Jako monografia naukowa jest to książka wykorzystująca bardzo bogatą literaturę polską i niemiecką, przede wszystkim współczesną, ale Autorki sięgają także do najważniejszych opracowań polskich i niemieckich XX wieku, w którym pedagogika kultury i edukacja kulturowa rozwijały się bardzo intensywnie. Jest to studium porównawcze. A zatem Czytelniczka/Czytelnik znajdzie w książce informacje i analizy dziesiątków problemów podejmowanych w Polsce i w Niemczech oraz konsekwentne porównanie podobieństw i różnic z uwzględnieniem swoistości kulturowej tych sąsiadujących ze sobą krajów (...). Książka wyróżnia się nowatorskimi pomysłami edytorskimi, bardzo wzbogacającymi jej lekturę i zachęcającymi do sięgania do tekstów naukowych, metodycznych oraz do wybitnych dzieł literatury pięknej, które mieszczą się w penetrowanym przez Autorki polu problemowych, ale często śmiało wyprzedzają myśl naukową i praktykę wychowawczą („mądrość powieści").
Z recenzji wydawniczej prof. zw. dra hab. Kazimierza Zbigniewa Kwiecińskiego,
członka rzeczywistego PAN
Jest to książka ważna dla pedagogiki, bowiem dotyczy problematyki o kluczowym współcześnie znaczeniu społeczno-kulturowym. W świecie wielkich migracji, potęgującego się zróżnicowania kulturowego społeczeństw oraz niemocy edukacji konfrontowanej z wielością stanowisk aksjologicznych i nietolerancją wobec odmienności, stanowi ona swoisty przewodnik po modelach edukacji międzykulturowej; subtelnie wiedzie Czytelnika ku szerokiemu antropologicznemu rozumieniu kultury i szacunku dla kultur lokalnych. To unikatowe, oryginalne kompendium wiedzy o edukacji kulturowej, prezentujące myślenie o niej i praktyki jej urzeczywistniania w dwóch sąsiadujących ze sobą demokratycznych państwach, o różnych tradycjach, kulturach, uwarunkowaniach politycznych i ekonomicznych, oferuje niezwykle bogatą paletę pomysłów, konceptów, inspiracji, idei, które zapewne zasługują na uwagę badaczy i praktyków edukacji kulturowej, ale również czytelników zaniepokojonych współczesną kulturą życia, kulturą bycia z Innym, kulturą medialną (...).
Z recenzji wydawniczej dr hab. Marii Marty Urlińskiej,
prof. Akademii Ignatianum w Krakowie
Książka Ewy Przybylskiej i Danuty Wajsprych to systematyczne przedstawienie różnych sposobów rozumienia procesów uczenia się w rodzinie i próba odpowiedzi na pytanie o zadania edukacyjne jakie ma, może i powinna mieć rodzina w kontekście procesów uczenia się przez całe życie. Autorki przyglądają się dzieciństwu i młodości z perspektywy dorosłości, szczególną uwagę poświęcając kategorii codzienności. Treść książki rozpięta jest między pedagogiką społeczną, pedagogiką rodziny i andragogiką. Ze szczególną wrażliwością akcentowane jest uczenie się nieformalne w rodzinie, ponieważ żaden postulat oświatowy nie jest artykułowany tak nieustępliwie, jak ten, że człowiek winien uczyć się w każdym wieku, na każdym etapie życia, od najmłodszych lat po sędziwą starość.
Książka składa się z miniatur andragogicznych dotyczących m.in. wybranych teorii społecznych w badaniach nad rodziną i ich zastosowania empirycznego, ekskursów o edukacji formalnej (technologicznej), nieformalnej (krytycznej) i pozaformalnej (humanistycznej). Zaletą książki jest „obrazowanie", zaczerpnięte z historii, literatury, sztuki, co w przypadku pracy mającej ambicje również dydaktyczne, ułatwi zapewne przyswajanie tego, co Autorki miały do powiedzenia o złożonych procesach uczenia się.
