Z bardzo ciekawych konkluzji Autora wynika, że młodzi Ukraińcy oceniają się pozytywnie, twierdzą, że mają potencjał. Łączy ich wiele spraw, wartości mimo heterogeniczności grupowej. Tym, co może przeszkodzić w tworzeniu poczucia przynależności, są różnice polityczne, regionalne i historyczne. Tym zaś, co wyróżnia młodych Polaków, jest przede wszystkim rzadsze niż u Ukraińców jednoznacznie pozytywne postrzeganie siebie i poczucie łączności grupowej (…). Ukraińcy wiążą możliwość zmiany politycznej ze wzrostem swojej aktywności, podczas gdy Polacy nie myślą w ten sposób i uważają, że nie są słyszalni przez elity polityczne. Młodzi Ukraińcy częściej niż Polacy zauważają, że ich problemy są podejmowane w życiu publicznym.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Sebastiana Kubasa, profesora Uniwersytetu Śląskiego
Autor, wykazując zróżnicowanie wewnętrzne w „pokoleniu wolności”, wyodrębnił trzy grupy młodych obywateli Polski i Ukrainy: „lojalnych”, „krytycznych” oraz „ambiwalentnych” obywateli. Zwraca uwagę, że „największa moc różnicującą poszczególne segmenty w obu krajach ma z pewnością stosunek do elit politycznych, poczucie kompetencji politycznych oraz deklarowane zasoby poznawcze składające się na polityczne wyrafinowanie (zainteresowanie, rozumienie polityki, rozmowy o polityce).” Powstała w ten sposób mozaika niezwykle bogata, będąca inspiracją do dalszych badań, również dla innych autorów, którzy nie będą mogli pominąć ustaleń Radosława Marzęckiego. (…) To jedna z najlepszych publikacji politologicznych ostatnich lat. Analiza w niej pomieszczona łączy walory badań ilościowych i jakościowych, dowodząc konieczności balansu między nimi oraz wzajemnego uzupełnienia.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Tomasza Słomki (Uniwersytet Warszawski)
Radosław Marzęcki – dr hab., prof. Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie, politolog i socjolog. Jego główne zainteresowania naukowe dotyczą roli młodzieży w procesach politycznych, kultury politycznej, społeczeństwa obywatelskiego oraz dyskursu politycznego. Jest autorem trzech monografii: Młody obywatel we współczesnej demokracji europejskiej (2013); Styl uprawiania polityki: kształtowanie i utrwalanie podziałów politycznych we współczesnej Polsce (2013); Pokolenie ’89. Aksjologia i aktywność młodych Polaków (2015, wspólnie z Aldoną Guzik i Łukaszem Stachem) oraz kilkudziesięciu artykułów w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych.
Autorzy nie ulegają w swych wywodach biologicznemu determinizmowi czy redukcjonizmowi. Prezentują umiarkowane, zrównoważone podejście, które zakłada, że o ludzkich zachowaniach, w tym politycznych, decydują – zależnie od kontekstu – zarówno swoista „genetyczna smycz”, jak i kultura i rozmaite impulsy płynące ze środowiska społecznego.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Włodzimierza Anioła
Autorzy zauważają słusznie, że na gruncie nauk społecznych mieliśmy już do czynienia z próbami wyjaśniania zachowań ludzkich, jednostkowych i grupowych poprzez odwoływanie się do nauk przyrodniczych, zwierzęcej natury człowieka. W tym sensie ich rozważania nie są nowe, jednak oryginalna jest próba pokazania, jak biologia spotyka się lub może się spotkać z kulturą na gruncie teoretycznych podejść funkcjonujących w nauce o stosunkach międzynarodowych.
Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Elżbiety Stadtmüller
Andrzej Polus – dr hab. w zakresie nauki o polityce, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Jego zainteresowania badawcze obejmują problemy teorii stosunków międzynarodowych i regionu Afryki Subsaharyjskiej. Kierownik lub wykonawca 14 projektów badawczych, w ramach których prowadził badania terenowe m.in. w: RPA, Ghanie, Namibii, Zambii, Botswanie, Ugandzie, Tanzanii i Zimbabwe.
Przemysław Mikiewicz, dr hab., absolwent studiów politologicznych w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Wrocławskiego, pracuje w Instytucie Studiów Międzynarodowych UWr. Początkowo badał polityczne aspekty bezpieczeństwa międzynarodowego, w ostatniej dekadzie skupia się na krytyce globalizacji.
