Urodził się w 1931 roku. Gnostyk, antropozof, badacz myśli ezoterycznej, religijnej, filozoficznej, psychologicznej, tłumacz literatury humanistycznej z niemieckiego, angielskiego i francuskiego obszaru językowego, eseista (niemal 400 esejów, rozpraw i artykułów), największy tłumacz i popularyzator psychologii Carla Gustava Junga w Polsce (prezes Klubu im. C. G. Junga w latach 1991-1992 i 1998-1999).Wydano niemal 120 jego przekładów książek, między innymi takich autorów jak Mistrz Eckhart, Goethe, Schiller, Novalis, Hegel, Schleiermacher, Rudolf Steiner, Bock, Freud, Carl Gustav Jung, Max Weber, C.F von Weizsacker, Erich Fromm, Galbraigth, A. Huxley, Leak, Mayendorff, Eliade. Zasługi Jerzego Prokopiuka na polu translatorskim zostały uwieńczone nagrodą Instytutu Polsko-Niemieckiego w Darmsztadt w roku 1987, zaś w dwa lata później został laureatem nagrody Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich.Jerzy Prokopiuk jest twórcą i redaktorem naczelnym pisma Gnosis, a także prezesem honorowym Klubu Gnosis.Wśród książek jego autorstwa są między innymi: Gnoza i gnostycyzm (1998), Labirynty herezji (1999), Ścieżki wtajemniczenia (2000), Nieba i piekła (2001), Światłość i radość (2003), Szkice antropozoficzne (2003), Jestem heretykiem (2004).
Ta poezja to powrót do starej szkoły poezji metafizycznej, melanżowanej współczesną perwersją liryczną. Tematyka nie dotyka smętnego wąchania kwiatków lub wyschnięcia kieliszka na brudnym dworcu tylko archetypowej pozycji rozdarcia ciała i ducha człowieka w całej sprzeczności jego niskich i wysokich pragnień, namiętności i uczuć.
Opowieść biograficzna, oparta na życiu zwykłego człowieka. Nie dajcie się jednak zwieść spodziewanej prozaiczności. Ta książka była przekazywana autorowi w sporej części podczas medytacji. Jak wspomniany udowadnia/wskazuje, życie każdego z nas może stać się mniej jednostajne, nieść więcej doznań, kolorów i dawać nadzieję. Zyskać wyższy duchowy poziom bez względu na wyznawaną religię, bądź jej brak. Innowacyjnością jest fakt, iż owe autentyczne zdarzenia podane są bez maski, ego i ubarwień. Niejednokrotnie brutalnie prawdziwe. Krew, seks, miłość, rozpacz, filozofia, dramaty, euforia, doznania, sukces, traumy, błogostan i wiele innych w organizmie czterdziestosiedmioletniego mężczyzny splecione karmą, aby finalnie pozostawić nas w stanie refleksji, a kto wie... może nawet odmienionym.
JACK LONDON, to wielki człowiek i pisarz, wielki Amerykanin, sam przez się będący wielką sprawą, wielką i sensacyjną przygodą w dziejach ludzkości; oraz wielka nauka dla nas wszystkich, a przede wszystkim dla młodych. W połowie swego dorosłego i twórczego żywota, w czasie swej podróży po Pacyfiku, odwiedził melanezyjskie Wyspy Salomona. Poznał i pokochał tropikalną jego część, jej realia, tradycje i narodowości, które odegrały podstawową rolę w całej jego twórczości i świadomości.WYSPIARSKA PRZYGODA - pierwsza i niezrównana powieść Jacka Londona, niezwykle wyrafinowanego stylisty, w zupełnie nowym i genialnym przekładzie Roberta Stillera. Zarówno artystycznie, jak i treściowo jedno z najświetniejszych jego dzieł o tematyce z Mórz Południowych. Dzieło, które po stu latach nie przestało być dla nas aktualne. Akcja, ze wspaniale zarysowaną egzotyką mórz, wysp i ludów Pacyfiku, opisuje pogłębiony romans między zuchwałą dziewczyną przyjezdną z Anglii a starszym i powściągliwym plantatorem. Aktualne więc także w swych ekspresyjnie zarysowanych aspektach męskich i żeńskich, z silnie feministycznym podtekstem w tle. Bo jednak nie przygoda, nie walka i nie Pacyfik jest podstawowym i rewelacyjnym tematem tego utworu, ale wnikliwy, nowatorski, a nawet przełomowy obraz problematyki tego, czy kobieta może być pod każdym względem równa mężczyźnie.
