"Czy zasługujemy na tę Miłość, którą Bóg utrzymuje Kosmos w istnieniu? Czy zasługujemy na nią jako Gatunek? Przyjęliśmy Świat, który nam został dany, i bezmyślnie zniszczyliśmy jego strukturę i żyjące na nim Stworzenia. Według innych religii Świat zostanie zwinięty jak zwój papieru i spalony na nicość, a wówczas nastanie nowe Niebo i nowa Ziemia. Lecz z jakiej racji Bóg miałby nam dać nową Ziemię, skoro tę udręczyliśmy tak straszliwie?"Przepowiednia Adama Pierwszego - przywódcy sekty religijnej - Bożych Ogrodników wypełnia się. Praktycznie cała ludzkość ginie. Ziemia jest nie do poznania. Przeżywają jedynie dwie kobiety: Ren - tancerka trapezowa zamknięta w ekskluzywnym klubie ze striptizem "Scales and Tails", oraz Toby - Boża Ogrodniczka uwięziona w luksusowym spa, w którym wiele produktów kosmetycznych jest jadalnych. Podczas gdy sekta Adama Pierwszego przemierzazmieniony świat pełen tajemniczych, skorumpowanych władz oraz nowych form życia, główne bohaterki starają się z niego uciecCzy możliwe jest aby przeżył ktoś jeszcze? Co się stało z Amandą - bioartystką i przyjaciółką Ren oraz Jimmym - dawnym kochankiem? Jak potoczyły się losy krwiożerczych paintbólowców i KorpuSOKorpie - tajemniczej, skorumpowanej służbie bezpieczeństwa strzegącej interesów władzy?Margarett Atwood zapytana w 2017 roku przez Michała Nogasia z Gazety Wyborczej o to czy pisarz może być prorokiem, odpowiedziała:Ja po prostu bardzo uważnie przyglądałam się temu, co działo się na świecie w czasie, gdy pisałam te kolejne książki. (przyp.:cykl Maddaddam) Nie dawało mi spokoju rozmyślanie o tym, co się stanie, jeśli wystąpi efekt domina. Przecież jedno wydarzenie zwykle wywołuje kolejne, a nasza coraz szybsza rzeczywistość nie daje już możliwości powrotu do punktu wyjścia. Przemy do przodu, niszcząc to, co jeszcze niedawno wydawało nam się wieczne.()Nasz współczesny świat cechuje brak refleksji nad możliwymi konsekwencjami."Rok potopu" to II tom trylogii MADDADDAM. Autorka skupia się w nim na zbliżającej się katastrofie ekologicznej, sytuacji kobiet, nowo powstałej religijności i różnorodności jej form.
ZASKAKUJĄCA, WCIĄGAJĄCA I SKŁANIAJĄCA DO REFLEKSJI POWIEŚĆ NOMINOWANA DO ORANGE PRIZE I MAN BOOKER PRIZEOryks i Derkacz to poruszająca historia miłosna i zarazem fascynująca wizja przyszłości. Yeti, budząc się po globalnej katastrofie, nie może uwierzyć w śmierć swojego najlepszego przyjaciela Derkacza i ukochanej ich obu - pieknej Oryks. Dlaczego swiat się rozpadł? Czy Yeti jest ostatnim zyjacym człowiekiem? Dlaczego przezyły tylko zielonookie Dzieci Derkacza? Wyczerpany, poszukując schronienia i jedzenia, wyrusza w podróż - do własnej przeszłości i do zródeł katastrofy, która doprowadziła swiat do zagłady.Margaret Atwood przenosi nas do nieodległej przyszłości, która wygląda aż nazbyt znajomo, a zarazem przerasta nasze wyobrażenia. Z charakterystycznym dla siebie dystansem i czarnym humorem konstruuje kolejne ostrzeżenie - igranie z genetyka, brak poszanowania dla otaczającego nas swiata i ekologii musi skończyć się zle.Nie ustępuje najmocniejszym dystopiom XX wieku - Oryks i Derkacz to wybitna pozycja literatury wizjonerskiej. "The Washington Post"Mistrzyni Atwood i jej przyprawiająca o dreszcze postapokaliptyczna wizja świata nawiązuje do George'a Orwella, Anthony'ego Burgessa i Aldousa Huxleya... Oryks i Derkacz to jedna z czołowych pozycji literatury wizjonerskiej."The Seattle Times"- Ile nieszczęścia - powiedział podczas jednego z lunchów Derkacz. Musieli być wtedy tuż po dwudziestce, Derkacz już pracował w Instytucie Watsona-Cricka.