Agnieszka Osiecka w Dziennikach często wspomina o robieniu zdjęć, oddawaniu klisz do wywołania oraz wykonywaniu odbitek. Cieszy się z sesji udanych i martwi nieudanymi. Niewątpliwie robienie zdjęć było dla niej czymś więcej niż tylko portretowaniem przyjaciół czy dokumentowaniem wycieczek. Ona zawsze eksperymentowała na sobie i na otoczeniu. Nie było w niej zgody na cudze postrzeganie świata. Jej fotografie to właśnie taka próba patrzenia inaczej i przenikania głębiej. Wyraźnie widać to zwłaszcza w jej wczesnych zdjęciach.
Maria Anna Potocka
Publikacja oprócz reprodukcji fotografii Agnieszki Osieckiej zawiera wybór z jej Dzienników oraz niepublikowanych wcześniej listów, teksty Marii Anny Potockiej, Magdy Umer, a także fragmenty wywiadu Jana Ordyńskiego z Danielem Passentem.
Przewodu myślowego Potocka dokonuje z maestrią prestidigitatora, ale też z urzekającą precyzją, wciągając czytelnika w ryzykowne rejony i zostawiając go w przepastnych miejscach, skąd musi wyjść samodzielnie. Czytelnika ujmuje pasja i magnetyczna przyjemność refleksji…
A najciekawsze, kiedy niespodziewanie schodzimy z autorką na marginesy, poza granice wywodu, gdzie używana przez nas i niejako zakontraktowana między autorem a czytelnikiem logika dyskursu nie obowiązuje i nie działa, i gdzie mają miejsce osobliwe myślowe zdarzenia i przecieki… Po czym lądujemy w całkiem nieoczekiwanym miejscu.
Krystian Lupa
Album prezentujący twórczość Edwarda Dwurnika (1943-2018), jednego z najbardziej znanych, polskich malarzy. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, wielokrotnie nagradzany i wyróżniany, został laureatem m.in. nagrody Komitetu Kultury Niezależnej "Solidarności" (1983) i nagrody Fundacji Sztuki Współczesnej (1992).Edward Dwurnik tworzył rozbudowane cykle malarskie nacechowane groteskowością i rysunkową formą wyrazu. Był artystą niezwykle płodnym, który skrupulatnie prowadził rejestr wszystkich stworzonych prac. W jego twórczości odzwierciedlały się zmiany zachodzące w Polsce i widać to m. in w cyklu Warszawa (1981) - nawiązujący do stanu wojennego. Bogaty wybór prac artysty wzbogacony został o tekst autorstwa Marii Anny Potockiej, kuratorki i krytyczki sztuki.
Osobę! która na miejskim cmentarzu we Lwowie weszła do jednego z grobowców i, próbując zdjąć pierścionek z palca pochowanej tam kobiety, urwała jej ten palec, prosi się o zgłoszenie (tu był adres naszej kamienicy) czeka wysoka nagroda!. Przypuszczam, że czytelnicy gazety po przeczytaniu tego ogłoszenia w końcu nie znali historii, która za nim stała poczuli się bardzo wzburzeni. Pod ogłoszeniem nie było żadnej informacji mogącej uzasadnić zawarty w nim paradoks. Nagroda za coś tak koszmarnego, brudnego, wypływającego z najniższych instynktów?! [fragment książki]
Postfeminizm ma wiele znaczeń, częściowo ze sobą sprzecznych. Tu oznacza myślenie kobiet korzystających ze wszystkich osiągnięć feminizmu, zadowolonych ze społecznej pozycji kobiety, niezainteresowanych walką i bawiących się odwetem. Nie zależy im na równości z mężczyznami, bo uważają ich za istoty niższe. Maria Anna Potocka
Zestaw trzech miniaturowych albumów w etui poświęconych wybitnym polskim malarkom - Oldze Boznańskiej, Tamarze Łempickiej i Zofii Stryjeńskiej. Olga Boznańska to najwybitniejsza polska malarka okresu Młodej Polski, tworząca w nurcie realizmu i impresjonizmu. Album stanowi wybór najlepszych prac Olgi Boznańskiej z całego okresu jej twórczości. Czytelnik znajdzie w nim ponad 50 znanych i mniej znanych reprodukcji, uzupełnionych wstępem poświęconym twórczości artystki. Tamara Łempicka to najbardziej znana polska artystka na świecie. Jej obrazy należą do najchętniej kupowanych i osiągają zawrotne ceny na aukcjach. Elegancka, błyskotliwa skandalistka w Paryżu zrobiła furorę swymi portretami o świetlistych, żywych kolorach z wyraźnymi cieniami i w niestandardowej stylizacji. Z tego okresu pochodzą Autoportret w zielonym bugatti, Portret Iry P. oraz akty Andromeda i Kobieta z gołębiem. Zofia Stryjeńska zwana księżniczką malarstwa polskiego. Jej przepełnione duchem słowiańskim prace zachwycają wielobarwnością i porywają żywiołowością. Są świadectwem niezwykłej wyobraźni, humoru i niepowtarzalnego talentu. Zaprezentowane w książce reprodukcje pochodzą ze zbiorów muzealnych oraz kolekcji prywatnych w Polsce i na świecie.