Górnoślązacy są narodem, który długo stał w cieniu. Dopiero powoli odnajdują swoją odrębność i odważają się wyrażać własną wolę. Dlatego też lubią swoje legendy - dziś bardziej niż dawniej uważają je za wyraz swojej tożsamości.Ten zbiór 105 legend wyraźnie ukazuje, że Górny Śląsk jest skupiskiem niespożytych sił ludowych. Górnoślązak zamienił uprawę dziedziczonej rolniczej ziemi na inne zawody, ale pozostała w nim jednak miłość do swojej ojczyzny i legend. Dopóki będzie pamiętał o swoich legendach, dopóty zachowa swoją tożsamość i siłę życiową. Pani Legenda, uśmiechając się przyjaźnie, podała nam swoje zwierciadło, w którym wartko ibarwnie przetoczyły się obrazy z naszej górnośląskiej Ojczyzny. Widzieliśmy śląskie wzgórza oraz daleką nadodrzańską równinę; wielkie miasta oraz spokojne wioski schowane po lasach; rolnika, górnika oraz baśniowe postacie; widzieliśmy teraźniejszość i często odsuwaliśmy zasłonę przeszłości. Mimo tej wielości poruszanych spraw nie powstało zagmatwanie, ponieważ w tle stał obraz, który wszystkie okrutne postacie i zdarzenia połączył w jedną całość. Każda z opowiadanych tu legend jest tylko kreską lub plamką farby na tym wizerunku, który - na początku zamazany i ciemny - po przeczytaniu kolejnej strony staje się pełniejszy, jaśniejszy i cieplejszy w barwach, aż w końcu daje się wyraźnie rozpoznać. Jest to obraz Górnoślązaka.Górnoślązacy są narodem, który długo stał w cieniu. Dopiero powoli odnajdują swoją odrębność i odważają się wyrażać własną wolę. Dlatego też lubią swoje legendy - dziś bardziej niż dawniej uważają je za wyraz swojej tożsamości.Ten zbiór 105 legend wyraźnie ukazuje, że Górny Śląsk jest skupiskiem niespożytych sił ludowych. Górnoślązak zamienił uprawę dziedziczonej rolniczej ziemi na inne zawody, ale pozostała w nim jednak miłość do swojej ojczyzny i legend. Dopóki będzie pamiętał o swoich legendach, dopóty zachowa swoją tożsamość i siłę życiową.
Jest to powieść - oparta na autentycznej historii - o lekarzu-psychiatrze, który chcąc poznać psychikę swych podopiecznych, postanawia przekonać się, jak wygląda szpitalne życie z perspektywy pacjenta. Decydując się na karkołomny eksperyment poznawczy, próbuje wkroczyć na niezbadany grunt i wpada w pułapkę. Wraz z bohaterem niepostrzeżenie przekraczamy granicę między fascynacją i obsesją, normalnością i szaleństwem. Powieść skłania do pytań o możliwość rozróżnienia tych stanów, uświadamia, jak kruche może się okazać poczucie naszej tożsamości i bezpieczeństwa, kreuje sugestywną aurę osaczenia i bezsilności zarówno wobec mechanizmów nieubłaganie funkcjonującej instytucji, jak i - przede wszystkim - własnej psychiki...
Jacek Głębski [1963] studiował geografię na UŁ i dziennikarstwo na UW. Sekretarz oddziału łódzkiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
`Podróż` jest z całą pewnością najbardziej dojrzałą spośród wielu książek Macieja Kuczyńskiego. Jest ona `zamkniętym`, i zarazem `otwartym` światem przeżyć, spostrzeżeń, opisów, sądów i analiz. Jest to świat zamknięty, bo ograniczony ilością stron i dwoma okładkami. Lecz jest to także świat otwarty, bo nie sposób czytać jej i nie zdumieć się, a tym samym poszerzyć swojego wewnętrznego świata - świata własnych przekonań, odczuć i odkryć.
Jack London, właściwie John Griffith Chaney (1876-1916).
W lodowatej ziemiance na północy Ameryki, walcząc ze szkorbutem, niespełna dwudziestodwuletni John London, zwany Jackiem, podjął postanowienie swego życia: zostanie pisarzem. I na belce nad swym legowiskiem wyrył:
JACK LODNON POSZUKIWACZ ZŁOTA AUTOR 27 STYCZ. 1898.
