Nowoczesny podręcznik przygotowany na podstawie aktualnej wiedzy. Książka odwołuje się do nowoczesnych systemów klasyfikacyjnych (DSM-5, ICD-11), jak również obejmuje najbardziej aktualną farmakoterapię oraz oddziaływania pozafarmakologiczne.
Obszerny materiał został przedstawiony w dwóch tomach, w częściach: Podstawy, Klinika, Terapia.
W części Podstawy przedstawiono systemy klasyfikacyjne i diagnostyczne stosowane w psychiatrii wieku rozwojowego. Omówiono metodykę badania psychiatrycznego dziecka i adolescenta, w tym badanie psychologiczne wraz z rolą kwestionariuszy i testów psychologicznych oraz badania neurologiczne. Przedstawiono również narzędzia diagnostyczne do oceny nasilenia objawów psychopatologicznych. Ponadto omówiono aspekty prawne w psychiatrii dzieci i młodzieży oraz psychiatrię sądową nieletnich.
W części Klinika omówiono zaburzenia neurorozwojowe oraz zaburzenia należące do spektrum schizofrenii i chorób afektywnych. Przedstawiono również szerokie spektrum wielu innych zaburzeń psychicznych o różnym podłożu z uwzględnieniem farmakologicznych i pozafarmakologicznych metod leczenia. Oddzielne rozdziały poświęcono problematyce FASD oraz dziecku – ofierze przemocy w rodzinie, zaburzeniom psychicznym w chorobach somatycznych, a także psychiatrii konsultacyjnej.
W części Terapia znalazły się wiadomości z zakresu planowania terapii w psychiatrii dzieci i młodzieży oraz stosowanych metod terapeutycznych (m.in.: metoda behawioralno-poznawcza, systemowa, psychodynamiczna). Przedstawiono podstawy farmakoterapii, a także farmakoterapię opartą na faktach.
Publikacja skierowana jest do lekarzy specjalizujących się w psychiatrii dzieci i młodzieży i w psychiatrii ogólnej, a także psychologów, neurologów dziecięcych, pediatrów i psychoterapeutów.
Nowoczesny podręcznik przygotowany na podstawie aktualnej wiedzy. Książka odwołuje się do nowoczesnych systemów klasyfikacyjnych (DSM-5, ICD-11), jak również obejmuje najbardziej aktualną farmakoterapię oraz oddziaływania pozafarmakologiczne.
Obszerny materiał został przedstawiony w dwóch tomach, w częściach: Podstawy, Klinika, Terapia.
W części Podstawy przedstawiono systemy klasyfikacyjne i diagnostyczne stosowane w psychiatrii wieku rozwojowego. Omówiono metodykę badania psychiatrycznego dziecka i adolescenta, w tym badanie psychologiczne wraz z rolą kwestionariuszy i testów psychologicznych oraz badania neurologiczne. Przedstawiono również narzędzia diagnostyczne do oceny nasilenia objawów psychopatologicznych. Ponadto omówiono aspekty prawne w psychiatrii dzieci i młodzieży oraz psychiatrię sądową nieletnich.
W części Klinika omówiono zaburzenia neurorozwojowe oraz zaburzenia należące do spektrum schizofrenii i chorób afektywnych. Przedstawiono również szerokie spektrum wielu innych zaburzeń psychicznych o różnym podłożu z uwzględnieniem farmakologicznych i pozafarmakologicznych metod leczenia. Oddzielne rozdziały poświęcono problematyce FASD oraz dziecku – ofierze przemocy w rodzinie, zaburzeniom psychicznym w chorobach somatycznych, a także psychiatrii konsultacyjnej.
W części Terapia znalazły się wiadomości z zakresu planowania terapii w psychiatrii dzieci i młodzieży oraz stosowanych metod terapeutycznych (m.in.: metoda behawioralno-poznawcza, systemowa, psychodynamiczna). Przedstawiono podstawy farmakoterapii, a także farmakoterapię opartą na faktach.
Publikacja skierowana jest do lekarzy specjalizujących się w psychiatrii dzieci i młodzieży i w psychiatrii ogólnej, a także psychologów, neurologów dziecięcych, pediatrów i psychoterapeutów.
