Tutaj znajdziesz bogaty wybór lektury z zakresu chrześcijaństwa: modlitewniki, teologia, historia religii, żywoty świętych, wiara, cuda, katecheza, islam, judaizm, religie dalekiego wschodu oraz świata starożytnego.
Kieszonkowe wydanie Pisma Świętego, przygotowane z myślą o młodzieży. Obszerny 32-stronicowy wstęp jest znakomitym wprowadzeniem do Pisma Świętego, obejmującym najbardziej podstawowe kwestie: jak powstawała Biblia, jaki jest biblijny obraz człowieka i świata, czym jest Boże natchnienie, koncepcja czasu i jego liczenie w czasach Starego i Nowego Testamentu oraz zasady czytania i interpretacji tekstów biblijnych. Lekkie, poręczne wydanie pozwalana na zabranie go zawsze ze sobą. Biblia została ozdobiona mapami przedstawiającymi ówczesne wyobrażenie świata oraz drugą wyprawę misyjną świętego Pawła.
Czwarty już tom serii „Cistercium Mater Nostra. Studia et documenta” przybliża dorobek jednego z najważniejszych badaczy przeszłości Zakonu Cysterskiego w Polsce – historyka i archeologa Andrzeja Marka Wyrwy. Z jego bogatego dorobku wybrano kilkanaście obszernych studiów pisanych w latach 1995–2016, uzupełnionych przez Autora na potrzeby niniejszej publikacji o nowsze wnioski oraz literaturę przedmiotu; dwa z nich po raz pierwszy ukazują się w języku polskim.
Teksty zostały pogrupowane wokół dwóch głównych tematów. Pierwsza część (O powstaniu, rozwoju, tożsamości i europejskim dziedzictwie zakonu) ma charakter ogólny, stanowi spójny wykład między innymi o genezie zgromadzenia i jego rozwoju na ziemiach polskich, stroju zakonnym i zasadach obowiązujących przy fundowaniu nowych domów. Część druga (O „szarych mnichach” w Wielkopolsce) przedstawia wybrane zagadnienia z historii cystersów w Wielkopolsce od czasu ich przybycia do opactwa w Altenbergu, poprzez proces fundacyjny opactwa w Łeknie, jego translokację do Wągrowca, szkice do dziejów klasztorów w Lądzie, Obrze, Zemsku i Bledzewie, kończąc na lansowanych przez zakonników kultach świętych Urszuli i Stefana Hardinga.
Książka Życie jak Różaniec przynosi rozważania różańcowe, wybrane z homilii z lat 1962-1998. Są to niepublikowane dotąd ich fragmenty, wzbogacone o dwa wiersze, z lat 1946 i 2006, podkreślające znaczenie modlitwy różańcowej w życiu Jana Twardowskiego, kapłana i poety.
„Dzienniczek” św. Siostry Faustyny to najczęściej tłumaczone polskie dzieło na świecie, ale przede wszystkim to perełka literatury mistycznej. Jest to lektura, która człowieka autentycznie zmienia i dotyka w samej duszy. Bóg każdemu z nas pokazuje drogę do świętości, ale z Siostrą Faustyną obcował bezpośrednio i bezpośrednio do niej przemawiał. Ten niesamowity skarb w sposób wielce poruszający i mądry przedstawia nam Halina Łabonarska, wybitna aktorka i osoba prawdziwie wierząca, odtwórczyni m.in. królowej Jadwigi Łokietkowej w serialu „Korona Królów”).
Halina Łabonarska swym pięknym, dźwięcznym głosem prowadzi nas po kolejnych kartach „Dzienniczka”, a rytm jej narracji staje się przewodnikiem po tajemnicy Bożego Miłosierdzia.
To niezwykłe dzieło jest uzupełnione przejmującą, spokojną muzyką Piotra Łabonarskiego, syna Haliny, dzięki której słuchacz zostaje wprowadzony w refleksyjny, kontemplacyjny wręcz nastrój.