- Ile niepotrzebnej rozpaczy spowodowała seria biologicznych niedopasowań, niedobrane hormony i feromony? W rezultacie ktoś, kogo namiętnie kochasz, nie chce albo nie może odwzajemnić tego uczucia. Pod tym względem jako gatunek jesteśmy żałośni: niedoskonale monogamiczni. Gdybyśmy tylko potrafili łączyć się na całe życie jak gibony albo przestawić na zupełnie beztroski promiskuityzm, nastąpiłby kres seksualnych rozterek. Lepszy plan: zrobić z tego nieuchronny cykl, jak u innych ssaków. Nigdy nie zechcesz kogoś, kogo nie możesz mieć.Margaret Atwood(ur. 1939 r.) kanadyjska pisarka, poetka i krytyczka literacka. Jest autorka ponad piecdziesieciu powieści, zbiorów wierszy oraz esejów, a jej książki opublikowano w trzydziestu pieciu krajach. Napisała m.in.: Opowieść Podręcznej i jej kontynuacje Testamenty, Panią Wyrocznie, Serce umiera ostatnie, Kobietę do zjedzenia, Kamienne posłanie, Zbójecka narzeczona, Ruchome cele. Eseje umyślne z lat 1982-2004, Kocie oko nominowane w 1989 r. do Nagrody Bookera, Grace i Grace nagrodzona kanadyjska Giller Prize oraz włoska Premio Mondello, Palace pytania. Eseje aktualne z lat 2004-2021. Dwukrotnie uhonorowana Nagroda Bookera: w 2000 r. za powieść Slepy zabójca i w 2019 r. za Testamenty. Mieszka w Toronto.
Dowcip, inteligencja i nieskończona wyobraźnia. Jak ona to robi? Jak Margaret Atwood nieustannie tworzy tak mądrą, przejmującą, złośliwie zabawną i po prostu piękną prozę? Jak w kilku opowiadaniach potrafi zamknąć cały świat i opisać nasze w nim miejsce? Tym razem wyrusza w sferę dystopii, czarów i zaświatów. Poznajemy Nell i Tiga - urocze małżeństwo, które w czasie długiego wspólnego życia dostało bezcenną lekcję miłości. Kolejni bohaterowie to zdezorientowany ślimak, którego dusza utknęła w ciele pracownicy banku, i Martha Gellhorn - korespondentka wojenna, a może raczej kosmitka przysłana na Ziemię w ramach programu rozwiązywania kryzysów intergalaktycznych. Mamy tu też wspaniałą rozmowę Autorki z George'em Orwellem, pełną gorzkiego absurdu historię matki, córki i zamienionego w krasnala ojca oraz poruszającą relację starożytnej uczonej, Hypatii z Aleksandrii, która ujawnia tajemnicę swojej śmierci. Mimo różnorodności wszystkie opowiadania mają wspólny mianownik. Jak zawsze u Atwood, są nim dowcip, inteligencja, nieskończona wyobraźnia i umiejętność wywracania "normalności" do góry nogami.Cokolwiek nurtuje teraz Margaret Atwood, będzie nurtowało resztę świata za dziesięć lub więcej lat.EZRA KLEIN, "NEW YORK TIMES"
Wstrząsająca antyutopia o piekle kobietŚwiat jak z najgorszego koszmaru, gdzie reżim i ortodoksja są jedynym prawem. Freda jest Podręczną w Republice Gilead. Może opuszczać dom swojego Komendanta i jego Żony tylko raz dziennie, aby pójść na targ, gdzie wszystkie napisy zostały zastąpione przez obrazki, bo Podręcznym już nie wolno czytać. Co miesiąc musi pokornie leżeć i modlić się, aby jej zarządca ją zapłodnił, bo w czasach malejącego przyrostu naturalnego tylko ciężarne Podręczne mają jakąś wartość.Ale Freda pamięta jeszcze, choć wydaje się to nierealne, że kiedyś miała kochającego męża, wychowywali córeczkę, miała pracę, własne pieniądze i mogła mówić. Ale tego świata już nie maNa podstawie powieści powstał znakomity serial do obejrzenia na SHOWMAXFragment:Czerwoną spódnicę mam podkasaną do pasa, nie wyżej. Poniżej Komendant pieprzy. Pieprzy dolną część mojego ciała. Nie mówię: kocha się ze mną, bo to nie jest to. Kopulacja też nie byłaby właściwym słowem. Kopulacja bowiem zakłada udział dwóch osób, a tu zaangażowana jest tylko jedna. Gwałt też nie oddaje istoty rzeczy: nie dzieje się nic takiego, co byłoby wbrew mojej woli. Wybór był niewielki, ale jakiś tam był, a ja dokonałam właśnie takiego. Dlatego leżę spokojnie i wyobrażam sobie baldachim nad głową. Przypomniała mi się rada, której królowa Wiktoria udzieliła swojej córce: "zamknij oczy i myśl o Anglii". Ale to nie Anglia. Żeby się tylko pospieszył.
