Prezentowana monografia poświęcona relacjom międzykulturowym powstaje w szczególnym momencie dziejowym. Następuje w nim rewizja dotychczasowych teoretycznych modeli wielokulturowości i ich praktycznych zastosowań w polityce państw otwartych dotąd na przyjmowanie i adaptację imigrantów, włączających się aktywnie w międzynarodowe, międzykulturowe projekty integracyjne. Odwrót od optymistycznej, nieuchronnej historycznie – jak się powszechnie sądziło – wersji polityki wielokulturowości, asymilacyjnej i transkulturowej praktyki społecznej, widoczny jest nie tylko w doktrynach i programach zmierzających do władzy nowych, populistycznych, nacjonalistycznie zorientowanych liderów. [… ] Jak kształtować się będzie teoria relacji międzykulturowych w kontekście kryzysu polityki asymilacyjnej, poddana krytyce populistycznych liderów partyjnych, aktywistów ruchów alterglobalistycznych, atakom reprezentantów radykalnych ugrupowań religijnych? Czy jest to tylko przejściowa negatywna reakcja na zbyt indywidualistyczne, liberalne, wolnościowe koncepcje rozwoju otwartych społeczeństw demokratycznych, czy też trwalsza, dłuższa w perspektywie historycznej tendencja do powrotu do polityki ekskluzywizmu religijnego, nacjonalizmu i partykularyzmu kulturowego? W książce nie udzielam odpowiedzi na żadne z tych pytań. Opisuję jedynie, charakteryzuję i analizuję wybrane, moim zdaniem najważniejsze, teoretyczne antynomie, dylematy i wyzwania współczesnych modeli wielokulturowości, a zarazem wskazuję, choć nie wiem, w jakim stopniu wyczerpująco, przyczyny i źródła ich politycznych i praktycznych niepowodzeń.
Fragment Przedmowy
W życiu Piotra Miłta, pseudonim „Jaro”, istotne są tylko dwie sprawy – córka Ewa i jedyne w Europie, warte fortunę żółte bmw. Cała reszta, czyli stworzony w kilkanaście lat holding, z biegiem czasu coraz bardziej przypomina mu wielogłowego potwora, którego trzeba dokarmiać coraz większą ilością pieniędzy. I bez znaczenia jest fakt, że są to brudne pieniądze, które Piotr pierze w swoich legalnie działających przedsiębiorstwach. Sprawne funkcjonowanie biznesowej machiny wymaga od jej właściciela coraz więcej wysiłku, dlatego wyprowadza za granicę odpowiednią ilość środków, postanawia wyjechać i zacząć korzystać z życia. Sytuacja komplikuje się, kiedy pewnego dnia wraca do domu i zastaje w nim trzech członków Komanda „Z”, czyli jednostkę Organizacji z Otwocka.
Mówią, że w każdej fikcji jest coś z rzeczywistości.
Miłt nie pozostawił mu wyboru. Rzucił wyzwanie, które „Dzidek” musiał podjąć. Wezwał swoich ludzi i poinstruował ich, jak mają postępować. Od tej pory mieli strzec kamienicy jak fortecy.
– Ten wielkolud sam wpadnie nam w ręce. Z pewnością się nie przechwalał. Będzie próbował mnie zabić. Myślę, że do tego nie dopuścicie – zwrócił się do członków obstawy.
– Spokojna głowa, szefie – uśmiechnął się złowrogo dowódca jego gwardii przybocznej. Uśmiech ten wywołał dreszcz na plecach „Dzidka”.
– W Myślenicach zabił mojego brata. Wypruję z niego flaki. – Do uśmiechu dołożył deklarację.
„Dzidek” pokiwał w zadumie głową nad zawiłością ludzkich uczuć i namiętności.
– Odnajdźcie też Wronika i dostarczcie go do mnie. Żywego. Nie mówię całego, ale koniecznie żywego. Obstawcie wszystkie wejścia i ustawcie snajpera w dobrym punkcie. Sami wiecie, co macie robić.
Przerwał wydawanie dyspozycji.
– Przyślijcie mi tę rudą Kizię.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
