowej poświęconej sprawom romskim). Pracuje jako profesor w Akademii WSB. Od kilkunastu lat zajmuje się problematyką integrowania Romów w Polsce i innych krajach oraz metodologią badań międzykulturowych w różnych obszarach nauk społecznych. Brał udział w licznych badaniach terenowych poświęconych problematyce funkcjonowania mniejszości etnicznych w Europie Wschodniej. Autor książki „Polityka i antropologia. Praktyki integrowania Bergitka Roma w karpackich wioskach w Polsce” (2016)
Karol Kamiński – doktor nauk społecznych w zakresie socjologii, absolwent Studiów Wschodnich UW. Publikował m.in. w „Polish Sociological Review”, „Roczniku Polsko-Niemieckim” oraz w lokalnych periodykach, występował na licznych konferencjach o zasięgu międzynarodowym i ogólnopolskim. Interesuje się m.in. socjologią migracji, miasta, młodzieży oraz antropologią. Jako badacz podejmuje tematykę uczniów klas mundurowych, przekraczania granicy, handlu bazarowego czy też rycerzy drohickich. Obecnie zajmuje się badaniami marketingowymi. Miłośnik podróży i poznawania nowych miejsc przez kulinarny kod kulturowy.
Praca Karola Kamińskiego jest złożoną analizą socjologiczną prawnych, społecznych i ekonomicznych aspektów funkcjonowania polsko-rosyjskiego porozumienia o małym ruchu granicznym. Opisano tu umowę między organizacjami politycznymi o bardzo odmiennej tradycji prawnej, podpisaną w sytuacji kiedy prawodawstwo polskie było już powiązane systemowo z prawodawstwem Unii Europejskiej. Opracowanie to zdaje relacje z procesów i powiązań transgranicznych i transnarodowych, pozostających pod wpływem bardzo dynamicznie zmieniających się uwarunkowań zewnętrznych – także w kontekście znaczących konfliktów politycznych w tej części Europy (kryzys krymski). Autor charakteryzuje również przemiany polityczne w regionie, które przyczyniły się do zawieszenia polsko-rosyjskiej umowy o małym ruchu granicznym w lipcu 2016 roku.
Z recenzji dra hab. Dariusza Wojakowskiego, prof. UR
Ewa Stachowska – doktor socjologii, pracownik w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego. Obszary zainteresowań: socjologia religii i kultury, relacje między religią a ekonomią, kulturą konsumpcyjną i mediami. Zajmuje się zmianami religijności i funkcjonowaniem organizacji religijnych w warunkach kultury konsumpcyjnej i rynku oraz marketingiem religijnym.
Autorka kilkudziesięciu artykułów z tego zakresu. Redaktorka książki Kościoły i wspólnoty chrześcijańskie w przestrzeni społecznej w Polsce i na świecie; współredaktorka publikacji: Brazil – Poland. Focus on Religion; tematycznych tomów kwartalnika „Przegląd Religioznawczy”: Religion and contemporary culture i Religion and religiosity in Polish context. Sekretarz naukowy Polskiego Towarzystwa Religioznawczego, sekretarz redakcji „Przeglądu Religioznawczego”.