Niezwykły, chyba największy amerykański pisarz, niezwykły życiorys.
Podbił świat i umarł w wieku 40 lat.
Czy wiesz, że to pierwszy i ostatni jak dotąd pisarz, którego książkę wyniesiono na Księżyc?
Jakość poprzednich wydań osłabiła wiele z jego dzieł... Prawie wszystko prócz fabuły. Oto po raz pierwszy w Polsce ukazuje całą swą wielkość. Nasza edycja zawiera wszystko, co u Londona genialne.
Oto przygody EGZOTYCZNE, MORSKIE, MIŁOSNE, społeczne i PRZESTĘPCZE.
Jeszcze bardziej aktualne i sensacyjne niż kiedykolwiek. Dla kochających właśnie przygody, egzotykę i sensacje, twardy męski charakter i przy tym z głębią uczuć. Odkrywczą. Także i kobiecą!
Maciej Kuczyński, wybitny polski pisarz, a zarazem podróżnik i badacz zagadek przeszłości, w książce Rok 838, w którym Mistekowie odkryli kod genetyczny dokonał rzeczy niebywałej - sensacyjnego odczytu inskrypcji zapisanej na Dysku najstarszej naukowej publikacji w dziejach ludzkości.Doniosłość i przełomowe, wręcz wstrząsające znaczenie tej publikacji - nie tylko dla archeologii czy historii, ale także filozofii i pojmowania zjawisk przyrody oraz miejsca, jakie zajmuje w niej człowiek - jest niepodważalne.Dzięki Autorowi dowiadujemy się, że Dysk sprzed tysięcy lat opisuje zjawiska znane dopiero od niedawna współczesnym biologom (m.in. DNA), nie podważając w żadnej mierze stojącej za tą naukową rzeczywistością rzeczywistości duchowej.Okazuje się także, że transcendentalne pochodzenie tej wiedzy otwierają również dziś naszej świadomości substancje psychotropowe i inne techniki osiągania zmienionego stanu świadomości - te same, z których korzystali autorzy Dysku, żeby dotrzeć do... obiektywnej prawdy o naszym pochodzeniu.Autor, odwiedzając miejsca, w których narodził się ten najstarszy naukowy przekaz, idzie niejako po śladach, jakie zostawili po sobie jego twórcy, pokazując, że byli takimi samymi ludźmi jak my, że próbowali odpowiadać na te same pytania, co i my dzisiaj... I czynili to z zadziwiającą precyzją i niebywałym wręcz skutkiem. Idzie po ich śladach jakby dopiero co pozostawionych, dotykając stopami tych samych kamieni co oni.
Kaftan okrucieństwa to arcydzieło równie trudne i wieloznaczne, jak sensacyjne i makabryczne, nie dla pierwszego lepszego czytelnika.
Jack London
właściwie John Griffith Chaney (1876-1916).
Niezwykły, chyba największy amerykański pisarz, niezwykły życiorys. Podbił świat i umarł w wieku 40 lat.
Czy wiesz, że to pierwszy i ostatni jak dotąd pisarz, którego książkę wyniesiono na Księżyc?
W lodowatej ziemiance na północy Ameryki, walcząc ze szkorbutem, niespełna dwudziestodwuletni John London, zwany Jackiem, podjął postanowienie swego życia: zostanie pisarzem. I na belce nad swym legowiskiem wyrył:
JACK LODNON POSZUKIWACZ ZŁOTA AUTOR 27 STYCZ. 1898.
Tytułowe romanse są pretekstem do ukazania fermentu towarzyszącego śląskim środowiskom twórczym w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ubiegłego stulecia. Książka ma kompozycję wzorowaną na witrażu kontrastujące ze sobą impresje różnych wielkości i odcieni, od refleksyjnej prozy poetyckiej po soczysty język młodych ludzi, komponują się w barwny obraz lokalnego środowiska, a równocześnie przenikliwie prawdziwy obraz Polski tamtych czasów.
