Tutaj znajdziesz bogaty wybór lektury z zakresu chrześcijaństwa: modlitewniki, teologia, historia religii, żywoty świętych, wiara, cuda, katecheza, islam, judaizm, religie dalekiego wschodu oraz świata starożytnego.
Książka zawiera edycję w transliteracji tekstu pt. Męka Pana Jezusowa, cennego zabytku piśmiennictwa polskiego, który znajduje się w kodeksie Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Męka jest unikatową i osobliwą pod względem językowym i graficznym kopią drugiej księgi Żywota Pana Jezu Krysta Baltazara Opeca.
Liber Pontificalis to zbiór biogramów papieży będący dziełem jakichś anonimowych dla nas duchownych kurialnych rzymskiego Kościoła. Jest to bardzo ważny tekst źródłowy mogący być punktem wyjścia do prowadzenia badań dla przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych, począwszy od historii Kościoła po historię sztuki. Dzieło to ma dwie redakcje - jak się powszechnie przyjmuje. Pierwsza powstała począwszy od około 530 roku, natomiast druga spisywana była sukcesywnie aż do IX wieku. Świadectwem pierwszej redakcji jest tak zwane Epitome Feliciana (F), które doprowadza opowieść do śmierci Feliksa IV w 530 roku oraz Epitome Cononiana (K), prowadząca narrację do śmierci Konona w 687 roku. Druga redakcja (p) dochodzi do pontyfikatu Hadriana II, czyli do roku 872. Zawarte w tym dziele informacje dotyczące pierwszych pięciu wieków są z pewnością niepewne, w dużej mierze anachroniczne, a wręcz legendarne, aczkolwiek zawsze są one odbiciem istniejących w Rzymie tradycji. Ciąg dalszy powstawał na bieżąco, dokumentując papieską działalność pasterską, fundacyjną, a także polityczną, kiedy już powstało państwo kościelne.
Świeckie elementarze mają zastosowanie w podstawowej nauce czytania i pisania: korzysta się z nich tylko na początku edukacji. Elementarz katolika służyć może przez całe życie. Wypowiadane co niedziela w Credo tajemnice wiary obowiązują chrześcijanina na każdym etapie życia. Warto mieć zatem Elementarz cały czas pod ręką.
Książka napisana z humorem, choć w istocie poważna. Autor prezentuje prawdy wiary w sposób pomysłowy i pogłębiony. Czytelnik dowie się z niej między innymi:
? Co tak naprawdę wyznaje tzw. niedzielny katolik?
? Jak pogodzić wszechmoc Boga z Jego dobrocią? I z istnieniem zła?
? Czy warto jeszcze wierzyć w Stworzyciela?
? Dlaczego cierpimy z powodu upadku Adama i Ewy?
? Na czym polegało dziewicze poczęcie i narodzenie Jezusa?
? Co kryje się w tajemniczym sformułowaniu „zstąpił do piekieł”?
? Jakie znaczenie ma dla wierzących fakt zmartwychwstania Chrystusa?
? Czy Duch Święty musi pozostać „Wielkim Nieznanym”?
? Na czym polega Sąd Ostateczny i czym jest życie wieczne?
? Czy piekło istnieje? A niebo? Kogo w nich spotkamy?
Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie... (Mk 10, 14)
Książka przeznaczona jest głównie dla dzieci i młodzieży z umiarkowaną i znaczną niepełnosprawnością intelektualną. Zawiera, przedstawione w formie obrazków, podstawowe informacje ważne dla chrześcijanina. Tekst jest pisany tak, jakby dziecko oglądające książkę, opowiadało dorosłemu o sobie, jako o dziecku Bożym.
Pod każdym z obrazków znajduje się zwięzły podpis słowny oraz symboliczny. Wykorzystano symbole, które są najczęściej stosowane w pracy z dziećmi i młodzieżą z głębszą niepełnosprawnością intelektualną.
Przed każdym działem znajdują się uwagi dla opiekuna mogące pomóc mu w wychowaniu religijnym swego podopiecznego i prowadzeniu z nim rozmów o tym, co ważne dla chrześcijanina.
„(...) Pierwszy w naszym kraju elementarz do religii katolickiej dla osób z niepełnosprawnością intelektualną. Napisali go znakomici nauczyciele i specjaliści komunikacji pozawerbalnej – z wieloletnim doświadczeniem w pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną. Trudne, abstrakcyjne dla tych uczniów treści zostały przedstawione poprzez realistyczne, barwne ilustracje i specjalnie dobrane obrazki PCS z wpisanymi zdaniami w tzw. języku łatwym do czytania. Zachęcam nauczycieli religii do korzystania z tej wartościowej pomocy edukacyjnej. Jest to także propozycja dla rodziców dzieci oraz młodzieży z niepełnosprawnościami do wspólnego czytania i ważnych rozmów.
