Obszerna rozprawa nosi znamiona solidnej (w wielu fragmentach wręcz erudycyjnej) monografii, która podejmuje problematykę tekstologiczną (tekstu zaburzonego, kontekstu i metatekstu) z perspektywy afazjologicznej i neurologopedycznej w sposób holistyczny, łącząc umiejętnie dane dotyczące teorii i praktyki logopedycznej. Tym samym nawiązuje do wcześniejszych znakomitych artykułów, rozpraw i opracowań Autorki. Wiele wątków a aspektów Jolanta Panasiuk rozwija w sposób nowatorski, kreatywny, wskazujący na najnowsze europejskie i światowe tendencje w interpretacji faktów i zjawisk afazjologicznych (w duchu socjologii i psychologii humanistycznej).

Opis przypadków do "Klasyfikacji diagnostycznej DC:0-3" Jak w procesie diagnozy i planowania terapii korzystać z "Klasyfikacji diagnostycznej zaburzeń psychicznych i rozwojowych w okresie niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa"?

„Publikacja DC:0-3R daje klinicystom, lekarzom, psychologom, pedagogom i badaczom zajmującym się rozwojem psychicznym i jego zaburzeniami niemowląt i małych dzieci, niezwykle cenne narzędzie pomocne zarówno w opisie jak i diagnozie oraz w konsekwencji w planowaniu postępowania terapeutycznego uwzględniającego tak istotną perspektywę rozwojową. Klasyfikacja Diagnostyczna DC:0-3R stanowi istotny krok naprzód w porównaniu z obowiązującymi systemami klasyfikacyjnymi takimi jak DSM IV i ICD 10. Ma szansę stać się bardzo ważnym uzupełnieniem lub być może nawet zastąpić dotychczasowe systemy klasyfikacyjne poszerzając je o nie tylko szczegółowe opisy i wprowadzenie nowych kategorii, ale także co ważniejsze uzupełniając diagnozę wczesnych zaburzeń rozwojowych o niezwykle istotny kontekst relacji rodzic-dziecko.” z recenzji: prof. dr hab. IRENY NAMYSŁOWSKIEJ, , kierownik Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie

Grażynę Jagielską przez lata paraliżował strach. Żyła problemami męża. Dla jego pasji poświęciła swoje życie. W końcu jednak musiała zawalczyć o siebie. Przeżyła własny „lot nad kukułczym gniazdem”. Spędziła pół roku w szpitalu psychiatrycznym. Poznała kobiety, które tak jak ona długo udawały, że wszystko jest w porządku. Spotkała twardzieli, którzy musieli nauczyć się płakać. Była w miejscu, w którym można było wszystko. Nie wolno było jednego – kłamać. Julia musiała być coraz lepsza, aż pod wpływem stresu odcięła sobie ucho. Ratownik wiecznie golił głowę i wierzył, że dzięki temu stanie się kimś innym. Marek wrócił z wojny jako bohater, ale nie potrafił już żyć z tym, co tam widział. Karolinka była przekonana, że jest aniołem i nikt jej nie widzi. Autorka zabiera nas w podróż pełną intymnych zwierzeń i prawdziwych emocji. W poruszający sposób opisuje azyl dla zagubionych oraz obrazy, które prześladowały ich latami. Opowiada o szczerości, potrzebie zrozumienia i bliskości.

Celem tej publikacji jest dostarczenie wiedzy o sposobach doświadczania choroby przewlekłej przez chorych i o wpływie, jaki ono ma na proces leczenia i na angażowanie się chorego w relacje społeczne. Dlatego adresatem tej publikacji powinni być przede wszystkim lekarze, którym łatwiej dzięki tej wiedzy przychodzi zrozumieć pacjenta i (...) budować więź terapeutyczną, a ostatecznie - skuteczniej leczyć. Publikacja ta jest istotnym wkładem w rozumienie sposobu doświadczania chorób przewlekłych i społecznych konsekwencji ich występowania. Jest ważnym przekazem dla lekarzy i pielęgniarek oraz dla innych osób profesjonalnie sprawujących opiekę nad chorymi przewlekle. Rozpoznanie perspektywy chore­go, jego potrzeb i emocji, jest bowiem kluczowe dla powodzenia stosowanych i zalecanych terapii medycznych; również dla podejmujących się opieki nad chorymi, świadczenia im umiejętnej pomocy w radzeniu sobie z chorobą.