Czy prawo Moore'a zdetronizuje osobę ludzką? Na to pytanie w książce prof. Janusza Czernego nie znajdziemy odpowiedzi (sic!). Dlaczego? Powód jest prosty: profesor Czerny jest przekonany, że każdy myślący człowiek sam potrafi wyciągnąć odpowiednie wnioski. Autor niniejszego szkicu zdaje sobie jednak sprawę, że nie każdy może dotrzeć do źródeł, dostarczających na ten temat wystarczająco rzetelnych informacji. Janusz Czerny nie stara się więc myśleć za innych, za to z pasją daje do myślenia. Jeśli więc ktoś szuka gotowych rozwiązań, niech szuka gdzie indziej. W tej książce znajdzie bowiem jedynie przesłanki - taki był zamysł jej autora - z których bez trudu wyprowadzić może poprawne wnioski. Profesor Czerny trzyma rękę na pulsie i swój obraz świata buduje w oparciu o najnowsze odkrycia nauki. Odwołuje się do modeli wypracowanych przez naukowców najwyższego lotu, takich jak M. Rees, czy F. Fukuyama. Nie przedstawiając gotowych rozwiązań zmusza czytelnika do osobistego dokończenia eseju, rozpoczętego tytułowym pytaniem.
Maria Andrychiewicz – psycholog kliniczny, doradca zawodowy, trener. Od wielu lat prowadzi treningi i warsztaty rozwojowe. Jest doświadczonym praktykiem – ponad 30 lat pracy z ludźmi w bliskim kontakcie. Szczególnie interesują ją tematyka życia w zgodzie z naturą i samym sobą oraz odkrywanie własnych zasobów i potencjału. Życie w zdrowiu i dobrostanie psychicznym i fizycznym – poszukiwanie RÓWNOWAGI. Ceni sobie pros-te zasady w życiu: otwartość, współczucie i cierpliwość.
Opowiadania w tej książce są inspirowane prawdziwymi historiami ludzi. Ich przeznaczeniem było spotkanie z wieloma bardzo trudnymi sytuacjami. To, co nas spotyka – wszystko, co dobre, jak i też wszystko, co złe – JEST PO COŚ. Jest ważne – kształtuje nas. Uzmysławiają nam, że człowiek, jeśli tylko znajdzie w sobie siłę, może wszystko.
Autorka poprzez te opowiadania chce dać Czytelnikom wiarę, pokazać że człowiek jest „niezniszczalny”, zawsze może się odrodzić. Wszystkie przedstawione tu historie mają dobre zakończenia, bo osoby, których dotyczyły, miały wsparcie i miłość innych, często obcych ludzi i Wszechświata. Pokochały siebie i świat się otworzył! Bohaterowie opowiadań odnaleźli w sobie spokój. Są bogatsi o nowe wartości – współczucie, tolerancję, cierpliwość. Ich serca się otworzyły. Historie zatoczyły krąg i się zamknęły.
* * *
Książka poruszy każdą osobę, bo wobec tych opowiadań nie da się przejść obojętnie. Jest to prawdziwy róg obfitości trudnych ludzkich doświadczeń, które mimo wszystko znajdują na pozór proste, ale często zaskakujące rozwiązania. Najczęściej pojawia się właściwy drugi człowiek, który da nadzieję, otworzy myślenie, a potem już dzieje się to co dyktuje Ci rozum i serce. Jeśli odnajdziesz tam chociaż część Twojej historii, to może być początek, iskra, której potrzebujesz do zmiany. Potem już piłka jest po Twojej stronie, pozostaje działanie.
Beata Strzyżewska
Co myślisz o Iranie? obala mity i stereotypy. To pełna magii podróż do świata Orientu: smaków, zapachów i dźwięków.
To poszukiwanie prawdy o zwykłych ludziach i ich codziennym życiu w granicach Islamskiej Republiki Iranu.
To odkrywanie skarbów perskiej kultury – irańskich miast, meczetów i bazarów; tradycji – wspólnych spotkań przy daktylach i herbacie z cynamonem; a także zwyczajów – ślubnych, rodzinnych i wielu innych.
Wciągająca i błyskotliwa opowieść, która otwiera czytelnikom bramy do bogactwa irańskiej różnorodności, ale przede wszystkim do irańskich domów, serc i dusz.
Paweł KOWALSKI – miłośnik podróżowania, pasjonat kultur i grup etnicznych krajów Azji. Adorator górskich wędrówek. Zapaleniec fotografii i chwytania życia w kadry. Debiutujący autor na rynku książki, choć pisanie o podróżach nie jest mu obce (m.in. publikacje w magazynach górskich). Odbył dwie roczne podróże do Azji. Docierając wyłącznie drogą lądową z Poznania do Singapuru, przemierzając legendarny Jedwabny Szlak i zagłębiając się w codzienność zwykłych ludzi spotkanych w drodze, poznał wiele krajów tego kontynentu. Podczas trzech miesięcy spędzonych w Iranie odwiedził ponad pięćdziesiąt miejscowych domów i rodzin.