Naszym uczniom życzę wspaniałych lekcji religii z książką Ja też jestem chrześcijaninem”.
Lidia Klaro-Celej
Profesor Oświaty
Doradca metodyczny m. st. Warszawy w zakresie kształcenia specjalnego??
Droga do Kosmicznej Świadomości jest drogą do prawdziwej wolności, drogą do wewnętrznego szczęścia i wewnętrznego pokoju, do poczucia, że dotarliśmy do celu. Gdzie jest ten cel? Jest to królestwo Boże, o którym już Jezus, Chrystus, nauczał, że możemy je znaleźć w swoim wnętrzu; jest to nasz prawdziwy boski byt, jest to Kosmiczna Świadomość.Droga do Kosmicznej Świadomości jest drogą oswobodzenia, którą przed nami poszła Gabriela, prorokini i orędowniczka Boga. Ona, niby drogowskaz, pokazuje nam, jak możemy nauczyć się nie tylko szybciej i sumienniej wykonywać swoją pracę, lecz również jak możemy zawierać i zachowywać pokój ze swoimi współbraćmi, z przyrodą i ze zwierzętami. Dzięki temu stajemy się wolni i szczęśliwi!
Otrzymujemy bardzo dobrą, pionierską pracę o ważnym, acz dotychczas nieco zapomnianym problemie. Autorowi udało się zebrać i przebadać imponującą ilość materiałów i przedstawić zupełnie nowe spojrzenie na kwestie konwersji Żydów na chrześcijaństwo w Rzeczypospolitej Obojga Narodów doby nowożytnej.
Z recenzji dr hab. Jakuba Basisty
„Czytelniku – pisze Henri Caffarel – zapraszam cię, byś czytał te listy jako skierowane właśnie do ciebie. Życzę ci, aby przez ten czy inny list Duch Boży dotarł do ciebie z osobistym przesłaniem. Dlatego zapraszam cię, byś czytał je „sercem”, tym „sercem nowym”, o którym mowa u proroka Ezechiela. Pewne rzeczy można bowiem dobrze zrozumieć tylko sercem. Zachęcam cię do wewnętrznego wyciszenia, by mogło wybrzmieć w tobie w pełni echo tego, co szeptem powie ci Bo´g. Mo´dl się podczas lektury: prawdziwy sens rozważań o modlitwie uchwyci tylko ten, kto słuchając ich, jednocześnie się modli”.
Tyle Autor tytułem zachęty. Dopowiedzmy jeszcze, że niniejsza książka jest kontynuacją zbioru noszącego tytuł Sto listów o modlitwie. Co ważne, te listy nie wymagają lektury poprzednich, choć, co zaznacza Caffarel, zyskują wiele, gdy są czytane jako dopowiedzenie tamtych. Przynoszą jednak całkiem nowe pytania i całkiem nowe odpowiedzi. Najpewniej wielu z nas znajdzie tu nie tylko swoje wątpliwości, ale i wiele pożytecznych rad, dzięki którym modlitwa znów stanie się możliwa.
Prawdziwa głęboka przyjaźń wymaga naszego zaangażowania, uwagi, modlitwy i czasu. Przyjaźń, jak pokazują to liczne świadectwa myślicieli, pisarzy, świętych i mistyków, nadaje życiu ludzkiemu lepszy smak, głębszy sens. Starożytni filozofowie mówili: „Przyjaźń jest solą życia”. Edward Young pisał, że „przyjaźń jest winem życia”. Wszyscy potrzebujemy przyjaciół i – choć trudno nam się nieraz do tego przyznać – tęsknimy za nimi; tęsknimy my sami, ale tęsknią również osoby, z którymi spotykamy się na co dzień. Jeżeli bywamy uważni, łatwo możemy dostrzec, jak wiele sygnałów wzywających nas do nawiązania przyjaźni wysyłają nam przy różnych okazjach nasi bliźni. Mogłyby one stawać się początkiem przyjacielskich więzi. Musiałyby być one jednak przez nas dostrzegane, podejmowane, rozwijane i pielęgnowane.
Różnica wieku, wykształcenia, płci, posiadania, religii nie stanowi dla przyjaźni przeszkody, o ile przyjaciele znajdują wspólną płaszczyznę spotkania, wymiany myśli, dialogu i twórczej pracy. Przyjaźń jest bowiem tym związkiem, który towarzyszy człowiekowi od dziecięcych lat aż do śmierci. Więcej nawet – prawdziwa przyjaźń przekracza próg śmierci. Z czułością wspominamy przecież naszych przyjaciół, którzy już od nas odeszli do wieczności.
