Miłość i zdrada z punktu widzenia mężczyzny. Opowieść o uczuciu, które nie ma prawa istnieć, a zarazem analiza struktur społecznych ograniczających wolność człowieka, wikłających go w role, których nie jest w stanie wypełnić. Bruksela. Miasto władzy, wielkiej polityki i układów, miasto gdzie krzyżują się drogi wszystkich narodów kontynentu. Ona - Megi. Polska prawniczka, robiąca karierę w Komisji Europejskiej. Piękna, inteligentna kobieta, za którą mężczyźni oglądają się na ulicy, matka dwójki wspaniałych dzieci. On - Jonathan. Mąż, pisarz. Zajmuje się domem. Męski odpowiednik Anny Kareniny, rozdarty między miłością do rodziny a gwałtowną namiętnością do innej kobiety. Ta druga - Andrea. Narzeczona szefa Megi. Ambitna dziennikarka telewizyjna. Piękna, zmysłowa, uwodzicielska. Spotyka się z Jonathanem w kościołach, do których w świeckiej Brukseli nikt nie chodzi. Plebanek opowiada o zmaganiu z wymykającym się spod kontroli uczuciem, wyrzutach sumienia, lęku przed ranieniem bliskich. Bez pruderii pisze o seksie, otwarcie stawia pytania o miłość, pożądanie i wierność.
To powieść o poszerzaniu wolności - uczuciowym, geograficznym, seksualnym, kulturowym. O badaniu jej granic, szukaniu własnej tożsamości wśród wielu dostępnych wzorców. Historia kobiety wyzwolonej, żyjącej w trójkącie z dwoma mężczyznami, której osią jest więź między Lu i Sprite, a romanse i miłości są tłem do budowania mocnej osobowości, własnego świata, z którego nie strach wyruszać dalej.
Katalońska prowincja, przemyt, tajemniczy Francuz, a przede wszystkim miłość, namiętność i perfumy – Blanca Busquets przedstawia porywającą historię rodziny, w której nikt nie jest tym, kim się wydaje… Na łożu śmierci ojciec wyznaje trójce czuwających przy nim dzieci, że w noc nieudanego zamachu stanu, 23 lutego 1981 roku, zamordował człowieka. Annabelle, Albert i najmłodsza Nina są zszokowani jego słowami. Każde z nich wraca myślami do tego dnia – choć sami byli wtedy młodzi, przeżywali własne dramaty, o których nie wiedziała reszta rodziny. Co więcej – ich historie mają ze sobą wiele wspólnego.
Kolejna książka zmarłej przedwcześnie autorki Zupy z granatów oraz Wody różanej i chleba na sodzie. O miłości i próbie ocalenia kultury narodowej na emigracji.
Zadi Heirati mieszka z córką w Buenos Aires w budynku dla irańskich emigrantów, nazwanym Anna Karenina. Tam, z grupą współlokatorów, wspólnie czytają literaturę piękną. By podtrzymać na emigracji irańską kulturę i tradycję, kontynuują starożytny zwyczaj snucia opowieści. Przywołują najważniejsze, wzruszające wspomnienia z życia, głównie dotyczące różnych odcieni miłości: nieszczęśliwej, rodzicielskiej, homoseksualnej, do ojczyzny. Kiedy Margaret Thatcher wypowiada wojnę Argentynie, w budynku pojawia się tajemnicza lokatorka, która nie przedstawia się prawdziwym nazwiskiem…
Baśniowa opowieść utrzymana w konwencji realizmu magicznego. Światowy bestseller irańskiej pisarki.
Ballinacroagh, małe miasteczko we wschodniej Irlandii. Trzy piękne siostry Aminpur, uciekinierki z ogarniętego rewolucją islamską Iranu, otwierają egzotyczną Babylon Café. Kuszą mieszkańców miasteczka tradycyjnymi perskimi potrawami i rozmaitymi smakołykami, które roztaczają wspaniałe aromaty kardamonu, cynamonu, szafranu i podawanej do posiłku, parzonej w starym samowarze jaśminowej herbaty. Mieszkańcy, początkowo nastawieni nieufnie, stopniowo dają się oczarować.