Niniejszy audiobook składa się z trzech płyt, opakowanych w piękne i twarde etui, i zawiera 30 godzin nagrań! Halina Łabonarska prezentuje całość „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny.
Spis treści:
PREFACE / 7
INTRODUCTION. THE CONSTITUENTS OF MEMORIAL CULTURE / 11
1. Memory and the question of the "production of space" / 11
2. Collective memoria as "explicit memory" / 15
3. A situational ecumenical movement: the elasticity of the concept of religion / 18
CHAPTER I. COHESION THROUGH RELIGION: THE MULTICONFESSIONALITY OF POLAND-LITHUANIA AS THE "JAGIELLONIAN IDEA" / 23
I.1. "A Republic with many denominations": the challenge of religious plurality / 23
I.2. Over-confessionality and the management of religious disagreements / 29
I.3. The range of politics through monarchy, nobility, papacy and clergy / 39
I.4. Changes in the symbiotic relations of politics and religion / 49
CHAPTER II. STARTING POINTS: SOURCES AND METHODS ON THE WORSHIPING HISTORY OF ST. JOHN OF DUKLA / 59
II.1. Written reports (letters, petitions, poems, biographies) / 59
II.2. Oral reports (testimonies from interviews) / 63
II.3. Artifacts / 73
II.4. Actions (visitations, prayers, visits of the ruler, processions, vows) / 79
II.5. Historiography / 80
II.6. The arsenal of methods of the "Lieux de mémoire" / 86
II.7. Conditions of production for a memorial place: Questioning of contemporary witnesses as the "EEG" of memoria on John of Dukla / 98
CHAPTER III. THE LAYERED PROFILE OF A SAINT: THE MATRIX OF THE WORSHIP OF ST. JOHN OF DUKLA / 107
III.1. "Vita": From being a Franciscan to being a Bernard in Lesser Poland and Red Ruthenia / 107
III.2. "Fortuna": The processes of beatification and canonization / 109
III.3. "Examen testium": functions of the worshiped one mirrored in testimonies from the Early Modern Period / 111
III.4. A "lieu" creates its "milieu": the reflexes on the canonization in 1997 in Poland and the Ukraine / 139
CHAPTER IV. ACTORS WITHIN CULTURAL OCCURRENCES: THE SOCIOGRAM OF THE VENERATION OF ST. JOHN OF DUKLA / 151
IV.1. The Bernard order / 151
IV.2. State and church governing body / 153
IV.3. The City and Bourgeois Lviv / 163
IV.4. Nobility / 164
IV.5. Place of birth / 164
IV.6. Social multiple determination / 165
RESULTS. APPROPRIATION OF THE SOCIAL MEMORY / 167
1. The worship composite John of Dukla / 167
2. "Space through memory"? / 169
3. The distinction within a landscape of cultural competitors / 171
4. The cult of a saint as a vehicle of the transnational consciousness of a region / 177
5. The production of communication: the genesis of a "public opinion" / 180
BIBLIOGRAPHY / 185
LIST OF ILLUSTRATIONS / 207
INDEX OF NAMES / 208
Ewangelia Ery Wodnika Jezusa Chrystusa powstawała podczas wczesnych godzin porannych, pomiędzy drugą a szóstą, w absolutnie „cichych godzinach”. Levi przygotowywał się do tego wydarzenia przez czterdzieści lat, spędzając dany mu czas na studiach i cichej medytacji, by ostatecznie dotrzeć do duchowej świadomości, która pozwoliła mu na wchodzenie do sfery eterycznej, tyle razy, ile było to konieczne, dla dostarczenia nam doskonałej kopii Ewangelii Ery Wodnika Jezusa Chrystusa. Przez wiele miesięcy przepisywał on wydarzenia, których był świadkiem, zapisane w „Kronice Boga”.Zamieszczony na karcie tytułowej książki zwrot: „z Kroniki Akaśi spisał Levi”, jasno świadczy o tym, że nie chciał on uchodzić za jej autora, ale pragnął, aby każdy przyjął przesłanie tej Ewangelii, nie bacząc na osobę posłańca.
