Wobec ogromu zniszczeń, których doznała społeczność żydowska Lublina - tak w odległej przeszłości (zwłaszcza w okresie wojen połowy XVII wieku), jak i w czasie Holokaustu - cmentarz jako całość oraz poszczególne nagrobki, nawet zachowane w małej części, stanowią jedno z ważnych źródeł do dziejów tej społeczności. Inskrypcje nagrobkowe były jednymi z pierwszych źródeł, które rejestrowali i wykorzystywali w swych pracach lokalni historycy żydowscy od XIX wieku. Od tamtej pory zakres badań nad cmentarzem, pojmowanym jako ""tekst kultury"", znacznie się poszerzył, wypracowane zostały specyficzne metody badawcze, w czym niemały udział miał autor tej książki. Ich efektem jest zaprezentowane tu wieloaspektowe ujęcie cmentarza jako całości oraz poszczególnych nagrobków. Książka ta jest także ""macewą z papieru"" dla zgładzonego cmentarza.
Cmentarz żydowski w Lesku należy do najcenniejszych tego typu zabytków w Polsce, z oczywistych względów zasługuje na dokumentację. Szybkie niszczenie żydowskiej kultury materialnej na ziemiach polskich skłania do podjęcia wysiłku przynajmniej opisania i zdokumentowania tej kultury, zanim jej ślady znikną lub staną się nieczytelne.
Rozprawa ma klarowny i dobrze pomyślany układ, jest sprawnie napisana, zarówno pod względem toku argumentacji, jak i użytego języka. Co ważne, praca w sposób wzorowy wykorzystuje rozwój wiedzy na temat cmentarzy żydowskich, jaki dokonał się w ciągu ostatnich kilku lat.
Z recenzji prof. dr hab. Marcina Wodzińskiego
Książka stanowi próbę spojrzenia na społeczność żydowską Międzyrzeca Podlaskiego przez jej cmentarze - stary i nowy. Odpowiednie spojrzenie na cmentarz i odczytanie go jako "tekstu kultury" może przynieść bardzo interesujące efekty poznawcze. Zasadniczym przedmiotem i podstawą źródłową tej pracy są nagrobki, które poddano analizie w różnych aspektach jako zabytki epigraficzne. Materiał jest prezentowany w perspektywie trzech horyzontów badawczych, które odpowiadają kolejnym partiom opracowania, ujmującym rzecz od ogólnego kontekstu historycznego do szczegółowej analizy obiektów: 1) dzieje społeczności żydowskiej w Międzyrzecu, 2) dzieje cmentarzy, 3) opis i analiza ocalałego cmentarza jako całości oraz poszczególnych nagrobków. Charakterystyka macew obejmuje: aspekty technologiczne, rodzaje nagrobków i ich zdobnictwo, informację o wykonawcach nagrobków, formalne cechy pisma inskrypcji, charakterystykę tekstów nagrobkowych pod względem językowym (struktura, treść, zastosowane formy literackie). Ważną partią tej pracy jest prezentacja materiału źródłowego - stanowiącego podstawę opracowania i odniesienie do części opisowo-analitycznej - zamieszczonego w "Katalogu nagrobków".
Na obecnym etapie rozwoju zarówno paleografia, jak i epigrafika przestały być wyłącznie dyscyplinami pomocniczymi historii i filologii i stały się niemal samodzielnymi naukami z pogranicza różnych dziedzin. Paleografia i epigrafika są wobec siebie komplementarne. Takie własnie komplementarne ujęcie jest zaprezentowane w pracy. Zasadniczym celem rozprawy jest, w opcji paleograficznej - zbadanie hebrajskiego pisma na obiektach kamiennych, w opcji epigraficznej - wieloaspektowe ujęzie epigrafu jako całości. Analiza pisma, wspomagana analizą innych cech obiektu jako caości pomocna może być do uchwycenia regionanych i lokalnych cech obiektu jako całości, pomocna być może do uchywcenia regionalnych i lokalnych cech stylistyczno-warsztatowych oraz określenia proweniencji zabytków.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
