September tęskni za Krainą Czarów i swoimi przyjaciółmi: Librowerną Elem i Sobótką. Pragnie znów porzucić nudne domowe obowiązki i wyruszyć na poszukiwanie przygód. Nie wie jednak, że tym razem zostanie uniesiona aż na Księżyc, gdzie odnajdzie przyjaciół i stawi czoła wyzwaniu ocalenia Krainy Czarów przed księżycowym yeti o wielkiej sile i tajemniczych mocach.
Catherynne M. Valente stworzyła jedno z najbardziej niezwykłych dzieł fantasy, dla dorosłych i dzieci, opublikowane w tym wieku („Time”).
Bawi się konwencją baśni i mitu, czerpie inspiracje z innych dzieł, ale tworzy własną, oryginalną opowieść, pełną przygód, zaskakujących wydarzeń, przewrotnego poczucia humoru i zabaw językiem.
Juliana z Norwich jest uważana za jedną z najważniejszych mistyczek i teolożek obok św. Katarzyny ze Sieny i św. Teresy z Ávila. Kiedy w 1373 roku ciężko zachorowała i została opatrzona sakramentami, otrzymała szesnaście objawień dotyczących Męki Pańskiej. Gdy wyzdrowiała, została pustelnicą i zamieszkała w rekluzji przy kościele pw. św. Juliana w Norwich. W swoich Objawieniach Bożej miłości już na pięć wieków przed św. Faustyną Kowalską głosiła światu prawdę o miłosierdziu Ojca znoszącym wszelki grzech, o nadziei zbawienia dla każdego oraz o tym, że Bóg chce, by widziano Go i poszukiwano, by czekano na Niego i pokładano w Nim ufność. Przypomina również wierzącym, że skrucha nas oczyszcza, współczucie przygotowuje, a głęboka tęsknota za Bogiem nas uszlachetnia. Jej pisma mają charakter uniwersalny – nie były kierowane tylko do osób zakonnych, lecz do wszystkich wierzących w Kościele.
Jej pogodne i dające otuchę wizje pozostają aktualne i potrzebne szczególnie dzisiaj. Tak jak św. Faustyna mówiła: „Jezu, ufam Tobie”, tak Juliana wielokrotnie powtarzała za Panem: „Wszystko będzie dobrze”. Przetłumaczone teksty objawień zostały opatrzone specjalnym komentarzem oraz uzupełnione o katechezę papieża Benedykta XVI, w której napisał: „Juliana z Norwich pojęła główne przesłanie dla życia duchowego: Bóg jest miłością, i tylko wtedy, gdy otwieramy się całkowicie i z pełną ufnością na tę miłość oraz pozwalamy, by stała się ona jedynym przewodnikiem życia, wszystko zostaje przemienione, znajdujemy prawdziwy pokój i prawdziwą radość i stajemy się zdolni szerzyć ją wokół siebie”.
Fragmenty jej wizji są cytowanie również w Katechizmie Kościoła katolickiego. Pomimo że nie została ogłoszona świętą, to od 1997 roku są czynione starania, aby ogłosić ją doktorem Kościoła.
Drewniane świątynie stanowią ważny element krajobrazu architektonicznego Polski. W połowie wieku XIX w Europie Środkowej budownictwo drewniane było traktowane wręcz jako architektoniczna manifestacja tożsamości narodowej, a jednocześnie gwałtownie malała liczebność tych obiektów. Polskie sakralne budownictwo drewniane uległo więc swoistej mitologizacji, być może z tego powodu wzbudza nadal w naszym kraju wiele emocji i zainteresowania. Najstarsze zachowane kościoły drewniane na ziemiach polskich pochodzą z XV i XVI wieku. Prezentują jednolite rozwiązania architektoniczne, wypracowane i udoskonalane w poprzednich stuleciach. Są drobną częścią dawnego krajobrazu sakralnego budownictwa drewnianego w Polsce.