Ewangelia zawiera opis nieznanych lat z życia Jezusa i jego podróży do Indii, Tybetu, Persji, Asyrii, Grecji oraz pobytu w Egipcie.
Doroczne rekolekcje są czasem ogromnej łaski pozwalającej przywrócić jedyną i jedynie słuszną perspektywę życia: perspektywę wieczności. Jest to perspektywa, która musi nas oświecać i prowadzić we wszystkim co mówimy i co czynimy...
Nagły telefon od kogoś, o kim właśnie myślałeś?
Niespodziewany przyjemny podmuch wiatru?
Cudownie opleciony chmurą księżyc?
Wielu z nas ma niepodważalne dowody na ciągłą obecność Boga w trudnych chwilach, gdy pozornie błahe wydarzenie przez niezwykły szczegół staje się Bożym znakiem. Powinniśmy się dobrze zastanowić, zanim nazwiemy coś „zwykłym zbiegiem okoliczności”.
SQuire Rushnell opisuje wiele fascynujących świadectw tego, w jaki sposób Bóg troszczy się o nas, chce z nami rozmawiać i podnosić nas na duchu. Małe cuda codzienności i drobne znaki zupełnie niespodziewanie stają się potwierdzeniem Bożej obecności, Bożymi „mrugnięciami”, które dodają otuchy i odmieniają życie.
SQuire Rushnell – były prezenter telewizyjny, autor wielu bestsellerów dotyczących Bożych „mrugnięć”. Jest uwielbiany przez czytelników na całym świecie a Oprah Winfrey od lat jest jego wierną fanką.
Spis treści:
Wstęp
Marek Kornat, Niedostrzeżona rewolucja w Kościele (O odwadze sprzeciwu mimo doktryny posłuszeństwa)
Przemysław Benken, Ku odnowie czy osłabieniu Kościoła katolickiego? Przygotowania do II Soboru Watykańskiego na łamach „Tygodnika Powszechnego”
Arkadiusz Krawcewicz, Tradycjonaliści katoliccy wobec postanowień II Soboru Watykańskiego
Piotr Goniszewski, Tomizm biblijny a posoborowa hermeneutyka Pisma świętego
Piotr Goniszewski, Żydzi i judaizm w tradycji Kościoła i Deklaracji Nostra Aetate Soboru Watykańskiego II
Adam Rosiński, Wpływ akustyki architektonicznej na kreowanie tożsamości sonorystycznej kościołów
Arkadiusz Krawcewicz, Benedykt XVI i Franciszek wobec tradycjonalistów katolickich. Ujęcie porównawcze
Noty o autorach
Notka o książce:
W latach 60. XX w. w Kościele katolickim dokonały się bezprecedensowe przemiany jakie nie miały nigdy wcześniej miejsca w historii. Reformy uzasadniano postanowieniami II Soboru Watykańskiego, który stał się punktem odniesienia dla chrześcijan na całym świecie. Dla zwolenników reform był to początek „wyjścia Kościoła z epoki średniowiecza” i tworzenie liberalnego „Kościoła otwartego”. Natomiast przeciwnicy zmian posoborowych uważali, że w Kościele katolickim do głosu doszli moderniści, którzy zmierzają w kierunku porzucenia katolickiej tożsamości i wiary. Inna część katolików przyjmowała zmiany w Kościele bez wyrażania jednoznacznego sprzeciwu lub poparcia ufając wyjaśnieniom biskupów i duchowieństwa parafialnego na temat interpretacji postanowień Soboru i sposobu ich implementacji.