"Wyjątkowy poradnik, jak nie stracić swoich zębów i odwiedzać dentystę z przyjemnością — WESOŁE opowiadania oparte na faktach! Dowiedz się, co może zrobić dla Ciebie nowoczesna stomatologia i jak dobrze zainwestować swoje pieniądze! „Bądź bystry u dentysty nie jest zwykłym poradnikiem. To spojrzenie na możliwości współczesnej stomatologii przez pryzmat zabawnych, ale prawdziwych historii. Nie tylko się pośmiejecie, ale również nauczycie się dbać skutecznie o swoje zęby. To lektura, dla której odkłada się wszystko"". Anna Kalata, była minister pracy i polityki społecznej, autorka książki Prawdziwe zmiany „Pamiętajcie, że piękno zaczyna się od równowagi pierwiastka fizycznego i duchowego. Zdrowi ludzie zawsze wydają się być ładniejsi. A zdrowi, to również tacy, którzy mają piękne, zadbane zęby”. Elizabeth Thieriot, filantropka, autorka książki Be fabulous at any age „Jeśli pasję udaje się połączyć z wykonywanym zawodem, powstaje wirtuozeria, którą w tej książce autorzy podają niczym gaz rozweselający; działa i dostarcza dużo rozrywki"". Tomasz Schmidt, prowadzący program TVN Ostre cięcie „Uśmiałam się do łez, oczywiście widząc w wielu zabawnych historiach siebie. Wierzę, że dzięki tej książce podniosą się standardy i wiedza lekarzy dentystów oraz świadomość nas, pacjentów. Gorąco polecam! Lektura obowiązkowa”. Joanna Kostrzewska, Prezes Plazanet – RevitaLash®, Mama Mio® Polska „Autorzy za pomocą zabawnych i wciągających historyjek opowiadają o swojej pracy, przełamując w ten sposób lody strachu, a nawet przerażenia u każdego, nawet najbardziej wrażliwego pacjenta. [...] Gorąco zapraszam do lektury, bo naprawdę warto!” Katarzyna Helena Kowalska, coach, trener biznesu, kariery i rozwoju osobistego, autorka książki Skuteczny coaching „[...] wizyta w gabinecie stomatologicznym to nic strasznego. Czuje się więc to, że książkę napisali ludzie wielkiego serca oddanego w swojej profesji innym ludziom. Wielkie podziękowanie i szacunek i od dziś bardziej dbam o zęby!” Zdzisław Dąbczyński, przedsiębiorca, założyciel firmy Wimed, autor książki Inspiracje i drogowskazy. Jak rozsądnie przemierzać drogi i bezdroża życia"

W nowym programie nauczania farmacji, wprowadzonym w 2004 roku, biofarmacja została wydzielona jako samodzielny przedmiot nauczania. Przez kolejne lata nie było jednak do dyspozycji studentów ani farmaceutów żadnego aktualnego polskiego podręcznika na temat biofarmacji. Taką rolę może spełnić ta książka. Publikacja przedstawia zagadnienia biofarmaceutyczne w sposób przystępny, w ujęciu biologiczno-medycznym, szczegółowe opisy dotyczą również zagadnień fizjologicznych i patofizjologicznych związanych z losami leku w ustroju.