Życie ks. Dolindo Ruotolo było naznaczone cierpieniem – doświadczył skrajnej nędzy, przemocy fizycznej, upokorzenia, choroby, zrujnowania życiowych planów i reputacji. Mimo to w jego tekstach próżno szukać narzekania czy boleści. Wręcz przeciwnie – są pełne ufności i pokoju. Widać w nich niezachwianą pewność, że cokolwiek, by się działo, człowiek jest bezpieczny w Bożych rękach. Jak się tego nauczyć?
Książka stanowi garść refleksji tego niezwykłego kapłana z Neapolu o tym, jak powinniśmy podchodzić do trudności, niepowodzeń, cierpienia, które spotykają nas w codziennym życiu. Ks. Dolindo prowadzi nas w ten sposób do zawierzenia Jezusowi. Zachęca do szukania dobra w tym, czego doświadczamy, odkrywania śladów Bożej miłości i działania w naszym życiu, otwarcia na Ducha Świętego, modlitwy… Bo wszystkie takie doświadczenia budują w nas większe zaufanie do Boga. Ten, który sam był mistrzem zaufania w doświadczeniu, przekazuje nam również, jak kształtować w sobie takie zawierzenie, dzięki któremu żadne trudności nas nie wystraszą i nie złamią.
Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu to pierwsze katolickie tłumaczenie z języków oryginalnych dokonane przez jedną osobę, bpa Kazimierza Romaniuka. Biblia ta znana jest jako Biblia Warszawsko-Praska i Biblia Rodzinna, co wskazuje tym samym na jej wyjątkowy charakter. Głównym celem tłumacza, wpisującego się w ogólny nurt Soboru Watykańskiego II, było wyjście naprzeciw każdemu wierzącemu. Stąd szczególna dbałość bpa Romaniuka o komunikatywność języka i dynamiczny charakter przekładu. Dzięki dostosowaniu biblijnego tekstu do mentalności współczesnego czytelnika, lektura Pisma Świętego nie musi ograniczać się już wyłącznie do specjalistów, ale może także stać się codzienną praktyką wierzącego chrześcijanina. Niniejsze trzytomowe wydanie Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu, zawiera dużą i czytelną czcionkę. Warto dodać, że przekład ten posiada jeszcze inny dodatkowy walor, jakim jest jego ekumeniczny charakter. W związku z tym przypisy i objaśnienia ograniczono do minimum, pozostawiając jednak księgi deuterokanoniczne, co stwarza okazję, by z przekładu korzystali nie tylko katolicy, ale również chrześcijanie innych wyznań, którzy mogą dzięki temu zapoznać się z księgami znajdującymi się poza ich kanonem protestanckim.
Fascynująca i mało znana historia francuskich zakonnic, które w XIX wieku w imię swojej wiary i z zamiłowania do wyzwań opuściły klasztory i ruszyły w świat. W kornetach i z różańcami jako paszportami przepływały oceany, przemierzały dżungle i pustynie, aby dzielić życie rdzennych mieszkańców ze wszystkich kontynentów – czasami nawet zanim dotarli tam odkrywcy i kolonizatorzy. Choć sióstr zakonnych było w terenie nawet dziesięć razy więcej niż misjonarzy, ich rola do dziś nie jest wystarczająco doceniona.
Te nieustraszone, inteligentne, odważne i szlachetne kobiety całe swoje życie poświęciły służbie ojczyźnie. Stworzyły szkoły, szpitale, struktury pomocy społecznej. Pozostały po nich listy, dzienniki, opowiadania, a także wciąż żywe ślady w pamięci mieszkańców. Autorki, opisując historię ekscytującego życia ośmiu z nich, zabierają nas w pasjonującą podróż w cztery strony świata, od Ameryki po Chiny, przez Palestynę i Ocean Spokojny.
Wszystko będzie dobrze, wszystko będzie dobrze, wszystko będzie do cna dobrze! - mówił Pan Jezus do angielskiej mistyczki która żyła na przełomie XIV i XV w. Nazwano ją Julianną z Norwich. Doświadczyła kilkunastu wizji Pana Jezusa, w których przekazał jej słowa pełne miłości, czułości i troski o człowieka. Na wiele wieków przed objawieniami św. Faustyny, Julianna spisała treść widzeń, z których wypływa orędzie o Bożym miłosierdziu. Jej dzieło nosi tytuł objawienia miłości Bożej. Niniejsza książka stanowi wybór fragmentów tego dzieła.Trudno pozostać obojętnym wobec przejmujących wyznań Zbawiciela, z których przebija dobroć, łaskawość i delikatność wobec człowieka utrudzonego codziennym zmaganiem ze słabościami, grzechem i przeciwnościami.
