x
Przewodnik po miejscach mocy
„Polska magiczna” to jedyny w swoim rodzaju przewodnik po wyjątkowych miejscach w naszym kraju. Znajdziesz w nim praktyczne informacje, szczegółowe opisy, mapy oraz mnóstwo zdjęć.
Jednak jest to przewodnik inny niż wszystkie, bo zwiedzanie miejsc mocy to turystyka niezwykła. Oprócz wiedzy ogólnej – opisu historii i architektury zabytków, przewodnik przedstawia inną stronę tych miejsc. Dowiesz się jak się doenergetyzować i czerpać pozytywną energię natury.
To pozycja dla tych, którzy chcą skorzystać z ich energii, i tych którzy szukają wyjątkowego pomysłu na spędzenie wakacji lub weekendu, które będą również podróżą do świata wartości duchowych, a także sposobem na medytację. Nie każdy wie, że w Polsce jest około 400 miejsc mocy, w ponad 100 miejscowościach.
Wyrusz w podróż przez niezwykłą i tajemniczą Polskę, a dzięki temu przewodnikowi stanie się ona magiczna...
z wahadłem na odległość z wykorzystaniem próbek substancji i map. Sam termin radiestezja, oznaczający wrażliwość na promieniowania, wymyślił i wprowadził do literatury w latach 30. XX w. francuski ksiądz i radiesteta Alexis Bouly. Przedtem po prostu mówiono o różdżkar-stwie i wahadlarstwie.
W książce wspominam o różnych pomiarach radiestezyjnych, bo właśnie dzięki nim możliwe jest badanie subtelnych energii występujących w miejscach mocy. Sztukę posługiwania się wahadłem czy różdżką może opanować prawie każdy i powtórzyć na własny użytek przytaczane przeze mnie badania obiektów. Być może przy takiej okazji uda się odkryć jeszcze coś nowego i nieznanego.
Istotną cechą miejsc mocy, którą można zbadać za pomocą wahadła, jest występowanie silnego pozytywnego promieniowania. Jego intensywność mierzona jest w jednostkach Bovisa. Odnoszą się one do promieniowania ciała zdrowego człowieka, które w tej skali wynosi 6500 jednostek. To jest punkt odniesienia umożliwiający obiektywizację pomiaru. Na podobnej zasadzie punktami odniesienia przy pomiarze temperatury stały się, wprowadzone przez Celsjusza, momenty zamarzania i parowania wody. W skali Bovisa wszystkie pozytywnie działające na człowieka promieniowania zaczynają się powyżej wspomnianej granity 6500 jednostek. W miejscach koncentracji energii przyrody, zwanych miejscami mocy, intensywność promieniowania przekracza poziom 18 000 jednostek. A tam, gdzie wibracje Ziemi i kosmosu są szczególnie silne, sięga ona poza granicę 50 000 jednostek Bovisa. Takie miejsca uznawane są za czakramy Ziemi.
Dla osób, które nie będą miały możliwości dokonania własnych pomiarów w opisywanych miejscach mocy, moc promieniowania podana w skali Bovisa też będzie ważną informacją. Wskaże ona bowiem, które z badanych punktów są najsilniejsze i pozwoli wartościować ich znaczenie. Tak samo istotną informacją może być dominujący kolor promieniowania. Dzięki niej możemy ustalić, jakie przeznaczenie posiadają występujące w danym miejscu wibracje.
W miejscach mocy można odnaleźć również wznoszące cieki wodne, których promieniowanie, w przeciwieństwie do innych cieków, nie tylko nie szkodzi, ale też rozprowadza i kanalizuje energie przyrody. Ponieważ cieki kierują się ku powierzchni ziemi, tworzą źródełka w miejscach mocy. Ich woda ma zazwyczaj właściwości uzdrawiające i lecznicze. Dlatego też kultem otaczano źródełka i studnie budowane w pobliżu dawnych sanktuariów. Kult źródełek
był bardzo żywy wśród wielu dawnych plemion, w tym wśród Jaćwingów, którzy zamieszkiwali na ziemiach Polski Północno-Wschodniej, czy Celtów, którzy najwięcej śladów pozostawili na południu naszego kraju. Odprawiano przy nich rytuały i były one celem pielgrzymek. Picie wody z tych źródełek wzmacniało siły witalne. Biowitalność takiej wody w skali Bovisa zawiera się w zakresie między 6500 a l O 000 jednostek.