Ból jest zazwyczaj jednym z podstawowych objawów, które nakłaniają pacjenta do wizyty u lekarza, dlatego też znajomość podstawowych procesów związanych z jego powstawaniem, znajomość jego rodzajów oraz sposobów i możliwości leczenia wydaje się jedną z istotniejszych umiejętności każdego lekarza. Kompendium leczenia bólu obejmuje skondensowaną wiedzę na temat patomechanizmu bólu, umieszczoną w części pierwszej. Część druga zawiera szczegółowe informacje na temat współczesnej farmakoterapii bólu. Leki opisano według podziału na trzy grupy: nieopioidowe, opioidowe oraz wspomagające. Szczególny nacisk położono na leczenie bólu neuropatycznego i bezpieczeństwo farmakoterapii. W części trzeciej opisano najczęściej występujące zespoły bólowe w prostym schemacie: patomechanizm, objawy, różnicowanie i leczenie według zasad medycyny opartej na faktach (EBM). W osobnych podrozdziałach przedstawiono odrębności leczenia bólu u dzieci i u ludzi w wieku podeszłym. W części czwartej – ostatniej opisano wskazania i przeciwwskazania do wykonywania inwazyjnych technik w leczeniu bólu. Do współautorstwa książki zaproszono wybitnych specjalistów różnych dziedzin medycyny z całej Polski. Publikacja skierowana jest do lekarzy klinicystów różnych specjalności. Będzie również pomocna studentom medycyny i lekarzom podstawowej opieki zdrowotnej.

Tom "Na marginesie życie", zamykający wspomnieniową trylogię, to dramatyczna opowieść o tym, jak przebiegała nierówna walka Grzesiuka z gruźlicą. Jak przystało na twardziela, nie poddawał się chorobie. Zachował poczucie humoru, optymizm, zadziorność i czerpał z życia pełnymi garściami, mimo pogarszającego się stanu zdrowia. Wielomiesięczne pobyty w sanatorium i operacje nie spełniły, niestety,, pokładanej w nich nadziei.

Choć transplantologia jest jedną z młodszych dziedzin medycyny, to jednak ma już dość długą historię. Początkowo najważniejsze było rozwiązanie problemów natury czysto chirurgicznej. Między innymi z tego powodu do dzisiaj w każdym kraju przeszczepieniami zajmują się najlepsze ośrodki chirurgiczne - mające tradycje, dysponujące kadrą znakomitych chirurgów oraz nowoczesnym zapleczem diagnostycznym. Po latach okazało się, że dobre odległe wyniki przeszczepiania narządów zależą od współpracy specjalistów różnych dziedzin. Ze Wstępu

Głównym celem autorów tego podręcznika było przygotowanie praktycznego źródła informacji, umożliwiającego stosunkowo łatwe rozpoznanie poszczególnych chorób stawów na podstawie badania RTG. Książka, która powstała znakomicie spełnia to zadanie koncentrując się na interpretacji konwencjonalnych zdjęć RTG, które ciągle pozostają metodą obrazowania z wyboru. Książka została tak zaprojektowana, aby informacje w niej zawarte można było łatwo i szybko użyć przy ocenie zdjęcia RTG pacjenta z podejrzeniem artropatii. W pierwszej części publikacji autorzy opisują sposób analizy zmian widocznych w RTG poszczególnych stawów, natomiast w części drugiej omawiane są typowe objawy radiograficzne częstych artropatii. Podręcznik stanowi znakomite źródło wiedzy dla lekarzy radiologów, reumatologów i internistów, a także dla rezydentów.

Książka ta jest skierowana do wszystkich, którzy mają lub mogą mieć różnego rodzaju dolegliwości związane z funkcjonowaniem układu moczowo - płciowego. A to jest układ wykątkowy - oczyszcza organizm z wszystkiego, co jest dla niego szkodliwe, ale też daje nowe życie. Książka wyjaśnia funkcjonowanie układu moczowo - płciowego i opisuje wiele dolegliwości i schorzeń z nim związanych. W przystępny sposób opisuje najskuteczniejsze zioła i ich przetwory dostarczając optimum informacji, które mogą okazać się pomocne w samoleczeniu. Zawiera sprawdzone informacje, wskazówki i porady, jakimi roślinami leczniczymi i uzyskanymi z nich przetworami można zapobiegać wystąpieniu wielu dolegliwościom, a jeśli do nich dojdzie, jak je łagodzić, a nawet leczyć i usuwać.

O dermatologii dziecięcej w obrazach Praktyczne porady, jak diagnozować, leczyć i jaką profilaktykę stosować w przypadku dermatoz przewlekłych Oryginalne omówienia objawów i przyczyn zmian skórnych Przegląd schorzeń dermatologicznych występujących począwszy od wieku niemowlęcego aż do nastoletniego Wiele zagadnień często pomijanych w podręcznikach dermatologii, jak np. psychodermatologia dziecięca, dieta hipoalergiczna, „letni tatuaż”, opalenizna w solarium, pielęgnacja i kąpiel dziecka z AZS... ... a wszystko zilustrowane ponad 170 oryginalnymi zdjęciami.