Po ogromnych sukcesach publikacji o Tamarze Łempickiej (1898-1980) skupiających się na twórczości malarskiej oraz życiu tej niezwykłej i utalentowanej artystki, kolejnym tytułem w przygotowaniu jest minialbum z serii Rysunek. Znajdziemy tam nie tylko szkice i studia do najbardziej znanych i najdroższych obrazów malarki, lecz również jedne z pierwszych rysunków, które stworzyła i dzięki którym ujawnił się jej ogromy talent oraz sensualne i delikatne szkice kobiet i martwych natur.
Album poświęcony życiu i twórczości Tamary Łempickiej, nazywanej królową art dco. Od najmłodszych lat obracała się w towarzystwie światowych elit i brylowała na salonach. Była błyskotliwą skandalistką, która kochała nowoczesne przedmioty i czerpała z życia pełnymi garściami. Paryż okazał się dla niej miejscem, które nie tylko ukształtowało jej talent, ale również pozwoliło osiągnąć zawrotny sukces i zyskać klientów w postaci arystokratów, bankierów czy gwiazd filmowych. Łempicka nie ograniczała się jednak do malowania portretów osobistości z bogatych sfer, portretowała również swoją córkę Kizette, pozowały dla niej największe skandalistki, czego efektem są zmysłowe akty, w tym arcydzieło art dco - Piękna Rafala. Przez lata zapomniana, dziś twórczość Łempickiej na nowo wraca do łask, a jej obrazy osiągają na aukcjach zawrotne ceny.
Album poświęcony życiu i twórczości Tamary Łempickiej, nazywanej królową art dco. Od najmłodszych lat obracała się w towarzystwie światowych elit i brylowała na salonach. Była błyskotliwą skandalistką, która kochała nowoczesne przedmioty i czerpała z życia pełnymi garściami. Paryż okazał się dla niej miejscem, które nie tylko ukształtowało jej talent, ale również pozwoliło osiągnąć zawrotny sukces i zyskać klientów w postaci arystokratów, bankierów czy gwiazd filmowych. Łempicka nie ograniczała się jednak do malowania portretów osobistości z bogatych sfer, portretowała również swoją córkę Kizette, pozowały dla niej największe skandalistki, czego efektem są zmysłowe akty, w tym arcydzieło art dco - Piękna Rafala. Przez lata zapomniana, dziś twórczość Łempickiej na nowo wraca do łask, a jej obrazy osiągają na aukcjach zawrotne ceny.
Tamara Łempicka (1898-1980) to najbardziej znana polska artystka na świecie. Jej obrazy należą do najchętniej kupowanych i osiągają zawrotne ceny na aukcjach. Królowa art dco pochodziła z zamożnej, wpływowej rodziny. Od najmłodszych lat interesowała się sztuką, z którą często obcowała. Elegancka, błyskotliwa skandalistka w Paryżu zrobiła furorę swymi portretami o świetlistych, żywych kolorach z wyraźnymi cieniami i w niestandardowej stylizacji. Z tego okresu pochodzą Autoportret w zielonym bugatti, Portret Iry P. oraz akty Andromeda i Kobieta z gołębiem. Po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych malowała głównie portrety gwiazd Hollywood, słynąc przy tym z bujnego i dekadenckiego stylu życia. Szczególne miejsce w twórczości Łempickiej zajmują akty. Doskonałym przykładem jest Piękna Rafaela, arcydzieło art dco, które oddaje zmysłowość modelki i akcentuje jej cielesność.