Głośna książka syryjskiej pisarki. Oficjalnie wyklęta w większości krajów arabskich, bije rekordy popularności w rankingach sprzedaży. I nic dziwnego. Bo rozpala emocje. I wyobraźnię.Jedni zbierają książki kucharskie, inni szukają starych map, ja mam swoje hobby - księgi rozkoszy pisze narratorka powieści. Zna na pamięć niemal wszystkie traktaty. Recytowała je Myślicielowi, gdy rozpalona wślizgiwała się do jego łóżka. Ale nigdy nie odważyła się o nich napisać. Do czasu gdy dyrektor Biblioteki Uniwersyteckiej w Paryżu, w której pracowała, zaproponował jej przygotowanie referatu o starych arabskich księgach erotycznych na konferencję w Nowym Jorku. Wyjeżdża do Tunisu, by zanurzyć się w arabskim świecie. W zapachach, smakach, głosach. I w języku. Słucha opowieści kobiet. Cytuje erotyczne traktaty sprzed wieków. Wspomina licznych kochanków. Bo to także praca o niej.Piękna, subtelna i mocna opowieść. Z ogniem pożądania zalewającym stronice. Ze zmysłowymi tajemnicami skrywanymi pod czarczafem. Z zapomnianymi słowami starych mistrzów ars amandi. I choć to arabski jest językiem seksu, po polsku brzmią one równie elektryzująco.Seksualna intifada? Smak miodu Salwy an-Nuajmi wywołał burzę na Bliskim Wschodzie, a zagraniczne wydawnictwa nigdy wcześniej nie zapłaciły tak dużo za prawa do wydania arabskiej książki.Znacznie więcej niż powieść erotyczna. Zaskakująca podróż w głąb historii arabskiej literatury o miłości i ekscytująca historia seksu w muzułmańskim społeczeństwie.ReutersŻadnego seksu w arabskim świecie? Skądże znowu! Ta wysmakowana, buzująca energią książka całkowicie temu przeczy. Intrygi, okruchy wspomnień, opowiastki mistrzów erotyki, historie miłosne... Wszystko to tworzy historię kobiecej zmysłowości i seksualnych eksperymentów.ElleSmak miodu to wyjątkowe zjawisko na tle współczesnej literatury erotycznej Bliskiego Wschodu.D-DonnaSalwa an-Nuajmi roztrzaskała na drobne kawałki społeczne tabu.""Il Mattino""Mistrzowski, zmysłowy, kusicielski głos z arabskiego świata.Publishers Weekly
Odważna powieść o tym, że do najtrudniejszej walki staje się każdego dnia, a przeciwnikiem jest rzucająca pod nogi kolejne przeszkody rzeczywistość. Kobieta po przejściach wraca do rodzinnego miasteczka. Po nieudanym małżeństwie i poronieniu, próbuje poskładać swoje życie z drobnych kawałków. Czy szkolny zjazd nie rozdrapie starych ran? Zwłaszcza, że spotka na nim dawna miłość...
Trzy przyjaciółki z podstawówki spotykają się po latach w Sztokholmie. Joanna jest znudzoną żoną polskiego dyplomaty, który łączy w sobie cechy zastraszonego urzędnika i opętanego żądzą władzy karierowicza. Zofia to uciekająca przed sobą samą emigrantka, której niemal udało się zostać Szwedką. Jej obecne życie jest na pozór idealne, jednak narasta w niej poczucie obcości, a przemilczane wydarzenia z przeszłości i krzywda wyrządzona w dzieciństwie przez najlepsze przyjaciółki coraz mocniej wpływają na teraźniejszość. Sabina jest konserwatywną i przekonaną o wyższości swoich racji dziennikarką katolickiego pisma, której świat rozsypał się właśnie na kawałki z powodu wyborów życiowych jej ukochanego syna.Nowa powieść Katarzyny Tubylewicz opowiada o trudnej, kobiecej przyjaźni i ludzkich grach o władzę. W opisanym przez nią świecie odbijają się istotne zagadnienia współczesności takie jak problemy relacji między płciami, rasizm i brak tolerancji. Pomimo tego, iż większość akcji toczy się w Sztokholmie, jest to także ironiczna opowieść o współczesnej Polsce.Katarzyna Tubylewicz o Rówieśniczkach:W literaturze, zwłaszcza polskiej, mamy dużo więcej skomplikowanych i niejednoznacznych portretów mężczyzn niż kobiet. Dlatego w ,,Rówieśniczkach"" jest dokładnie na odwrót."",,Interesuje mnie odwieczne pytanie: na ile jesteśmy sobą, a na ile tworzy nas i zmienia sytuacja. Jak wpływają na nas wstydliwe tajemnice, jak zmienia nas władza i co może z nami uczynić wytrącające z równowagi i poczucia oczywistości zetknięcie z osobami zupełnie innymi, niż my sami.Katarzyna Tubylewicz jest kulturoznawczynią, publicystką, wieloletnią współpracowniczką ,,Gazety Wyborczej"" i tłumaczką literatury szwedzkiej (przełożyła m.in. kilka powieści Majgull Axelsson i Jonasa Gardella). W roku 2005 debiutowała powieścią Własne miejsca, jest także redaktorką i współautorką antologii Jestem mamą. W latach 2006-2012 była dyrektorką Instytutu Polskiego w Sztokholmie. Od kilkunastu lat mieszka w Szwecji, ale bardzo często bywa w rodzinnej Warszawie. Od lat ćwiczy też intensywnie jogę (zwłaszcza Ashtangę i Jivamukti) i wierzy w jej zbawczy wpływ na ciało i duszę.