Książka Zespół dziecka maltretowanego - skutki wtórne adresowana jest do studentów pedagogiki, psychologii i socjologii, pracowników służb socjalnych oraz osób zawodowo zajmujących się działalnością pomocową. Z pewnością zainteresuje również wszystkich, w których otoczeniu znajduje się osoba uzależniona od narkotyków. Publikacja dotyczy skutków wtórnych zespołu dziecka maltretowanego. Pokazuje, z jakimi konsekwencjami dla dorosłego człowieka wiąże się bycie ofiarą krzywdzenia w dzieciństwie. Przekazując wiedzę teoretyczną z zakresu zjawiska ZDM, niedostosowania społecznego, uzależnienia od narkotyków i autoagresji, książka przede wszystkim stanowi studium przypadku. Opowiada, bez upiększeń, historię człowieka z jego marzeniami i ograniczeniami. Można gdybać, nikt nie wie, co byłoby, gdybym miał inną rodzinę, nie mówię, że byłbym lepszym człowiekiem. Los tak chciał. Trzeba to przyjąć, bo przeszłości już nie zmienię. Ale czemu ja? Katarzyna Nanowska-Ryczko - absolwentka Pedagogiki Resocjalizacyjnej i Podyplomowego Studium Prawa Karnego Wykonawczego na Uniwersytecie Wrocławskim, zawodowy kurator sądowy wykonujący orzeczenia w sprawach karnych, autorka artykułów naukowych podnoszących tematykę samookaleczeń, interwencji kryzysowej w sytuacji samobójstw oraz zachowań autodestrukcyjnych, a także problematyki z obszaru pracy kuratorów sądowych, mediator w sprawach karnych, cywilnych i rodzinnych. Pracowała jako pracownik dydaktyczny Dolnośląskiej Szkoły Wyższej i wychowawca w Pogotowiu Opiekuńczym. Zainteresowania naukowe autorki obejmują pedagogikę resocjalizacyjną oraz komunikację społeczną.

Parkinson. Choroba Parkinsona. Parkinsonizm. Zwyrodnieniowa choroba ośrodkowego układu nerwowego. Opisana przez specjalistów, lekarzy i neurologów. Znana od strony medycznej, pewnego rodzaju magnum ignotum dla swoich wybrańców – osób, które zmagają się z nią na co dzień, i ich rodzin. Ogranicza i zmusza do pokory. Można z nią walczyć albo spróbować się zaprzyjaźnić, zawrzeć z nią swoisty traktat pokojowy, współistnieć, by zachować spokój ducha i optymizm, tak bardzo potrzebny w codziennym życiu z panem „P”. Tego rodzaju postawę prezentuje Autor książki Tato! – zrób sobie „z lotu ptaka”, znany dziennikarz radiowy Grzegorz Chwalibóg, u którego zdiagnozowano chorobę papieską. Pisząc swój pamiętnik, nie narzeka, nie skarży się, nie użala się nad sobą, ale pokazuje, jak funkcjonować, nie tracić nadziei i dobrego humoru, mając u boku nieodłącznego towarzysza, pana „P”. Opowiadając o życiu i wydarzeniach opartych na bezpośredniej obserwacji, wspomnieniach i przeżyciach, pokazuje, że pomimo ograniczeń ciała, można zachować pogodę ducha, że nie muszą one blokować możliwości umysłu, że warto je przezwyciężać, by osiągnąć swój sukces. Trwamy sobie tak w specyficznej symbiozie ja i mój pan „P”, czyli parkinson, a dokładnie, zgodnie z diagnozą neurologiczną – parkinsonizm połowiczy lewostronny. Raz on mnie, raz ja jego. Od ściany do ściany, doktor Jekyll and Mr. Hyde, Buster Keaton z nagłośnieniem… I optymizmem mimo wszystko.