Untitled documentKsiążkaPodróż w pustcejest zapisem kilkunastu spotkań z zainteresowanymi praktyką zazen, wzbogaconych o refleksje z podróży, wiersze i nauki wygłoszone podczas odosobnień. Każdy z rozdziałów powstał w innym miejscu i czasie i każdy wprowadza odmienną atmosferę. Dzięki formie notatek z podróży nauki są różnorodne, a jednocześnie stanowią całość - sprawiają, że dostrzegamy uniwersalność pytań, które każdy z nas sobie zadaje. Książka ta oddaje żywą i autentyczną rozmowę, prowokuje do poszukiwania odpowiedzi na najważniejsze pytania, nie tylko dotyczące praktyki zen.
Książka zawiera epicko-liryczne rozważania na temat:
Co robić, a czego unikać, by osiągnąć w życiu szczęście.
Co przynosi obfitość i spełnienie.
Jakie postawy ludzkie pozwolą nam rozkwitać.
Jak żyć w świecie pełnym sprzeczności.
Pozwala także odnaleźć spójną koncepcję rzeczywistości.
Ukazuje relacje człowieka ze Źródłem.
„Ścieżki spełnionego życia. Współczesność a starożytna mądrość duchowa”, to czwarta książka z cyklu „Droga Ciszy”.
Staram się iść przez życie pewnym krokiem,
zachowując jednocześnie rozwagę,
codziennie utrzymywać świadomy oddech i Ciszę,
bo nic nie jest od tego ważniejsze –
oprócz Radości.
Ciągle powtarzam Bogu:
Dziękuje,
a On odpowiada:
Bądź dla siebie wyrozumiały.
Ryszard Klein
Myślenie pozytywne jest konieczne każdemu człowiekowi, aby tworzył myśli pozytywne. Pozytywne myśli to duchowe lepsze tworzenie, ciało ziemskie natomiast powinno czasami odpocząć, jeśli jest zmęczone, bo w przeciwnym razie będziemy je traktować bez miłości. Dlatego Tchnienie, o którym mówimy i do którego odnoszę się również na dalszych stronach tej książki, jest potrzebne do życia i tworzenia naszej rzeczywistości, lecz nie w sensie takim aby Je mieć, aby Je posiadać, lecz aby mogło przez nas przepływać, aby mogło realizować nasze tworzenie i abyśmy Go nie zatrzymywali, bo nie jest naszą własnością, lecz jest nam dane, abyśmy mogli z tak wyjątkowego narzędzia duchowego korzystać. To Boska część nas. Powinniśmy poszukiwać, czym jest w nas Tchnienie. Być może nie będzie dla wielu to łatwe, gdyż człowiek obecnych czasów kreuje swoją rzeczywistość w oparciu o inne założenia i inne ma oczekiwania. To jeden z powodów, który popchnął mnie do tego, aby napisać, jak rozumiem słowa Ewangelii Tomasza, gdyż ta wiedza, którą proponuję, będzie tylko wiedzą. Aby jednak człowiek wdrożył ją w życie, będzie potrzebował dużo czasu i dużo wiary, aby to, czego doświadczy, mogło go przemienić i aby mógł na to pozwolić. Sama wiedza nas nie przemienia, przemieniają nas doświadczenia które przeżyjemy, a to nie jest łatwe, aby mogły być zaakceptowane i aby to tworzenie nabrało rozmachu. Jeśli mogę w tym pomóc, to się cieszę. Każdy z nas wyrósł z innymi doświadczeniami swoich przodków i własnymi, dlatego każdy będzie przemierzał inną drogę. Ważne jest, aby kierunek tworzenia rzeczywistości był wyznaczony z myślą o Tchnieniu. Ja tak postanowiłem i staram się pamiętać o tym, że wybieranie dróg które przemierzam , tworzy moją rzeczywistość, choć nigdy nie będzie ona tylko moja, bo jak mówimy o rzeczywistości, to mówimy o całym naszym otoczeniu, które zarówno wywiera wpływ na nas, jak i my wywieramy wpływ na nie. Nie jest to wywieranie wpływu przy użyciu siły czy presji, lecz przeciwnie. Być może wielu z nas nie zastanawia się nad tym, jak tworzyć myśli i jakie myśli tworzyć, choć dzięki nim tworzymy naszą i nie tylko naszą rzeczywistość. Kiedyś