„Jest to pierwsze w literaturze polskiej tego typu empiryczne opracowanie media eventu na przykładzie Światowych Dni Młodzieży, nie mające wielu odpowiedników w literaturze światowej. (…) Opracowanie „Światowe Dni Młodzieży …” wnosi wiele nowych ujęć zarówno do socjologii zachowań zbiorowych, jak i do socjologii religii. W pełni legitymizuje nową subdyscyplinę socjologiczną, a mianowicie, socjologię eventów, a zarazem stanowi pierwsze w Polsce studium empiryczne z zakresu tej dyscypliny (wcześniej badano jedynie eventy marketingowe). Może ono przyczynić się do przyspieszenia podejmowania badań nad innymi rodzajami eventów, w końcu do opracowania ogólnej teorii eventu. (…)
Autorka charakteryzuje się znaczną oryginalnością i swoistą świeżością w interpretacji osiągnięć klasyków socjologii i współczesnych socjologów religii. Autorka pracy o Światowych Dniach Młodzieży prezentuje typ solidnego badacza społecznego, który pozostaje w stałym kontakcie z literaturą światową i polską w dziedzinie, którą reprezentuje. Opublikowana książka przyczyni się z pewnością do zdynamizowania polskich badań socjologicznych nad eventami, a także do dalszego rozwoju polskiej socjologii religii”.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Janusza Mariańskiego
Marnotrawstwo jest zjawiskiem bezpośrednio związanym z konsumpcją, globalizacją ekonomiczną, usuwaniem odpadów oraz użyciem pestycydów. Jest jednocześnie tak samo szkodliwe, jak i niezbędne do funkcjonowania i reprodukcji życia społecznego oraz systemu kapitalistycznego. Współistnienie tych dwóch przeciwnych wymiarów stanowi niesamowity paradoks, który potęguje rozwój oraz krytykę zjawiska marnotrawstwa w tym samym czasie. Społeczeństwo marnotrawców? to praca dokonująca imponującego wysiłku intelektualnego, aby ten paradoks wyeksponować. Jest to książka, która bada funkcje społeczne marnotrawstwa, a także równoległą proliferację krytyki tego zjawiska. Co więcej, monografia, badając te dwa aspekty, obejmuje w istocie wszystkie wątki związane z tym zjawiskiem. Ariel Modrzyk prowadzi czytelnika w szybkim, ale nienarzucającym się tempie po ścieżkach zazwyczaj pełnych uprzedzeń i normatywnych wskazówek – od tradycyjnych perspektyw filozoficznych na temat marnotrawstwa do współczesnych praktyk dzielenia terytorium w ramach zjawiska freeganizmu.
Z recenzji dr hab. Adriany Micy
Ariel Modrzyk - doktor nauk społecznych, fizjoterapeuta, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autor licznych publikacji w opracowaniach zbiorowych oraz czasopismach, takich jak: „Kultura i Społeczeństwo”, „Kultura Współczesna”, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, „Kultura Popularna”, „Czas Kultury”, „Praktyka Teoretyczna”. Zainteresowania naukowe: socjologia życia codziennego, teoria socjologiczna, socjologia jedzenia, socjologia ciała, posthumanizm. Autor książki Pomiędzy normatywizmem a realizmem. Od teorii uznania Axela Honnetha do radykalnie refleksyjnej krytyki społecznej.
Jest to unikalne opracowanie, które wypełnia lukę w ramach rozważań socjologicznych. Jednocześnie ma wartość z punktu widzenia applied social studies. Prowadzona analiza jest czymś więcej niż tylko omówieniem wyników z przeprowadzonych badań. To nie tylko sygnał o problemie. Jest wskazaniem na potrzeby i szukaniem możliwości ich zaspokojenia, wołaniem o pomoc i wsparcie dla chorych i dla ich rodzin, które nie radzą sobie z trudnościami, a jednocześnie wskazaniem, że to właśnie rodzina stanowi źródło oparcia dla chorego. prof. dr hab. Anna Kwak Można z całą pewnością stwierdzić, iż Autor w pełni sprostał podjętemu przez siebie zadaniu socjologicznej analizy specyfiki funkcjonowania chorych na schizofrenię w rodzinie i środowisku społecznym. Podjęcie tak wszechstronnych i wyczerpujących analiz nad specyfiką tej problematyki należy uznać za przedsięwzięcie niezwykle ważne i interesujące poznawczo. dr hab. Grażyna Mikołajczyk-Lerman, prof. UŁ Mateusz Glinowiecki – doktor nauk społecznych, socjolog, psychoterapeuta. Absolwent studiów magisterskich oraz Międzywydziałowych Środowiskowych Studiów Doktoranckich w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, a także absolwent Szkoły Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej z elementami psychodynamicznymi w Fundacji Rozwoju Psychiatrii i Psychoterapii. Certyfikowany terapeuta środowiskowy Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Autor licznych artykułów oraz wystąpień konferencyjnych z zakresu socjologii rodziny i socjologii medycyny. Od 2011 roku związany ze Stowarzyszeniem Rodzin i Przyjaciół Osób z Zaburzeniami Psychicznymi Integracja”, gdzie pełni funkcję opiekuna mieszkania chronionego dla osób z doświadczeniem kryzysu psychicznego.
