Wstęp – Jacek Salij OP. Uczta intelektualna dla każdego zainteresowanego wiarą chrześcijańską. Opracowanie około sześćdziesięciu kazań, które św. Tomasz wygłosił w okresie Wielkiego Postu w 1273 roku w Neapolu, w ostatnim roku swojej działalności. Charakterystyczny dla św. Tomasza zmysł porządkowania podejmowanych zagadnień w niejednym przypadku trafi do przekonania również współczesnemu czytelnikowi i pomoże mu uporządkować ten lub inny jego własny problem religijny.
Tom obejmuje pochodzące ze zbioru Dysput problemowych o prawdzie Tomasza z Akwinu kwestie 25 i 26 dotyczące uczuć i zmysłów. Kwestia 26 pt. De passionibus animae (tłum. na język polski jako: O doznaniach duszy; O uczuciach ludzkich; O uczuciach) oraz kwestia 25 pt. De sensualitate (tłum. jako: O zmysłowości; O pożądaniu zmysłowym czyli zmysłowości) powstały podczas trzeciego roku pobytu Tomasza w Paryżu w latach 1256–1259 jako owoc jego pracy akademickiej.
Problematyka władz uczuć i zmysłów człowieka stanowi jedno z ważniejszych zagadnień antropologii filozoficznej. W dziejach filozofii podejmowano różne próby wyjaśniania ich statusu i funkcji: poczynając od negacji sfery zmysłowo-uczuciowej, poprzez jej absolutyzację, a skończywszy na redukcji uczuć do popędów czy namiętności oraz usamodzielnianiu ich i przeciwstawieniu sferze rozumowo-wolitywnej. Tomasz z Akwinu problematykę zmysłów i uczuć włącza w compositum bytu ludzkiego - to cały człowiek doznaje uczuć i posługuje się zmysłami. Z problematyką zmysłowości wiąże się zagadnienie zmysłów wewnętrznych i zewnętrznych, podstaw ich wyodrębnienia i właściwych przedmiotów ich działania oraz niezbywalnej roli, jaką pełnią w życiu poznawczym człowieka. Z kolei z problematyką uczuć jako aktów pożądania zmysłowego wiąże się zagadnienie typologii uczuć, podstaw wyróżnienia uczuć pożądliwych i gniewliwych, ich uporządkowania, miejsca w strukturze władz duszy, a przede wszystkim problem sublimacji, czyli poddania ich kierownictwu rozumu i woli.
Obecne wydanie jest drugim, a pierwszym w serii „Teksty-Przekłady-Komentarze”. Obejmuje oprócz tekstu polsko-łacińskiego także studia i komentarze, m.in. M. A. Krapca, D. Radziszewskiej-Szczepaniak, A. Gudańca, T. Pawlikowskiego, A. Maryniarczyka. W nowym wydaniu dział „Studia i Komentarze” został wzbogacony o teksty I. Deca (Oryginalność i aktualność Tomaszowej klasyfikacji uczuć), M. Czachorowskiego (Autonomizacja uczuć) oraz P. Jaroszyńskiego (Rola cnót w doskonaleniu życia uczuciowego człowieka). Wprowadzają one Czytelnika w ważną problematykę ludzkiego życia zmysłowo-uczuciowego w kontekście integralnej wizji człowieka-osoby.
Książka „Dysputy o uczuciach” - oprawa twarda - Wydawnictwo Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu.
Książka posiada 474 stron i została wydana w 2020 r.
Książka obejmuje dwie kwestie, 16 i 17, ze zbioru Akwinaty Quaestiones disputatae de veritate, dotyczące prasumienia-synderezy (de synderesi) i sumienia (de conscientia), udostępnione w języku oryginału: łacińskim i w przekładzie polskim, oraz tematyczne studia i komentarze. Tom zawiera również bibliografię przedmiotową, indeks osobowy i rzeczowy.Przedmiotem pierwszej z dysput jest syndereza, jej status ontyczny (odrębna władza czy sprawność), jej właściwości (omylna czy nieomylna), możliwości jej zaniknięcia. Druga dysputa koncentruje się na sumieniu, jego statusie (władza, sprawność czy akt), jego ewentualnej omylności czy błędności, mocy wiążącej sądów sumienia itd. Obie dysputy dotyczą zatem problematyki niezwykle ważnej dla wyjaśnienia podstaw życia moralnego. Niemniej interesująca jest skomplikowana forma dysput problemowych, będących po dziś dzień niedoścignionym wzorem debaty i analizy kwestii filozoficznych. Obszerna część tomu zawiera tematyczne studia i komentarze do szczegółowych aspektów rozumienia prasumienia i sumienia w tekstach św. Tomasza z Akwinu: roli synderezy i sumienia w działaniu moralnym, ich istoty i wzajemnej relacji, stosunku do prawa naturalnego, ,,wiązania w sumieniu"". W tomie znajdziemy również historyczny rys początków myślenia moralnego (od Homera do Sokratesa), refleksję nad sumieniem w encyklice Veritatis splendor oraz rozważania o współczesnych paradygmatach absolutyzujących czy negujących sumienie w kontekście nauki Akwinaty o życiu moralnym i jego niezmiennych podstawach.