Nowoczesny podręcznik przygotowany na podstawie aktualnej wiedzy. Książka odwołuje się do nowoczesnych systemów klasyfikacyjnych (DSM-5, ICD-11), jak również obejmuje najbardziej aktualną farmakoterapię oraz oddziaływania pozafarmakologiczne. Obszerny materiał został przedstawiony w dwóch tomach, w częściach: Podstawy, Klinika, Terapia. W części Podstawy przedstawiono systemy klasyfikacyjne i diagnostyczne stosowane w psychiatrii wieku rozwojowego. Omówiono metodykę badania psychiatrycznego dziecka i adolescenta, w tym badanie psychologiczne wraz z rolą kwestionariuszy i testów psychologicznych oraz badania neurologiczne. Przedstawiono również narzędzia diagnostyczne do oceny nasilenia objawów psychopatologicznych. Ponadto omówiono aspekty prawne w psychiatrii dzieci i młodzieży oraz psychiatrię sądową nieletnich. W części Klinika omówiono zaburzenia neurorozwojowe oraz zaburzenia należące do spektrum schizofrenii i chorób afektywnych. Przedstawiono również szerokie spektrum wielu innych zaburzeń psychicznych o różnym podłożu z uwzględnieniem farmakologicznych i pozafarmakologicznych metod leczenia. Oddzielne rozdziały poświęcono problematyce FASD oraz dziecku – ofierze przemocy w rodzinie, zaburzeniom psychicznym w chorobach somatycznych, a także psychiatrii konsultacyjnej. W części Terapia znalazły się wiadomości z zakresu planowania terapii w psychiatrii dzieci i młodzieży oraz stosowanych metod terapeutycznych (m.in.: metoda behawioralno-poznawcza, systemowa, psychodynamiczna). Przedstawiono podstawy farmakoterapii, a także farmakoterapię opartą na faktach. Publikacja skierowana jest do lekarzy specjalizujących się w psychiatrii dzieci i młodzieży i w psychiatrii ogólnej, a także psychologów, neurologów dziecięcych, pediatrów i psychoterapeutów.
Dlaczego coraz częściej dostrzegamy u dzieci ADHD?
Często powtarza się pytanie, dlaczego dzieci nadpobudliwych jest na początku XXI wieku znacznie więcej? Czy nie jest to przypadkiem efekt rozwoju cywilizacji? Czy w ogóle dzieci stają się bardziej „nerwowe", a więc nadpobudliwe?
Rzeczywiście, z dyskusji w mediach, z rozmów z nauczycielami i rodzicami można wywnioskować, że liczba osób z ADHD gwałtownie wzrosła, a zespół nadpobudliwości psychoruchowej jest powszechnym problemem u dzieci szkolnych.
W ostatnich latach znacznie więcej się pisze i mówi o tym zaburzeniu, szkoły poświęcają sporo czasu na zapoznawanie się ze sposobem funkcjonowania dzieci nadpobudliwych i z formami udzielania im pomocy. Rodzice, przychodząc do poradni, opowiadają, że to właśnie w szkole lub przedszkolu ktoś zwrócił uwagę na to, że ich dziecko jest nadpobudliwe. Badania wykazują jednak, że ostatnio nie doszło do istotnego przyrostu liczby takich dzieci w szkołach. Zapewne odsetek dzieci mających problemy z zachowaniem jest znacznie większy. Nie u wszystkich jednak rozpoznamy nadpobudliwość psychoruchową. Nie każde kłopotliwe zachowanie można łączyć z nadpobudliwością, a nadpobudliwość psychoruchowa nie może być wytłumaczeniem każdego niegrzecznego zachowania.
Wracając do obserwowanej „nerwowości" naszych czasów, prawdą jest to, że powszechny pośpiech, kłopoty, brak czasu dopadają każdego z nas. Każdy ma zatem większe szansę zareagować impulsywnie, raptownie i - pędząc z jednego miejsca w drugie - sprawiać wrażenie nadruchliwego. To jednak nie prowadzi do rozpoznania zespołu nadpobudliwości. Życie w ciągłym stresie może dawać podobne objawy, jednak nie jest równoznaczne z ADHD. Dzieci reagują na stres spowodowany sytuacją zewnętrzną, są podatne na wpływy otoczenia i uznają zachowanie dorosłych za pewien model postępowania i dlatego często zaczynają się „pośpiesznie" zachowywać, podnosić głos, działać chaotycznie.