Przedłożona do recenzji praca jest obszernym, ilościowym portretem ukazującym dynamikę katolickich powołań kapłańskich i zakonnych w Polsce od 1900 do 2018 roku. W analizie tej Autor rekonstruuje liczbowo ujęte procesy związane z losami kandydatów do stanu kapłańskiego w instytucjonalnym Kościele rzymskokatolickim. Dynamikę powołań Autor ujmuje wielowymiarowo, wyodrębniając w niej różne etapy i konteksty, które konstytuują trajektorie zawodowe kapłanów i zakonników – kobiet i mężczyzn w Polsce. Przedstawiona publikacja wpisuje się w studia nad powołaniami polskiego duchowieństwa.
Recenzowana praca posiada cztery niezaprzeczalne walory poznawcze i merytoryczne. Po pierwsze, syntetyzuje dotychczasowe badania zarówno te, prowadzone w ostatnich dekadach przez Autora, jak i innych badaczy, i ma charakter podsumowujący. Po drugie, książka opiera się na imponującym materiale empirycznym, który obejmuje różne źródła i opracowania zarówno świeckie, jak i konfesyjne. Po trzecie, cenne jest diachroniczne ujęcie zjawiska, które ukazuje szeroko ujętą dynamikę, historyczność i kontekstualność powołań kapłańskich w Polsce. Po czwarte, zwraca uwagę wielostronność w ujmowaniu zjawiska powołań – Autor przyjmuje perspektywę socjologiczną w opisie dynamiki powołań, równocześnie jednak udostępnia odbiorcy perspektywę wewnątrzinstytucjonalną, którą można określić mianem perspektywy emic.
Z recenzji dr hab. Katarzyny Leszczyńskiej
Józef Baniak, prof. zw. dr hab., pracownik naukowo-badawczy i dydaktyczny na Wydziale Nauk Społecznych w Instytucie Socjologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W obszarze jego zainteresowań akademickich znajdują się: socjologia religii i religijności, Kocioła i parafii, powołań kapłańskich i zakonnych, zawodu księdza, celibatu osób duchownych, moralności, małżeństwa i rodziny, problemów młodzieży; filozofia religii, moralności, dialogu, społeczna; etyka biznesu i społeczna; teologia praktyczna i polityczna; katolicka nauka społeczna. Jego dorobek naukowy stanowią liczne publikacje książkowe, prace zbiorowe pod własną redakcją naukową oraz artykuły naukowe i popularnonaukowe w języku polskim i obcojęzyczne z zakresu wymienionych dyscyplin wiedzy. Spośród publikacji książkowych można wskazać: Rezygnacja z kapłaństwa i wybór życia małżeńsko-rodzinnego przez księży rzymskokatolickich w Polsce (2001), Desakralizacja kultu religijnego i świąt religijnych w Polsce (2007), Religia katolicka i Kościół rzymskokatolicki w opiniach polskiej młodzieży. Od akceptacji do kontestacji (2015), Małżeństwo i rodzina w wyobrażeniach i ocenach młodzieży licealnej i akademickiej. Między konformizmem i kontestacją (2016), Bezżenność i czystość seksualna księży rzymskokatolickich w świadomości katolików świeckich i osób duchownych w Polsce. Założenia i rzeczywistość (2017). Należy do wielu organizacji naukowych o profilu socjologicznym, religioznawczym, filozoficznym i teologicznym.