Bogactwem przyjaciół nie jest przecież majątek, wspólne interesy czy nawet więzy krwi, ale głębokie pragnienia ich serc oraz wielkie horyzonty ich serc i umysłów. Przyjaciele to ludzie, „którzy we wspólnym dążeniu do prawdy stają się dla siebie wzajemnie wyrozumiali i otwarci na tyle, na ile to tylko jest możliwe. […] Ci, których łączy przyjaźń, nie tylko wspólnie dążą do prawdy, lecz przede wszystkim szukają jej w sobie wzajemnie” – pisze Jean Lacroix, francuski filozof.
(Ze Wstępu Autora)
Dla kogo jest ta książka? Dla niewierzących i wątpiących – na pewno, ponieważ systematyzuje poglądy. Natomiast osobom wierzącym pokazuje ona świat z perspektywy kogoś, kto nie uważa, aby idea boga była najważniejsza w życiu. Autor pokazuje wizerunek ateisty, jaki kreuje Kościół katolicki: amoralisty i hedonisty, a następnie rozprawia się z nim – to tak w skrócie.
„Razem zaśpiewamy Panu pieśń Miłości, oddamy
chwałę Jego Miłosierdziu, przyjmując miłość,
która nas kocha, i kochając siebie nawzajem miłością,
która została rozlana w naszych sercach.”
W czasie modlitwy o. Henrique Porcu usłyszał trzy słowa. Kiedy je zapisał, w jego sercu pojawiły się kolejne. I kolejne. Tak powstały teksty modlitw, które każdym słowem chwalą bezmiar Bożego Miłosierdzia. O. Henrique modli się tak, jak żyje: pełen wrażliwości na ubogich i skrzywdzonych przez grzech, natchniony pokorą i uniżeniem wobec bezmiaru miłości Najwyższego.
O. Henrique Porcu – włoski misjonarz katolicki, posługujący w Brazylii. W 2000 roku wraz z ojcami: Antonellem Cadeddu i Giampietrem Carraro oraz Marią Paolą Olla założył Wspólnotę Przymierze Miłosierdzia, niosącą pomoc ubogim i pogrążonym w grzechu. Wspólnota obecnie działa w wielu krajach świata, m. in. w Polsce.
Święty Antoni Padewski był postacią niezwykłą. Jego duchową moc docenili dostojnicy kościelni oraz ludzie, z którymi miał kontakt na co dzień jako zakonnik, kapłan i kaznodzieja. Do dziś jego wstawiennictwo jest pomocą w chorobach duszy i ciała, podczas klęsk i wypadków losowych, a także w przypadkach bezpłodności i w problemach rodzinnych. Wierni wzywają go podczas szczególnie silnych pokus, w razie niepokoju sumienia oraz jako ochronę przed złodziejami. Prawdziwy święty do zadań specjalnych.
Dzięki temu modlitewnikowi będziemy mogli w pełni korzystać z pomocy naszego świętego orędownika w najtrudniejszych dla nas sprawach. Znajdziemy tu liczne modlitwy, wezwania i litanie podzielone według dni tygodnia.
Podstawową zasadą, na której opiera się kościelne prawo małżeńskie, jest prawda o nierozerwalności związku małżeńskiego. Prawo to przewiduje jednak sytuację, że już w momencie zawierania małżeństwa mogło ono być nieważne. Niniejsza książka przedstawia szczegółowo okoliczności, jakie muszą zaistnieć, aby stosowny trybunał kościelny stwierdził, że taka sytuacja miała miejsce w przypadku konkretnego związku. Daje też wiele informacji na temat przebiegu procesu o nieważność małżeństwa, uwzględnia najnowszy stan orzecznictwa i skomplikowane przypadki, wynikające ze zmian cywilizacyjnych.
Książka zanurzona jest w doświadczeniu profesjonalnym autorki, która od wielu lat reprezentuje uczestniczących w kościelnych procesach o stwierdzenie nieważności małżeństwa.