Rosnąca liczba badań i raportów klinicznych dostarczają bogatej wiedzy na temat efektywności muzykoterapii u wcześniaków. Coraz więcej wiemy jak interpretować zmiany rozwojowe niemowląt, czy to dzięki postępowi technologii obrazowania, czy poprzez bezpośrednie obserwowanie zachowań dziecka, takich jak płacz, jedzenie. Od niedawna w badaniach i działaniach klinicznych uwzględnia się rolę rodziców w procesie psychoterapii za pomocą muzyki. (…)|Przedstawiona Czytelnikowi książka jest kompleksowym spojrzeniem na kulturę i kontekst muzykoterapii na Oddziale Intensywnej Terapii Noworodka. Ten kontekst praktyki jest już obecny w Polsce. Wezwanie Redaktorów tej książki zostało wysłuchane.
Joanne Loewey
The Louis Armstrong Center for Music & Medicine, Mount Sinai Beth Israel
oraz Icahn School of Medicine at Mount Sinai (USA)
Do lektury książki zapraszamy muzykoterapeutów i studentów muzykoterapii oraz innych specjalistów klinicznych pracujących na OITN, w tym psychologów, pielęgniarki, neonatologów, pediatrów i innych pokrewnych pracowników służby zdrowia, a także rodziców, którzy pragną poszerzyć swoją wiedzę na temat efektywności muzykoterapii i korzyści, jakie można zaczerpnąć z uczestnictwa w sesjach muzykoterapeutycznych. Informacje zawarte w opracowaniu mogą być źródłem inspiracji również dla tych badaczy, którzy chcą się przyczynić do powstania kolejnych badań klinicznych weryfikujących efektywność tej niefarmakologicznej formy interwencji w dziedzinie zdrowia najmłodszych pacjentów, którymi są wcześniaki. (…)
Publikacja podzielona została na pięć części. Następujące po sobie części i rozdziały w zamyśle tworzą spójną narrację, jednak każdy element stanowi jednocześnie samodzielną całość. Książkę można zatem czytać w całości lub zgłębiać poszczególne jej fragmenty, zależnie od zainteresowań Czytelnika i jego perspektywy. Pozostajemy z nadzieją, że lektura przyczyni się do profesjonalizacji i popularyzacji muzykoterapii w Polsce, dostarczając interdyscyplinarnej wiedzy zarówno środowiskom medycznym i terapeutycznym, jak i rodzicom wcześniaków.
ze Wstępu
W tomie publikują:
Łucja Bieleninik, Mariola Bidzan, Anna A. Bukowska, Magdalena Chrzan-Dętkoś, Darcy DeLoach, Michael Detmer, Mark Ettenberger, Claire Ghetti, Friederike Haslbeck, Ludwika Konieczna-Nowak, Justyna Kwaśniok, Ilona Poćwierz-Marciniak, Joanna Preis-Orlikowska, Krzysztof Stachyra, Alexandra Ullsten.
Jednym z przejawów współczesnych przemian w filozofii ekonomii jest wzmożone zainteresowanie modelowaniem jako osią działalności naukowej ekonomistów. To zagadnienie stało się także głównym obszarem tematycznym recenzowanej książki. Autorzy podejmują w niej próbę opracowania humanistycznego podejścia do modelowania ekonomicznego, wychodząc od analiz kulturowych, w tym wypracowanych w poznańskiej szkole filozofii nauki.
Jest to książka wielowątkowa, nawiązująca do bardzo licznych dyskusji, nie tylko nad nauką oraz modelami ekonomicznymi, ale także kulturą, antropologią kulturową, semiotyką czy fenomenologią społeczną. Autorzy starają się przy tym wskazać na niewystarczalność dotychczasowych refleksji nad modelowaniem ekonomicznym oraz wypracować własną perspektywę na bazie tzw. humanistyki zintegrowanej.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Pawła Kawalca
Jarosław Boruszewski, dr, adiunkt w Zakładzie Logiki i Metodologii Nauk Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zainteresowania badawcze: semiotyka logiczna i semiotyka kultury, filozofia informacji, metodologia nauk humanistycznych oraz filozofia ekonomii.
Łukasz Hardt, dr hab., prof. UW, pracuje na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie kieruje Katedrą Ekonomii Politycznej. Ostatnio opublikował m.in. książkę Economics without Laws. Towards a New Philosophy of Economics (Palgrave, Cham, 2017).