Adresatami książki są studenci, młodzi badacze, początkujący adepci nauki, ale i „pedagogizujący" rodzice oraz nauczyciele wrażliwi na biograficzny los ucznia, a także wszyscy, którym bliskie jest myślenie o rzeczywistości edukacyjnej z perspektywy systemu znaczeń wyniesionego z przestrzeni życia rodzinnego.
Książka jest śmiałym przekrojem problematyki uczenia się w rodzinie w toku pełnego cyklu życia wszystkich jej członków, podjętej z wielu perspektyw: teorii, badań empirycznych, andragogicznych praktyk akademickich (udanych i katastrofalnych), wzorów zagranicznych skonfrontowanych z polskimi. Książka jest napisana tak, by mogły ją czytać szerokie kręgi odbiorców, od akademików i studentów, do rodziców czytających książki i myślących o wychowaniu swoich małych, większych i dużych dzieci.
Podział książki zachęca do jej czytania w niedużych porcjach, a na dodatek Autorki zachęcają też do jej czytania niekoniecznie liniowego, lecz w dowolnym wyborze fragmentów. Taki warsztat pisarski odbiega od typowego nudziarstwa akademickiego i od napuszonego uwznioślania w „pedagogizacji" rodziców. Może to być zatem książka naprawdę szeroko czytana.
Z opinii recenzenta prof. zw. dra hab. Kazimierza Zbigniewa Kwiecińskiego, członka rzeczywistego PAN
Jest to bez wątpienia książka w pedagogice polskiej nowatorska, niezwykle ważna w filozofii i teorii wychowania, doskonale rekonstruująca źródła i główne idee etyki Józefa Tischnera oraz ogarniająca całościowo implikacje jego filozofii dla podstaw teoretycznych i zasad realizacji pedagogiki dobra (agatologicznej), książka napisana gruntownie, przejrzyście, jasno, przekonywająco i pięknie. Jest to wzorcowy przykład odczytania dla pedagogiki pism filozofa, nie pisanych z myślą o przeznaczeniu ich i umiejscowieniu w pedagogice i wychowaniu, a zatem rekonstrukcji pedagogii „implicite", dyskretnej, odczytanej pośrednio, nie wprost z pism filozoficznych, „zobaczenie - jak pisze Autorka - wychowana w filozofii bezpośrednio z nim nie związanej".
z recenzji prof. zw. dra hab. Zbigniewa Kwiecińskiego
Opracowanie pod redakcją Danuty Wajsprych można odczytać na wiele sposobów. Znajdą w niej coś dla siebie nauczyciel, przedstawiciel samorządu terytorialnego. Może ono także wywołać zadumę i autorefleksję wśród młodzieży, w tym również młodzieży studenckiej, wśród nauczycieli akademickich, zwłaszcza kształcących pedagogów. Dobrze byłoby, gdyby przeczytali ją urzędnicy administracji, aby wsparcie finansowe kierowali do najuboższych i zaniedbanych kulturowo.
W opracowanie i jego treść wprowadza Danuta Wajsprych, wskazując na tło gospodarcze i społeczne, które spowodowało m.in. rozwarstwienie społeczne, ubóstwo, w tym także kulturowe. [...]
Całość opracowania posiada dużą wartość poznawczą i pragmatyczną. Nie sposób sobie wyobrazić, aby poruszana problematyka nie mogła liczyć na zainteresowanie pedagogów, nauczycieli i pracowników naukowo-dydaktycznych. To opracowanie bowiem [...] wywołuje refleksję nad współczesną kulturą. Stanowi też ciągle aktualny przykład myślenia innowacyjnego nad stanem współczesnego ubóstwa i jego skutkami. W tej interesującej pozycji jest miejsce dla wszystkich, którym bliska jest problematyka minimalizacji ubóstwa kulturowego.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Eugenii Malewskiej
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