Edward Dwurnik (1943–2018) to jeden z najbardziej uznanych polskich malarzy. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, wielokrotnie nagradzany i wyróżniany, został laureatem m.in. nagrody Komitetu Kultury Niezależnej „Solidarności” (1983) i nagrody Fundacji Sztuki Współczesnej (1992). Tworzył głównie rozbudowane cykle malarskie, nacechowane groteskowością i rysunkową formą wyrazu. Do najpopularniejszych z nich należą m.in. Podróże autostopem (1966) – pejzaże przedstawione z „lotu ptaka”, Warszawa (1981) – nawiązujący do stanu wojennego, oraz Droga na Wschód (1989–1991), w którym artysta złożył hołd ofiarom komunistycznych prześladowań dokonanych przez władze Związku Radzieckiego. Niniejszy minialbum zawiera wybór najciekawszych prac malarza.
Maria Anna Potocka – filozof sztuki, dyrektor Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK, była założycielką czterech galerii autorskich (1972–2010). Ponadto jako kurator wielu wystaw dysponuje w tej dziedzinie ogromnym doświadczeniem, które zaowocowało książkami: Malarstwo (1995), Rzeźba (2002), Estetyka kontra sztuka (2007), To tylko sztuka (2008), Fotografia (2010), Nowa estetyka (2016), Zofia Posmysz. Szrajberka 7566 (2018), 150 lat malarstwa polskiego (2019). Jest też prozatorką i eseistką: Wypadek polityczny (2010), Skuteczność prawicy (2020).
Niniejszy tom obejmuje poddane znacznym rewizjom i modyfikacjom teksty Malarstwo i Rzeźba. Doświadczenia artystyczne autorki mają źródło w konceptualizmie, analizie mediów i postmodernizmie. Dzieło oglądane z tych perspektyw jest „mądrzejsze” niż dzieło interpretowane według tradycyjnych zasad historii sztuki. Nowe spojrzenie nie rozkoszuje się pięknem kształtu czy smakiem gier kolorystycznych. Podejście postkonceptualne traktuje dzieło jako trop poznawczy. Szuka w nim sensu tamtego czasu i obrazu człowieka, który je stworzył. Ten model interpretacyjny pozwala zrozumieć, jak ważnym narzędziem cywilizacyjnym jest sztuka. Obie książki do pewnego stopnia kierują się chronologią, Malarstwo ma jednak narrację absolutnie swobodną, Rzeźba bardziej ulegle podąża za faktami. Bohaterami są przebieg zdarzeń i narastanie refleksji, nie indywidualni artyści. W obu książkach głównemu tekstowi towarzyszy równoległy wątek komentarzy o charakterze filozoficznym, psychologicznym i kulturoznawczym.
„150 lat malarstwa polskiego”, autorstwa Marii Anny Potockiej, to bogato ilustrowany zbiór blisko pięćdziesięciu esejów poświęconych najwybitniejszym polskim artystom od drugiej połowy XIX wieku do czasów współczesnych. Każdy z tekstów koncentruje się na wskazaniu esencji twórczości danego malarza – od zarysowania tła biograficznego, często przez analizę psychologiczną twórcy, po podsumowanie jego dorobku artystycznego. Rozważania wzbogacone są w interpretacje wybranych dzieł sztuki, które niejednokrotnie wykraczają poza oczywiste przesłanie, jakie niesie obraz. Jak zauważa autorka: „Właściwy sens sztuki zawiera się w twórcy. Dzieła są jedynie tropami, które pozwalają do tego źródła dotrzeć”. Maria Anna Potocka umożliwia czytelnikom wnikliwe i bardzo subiektywne spojrzenie na dorobek artystyczny wielu polskich malarzy, choćby Jana Matejki, Jacka Malczewskiego, Tadeusza Kantora, Wojciecha Fangora, Edwarda Dwurnika czy Leona Tarasewicza, tłumacząc, że indywidualne relacje z czyjąś sztuką i zgłębienie jej w osobisty sposób pozwalają każdemu odbiorcy przeistoczyć się niejako w artystę.
W latach 1942–1945 Zofia Posmysz była więźniarką Auschwitz-Birkenau. Pracowała w kuchni i magazynie żywności jako szrajberka. Przeżyła marsz śmierci do KL Ravensbrück, ostatnie miesiące wojny spędziła w obozie Neustadt-Glewe. Po wojnie poświęciła się działalności literackiej i edukacyjnej. Została dziennikarką, za swoją misję przyjęła świadczenie o Holokauście. Bogato ilustrowana publikacja stanowi zbiór jej wspomnień i opowieści zarejestrowanych przez Marię Annę Potocką.