Robert Mróz jest doktorantem na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie przygotowuje dysertację poświęconą wnioskowaniom przyczynowym w ekonomii.
Krzysztof Nowak-Posadzy, dr, adiunkt na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz współpracownik Polskiego Instytutu Ekonomicznego w Warszawie. Specjalizuje się w badaniach z zakresu filozofii ekonomii, semiotyki kultury oraz metodologii humanistyki.
Warto odbyć razem z Autorką podróże badawcze po ziemi świętokrzyskiej, po jej regionalnej ojczyźnie, odsłaniać wraz z nią specyfikę społeczną wybranych do badań terenowych przestrzeni trzech wsi, trzech społeczności wiejskich. Odkrywać, jak różne typy wsi ziemi świętokrzyskiej, a w nich „miejscowi”, zorientowani na podtrzymywanie tradycji lokalnych, i „nowi”, przybysze z zewnątrz, posługujący się nieco innymi kodami kulturowymi – radzą sobie z nowymi wyzwaniami, jak je oswajają. Obserwować, jak przybysze występują w roli łączników – interpretatorów tego co tradycyjne i ponowoczesne, lokalne i globalne, oddolne i odgórne, swojskie i inne lub „cudze” a nawet „wrogie”.
Prof. dr. hab. Joanna Kurczewska
Przedmiotem moich analiz są przemiany społeczno-kulturowe współczesnej wsi polskiej na przykładzie województwa świętokrzyskiego, ze szczególną koncentracją na kwestiach migracji z miast do wsi. Migracje te w XXI w. stały się ważnym czynnikiem przekształcającym rzeczywistość wielu społeczności wiejskich. (...)
Anna Wrona, socjolog i badaczka społeczna, uzyskała stopień naukowy doktora w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. W pracy naukowej interesuje się zróżnicowaniem kulturowym społeczności wiejskich, nierównościami społecznymi w systemie edukacji, a ostatnio także imigracją w Europie Środkowej. W wolnym czasie czyta książki historyczne, jeździ na rowerze i chętnie wraca w rodzinne Góry Świętokrzyskie.
W opracowaniu przedstawiono wybrane modele zintegrowanego zarządzania, za pomocą których podjęto próbę wskazania jakie elementy należy łączyć, aby zwiększać efektywność i skuteczność zarządzania w szybko zmieniającym się otoczeniu współczesnych przedsiębiorstw. Tematyka pracy obejmuje wiedzę o koncepcji zintegrowanego zarządzania wraz z potencjalnymi koncepcjami jak wprowadzić i wykorzystać różne podsystemy w zarządzaniu. W koncepcji tej ma miejsce próba integracji rzeczowo – racjonalnych i społeczno – emocjonalnych obszarów zarządzania przedsiębiorstwem, co wpłynęło na uwzględnienie w strukturze pracy problemów dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstwa, koncepcji zarządzania społecznego oraz zarządzania wiedzą w organizacjach uczących się. Przedstawiona propozycja jest odpowiedzią na potrzeby związane z koniecznością usystematyzowania kategorii pojęciowych związanych z koncepcją zarządzania zintegrowanego, która stanowi próbę odpowiedzi na zapotrzebowania współczesnych organizacji poszukujących możliwości doskonalenia systemów zarządzania.
O ile kobiety i mężczyźni postrzegają role rodzinne raczej w sposób konserwatywny i tradycyjny, o tyle w przypadku ról zawodowych i publicznych płeć jest widocznym czynnikiem różnicującym. W każdym typie struktury społecznej można dostrzec, że kobiety widzą swoje role w tych sferach aktywności bardziej prorównościowo, postępowo, mniej patriarchalnie niż mężczyźni. (…) Nawet w sferze rodzinnej, gdzie akceptacja modelu tradycyjnego jest duża, a kobiety definiują własne role dosyć konserwatywnie, przyznają, że realizowany przez nie model podziału obowiązków w rodzinie nie jest z ich punktu widzenia najlepszy.
Sylwia Michalska
Autorka bardzo umiejętnie wiąże analizy sposobów badania miejsca i roli kobiet w strukturze społecznej Polski, a w szczególności w strukturze społecznej wsi, prowadzone przez innych autorów w ciągu co najmniej stuletniego okresu zainteresowania problematyką wsi, z własnymi empirycznymi badaniami nad tą problematyką.