II Sobór Watykański otworzył 11 października 1962 r. w Rzymie Jan XXIII (pontyfikat 1958–1962), a zakończył kolejny papież Paweł VI (pontyfikat 1963–1978) 8 grudnia 1965 r. Obrady odbyły się w ramach czterech sesji. W porównaniu do poprzednich soborów w historii Kościoła katolickiego, II Sobór Watykański nie ustanowił żadnych praw, nie rozstrzygał spraw wiary i moralności, nie sformułował dogmatów – te uwarunkowania przyczyniły się do powstania wielu dyskusji na temat statusu dokumentów soborowych i ich implementacji do życia kościelnego. Wątpliwości badaczy doprowadziły do utworzenia pojęcia „posoborowie” (wł. postconcilio), które powstało w wyniku różnic między intencjami biskupów biorących udział w Soborze i jego dokumentami, a tym co wydarzyło się po jego zakończeniu i trwa do dziś…
Hafnarfjordur na Islandii, polscy męczennicy (franciszkanie) w Peru, Gietrzwałd i osobiste nawrócenie autora. Wszystko to łączy ze sobą maleńka miejscowość pod Zambrowem i wydarzenia, które się w niej rozegrały. W poniedziałek rano, 30 lipca 1984 r. siostra Czesława Polak (wtedy jeszcze osoba świecka) przechodziła skrajem sosnowego zagajnika z naręczem polnych kwiatów. Nagle zauważyła postać przypominającą Zbawiciela. Nieznajomy, w jasnej szacie, nieprzypominającej współczesnych ubrań, szedł z pochyloną głową. Dopiero kiedy postać nagle zniknęła z jej oczu, do Czesławy dotarło, że dane jej było spotkać na swojej drodze samego Jezusa Chrystusa. 6 grudnia 1992 r. S. Czesława widziała też Matkę Bożą zdążającą do kaplicy. Od tego momentu Niepokalana stale towarzyszy siostrze zakonnej w wizjach. To zdarzenie odmieniło życie Czesławy, a potem także wielu pielgrzymów, którzy nawiedzając to miejsce, byli świadkami nadprzyrodzonych zjawisk. Widywali krew na twarzy figury Jezusa w kaplicy, słyszeli śpiew aniołów, a kilka osób miało okazję dojrzeć słońce wirujące na niebie.
Przymierze Dwojga Serc – teraz złączy się z Twoim!
Siostra Czesława Polak nie szuka rozgłosu i nie rozmawia z mediami. Kiedy dowiedziałem się o Ostrożnem i postanowiłem spotkać się z Siostrą, byłem przekonany, że odmówi wywiadu. Nie sądziłem, że otworzy się przede mną i opowie o tym, co zdarzyło się w tym miejscu w 1984 roku, a także o późniejszych objawieniach. Nie podejrzewałem, że będę miał osobisty udział w wydarzeniach, które w Ostrożnem ciągle trwają. Polana, na której stoi kaplica p.w. Matki Bożej Anielskiej, jest już miejscem kultu. Wielu wiernych doznaje tam łask i jest uzdrawianych. W Ostrożnem zrozumiałem potrzebę zawierzenia się w akcie oddania Niepokalanemu Sercu Maryi i Najświętszemu Sercu Jezusa. Zrozumiałem, że istnieją Dwa Serca tak ściśle ze sobą połączone, że jedno z Nich nie potrafi żyć bez drugiego. To One uczą nas doskonałej miłości. Serce Jezusa i Serce Maryi. Tam odnalazłem odpowiedź porywającą moje serce. Pośród anielskich chórów, w maleńkiej kapliczce, niedaleko Zambrowa.
Grzegorz Kasjaniuk
Pierwsza pozycja z serii " Sekrety biblijnych liderów" w których autor podejmuje problematykę różnorodnych postaw liderów oraz trapiących ich dylematów.
Biblia jest kopalnią przykładów i pomysłów, które mogą pomóc każdemu liderowi w wypracowaniu jego własnej wizji idealnego przywództwa i osobistego stylu zarządzania ludźmi. W tej książce znajdziemy praktyczne, biblijne podpowiedzi, jak stawać się mądrą i efektywną osobą stojącą na czele wspólnot i ruchów chrześcijańskich , organizacji pozarządowych, przedsiębiorstw i placówek edukacyjnych. Treści zawarte posłużą również ojcom i matkom oraz pasterzom Kościoła.
