To książka z pogranicza kulinariów i sztuki. Książka o sztuce towarzyskiego gotowania. Znawczyni sztuki współczesnej, Anda Rottenberg, zaprasza przyjaciół do wspólnej, bardzo pożytecznej zabawy dzielenia się ulubionymi przepisami i uwagami o gotowaniu. W zabawie biorą udział artyści, pisarze, aktorzy, politycy. Ale uwaga! wszyscy traktują temat bardzo poważnie, przepisy są dopracowane i wzięte prosto z życia, ich autorzy tak właśnie gotują.I choć już od dawna jesteśmy obeznani z kuchniami świata, jesteśmy też bardzo przywiązani do tego, co gotowały nasze mamy i babcie. Nieobce nam krewetki, mule, avocado, ale bardzo lubimy też buraki i kapustę, kluski i pączki, pieczemy chleb i ciasta. To, co gotujemy, to efekt naszych podróży i bardzo silnych wpływów tradycji rodzinnych. Książka zawiera przepisy dla tych, którzy lubią i potrafią gotować, ale również bardzo proste przepisy na dania, z którymi każdy sobie poradzi. O swoich ulubionych potrawach mówią pisarze: Jacek Dehnel, Olga Tokarczuk, Andrzej Stasiuk, Krystyna Kofta, artyści: Mirosław Bałka, Katarzyna Kozyra, Joanna Rajkowska, politycy: Barbara Labuda, Janusz Palikot, Magdalena Środa oraz muzycy, aktorzy, kuratorzy, krytycy, dziennikarze. W sumie ponad sto osób. Książka składa się z właściwego tekstu podzielonego na pory roku (żyjemy zgodnie z rytmem przyrody!), indeksu nazwisk z krótkimi notami o autorach i indeksu potraw. Anda Rottenberg wprowadza nas w ten artystyczno-kulinarny świat i komentuje. Znajdziecie tu Państwo przepisy głównie wegetariańskie, z ustępstwem dla ryb i owoców morza. Starannie wydana, z 30 kolorowymi ilustracjami według kolaży Alicji Białej. Świetna książka zachęcająca do kulinarnej pomysłowości. Do czytania nie tylko w kuchni!
Tapta, osoba, osobistość, profesor, artystka zaangażowana bez reszty w to, co robi. Tapta, to osobistość o wyraźnie zarysowanych kontuarach, podobnie, jak jej twórczość. Stymulująca osobowość, nie pozbawiona zmysłu monumentalizmu. Wie, jak podejść do stacji metra, do płotu długości dwudziestu sześciu metrów. Potrafi posługiwać się materiałami pozbawionymi daru łatwego urzekania, umieścić pływającą rzeźbę na wodach weneckiej laguny. Uwielbia mosty i przestrzega zasad budowy i inżynierii. Interesuje ją ruch, łączenia obiektów; pociągają ją śruby i zawiasy, w których dopatruje się obietnicy ruchu, dynamiki. Tworzy w neoprenie, w surowym kauczuku, którym posługuje się w swoisty sposób, aczkolwiek wiadomo, do czego służy on w przemyśle, chociaż używa go się też do produkcji tych ruchomych chodników, które wypluwają z trzewi lotnisk bagaże, jak również do wyrabiania skafandrów nurków głębinowych. Tapta kultywuje także, instynktownie, zmysł współpracy, wymiany, dialogu. France Borel Fragment przemówienia inauguracyjnego wygłoszonego podczas otwarcia wystawy Tapty w La Cambre 29 stycznia 1996 roku.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