Dawne świątynie dopasowywano często do promieniowań kosmicznych nazwanych siatką szwajcarską oraz siatką diagonalną. Są to promieniowania tworzące układy regularnych sieci o wymiarach 2,5 na 2 m (siatka szwajcarska) oraz ok. 3,8 m (siatka diagonalna). Niewidzialne „ściany" promieniowania siatki szwajcarskiej układają się zgodnie ze stronami świata, a siatki diagonalnej po przekątnej do owych stron. Kiedyś wznoszono ołtarze na skrzyżowaniach tych sieci. Stanowiły one rodzaj niewidzialnych przewodów energetycznych, mających rozprowadzać energie z centrum miejsca mocy po całej świątyni.
Na większe odległości energie geoman-tyczne były przesyłane poprzez strefy (linie) geomantyczne, zwane też ley lines. W ważnych miejscach krzyżowało się kilka takich linii. Łączyły one różne miejsca kultu.
Potrafiono również wykorzystać negatywne promieniowania uskoków geologicznych. Stanowiły one rodzaj zapór odgradzających miejsce święte od otoczenia, sacrum od profanum.
Duże możliwości w zakresie precyzyjnego namierzania różnych rodzajów energii i obiektywizacji pomiarów stwarza wymieniana przy opisie badań w tej książce różdżka rezonacyjna L-4 (Lambda-4), zwana też anteną Lechem. Różdżka wyposażona jest w suwak umożliwiający odczyt rezonowanej energii na skali. Podane na niej jednostki odpowiadają wartości lambda ćwierć (stąd nazwa różdżki L-4), czyli jednej czwartej długości fali generowanej przez namierzane obiekty. Różdżka jest wyskalowana, dlatego określone wartości można przypisać różnym źródłom promieniowania, takim jak np. żyła wodna, siatka szwajcarska, pierwiastki chemiczne i minerały. Także różne plemiona mają przypisane wartości, które można odczytać za pomocą różdżki rezonansowej. Ślady energetyczne działalności człowieka nadają się do odczytania nieraz jeszcze po wielu wiekach. Nastawiając dane wartości na suwaku różdżki, precyzyjnie określimy, czy występują one w danym miejscu. Poszerza to znacznie możliwości badawcze. W wielu najstarszych polskich miejscach mocy po dziś dzień można namierzyć ślady bytności dawnych plemion.
W miejscach mocy używane są też techniki pomiarowe umożliwiające rejestrację występujących częstotliwości i określenie ich w hercach. Dzięki temu możliwe jest dokładniejsze poznanie przeznaczenia danego promieniowania. Może ono szczególnie działać np. na serce człowieka, czy być przeznaczone dla jednego z jego czakramów, czyli subtelnych centrów energetycznych.
Tak więc w geomancji i radiestezji, aby poznać niewidzialne energie wokół nas i zobiektywizować ich ocenę, wykorzystuje się wiele zróżnicowanych możliwości pomiarowych. Stosując je, przekonamy się, że subtelne oddziaływania miejsc mocy są czymś realnym i dającym się zbadać. Dzięki temu możemy zbliżyć się do wyjaśnienia wielu tajemnic z przeszłości.
Układ promieniowań, występujący w opisywanych w przewodniku punktach energetycznych, oddziałuje na naszą sferę podświadomą, a podświadomość przemawia do nas podczas medytacji własnym językiem, próbując „opowiedzieć" o funkcji i przesłaniu danego miejsca. Wystarczy wyciszyć się, zamknąć oczy i skoncentrować się na odbiorze symboli. Medytacja w miejscach mocy jest zazwyczaj bardzo głęboka.
Dzięki zastosowaniu odpowiedniej techniki medytacyjnej można uzyskać obrazy i symbole medytacyjne, które nazwałem przesłaniami miejsc mocy. Medytację należy poprzedzić ćwiczeniami oddechowymi. Świetnie nadają się do tego celu ćwiczenia oddechowe jogi (np. pra-nayama). Gdy ktoś nie zna wspomnianych ćwiczeń, wystarczy po prostu miarowo, głęboko i spokojnie pooddychać. Najważniejsze jest wyrobienie w sobie umiejętności wyciszania umysłu i nastawienie się na odbiór wszelkich przesłań symbolicznych, płynących z najgłębszej warstwy naszej psychiki. Siadamy z wyprostowanym kręgosłupem, koncentrujemy naszą uwagę na oddechu i nastawiamy się na odbiór przesłań miejsca mocy. Powtarzamy w myśli pytanie: jakie jest przestanie medytacyjne danego miejsca, które najlepiej wyraża jego funkcję? Pojawiającego się w czasie medytacji obrazu staramy
się nie poddawać „obróbce" myślowej i nie podporządkowywać kryteriom logiki.