Szkice do książki ""Na moją pamiątkę"" są ostatnimi zapiskami autora w czasie mocno postępującej już choroby. Oparte na bogatych materiałach źródłowych oraz jego rozmyślaniach i rozważaniach są jego duchowym testamentem. Przekazuje w nich swoim czytelnikom umiłowanie Eucharystii, a także zachęca do głębszego jej zrozumienia oraz do czerpania z jej bogactwa. Rozmyślania zostały wzbogacone krótkimi opowiadaniami z morałem, z których również słynął ks. Mieczysław Maliński.
„Kontemplacja oblicza Chrystusa nie może zatrzymać się na wizerunku Ukrzyżowanego. Chrystus jest Zmartwychwstałym! [...] Właśnie w Chrystusa Zmartwychwstałego wpatruje się dzisiaj Kościół”.
Tak pisał w swoim liście apostolskim ”Novo millennio ineunte” św. Jan Paweł II. Dzięki jego nauczaniu, w czasie przygotowań do Trzeciego Tysiąclecia powstało nowe nabożeństwo paschalne znane wiernym jako Droga Światła.
Via lucis składa się z 14 stacji analogicznych do rozważań Drogi Krzyżowej. Zamiast medytacji o męce i śmierci Zbawiciela, rozważamy w niej wydarzenia od Zmartwychwstania Chrystusa do Zesłania Ducha Świętego. W tym wydaniu, oprócz tekstów z Ewangelii i Dziejów Apostolskich, autor wykorzystał w swoich rozważaniach fragmenty listów Ojca Pio. Praktycznym uzupełnieniem medytacji jest umieszczony na końcu zbiór pieśni wielkanocnych.
Myśli zgromadzone w tym zbiorze są jak iskry, które rozpalają serca świętymi pragnieniami. Są jak małe kropelki rosy, które przychodzą, by odświeżyć żar duszy i uczynić ją podatną na działanie Łaski Bożej.
fragment wstępu
Krótkie refleksje zaczerpnięte z pism Ks. Dolindo Ruotolo, autora modlitwy “Jezu, Ty się tym zajmij!”, mogą być doskonałą inspiracją do codziennej modlitwy i medytacji. Rozpisane na cały rok pomogą zatrzymać się na chwilę wśród licznych obowiązków i trudności codziennego życia, aby wznieść nasze myśli ku Bogu.
Obecnie pobożność maryjna przeżywa w naszym kraju rozkwit. Przyczynieło się do tego świadectwo posługi papieża Franciszka, czciciela Maryi, odwołującego się bardzo często w swoich wypowiedziach do Jej orędowsnictwa,
Nie można wytrwać w ewangelizacji pełnej zapału, jeśli nie jest się przekonanym na podstawie doświadczenia, że to nie to samo: poznać Jezusa lub nie znać Go; że to nie jest to samo: podążać z Nim lub kroczyć po omacku; że to nie jest to samo: raczej móc Go słuchać, niż ignorować Jego Słowo(…). Nie jest tym samym usiłowanie budowania świata z Jego Ewangelią, co czynienie tego jedynie w oparciu o własny rozum.
Evangelii Gaudium
Pomimo że uważamy się za ludzi wierzących nie zawsze podoba nam się to, czego Bóg od nas oczekuje lub zadania do których nas posyła. Kościół dla wielu z nas stał się zwykłą instytucją a nie Mistycznym Ciałem Chrystusa. W swoich rozważaniach abp Grzegorz Ryś przypomina, że wszyscy jesteśmy powołani do budowania Kościoła a naszą miarą posłuszeństwa Bogu nie jest prywatna cnota ale zdolność do miłości i posługiwania braciom i siostrom w kościele. Zadaje każdemu z nas istotne pytania: Gdzie jest Kościół który budujesz? Gdzie jest wspólnota do której należysz?