Książka stanowi istotny wkład w naszą wiedzę naukową dotyczącą procesów migracji powrotnych. Autor dokonał w niej tytanicznej pracy koncepcyjnej obejmującej pełny cykl migracji niepełnej, od okresu poprzedzającego podjęcie decyzji w wędrówce do momentu powrotu do społeczności pochodzenia. Przeanalizowane przez niego uwarunkowania i konteksty strukturalne postaw i zachowań migrantów powrotnych wzbogacają naszą wiedzę na temat procesów migracyjnych. Jego typologia strategii działania migrantów powrotnych niewątpliwie może służyć jako narzędzie analizy ich adaptacji do społeczeństwa pochodzenia.
Z recenzji dra hab. Dariusza Niedźwiedzkiego, prof. UJ
Dominujący akademicki dyskurs każe myśleć o współczesnej migracji jako płynnej, ciągłej, nomadycznej i eksterytorialnej podróży, w której nie należy doszukiwać się wyjazdów i powrotów. W opowieściach moich znajomych geograficzne terytorium zdawało się jednak pełnić rolę jednego z głównych bohaterów. Miejsce wypełnione było wydarzeniami, ludźmi, budynkami, ulicami, lasem, nasycone zapachami i żywymi uczuciami. Na ile jednak to miejsce, do którego się wraca, jest miejscem dobrze znanym, a na ile już nieznanym? Na ile powracający to "swój", a na ile "obcy"?
Ze wstępu
W Polsce pojawiały się wcześniej opracowania dotyczące ruchów i ugrupowań islamistycznych, ale nie było do tej pory publikacji, która bazując na materiale zdobytym podczas badań terenowych, w sposób kompleksowy analizowałaby rozwój, strategie działania i przemiany islamizmów egipskich i tunezyjskich. Niniejsza książka odchodzi od wąskiego, orientalistycznego pojmowania islamu politycznego, wiążącego go nierozerwalnie ze studiami nad bezpieczeństwem, i ukazuje szerokie spektrum możliwości, w jakich dochodzi w Egipcie i Tunezji do upolitycznienia treści religijnych – zarówno przez aktorów państwowych, jak i pozapaństwowych.
Konrad Pędziwiatr dowodzi, że bez wiedzy na temat mechanizmów „odgórnego” upolitycznienia islamu przez państwa i ich instytucje wyznaczające przestrzenie „religijnej” kontestacji, nie można zrozumieć specyfiki i charakteru działania Braci Muzułmanów, An-Nahdy i An-Nur (to niektóre z omawianych ruchów islamistycznych). Wykorzystując instrumentarium teorii ruchów społecznych, autor wyjaśnia mechanizmy działania i przyczyny popularności islamizmów w regionie. Jednocześnie, oddając w wielu miejscach głos przedstawicielom analizowanych ruchów i ukazując kompleksowość podejmowanych przez nich decyzji strategicznych oraz istotność tych decyzji na ich aktualną sytuację, przyczynia się do „odmyślenia” krajowej i światowej refleksji na temat islamu politycznego.
Konrad Pędziwiatr – badacz w Centrum Zaawansowanych Badań Ludnościowych i Religijnych, adiunkt w Katedrze Studiów Europejskich Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Autor licznych artykułów na temat religii i etniczności w procesach migracyjnych, islamu i muzułmanów w Europie oraz polityzacji islamu w Europie oraz na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej, które ukazały się m.in. w „Patterns of Prejudice”, „Journal of Ethnic and Migration Studies”, „Social Compass”, „Gender, Place & Culture”. Autor monografii Od islamu imigrantów do islamu obywateli (2005, 2007) oraz The New Muslims Elites in European Cities (2010), a także współautor Polskiej polityki migracyjnej (UW 2015) i redaktor Na Zachodnim Brzegu bez zmian (2016) oraz Muslim Minorities in Europe and India (2016).