Współcześnie ceni się szybkość, a bardzo ważnym towarzyszącym jej elementem jest precyzja. Nadpobudliwe osoby są szybkie, ale mają problemy z precyzją. Skargi rodziców i nauczycieli dotyczą właśnie licznych błędów wynikających z nieuwagi dziecka, z trudności w dokończeniu zadania, w sprawdzeniu przed oddaniem klasówki, czy nie ma w niej błędów wynikających z nieuwagi, czy nie zostały pominięte istotne szczegóły. Okazuje się, że sama szybkość nie gwarantuje sukcesu, jeśli nie idzie w parze z dokładnością, precyzją, rozwagą. Mamy zatem odpowiedź na pytanie, dlaczego obecnie częściej mówi się o nadpobudliwości: bo bardziej przeszkadza, utrudnia życie i skazuje setki ludzi na porażkę. We współczesnym świecie bardzo ważne jest zdobycie wykształcenia, a to właśnie jest szczególnie trudne dla dzieci z ADHD.
Model pomocy dziecku z ADHD
Dziecko z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej potrzebuje nie tylko pomocy fachowej, którą można uzyskać w wyspecjalizowanym ośrodku. Należy pamiętać, że ADHD to zaburzenie neurorozwojowe, czyli takie, z którego objawów wyrasta się latami (zob. wykres 1).
Widać wyraźnie na wykresie l, że objawy ADHD trwają latami, a ich nasilenie zmniejsza się z wiekiem. Warto pamiętać, że jest to od nas niezależne i poza leczeniem farmakologicznym nie ma metod wpływających na nasilenie objawów zespołu nadpobudliwości psychoruchowej w danym momencie. Działania rodziców i wszelkie metody terapeutyczne pełnią podobną funkcję, co okulary w krótkowzroczności - pomimo obecności problemu pozwalają na normalne życie i chronią przed pojawianiem się powikłań. Podobnie jednak jak okulary metody te muszą być stosowane stale. Wizyty w poradni specjalistycznej i wszelkie inne krótkotrwałe działania przedstawiono na wykresie 2.ADHD - zespół nadpobudliwości psychoruchowej
Spis treści
część 1
Podstawowe wiadomości na temat ADHD
1. Określenie zespołu nadpobudliwości psychoruchowej
2. Szerzej o typowych objawach ADHD
3. Rozpowszechnienie i przyczyny ADHD
4. Rodzina dziecka z ADHD
5. CV osoby z ADHD
6. Powikłania zespołu nadpobudliwości psychoruchowej
część 2
Diagnoza, leczenie, zaburzenia współistniejące
7. Diagnoza
8. Rola specjalistów w pracy z dzieckiem z ADHD
9. Leczenie farmakologiczne
10. Leczenie dietetyczne
11. ADHD a choroba tikowa
12. Problemy z zachowaniem
13. Dlaczego nie odnoszą sukcesu, czyli o specyficznych trudnościach szkolnych
część 3
Praktyczne porady, czyli przepis na sukces
14. "Okulary", czyli specyficzne strategie ukierunkowane na radzenie sobie z objawami ADHD
15. Odrabianie lekcji
16. Inne typowe problemy związane z objawami ADHD
17. Wydawanie poleceń
18. Bardzo ważna jest samoocena
19. Praca na pozytywach: pochwały, nagrody, podkreślanie sukcesów, systemy żetonowe
20. Normy i zasady
21. Konsekwencje, czyli co robić, gdy dziecko łamie zasady
22. Obelgi, wyzwiska i inne słowa, które ranią
23. Wybuch, czyli jak poradzić sobie z nagłym pojawieniem się agresji impulsywnej
24. Nadpobudliwe dziecko w szkole
W dzisiejszych czasach określenie dziecko sprawiające problemy jest używane dość często. W sensie medycznym oznacza to zaburzenia emocjonalne lub behawioralne związane z niektórymi chorobami organicznymi lub istniejące niezależnie od nich. Według danych epidemiologicznych zaburzenia takie dotyczą 15-20% całej populacji dzieci i młodzieży, a liczba ta wydatnie wzrasta. Pierwszym lekarzem, do którego trafia dziecko sprawiające problemy , jest pediatra lub lekarz rodzinny. To właśnie on musi ustalić wstępne rozpoznanie, przeprowadzić diagnostykę różnicową i ewentualnie podjąć decyzję o leczeniu lub skierowaniu dziecka do specjalisty. Ta książka z pewnością mu w tym pomoże.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