Wymienia też dwa podstawowe warunki jakie musimy spełnić jako budowniczy. Pierwszy z nich to odkrycie w sobie godności dziecka Bożego. Drugi warunek – autor szczególnie mocno go podkreśla – budować Kościół może tylko ten, kto doświadczył wcześniej grzechu i przeżył swoje nawrócenie. Abp Grzegorz Ryś potwierdza w ten sposób jeden z największych paradoksów Ewangelii który mówi, że większa jest radość z jednego nawróconego grzesznika niż stu sprawiedliwych wchodzących do Królestwa Niebieskiego.
(...)dobra modlitwa to taka, która jest. Zła modlitwa to taka, której nie ma. () W modlitwie nie liczy się jakość mierzona naszymi nastrojami i odczuciami, czy też wynikająca z naszych zdolności, ale wierność.Fragment książkiAutor z ogromną prostotą i humorem opowiada o tym, czym jest modlitwa i udział w Eucharystii. Pisze w oparciu o własne doświadczenia wzlotów i upadków na drodze spotkania z Bogiem. Jest to opowieść księdza, który nie tyle naucza, co rzeczywiście się modli. W książce odpowiada na pytania stare jak świat: Jak znaleźć czas na modlitwę. Dlaczego nie wystarczy być porządnym, by być chrześcijaninem? I dlaczego Panu Bogu zależy na tym, byśmy się modlili? Bóg nie potrzebuje naszej modlitwy. A jednak z jakiegoś powodu bardzo o nią zabiega. Pragnie jej z całego serca i całym sobą, bo nas kocha. Czyste szaleństwo z Jego strony - pisze Autor. Do nas należy decyzja czy podejmiemy to wyzwanie, czy pozostaniemy obok. Ponieważ Bóg nie czeka na nas w zaświatach, do których modlitwa byłaby rodzajem wirtualnego wglądu. Czeka na nas w nas samych.Znany rekolekcjonista nie boi się podejmować trudnych tematów. Pisze, jak nie pomylić modlitwy z aktami pobożności, jak walczyć z rozproszeniami i jak stawać przed Bogiem w pełni ze swoim ciałem, duszą, emocjami. Wyjaśnia również, w jaki sposób uczynić z naszego ciała narzędzie modlitwy. Zachęca do modlitwy Liturgią Godzin, która jest nieocenionym skarbem duchowym i stanowi jedną z najdoskonalszych form modlitwy oraz do poznania lectio divina. Przypomina także o innych formach pobożności takich jak: pacierz, różaniec, adoracja czy akty strzeliste. Nie zapomina przy tym o Eucharystii, jako źródle życia chrześcijańskiego, ani o sakramencie pokuty i pojednania. W swoich rozważaniach położył również duży nacisk na wspólną modlitwę w rodzinach, która powinna wypływać ze wspólnoty życia codziennego. Książkę kończy zbiór cytatów świętych na temat modlitwy.Póki nie uświadomię sobie, że modlitwa jest dla mnie czymś absolutnie niezbędnym do życia, a nie jedynie kurtuazją wobec Pana Boga, nie ruszę dalej. Dopóki nie pojmę, że życie wieczne to nie cukierek, który Pan Bóg wręczy mi za grzeczne sprawowanie przy wyjściu z przedszkola zwanego tym światem, ale coś, co muszę koniecznie mieć już tutaj i teraz, nic się nie zmieni. Nie będę się modlił.
Najnowsza książka ks. prof. W. Chrostowskiego poświęcona podstawowym zagadnieniom dotyczącym lektury Biblii. Jeden z najwybitniejszych polskich biblistów odpowiada w tej publikacji na tak istotne pytania jak:Czym jest Pismo Święte?Jak rozumieć natchnienie i bezbłędność Biblii?Na czym polega historyczność ksiąg biblijnych?Dlaczego na kartach Biblii są wzmianki o przemocy i złu?Jaka jest relacja miedzy historycznością Jezusa Chrystusa i wiara w Niego?Jak praktycznie czytać Pismo Święte?