bardziej zwracaliśmy uwagę na dobór wzorców do naśladowania i interesowaliśmy się nimi. Dzisiaj w dobie takiej ekspansji środków masowego przekazu rzeczywistość się zmieniła, bo środki te mocno wpływają na kreowanie poglądów, lecz w tym jest problem, bo u podłoża kreowania medialnej rzeczywistości stoją głównie zasady finansowania mediów (Liczy się szybkość przekazu czegoś nowego, pierwszeństwo, wyprzedzenie konkurencji, im są te informacje bardziej szokujące, tym czyni te media szybsze w przekazie, ale też zapewniają im większą oglądalność). Co w związku z tym? Otóż pokazywana jest nam część rzeczywistości i to ta tragiczna. Miałem to szczęście, że żyję, jak jeszcze duża część z nas, w dwóch światach, komunistycznym i obecnym wolnego rynku. Wielu z nas, tych młodszych, rzeczywistość komunistyczną zna tylko z opowieści i medialnych przekazów, dlatego nie poznała, czym ludzie zajmowali swoją świadomość w tamtych czasach i w oparciu o jakie wartości tworzyli rzeczywistość. Na pewno wpływ materializmu był znacznie mniejszy niż dzisiaj. W związku z tym cechy, które kształtował w sobie indywidualny człowiek, nie miały źródła w zazdrości czy w czynieniu zła wynikającego z różnych płaszczyzn odwetu. A może ja miałem to szczęście, że przyszło mi żyć w takiej rzeczywistości?
Krishnamurti jest uważany na całym świecie za jednego z największych myślicieli i nauczycieli religijnych wszech czasów. Nie wykładał żadnej filozofii ani religii, ale mówił raczej o rzeczach, które dotyczą nas wszystkich w naszym codziennym życiu, o problemach życia we współczesnym społeczeństwie z jego przemocą i korupcją, o poszukiwaniu przez jednostkę bezpieczeństwa i szczęścia oraz potrzebie, by ludzkość uwolniła się od wewnętrznego ciężaru strachu, gniewu, zranienia i smutku. Krishnamurti przemawiał nie jako guru, ale jako przyjaciel, a jego przemówienia i dyskusje opierały się nie na wiedzy opartej na tradycji, ale na jego własnym wglądzie w ludzki umysł. Kiedy zwracał się do dużej audytorium, ludzie czuli, że Krishnamurti rozmawia z każdym z nich osobiście, zajmując się jego konkretnym problemem. W swoich prywatnych rozmowach był współczującym nauczycielem. Uczeni religijni odkryli, że jego słowa rzuciły nowe światło na tradycyjne koncepcje. Krishnamurti podjął wyzwanie współczesnych naukowców i psychologów i szedł z nimi krok po kroku, omawiał ich teorie, a czasem pozwalał im dostrzec ograniczenia tych teorii. Jego nauczanie, oprócz tego, że jest istotne dla współczesności, jest ponadczasowe i uniwersalne. Zdecydowaną większość książek Jiddu Krishnamurtiego wypełniają teksty mów ? stenografowanych, a od 1961 r. nagrywanych ? jakie wygłaszał regularnie w Europie Zachodniej, Stanach Zjednoczonych i Indiach. Niekiedy pisał krótkie teksty, zwykle będące reminiscencjami z rozmów z ludźmi szukającymi u niego rad, jak żyć. Część z nich trafiła do książki Pierwsza i ostatnia wolność. Z lat 1961?1962 pochodzą zapiski na temat własnych przeżyć mistycznych, wydane jako Dziennik z podróży. Książka, którą trzymasz w ręku, zawiera poprawiony polski przekład The Only Revolution z 1970 roku.
Untitled document Charyzmatyczna osobowość Dalajlamy i jego działania na rzecz światowego pokoju doprowadziły do przyznania mu w 1989 roku pokojowej Nagrody Nobla. Jego moralny autorytet w świecie czyni z niego pierwszoplanową postać współczesności. Paradoksalnie jednak politycznego przywódcę Tybetańczyków otacza wiele tajemnic.
Promocje
|
