Flores astrologie Albumasara były jednym z najbardziej popularnych dzieł do nauki astrologii tego autora, powielanym tak w wersjach rękopiśmiennych, jak i drukowanych w Europie XV i XVI wieku. Po wielokroć odwoływali się do niego średniowieczni astrologowie wywodzący się z kręgu kultury chrześcijańskiej. Flores astrologie vel Liber florum, ukazało się drukiem po raz pierwszy w roku 1488 w Wenecji przez znakomitego drukarza i wydawcę Erharda Ratdolta. Ponowny dodruk miał miejsce w roku 1495. Do roku 1506 opublikowano kolejne 3 wydania już w wersji starodruku. Drukarze chętnie podejmowali się druku tego dzieła, gdyż cieszyło się ono niesłabnącą popularnością. Świadectwem tego jest znaczna liczba zachowanych po dziś dzień egzemplarzy starodruków, przechowywanych w europejskich, a więc również w polskich zbiorach bibliotecznych. Niniejsze polskojęzyczne tłumaczenie Flores Astrologie stanowi cenne źródło dla historyków, historyków nauki, ponadto dla badaczy historii kultury życia codziennego w średniowieczu, jak również dla kulturoznawców, badaczy kultury islamskiej i filozofów przyrody.
Publikacja poświęcona jest Albumasarowi i jego dziełu Ysagoga minor zwanym również Mniejszym wprowadzeniem do astrologii. Utwór znany jest w kręgach kultury łacińskiej w tłumaczeniu na język łaciński dokonany przez Adelarda z Bath i stanowi podręcznik wiedzy astrologicznej będącej skróconą wersją Wielkiego wprowadzenia do astrologii, które w XV w. zostało opublikowane drukiem. Ysagoga minor znana była jedynie w wersjach rękopiśmiennych, spośród których zachowało się do naszych czasów tylko kilka. Dzieło to było powszechnie wykorzystywane przez cały okres wieków średnich przez miłośników nauki o oddziaływaniu ciał niebieskich, również na uniwersytecie krakowskim, albowiem w sposób kompleksowy, przystępny i przejrzysty prezentowało najistotniejsze prawidła wiedzy astrologicznej. Monografia ta wzbogacona o edycję krytyczną dzieła zamieszczoną w formie aneksu, adresowana jest nie tylko do historyków, ze szczególnym uwzględnieniem historyków nauki i kultury, ale również uczonych zajmujących się dziejami, nauką i kulturą muzułmańską, ponadto do czytelników zainteresowanych dziejami astrologii.
Ówczesna strologia opierała się na solidnych podstawach naukowych, a jej propagatorami, również w Krakowie, były najświatlejsze umysły swoich czasów, którym nieobce były tajniki wiedzy astronomicznej, matematycznej i medycznej oraz filozofii i logiki, a nawet teologii. Bez wątpienia, było to skutkiem wyboru drogi naukowej krakowskich mistrzów w XV wieku. Rozwój astrologii na uniwersytecie krakowskim z jednej strony mógł się dokonać bowiem dzięki niwelacji oddziaływania wpływów burydanizmu, któremu bliski był rozwój nauk matematyczno-astronomicznych, a którego cechował dystans, żeby nie napisać - niechęć wobec praktyk astrologicznych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