Autorka podjęła się rozpatrzenia szeregu teoretycznych kwestii związanych z edukacją muzealną przy wykorzystaniu odpowiednich pojęć i ustaleń pedagogiki oraz innych dyscyplin nauk humanistycznych i społecznych: filozofii, kulturoznawstwa, literaturoznawstwa, psychologii, socjologii i teatrologii, z odniesieniami do praktyki. W poszczególnych rozdziałach mamy liczne odwołania do stanowisk, wypowiedzi, poglądów i przemyśleń wielu badaczy, które wraz z interpretacyjnymi uwagami i komentarzem Autorki składają się na opis edukacji muzealnej jako edukacji kulturowej i charakterystykę aktów partycypacji w „kulturze muzealnej”. Przytaczane wypowiedzi osadzają Jej wywód w aktualnej refleksji nad edukacją muzealną, stanowią inspirację do formułowania własnych uwag. Autorka wykonała imponującą pracę analityczną wobec znacznej liczby tekstów z zakresu podejmowanej problematyki, której rezultatem jest wartościowe poznawczo studium i przydatne dydaktycznie kompendium wiedzy z problematyki edukacji muzealnej.
Z recenzji dra hab. Jana Grada, prof. UAM
dr Kinga Anna Gajda – adiunkt w Instytucie Europeistyki UJ, gdzie między innymi prowadzi serwis kompetencji międzykulturowych. Z wykształcenia teatrolożka, dramatolożka, europeistka. Ukończyła również podyplomowe gender studies, a doktorat uzyskała z literaturoznawstwa. Jest autorką książki Medea dzisiaj, o performatywnej tożsamości kobiety jako Innego. Obecnie prowadzi badania z zakresu edukacji kulturalnej, kreatywnej pedagogiki oraz kompetencji międzykulturowych.
Ideą przewodnią książki jest próba opisania pewnych – niezwykle zresztą ciekawych – zjawisk związanych z terroryzmem i sposobem prowadzenia współczesnych konfliktów oraz z kwestiami bezpieczeństwa społeczeństw zachodniej Europy. Novum polega na tym, że propagandziści ISIS dotarli do kodów kulturowych naszego świata, a więc weszli chyba trochę głębiej, niż można by przypuszczać. Działając w tym obszarze, naruszają gramatykę naszej kultury. Jest to groźne, ponieważ gramatyka ta z wielu powodów jest dzisiaj niestabilna. Niektórzy analitycy sądzą nawet, że jest celowo zmieniana i osłabiana.
Sam pomysł na książkę jest bardzo ciekawy, ponieważ autor zamierza przedstawić zjawisko wykorzystywania przez tak zwane Państwo Islamskie kodów kultury popularnej – niebywale ważnej dla ludzi Zachodu – do prowadzenia wojny terrorystycznej i hybrydowej. Podsumowując, można stwierdzić, że to dobra książka. Porusza ważne problemy współczesnego świata. Odpowiada na wiele pytań związanych z terroryzmem, z wypracowanymi przez bojowników nowymi formami walki i wywierania wpływu. Stawia też wiele nowych pytań – zwłaszcza o naszą przyszłość.
Z recenzji dra hab. Andrzeja Tarnopolskiego,
prof. Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego
im. Jana Długosza w Częstochowie
Grzegorz Kubiński – doktor socjologii, adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Jego zainteresowania naukowe ogniskują się wokół problemów socjologii ciała i nowych mediów, studiów nad niepełnosprawnością oraz socjologii religii. Autor artykułów naukowych oraz monografii, m.in.: Narodziny podmiotu wirtualnego (2008), Alain Badiou. Ontologia mnogości (2010), Figury i wydarzenia. Agamben, Badiou, Negri (2011).
Teorie socjologiczne interpretują i wyjaśniają ogólne procesy społeczne na podstawie różnych modeli świata ludzkiego. W serii Współczesne Teorie Socjologiczne publikujemy najważniejsze dzieła reprezentujące te wizje rzeczywistości społecznej, które okazały się szczególnie znaczące po II wojnie światowej, i które uważamy za istotne do dzisiaj. Interesują nas również koncepcje socjologiczne będące przedmiotem debaty na przełomie XX i XXI wieku. To właśnie współczesna klasyka socjologiczna pozwala nam lepiej zrozumieć dzisiejszy i przyszły świat.