Prof. dr hab. Joanna Kurczewska
Książka ma klarowną strukturę, jej części są logicznie powiązane. Porządkuje problematykę zmian ról kobiet wiejskich w okresie ostatniego stulecia w kontekście szeroko rozumianych przemian społecznych, wnosząc do niej interesujące informacje wynikające z własnych badań autorki. Role współczesnych kobiet wiejskich ulegają segmentacji (rodzinne, zawodowe, publiczne), specjalizacji i profesjonalizacji, ale percepcja i akceptacja tych ról uwarunkowana jest charakterem struktury i kontekstu społecznego, w których kobieta jest postrzegana, oraz jej przynależnością klasową.
Dr hab. Elżbieta Psyk-Piotrowska
Sylwia Michalska, socjolożka, adiunkt w Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN. Interesuje się przemianami ról społecznych mieszkańców wsi, sytuacją kobiet wiejskich i seniorów mieszkających na wsi oraz problemem przemocy domowej w rodzinach wiejskich. Współautorka książki Stare i nowe wymiary społecznego zróżnicowania (t. 1 Studiów nad strukturą społeczną wiejskiej Polski, 2016), opracowała (wraz z M. Halamską i M. Kłodzińskim) Sto lat mojego gospodarstwa. Pamiętniki mieszkańców wsi (2019). Obecnie zajmuję się analizą skuteczność wdrażania innowacji społecznych na terenach wiejskich. Autorka kilkudziesięciu artykułów w czasopismach naukowych i pracach zbiorowych.
Antoni Sułek
Tom Spotkania z Ossowskim skomponowany jest z kilkunastu studiów dotyczących mało znanych lub dotychczas niepodejmowanych tematów w twórczości Ossowskiego i jego kręgu, takich jak inspiracje romantyczne w jego życiu i dziele, socjologia rasizmu czy socjologia religii. Autorzy korzystali z różnorodnych źródeł, zarówno drukowanych pism Ossowskiego, jego dzienników, jak i bogatych materiałów archiwalnych; samo istnienie niektórych dokumentów, np. wywiadów z powojennych badań nad pamięcią rabacji galicyjskiej, nie było wcześniej znane. Oryginalność tomu zasadza się także na doborze autorów: są oni zróżnicowani środowiskowo i pokoleniowo, a połowa z nich zadebiutowała w studiach nad kręgiem Ossowskiego.
„W kręgu Stanisława Osowskiego” to projekt naukowy, realizowany przez Wydział Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jego celami są: dokumentacja dorobku Ossowskiego i jego środowiska, badania nad twórczością i znaczeniem tego kręgu oraz publikacja niedrukowanych prac uczonego.
Raport Polska wieś 2020 trafia do rąk Czytelników w wyjątkowym momencie. Pandemia wywołana wirusem COVID-19 dynamicznie zmienia sytuację na całym świecie, jej skutki odczuwalne są nawet w najmniejszych wsiach. Publikacja Fundacji na rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa (FDPA) rejestruje zatem stan sprzed zmian, których konsekwencje dzisiaj trudno przewidzieć. Pierwsze tygodnie pokazują, że system produkcji i dystrybucji żywności dostosowuje się do nowych warunków, lecz zamknięcie targowisk, restauracji, stołówek, utrudnienia w transporcie oznaczają dla wielu producentów ograniczenie zbytu, w tym możliwości eksportu. Z pewnością ujawnią się także inne negatywne efekty kryzysu, chociażby wywołane blokadą przepływu sezonowych pracowników rolnych.
Redaktorzy naukowi raportu, prof. Jerzy Wilkin i dr Andrzej Hałasiewicz, wraz z zespołem autorów, kontynuując już dwudziestoletnią tradycję, analizują sytuację obszarów rolniczych, przedstawiają obraz przemian demograficznych i społeczno-gospodarczych wsi, a także politycznych wyborów jej mieszkańców. Dzięki zachowaniu założeń metodologicznych przyjętych przy okazji pierwszej edycji raportu Czytelnik może śledzić omawiane procesy w długiej perspektywie.