„Nie uważaj postu za coś złego”.
Tak w V wieku zachęcał wiernych do przełamywania uprzedzeń względem postu
Pseudo-Euzebiusz z Aleksandrii. Również wielu innych wczesnochrześcijańskich pisarzy, greckich i łacińskich, poświęciło tej praktyce duchowej wiele mów i tekstów. Nie znajdziemy w nich wielu technicznych szczegółów, jak pościć, ponieważ dla autorów większe znaczenie miała moralno-duchowa postawa poszczącego względem samego ćwiczenia. I tak zdaniem Tertuliana, w Starym Testamencie posty były nakazane przez Boga, tymczasem w Nowym Testamencie miały być podejmowane dobrowolnie: „Gdy chodzi o przyszłość, należy – zgodnie z Nową Nauką – pościć według woli, a nie z rozkazu, stosownie do okoliczności potrzeb każdego z osobna”.
W książce zebrano zbiór tekstów 9 ojców Kościoła: św. Augustyna, św. Bazylego Wielkiego, Tertuliana, św. Asteriusza z Amazji, Marka Eremitę, Św. Piotra Chryzologa, Pseudo-Euzebiusza z Aleksandrii, Pseudo-Jana Chryzostoma i Afrahata. Przekłady siedmiu z nich zostały przetłumaczone na język polski po raz pierwszy i zostały opatrzone komentarzami historycznym i teologicznym.
Znaczenie słowa „stacja”
Powszechnie używane przez starożytnych chrześcijan słowo „stacja” oznaczało praktykę modlitwy i postu w każdą środę i piątek do godziny trzeciej po południu. Wyrażała szczególną służbę Bogu w łączności z Chrystusem Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym, obecnym w Eucharystii. Słowo „stacja” nie zniknęło z języka współczesnych chrześcijan i znamy je do dziś jako „stacja” drogi krzyżowej.
W ostatnim rozdziale znajdziemy praktyczny, duchowy program, oparty na duchowości ojców Kościoła. Plan czternastu „stacji” postu na drodze krzyża, ma na celu pomoc w wytrwaniu w podjętych postanowieniach. Do każdego dnia rozważań został przypisany fragment Pisma Świętego, odpowiednio dobrany na czas wyrzeczeń. Można go wykorzystać jako inspirację i punkt wyjścia w osobistym programie codziennej modlitwy i refleksji, oraz podczas dłuższego postu lub rekolekcji połączonych z tematyką i praktyką postną.
Miłość jest wpisana w naturę, jako podstawowy cel i warunek rozwoju człowieka, jako głębokie pragnienie w całym życiu (nawet nieuświadomiona, jest celem największych naszych wysiłków i tęsknot).Normalna droga życia: dziecko najpierw przyjmuje miłość i uczy się jej, potem szuka własnego sposobu życia w miłości, by przekazywać ją innym. Tak realizuje się istota człowieka jako obrazu i podobieństwa do Boga.Książka jest rozważaniem na temat miłości, ukazuje warunki jej przyjmowania i przekazywana oraz współczesne zagrożenia skierowane wobec miłości. Pozycja jest inspirowana Społeczną Krucjatą Miłości Prymasa Tysiąclecia. Bóg stworzył nas z miłości. Jak udźwignąć Boży dar ludzkimi siłami, a zwłaszcza, jak na niego odpowiedzieć?
