"Oddając do rąk czytelników nowe wydanie Psychologii poznawczej, wyrażamy nadzieję, że książka ta pozwoli im nieco lepiej zrozumieć, jak działa umysł. Pisząc ją, sami mogliśmy się tylko zbliżyć do takiego zrozumienia."
Autorzy
Blisko 15 lat od premiery pierwszego wydania Psychologii poznawczej przedstawiamy nowe, zaktualizowane wydanie podręcznika. Treści publikacji dostosowane są do programów kształcenia z zakresu psychologii procesów poznawczych, a układ i liczba rozdziałów pozwalają uporządkować treści kształcenia w obrębie semestru lub roku akademickiego.
Istotą układu treści podręcznika jest podział na struktury i procesy poznawcze:
Pierwsza część podręcznika poświęcona jest reprezentacjom poznawczym. W kolejnych rozdziałach autorzy ukazali istotę sporu o reprezentację poznawczą, omówili badania nad reprezentacjami nietrwałymi (wyobrażeniami, sądami, modelami umysłowymi) i trwałymi (pojęciami, kategoriami) oraz rodzajami wiedzy, a także jej nabywaniem i organizacją. Drugą część podręcznika poświęcono elementarnym procesom poznawczym, o stosunkowo niewielkim poziomie złożoności: uwadze, świadomości, kontroli poznawczej, percepcji oraz pamięci. Trzecia część książki ma za przedmiot złożone procesy poznawcze: myślenie i rozumowanie, rozwiązywanie problemów, podejmowanie decyzji i formułowanie sądów oraz przetwarzanie języka. "Nowa edycja Psychologii poznawczej daje czytelnikom podręcznik dobrze pomyślany pod względem struktury, doboru wiedzy i sposobów zilustrowania prowadzonego wywodu. Podręcznik będzie stanowił bardzo dobrą podstawę kształcenia dla studentów psychologii, kognitywistyki i filozofii, dostarczając im nowoczesnej wiedzy o mechanizmach funkcjonowania umysłu."
Z recenzji prof. dr hab. Czesława Nosala
Czy twórczości można się nauczyć?Czy można ją trenować i rozwijać, jak trenuje i rozwija się mięśnie?Czy warto być twórczym?Trening twórczości to podręcznik sprawdzonych metod, ćwiczeń i sposobów oddziaływania, które rozwijają twórcze myślenie i działanie, a przy okazji są świetną zabawą. Zostały opracowane bardzo starannie przez grono dociekliwych naukowców i praktyków. Książka pokazuje mnóstwo praktycznych zadań i analizuje ich wpływ na rozwój twórczości.Jest to świetny przewodnik dla psychologów, trenerów, rodziców, szefów i wszystkich, którzy chcieliby pobudzać kreatywność w swoim otoczeniu. Dziesiątki ćwiczeń, zestaw problemów dyżurnych do pracy na sesjach kreatywnych i ćwiczenia na rozgrzewkę.Zawarte w książce ćwiczenia oprócz twórczości rozwijają też skutecznie komunikację i sprzyjają budowaniu relacji międzyludzkich.Chociaż głównym adresatem tej książki są osoby organizujące treningi w ścisłym sensie, zwłaszcza treningi grupowe, istnieje możliwość jej wykorzystania w sytuacjach mniej standardowych, na przykład w szkole. Przypuśćmy, że nauczyciel biologii uczy o tym, w jaki sposób wirus atakuje komórkę: wprowadza on do wnętrza komórki swój materiał genetyczny, który replikując się, zakłóca metabolizm komórki-nosiciela aż do jej zniszczenia. Postępuje więc tak, jak oddział dywersantów na tyłach nieprzyjacielskiej armii. Być może analogia mogłaby być bardziej trafna, chodzi jednak o to, aby w ogóle nauczać w konwencji analogii i metafory. Takie nauczanie bliższe jest myśleniu twórczemu, a przecież uczymy się najlepiej wtedy, gdy robimy wynalazki (Piaget). Inaczej mówiąc, wykorzystanie analogii, metafory lub innego narzędzia twórczości sprawia, że uczeń zdobywa wiedzę w sposób bardziej trwały i bardziej atrakcyjny, niż dzieje się to w wypadku klasycznych zabiegów metodycznych.