W tym roku wracamy do problemu biedy na wsi, o którym pisaliśmy w 2000 r. Bieda niestety nie znika, zmienia się nieco jej skala i oblicze. Obawy, że w konsekwencji pandemii również wiejskie ubóstwo będzie się rozszerzało, wydają się uzasadnione. Ostatni rozdział raportu jest próbą rozpoznania zjawisk i trendów, które mogą odegrać istotną rolę w przemianach wsi w nadchodzących latach. Rozdział pierwszy, napisany przez pomysłodawcę i wieloletniego redaktora raportu, prof. Jerzego Wilkina, stanowi znakomite wprowadzenie, a równocześnie syntezę całości. Czytelników zachęcamy też do sięgnięcia po wcześniejsze wydania raportu dostępne na stronach FDPA: https://www.fdpa.org.pl/5,biblioteka.
Oddajemy do rąk Czytelników książkę, w której staramy się uchwycić i zinterpretować nowe zjawisko pobudzenia obywatelskiego miast przez aktywizm miejski. Z jednej strony usiłujemy wskazać pewne dominujące tendencje występujące w obszarze aktywizmu miejskiego, z drugiej zaś pokazać odmienność jego typów, z którymi spotykamy się obecnie w polskich miastach.
Pierwsza część prezentowanej książki poświęcona jest wykorzystaniu przez ruchy miejskie protestu jako głównego narzędzia wpływu i sposobu zasygnalizowania nowego problemu lub potrzeby. W drugiej części ukazane są popularne praktyki społeczne polegające na samoorganizacji w myśl hasła „róbmy swoje”, w nadziei, że otoczenie (społeczne, instytucjonalne) albo nie będzie przeszkadzać, albo się zmieni zmuszone do tego siłą dobrego przykładu. Część trzecia opisuje zaś procesy instytucjonalizacji zmiany społecznej wnoszonej przez ruchy miejskie i obejmuje teksty, w których pokazane są zarówno przykłady modelowych rozwiązań ustanawiających formalną kooperację między władzą a mieszkańcami, jak i upowszechnione narzędzia, za pośrednictwem których dokonuje się wpływ społeczny.
Redaktorki naukowe
„Książka stanowi unikalny wgląd w paralelne praktyki kulturowe ukraińskich studentów i studentek mieszkających w Warszawie – jednoczesne uczestnictwo w polskiej kulturze wysokiej i ukraińskiej kulturze popularnej".
z recenzji dr hab. Barbary Pasamonik, prof. APS
Autorzy książki tworzą eklektyczne grono naukowców, dziennikarzy i prawników. Część z nich mieszka i pracuje w Polsce, inni w Wielkiej Brytanii i w Stanach Zjednoczonych. Łączy ich postrzeganie wzrostu siły Prawa i Sprawiedliwości jako konsekwencji, z jednej strony, globalnej zmiany polityczno-ekonomicznej, a z drugiej – charakterystycznego dla Polski powrotu do tradycyjnego języka konserwatywnego i narodowych mitów. Zamiarem autorów było zbadanie tego antyliberalnego zwrotu. Wystrzegali się przy tym patrzenia na badane zjawiska przez pryzmat mediów zachodnich, często obciążonych uprzedzeniami, czy też z perspektywy dyskursu antypisowskiego w Polsce. W rezultacie powstał zbiór esejów, w których powracają pewne idee, zdolne, miejmy nadzieję, sprowokować dyskusję w Polsce i za granicą. Dzięki temu uda się być może przekłuć niektóre z ideowych baniek, w których się często zamykamy w tej epoce „wojny kulturowej”.
Autorzy: Neal Ascherson, Tomasz Basiuk, Urszula Chowaniec, Dariusz Czaja, Jan Darasz, Jo Harper, Artur Lipiński, David Ost, Neal Pease, Brian Porter-Szűcs, Gavin Rae, Nicholas Richardson, Andrzej Rychard, Ewa Stańczyk, Agnieszka Stępińska, Joanna Średnicka.
Jedną z najważniejszych, niedokończonych rewolucji we współczesnym świecie jest rewolucja godności: walka jednostek i grup o uznanie i respekt – niezależnie od religii, narodowości czy orientacji seksualnej. Autorka dowodzi, że rewolucja godności jest często dziełem małych, odważnych grup „humanistycznych renegatów”, od których zależy postęp moralny. Na nowo odczytuje polską rewolucję godności z lat 1976–1989: okres wyjątkowego „drugiego renesansu” w Europie, powrotu do ideałów godności, altruizmu, odwagi i współczucia. Pyta, jak wcześniejsze sposoby walki z autorytaryzmem mają się do XXI-wiecznych fejsbukowych rewolucji. Porównuje je z siłą przepływów cyfrowych, które napędzają współczesne „sieci oburzenia i nadziei”. Pokazuje, że rewolucja godności ma swego mrocznego sobowtóra: populizm, który obiecuje przywrócenie narodowej dumy i wielkości za cenę nowego autorytarnego zniewolenia.
