x
Autor ujawnia w tej książce, że jeden z największych mistrzów taoizmu nie jest Chińczykiem ani czcigodnym filozofem, ale w rzeczywistości nikim innym, jak tylko ... zwyczajnym misiem stworzonym przez A.A. Milne`a, czyli Kubusiem Puchatkiem. Podczas gdy Kłapouchy wszystkim się zadręcza, Prosiaczek nie może się zdecydować, Królik wszystko kalkuluje, a Sowa wygłasza wyrocznie - Puchatek po prostu jest. I to właśnie stanowi klucz do tajemnej mądrości taoizmu.
"Tao Kubusia Puchatka" można traktować jako książkę o "małym misiu, który chodzi tu i tam zadając niemądre pytania, układając piosenki i doświadczając przygód, przez co jednak nie przybywa mu intelektualnej mądrości, ani też nie odchodzi od swego prymitywnego pojęcia szczęścia". W zasadzie w tym zdaniu zawiera cała idea tej cieniutkiej lektury. Nie czytamy tu jednak o perypetiach sympatycznego misia o "ciasnym rozumku". Autor zrobił coś innego, wydawałoby się, że zupełnie niedorzecznego. Benjamin Hoff podjął próbę wyjaśnienia zasad taoizmu poprzez postać Kubusia Puchatka.
Pomysł ciekawy, choć podeszłam do lektury z dużą dawką sceptycyzmu. Nie miałam większego pojęcia o taoizmie. Zmarszczyłam też nos, kiedy dowiedziałam się, że jeden z moich ulubionych bohaterów książkowych z dzieciństwa, miał posłużyć do jakiś dziwnych eksperymentów. Okazało się jednak, że Kubuś Puchatek to idealny miś, który świetnie współgra z filozofią Dalekiego Wschodu. Trochę naiwny, kochający i bezgranicznie oddany swoim przyjaciołom, ale także spokojny, opanowany, a kiedy trzeba wyciszony. Czegóż trzeba więcej? Co najważniejsze, po przeczytaniu całej książeczki można dojść do wniosku, że Puchatek wcale, ale to wcale nie był głupiutkim misiem...
"Tao Kubusia Puchatka" jest lekturą od której warto zacząć swoją przygodę z taoizmem. Stanowi bowiem swoiste wprowadzenie do jego zasad, mówi o historii powstania i samej istocie. Samo słowo tao jest jednym z najstarszych pojęć spośród chińskich poglądów na istnienie świata i życia. Znak tao spotykany był na napisach na kościach słoniowych służących do wróżenia z końca XI w. p.n.e. W najstarszym słowniku chińskim słowo tao wytłumaczone jest jako "droga po której się idzie". Najpopularniejsze określenia, to właśnie: droga, ścieżka oraz metoda i sposób.
Książka została sprytnie podzielona na części. W każdym z rozdziałów mamy dialog stylizowany na oryginalny tekst A.A. Milnego. To rozmowa autora z małym, głupiutkim misiem, który cierpliwie tłumaczy Puchatkowi czym jest taoizm i prowadzi Kubusia różnymi ścieżkami... Lektura jest wzbogacona ilustracjami Lewisa. Do analizy taoizmu posłużyły Hoffowi także prawdziwe fragmenty z "Kubusia Puchatka", dzięki czemu czytając przypominamy sobie jak to było być małym, zagłębiać się w Stumilowym Lesie i bawić się razem z jego mieszkańcami.
"Tao Kubusia Puchatka" sprawia, że nie raz się uśmiechniemy pod nosem, kiedy czytamy świetną stylizację Hoffa. Trzeba przyznać, że autor z powodzeniem mógłby pisać kolejne przygody Puchatka. Cóż takiego niesamowitego jest w misiu, który kocha małe Conieco. Odpowiedź znajduje się w książce. Kubuś po prostu jest. I to stanowi klucz do tajemnej mądrości taoizmu. Książkę warto przeczytać, by zaznać chwili spokoju w gwarze otaczającego nas świata. Przyjemnie jest wczuć się w szum liści drzew ze Stumilowego Lasu.