Książce towarzyszy film DVD zawierający świadectwo Zofii Posmysz nagrane w 2012 roku.
Historia wpisuje się w geografię i tym samym wyznacza specjalne miejsca na planach miast oraz mapach krajów. Desperacja – oraz skuteczność – z jaką Oskar Schindler walczył pod koniec wojny o ratunek dla „swoich” Żydów, naznaczyły prowadzoną przez niego fabrykę Emalia heroiczną sławą. Stała się miejscem pielgrzymek i wzruszeń.
MOCAK – reagując na częste pytania widzów – przygotował dokument, który ukazuje pełną historię miejsca, i równocześnie deklaruje godne wpisanie się w nią.
Książka niemieckojęzyczna
Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie (MOCAK) i Centrum Sztuk Prześladowanych w Solingen zadały szereg pytań - filozofom, historykom, psychiatrom, artystom, kuratorom i pisarzom - które wydają się dzisiaj mieć największe znaczenie w tym kontekście: postawiono pytanie o pamięć o Holokauście, jak ją opisać i gdzie przebiegają granice wolności artystycznej.
Książka próbuje podjąć temat odpowiedzialności za Holokaust.
Album poświęcony życiu i twórczości Tamary Łempickiej, nazywanej królową art déco. Od najmłodszych lat obracała się w towarzystwie światowych elit i brylowała na salonach. Była błyskotliwą skandalistką, która kochała nowoczesne przedmioty i czerpała z życia pełnymi garściami. Paryż okazał się dla niej miejscem, które nie tylko ukształtowało jej talent, ale również pozwoliło osiągnąć zawrotny sukces i zyskać klientów w postaci arystokratów, bankierów czy gwiazd filmowych. Łempicka nie ograniczała się jednak do malowania portretów osobistości z bogatych sfer, portretowała również swoją córkę Kizette, pozowały dla niej największe skandalistki, czego efektem są zmysłowe akty, w tym arcydzieło art déco – Piękna Rafaëla. Przez lata zapomniana, dziś twórczość Łempickiej na nowo wraca do łask, a jej obrazy osiągają na aukcjach zawrotne ceny.
Album poświęcony życiu i twórczości Tamary Łempickiej, nazywanej królową art déco. Od najmłodszych lat obracała się w towarzystwie światowych elit i brylowała na salonach. Była błyskotliwą skandalistką, która kochała nowoczesne przedmioty i czerpała z życia pełnymi garściami. Paryż okazał się dla niej miejscem, które nie tylko ukształtowało jej talent, ale również pozwoliło osiągnąć zawrotny sukces i zyskać klientów w postaci arystokratów, bankierów czy gwiazd filmowych. Łempicka nie ograniczała się jednak do malowania portretów osobistości z bogatych sfer, portretowała również swoją córkę Kizette, pozowały dla niej największe skandalistki, czego efektem są zmysłowe akty, w tym arcydzieło art déco – Piękna Rafaëla. Przez lata zapomniana, dziś twórczość Łempickiej na nowo wraca do łask, a jej obrazy osiągają na aukcjach zawrotne ceny.
Maria Anna Potocka od wczesnych lat siedemdziesiątych prowadzi galerie sztuki nowoczesnej, pełniła i pełni funkcje dyrektorskie w instytucjach muzealnych (Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Niepołomicach, Zamek Ujazdowski w Warszawie, Bunkier Sztuki w Krakowie, a obecnie tamże Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK), jest wykładowcą SWPS, członkiem międzynarodowych stowarzyszeń artystycznych i autorem kilku książek z dziedziny sztuki: Malarstwo (1995), Rzeźba (2002), Estetyka kontra sztuka (2007), Fotografia (2010), To tylko sztuka (2011). W obecnej publikacji zwięźle prezentuje swoje rozumienie zjawisk artystycznych, rozumienie szczególne, ponieważ oparte na ich wieloletniej obserwacji w praktyce, a także na najnowszych teoriach. Zestawia i analizuje świat sztuki jako rzecz dwóch wymiarów: prywatnego i publicznego. Twórczość jest pierwotnie osobistą odpowiedzią poznawczą, która po części się uniwersalizuje i zostaje zaabsorbowana przez kulturę. Dynamika i dialektyka tej relacji, sztuka jako „narzędzie kultury” wypełniają treść tej książki. Czytelnik zapozna się w niej z „nową estetyką” twórcy, dzieła, odbiorcy czy rynku artystycznego, by wchodząc do galerii, lepiej rozumiał, z czym właściwie obcuje.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