Barbara GIZA
Piotr ZWIERZCHOWSKI
redakcja naukowa
tom 4 serii Polscy Krytycy Filmowi
Maria Kornatowska doskonale czuła ducha czasu, wychwytywała zmiany społeczne i obyczajowe, świetnie orientowała się we współczesnym życiu artystycznym, ale przede wszystkim wierzyła w kino, w jego magię i sztukę obrazu. Szukała w nim niejednoznaczności, nieoczywistości, tego, co ukryte. O niektórych filmach opowiadała, odsłaniała ich znaczenia, wychwytywała konteksty, tworzyła ich sensy, te najważniejsze (jak Federica Felliniego i Wojciecha Jerzego Hasa, jej dwóch wielkich filmowych miłości) były dla niej towarzyszami podróży w wędrówce przez kulturę, obraz i tajemnicę. Skupiamy się zaledwie na kilku tematach, motywach przewodnich jej twórczości, które jednak pozwalają pokazać wnikliwość interpretacyjną, zanurzenie w kulturze, kunszt pisarski, nie tylko krytycznofilmową osobowość. Maria Kornatowska oferowała czytelnikowi styl i nieoczywistość spojrzenia. Bezbłędnie odczytywała światy kulturowych znaczeń, także je tworzyła. Miała wszystkie te cechy, które sprawiają, że krytyk staje się autorem, kimś, kto kreuje świat tak samo jak artysta.
Kolejne tomy serii dotyczyć będą innych ważnych dla polskiej krytyki filmowej postaci, m.in. Jerzego Płażewskiego, Bolesława Michałka, Krzysztofa Teodora Toeplitza, Zygmunta Kałużyńskiego. Zamiarem redaktorów jest naszkicowanie obrazu krytyki oraz zrekonstruowanie roli, jaką niegdyś odgrywała. Być może okaże się to pomocne dla podjęcia dyskusji o specyfice, funkcji, a nawet zasadności istnienia krytyki filmowej w dzisiejszej rzeczywistości.
W tomie publikują:
Barbara Giza, Alicja Helman, Annette Insdorf, Karol Jachymek, Małgorzata Jakubowska, Katarzyna Mąka-Malatyńska, Anna Osmólska-Mętrak, Agnieszka Polanowska, Małgorzata Radkiewicz, Grażyna Stachówna, Monika Talarczyk, Piotr Zwierzchowski.
Książka wydana wspólnie z Niemieckim Instytutem Historycznym w Warszawie jako 25 tom serii Klio w Niemczech
„Historia wizualna” definiowana jest na wiele sposobów. W tej książce oznacza nowe możliwości uprawiania historii związane ze współczesną ekspansją obrazów. W jaki sposób dostępność fotografii, filmów, cyfrowych archiwów wizualnych wpływa na pracę historyków? Jakie możliwości otwierają przed nimi źródła wizualne? Jak obrazy oddziałują na narracje historyczne? Zebrane tu teksty przedstawiają stanowiska dziesięciorga niemieckich uczonych, którzy szukają odpowiedzi na te pytania. Z różnych perspektyw przyglądają się oni wykorzystywaniu obrazów w pracy historyków, wskazując potencjał historii wizualnej i związane z nią zagrożenia. Autorzy publikowanych prac to przedstawiciele różnych pokoleń niemieckiej historiografii. Są wśród nich teoretycy i praktycy, historycy epok dawniejszych i współczesnych. Łączy ich poszukiwanie nowych metod badawczych i nowych sposobów objaśniania przeszłości. Uważają, że historię można nie tylko opowiedzieć, ale i pokazać.
Autorzy: Horst Bredekamp, Martina Heßler, Jens Jäger, Judith Keilbach, Habbo Knoch, Gerhard Paul, Bernd Roeck, Magdalena Saryusz-Wolska, Heike Talkenberger, Annette Vowinckel, Rainer Wohlfeil
Seria „Klio w Niemczech” to projekt przekładowy Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie. Prezentuje ona polskim czytelnikom najciekawsze prace i dokonania współczesnej historiografii niemieckiej na tle szerszego kontekstu europejskiego. W serii ukazują się książki poświęcone różnym zagadnieniom historii Europy środkowo-Wschodniej – w szczególności Polski i Niemiec. Publikowane są także prace metodologiczne i przekrojowe.