Najnowszy tom poezji znanej w świecie, wielokrotnie nagradzanej autorki bestsellerów Margaret Atwood, w przekładzie laureata Nagrody Literackiej NIKE profesora Jerzego Jarniewicza.W pierwszym od ponad dekady zbiorze poezji, zatytułowanym "Wiersze przychodzą późno", Margaret Atwood porusza tematy miłości, straty, przemijania, natury i... zombie. Mimo że dotyka tak wielu zagadnień, wiersze mają ton osobisty, introspektywny. Utwór po utworze odzwierciedlają jej niezwykłą wyobraźnię i nieustępliwy zmysł obserwacji, odmalowując krajobrazy życia doświadczanego z troską i wyczuciem.Choć wiele osób zna Margaret Atwood przede wszystkim z przełomowych, bestsellerowych powieści ("Opowieść podręcznej", "Testamenty", "Oryks i Derkacz"), to od początku pisarskiej kariery należała do najbardziej wpływowych współczesnych poetek. Jest jedną z niewielu osób docenianych zarówno za osiągnięcia poetyckie, jak i prozatorskie.
PIERWSZA POWIEŚĆ MARGARET ATWOOD - AUTORKI OPOWIEŚCI PODRĘCZNEJMarian powinna być szczęśliwa. Realizuje się zawodowo. Otaczają ja przyjaciółki - nieco szalona Ainsley i rodząca kolejne dzieci Clara. Umawia się z porządnym, choć nieco przewidywalnym Peterem, więc jej życie osobiste rozwija się zgodnie z planem. Tylko czy to jest jej plan? Czy jej ciało należy jeszcze do niej? Jakie naprawdę zamiary ma względem niej Peter? No i kim jest tajemniczy Duncan?Kobieta do zjedzenia to być może najważniejsza powieść w karierze Margaret Atwood. Jej sukces stał się fundamentem, na którym oparła swoja dalszą twórczość. Czytelnicy docenili zarówno przewrotny humor, jak i niebanalna fabułę powieści, a autorka wykonała pierwszy krok w kierunku statusu jednej z najważniejszych postaci światowej kultury przełomu tysiącleci.
O dwóch łobuzach, które beztrosko bawiły się w koronach drzew. Niestraszny był im wiatr szalejący w konarach i nawet deszcz nie mógł wyrwać ich ze świata fantazji. Aż do czasu, kiedy bobry schrupały ich drabinę. Wtedy dzieci przestraszyły się nie na żarty, że już na zawsze utkną wysoko wśród okropnych drzew. Na ich szczęście wylądowały bezpiecznie na ziemi. I kiedy znów pewnie stają na swych nogach, nabierają ochoty na nowe, roztropniejsze przygody.
Nagradzana, urocza książka obrazkowa z podwójnym dnem. Dla dzieci i dorosłych wielbicieli Margaret Atwood. Zachwyca jej prostota, melodyjność oraz świetnie rozegrany duet gry słów i obrazów. Możesz przeczytać tekst i poprosić dziecko, aby wyobraziło sobie przygody w domku wśród drzew, albo na odwrót: niech przyjrzy się dokładnie rysunkom i z twoimi podpowiedziami dopowie, co się dzieje na drugim planie. Dla starszych dzieci oszczędne w kolorze ilustracje, które ukazują bogatą paletę przeżyć (kojarzysz psychotesty z drzewem blob?), mogą być ciekawym sposobem na wskazanie, z którą sceną dziś się emocjonalnie identyfikują.