Bóg zaprosił Adama i Ewę do współpracy w poskramianiu zamętu i porządkowaniu świata. Czy przeliczył się delegując im tak trudne zadanie? Czego możemy nauczyć się z historii opisanych w pierwszych czterech rozdziałach Księgi Rodzaju? Wyjaśniają nam, co jest u zarania każdego stworzenia, co leży u fundamentów wszechświata i stanowi istotę misji człowieka. W przygotowaniu o Abrahamie, Dawidzie, Mojżeszu ...
Odkryj w sobie duchowy potencjał
Przed użyciem tej książki prosimy o dokładne zaznajomienie się z instrukcją, nawet jeżeli używasz podobnego produktu. Instrukcję należy zachować do ewentualnego zastosowania w przyszłości.
Pogłębiarka: najbardziej zaawansowane narzędzie służące dobrej medytacji. Umożliwia lepsze zrozumienie siebie i swoich emocji. Efektem jej działania jest uporządkowanie myśli i działań. Przekazuje użytkownikowi parametry potrzebne do właściwego ustalenia życiowego celu. Pogłębia jego relację z Bogiem.
Instrukcja obsługi Pogłębiarki:
- Przeczytaj wstęp o modlitwie.
- Wykonaj 37 medytacji ignacjańskich.
- Korzystaj ze skróconej instrukcji z trzema modlitwami.
Obserwuj, jak Bóg działa w twojej codzienności.
Daniel Wojda – jezuita. Obecnie studiuje teologię na PWTW Bobolanum w Warszawie. Pracował w Szkole Kontaktu z Bogiem prowadząc rekolekcje ignacjańskie dla młodzieży. Pomysłodawca i założyciel Pogłębiarki – mobilnej wspólnoty. Prowadzi medytacje online i publikuje na Youtube (kanał Pogłębiarka).
Lourdes, La Salette, Fatima czy Guadalupe – te nazwy znane są szerszemu gronu. Ale Gietrzwałd? Gdzie znajduje się to miejsce?Dlaczego powinno być rozsławione na cały świat? Co się tam wydarzyło? Wiele pytań można zadać, a przecież Gietrzwałd to jedyne uznane przez Kościół katolicki miejsce objawień maryjnych w naszym kraju. Życie sanktuarium gietrzwałdzkiego odmierzane jest rytmem dzwonów wzywających wiernych na modlitwę do bazyliki na wzgórzu. Tam trzykrotnie w ciągu dnia odmawiany jest różaniec, na koniec każdej Mszy św. Przybywają
tu pątnicy z różnych zakątków Polski i nie tylko. Nie ma już klonu, na którym sto czterdzieści lat temu Matka Boża ukazała się dwóm dziewczynkom, ale jest niepozorna kapliczka, typowa dla warmińskiego krajobrazu.
Mimo upływu lat i mimo zmienionych warunków społecznych, politycznych i kościelnych Gietrzwałd nie stracił znaczenia. Wartości, jakie wniosły objawienia Najświętszej Maryi Panny, nadal są żywe i w dalszym ciągu owocują. Kustosze sanktuarium maryjnego, księża kanonicy regularni laterańscy, oznajmiają, że w ostatnich latach do Gietrzwałdu przybywa rocznie około miliona pątników ze wszystkich stron świata. Warto zapoznać się z tym miejscem, odkryć jego historię i… powierzyć się Matce Bożej Gietrzwałdzkiej.
Bóg nas kocha: Jemu zależy na was, pisał św. Piotr (1P 5,7). Strzeże nas jak źrenicy oka, kocha i chce nas upodobnić do swego obrazu. Kocha, otwierając przed nami perspektywę komunii zjednoczenia. Rzeczywistość ta wyraża się szczególnie w liturgii poprzez:odczytywanie słowa Bożego,uobecnienie misterium Chrystusa,sakramenty święte, które wchodzą w rytmy życia ludzkiego.W niniejszej książeczce Autor chce wskazać na pewne elementy, by nasze ukochanie Eucharystii pogłębiało się; by przekroczywszy siebie wejść w logikę Boga. U Boga liczy się serce.