Książka, którą trzymasz w ręku, jest jedną z pierwszych w Polsce opisującą niezwykłą metodę terapii energetycznej ? Metodę Zdenka Domančicia. Autor tej książki jest jednym z kilkorga zaledwie Polaków, którzy tę metodę sprowadzili do Polski w 2008 roku. Na całym świecie metoda Domančicia od ponad 30 lat święci wielkie triumfy, niosąc ulgę wielu tysiącom pacjentów. Według aktualnego szacunku z jej dobrodziejstwa skorzystało już ponad 1,5 miliona osób. Cieszy fakt, że może już z niej korzystać także coraz więcej Polaków. Autor ? uczestnik wielu seminariów i spotkań z Domančiciem ? opowiada w tej książce zarówno o samej metodzie, jak i o jej twórcy. Głos zabrali także inni uczestnicy seminariów Zdenka Domančicia, pacjenci i terapeuci. To, co szokuje pacjentów, ale też i terapeutów, którzy poznali tę metodę, to jej wysoka skuteczność terapeutyczna. Pomaga ludziom w najcięższych nawet schorzeniach. W książce znajduje się opis stosowanych w tej metodzie mechanizmów prowadzących do uzdrowienia oraz wiele przykładów jej używania w praktyce. Zawiera ona też pewne elementy filozofii życiowej samego twórcy, który często podkreśla, że właściwym leczącym jest energia życia krążąca w systemie energetycznym człowieka, a którą terapeuta metody przenosi z otoczenia do pacjenta. Czytelniku, jeśli zechcesz poznać metodę Domančicia, to musisz z otwartą głową przeczytać tę książkę. Przedstawia ona dokonania Zdenka Domančicia, po zapoznaniu się z którymi bez wątpienia będziesz musiał zmienić swoje spojrzenie na życie, na człowieka i na energię życia. Tu znajdziesz wiele dowodów na to, że energia życia istnieje i jest potężną siłą sprawczą, a na dodatek jest wyposażona w wybitną inteligencję. Tu zobaczysz oczyma Duszy, że energia życia to nie iluzja, a ludzie, którzy z tą energią pracują, to nie jacyś szarlatani. Przekonasz się, że energię życia znają ludzie na całym świecie, nazywając ją po swojemu. Najczęściej używa się nazw: prana, chi, ki, bioplazma, mana, reiki, energia życia, energia uniwersalna, energia kosmiczna. W istocie jest to jednak ta sama wspaniała, uzdrawiająca energia życia, dzięki której żyjemy. Zapewne podzielisz, Czytelniku, pogląd autora, że Zdenko Domančić to człowiek niezwykły. Będziesz mógł zresztą przekonać się o tym osobiście, ponieważ Zdenko Domančić po raz pierwszy będzie prowadził terapię grupową oraz seminarium pierwszego stopnia swojej metody w Polsce, w Warszawie, w trzeciej dekadzie września 2013 roku. Metoda Domančicia, oprócz swojej skuteczności, ma jeszcze jeden niezwykły walor. Jest bardzo prosta w stosowaniu. Niemal każdy człowiek może być terapeutą, może pomagać innym ludziom, stosując tę metodę. Nauczy go tego sam Zdenko Domančić podczas swoich seminariów. Z tej książki dowiesz się więc także, jak można zostać terapeutą metody Domančicia i zacząć zmieniać swoje życie i otoczenie.