Klasyk od Margaret Atwood zabierze was do przeszłości, do domku w lesie. Do czasów, kiedy książki dla dzieci nie musiały być narzędziem edukacyjnym i wychowawczym – wystarczyło że były źródłem rozrywki, często jedynej.
Devant la chute drastique de la fécondité, la république de Galaad, récemment fondée par des fanatiques religieux, a réduit au rang d'esclaves sexuelles les quelques femmes encore fertiles. Vetue de rouge, Defred, servante écarlate parmi d'autres a qui l'on a ôté jusqu'a son nom, met donc son corps au service de son Commandant et de sa femme. Le soir, dans sa chambre a l'austérité monacale, elle songe au temps ou les femmes avaient le droit de lire, de travailler... En rejoignant un réseau clandestin, elle va tout tenter pour recouvrer sa liberté.
Paru en 1985, La Servante écarlate est aujourd'hui un classique de la littérature anglo-saxonne et un étendard de la lutte pour les droits des femmes. Si la série adaptée de ce chef-d'ouvre a donné un visage a Defred, celui d'Elisabeth Moss, cette nouvelle traduction révele toute sa modernité ainsi que la finesse et l'intelligence de Margaret Atwood. La Servante est un roman polysémique, empli de références littéraires et bibliques, drôle meme... et c'est a nous, lecteurs, de découvrir ses multiples facettes.
Atwood jest mistrzynia formy i wielowymiarowosci. Dała sie poznac jako autorka poezji, polemik politycznych, scenariuszy filmowych, a nade wszystko zroznicowanej i wyrafinowanej prozy: od powiesci, przez teksty science fiction, sagi historyczne po powiesci graficzne, teksty krytycznoliterackie i filmowe. Jedno, czego nie napisała, to autobiografia. I to własnie zbior esejow Ruchome cele mozemy nazwac przewrotna i symboliczna autobiografia. Dla wytrawnych czytelnikow Atwood ta ksiazka bedzie wspaniała zagadka intelektualna.Autorka daje tu niebywały popis erudycji, wszechstronnosci i jednoczesnie skłonnosci do literackich gier, dystansu i ironii. A wszystko jest inkrustowane historiami z jej pisarskiej drogi. Nie jestem naukowczynia ani historyczka, lecz pisarka i poetka, a tacy ludzie jak ja słyna z tego, ze do lektury podchodza subiektywnie pisze Margaret Atwood i tym samym przekazuje czytelnikom klucz do swojej tworczej wyobrazni. Trudno lepiej poznac autora niz przez pryzmat lektur sama bowiem zaznacza, ze pisanie bierze sie z czytania.
Powieść Margaret Atwood - wybitnej pisarki regularnie wymienianej w gronie kandydatów do literackiej Nagrody Nobla, laureatki nagrody Bookera, autorki m.in. słynnej „Opowieści podręcznej”.
Stan i Charmaine mieszkają w samochodzie. Kiedyś, jak wszyscy, mieli dom, kariery i ufnie spoglądali w przyszłość. Ale przyszło załamanie systemu, bezrobocie, drastyczny wzrost przestępczości i rozpad społeczeństwa. Po upadających miastach szwendają się hordy zdesperowanych ludzi, dla których przemoc jest sposobem na życie. Charmaine dorabia w lokalnym barze i dzięki temu mają na benzynę. Możliwość ucieczki jest jedyną – skromną – gwarancją bezpieczeństwa.
Wtem, pojawia się promyk nadziei – projekt Pozytron. Kilka godzin jazdy autobusem od zdegenerowanego miasta znajduje się oaza szczęścia: bujna trawa, czysta pościel, mydło, schludni ludzie. W zamian za udział w eksperymencie społecznym Stan i Charmaine dostaną stałą pracę i własny dom. Przez miesiąc korzystają z dobrodziejstw perfekcyjnie zaprojektowanej rzeczywistości, aby kolejny miesiąc spędzić w więzieniu i po miesiącu znów wrócić do swojego idealnego życia. Początkowo miesiące spędzone w więzieniu nie wydają się wielkim wyrzeczeniem za dach nad głową i poczucie bezpieczeństwa. Sprawy komplikują się, gdy Stan i Charmaine wikłają się w obsesyjną relację z parą, która mieszka w ich domu, kiedy oni przebywają w więzieniu…
Nieznane dotąd w Polsce przewrotne opowiadania autorki Opowieści Podręcznej.