Święty Ludwik Maria Grignion de Montfort był kapłanem i pisarzem żyjącym na przełomie siedemnastego i osiemnastego wieku, autorem słynnego „Traktatu o doskonałym nabożeństwie do Maryi”. Propagował gorąco ideę powierzenia się Panu Jezusowi przez Maryję i stworzył specjalny, obejmujący 33 dni program duchowego przygotowania się do tego aktu . Pierwsze 12 dni tego okresu to czas oderwania się od ducha tego świata, by móc bardziej zrozumieć ducha Chrystusa i przez to zbliżyć się do Jezusa. Kolejne 21 dni to czas poznawania tajemnic Chrystusa i Maryi. Dzień zawierzenia się przypada 34 dnia. Może ono się dokonać zarówno prywatnie, jak i uroczyście, w obecności kapłana.
Idea oddania się Panu Jezusowi przez Maryję inspirowała wielu świętych i przyjaciół Boga, m.in. św. Jana Pawła II, kard. Stefana Wyszyńskiego i św. Maksymiliana Kolbego. Jeśli chcesz do nich dołączyć i doświadczyć niezwykłej opieki Matki Przenajświętszej, skorzystaj z duchowego skarbu, przekazanego nam przez św. Ludwika.
Niewielka "Anarchia i chrześcijaństwo" nie wskazuje bezwzględnej tożsamości wiary w Jezusa Chrystusa i anarchizmu, ale ich zasadniczą zgodność - na podstawie tekstów biblijnych i historii chrześcijaństwa.
Ze wstępu autora: "Rozumie się samo przez się, że anarchiści są wrogo nastawieni do wszystkich religii (...) i że pobożni chrześcijanie mają wstręt do anarchizmu, źródła nieładu i negacji ustanowionej władzy. Te właśnie podstawowe i bezsporne przekonania chciałbym tutaj podważyć."
Wielka tradycja mistyczna Kościoła zarówno Wschodniego jak i Zachodniego, (...) ukazuje, że modlitwa może się rozwijać niczym prawdziwy dialog miłości i doprowadzić do tego, że człowiek zostanie całkowicie owładnięty przez Boskiego Umiłowanego, że będzie wrażliwy na wszelkie poruszenia Ducha i z dziecięcą ufnością zawierzy się sercu Ojca.
Święty Charbel, właściwie Youssef Antoun Makhlouf (1828-1898) – duchowny katolickiego Kościoła maronickiego, mnich i pustelnik, beatyfikowany (1965) i kanonizowany (1977) przez papieża Pawła VI.
„Słowa Świętego Charbela” to świadectwo o życiu ubogim, pokornym, zatopionym w modlitwie. Blask świętości ukryty w prostym mniszym życiu, po śmierci ojca Charbela objawił się jasnym światłem nad jego grobem dając początek kultowi zakonnika i kolejnym niezwykłym zjawiskom. Do niedawna w Polsce mało kto słyszał o świętym Charbelu. Dzisiaj liczne świadectwa nawróceń i uzdrowień są znakiem, że święty mnich skutecznie współdziała z tymi, którzy proszą go o wstawiennictwo.
„Słowa Świętego Charbela” to zachęta do mądrego wyboru prostej, radosnej świętości na co dzień – „Świętość to wybór, a nie szczęśliwy traf ”.
Kim jest Bóg? - to pytanie od dzieciństwa nurtowało umysł św. Tomasza z Akwinu.
Dziś pytamy: „kim jest człowiek?”, mając przed oczami historię i różnorodną rzeczywistość, jaka nas otacza.
Te dwa pytania wydają się sobie przeciwne, ponieważ wynikają z dwóch postaw uważanych za przeciwstawne. Jeśli pierwsze rodziło się w środowisku religijnym, to owocem drugiego zdaje się ateizm.
Pierwsi autorzy chrześcijańscy woleli jednak zaczynać od człowieka. Bóg jest niewidzialny, poznajemy Go tylko dzięki Jego obrazowi. Jego najdoskonalszym obrazem jest bez wątpienia ten, który nakreślił On, stwarzając człowieka na swój obraz i podobieństwo. Dlatego poznając człowieka, poznajemy Boga. Teologię Ojców Kościoła można zatem określić jako antropologiczną.
Tymczasem religijni myśliciele rosyjscy zgłębiali ten temat, podkreślając inną zależność: nie można ocenić obrazu, ignorując to, kogo wyobraża. Aby poznać człowieka, należy odnieść jego istnienie do Boga. Wtedy antropologia staje się w sposób konieczny teologiczną.
Książka Micheliny Tenace jest kontynuacją zgłębiania tematu przez Marka I. Rupnika SJ - Powiedzieć człowiek. Michelina Tenace proponuje syntezę badań nad myślicielami rosyjskimi i nad antropologią Ojców, przedstawiając rozważania prawdziwie trafne i aktualne.