Książka ukazuje się w serii wydawniczej ""Teksty-Przekłady-Komentarze"". Obejmuje opracowany przez św. Tomasza z Akwinu, a dokończony przez Kajetana komentarz do traktatu Arystotelesa Hermeneutyka. Komentarz do Hermeneutyki dotyczy języka, nazwy, natury wyrażeń językowych, definicji, zdań i ich podziału itd. Tomaszowy traktat z zakresu, wydawałoby się, filozofii języka, jego struktury i funkcjonowania, podejmuje jednak pytania z dziedziny metafizyki języka: dlaczego i dzięki czemu istnieje język oraz co konstytuuje język jako taki. Refleksja nad tymi pytaniami ukazuje ścisłe powiązanie języka nie tyle z myśleniem, ile z poznaniem nakierowanym na realnie istniejącą rzeczywistość, która determinuje swoją strukturą zarówno poznanie, jak i wyrażający je język. Ta metafizyczna perspektywa wyróżnia tytułowy traktat w relacji do dociekań współczesnego językoznawstwa i filozofii języka. Publikacja zawiera tekst pierwszego polskiego przekładu oraz tekst łaciński traktatu, komentarze i objaśnienia sporządzone przez tłumacza, a także indeks-słownik najważniejszych terminów oraz bibliografię.
Książka obejmuje dwie kwestie, 21 i 22, ze zbioru Akwinaty Quaestiones disputatae de veritate, dotyczące dobra (De bono) i pożądania dobra oraz woli (De appetitu boni et voluntate), udostępnione w języku oryginału: łacińskim i w przekładzie polskim, oraz tematyczne studia i komentarze. Tom zawiera również bibliografię przedmiotową, indeks osobowy i rzeczowy.Kwestie te powstały w Paryżu w latach 1257-1259. W kwestii 21 De bono św. Tomasz stara się wyjaśnić, dlaczego dobro jest powszechną właściwością wszystkich realnie istniejących bytów, w czym przejawia się owo dobro bytów, dzięki czemu byty są dobre i jakie wynikają z tego konsekwencje dla rozumienia całej rzeczywistości. Kwestia 22 De appetitu boni et voluntate zawiera zagadnienia dotyczące pożądania dobra oraz woli. Chodzi o to, czy pożądanie dobra jest właściwe wszystkim bytom, czy tylko niektórym? Co jest przedmiotem właściwym pożądania? Czym jest owo pożądanie we wszystkich bytach, a w szczególności w bycie rozumnym, jakim jest człowiek? W jaki sposób konstytuuje się ów akt pożądania i co jest jego źródłem? Oprócz kwestii o dobru książka zawiera studia i komentarze na temat powszechności dobra, decyzji jako źródła ludzkiego działania, wolności człowieka oraz miłości dobra jako podstawy dynamizmu bytowego.Choć dysputy problemowe były przeznaczone dla zaawansowanych filozofów, to jednak ze względu na egzystencjalnie ważną problematykę, która dotyka każdego człowieka, były i ciągle są szkołą właściwego rozumienia ludzkiego działania i źródłem wielu nowych inspiracji.