„Te historie pokazują, że każdy ma swoim życiu taki moment i taką osobę, którą naprawdę chciałby zabić”.
Independent
W czasie burzliwej zimowej nocy na ratunek owdowiałej pisarce przychodzi jej zmarły mąż. Starsza pani, która cierpi na zespół Charlesa Bonneta postanawia się rozprawić z małymi ludzikami, których wszędzie widzi. Cierpiąca na chorobę genetyczna kobieta jest brana za wampira, a zabójczyni czterech mężów wreszcie nadarza się okazja, by zemścić się na mężczyźnie, który zranił ją jako pierwszy.
W dziewięciu opowieściach Margaret Atwood zapuszcza się w krainę cieni, gdzie prowadzi z czytelnikiem inteligentną grę, mieszając czarny humor ze śmiertelną powagą. Pokazuje ciemne, ale też groteskowe strony ludzkiej natury.
Książkę czyta Maria Seweryn.
Nieznane dotąd w Polsce przewrotne opowiadania autorki Opowieści Podręcznej.
„Te historie pokazują, że każdy ma swoim życiu taki moment i taką osobę, którą naprawdę chciałby zabić”.
Independent
W czasie burzliwej zimowej nocy na ratunek owdowiałej pisarce przychodzi jej zmarły mąż. Starsza pani, która cierpi na zespół Charlesa Bonneta postanawia się rozprawić z małymi ludzikami, których wszędzie widzi. Cierpiąca na chorobę genetyczna kobieta jest brana za wampira, a zabójczyni czterech mężów wreszcie nadarza się okazja, by zemścić się na mężczyźnie, który zranił ją jako pierwszy.
W dziewięciu opowieściach Margaret Atwood zapuszcza się w krainę cieni, gdzie prowadzi z czytelnikiem inteligentną grę, mieszając czarny humor ze śmiertelną powagą. Pokazuje ciemne, ale też groteskowe strony ludzkiej natury.
Najsłynniejsza powieść Margaret Atwood wyróżniona nagrodą BookeraOpowieść, którą snuje Iris Chase, staruszka z bogatej acz podupadłej rodziny kanadyjskich przemysłowców, jest jak szkatułka z kilkoma ukrytymi dnami. Myśli Iris obsesyjnie krążą wokół dramatycznych losów jej siostry Laury, która zginęła w niewyjaśnionych okolicznościach przed wydaniem swojej debiutanckiej powieści pt. Ślepy zabójca. Kontrowersyjna książka, która opowiada o uczuciu dziewczyny z bogatej rodziny do ubogiego rewolucjonisty i autora podrzędnych powieści, przyniosła Laurze złą sławę, a może nawet śmierć. Czy historia tegoż buntownika i jego opowieść pomogą zamknąć wszystkie wątki i dokończyć to, co zostało przerwane?Splecione historie dopełniają się i pokazują, że w literaturze najbardziej fascynująca jest istota samej opowieści.
Wstrząsająca antyutopia o piekle kobiet. Świat jak z najgorszego koszmaru, gdzie reżim i ortodoksja są jedynym prawem.Freda jest Podręczną w Republice Gilead. Może opuszczać dom swojego Komendanta i jego Żony tylko raz dziennie, aby pójść na targ, gdzie wszystkie napisy zostały zastąpione przez obrazki, bo Podręcznym już nie wolno czytać. Co miesiąc musi pokornie leżeć i modlić się, aby jej zarządca ją zapłodnił, bo w czasach malejącego przyrostu naturalnego tylko ciężarne Podręczne mają jakąś wartość.Ale Freda pamięta jeszcze, choć wydaje się to nierealne, że kiedyś miała kochającego męża, wychowywali córeczkę, miała pracę, własne pieniądze i mogła mówić. Ale tego świata już nie ma...
The Republic of Gilead offers Offred only one function: to breed. If she deviates, she will, like dissenters, be hanged at the wall or sent out to die slowly of radiation sickness. But even a repressive state cannot obliterate desire - neither Offred's nor that of the two men on which her future hangs.