Katarzyna Rosicka-Jaczyńska - Urodzona w ciepły majowy poranek, zaczęła oddychać dopiero po silnym klapsie w tyłeczek… Szkoła nie zostawiła właściwie żadnych wspomnień, za którymi by tęskniła… W liceum chłopcy odkryli jej urodę, a ona w sobie zdolności przywódcze i nieumiejętność podporządkowania się zakazom, rozkazom, nakazom, autorytetom… Na Warszawskim Uniwersytecie, pośród zgiełku akademiku, dyskotek, kawiarnianych spotkań wolna od szkolnych ograniczeń wreszcie pokochała naukę, na którą rzuciła się jak wygłodniałe zwierzę… Wegetarianka z wyboru, nie pijąca, nie paląca, była w gronie studenckiej braci duszą towarzystwa… Leszek, magister prawa, został jej mężem i ojcem trójki dzieci… Po pięciu latach niańczenia maluchów w cieple domowego ogniska, rzuciła się w wir pracy… Została bizneswomen… Kiedy jej firma Ars-media odnosiła spektakularne sukcesy gwałtownie zachorowała… Po trzech latach dostała diagnozę… choruje na SLA – śmiertelną, nieuleczalną chorobę… I tutaj powinna się kończyć historia jej życia…, a ona właśnie teraz dopiero się zaczyna… „Zamknęłam oczy i w marzeniach i realnym świecie. – Boże - wyszeptałam – jeżeli kiedykolwiek będziesz chciał mnie uzdrowić, obiecuję, że docenię najmniejszy okruszek podarowanego mi życia.” – doceniać każdą chwilę życia, bo jutra może nie być – to chyba najważniejsze przesłanie „Ołówka” . Fragment Książki Ołówek Wstęp pierwszy - do ludzi Dzisiaj całuje mnie tylko osiemdziesięciodwuletnia ciocia. Jeszcze sześć lat temu całowałam się jak szalona z nowym facetem w moim życiu. Miałam czterdzieści lat, wyglądałam na trzydzieści, czułam się na dwadzieścia parę. Nie byłam piękna, ale znałam siłę swojej kobiecości i bezwzględnie ją wykorzystywałam. Czułam się przede wszystkim kobietą, później właścicielką znanej agencji modelek, na samym końcu matką trójki dzieci. Byłam samodzielna, niezależna, podziwiana. Miałam duże mieszkanie, gosposię zajmującą się dziećmi i domem, dobry samochód, pomarszczonego psa i wakacje za granicą. Dzieci chodziły do prywatnej szkoły, na basen i zajęcia tenisa, uczyły się dwóch języków. Rok wcześniej pozbyłam się z domu faceta bezskutecznie próbującego zastąpić dzieciom ojca, a mnie męża, od którego uwolniłam się z kolei parę lat wcześniej. Od trzech lat byłam szaleńczo zakochana, z wzajemnością, w jednym ze stu najbogatszych Polaków. Oczywiście był żonaty, tajemniczy i niespotykanie inteligentny. Nie wiem, czy bardziej kochałam jego ciało czy mózg, wiem, że nigdy nie byłam bardziej szczęśliwa i równocześnie obolała. Właściwie nie wiem, o czym chcę pisać, czuję tylko, że jeżeli nie wyrzucę z siebie emocji, rozsadzą mi głowę i serce. Czasem myślę, że z perspektywy wózka inwalidzkiego stać mnie jedynie na napisanie nudnego kazania umoralniającego zdrowych ludzi. Czasami czuje, że mogę przekazać swoje najbardziej osobiste przeżycia, doświadczenia i myśli, tworząc mądrą i wrażliwą książkę. Kiedyś łysy profesor filologii klasycznej, wymownie wskazując na siebie i stukając palcem w mój indeks, powiedział, że moimi włosami mogłabym obdzielić kilku łysych. Może napiszę tandetną telenowelę, bo tak jak moimi włosami nadal mogę obdzielić łysych, tak moim losem mogę obdarzyć paru nudziarzy. Jeżeli wytrwam i napiszę historię mojego życia, to będzie tak samo nierówna jak ja, pogmatwana jak moje myśli, porwana jak moje wspomnienia, ale na pewno prawdziwa. Paulo Coelho napisał w „Alchemiku", że każdy w życiu musi odnaleźć swoją legendę i za nią podążać. Podobno dziecko bardzo dokładnie wie, jakie jest jego przeznaczenie, zna własną legendę, dopiero oczekiwania rodziców, wyobrażenia dziadków, uwagi nauczycieli czy kolegów zaciemniają obraz. Wbrew własnym przeczuciom, wychowaniu, wygłaszanym poglądom, wbrew wszystkiemu, co miałam i kochałam, pewnego dnia porzuciłam drogę mojego przeznaczenia. Porzuciłam wszystko, w co wierzyłam, dla coraz większych emocji i coraz silniejszych doznań. Pracowałam nie po to, żeby zarabiać na utrzymanie domu, ale żeby czuć adrenalinę kolejnych wyzwań. Jechałam samochodem, nawet