"Tutaj kończą się książki o Puchatku, w Zaczarowanym Miejscu na skraju Lasu. Możemy tam iść, kiedy tylko zechcemy. To niedaleko; wcale nie jest trudno tam trafić. Po prostu idź ścieżką Niczego i zmierzaj Nigdzie, aż tam dojdziesz. Zaczarowane Miejsce jest bowiem tam, gdzie ty jesteś, i jeżeli jesteś Przyjacielem Misiów - znajdziesz je."
"Tao Kubusia Puchatka" można traktować jako książkę o "małym misiu, który chodzi tu i tam zadając niemądre pytania, układając piosenki i doświadczając przygód, przez co jednak nie przybywa mu intelektualnej mądrości, ani też nie odchodzi od swego prymitywnego pojęcia szczęścia". W zasadzie w tym zdaniu zawiera cała idea tej cieniutkiej lektury. Nie czytamy tu jednak o perypetiach sympatycznego misia o "ciasnym rozumku". Autor zrobił coś innego, wydawałoby się, że zupełnie niedorzecznego. Benjamin Hoff podjął próbę wyjaśnienia zasad taoizmu poprzez postać Kubusia Puchatka.
Pomysł ciekawy, choć podeszłam do lektury z dużą dawką sceptycyzmu. Nie miałam większego pojęcia o taoizmie. Zmarszczyłam też nos, kiedy dowiedziałam się, że jeden z moich ulubionych bohaterów książkowych z dzieciństwa, miał posłużyć do jakiś dziwnych eksperymentów. Okazało się jednak, że Kubuś Puchatek to idealny miś, który świetnie współgra z filozofią Dalekiego Wschodu. Trochę naiwny, kochający i bezgranicznie oddany swoim przyjaciołom, ale także spokojny, opanowany, a kiedy trzeba wyciszony. Czegóż trzeba więcej? Co najważniejsze, po przeczytaniu całej książeczki można dojść do wniosku, że Puchatek wcale, ale to wcale nie był głupiutkim misiem...
"Tao Kubusia Puchatka" jest lekturą od której warto zacząć swoją przygodę z taoizmem. Stanowi bowiem swoiste wprowadzenie do jego zasad, mówi o historii powstania i samej istocie. Samo słowo tao jest jednym z najstarszych pojęć spośród chińskich poglądów na istnienie świata i życia. Znak tao spotykany był na napisach na kościach słoniowych służących do wróżenia z końca XI w. p.n.e. W najstarszym słowniku chińskim słowo tao wytłumaczone jest jako "droga po której się idzie". Najpopularniejsze określenia, to właśnie: droga, ścieżka oraz metoda i sposób.
Książka została sprytnie podzielona na części. W każdym z rozdziałów mamy dialog stylizowany na oryginalny tekst A.A. Milnego. To rozmowa autora z małym, głupiutkim misiem, który cierpliwie tłumaczy Puchatkowi czym jest taoizm i prowadzi Kubusia różnymi ścieżkami... Lektura jest wzbogacona ilustracjami Lewisa. Do analizy taoizmu posłużyły Hoffowi także prawdziwe fragmenty z "Kubusia Puchatka", dzięki czemu czytając przypominamy sobie jak to było być małym, zagłębiać się w Stumilowym Lesie i bawić się razem z jego mieszkańcami.
"Tao Kubusia Puchatka" sprawia, że nie raz się uśmiechniemy pod nosem, kiedy czytamy świetną stylizację Hoffa. Trzeba przyznać, że autor z powodzeniem mógłby pisać kolejne przygody Puchatka. Cóż takiego niesamowitego jest w misiu, który kocha małe Conieco. Odpowiedź znajduje się w książce. Kubuś po prostu jest. I to stanowi klucz do tajemnej mądrości taoizmu. Książkę warto przeczytać, by zaznać chwili spokoju w gwarze otaczającego nas świata. Przyjemnie jest wczuć się w szum liści drzew ze Stumilowego Lasu.
"Tutaj kończą się książki o Puchatku, w Zaczarowanym Miejscu na skraju Lasu. Możemy tam iść, kiedy tylko zechcemy. To niedaleko; wcale nie jest trudno tam trafić. Po prostu idź ścieżką Niczego i zmierzaj Nigdzie, aż tam dojdziesz. Zaczarowane Miejsce jest bowiem tam, gdzie ty jesteś, i jeżeli jesteś Przyjacielem Misiów - znajdziesz je."