Przed przystąpieniem do medytacji nie należy przykuwać uwagi do jakiegoś szczegółu otoczenia, gdyż może to zakłócić pojawiając^' się obraz. Najczęściej przesłanie miejsca mocy w formie symbolicznej wyraża jakąś cechę charakterystyczną, związaną z funkcją danego miejsca bądź jego dziejami. Dzięki temu możemy często wiele dowiedzieć się o wydarzeniach z przeszłości, a nawet rozszyfrować tajemnice związane z badanym obiektem. Jeżeli kilka osób jednocześnie w danym
miejscu mocy zagłębia się w medytację w poszukiwaniu symbolicznych przesłań, często pojawiają się obrazy uzupełniające się wzajemnie. Zapamiętujemy każdy odebrany symbol, myśl lub wrażenie, a po medytacji notujemy je. Zbieranie własnych doświadczeń w miejscach mocy jest bardzo ważne, gdyż właśnie one najlepiej wzbogacają naszą wiedzę i odczucia Na tym właśnie polega pełne zwiedzanie opisywanych punktów energetycznych przedstawionych w przewodniku: nie tylko oglądanie, ale też - a może przede wszystkim - wewnętrzne doświadczanie.
„Polska magiczna” to jedyny w swoim rodzaju przewodnik po wyjątkowych miejscach w naszym kraju. Znajdziesz w nim praktyczne informacje, szczegółowe opisy, mapy oraz mnóstwo zdjęć.
Jednak jest to przewodnik inny niż wszystkie, bo zwiedzanie miejsc mocy to turystyka niezwykła. Oprócz wiedzy ogólnej – opisu historii i architektury zabytków, przewodnik przedstawia inną stronę tych miejsc. Dowiesz się jak się doenergetyzować i czerpać pozytywną energię natury.
To pozycja dla tych, którzy chcą skorzystać z ich energii, i tych którzy szukają wyjątkowego pomysłu na spędzenie wakacji lub weekendu, które będą również podróżą do świata wartości duchowych, a także sposobem na medytację. Nie każdy wie, że w Polsce jest około 400 miejsc mocy, w ponad 100 miejscowościach.
Wyrusz w podróż przez niezwykłą i tajemniczą Polskę, a dzięki temu przewodnikowi stanie się ona magiczna...
Fragment książki Polska magiczna
JAK ROZPOZNAĆ PUNKTY ENERGETYCZNE
Aby poznać pełniej oddziaływanie miejsc mocy, możemy wykorzystać metody radiestezyjne. Radiestezja zaś jest stosunkowo łatwą do opanowania, uniwersalną techniką pomiarową. Dzięki technikom radiestezyjnym różne rodzaje subtelnych oddziaływań Ziemi i kosmosu wokół nas nie są czymś abstrakcyjnym i nienamacalnym. To naturalne rodzaje emisji występujące w przyrodzie, które zresztą zaczyna się już mierzyć metodami naukowymi*. Nie należy więc dawać posłuchu pogłoskom, że radiestezja to jakieś rzekomo okultystyczne zjawisko. Taka opinia pojawia się wśród fun-damentalistów katolickich, którzy na siłę szukają wrogów wokół siebie, zapominając, że połowa wybitnych radiestetów to księża i zakonnicy. Warto tu wymienić choćby Karola Hubnera, Czesława Kli-muszkę, Jana Podbielskiego, Jana F. Twardzickiego czy z zagranicznych duchownych na przykład słynnego zakonnika Alexisa Mermeta, który stworzył podwaliny teleradiestezji, czyli pracyz wahadłem na odległość z wykorzystaniem próbek substancji i map. Sam termin radiestezja, oznaczający wrażliwość na promieniowania, wymyślił i wprowadził do literatury w latach 30. XX w. francuski ksiądz i radiesteta Alexis Bouly. Przedtem po prostu mówiono o różdżkar-stwie i wahadlarstwie.