Janusz Mucha
Siła globalnej Północy skutkuje między innymi olbrzymim zubożeniem nauk społecznych. Wprawdzie rzadko się to uwzględnia w konwencjonalnej ekonomii wiedzy, ale w krajach globalnego Południa powstają znakomite teorie. Społeczeństwa skolonizowane posiadają własne tradycje i zasoby intelektualne, a żyjący w nich intelektualiści starali się zrozumieć naturę zjawisk związanych z imperializmem, nowoczesnością, kolonializmem, zmianą gospodarczą i kulturową, wreszcie strukturami społecznymi w krajach postkolonialnych. Kraje te, zamieszkane przez większą część ludności świata, cechują unikalne doświadczenia historyczne, odrębne trajektorie rozwoju i własne sposoby ich ujmowania. W tej książce chciałabym między innymi pokazać bogactwo idei wytworzonych i nadal wytwarzanych w krajach peryferii, społeczeństwach kolonialnych i postkolonialnych.
Praca ma szczególne walory poznawcze, zarówno ze względu na tematykę, rzadko będącą przedmiotem dociekań naukowych, jak i na sposób uzyskiwania materiałów służących za podstawę analiz. Dotyczy tak ważnych problemów, jak m.in. mowa nienawiści, zniesławienie oraz sposoby rozwiązywania związanych z tym sporów, w tym pozasądowe. Typologię sporów i modele ich rozwiązywania przedstawiono, opierając się na badaniach rozstrzygnięć sądów
w postępowaniach cywilnych oraz karnych. Natomiast na podstawie ogólnopolskich badań ankietowych zaprezentowano tak ważne problemy, jak ogólną ocenę funkcjonowania sądownictwa, preferowane sposoby rozwiązywania sporów, czynniki określające wybór sądu jako instytucji rozwiązania sporu w porównaniu z rozstrzyganiem sporów przez nieformalną mediację i kompromis z drugą stroną. Wyniki tych badań wskazują na generalnie względnie dobrą ocenę polskiego sądownictwa oraz na to, że stosunek do sądów zależy przede wszystkim od pozycji społecznej respondenta. Jest on tym przychylniejszy, im wyższą pozycję zajmuje dana osoba w hierarchii społecznej. Jak piszą autorzy: „[...] ogólna konkluzja jest taka, że obraz wymiaru sprawiedliwości kształtuje się NIEZALEŻNIE od prywatnych z nim doświadczeń i ma charakter przekazywanego społecznie stereotypu, którego nie zmieniają osobiste dodatnie czy ujemne doświadczenia”. Książka powinna być przydatna dla prawników, a także socjologów i polityków społecznych, którym przybliży sposób odbioru wymiaru sprawiedliwości w szerokiej opinii publicznej i pomoże w jego odpowiednim kształtowaniu w przyszłość.
Z recenzji prof. dr hab. Eleonory Zielińskiej
Dużym atutem książki jest jej pierwsza część, poświęcona rozwojowi. Autorka wyjaśniła w niej, w jakim sensie rozwój rozpatrywać można jako proces dziejący się w przestrzeni międzyludzkiej, jako „kategorii środka”. Na równie wysoką ocenę zasługuje jakość analiz problematyki rozwoju regionalnego. Szczególnie interesujące są te fragmenty omawianej części, w których Autorka przedstawia i komentuje dane podwajające obiegowe opinie i schematy, jak np. te, które kwestionują często eksponowany
w różnych wyjaśnieniach podział na Polskę A i B lub trwałość podziałów wynikających z granic państw zaborczych.
Z recenzji dra hab. Zbigniewa Zagały
Książka (Super)Nowe Atlantydy stanie się ważną pozycją w ramach socjologii gospodarki. W dodatku należy ją postrzegać jako szczególnie istotną w przypadku analiz z zakresu współczesnej myśli socjologicznej. Autorka przywołuje wielu autorów ze światowej socjologii, których dorobek rzadko jest uwzględniany w Polsce. A przede wszystkim buduje własny model teoretyczny oraz eksplanacyjne próby kultury wzrostu gospodarczego, wnosząc znaczący wkład do ogólnej teorii socjologicznej oraz socjologii gospodarki.