Czy umysł można trenować, tak jak trenuje się mięśnie? Jak trzeba zorganizować trening mentalny, aby miał sens? Czy efekty takiego treningu są wydatne? Czy są długotrwałe? Czy efekty treningu generalizują się, obejmując nie tylko ćwiczoną funkcję lub sprawność, ale również sprawności ogólne, w tym inteligencję? Czy ma znaczenie, kto trenuje jaką ma wyjściową sprawność umysłową lub poziom inteligencji?Ludzie zawsze marzyli o ulepszeniu samych siebie. Filozofia, szczególnie etyka filozoficzna, była uprawiana jako refleksja nad moralnością, ale też jako możliwa droga moralnego doskonalenia człowieka. Systemów religijnych właściwie nie sposób sobie wyobrazić bez takiego czy innego programu moralnego samodoskonalenia. Czy te wysiłki coś dały, to osobna kwestia.Wraz z rozwojem nowożytnej nauki, marzenia o ulepszeniu człowieka objęły inne, poza moralnością, obszary i dziedziny życia. Rozwój biologii i medycyny poprawił stan naszego zdrowia, wydłużył czas życia i poprawił jego jakość. Rozwój fizyki i chemii zmienił otoczenie człowieka i zwielokrotnił jego możliwości. O rewolucji informacyjnej można powiedzieć, że zmieniła nasze życie gwałtownie i radykalnie. Czy poprawiła, to się dopiero okaże.Na tym tle ostatnio szczególnie wyróżniają się treningi poznawcze. W przeciwieństwie do psychoterapii, ich praktykowanie nie wymaga żadnego certyfikatu. A ponieważ daje się zauważyć silna i szeroko rozpowszechniona wiara w ich skuteczność, coraz więcej osób i firm funduje sobie lub swoim pracownikom tego rodzaju usługi.Trening poznawczy dzisiaj to nie tylko dziedzina badań, ale również coraz bardziej rosnący biznes. Na rynku działają liczne firmy sprzedające zestawy ćwiczeń poznawczych, zwykle w postaci gier komputerowych. Produkty te są na ogół reklamowane jako ćwiczenia rozwijające mózg, a konkretny zestaw ćwiczeń poznawczych zazwyczaj nosi nazwę zawiązującą do euronauka, np. neurobik (ang. Neurobics), w analogii do aerobiku . Nie znaczy to oczywiście, że mamy tu do czynienia z oddziaływaniem bezpośrednio ulepszającym mózg, dane empiryczne dotyczące skuteczności neurotreningów nakazują daleko posunięty sceptycyzm.W związku z możliwymi nadużyciami, a także ze względu na naturalną potrzebę poznawczą, trzeba postawić pytanie o skuteczność treningu poznawczego. Temu służy ta książka. Jej głównym celem jest przedstawienie czytelnikowi ogólnej panoramy tego obszaru badawczego i aplikacyjnego współczesnej psychologii, który dotyczy różnych form treningu poznawczego. Opisując treningi, będziemy wielokrotnie stawiać pytanie, czy są one skutecznym narzędziem usprawniania różnych funkcji umysłu ludzkiego. A badając skuteczność, trzeba poddać się rygorom intelektualnym wymaganym od metodologicznie poprawnego badania naukowego.
"Czy twórczości można się nauczyć?Czy można ją trenować i rozwijać, jak trenuje i rozwija się mięśnie?Czy warto być twórczym?„Trening twórczości” to podręcznik sprawdzonych metod, ćwiczeń i sposobów oddziaływania, które rozwijają twórcze myślenie i działanie, a przy okazji są świetną zabawą. Zostały opracowane bardzo starannie przez grono dociekliwych naukowców i praktyków. Książka pokazuje mnóstwo praktycznych zadań i analizuje ich wpływ na rozwój twórczości.Jest to świetny przewodnik dla psychologów, trenerów, rodziców, szefów i wszystkich, którzy chcieliby pobudzać kreatywność w swoim otoczeniu. Dziesiątki ćwiczeń, zestaw problemów dyżurnych do pracy na sesjach kreatywnych i ćwiczenia na rozgrzewkę.Zawarte w książce ćwiczenia oprócz twórczości rozwijają też skutecznie komunikację i sprzyjają budowaniu relacji międzyludzkich.Chociaż głównym adresatem tej książki są osoby organizujące treningi w ścisłym sensie, zwłaszcza treningi grupowe, istnieje możliwość jej wykorzystania w sytuacjach mniej standardowych, na przykład w szkole. Przypuśćmy, że nauczyciel biologii uczy o tym, w jaki sposób wirus atakuje komórkę: wprowadza on do wnętrza komórki swój materiał genetyczny, który replikując się, zakłóca metabolizm komórki-nosiciela aż do jej zniszczenia. Postępuje więc tak, jak oddział dywersantów na tyłach nieprzyjacielskiej armii. Być może analogia mogłaby być bardziej trafna, chodzi jednak o to, aby w ogóle nauczać w konwencji analogii i metafory. Takie nauczanie bliższe jest myśleniu twórczemu, a przecież „uczymy się najlepiej wtedy, gdy robimy wynalazki” (Piaget). Inaczej mówiąc, wykorzystanie analogii, metafory lub innego narzędzia twórczości sprawia, że uczeń zdobywa wiedzę w sposób bardziej trwały i bardziej atrakcyjny, niż dzieje się to w wypadku klasycznych zabiegów metodycznych.Fragment „Wstępu”Edward Nęcka - profesor psychologii w Uniwersytecie Jagiellońskim. Współpracuje również z Uniwersytetem SWPS. Specjalizuje się w problematyce z pogranicza psychologii poznawczej i psychologii różnic indywidualnych. Prowadzi badania na temat poznawczego podłoża cech osobniczych, takich jak kreatywność, inteligencja i samokontrola. Oprócz licznych artykułów zawierających opis wyników badań, opublikował osiem książek – podręczników i monografii. Jest współautorem (z J. Orzechowskim i B. Szymurą) podręcznika pt. „Psychologia poznawcza” oraz autorem książki „Trening poznawczy”. Od roku 2001 jest członkiem Polskiej Akademii Nauk."