W książce wspominam o różnych pomiarach radiestezyjnych, bo właśnie dzięki nim możliwe jest badanie subtelnych energii występujących w miejscach mocy. Sztukę posługiwania się wahadłem czy różdżką może opanować prawie każdy i powtórzyć na własny użytek przytaczane przeze mnie badania obiektów. Być może przy takiej okazji uda się odkryć jeszcze coś nowego i nieznanego.
Istotną cechą miejsc mocy, którą można zbadać za pomocą wahadła, jest występowanie silnego pozytywnego promieniowania. Jego intensywność mierzona jest w jednostkach Bovisa. Odnoszą się one do promieniowania ciała zdrowego człowieka, które w tej skali wynosi 6500 jednostek. To jest punkt odniesienia umożliwiający obiektywizację pomiaru. Na podobnej zasadzie punktami odniesienia przy pomiarze temperatury stały się, wprowadzone przez Celsjusza, momenty zamarzania i parowania wody. W skali Bovisa wszystkie pozytywnie działające na człowieka promieniowania zaczynają się powyżej wspomnianej granity 6500 jednostek. W miejscach koncentracji energii przyrody, zwanych miejscami mocy, intensywność promieniowania przekracza poziom 18 000 jednostek. A tam, gdzie wibracje Ziemi i kosmosu są szczególnie silne, sięga ona poza granicę 50 000 jednostek Bovisa. Takie miejsca uznawane są za czakramy Ziemi.
Dla osób, które nie będą miały możliwości dokonania własnych pomiarów w opisywanych miejscach mocy, moc promieniowania podana w skali Bovisa też będzie ważną informacją. Wskaże ona bowiem, które z badanych punktów są najsilniejsze i pozwoli wartościować ich znaczenie. Tak samo istotną informacją może być dominujący kolor promieniowania. Dzięki niej możemy ustalić, jakie przeznaczenie posiadają występujące w danym miejscu wibracje.
W miejscach mocy można odnaleźć również wznoszące cieki wodne, których promieniowanie, w przeciwieństwie do innych cieków, nie tylko nie szkodzi, ale też rozprowadza i kanalizuje energie przyrody. Ponieważ cieki kierują się ku powierzchni ziemi, tworzą źródełka w miejscach mocy. Ich woda ma zazwyczaj właściwości uzdrawiające i lecznicze. Dlatego też kultem otaczano źródełka i studnie budowane w pobliżu dawnych sanktuariów. Kult źródełek
był bardzo żywy wśród wielu dawnych plemion, w tym wśród Jaćwingów, którzy zamieszkiwali na ziemiach Polski Północno-Wschodniej, czy Celtów, którzy najwięcej śladów pozostawili na południu naszego kraju. Odprawiano przy nich rytuały i były one celem pielgrzymek. Picie wody z tych źródełek wzmacniało siły witalne. Biowitalność takiej wody w skali Bovisa zawiera się w zakresie między 6500 a l O 000 jednostek.
Dawne świątynie dopasowywano często do promieniowań kosmicznych nazwanych siatką szwajcarską oraz siatką diagonalną. Są to promieniowania tworzące układy regularnych sieci o wymiarach 2,5 na 2 m (siatka szwajcarska) oraz ok. 3,8 m (siatka diagonalna). Niewidzialne „ściany" promieniowania siatki szwajcarskiej układają się zgodnie ze stronami świata, a siatki diagonalnej po przekątnej do owych stron. Kiedyś wznoszono ołtarze na skrzyżowaniach tych sieci. Stanowiły one rodzaj niewidzialnych przewodów energetycznych, mających rozprowadzać energie z centrum miejsca mocy po całej świątyni.
Na większe odległości energie geoman-tyczne były przesyłane poprzez strefy (linie) geomantyczne, zwane też ley lines. W ważnych miejscach krzyżowało się kilka takich linii. Łączyły one różne miejsca kultu.
Potrafiono również wykorzystać negatywne promieniowania uskoków geologicznych. Stanowiły one rodzaj zapór odgradzających miejsce święte od otoczenia, sacrum od profanum.