Jonasz - jeden z dwunastu proroków mniejszych, krnąbrny i uparty egoista, który ośmielił się JHWH powiedzieć nie. Bohater Starego Testamentu w hebrajskim kanonie Księgi numer 13, a jednocześnie (nomen omen) symbol tych, którzy przynoszą pecha. Głuchy na zbliżającą się zagładę Niniwitów, do których nienawiść pielęgnuje z nieukrywaną starannością. Patron szalonych ogrodników, zachwyconych pięknem liścia, dla których zielsko znaczy więcej niż człowiek. Nie chce z Bogiem rozmawiać, chociaż Go zna. Nie chce Go słuchać, chociaż Ten do niego mówi, nie chce … chyba sam nie wie czego.
A jednak zaskarbił sobie miejsce nietuzinkowe w kulturze i sercu świata, który go hołubi do granic możliwości w słowie, piśmie i obrazie, a przede wszystkim w Księdze.
W historii Jonasza, niczym w zwierciadle, odbija się przypowieść Pańska o dwóch synach posłanych do winnicy, z których jeden powiedział „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł (Mt 21,30). I w niej wybrzmiewa nauczanie pełni czasów (por. Ga 4,4), że Bóg wybrał sobie to, co głupie w oczach świata (…) co niemocne (…) co nie jest szlachetnie urodzone (…) i to, co nie jest (1 Kor 1,27-28). Dla kogo jest Jonaszowa Księga i nad nią medytacje? Jak Dobra Nowina - dla wszystkich, bo każdy z nas ma jakiś problem z Bogiem, który od rajskich czasów woła gdzie jesteś? (Rdz 3,9).
Słowo może ranić, ale może również pobudzać do życia. Może stawać się drogowskazem prowadzącym do źródła życia, ale też samo może być owym źródłem.
Kard. Carlo Maria Martini - wybitny egzegeta, charyzmatyczny duszpasterz i mistrz duchowości - w zawartych w książce komentarzach do fragmentów Ewangelii dzieli się swoim doświadczeniem spotkania ze Słowem w modlitwie lectio divina oraz swoją miłością do Słowa, pomagając czytelnikowi w czerpaniu ze źródła życia.
Okazją do refleksji nad Słowem Bożym stały się dla kard. Martiniego spotkania z mediolańskimi księżmi w latach 2008-2009. Jednak lectio divina - pogłębiona modlitwa Słowem Bożym - jest dla każdego. Nie musisz być księdzem, by dać się jej poprowadzić. To może być fascynująca przygoda, zwłaszcza że według wskazówek wypróbowanego i uznanego biblisty.
Carlo Maria Martini SJ (1927-2012) - włoski jezuita, arcybiskup Mediolanu (1979-2002), kardynał. Przez wiele lat był związany z Papieskim Instytutem Biblijnym jako wykładowca, dziekan i rektor; rektor Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego (1978), profesor Wydziału Teologicznego w Chieri; głosił rekolekcje wielkopostne w Watykanie (1978). Wielokrotnie brał czynny udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów; Przewodniczył Radzie Konferencji Episkopatów Europy (1986-1993). Był twórcą tzw. Katedry Niewierzących i Szkoły Słowa, odwiedzał ubogich i więźniów. Jako jedyny katolik był członkiem ekumenicznego komitetu naukowego przygotowującego greckie wydanie Nowego Testamentu. Doktor honoris causa Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego w Rzymie (1989), w 2000 r. otrzymał Nagrodę Księcia Asturii w dziedzinie nauk społecznych oraz został mianowany członkiem honorowym Papieskiej Akademii Nauk.
Rozważania Roberta Rynkowskiego przenika pulsująca autentycznym, a przy tym subtelnym dramatyzmem spolaryzowana narracja o pragnieniu człowieka szukającego Boga i o "ukrywającym się" Bogu poszukującym człowieka. /Albert Gorzkowski/
Ta książka to zarówno krótkie wprowadzenie do dogmatyki, jak i przewodnik życia duchowego. Teologia rozumiana jako bosko-ludzki dialog oraz egzystencjalny charakter prawd wiary to dwa przekonania, które przenikają "Zrozumieć wiarę" i sprawiają, że staje się ona obowiązkową lekturą dla wszystkich, których fascynuje teologia. /ks. Robert J. Woźniak/
Robert M. Rynkowski jest doktorem teologii. Opublikował książkę "Każdy jest teologiem" (2012) oraz zredagował książkę "Wiara rodzi się w dialogu" ks. Wacława Hryniewicza (2015). Założyciel i redaktor wieloautorskiego bloga teologicznego "Kleofas". Publikuje również na łamach prasowych, m.in. w Miesięczniku Znak i w kwartalniku Więź.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