odwożąc dzieci do szkoły, nie po to, żeby dojechać, ale żeby jechać. Kochałam tym mocniej, im więcej było bólu, niepewności i nienormalności. Jeżeli przez chwilę było spokojnie, robiłam wszystko, żeby życie nabrało przyspieszenia. Moi pracownicy, znajomi, a przede wszystkim faceci mówili, że nie mogą za mną nadążyć. Byłam nieprzewidywalna dla innych i dla siebie. Moja ciocia, ta sama, która dziś jako jedyna mnie całuje, z niezadowoleniem powtarzała: „Z tego nie będzie nic dobrego". No... i wykrakała. Dzisiaj tkwię w bezczasie, bezruchu i bezrobociu. Jestem nieuleczalnie chora. Stopniowo traciłam pracę, pieniądze, urodę, przyjaciół, wreszcie dzieci, aż zaskoczona i przerażona chorobą zamknęłam się w swoim własnym świecie. Zmęczona obojętnością najbliższych przestałam prosić, żeby mnie dostrzegali, a oni zaczęli mnie traktować jak mebel, ciężką szafę, której nie da się przesunąć. I tak oto utknęłam w wózku inwalidzkim na środku dywanu w moim pokoju. Dostaję jeść, jestem myta, czesana i... to wszystko. Przekonuję siebie, że nie powinnam narzekać, bo inni mają gorzej. Zawsze może być jeszcze gorzej, tylko... gdzie jest koniec tego gorzej...? Chciałabym wykrzyczeć wszystkim „chorym", żeby nigdy się nie poddawali, nie pozwalali się poniżać i nie dawali sobie wmówić, że są nic niewarci. Najgorsze w chorobie jest przeświadczenie, że już niewiele można zrobić, że nie wypada niczego od życia oczekiwać, że jest się osobą gorszą, niewartą miłości i uwagi. Nie pozwalajmy na odbieranie nam godności istoty żywej, czującej i myślącej. Wszystkim „zdrowym" chciałabym przypomnieć, żeby doceniali i byli prawdziwie wdzięczni za każdy krok, gest, oddech, bo jutro może wyglądać zupełnie inaczej. Życie jest cudem zawsze. Jeżeli przestanę myśleć, że mam prawo po prostu żyć i cieszyć się życiem, jeżeli pozwolę zamknąć się w domu, przykuć do wózka - symbolu mojej niemocy, już nigdy nie zobaczę słońca i rozgwieżdżonego nocą nieba. A ja chcę jeszcze poczuć zapach egzotycznego morza, wiatr od Himalajów, smak innego jedzenia. Jeśli nadal mam życie, chcę żyć! Wstęp drugi - do Boga Jestem na pustyni. Ty siedziałeś tam czterdzieści dni, żeby usłyszeć Boga. Mnie się wydaje, że przebywam na tym pustkowiu nieskończenie długo. Wiem, że dla Ciebie czas nie ma znaczenia, ale dla mnie ma. Mijają lata, a ja jestem coraz bardziej zagrzebana w piasku. Wołam Cię i odpowiada mi cisza. Jestem tak bardzo zmęczona, czuję się tak szaleńczo samotna, tak niezwykle opuszczona. Utknęłam na samym środku pustyni i obojętnie, w którą stronę pójdę, mam jednakowo daleko. Szłam drogą próśb, zalewałam się łzami, modliłam żarliwie, modliłam bezmyślnie wyuczonymi zdaniami, próbowałam spokojnie przedstawić swoje argumenty, krzyczałam, może nawet bluźniłam, na pewno próbowałam Cię szantażować. Myślę, że nie traktujesz mnie poważnie, że moje sposoby na to, żebyś mnie wreszcie usłyszał, odbierasz jak sztuczki małego dziecka, które chce od ojca wyłudzić zabawkę. Przecież mówisz, że mnie kochasz, że jeżeli będę prosiła, to dasz, że jeżeli będę pukała, to otworzysz. Od tak dawna dobijam się, a Ty nawet nie zapaliłeś światła przed domem, żeby było mi raźniej. Stoję tam jeszcze, mając nadzieję, że mnie usłyszysz. Każesz mieć wiarę, choć wiem, że możesz działać niezależnie od wielkości mojej wiary. Nie byłbyś Bogiem, gdybyś był od czegokolwiek uzależniony. Po co te gierki, po co ta cała cholerna nadzieja, która sprawia, że kolejny raz Ci ufam i oczekuję Twojej obecności? Przyprowadziłeś mnie do siebie swoimi boskimi metodami, szłam jak po sznurku prosto w Twoje ramiona. Co takiego zrobiłam, że mnie zostawiłeś zupełnie simą? Dlaczego Cię nie słyszę, nie widzę, nie czuję? Przecież się staram, musisz to widzieć. Próbuję odgadnąć, czego oczekujesz ode mnie, ale wiesz sam, że nie jest łatwo odgadnąć boskie zamiary. Każdy psycholog mówi, że najważniejsza jest rozmowa między rodzicami a dziećmi, wtedy można rozwiązać każdy problem. Dlaczego nie chcesz ze mną porozmawiać?! Chociaż mnie wysłuchaj! Jeśli nadal dajesz mi życie, daj żyć!