DISCOVER the BESTSELLING DYSTOPIAN NOVEL behind the AWARD-WINNING TV SERIES
Second season now airing on Channel 4 starring Elisabeth Moss
With a new introduction from Margaret Atwood
‘I believe in the resistance as I believe there can be no light without shadow; or rather, no shadow unless there is also light.’
Offred is a Handmaid in The Republic of Gilead, a religious totalitarian state in what was formerly known the United States. She is placed in the household of The Commander, Fred Waterford – her assigned name, Offred, means ‘of Fred’. She has only one function: to breed. If Offred refuses to enter into sexual servitude to repopulate a devastated world, she will be hanged. Yet even a repressive state cannot eradicate hope and desire. As she recalls her pre-revolution life in flashbacks, Offred must navigate through the terrifying landscape of torture and persecution in the present day, and between two men upon which her future hangs.
Masterfully conceived and executed, this haunting vision of the future places Margaret Atwood at the forefront of dystopian fiction.
'As relevant today as it was when Atwood wrote it…no television event has hit such a nerve …The Handmaid’s Tale is more relevant one year after the first season’ – Guardian
'Don’t expect to be gripped by a more potent or involving drama this year' – Telegraph
Wstrząsająca antyutopia o piekle kobietŚwiat jak z najgorszego koszmaru, gdzie reżim i ortodoksja są jedynym prawem. Freda jest Podręczną w Republice Gilead. Może opuszczać dom swojego Komendanta i jego Żony tylko raz dziennie, aby pójść na targ, gdzie wszystkie napisy zostały zastąpione przez obrazki, bo Podręcznym już nie wolno czytać. Co miesiąc musi pokornie leżeć i modlić się, aby jej zarządca ją zapłodnił, bo w czasach malejącego przyrostu naturalnego tylko ciężarne Podręczne mają jakąś wartość.Ale Freda pamięta jeszcze, choć wydaje się to nierealne, że kiedyś miała kochającego męża, wychowywali córeczkę, miała pracę, własne pieniądze i mogła mówić. Ale tego świata już nie maNa podstawie powieści powstał znakomity serial do obejrzenia na SHOWMAXFragment:Czerwoną spódnicę mam podkasaną do pasa, nie wyżej. Poniżej Komendant pieprzy. Pieprzy dolną część mojego ciała. Nie mówię: kocha się ze mną, bo to nie jest to. Kopulacja też nie byłaby właściwym słowem. Kopulacja bowiem zakłada udział dwóch osób, a tu zaangażowana jest tylko jedna. Gwałt też nie oddaje istoty rzeczy: nie dzieje się nic takiego, co byłoby wbrew mojej woli. Wybór był niewielki, ale jakiś tam był, a ja dokonałam właśnie takiego. Dlatego leżę spokojnie i wyobrażam sobie baldachim nad głową. Przypomniała mi się rada, której królowa Wiktoria udzieliła swojej córce: zamknij oczy i myśl o Anglii. Ale to nie Anglia. Żeby się tylko pospieszył.
'It isn't running away they're afraid of. We wouldn't get far. It's those other escapes, the ones you can open in yourself, given a cutting edge'
Offred is a Handmaid. She has only one function: to breed. If she refuses to play her part she will, like all dissenters, be hanged at the wall or sent out to die slowly of radiation sickness. She may walk daily to the market and utter demure words to other Handmaid's, but her role is fixed, her freedom a forgotten concept.
Offred remembers her old life - love, family, a job, access to the news. It has all been taken away. But even a repressive state cannot obliterate desire.