Prezentowana tu pozycja jest dalszą częścią homilii, wygłaszanych w Kaplicy Loretańskiej przy kościele Braci Mniejszych Kapucynów w Krakowie. Obejmuje ona okres od 18 sierpnia 2013 roku do 2 lutego 2014. Zapis homilii może stanowić materiał do różnych rozważań, zarówno związanych z kalendarzem liturgicznym, jak i od niego niezależnych. Poszczególne wypowiedzi nawiązują do czytań liturgicznych, ale bardzo często poruszają tematykę o wiele szerszą i dlatego mogą być pomocne nie tylko w ścisłym okresie kościelnego kalendarza, z którym są związane. Umieszczone tu rozważania nie wymagają znajomości poprzednich tomów, które już ukazały się i mogą służyć zupełnie niezależnie od pozostałych.
Prezentowana tu pozycja jest dalszą częścią homilii, wygłaszanych w Kaplicy Loretańskiej przy kościele Braci Mniejszych Kapucynów w Krakowie. Obejmuje ona okres od 27 stycznia do 11 sierpnia 2013 roku.
Zapis homilii może stanowić materiał do różnych rozważań, zarówno związanych z kalendarzem liturgicznym, jak i od niego niezależnych. Poszczególne wypowiedzi nawiązują do czytań liturgicznych, ale bardzo często poruszają tematykę o wiele szerszą i dlatego mogą być pomocne nie tylko w ścisłym okresie kościelnego kalendarza, z którym są związane.
Umieszczone tu rozważania nie wymagają znajomości poprzednich tomów, które już ukazały się i mogą służyć zupełnie niezależnie od pozostałych.
Spis treści:
Rozdział 1. Żywot ojca świętego Jana. O jaskini Sapsas /11
Rozdział 2. O ojcu, który we własnej jaskini karmił lwa /12
Rozdział 3. Żywot księdza Conona w klasztorze Penthucus /13
Rozdział 4. Twarz przeora Leo ncja /13
Rozdział 5. Opowieść przeora Polychroniusza o trzech mnichach /14
Rozdział 6. Inna opowieść tego przeora /14
Rozdział 7. Życie i śmierć pewnego ojca, który nigdy nie chciał zostać przeorem w klasztorze Na Wieży /15
Rozdział 8. Żywot przeora Myrogenesa, cierpiącego na puchlinę wodną /15
Rozdział 9. O cudownej miłości pewnego ojca świętego /16
Rozdział 10. Żywot eremity Barnaby /16
Rozdział 11. Żywot przeora Agiodulusa /17
Rozdział 12. Powiedzenie przeora Olimpiusza /18
Rozdział 13. Żywot eremity Marka /18
Rozdział 14. O pewnym bracie, kuszonym przez ducha nieuczciwości i chorującym na trąd /18
Rozdział 15. O cudzie przeora Conona /19
Rozdział 16. Opowieść przeora Mikołaja o sobie i towarzyszach /19
Rozdział 17. Żywot ojca Maknusa /20
Rozdział 18. Żywot innego ojca z klasztoru Laura, który spał z lwami /20
Rozdział 19. Opowieść przeora Eliasza o sobie /21
Rozdział 20. Nawrócenie się żołnierza z powodu zaistniałego cudu /22
Rozdział 21. Śmierć anachorety i jego mordercy /22
Rozdział 22. O innym ojcu, który też nazywał się Conon /23
Rozdział 23. Żywot mnicha Teodulusa /23
Rozdział 24. Żywot ojca mieszkającego w celi w Cuzibie /23
Rozdział 25. O bracie z klasztoru Cuziba, o świętych słowach przemienienia i o klasztornej farze /24