To rodzaj pamiętnika, w którym autorka opisuje swoje wspomnienia i refleksje związane z psychozą maniakalno-depresyjną. Świadoma swojej choroby przekonuje o tym, jak ważne jest leczenie farmakologiczne oraz wsparcie najbliższych. Stara się pokazać, jak różne sytuacje oraz postawy i zachowania innych osób wpływały na jej stan i co pomogło jej odzyskać równowagę.

Część wstępna książki przybliża Czytelnikom wiedzę na temat cholesterolu: określa jego poziom i omawia zagrożenia związane z jego nadmiarem. Książka zawiera 80 przepisów na smaczne, zdrowe, starannie dobrane potrawy: od zup i przystawek, przez mięsa, ryby i warzywa, po desery i słodycze. Wypróbujcie je, a przekonacie się , że nawet nadmiar "złego" cholesterolu w organizmie wcale nie oznacza konieczności rezygnacji z rozkoszy stołu. Co więcej, mamy nadzieję, że przepisy te przyczynią się w przyjemny, a zarazem istotny sposób do przyjęcia nowego, zdrowego stylu życia i odżywiania się na co dzień.

Mam ogromny zaszczyt i przyjemność przekazać Państwu książkę, w której przedstawiono najczęstsze i najważniejsze problemy otorynolaryngologiczne występujące w wieku rozwojowym, a dotyczące dzieci od wieku noworodkowego aż do okresu pokwitania w 18 r.ż. Zarówno lekarze pediatrzy, jak i interniści na co dzień zajmują się badaniem narządów głowy i szyi, gdyż pierwsze objawy chorób, zwykle miernie nasilone, skłaniają rodziców do szukania pomocy u lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Dolegliwości towarzyszące chorobom górnych dróg oddechowych i uszu należą do najczęstszych przyczyn, z powodu których rodzice z dziećmi zgłaszają się do lekarza. Otorynolaryngologia dziecięca należy do tych dziedzin medycyny, w których w ostatnim dziesięcioleciu dokonał się istotny postęp zarówno w diagnostyce, jak i w metodach leczniczych. W opracowaniu znajdują się rozdziały przygotowane przez specjalistów otolaryngologów dziecięcych z różnych ośrodków klinicznych w naszym kraju. Znakomite grono Autorów gwarantuje obiektywne spojrzenie na postępowanie w chorobach laryngologicznych u dzieci. Informacje zawarte w tej publikacji opierają się na aktualnie obowiązujących standardach diagnostyki i leczenia chorób gardła i nosogardła, krtani i tchawicy, nosa i zatok przynosowych oraz uszu. Wiedza została zaprezentowana niezwykle przystępnie i praktycznie. Mam nadzieję, że książka poszerzy wiedzę otorynolaryngologiczną i usprawni diagnostykę i postępowanie lecznicze chorób nosa, gardła i uszu, które stanowią jedną z głównych przyczyn chorobowości w Polsce. Powinna ona stać się bardzo pomocna dla lekarzy zajmujących się w codziennej praktyce leczeniem dzieci. Wraz z zespołem Autorów życzę Państwu owocnej lektury. dr hab. n. med. Beata Zielnik-Jurkiewicz