Społeczność naukowa wypracowała i stosuje w praktyce pewne standardowe zasady formalne, które obowiązują wszystkich autorów prac naukowych. Dotyczą one stylu wypowiedzi, kolejności określonych fragmentów tekstu, sposobu cytowania literatury, zamieszczania tabel itd. Takie standardy są ściśle przestrzegane w periodykach naukowych, a czytelnicy i redaktorzy taj już do nich przywykli, że nie akceptują prac nie spełniających odpowiednich wymagań formalnych. Dlatego nie chcemy, aby traktowano nasz poradnik jak swoistą ""książkę kucharską"" do pisania prac magisterskich, artykułów lub raportów; zresztą sporządzenie czegoś takiego jest niemożliwe. Nie należy więc liczyć na mechaniczne wypełnianie przepisu, którego tu nie ma, a jedynie kierować się proponowanymi wskazówkami w pisaniu własnego, ciekawego, twórczego tekstu.""
Przedmiotem niniejszej monografii jest opis inteligencji człowieka w kategoriach tak zwanej formalnej teorii intelektu, a także próba empirycznej weryfikacji założeń i twierdzeń tej teorii.
Czy człowiek inteligentny to taki, który zna rzadko używane słowa? Czy też taki, który zwykle szybko znajduje odpowiedź na zadane pytanie (jest „bystry")? Czy może taki, który potrafi rozwiązywać abstrakcyjne łamigłówki, nie mające żadnego praktycznego znaczenia? Dość łatwo można udowodnić, że kryteria inteligencji są zmienne historycznie i kulturowo, zatem nie można raz na zawsze określić jakiego rodzaju zadania lub problemy są trafnymi sposobami oceny poziomu intelektualnego danej jednostki. Wydaje się, że zadania stanowiące podstawę oceny poziomu inteligencji człowieka zazwyczaj spełniają dwa kryteria: po pierwsze, są ważne w danym kontekście historycznym i kulturowym, a po drugie - są dość trudne dla znacznego odsetka, jeśli nie dla większości populacji. Ktoś, kto umie radzić sobie w sprawach ważnych i trudnych, uzyskuje w danej społeczności status intelektualisty.
Znakomity, aktualny podręcznik do psychologii poznawczej!
Nowoczesny podręcznik zarówno w sposobie ujęcia, jak też w obudowie dydaktycznej.
Książka:
zapoznaje z podstawowymi problemami, pojęciami i metodami psychologii procesów poznawczych;
omawia nie tylko "klasyczne" problemy psychologii poznawczej, ale także najnowsze koncepcje;
przedstawia najważniejsze paradygmaty eksperymentalne i ilustruje szczególnie interesujące zjawiska opisami konkretnych badań;
pokazuje, że czynności pozornie proste i zrozumiałe (np. czytanie, rozpoznawanie twarzy ludzkiej lub koordynacja czynności jednoczesnych) są kontrolowane przez niezwykle złożony i wyrafinowany mechanizm poznawczy;
demistyfikuje uproszczone sądy i pseudoteorie na temat procesów poznawczych człowieka;
ukazuje nowe możliwości zastosowania pojęć i metod psychologii poznawczej do analizy wielu zjawisk, zwykle nie rozpatrywanych w tym kontekście, np. zjawisk społecznych lub zaburzeń psychicznych.
Podręcznik przeznaczony jest dla studentów i wykładowców psychologii.
Do książki dołączona jest płyta CD-ROM zawierająca podstawowe eksperymenty i demonstracje zjawisk omawianych w poszczególnych rozdziałach podręcznika.
Czy trenowanie (stymulowanie, rozwijanie) twórczości w ogóle jest możliwe?* Jeśli jest możliwe, to czy warto się nim zajmować?* Jeśli warto, to w jaki sposób to czynić?Jeśli możliwe jest ćwiczenie ruchów dowolnych lub pamięci, to dlaczego nie mielibyśmy ćwiczyć myślenia twórczego?Trenowanie twórczości jest możliwe tylko pod warunkiem, że myślenie i działanie twórcze potraktujemy tak samo jak wszelkie inne rodzaje aktywności człowieka. Nie chodzi o to, żeby pozbawiać twórczość specyficzności, lecz o to, by ją odmitologizować. A to znaczy, że trzeba odejść od romantycznej wizji twórczości jako czegoś nadzwyczajnego, tajemniczego, niemal nadprzyrodzonego i całkowicie odpornego na działanie zabiegów stymulujących.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