Rozdział 26. Żywot brata Teofanesa, o jego cudownej twarzy /25
Rozdział 27. Życie pewnego kapłana z Mardandos /26
Rozdział 28. O cudownym dziele Juliana Słupnika /27
Rozdział 29. Cud, który wydarzył się przy Najświętszym Sakramencie Ołtarza/28
Rozdział 30. Żywot mnicha Izydora z Malty. O innym cudzie Najświętszego Sakramentu Ołtarza /28
Rozdział 31. Nawrócenie i żywot jawnogrzesznicy Marii /29
Rozdział 32. Nawrócenie i żywot aktora Babilasa oraz jego grzesznic Comety i Nikosy /30
Rozdział 33. Żywot świętego biskupa Teodota /31
Rozdział 34. Żywot błogosławionego patriarchy Aleksandra z Jerozolimy /32
Rozdział 35. Żywot arcybiskupa Eliasza z Jerozolimy i o patriarsze Flavianusie z Antiochii /32
Rozdział 36. Żywot patriarchy Efrema z Antiochii i o tym, jak nawrócił stojącego na słupie serwiańskiego mnicha /33
Rozdział 37. Żywot biskupa, który potajemnie opuścił siedzibę i w przebraniu służył budowniczym w Jerozolimie /34
Rozdział 38. Śmierć bezbożnego cesarza Anastazego /35
Rozdział 39. Żywot pewnego mnicha w klasztorze przeora Seweriana i jak wiejska dziewczyna ustrzegła go mądrze od grzechu /36
Rozdział 40. Żywot przeora Cosmasa Eunucha /37
Rozdział 41. Żywot przeora Pawła z Nazarbus /39
Rozdział 42. Żywot sługi Bożego Anaxonoma /40
Rozdział 43. Okropna śmierć arcybiskupa Thaleleusza z Tessaloniki /41
Rozdział 44. Żywot ojca przebywającego w mieście Antinous; o modlitwie za umarłych /42
Rozdział 45. Żywot mnicha zamkniętego na Górze Oliwnej; o czci wizerunku Najświętszej Matki Boga, Maryi /42
Rozdział 46. Cudowne widzenie przeora z Laura Calamon; o obu księgach Nestoriusza /43
Rozdział 47. Cud Matki Boskiej dokonany przeciwko aktorowi Gajanusowi, który obraził ją w teatrze/45
Rozdział 48. Jak Matka Boska nawróciła Cosmianę, żonę patrycjusza Germanusa /45
Rozdział 49. Cudowna wizja mówiąca księciu Palestyny, aby odrzucił herezję i nawrócił się na wiarę katolicką /46
Rozdział 50. Wizja i opowieść przeora Jerzego /47
Barłaam i Jozafat byli czczeni jako chrześcijańscy święci. Są bohaterami opowieści hagiograficznej, bardzo popularnej w średniowieczu, inspirowanej rzekomym nawróceniem się Buddy.
Legenda Buddy była znana chrześcijanom wschodniego Iranu i Azji centralnej, gdzie stykali się z buddystami mazdeistami i manichejczykami.
Pierwsza redakcja tekstu pochodzi z VI wieku, napisano go w języku irańskim, potem przełożono na syryjski i arabski. Później były liczne przekłady na język łaciński i języki narodowe. Najstarszy rękopis tych przekładów pochodzi z roku 1021 i znajduje się w Kijowie, inny jest na górze Atos, a jeszcze inny, z roku 1064 - w Oxfordzie.
Opowieść, która dotarła na zachód w XI wieku jest przypisywana świętemu Janowi z Damaszku, była bardzo znana, uważana za historyczną, a imiona Barłaama i Jozafata zostały włączone do rzymskiego Martyrologium.