Książka Grażyny Michałowskiej wypełnia dotkliwą lukę w dotychczasowej literaturze przedmiotu i może liczyć na stosunkowo szeroki krąg czytelników. Zaspokaja bowiem oczekiwania studentów stosunków międzynarodowych, a ponadto wychodzi naprzeciw potrzebom wielu specjalistów z dziedziny oświaty, nauki, kultury, komunikowania i informacji, profesjonalnie zainteresowanych różnymi aspektami funkcjonowania UNESCO. Zaciekawi też osoby zajmujące się działalnością tytułowej organizacji z uwagi na realizowane w Polsce programy pod jej auspicjami, w których uczestniczą uczelnie i instytucje oraz ściśle współpracujące z nią resorty oświaty i kultury.
z recenzji prof. zw. dr. hab. Janusza Symonidesa
Grażyna Michałowska – profesor doktor habilitowana w Katedrze Dyplomacji i Instytucji Międzynarodowych na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalizuje się w międzynarodowych stosunkach kulturalnych, prawie międzynarodowym i międzynarodowej ochronie praw człowieka. Prowadzi też dydaktykę w tych dziedzinach. Autorka licznych publikacji, takich jak: Zmienność i instytucjonalizacja międzynarodowych stosunków kulturalnych (Warszawa 1991), Ochrona praw człowieka w Radzie Europy i Unii Europejskiej (Warszawa 2007), Problemy ochrony praw człowieka w Afryce (Warszawa 2008) oraz Kultura w stosunkach międzynarodowych (współred. nauk., t. I i II – Warszawa 2013, 2014).
Termin „marginalizacja” przyjęty w tytule pracy został zainspirowany pośrednio pracami Z. Baumana wprowadzającego kategorię „ludzi odpadów”. Określenie to jest dość dosadne, trudne do oswojenia, ale jednocześnie staje się klamrą spinającą te sytuacje, w których może się znaleźć każda jednostka i grupa, często z przyczyn niezawinionych, wynikających z mechanizmów funkcjonowania w epoce ponowoczesnej. Patrząc z tej perspektywy, zmarginalizowanym będzie ubogi, bezrobotny, imigrant, uchodźca, kredytobiorca mający problemy ze spłatą kredytu i zagrożony zabraniem mu całego dorobku przez bank, ale i osoba niepełnosprawna czy każdy, kto z różnych przyczyn znalazł się poza nawiasem społecznym, bez względu na pochodzenie, wykształcenie czy status społeczny i ekonomiczny.
Ze wstępu
Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, czym jest marginalizacja społeczna, a także jak jej przeciwdziałać. Jest wartościowa zarówno ze względu na przytoczone zagadnienia definicyjne, jak i z uwagi na dobre umiejscowienie tematyki w socjologicznej teorii problemów społecznych i kryminologicznej koncepcji profilaktyki społecznej.
dr hab. Eugeniusz Moczuk, prof. PRz
Autorki wykazały się erudycją, pracowitością i systematycznością w prezentacji swojej wizji zagadnienia marginalizacji (...). Praca z pewnością wzbogaci wiedzę o marginalizacji potrzebną decydentom, politykom społecznym i politykom miejskim, planistom społecznym i studentom.
dr hab. Krzysztof Czekaj, prof. ndzw. UP
Książka Krystyny Skarżyńskiej jest obszernym studium przedstawiającym wyniki jej badań nad społeczeństwem polskim prowadzonych na przestrzeni ostatnich 30 lat.
Prezentowane badania pozwalają zrozumieć jak myśli, odczuwa i działa społeczeństwo polskie, a także jak owo myślenie, odczuwanie i działanie ewoluowało w ciągu ostatnich kilku dekad. Dla recenzenta szczególnie interesująca była lektura fragmentów przedstawiających koncepcje „fałszywej powszechności”, „kolektywnego narcyzmu” i „narodowej wiktymizacji”; odróżnienie różnych typów instytucji, do których ma się (bądź nie) zaufanie; czy zawierających porównanie różnych typologii pojmowania wolności. Bardzo instruktywna jest też empiryczna operacjonalizacja takich zjawisk jak społeczny darwinizm, typy przywiązania w relacjach rodzice–dzieci, moralność i sprawczość, problemy tożsamości.