Duże możliwości w zakresie precyzyjnego namierzania różnych rodzajów energii i obiektywizacji pomiarów stwarza wymieniana przy opisie badań w tej książce różdżka rezonacyjna L-4 (Lambda-4), zwana też anteną Lechem. Różdżka wyposażona jest w suwak umożliwiający odczyt rezonowanej energii na skali. Podane na niej jednostki odpowiadają wartości lambda ćwierć (stąd nazwa różdżki L-4), czyli jednej czwartej długości fali generowanej przez namierzane obiekty. Różdżka jest wyskalowana, dlatego określone wartości można przypisać różnym źródłom promieniowania, takim jak np. żyła wodna, siatka szwajcarska, pierwiastki chemiczne i minerały. Także różne plemiona mają przypisane wartości, które można odczytać za pomocą różdżki rezonansowej. Ślady energetyczne działalności człowieka nadają się do odczytania nieraz jeszcze po wielu wiekach. Nastawiając dane wartości na suwaku różdżki, precyzyjnie określimy, czy występują one w danym miejscu. Poszerza to znacznie możliwości badawcze. W wielu najstarszych polskich miejscach mocy po dziś dzień można namierzyć ślady bytności dawnych plemion.
W miejscach mocy używane są też techniki pomiarowe umożliwiające rejestrację występujących częstotliwości i określenie ich w hercach. Dzięki temu możliwe jest dokładniejsze poznanie przeznaczenia danego promieniowania. Może ono szczególnie działać np. na serce człowieka, czy być przeznaczone dla jednego z jego czakramów, czyli subtelnych centrów energetycznych.
Tak więc w geomancji i radiestezji, aby poznać niewidzialne energie wokół nas i zobiektywizować ich ocenę, wykorzystuje się wiele zróżnicowanych możliwości pomiarowych. Stosując je, przekonamy się, że subtelne oddziaływania miejsc mocy są czymś realnym i dającym się zbadać. Dzięki temu możemy zbliżyć się do wyjaśnienia wielu tajemnic z przeszłości.
Układ promieniowań, występujący w opisywanych w przewodniku punktach energetycznych, oddziałuje na naszą sferę podświadomą, a podświadomość przemawia do nas podczas medytacji własnym językiem, próbując „opowiedzieć" o funkcji i przesłaniu danego miejsca. Wystarczy wyciszyć się, zamknąć oczy i skoncentrować się na odbiorze symboli. Medytacja w miejscach mocy jest zazwyczaj bardzo głęboka.
Dzięki zastosowaniu odpowiedniej techniki medytacyjnej można uzyskać obrazy i symbole medytacyjne, które nazwałem przesłaniami miejsc mocy. Medytację należy poprzedzić ćwiczeniami oddechowymi. Świetnie nadają się do tego celu ćwiczenia oddechowe jogi (np. pra-nayama). Gdy ktoś nie zna wspomnianych ćwiczeń, wystarczy po prostu miarowo, głęboko i spokojnie pooddychać. Najważniejsze jest wyrobienie w sobie umiejętności wyciszania umysłu i nastawienie się na odbiór wszelkich przesłań symbolicznych, płynących z najgłębszej warstwy naszej psychiki. Siadamy z wyprostowanym kręgosłupem, koncentrujemy naszą uwagę na oddechu i nastawiamy się na odbiór przesłań miejsca mocy. Powtarzamy w myśli pytanie: jakie jest przestanie medytacyjne danego miejsca, które najlepiej wyraża jego funkcję? Pojawiającego się w czasie medytacji obrazu staramy
się nie poddawać „obróbce" myślowej i nie podporządkowywać kryteriom logiki.
Przed przystąpieniem do medytacji nie należy przykuwać uwagi do jakiegoś szczegółu otoczenia, gdyż może to zakłócić pojawiając^' się obraz. Najczęściej przesłanie miejsca mocy w formie symbolicznej wyraża jakąś cechę charakterystyczną, związaną z funkcją danego miejsca bądź jego dziejami. Dzięki temu możemy często wiele dowiedzieć się o wydarzeniach z przeszłości, a nawet rozszyfrować tajemnice związane z badanym obiektem. Jeżeli kilka osób jednocześnie w danym
miejscu mocy zagłębia się w medytację w poszukiwaniu symbolicznych przesłań, często pojawiają się obrazy uzupełniające się wzajemnie. Zapamiętujemy każdy odebrany symbol, myśl lub wrażenie, a po medytacji notujemy je. Zbieranie własnych doświadczeń w miejscach mocy jest bardzo ważne, gdyż właśnie one najlepiej wzbogacają naszą wiedzę i odczucia Na tym właśnie polega pełne zwiedzanie opisywanych punktów energetycznych przedstawionych w przewodniku: nie tylko oglądanie, ale też - a może przede wszystkim - wewnętrzne doświadczanie.