Wilhelm z Saint-Thierry, starszy od św. Bernarda (urodzony prawdopodobnie pomiędzy 1070 a 1090 r.), jest bez wątpienia jedną z tych postaci XII stulecia, która, choć nie zdobyła takiego rozgłosu, jak wspomniany już św. Bernard, czy też Piotr Abelard, Rupert z Deutz albo Jan z Salisbury, to jednak odegrała kluczową rolę w wielopłaszczyznowej transformacji dokonującej się wówczas w Kościele, środowiskach monastycznych czy intelektualnych. Odebrał wszechstronne wykształcenie w szkołach w Leodium i Reims, odegrał niemałą rolę w kształtowaniu się myśli teologicznej i monastycznej XII stulecia. Około 1100 r. wstąpił do benedyktyńskiego opactwa Saint-Nicaise (koło Reims), a kilkanaście lat później (1119) został opatem w Saint-Thierry. W obu tych opactwach obecne były wpływy zarówno tradycyjnego nurtu monastycyzmu, w tym i kluniackiego, jak również „nowego”, zwłaszcza reformy z La Chaise-Dieu. Wilhelm, znając i szanując tradycyjną obserwancję, jednocześnie żywił głęboką sympatię dla nowego ruchu monastycznego, w tym szczególnie wobec kartuzów i cystersów. Z charyzmatycznym opatem Clairvaux poznał się zapewne około 1119 r., a ich relacje stopniowo stawały się coraz bardziej zażyłe i przyjacielskie, co dobrze ukazują zarówno zachowane listy, jak i dedykowane właśnie Wilhelmowi główne dzieło polemiczne Bernarda skierowane przeciwko kluniatom. Niewątpliwie Bernard stał się duchowym kierownikiem Wilhelma, lecz co interesujące, jeszcze w połowie lat 20. XII w. odradził przyjacielowi przejście do cystersów. Ostatecznie dopiero w 1135 r. Wilhelm zrealizował swe dawne marzenia – zrzekł się godności opackiej i przeniósł się do Signy (również koło Reims), gdzie napisał swe ostatnie dzieło – pierwszą księgę Vita prima Bernarda. Zmarł w roku 1147 lub 1148.
W tej publikacji chciałbym podzielić się doświadczeniem osobistych błędów i nieprawidłowości, związanych z modlitwą. Możliwe, że coś z tego, co opiszę, będzie dotyczyło modlitewnej praktyki innych osób, ale opowiem przede wszystkim o własnych błędach.FragmentJeden z moich pierwszych modlitewnych błędów popełniłem, kiedy po raz pierwszy prawdziwie pokutowałem. Było to w 1989 roku, podczas mojej delegacji do Tallina. Tam, za sprawą pewnej estońskiej staruszki, nawróciłem się.Miało to miejsce w kościele Oleviste, gdzie swego czasu nastąpiło przebudzenie, ktore w konsekwencji zostało stłumione przez KGB. Jednak pomimo że przebudzenie w tym kościele dawno wygasło, Duch Święty ciągle był tam obecny (ciekawe, że miejsca, ktore Bog przeznaczył do jakiegoś szczególnego celu, pozostają pod wyjątkową Bożą opieką, ale to troszkę inny temat).Słyszałem o tym kościele już wcześniej, a znalazłem go razem ze swoim niewierzącym przyjacielem Żydem. Trafiliśmy akurat na przerwę między nabożeństwami: po nabożeństwie zielonoświątkowym miało się rozpocząć baptystyczne czy metodystyczne. Działo się to za czasów Związku Radzieckiego i nie było gdzie się spotykać, dlatego w jednym budynku odbywały się nabożeństwa wielu kościołów. Kiedy przyszliśmy, zobaczyliśmy jedynie kilka osób. Wtedy nie tylko nie byłem ochrzczony w Duchu Świętym, ale nawet narodzony na nowo, mimo to mogłem już coś odczuwać. Staruszka zaprowadziła mnie do prezbitera, a następnie diakon tego kościoła podszedł ze mną do ołtarza, gdzie uklęknęliśmy i modliliśmy sięNa czym polegał mój błąd? Prosiłem o przebaczenie za całe swoje przeszłe życie, ale przy tym wymieniałem konkretne wyjątkowe grzechy, za które szczególnie pokutowałem. Dobra rzecz! W czym więc tkwi błąd? ...
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