Książka może i powinna być ważna i interesująca dla kilku grup czytelników. Po pierwsze, dla badaczy i studentów z różnych dyscyplin nauk społecznych. Po drugie, dla przedstawicieli świata polityki, różnych instytucji i stowarzyszeń społeczeństwa obywatelskiego oraz mediów. Po trzecie, dla różnych kręgów tzw. szerszej publiczności, zwłaszcza tej zainteresowanej tym, co się dzieje w społeczeństwie polskim oraz kondycją psychiczno-społeczną współczesnych Polaków.
fragment recenzji
prof. dr. hab. Marka Ziółkowskiego
Krystyna Skarżyńska – profesor psychologii, po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Warszawskim związała się zawodowo z tą uczelnią i tam zdobywała kolejne stopnie naukowe i tytuł profesora. Od roku 1982 pracowała w Instytucie Psychologii PAN (dziś jest członkiem jego Rady Naukowej), a od powstania Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej (obecnie Uniwersytet SWPS) podjęła pracę także na tej uczelni. W latach 1997–2001 była prorektorem ds. naukowych, do 2019 r. kierowała Katedrą Psychologii Społecznej. Specjalizuje się w badaniu potocznych przekonań i postaw. Jest autorką ponad 200 artykułów naukowych w czasopismach polskich i międzynarodowych oraz kilkunastu książek, m.in.: Spostrzeganie ludzi (1981), Psychospołeczne aspekty decyzji alokacyjnych (1986), Konformizm i samokierowanie jako wartości. Struktura i funkcje (1992), Człowiek a polityka. Zarys psychologii politycznej (2005). Pod jej redakcją (lub współredakcją) naukową ukazały się książki, opisujące i próbujące wyjaśnić ważne dla polskiej demokracji zjawiska i postawy społeczne, m.in.: Psychologia polityczna (1999), Demokracja w Polsce. Doświadczanie zmian (2005), Understanding social change. Political psychology in Poland (2006), Między przeszłością a przyszłością. Szkice z psychologii politycznej (2009), Między ludźmi… Oczekiwania, interesy, emocje (2012).
Wyniki badań naukowych z zakresu psychologii społecznej i politycznej popularyzuje (np. w Charakterach czy Zwierciadle) i wykorzystuje w tekstach publicystycznych, wywiadach, a także komentując aktualne wydarzenia społeczno-polityczne w wolnych mediach: Gazecie Wyborczej, Polityce, Newsweeku, Znaku, Dialogu i w radiu TOK-FM.
Prezentowana książka wypełnia ważną lukę w polskiej literaturze poświęconej problematyce pracy i prekaryzacji zatrudnienia młodych. Jest to pierwsza polskojęzyczna monografia poświęcona w całości temu zagadnieniu […]. Na uznanie zasługuje bogactwo podjętych wątków badawczych, zarówno jeśli chodzi o metodologię (połączenie analiz jakościowych, ilościowych i badań porównawczych), jak i analizowane aspekty sytuacji życiowej badanych (proces wchodzenia w dorosłość, partycypacja polityczna, migracje, doświadczenie płciowości, autoidentyfikacja klasowa i inne) […]. Cenna poznawczo jest również podjęta przez Autorów konceptualizacja prekaryjności dokonana na użytek prezentowanych badań, zwłaszcza z uwagi na trudności związane z definiowaniem i operacjonalizacją tego zjawiska.
z recenzji dr hab. Anny Kiersztyn
Na polskim rynku naukowym książka Oswajanie niepewności z pewnością ma charakter unikatowy, należy bowiem do nielicznych, które w tak pogłębiony sposób podejmują problem radzenia sobie przez młodych prekariuszy w Polsce i w Niemczech ze złożoną sytuacją permanentnej niepewności nie tylko zresztą na rynku pracy […]. Bardzo bogate i różnorodne źródła empiryczne oraz zaawansowane sposoby opracowywania danych jakościowych i ilościowych, głównie w oparciu o realizowany projekt badawczy o charakterze międzynarodowym, dowodzą wysokiej skuteczności i zasadności łączenia studiów literaturowych ze studiami empirycznymi prowadzącymi do udanej realizacji celu pracy.
z recenzji prof. dr hab. Danuty Walczak-Duraj
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
