Mahabharata jest niezwykłym dziełem literackim. Ponad 100 000 wersetów czyni z niej jeden z największych eposów świata – jest ośmiokrotnie dłuższa niż Iliada i Odyseja razem wzięte. Według współczesnych badaczy, Mahabharata powstała na przestrzeni kilku stuleci, między IV w. p.n.e a IV w. n.e. i miała wielu autorów. Według samej Mahabharaty oraz zgodnie z tradycją, została spisana przez wielkiego wieszcza Wjasadewę około 5000 lat temu, bezpośrednio po wydarzeniach, które składają się na jej akcję. Epos ten uważany jest za jeden z dwóch fundamentalnych tekstów (obok Ramajany), na których opiera się kultura, tradycja i religia Indii, a jej poszczególne epizody wielokrotnie znajdowały swoje przedstawienie w rzeźbie, malarstwie, tańcu czy teatrze.
Mahabharata zawiera w sobie wszystko to, co tak fascynuje ludzi zachodu w kulturze Indii: duchowość, mistycyzm, świat bogów , demonów i joginów, wierzenia, miłość, erotyka, opisy bitew.
Historia Mahabharaty została opisana na kanwie konfliktu dwóch gałęzi rodu Bharatów. Przedmiotem sporu jest tron Hasztinapury- stolicy Bharata-Warszy (tradycyjna nazwa Indii). Poprzez intrygi Kaurawowie skazali swoich kuzynów na wygnanie i bezprawnie sprawowali władzę w królestwie. Kulminacją historii jest wielka bitwa pod Kurukszetrą, w trakcie której giną Kaurawowie oraz prawie wszyscy biorący w niej udział żołnierze. Przed samą bitwą doszło do wypowiedzenia Bhagavat-gity (Pieśń Pana), której 700 wersetów, będących częścią Mahabharaty stanowi dla Hindusów najważniejszy i najświętszy tekst. W niej to Kryszna, który jest uznawany za samego Boga Wisznu, instruuje swojego przyjaciela Ardżunę (jeden z Pandawów) o naturze świata, prawie karmy, zasadach reinkarnacji oraz różnych systemach Jogi. Sama Bhagavat-gita doczekała się ponad 100 różnych tłumaczeń na język angielski oraz kilku na język polski.
Fragment Książki
Wstęp
Spodziewam się, że większość osób, które będą czytać ten wstęp, po raz pierwszy spotyka się z tekstem Mahabharaty. Ci, którzy już ją znają, nie potrzebują żadnego wprowadzenia. Z pewnos'cią będą woleli natychmiast przystąpić do czytania tej kojącej serce i umysł historii. Jes'li jest to Wasze pierwsze spotkanie z tym dziełem, pozwólcie, że zaproszę Was do czytania może nieco utartą formułką: „Witam w świecie Mahabharaty'". Witam w świecie bohaterów i bogów, prawych królów rządzących ziemią, gdzie życie postrzega się jako jedynie krok na drodze wiodącej do świata wiecznego szczęścia. Oto historia, która Was oczaruje, a jednocześnie dostarczy wiedzy z różnych dziedzin życia. Pięć tysięcy lat temu po raz pierwszy spisał ją w języku sanskryckim Wjasadewa - mistyk żyjący w Himalajach. Jej głównym wątkiem jest historia życia pięciu potężnych królów - Pandawów. Przeplatają się z nim inne opowieści o mędrcach, królewskich wojownikach i wielu innych barwnych osobistościach. Jedną z nich jest Kryszna, wcielenie Boga, bardzo ważna postać w tej książce. To właśnie z jego powodu Mahabharata ma charakter religijny. Zawiera Bhagawad-gitę, którą wygłosił Kryszna i która stała się źródłem duchowych wskazówek, nadal czytanych codziennie przez miliony ludzi (tak jak i Mahabharata). Moja książka nie jest pracą akademicką ani nie zawiera wszystkich szczegółów. Ma ona raczej formę powieści, mającej pomóc Czytelnikom zapoznać się z akcją i doświadczyć wzniosłego nastroju starożytnych czasów. Zauważyłem, że nawet Czytelnicy, którzy bardzo pragną zapoznać się z Mahabharata, nie są w stanie przebrnąć przez obszerne tomy dostępnych naukowych przekładów. Dlatego starałem się, by moje opracowanie było jak najbardziej przystępne dla każdego, a jednocześnie zawierało wszystkie ważne szczegóły historii. Uważam, że moja książka jest jednym z najbardziej autentycznych przekazów, ponieważ zawsze pozostawałem wierny dostępnym mi tłumaczeniom.