Rozpacz i szaleństwo. Czy przywiodą do zbrodni? Katania, sycylijskie miasto u podnóży Etny. Przykładne małżeństwo z klasy średniej oczekuje na przyjazd młodziutkiej pomocy domowej, Ukrainki. Podczas gdy mąż oddaje się głównie karierze zawodowej, żona, po utracie dziecka, powoli pogrąża się w rozpaczy. Rezygnuje z pracy, ogranicza kontakty z ludźmi i coraz bardziej się zaniedbuje. Ratunkiem dla jej zszarganych nerwów ma być ład i porządek, który zapanuje w domu dzięki pomocy Ludmiły. Dziewczyna bardzo szybko przyzwyczaja się do nowego miejsca, czy jednak rzeczywiście jest tak przywiązana do swoich pracodawców, jak deklaruje? Z domu zaczynają znikać przedmioty, atmosfera gęstnieje. Coraz trudniej odróżnić codzienne życie od fantazmatów i omamów. Wszystkie elementy mają tu do odegrania ważną rolę - pokój dziecka, ukryta lalka, zgubiona biżuteria, trutki na myszy, wijący się bluszcz. Precyzyjne opisy rzeczywistości przenikają się w tej powieści z nierealnym światem, w jakim zanurza się główna bohaterka, a czytelnik staje się cichym obserwatorem coraz bardziej wstrząsających wydarzeń i w napięciu oczekuje na finał. Najprościej byłoby powiedzieć tak: gdyby Roman Polański był kobietą i pisał powieści, mógłby napisać Nieprzyzwoite. [.] Tutaj nic się nie układa, a trauma z przeszłości nie zostaje przepracowana. Joanna Ugniewska Jest to fascynująca lektura dzięki językowi, który wykracza poza ramy gatunku noir i wciąga czytelnika w intrygującą grę form i myśli. Jest to pisarstwo malarskie, gdyż opisowy styl autorki rzuca snop światła na istotne detale oraz na przestrzeń, by ożywić obrazy, które się w niej materializują. ""La Repubblica"" Istnieją książki, które porażają czytelnika i długo po odwróceniu ostatniej strony, po zakończeniu lektury nie pozwalają mu zapomnieć o historii i jej bohaterach. Do takich właśnie książek należy debiutancka powieść Elviry Seminary. ""Corriere Naizonale""
Czterdziestokilkuletnia Cecylia jest pracownikiem szwedzkiej ambasady na Filipinach. Katastrofa ? wybuch wulkanu Pinatubo, zmienia gwałtownie jej życie i skłania do rozrachunku z przeszłością ? latami dzieciństwa i młodości w szwedzkim miasteczku, nieudanym małżeństwem, pracą charytatywną w Indiach, śmiercią matki. Tłem tej doskonale skomponowanej, zaskakującej głębią psychologiczną powieści jest skomplikowana sytuacja społeczna i polityczna Filipin oraz losy uwikłanych w nią ludzi. Droga do piekła, wydana po raz pierwszy w 1994 roku, to powieściowy debiut Axelsson, nagrodzona między innymi prestiżową nagrodą Moy Martinson.
I wydanie powieści Droga do piekła w W.A.B. ukazało się pod tytułem Daleko od Niflheimu.
Ostatnia część słynnego cyklu po raz pierwszy w Polsce!
Kiedy Renaud udaje się do sanatorium leczyć początki gruźlicy, Klaudyna postanawia odwiedzić swoją przyjaciółkę Annie w jej posiadłości w Casamene. Jesienna pora sprzyja wspominaniu dawnych romansów, byłych kochanków i niedoszłych skandali. Choć nieco melancholijna, piąta „Klaudyna” jest nie mniej piknatna niż poprzednie. W pewnym momencie do kobiet dołącza Marcel, pasierb głównej bohaterki. Opowieści z przeszłości mieszają się z najnowszymi plotkami z Paryża i paryskiego półświatka. Te rozmowy stają się dla Klaudyny walką z bezlitośnie upływającym czasem. Klaudyna powraca to swego rodzaju postscriptum do słynnej tetralogii Colette, napisana tuż po rozstaniu z Willym, uznawanym przez długi czas za twórcę cyklu. Jest to także pożegnanie autorki z wieloletnim literackim alter ego – szczególnie nostalgiczne, jako że w ostatniej z „Klaudyn” autorka żegna się również ze swoją młodością...
,,27 to liczba niezwykła, magnes ciemności, który nadprzyrodzoną siłą przyciąga utalentowanych artystów ku czarnemu otworowi śmierci"". Tak przynajmniej wydaje się dobiegającej tego wieku Angie, której jedynym pomysłem na życie jest stworzyć epokowe dzieło i umrzeć. Jak Kurt Cobain, Jimi Hendrix, Janis Joplin itd., itd.Angie dokładnie wie, czego nie chce napisać, ale nie wie, co napisać chce. W poszukiwaniu inspiracji wyrusza na daleką fińską północ, gdzie osiedla się obok rodziny, która opuściła miasto, żeby wychować trójkę dzieci w zgodzie z naturą. Oprócz głównej bohaterki i żyjącej ekologicznie rodziny usłyszymy Pana Prosiaczka, tajemniczą Kasandrę i samochód, który rejestruje wszystkie dialogi. Wielość perspektyw składa się na gatunkowy kolaż - trochę tu komedii i farsy, trochę tragedii. Ironia i dystans łagodzą niepokój bohaterów, ich obsesje Salmela obraca w satyrę, a czułość miesza z ciętym dowcipem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