Z recenzji dra hab. Wiesława Gumuły, prof. UJ
Autorka analizuje w książce społeczny odbiór Jana Pawła II przez jego rodaków, opierając analizy na trzech wyróżnionych kategoriach: roli, świadomości i działaniu, każdej z nich poświęcając osobny rozdział. Tym samym wpisała podjętą problematykę w klasyczne ustalenia socjologii ogólnej. Mocną stroną książki jest nagromadzenie wielu ulotnych danych empirycznych i tekstów z okresu pontyfikatu Jana Pawła II, a zwłaszcza od Jego śmierci do beatyfikacji (2005-2011), oraz warsztat naukowy, potwierdzający zasadność wtórnej analizy danych. Dr Katarzyna Uklańska pracowicie i kompetentnie zgromadziła istotne dane ilustrujące i weryfikujące podjęty przez nią problem badawczy. Zatrzymała je na kartach książki. Może po latach ułatwią one innym badaczom prześledzenie genezy narodzin mitu Jana Pawła II jako narodowego bohatera.
Z recenzji prof. dr hab. Marii Libiszowskiej-Żółtkowskiej
Azja Centralna jest dla wielu Polaków obszarem nieznanym i w dużej mierze tajemniczym. Tymczasem bez jego dobrej znajomości nie sposób zrozumieć nie tylko spraw
typowych dla ogromnej części Azji, ale i przebiegu procesów geopolitycznych oraz kulturowych dotyczących całego świata. Lukę tę w znacznym stopniu wypełnia książka pod redakcją Nartsiss Shukuralievy. Międzynarodowe grono autorów w sposób dowodzący znajomości języków, kultury i zróżnicowań struktur społecznych potrafiło przedstawić wiele zagadnień dotyczących Azji Centralnej. Książkę warto polecić wszystkim, których interesuje nie tylko Azja Centralna, ale i współczesny, zróżnicowany świat.
prof. dr hab. Roman Bäcker
Książka jest konsekwencją stwierdzenia, że przestrzeń miejska to społeczny produkt i jako taka jest zawsze ideologiczna. Pytania, jakie są w niej postawione, i wynikłe z nich rozważania odnoszą się do sposobów funkcjonowania oraz konsekwencji tej ideologiczności. Ideologia, jako główne pojęcie poddane reinterpretacji w tekście, widziana jest z perspektywy jej tworzenia w społecznych praktykach, związanych z życiem codziennym, infrastrukturą w mieście czy materialnością. Książka jest próbą praktycznego zastosowania „zwrotu przestrzennego” w naukach społecznych, co oznacza, że opiera się na zestawieniu i równoczesności, podstawionych w zamian tradycyjnie linearnej argumentacji. W nawiązaniu głównie do Lefebvre’a, Bourdieu i Boltanskiego wypracowuje koncepcje przestrzennej ideologii czy przemocy, wskazując zarazem możliwości opartej na przestrzenności krytyki społecznej w sytuacji, gdy „wszystko jest ideologiczne”.
Z przyjemnością czyta się książkę, która – eksplorując pogranicza kilku dyscyplin – nie rości sobie pretensji do interdyscyplinarności, przeciwnie – usiłuje znaleźć dla siebie miejsce na poziomie przestrzennie rozmieszczonych teorii wykorzystywanych w różnym trybie, także przez inne niż socjologia dyscypliny naukowe.
Książka Karola Kurnickiego jest bez wątpienia pracą inspirującą do przetestowania innych, nie mniej ważnych wniosków z badań dotyczących ideologii, ideologiczności, miejskości, miasta, uprzestrzennienia teorii oraz kilku jeszcze pojęć i zjawisk z powyższymi związanych. Zaproponowany w niej eksperyment przybliżania jest ciekawym zamierzeniem badawczym dla socjologów i filozofów, a szczególnie dla badaczy miast wychodzących od marksowskiej bazy, nadbudowy, ideologii i alienacji.
Fragment recenzji prof. zw. dr hab. Ewy Rewers
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