Szkatułkowa powieść napisana wspólnie przez gwiazdy i mistrzów literatury pod przewodnictwem Margaret Atwood i Douglasa Prestona. Olśniewająca opowieść o sile łączących nas więzi. Co wieczór na dachu zaniedbanego budynku na nowojorskiej Lower East Side grupa sąsiadów zbiera się przy drinkach, by w świetle księżyca snuć niespieszne opowieści. Na zewnątrz szaleje pandemia, a lokatorzy kamienicy nie mogą czmychnąć do domów na wsi czy letnich rezydencji, jak od wieków w obliczu katastrofy czynią uprzywilejowani. Zamiast tego pozostaje im trzymać się razem, rozmawiać i spierać, ale przede wszystkim – dzielić się opowieściami. Tak jak w Dekameronie, Baśniach tysiąca i jednej nocy czy na kartach Rękopisu znalezionego w Saragossie z poplątanego wielogłosu wyłania się fascynująca opowieść i portret czasów, w których poczucie utraty i wspólnoty mogą iść w parze. Czternaście nocy to hołd oddany sztuce opowiadania. Na długo przed wynalezieniem pisma człowiek mierzył się z największymi wyzwaniami, snując historie. Opowieści pokazują nam, gdzie byliśmy i dokąd zmierzamy. Nadają sens bezsensownemu i przywracają porządek w chaosie. Każda z opowiedzianych tu historii wybrzmiewa zaś własnym głosem, bo w bohaterów Czternastu nocy wcieliły się jedne z najważniejszych obecnie postaci światowej literatury, od Margaret Atwood, przez Meg Wolitzer, Ishmaela Reeda, po Tess Gerritsen czy Johna Grishama. Wśród autorów Czternastu nocy są: Meg Wolitzer, Charlie Jane Anders, Margaret Atwood, Jennine Capó Crucet, Joseph Cassara, Angie Cruz, Pat Cummings, Sylvia Day, Emma Donoghue, Dave Eggers, Diana Gabaldon, Tess Gerritsen, John Grisham, Maria Hinojosa, Mira Jacob, Erica Jong, CJ Lyons, Celeste Ng, Tommy Orange, Mary Pope Osborne, Douglas Preston, Alice Randall, Ishmael Reed, Roxana Robinson, Nelly Rosario, James Shapiro, Hampton Sides, R. L. Stine, Nafissa Thompson-Spires, Monique Truong, Scott Turow, Luis Alberto Urrea, Rachel Vail, Weike Wang, Caroline Randall Williams, De’Shawn Charles Winslow. "Różnorodność opowiadanych historii jest jedną z największych radości płynących z lektury tej książki. Są tu historie o duchach, historia wojenna, opowieści o zdradzie i zemście, a także raport na temat doświadczenia Szekspira z dżumą autorstwa naukowca Jamesa Shapiro. Czternaście nocy to wielokulturowy hołd dla nowojorskiego lockdownu. Poruszający i zabawny." Kirkus "Narratorzy tej powieści są niezwykle zróżnicowani pod względem rasy, wieku, płci, pochodzenia etnicznego i powołania. Ta bogata, nieprzewidywalna, dowcipna i wzruszająca opowieść o zarazie tym bardziej intryguje, że jest owocem współpracy z trzydziestu sześciu wyjątkowych pisarzy i pisarek. Ta porywająca powieść rozpisana na wiele głosów i nastrojów ukazuje dramat izolacji, która tworzy społeczność zbudowaną w oparciu o wspólnotę różnorodnych historii i spektrum ludzkich doświadczeń." Booklist
W trzecim tomie apokaliptycznej trylogii,Atwood wysłała ocalałych z „Oryksa i derkacza” oraz „Roku potopu”na teren gdzie oczekują na ostateczną rozgrywkę. To epicka opowieść nie tylko o wyimaginowanej przyszłości, ale także o naszej skomplikowanej przeszłości. W centrum opowieści znajduje się Toby, która przeżyła zarazę, pustoszącą Ziemię. Żyje w odizolowanym obozie, jak najdalej od niebezpieczeństwa, wraz z małą grupą Krakersów i grupą ocalałych w tym Zebem jej kochankiem i jednocześnie nowym bohaterem. Jej historii słucha Czarnobrody, jeden z niewinnych Derkaczan, którzy mieli zastąpić ludzi. Nadchodzi czas aby Ci, którzy przeżyli stawili opór świnionom, napadającym na ich plony orazdzikim i przebiegłym paintbólowcom. Oszałamiająca i dystopijna trylogia Margaret Atwood przedstawia niedaleką przyszłość zdewastowaną przez inżynierię genetyczną i zarazę, w której pozostali przy życiu ludzie muszą walczyć o przetrwanie. Czy obudzimy się w odpowiednim momencie żeby ją zatrzymać? Jak bardzo wszystko musi dotrzeć do niebezpiecznej granicy abyśmy przejrzeli na oczy? Atwood z nadzieją patrzy w przyszłość ale czy tak samo będzie w przypadku prawdziwego świata? Atwood w niesamowity sposób łączy humor, oburzenie i piękno. „MaddAddam” to III tom trylogii MADDADDAM. Autorka skupia się w nim na zbliżającej się katastrofie ekologi
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