Książka zawiera 1 kwestię ze zbioru Quaestiones disputatae De Veritate w języku łacińskim i polskim; stanowi drugie wydanie poprawione i poszerzone o nowe studia i komentarze. W kwestii 1 znajdujemy Tomaszowy wykład na temat prawdy, jej ostatecznego źródła, statusu bytowego, sposobów przejawiania się. Podstawowym jest rozumienie prawdy jako następstwa istnienia bytu, stanowiące fundament pod ujęcie prawdy w sensie logicznym jako zgodności poznawania z rzeczą. W kwestii 1 znajdujemy także zalążek teorii transcendentaliów. Odpowiadając na pytanie czym jest prawda, Tomasz ukazuje różne sposoby odkrycia właściwości bytu, czy to jako jego szczególnego sposobu bytowania, czy to jako następstw tegoż sposobu bytowania. Oprócz kwestii o prawdzie książka zawiera studia i komentarze na temat transcendentaliów w aspekcie historycznym czy systemowym, ich sposobu odkrywania i formułowania teorii, rozumienia prawdy transcendentalnej, różnic pomiędzy transcendentaliami a uniwersaliami, pierwszych zasad bytowania i poznania oraz nowożytnego i współczesnego rozumienia prawdy. Studiom i komentarzom towarzyszy obszerna bibliografia przedmiotowa.
Komentarz do O duszy Arystotelesa napisał Tomasz z Akwinu podczas swego pobytu w Rzymie w latach 1267-1268. W tym pierwszym ze swych komentarzy do dzieł filozoficznych Arystotelesa, Tomasz posłużył się nową techniką komentatorską, bardziej krytyczną i bliższą literze objaśnianego tekstu. Możemy przypuszczać, że wynikało to z dążenia do zneutralizowania niebezpieczeństwa, zawartego w rzetelnym, literalnym Commentarium magnum Awerroesa, dla którego ortodoksyjnej przeciwwagi nie mogły stanowić prace poprzedników Tomasza, takie jak odchodząca często od litery parafraza Alberta Wielkiego.
W tym punkcie rozważań dochodzimy do ich najciekawszego punktu, mianowicie konfrontacji przeświadczenia o wieczności Bożego aktu zachowywania świata z dogmatem głoszącym koniec świata. Te dwie idee są ze sobą potencjalnie w konflikcie – wydaje się, że najprostszym i intuicyjnie akceptowalnym wyjaśnieniem końca świata może być ustanie zachowywania go przez Boga. Ono zostało jednak wykluczone we wcześniejszych artykułach kwestii. Zatem w pozostałej partii kwestii Tomasz tłumaczy, co naprawdę znika wraz z końcem świata, a co jest również po nim podtrzymywane w istnieniu przez Boga. Kres rzeczywistości oznacza według Tomasza nie jej koniec w sensie absolutnym, ale istotne przekształcenie. Po końcu świata, który jest przede wszystkim przeniesieniem wszystkich bytów z czasu do wieczności, musi ustać to wszystko, co jest związane z przemianami, czasem, rodzeniem się i ginięciem (fieri). I tak się stanie, gdyż zjawiskiem wyznaczającym kres epoki stawania się będzie zatrzymanie się ruchu nieba i zanik powodowanych przez nie ruchów bytów świata podksiężycowego. Ustanie ruchu w naszym świecie ozna-cza rozpad wszystkich ciał złożonych z elementów na te elementy, które wraz z nieruchomym niebem i substancjami oddzielonymi stanowić będą świat stworzeń. Jedynym wyjątkiem, czyli jedyną mieszaniną, która trwać będzie w Apokaliptycznym (21, 1) nowym niebie i nowej ziemi, będą opisane w ostatnim (10) artykule kwestii ciała zmartwychwstałych ludzi.
(Fragment Wprowadzenia do kwestii V Mikołaja Olszewskiego)
Uczta intelektualna dla każdego zainteresowanego wiarą chrześcijańską. Opracowanie około sześćdziesięciu kazań, które św. Tomasz wygłosił w okresie Wielkiego Postu w 1273 roku w Neapolu, w ostatnim roku swojej działalności. Charakterystyczny dla św. Tomasza zmysł porządkowania podejmowanych zagadnień w niejednym przypadku trafi do przekonania również współczesnemu czytelnikowi i pomoże mu uporządkować ten lub inny jego własny problem religijny. (Wstęp ? Jacek Salij OP. )
św. Tomasz z Akwinu - (1224-1274) dominikanin, uczeń św. Alberta Wielkiego, profesor teologii na uniwersytecie paryskim i bolońskim, wykładowca na uczelniach dominikańskich w Neapolu i Orvieto, mistyk. Największym jego dziełem jest wielotomowa Summa teologii, ale napisał także wiele innych dzieł teologicznych i filozoficznych, komentarzy do ksiąg biblijnych i dzieł Ojców Kościoła a także do niektórych dzieł Arystotelesa. Jego zasługą było wprowadzenie myśli wielkiego filozofa do refleksji teologicznej. Zmarł w drodze na sobór w Lyonie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