Kilkaset stron anegdot i świadectw o Księdzu Dolindo Ruotolo, przeplatanych jego poezją, fragmentami listów i pouczeniami tworzy ten niezwykły zbiór. Wyłania się z nich nie tylko wielki mistyk i cudotwórca, ale również człowiek obdarzony ogromnym poczuciem humoru i dystansem do siebie. Człowiek wielki, a jednocześnie tak pokorny, prosty, dobrotliwy i łagodny. Wszystkie opisane w tym tomiku historie zostały udokumentowane, a ich autentyczność potwierdzona. Kolejne opowieści roztaczają przed nami urok skromnego kapłana z Neapolu, który przyciągał tak wielu za jego życia. Poznając go w jego codzienności, odkrywamy, że w tym świecie jest możliwe życie Ewangelią - codzienne stawanie przed Panem Bogiem u współdziałanie z Jego łaską. Przeczytajcie Kwiatki księdza Dolindo i zadajcie sobie pytanie, czy i Wy umiecie osiągnąć ten stan równowagi, pogody ducha i poezji. Dążeniem każdego chrześcijanina powinna być radość serca taka, jaką odczuwali uczniowie w Emaus, kiedy Chrystus, choć nierozpoznany, szedł i rozmawiał z nimi. Chrystus idzie wciąż z każdym człowiekiem, każdego dnia, i nadal będzie blisko wszystkich, nawet największego grzesznika, do którego, jak do zagubionej owcy, wyciąga rękę i wyrywa go z przepaści, osłaniając swoją miłością jedynym wielkim przesłaniem, umacniającym chwiejnych i ratującym świat bp Vittorio Maria Costantini.
Adorować Pana oznacza wielbić Go we wszystkim i składać Mu za to dzięki. Nieustannie pamiętać o Jego obecności w pobliskiej świątyni czy kaplicy, gdzie oczekuje na nas z tęsknotą. ""Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja Was pokrzepię"" - mówi do nas Jezus. Korzystajmy z tego zaproszenia jak najczęściej. Pomogą nam w tym zawarte w książce teksty, wybrane z pism różnych Świętych - mistrzów życia duchowego, które uczą nas pięknego języka dialogu z Bogiem - najlepszym Ojcem i najwierniejszym Przyjacielem. Możemy je wykorzystać w czasie modlitwy w kościele jak i w zaciszu własnego domu. Nastrojowe kolorowe fotografie dobrane tematycznie pomagają w skupieniu myśli i ułatwiają medytację.
Każdego roku w czerwcu polskie świątynie rozbrzmiewają śpiewem Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa.Co jednak znaczą wezwania tej modlitwy? Jaka jest ich historia? Jakie źródła? Jak się modlić, by ich treść przenikała do głębi naszych serc i je przemieniała na wzór Serca Jezusowego?
Książka jest zbiorem czterech pism Świętego Ludwika Marii de Montfort: Miłość Mądrości Przedwiecznej jest świadectwem głębokiej myśli teologicznej oraz osobistego doświadczenia. W jej tekście znalazły się nauki rekolekcyjne skierowane do większego kręgu wiernych. Autor rozumie mądrość w sensie biblijnym i duchowym i jasno wskazuje, że każda miłość implikuje wzajemność. Źródłem autentycznej mądrość życia jest Bóg. Mądrość Przedwieczna jest sama w sobie łagodna, łatwa i zobowiązująca. Zwraca się do ludzi w celu uczenia ich sposobów osiągania szczęścia; ona ich szuka, uśmiecha się do nich, napełnia ich niezliczonymi dobrami i na tysięczne sposoby uprzedza. Tajemnica Maryi to niewielkie pismo powstało w oparciu o list, który Autor napisał o nabożeństwie oddania się w niewolę Jezusowi przez Maryję. Znaleźć w nim można istotne rysy duchowej drogi św. Ludwika de Montfort. Tytuł dzieła nawiązuje do myśli św. Ludwika Szczęśliwa, tysiąckrotnie szczęśliwa jest żyjąca na ziemi dusza, której Duch Święty objawia tajemnicę Maryi i w ten sposób umożliwia jej poznanie. Żarliwa modlitwa wyraża misyjny zapał i autentyczną pobożność maryjną i św. Ludwika de Montfort. Modląc się, czytając i rozważając ten tekst, każdy będzie mógł odpowiednio do swej sytuacji i możliwości odnowić zaangażowanie w misję, do której Maryja go w imię swego Syna zaprasza. List do przyjaciół Krzyża pismo jest komentarzem do słów Ewangelii św. Mateusza: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje (16,24). Krzyż, który chciał nosić de Montfort, jest krzyżem Jezusa, temu zaś nadaje sens tylko miłość. Warto docenić rozsądek i właściwy umiar porad, jakie Święty daje czytelnikom.
Promocje
|
